Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Brzesku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. w Brzesku

na rozprawie

sprawy z powództwa B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w G.

przeciwko J. D. (1)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej J. D. (1) na rzecz powoda B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w G. kwotę 16 402,15 zł (szesnaście tysięcy czterysta dwa złote 15/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie licznymi od kwoty 16 325,15 zł (szesnaście tysięcy trzysta dwadzieścia pięć złotych 15/100) od dnia 19 października 2015r. do dnia 5 kwietnia 2016r.;

II.  płatność, zasądzonej w pkt I kwoty 16 402,15 zł, rozkłada na 110 miesięcznych rat: pierwsza rata w kwocie 52,15 zł, a kolejnych 109 rat w kwotach po 150,00 zł każda – płatnych do 5-go dnia każdego kolejno następującego po sobie miesiąca, przy czym pierwsza rata płatna jest w miesiącu następnym po miesiącu, w którym uprawomocni się niniejszy wyrok, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w uiszczeniu którejkolwiek z rat;

III.  oddala powództwo w pozostałej części;

IV.  koszty procesu między stronami wzajemnie znosi.

Sędzia

SR Agata Gawłowska – Sobusiak

S..

I/odnotować wyrok

II/kal.3 tygodnie

B. dnia 5.04.2016r.

Sygn. akt I C 1078/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Brzesku z dnia 5 kwietnia 2016 r.

Powód B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w G. domagał się zasądzenia od pozwanej J. D. (1) kwoty 17 029,42 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 16 875,65 zł od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 19 października 2015 r do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu oraz w dalszym piśmie procesowym powód podniósł, że w dniu 20 października 2008r. pozwana zawarła z (...) Bankiem S.A. w W. umowę kredytu gotówkowego nr (...). Wobec braku spłaty zadłużenia wierzytelność wynikająca z opisanej umowy została sprzedana przez (...) Bank S.A. w W. na rzecz powoda tj. na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 31 maja 2011 r.

Powód wyjaśnił, że nabył wierzytelność w kwocie 15 939,41 zł, na którą składały się: kapitał w kwocie 12 056,94 zł, odsetki umowne naliczone przez Bank za okres od dnia zawarcia umowy do dnia sprzedaży wierzytelności na rzecz powoda w kwocie 3 178, 20 zł, koszty poniesione przez Bank w związku z monitoringiem płatności (koszty upomnień telefonicznych i pisemnych) oraz koszty działań windykacyjnych podejmowanych przez bank po wypowiedzeniu umowy (koszty windykacji pisemnej, telefonicznej i bezpośredniej) w kwocie 550, 50 zł, a także koszty sądowe zasądzone na rzecz Banku w postępowaniu o zaopatrzenie tytułu egzekucyjnego w sądową klauzulę wykonalności oraz koszty egzekucyjne poniesione przez Bank w kwocie 153,77 zł.

Powód podkreślił, że od dnia nabycia wierzytelności kontynuował naliczanie odsetek za opóźnienie w spłacie kapitału według ustawowej stopy procentowej i na dzień wniesienia pozwu zaległość z tego tytułu wynosiła 4 859,71 zł.

Zatem wysokość zadłużenia pozwanej na dzień 24 sierpnia 2015r. wynosiła: kapitał w kwocie 8 287,24 zł, łącznie odsetki w kwocie 8 037,91 zł, łącznie koszty w kwocie 704,27 zł.

Powód podniósł, że po cesji wierzytelności pozwana początkowo dokonywała wpłat na jego konto, z czasem tych wpłat zaprzestała i powód skierował sprawę na drogę postępowania sądowego.

