Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Toruń, 11 sierpnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Stępniewicz

Protokolant: stażystka Monika Jabłońska

po rozpoznaniu na rozprawie

sprawy z powództwa R. D.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę i rentę

1.zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda R. D. kwotę 40.000,00 (czterdzieści tysięcy) zł z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 38.000,00 zł od 8 maja 2014r. do 31 grudnia 2015r., a od 1 stycznia 2016r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie– do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od 4 grudnia 2014r. do 31 grudnia 2015r., a od 1 stycznia 2016r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie– do dnia zapłaty,

2. oddala powództwo w pozostałej części,

3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 136,41(sto trzydzieści sześć złotych czterdzieści jeden groszy) zł tytułem zwrotu części kosztów procesu,

4.. nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa(kasy Sądu Okręgowego w Toruniu) kwotę 1789,20(tysiąc siedemset osiemdziesiąt dziewięć złotych dwadzieścia groszy) zł tytułem części nieuiszczonej opłaty od pozwu,

5. nakazuje pobrać od powoda z zasądzonego w punkcie jeden wyroku roszczenia na rzecz Skarbu Państwa(kasy Sądu Okręgowego w Toruniu) kwotę 2470,80(dwa tysiące czterysta siedemdziesiąt złotych osiemdziesiąt groszy) zł tytułem części nieuiszczonej opłaty od pozwu.

Sygn. akt I C 1549/14

UZASADNIENIE

Pozwem z 23 czerwca 2014r. wniesionym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. R. D. domagał się:

a) zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty 60.000zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od 20 października 2013r. do dnia zapłaty;

b) zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty 16.000zł tytułem skapitalizowanej renty z tytułu utraconych dochodów za okres sierpień 2013r.-maj 2014r.;

c) zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1.600zł tytułem comiesięcznej renty wyrównawczej tytułem zmniejszonej zdolności do pracy zarobkowej;

d) zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pisma powód wyjaśnił, iż 6 sierpnia 2013r. uległ wypadkowi drogowemu, którego sprawczynią była kierująca samochodem osobowym m-ki R. (...) M. S.. W momencie wypadku jego sprawczyni była objęta ochroną ubezpieczeniową pozwanego w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. W wyniku wypadku powód doznał szeregu obrażeń ciała. Znaczna część z nich była bolesna. Chirurg ogólny stwierdził u powoda 50% uszczerbek na zdrowiu. Przed wypadkiem powód uzyskiwał oficjalnie dochody wynoszące 200zł miesięcznie, a faktycznie 1.600zł netto miesięcznie- naprawiał motocykle w warsztacie swego brata. Obecnie, ze względu na ograniczoną sprawność prawego przedramienia, powód nie jest zdolny do wykonywania wyuczonego zawodu mechanika pojazdów.

Pozwany przyznał powodowi zadośćuczynienie w wysokości 25.000zł oraz 1.360zł tytułem odszkodowania za koszty leczenia i 560zł tytułem odszkodowania za koszty opieki osób trzecich.

W ocenie powoda dodatkowe roszczenie o zadośćuczynienie jest w pełni uzasadnione. Wysokość zadośćuczynienia powinna być dla poszkodowanego ekonomicznie odczuwalna, nie powinna być symboliczna. Pozwany w toku likwidacji szkody wykazał daleko idącą opieszałość, co spowodowało, iż pozbawiony środków do życia powód musiał zadłużyć się u osób trzecich. Spotęgowało to u niego dyskomfort psychiczny. Za zwiększeniem zadośćuczynienia przemawia ponadto młody wiek powoda. Odsetek powód zażądał na podstawie art. 481 § 1 kc w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. tj. z upływem 30 dnia od daty zgłoszenia szkody. Zasądzenie renty jest również uzasadnione, jej wysokość odpowiada faktycznym zarobkom powoda osiąganym przed wypadkiem.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pisma stwierdził, iż złamanie przedramienia – w tym samym miejscu - podczas wypadku z 6 sierpnia 2013r. nastąpiło powtórnie. Pierwsze złamanie nastąpiło kilka miesięcy wcześniej – w maju 2013r. Okoliczność ta powinna mieć wpływ na ocenę uszczerbku. Ponadto powód nie rehabilitował nadgarstka prawego, pomimo zaleceń lekarzy.

Dalej pozwany podniósł, iż zadośćuczynienie ma charakter fakultatywny, ocena jego zasadności powinna opierać się na kryteriach obiektywnych, a wypłacone powodowi zadośćuczynienie było adekwatne do doznanej przez niego krzywdy. Dochodzone roszczenia są wygórowane oraz nieudowodnione. Dotyczy to również żądania zasądzenia renty. W opinii lekarskiej lekarz stwierdził, iż rokowania co do stanu zdrowia powoda są dobre, a następstwa wypadku mogą powodować niewielkiego stopnia ograniczenia w życiu codziennym, bez wpływu na funkcjonowanie organizmu jako całości. Pozwany podniósł ponadto, iż zgodnie z orzecznictwem sądów na wysokość ewentualnych świadczeń rentowych nie mogą mieć wpływu dochody osiągane nielegalnie.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód R. D. uczestniczył w wypadku komunikacyjnym zaistniałym 6 sierpnia 2013r. w (...)koło T., którego sprawczyni M. S. na dzień zdarzenia szkodowego posiadała polisę OC wystawioną przez pozwanego. Motocykl powoda marki H. nr rej. (...) zderzył się z samochodem markiki R. (...) nr rej. (...).

