Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

P. D. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 05.10.2015 r. o godz. 12.20 w m. R. na ul. (...) będąc w stanie nietrzeźwości w stężeniu 1,21 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu jechał jako kierujący samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...), przy czym czynu tego dopuścił się będąc w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dn. 16.12.2014 r. sygn. akt II K 594/14, tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 kk;

II.  w dniu 05.10.2015 r. o godz. 12.20 w m. R. na ul. (...) jechał jako kierujący samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) pomimo wydanej w dniu 13.05.2015 roku przez Starostę (...) decyzji o cofnięciu uprawnień nr (...), tj. o przestępstwo z art. 180a kk.

Sąd Rejonowy w Radomsku wyrokiem z dnia 22 lutego 2016 roku w sprawie II K 520/15 uznał oskarżonego P. D. w miejsce zarzucanych mu w pkt. I i II czynów za winnego tego, że w dniu 05 października 2015 roku o godz. 12.20 w R. na ul. (...) będąc w stanie nietrzeźwości w stężeniu 1,21 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu jechał jako kierujący samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 16 grudnia 2014 roku w sprawie II K 594/14 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego tymże wyrokiem, tj. przestępstwa z art. 178 a § 4 kk i na podstawie art. 178a § 4 kk wymierzył mu karę 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności;

- na podstawie art. 42 § 3 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio;

- na podstawie art. 43a § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 10000,00 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

- na podstawie art. 43b kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez ogłoszenie jego treści na stronach internetowych Sądu Rejonowego w Radomsku przez okres 1 miesiąca;

5. zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

Wyrok ten zaskarżył w całości oskarżony P. D..

Z treści apelacji wynika, że została one wywiedziona z podstawy prawnej art. 438 pkt 4 kpk i zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi rażącą surowość orzeczonej kary pozbawienia wolności.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja oskarżonego w zakresie postawionego zaskarżonemu wyrokowi zarzutu okazała się niezasadna.

W realiach przedmiotowej sprawy orzeczenie wobec P. D. kary pozbawienia wolności w niższym wymiarze pozostawałoby w oczywistej sprzeczności z poczuciem sprawiedliwej odpłaty za przypisany mu czyn.

Zważyć wszak należy, iż oskarżony po raz kolejny odpowiada za jazdę samochodem w stanie nietrzeźwości.

Fakt jego skazania za przestępstwo z art. 244 kk, polegające na złamaniu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, świadczy o tym, że oskarżony miał już na swoim koncie wyrok za jazdę w stanie nietrzeźwości zanim to skazany został w sprawie II K 594/14 za czyn z art. 178a § 1 kk i w sprawie II K 45/15 za czyn 178a § 4 kk. Pomimo tychże skazań oskarżony ponownie w tożsamy sposób naruszył porządek prawny w dniu 07 września 2015 roku – sprawa w toku - jak i w dniu 05 października 2015 roku ( czyn będący przedmiotem osądu w niniejszej sprawie).

Przestępstwa w przedmiotowej sprawie oskarżony dopuścił się znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się w stężeniu niemalże 2,5 promila alkoholu we krwi, a zatem w stopniu pięciokrotnie przekraczającym dopuszczalne normy, o których mowa w art. 115 § 16 kk. Poza tym prowadzenie przez niego samochodu w stanie nietrzeźwości miało miejsce w godzinach południowych, a zatem w czasie kiedy to panuje na drogach wzmożony ruch, co oznacza, że zagrożenie jakie stwarzał było wysokie.

Popełnione po raz kolejny przez oskarżonego przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, jednoznacznie świadczy o kompletnym braku jego wyobraźni i poczucia odpowiedzialności, wszak nie brał pod uwagę faktu, iż prowadząc samochód w stanie upojenia alkoholem stwarza realne zagrożenie nie tylko dla siebie, ale także innych uczestników ruchu (zmotoryzowanych lub pieszych). Decydując się ponownie na kierowanie samochodem pod wpływem alkoholu, nadto bez posiadania uprawnień, wykazał rażące lekceważenie dla przestrzegania elementarnych zasad obowiązującego porządku prawnego oraz orzeczonych wobec niego uprzednio wyroków, co stanowi przeciwwskazanie do orzeczenia kary o łagodniejszym wymiarze.

Oskarżony nie może liczyć na wyrozumiałość sądu gdyż jego łagodniejsze potraktowanie w kierunku postulowanym w apelacji - zważywszy na okoliczności związane z popełnieniem czynu, jak również okoliczności związane z jego osobą - odbyłaby się kosztem realizacji celów kary i mogłaby u niego wywołać poczucie bezkarności, do czego nie można dopuścić.

Tylko kara 3 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności będzie stanowiła dla oskarżonego wymierną i odczuwalną dolegliwość wpływającą na zmianę jego postawy i skłaniającą go do przestrzegania w przyszłości reguł porządku prawnego.

Uwzględniając powyższe zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

O zwolnieniu oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk, co uzasadnia jego pobyt w zakładzie karnym.