Odnosząc się do zarzutów pozwanej, a w szczególności jej sytuacji życiowej, powód wskazał, że nie może ona stanowić przesłanki oddalenia powództwa, jak również nie ogranicza prawa powoda do dochodzenia wierzytelności na drodze sądowej. Trudna sytuacja życiowa może jedynie stanowić przesłankę podjęcia przez powoda działań mających na celu ułatwienie spłaty zadłużenia. Powód nie wyraził zgody ani na umorzenie jakiejkolwiek części zadłużenia pozwanej, ani na rozłożenie dochodzonej pozwem kwoty na raty, ani także na odstąpienie od obciążania pozwanej kosztami procesu. Jednocześnie powód oświadczył, że w przypadku wydania wyroku oraz wystąpienia przez pozwaną do powoda o rozłożenie zadłużenia na raty i terminowego wywiązywania się z nich, powód nie skieruje sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego.

W odpowiedzi na pozew oraz w dalszych pismach procesowych pozwana nie negowała istnienia zadłużenia dochodzonego pozwem, choć miała zastrzeżenia do prawidłowości wyliczenia dokonanego przez powoda.

Pozwana zarzuciła, że jej zdaniem Bank, tj. pierwotny wierzyciel, nie zasadnie wniósł o umorzenie postępowania egzekucyjnego, mimo, że komornik co miesiąc ściągał z jej wynagrodzenia zaległe świadczenia. Co więcej komornik nie skierował egzekucji do wynagrodzenia jej męża, który podpisał się na umowie kredytowej. Nadto pozwana wskazała, że kredyt został ubezpieczony w TUnŻ (...) na kwotę 3 752, 17 zł., jednak po utracie przez nią pracy ubezpieczyciel nie podjął kroków celem spłacenia w jej imieniu tego kredytu. Pozwana zarzuciła także, że powód dopiero po upływie 4 lat od nabycia wierzytelności wystąpił do sądu z roszczeniem o zapłatę. Taki przestój spowodował narośnięcie dużej ilości odsetek, co znacznie zwiększyło zadłużenie.

Ostatecznie pozwana wniosła w pierwszej kolejności o odroczenie zapłaty należności do czasu znalezienia przez nią pracy, a w dalszej kolejności o rozłożenie kwoty dochodzonej pozwem na raty. Pozwana zaznaczyła, że obecnie jest w stanie spłacać raty w wysokości co najwyżej 50, 00 zł miesięcznie, w przyszłości, gdy znajdzie pracę, mogłaby spłacać nawet po 300, 00 zł miesięcznie. Podkreśliła, że ze względu na problemy finansowe i osobiste nie jest w stanie spłacić kwoty dochodzonej pozwem jednorazowo.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana J. D. (1) w dniu 20 października 2008 r zawarła z (...) Bankiem S. A. w W. umowę kredytu gotówkowego nr (...) na łączną kwotę 14 457, 97 zł (całkowity koszt kredytu wynosił 14 845, 76 zł). Na podstawie tej umowy pozwana otrzymała kwotę 10 000, 00 zł i zobowiązała się do jej terminowej spłaty wraz z odsetkami i należnymi opłatami w miesięcznych ratach. W umowie ustalono, że spłata nastąpi w 72 miesięcznych ratach, począwszy od dnia 20 listopada 2008r, po 345, 00 zł każda. Ostateczny termin spłaty kredytu ustalono na dzień 20 października 2014 r.

Zgodnie z ogólnymi warunkami umowy kredytu, niespłacenie raty kredytu i odsetek w ustalonym terminie powodowało powstanie zadłużenia przeterminowanego, od którego pobierane były odsetki w wysokości 4-krotności obowiązującej stopy lombardowej NBP. Nadto pozwana zobowiązała się do pokrycia kosztów własnych Banku dotyczących prowadzonego postępowania windykacyjnego pozasądowego.

W przypadku braku wpłat w terminie pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, Bank mógł wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, po uprzednim wezwaniu pozwanej do zapłaty zaległych rat lub ich części, w terminie 7 dni od otrzymania wezwania.