Przeciwko sprawczyni wypadku wszczęto postępowanie karne, które następnie zostało warunkowo umorzone.

(okoliczności bezsporne)

Wcześniej, 4 czerwca 2013 roku powód był leczony operacyjnie z powodu złamania przynasady dalszej kości promieniowej lewej.

(dowód: dokumentacja medyczna – k. 9-29, 100-135,opinia biegłego ortopedy – k. 162-164)

Bezpośrednio po wypadku powód został przewieziony do Kliniki (...) w T., gdzie przebywał do 21 sierpnia 2013 roku. Rozpoznano tam: odmę opłucnową lewostronną, złamania żeber V i VI w linii pachowej przedniej, złamanie kości nosa, urazowe przemieszczenie jądra lewego do kanału pachwinowego, podwichnięcie w stawie nadgarstkowo-promieniowym prawym, złamania 3 zębów, rany tłuczone wargi górnej i nosa oraz ranę ciętą powieki prawej. Wykonano tam pełną diagnostykę obrazową doznanych urazów, założono drenaż jamy opłucnowej, zakwalifikowano powoda do leczenia operacyjnego nadgarstka prawego w trybie planowym. Powoda wypisano do domu w stanie ogólnym i miejscowym dobrym z zaleceniami kontynuacji leczenia w trybie ambulatoryjnym.

W dniu 11 września 2013r. powód został przyjęty do Oddziału (...)Urazowego Wojewódzkiego Szpitala (...) w T., gdzie przebywał do 16 września 2013 roku. W dniu 12 września 2013r. leczony operacyjnie - dokonano usunięcia płytki Medartis, zreponowano zwichnięcie dłoniowe nadgarstka oraz dokonano jego stabilizacji drutami Kirschnera. 

W dniu 23 września 2013 roku powód został przyjęty do (...)

w S. gdzie przebywał do 26 września 2013r. Dokonano tam sprowadzenia jądra lewego z kanału pachwinowego do moszny z jego umocowaniem.

(dowód: dokumentacja medyczna – k. 9-29, 100-135)

Na skutek wypadku komunikacyjnego z 6 sierpnia 2013 roku powód R. D. doznał urazów nadgarstka prawego, żeber, nosa, stawu barkowo-obojczykowego i zębów. Na podstawie załącznika do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18 grudnia 2002r. stwierdzony u powoda uszczerbek na zdrowiu wynosi:

a)  dla zwichnięcia nadgarstka prawego zgodnie z paragrafem 130 a - 10 %,

b)  dla złamania nosa zgodnie z paragrafem 20 - 1%,

c)  dla uszkodzenia stawu obojczykowo-barkowego zgodnie z paragrafem 102 - 5%,

d)  dla uszkodzenia zębów zgodnie z paragrafem 21 - 3 %,

Złamania żeber - bez trwałego uszczerbku.

Daje to łącznie 19 % uszczerbku na zdrowiu.

Przeprowadzone leczenie odbyło się w całości zgodnie z obowiązującymi procedurami. Aktualnie stan powoda należy określić jako dobry. Podstawowym ograniczeniem w codziennym funkcjonowaniu powoda jest ograniczenie ruchomości nadgarstka prawego, takie ograniczenia występują do dnia dzisiejszego. Mogą one utrudniać sprawne wykonywanie zawodu elektromechanika i utrudniać wykonywanie szczególnie ciężkich prac fizycznych. Proces leczenia powoda był niewątpliwie długotrwały, uciążliwy i bolesny. Po wypadku ogólny stan zdrowia powoda był bardzo ciężki. Po uzyskaniu znacznej poprawy tego stanu konieczne były dwie operacje - ortopedyczna i urologiczna co wiąże się ze znacznym nasileniem cierpień fizycznych i psychicznych. Obecny stan zdrowia powoda należy uznać za utrwalony, a leczenie należy uznać za zakończone. W miesiącu sierpniu, wrześniu i październiku 2013 roku powód wymagał pomocy osoby towarzyszącej w wymiarze około 2 godzin dziennie.

(dowód: opinia biegłego ortopedy – k. 162-164)

Skutkiem wypadku z 6 sierpnia 2013 roku było zwichnięcie nadgarstka prawego, które nałożyło się na wcześniej przebyte i leczone operacyjnie złamanie nasady dalszej kości promieniowej. Ograniczenia ruchomości i tym samym funkcji nadgarstka są znaczne, co przy ustaleniu, że powód jest praworęczny, w pełni uzasadnia przyjęty procent (10%) uszczerbku na zdrowiu.