Umowa kredytu zawierała deklarację uczestnictwa pozwanej w umowie ubezpieczenia na życie, na podstawie której wyraziła ona zgodę na objęcie ochroną ubezpieczeniową w ramach grupowego ubezpieczenia na życie.

Dowód:

- umowa kredytu gotówkowego nr (...) k. 35-38, 35-38,

- akta tut. Sądu sygn. I Co 1273/10, a w szczególności zalegająca tam umowa kredytu gotówkowego.

Pozwana nie regulowała terminowo zobowiązań wynikających z zawartej umowy kredytowej. Wobec powyższego (...) Bank S. A. w W. wypowiedział pozwanej umowę, a następnie wymagalną wierzytelność objął bankowym tytułem egzekucyjnym. Bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr 35 (...)/2010 dnia 6 sierpnia 2010 r na kwotę 15 308,42 zł, a to:

- kapitał w kwocie 13 001, 50 zł,

- odsetki umowne w kwocie 1 350, 99 zł,

- odsetki karne w kwocie 76, 65 zł,

- koszty korespondencji w kwocie 121, 50 zł,

- koszty windykacji telefonicznej w kwocie 99, 00 zł,

- koszty opłaty administracyjnej w kwocie 120, 00 zł,

- koszty windykacji bezpośredniej w kwocie 210, 00 zł,

- odsetki ustawowe w kwocie 328, 78 zł.

W dniu 9 września 2010r. Bank wystąpił do tut. Sądu o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności.

T.. Sąd postanowieniem z dnia 10 września 2010 r sygn. akt I Co 1273/10 nadał bankowemu tytułowi egzekucyjnemu sadową klauzulę wykonalności oraz zasądził od pozwanej na rzecz Banku kwotę 77, 00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania klauzulowego.

Dowód:

- akta sprawy tut. Sądu sygn. I Co 1273/10, a w szczególności zalegające
w nich: wniosek o nadanie klauzuli wykonalności z dnia 09 września 2010r., bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 6 sierpnia 2010 r, postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności z dnia 10 września 2010r,

- bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 6 sierpnia 2010 r – k. 39,

- wniosek o nadanie klauzuli wykonalności z dnia 10 sierpnia 2010 r – k. 40,

- dowody wpłat za lata 2008-2009 – k. 64.

Na podstawie tytułu wykonawczego, tj. bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w sądową klauzulę wykonalności, w dniu 15 października 2010 r Bank wystąpił o wszczęcie egzekucji przeciwko pozwanej. Postępowanie egzekucyjne prowadził Komornik Sądowy przy tut. Sądzie pod sygn. akt Km 1572/10. W toku egzekucji Komornik dokonał zajęcia wynagrodzenia za pracę pozwanej i wyegzekwował kwotę 2 227, 49 zł, tj. kwotę 1 676, 99 zł na poczet odsetek i kwotę 550, 50 zł na poczet kosztów. Nadto Komornik wyegzekwował od pozwanej koszty egzekucyjne w kwocie 355, 54 zł, w tym zaliczkę wpłaconą przez Bank, oraz część opłaty stosunkowej od niewyegzekwowanego świadczenia w kwocie 670, 77 zł.

Dowód:

- akta sprawy egzekucyjnej sygn. Km 1572/10, a w szczególności zalegające w nich: wniosek o wszczęcie egzekucji z dnia 15 października 2010r., zawiadomienie o zajęciu wynagrodzenia za pracę, wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego, postanowienie o umorzeniu postępowania z dnia 10 stycznia 2012r,

- wniosek egzekucyjny z dnia 15 października 2010 r – k. 41-42,

- postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z dnia 10 stycznia 2010 r – k. 45-46.

(...) Bank S.A. w W. umową z dnia 26 kwietnia 2011r. dokonał przelewu przysługującej mu od pozwanej wierzytelności na rzecz powoda. Jednocześnie Bank powiadomił pozwaną, że od tego momentu wszelkie należności winny być uiszczane na rzecz powoda.

Powód pismem z dnia 13 września 2011 r wzywał pozwaną do zapłaty zadłużenia w łącznej kwocie 15 861, 23 zł w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania.

Dowód:

- wyciąg z umowy sprzedaży wierzytelności wraz z wyciągiem z załącznika do umowy – k. 13-14,

- zawiadomienie dłużnika o przelewie wierzytelności z dnia 13 września 2011 - k. 47;

- wezwanie do zapłaty z dnia 13 września 2011 – k. 48.

W odpowiedzi na wezwanie, pozwana w pismach z dnia 27 września 2011 r i 20 stycznia 2012 r wniosła o zaliczanie wpłacanych przez nią kwot w pierwszej kolejności na poczet zaległego kapitału oraz deklarowała dobrowolne wpłaty od 80, 00 zł do 200, 00 zł miesięcznie.

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 27 września 2011 r – k. 50,

- pismo pozwanej z dnia 20 stycznia 2012 r – k. 51.

W dniu 9 stycznia 2012r do Komornika wpłynął wniosek (...) Banku S.A. w W. o umorzenie postępowania egzekucyjnego. Wobec powyższego Komornik postanowieniem z dnia 10 stycznia 2012 r umorzył postępowanie egzekucyjnego i ustalił koszty tego postępowania.

Dowód:

- akta sprawy egzekucyjnej sygn. Km 1572/10, a w szczególności zalegające w nich: wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego, postanowienie o umorzeniu postępowania z dnia 10 stycznia 2012r,

- postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z dnia 10 stycznia 2010 r – k. 45-46.

Po umorzeniu postępowania egzekucyjnego, pozwana dokonywała dobrowolnych wpłat na poczet zadłużenia. Wpłaty te zaliczane były przez powoda na spłatę kapitału. Jednocześnie powód od dnia nabycia wierzytelności kontynuował naliczanie odsetek za opóźnienie w spłacie wymagalnego kapitału według ustawowej stopy procentowej.Ostatnia kwota dobrowolnie wpłacona przez pozwaną na rzecz powoda miała miejsce dnia 23 grudnia 2013r.

Na dzień 24 sierpnia 2015 r. zadłużenie pozwanej wynosiło:

- kapitał (tj. niespłacona należność główna) w kwocie 8 287,24 zł,

- odsetki umowne naliczone przez Bank w kwocie 1 350, 99 zł,

- odsetki karne naliczone przez Bank w kwocie 76, 65 zł,

- odsetki ustawowe naliczone przez Bank w kwocie 1 750, 56 zł,

- odsetki dyskontowe naliczone przez powoda w kwocie 4 859, 71 zł,

łącznie odsetki w kwocie 8 037, 91 zł (naliczone przez Bank – 3 178, 20 zł, naliczone przez powoda – 4 859, 71 zł)

- koszty korespondencji w kwocie 121, 50 zł,

- koszty sądowe w kwocie 77, 00 zł,

- zaliczka komornicza w kwocie 76, 77 zł,

- koszty (...) Banku w kwocie 309, 00 zł (99, 00 zł, 210, 00 zł)

- opłata administracyjna w kwocie 120, 00 zł,

łącznie koszty 704, 27 zł (koszty Banku – 550, 50 zł, koszty sądowe i egzekucyjne – 153, 77 zł.

Dowód:

- wyciąg z ksiąg rachunkowych na dzień 24 sierpnia 2015r. – k. 4,

- rozliczenie wierzytelności na dzień 24 sierpnia 2015r. – k.52-54.

Pozwana ma obecnie 49 lat, jest zamężna, ma czworo dzieci. Najstarsza córka pozwanej ma 21 lat, jest studentką II roku na (...) w K., gdzie otrzymuje stypendium naukowe i socjalne. Syn P. ma 20 lat, ukończył szkołę zawodową i obecnie jest bezrobotny. Syn Ł. ma 19 lat, uczęszcza do szkoły zawodowej, natomiast najmłodsza córka D. ma 16 lat, uczęszcza do gimnazjum. Mąż pozwanej pracuje w (...) Wytwórni (...) w B., gdzie osiąga zarobki w wysokości 1 700,00 zł netto miesięcznie, z czego – po potrąceniu przez komornika kwot z tytułu innych zobowiązań – pozostaje mu kwota około 1 200,00 zł. Pozwana obecnie jest zarejestrowana w urzędzie pracy jako bezrobotna bez prawa do zasiłku. Poprzednio w okresie od 1985r. do 2012r. pozwana była zatrudniona w firmie (...) S.A. za wynagrodzeniem w wysokości 1 400,00 zł netto. Po wypowiedzeniu umowy pozwana otrzymała odprawę w wysokości 17 000, 00 zł. Wymieniona kwota w połowie została przeznaczona na spłatę zobowiązań zaciągniętych przez pozwaną i jej męża, zaś pozostała część na bieżące wydatki. W 2014r. pozwana była przez krótki okres czasu zatrudniona w Spółdzielni Mieszkaniowej w B., ale otrzymane z tego tytułu wynagrodzenie przeznaczała na spłatę zaległości czynszowych. Pozwana otrzymuje świadczenie socjalne na dwójkę najmłodszych dzieci, a to w kwocie 257, 00 zł miesięcznie, oraz co 3 miesiące otrzymuje zasiłek celowy w kwocie 200, 00 zł lub 300, 00 zł, nadto otrzymuje dodatek do prądu w kwocie 18, 00 zł.

Pozwana cały czas poszukuje pracy, chce wyjechać za granicę do pracy sezonowej. W ostatnim czasie pozwana złożyła wniosek o wypłatę tzw. świadczenia „500+” na najmłodszą córkę.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanej J. D. (1) – k. 57v-58.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w pierwszej kolejności w oparciu o wyżej wymienione dokumenty.

Dokumenty w postaci: wyciągu z ksiąg bankowych, postanowienia Sądu, postanowień komornika sądowego, jako dokumenty urzędowe, stanowiły dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone.

Z kolei dokumenty w postaci: umowy kredytowej, wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, dowodów wpłat, wniosku egzekucyjnego, zawiadomienia o zajęciu wynagrodzenia, wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego, umowy cesji, zawiadomienia o przelewie, wezwania do zapłaty, pism pozwanej, rozliczenia wierzytelności, jako dokumenty prywatne, stanowiły dowód tego, że osoba, która je podpisała złożyła oświadczenia w nich zawarte.

Na ich podstawie wymienionych dokumentów Sąd ustalił, jakie roszczenie przysługuje powodowi wobec pozwanej, tj. z jakiego tytułu i w jakiej wysokości.

Należy zaznaczyć, że przedłożone przez pozwaną dowody wpłat dotyczą lat 2008-2009, a więc zanim jeszcze został wystawiony bankowy tytuł egzekucyjny. Zatem świadczą one o wpłatach dokonywanych przez pozwaną w tym konkretnych okresie.

Sąd dał wiarę przesłuchaniu pozwanej J. D. (1) dotyczącym jej sytuacji finansowej oraz rodzinnej, a mającym istotne znaczenie dla rozpoznania wniosku o rozłożenie spłaty zadłużenia na raty. Zeznania te Sąd uznał za spontaniczne, szczere i przekonywujące.

Sąd zważył co następuje:

Powód B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w G. domagał się zasądzenia od pozwanej J. D. (1) kwoty 17 029,42 zł wynikającej z umowy kredytu, a to:

- kapitał (tj. niespłacona należność główna) w kwocie 8 287,24 zł,

- odsetki umowne naliczone przez Bank w kwocie 1 350, 99 zł,

- odsetki karne naliczone przez Bank w kwocie 76, 65 zł,

- odsetki ustawowe naliczone przez Bank w kwocie 1 750, 56 zł,

- odsetki dyskontowe - ustawowe naliczone przez powoda od kapitału

w kwocie 4 859, 71 zł,

- koszty korespondencji w kwocie 121, 50 zł,

- koszty sądowe w kwocie 77, 00 zł,

- zaliczka komornicza w kwocie 76, 77 zł,

- koszty (...) Banku w kwocie 309, 00 zł (99, 00 zł, 210, 00 zł)

- opłata administracyjna w kwocie 120, 00 zł.

Pozwana nie negowała faktu zawarcia umowy kredytu, ale wniosła o sprawdzenie poprawności wyliczenia zadłużenia.

Jak wynika z bankowego tytułu egzekucyjnego, niespłacony kapitał z umowy kredytowej wynosił 13 001, 50 zł, zaś jak wynika z wykazu wierzytelności nabytej na podstawie cesji – 12 056, 94 zł. Ten kapitał ulegał zmniejszeniu, albowiem pozwana wniosła o zaliczanie wpłat najpierw na poczet zaległego kapitału. Ostatecznie więc kwota kapitału dochodzona pozwem wynosiła 8 287, 24 zł.

Dalej, jak wynika z bankowego tytułu egzekucyjnego, zaległe odsetki naliczone przez Bank wynosiły:

- odsetki umowne naliczone przez Bank w kwocie 1 350, 99 zł,

- odsetki karne naliczone przez Bank w kwocie 76, 65 zł,

- odsetki ustawowe naliczone przez Bank w kwocie 328, 78 zł.

Po wystawieniu bankowego tytułu egzekucyjnego Bank naliczał dalej odsetki ustawowe, które w dniu sprzedaży wierzytelności wynosiły 1 750, 56 zł. Zatem łącznie odsetki naliczone przez Bank zamykały się w kwocie 3 178, 20 zł.

Po nabyciu wierzytelności powód kontynuował naliczanie odsetek ustawowych od kapitału, ostatecznie na dzień 24 sierpnia 2015 r odsetki te wynosiły 4 859, 71 zł.

Jak wynika z bankowego tytułu egzekucyjnego oraz z wykazu wierzytelności nabytej na podstawie umowy cesji, Bank za prowadzenie ogólnie rzecz ujmując windykacji pozasądowej naliczył pozwanej opłaty w łącznej kwocie 550, 50 zł tj. koszty korespondencji 121, 50 zł, koszty (...) Banku – 309, 00 zł, opłata administracyjna – 120, 00 zł. Powód nie zauważył, że wymieniona kwota została wyegzekwowana od pozwanej w postępowaniu egzekucyjnym o sygn. Km 1572/10, co wynika z uzasadnia postanowienia Komornika z dnia 10 stycznia 2012 r o umorzeniu postępowania egzekucyjnego i ustaleniu kosztów tego postępowania.

Jak wynika z wymienionego postanowienia, karty rozchodu zalegającej w aktach egzekucyjnych i pisma Komornika z dnia 21 lipca 2015 r, od pozwanej zostały wyegzekwowane wszystkie koszty egzekucyjne, w tym zaliczka uiszczona przez wierzyciela tj. Bank. Zatem powód niezasadne dochodzi w przedmiotowej sprawie zwrotu zaliczki komorniczej w kwocie 76, 77 zł .

Reasumując roszczenie dochodzone pozwem jest zasadne do kwoty 16 402, 15 zł, w tym:

- kapitał w kwocie 8 287, 24 zł,

- odsetki w kwocie 8 037, 91 zł,

- koszty sądowe w kwocie 77, 00 zł.

Powód żądał odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie na podstawie art. 481 § 1 kc, których wysokość do dnia 31 grudnia 2015 r wynikała z art. 359 § 2 kc, a od dnia 1 stycznia 2016 r wynika z art. 481 § 2 kc.

Należy jednak podnieść, że Sąd nie mógł orzec odsetek od kwoty żądanej z tytułu zwrotu kosztów sądowych, a to od kwoty 77, 00 zł. Wierzycielowi nie przysługują bowiem odsetki za czas opóźnienia w zapłacie należności z tytułu kosztów procesu cywilnego, zasądzonych w prawomocnym orzeczeniu ( por. uchwała SN z dnia 31 stycznia 1996r. III CZP 1/96 OSNC 1996/4/57). Orzeczenie sądu dotyczące kosztów sądowych ma charakter konstytutywny, ostateczny i definitywny. Roszczenie o zwrot tych kosztów należy traktować jako roszczenie pozostające wobec zasadniczego roszczenia procesowego wyłącznie w stosunku akcesoryjności formalnej, a nie materialnej.

Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 16 402,15 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie liczonymi od kwoty 16 325,15 zł (stanowiącej suma kapitału 8 287, 24 zł i skapitalizowanych odsetek 8 037, 91 zł) od dnia wniesienia pozwu tj. 19 października 2015r. do dnia wydania wyroku tj. 5 kwietnia 2016r.

Sąd nie mógł uwzględnić wniosku pozwanej o odroczenie spłaty zadłużenia, gdyż przepisy nie przewidują takiej możliwości. Zgodnie jednak z art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może zasądzone świadczenie rozłożyć na dogodne raty. Chodzi tu o sytuacje, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dn. 25.01.2013r. I Aca 1080/12, Lex 1313300). Z drugiej strony chodzi także o to, aby umożliwić pozwanemu dobrowolne wykonanie wyroku, a wierzyciela nie narażać na nieefektywne wydatki egzekucyjne. Takie rozumienie art. 320 kpc pozostaje w zgodzie z art. 31 ust. 3 Konstytucji, uzależniającym dopuszczalność ustanowienia w ustawie ograniczenia korzystania z konstytucyjnego prawa, jakim jest wierzytelność, od tego, czy nie narusza ono istoty tego prawa oraz czy jest konieczne w demokratycznym państwie m.in. dla porządku publicznego albo wolności i praw innych osób (por. uchwała SN z dnia 15 grudnia 2006 r III CZP 126/06 OSNC 2007/10/147).

W ocenie Sądu sytuacja rodzinna i majątkowa pozwanej uzasadniała rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. Pozwana nie byłaby w stanie uiścić zasądzonej kwoty jednorazowo i niezwłocznie, albowiem dla pozwanej ta kwota jest zbyt wysoka. Pozwana nie pracuje, ma trudności ze znalezieniem pracy. Pozwana posiada czwórkę dzieci, z których żadne jeszcze nie pracuje. Na chwilę obecną jedynym żywicielem rodziny jest mąż pozwanej, którego dochody są obciążone zajęciem komorniczym z tytułu innych jeszcze zobowiązań, a wynoszą zaledwie 1 200, 00 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu, jeżeli pozwana podejmie pracę sezonową – jak deklaruje – to rozłożenie zasądzonej kwoty na raty, umożliwi jej spłatę całości zadłużenia. Obecnie nawet, gdyby powód chciał skierować egzekucję przeciwko pozwanej, byłaby ona oczywiście bezzasadna, nieskuteczna.

Rozkładając zasądzoną kwotę na raty, Sąd miał na względzie również interes powoda. Należy podkreślić, że maksymalny okres spłaty rozłożonego na raty świadczenia nie może przekraczać 10 lat, mając na uwadze art. 125 kc. Sąd nie mógł ustalić wysokości raty na kwotę 50, 00 zł, gdyż wtedy wierzyciel zostały zaspokojony dopiero po 27 latach. Sąd uznał, że ratą możliwą do spłaty przez pozwaną – po podjęciu pracy sezonowej – będzie rata w wysokości 150, 00 zł. Przy tak ustalonej wysokości raty pozwana spłaci zadłużenie w ciągu 9 lat. Należy dodać, że kredyt udzielony pozwanej na znaczenie mniejszą kwotę był rozłożony aż na 6 lat.

Wobec powyższego, Sąd rozłożył płatność zasądzonej wyrokiem kwoty 16 402,15 zł na 110 miesięcznych rat: pierwsza rata w kwocie 52,15 zł płatna w miesiącu następnym po miesiącu, w którym uprawomocnił się wyrok, a kolejne 109 rat w kwotach po 150,00 zł każda – płatnych do 5-go dnia każdego kolejno następującego po sobie miesiąca, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie
w uiszczeniu którejkolwiek z rat.

Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat (por. uchwała SN z dnia 15 grudnia 2006 r III CZP 126/06 OSNC 2007/10/147). Rozkładając zasądzone świadczenie na raty, sąd nie może natomiast odmówić przyznania wierzycielowi odsetek za okres poprzedzający wydanie wyroku (por. uchwała SN z dnia 22 września 1970 r III PZP 11/70 OSNC 1971/4/61). Stąd odsetki od dochodzonej kwoty zostały zasądzone do dnia wydania wyroku, tj. do 5 kwietnia 2016 r. Jeśli jednak pozwana będzie opóźniała się z zapłatą poszczególnych rat, powodowi będą się należały odsetki za opóźnienia w zapłacie kolejnych rat (por.; H. Pietrzkowski, Metodyka pracy sędziego w sprawach cywilnych, Warszawa 2009, s. 336).

Odnosząc się do zarzutów pozwanej, należy wyjaśnić, że przedłożone przez nią dowody wpłat dotyczyły lat 2008-2009, a więc pochodziły z okresu przed wydaniem bankowego tytułu egzekucyjnego.

Odnośnie postępowania egzekucyjnego, należy wyjaśnić, że Bank – jako wierzyciel – złożył wniosek o umorzenie tegoż postępowania, a Komornik był tym wnioskiem związany, musiał umorzyć egzekucję. Wniosek Banku o umorzenie postępowania egzekucyjnego był podyktowany postawą pozwanej, która w korespondencji kierowanej już do powoda – jako nabywcy wierzytelności - deklarowała dobrowolną spłatę zadłużenia. Komornik nie mógł skierować egzekucji do wynagrodzenie męża pozwanej tj. J. D. (2), albowiem dłużnikiem Banku była tylko pozwana. Składając podpis pod umową kredytową, mąż pozwanej jedynie wyrażał zgodę na zawarcie tej umowy przez pozwaną.

Odnośnie postawy powoda – jako nabywcy wierzytelności – należy wyjaśnić, że powód musiał wystąpić z pozwem o zapłatę przeciwko pozwanej, albowiem pozwana zaprzestała dokonywania dobrowolnych wpłat na poczet zadłużenia. Ostatnia wpłata pozwanej miała miejsce dnia 23 grudnia 2013 r, od której to daty na nowo rozpoczął bieg termin przedawnienia roszczenia ( tzw. uznanie niewłaściwe długu).

Odnośnie umowy grupowego ubezpieczenia na życie, do którego przystąpiła pozwana w umowie kredytowej, prawdopodobnie obejmowało ono ochroną pozwaną na wypadek utraty przez nią zdrowia i życia, a nie na wypadek utraty pracy.

W tym stanie rzeczy na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 102 kpc. Biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i materialną pozwanej – przedstawioną powyżej – Sąd odstąpił od obciążania jej kosztami procesu należnymi powodowi.

SSR Agata Gawłowska- Sobusiak

S/

- odnotować uzasadnienie,

- odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. powoda r. pr. M. S.,

- kal. 2 tyg.

SSR Agata Gawłowska- Sobusiak

Dnia 29 kwietnia 2016 r