W wyniku wypadku w/w wypadku nie doszło do ponownego złamania przynasady dalszej kości promieniowej. Doszło natomiast do zwichnięcia nadgarstka prawego, a doznany uszczerbek na zdrowiu wynosi zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18.12.2002r. - paragraf 130 a - 10 %

Objawy podwichnięcia lewego stawu obojczykowo-barkowego stwierdzono podczas badania powoda, który w przeszłości nie miał żadnego urazu barku ani kończyny górnej lewej. Wydaje się zatem bardzo prawdopodobne, że w/w podwichnięcie było skutkiem wypadku z 6 sierpnia 2013 roku.

Opierając się na procedurze leczenia, złamanie jednego zęba i pęknięcie dwóch innych można kwalifikować jako utratę zęba lub zębów.

Stwierdzone złamanie żeber nie pozostawiło skutków w postaci trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda. Przebycie odmy lewostronnej i przemieszczenie jądra lewego do kanału pachwinowego nie dają podstawy do stwierdzenia trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Doznane przez powoda urazy związane są odczuwaniem znacznych dolegliwości bólowych, a ograniczenia ruchowe w obu płaszczyznach nadgarstka prawego są powodem ograniczeń w życiu zawodowym powoda.

(dowód: uzupełniająca opinia biegłego ortopedy – k. 204-205)

Powód R. D. nie zdradza objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Stwierdza się u niego organiczne zaburzenia nastroju. W badaniu (...) głowy z 18 listopada 2013 stwierdzono znacznie poszerzony układ komorowy (komora IV-15 mm, komora III 17 mm). Badanie psychologiczne również ujawniło istnienie dyskretnych zmian organicznych w (...), co potwierdza wyniki badania obrazowego. Objawy te nie mają jednak charakteru pourazowego, świadczą o endogennyn ich pochodzeniu.

Powód rozpoczął leczenie psychiatryczne na kilka lat przed wypadkiem ( w 2007r.) i prezentował również objawy depresyjne, których nasilenie było na poziomie umiarkowanym. Występował u powoda obniżony nastrój, od dłuższego czasu nie miał on na nic siły, miewał lęk, niepokój, kłopoty z koncentracją uwagi, pamięcią. Po wypadku u powoda przez okres kilku miesięcy ponownie doszło do niewielkiego nasilenia objawów depresyjnych, obniżenia nastroju, zaburzeń snu, obniżenia libido. Już w lutym 2014r. powód zgłaszał poprawę samopoczucia, ustąpienie łęku, zaburzeń snu, ustąpienie myśli samobójczych, a w kwietniu 2014r. normalizację libido. W trakcie terapii powód odstawiał leki ponieważ miał dobre samopoczucie. U powoda powracały objawy depresyjne, najczęściej w odpowiedzi na różne stresujące wydarzenia życiowe np. trudną sytuację finansową, odmowę przyznania świadczeń rentowych. Zdarzenie z 6 sierpnia 2013r., spowodowało wystąpienie zaburzeń nastroju o charakterze zaburzeń adaptacyjnych (reaktywnych) depresyjnych o niewielkim nasileniu, które ustąpiły po kilku miesiącach. W/w zdarzenia nie spowodowały trwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym powoda. Rokowanie co do dalszego leczenia jest dobre, powód może jednak miewać stany obniżonego nastroju, drażliwości, zaburzeń snu, których podłożem są organiczne zmiany w (...), które nie mają charakteru pourazowego związanego z wypadkiem z 6 sierpnia 2013r.

(dowód: opinia sądowo-psychiatryczna – k. 225-230)

W chwili wypadku powód pracował „na czarno” w warsztacie swojego brata. Powód wraz z bratem naprawiali motocykle. Oficjalnie powód zatrudniony był na stanowisku mechanik za wynagrodzeniem 200zł miesięcznie, faktycznie zarabiał więcej. Był rozwiedziony, pozostawał w konkubinacie. Powód od dziecka interesował się motocyklami, zanim ukończył 18 lat jeździł już motocyklem. Powód jest z wykształcenia elektromechanikiem pojazdów samochodowych. Po wypadku brat powoda zmuszony był zamknąć prowadzony warsztat, co nastąpiło latem 2014r.

(dowód: umowa o pracę – k. 30, zeznania świadka D. D., - k. 88v.-89v. zeznania świadka T. R. – k. 88v)

Powód przed wypadkiem często jeździł z bratem na zloty motocyklistów, zawody budowniczych motocykl, poruszał się motocyklem, czasami tylko jeździł samochodem. Po wypadku powód nie jeździ motocyklem. Obecnie gdy powód nosi zakupy i coś szarpnie odczuwa ból. R. D. nie może też obecnie ćwiczyć na siłowni jak kiedyś.

(dowód: zeznania świadka D. D., - k. 89v)

R. D. przed wypadkiem prowadził też przez jakiś czas klub (...), miał ponad przeciętną sprawność fizyczną. Obecnie powód nie ćwiczy. Po wypadku zamknął się w sobie, ma lęk przed jazdą na motocyklu.

(dowód: zeznania świadka T. R. – k. 88v.)

Powód jeszcze w styczniu 2014r. odbył wizytę u lekarza neurologa, a 14 kwietnia 2014r. uzyskał opinię lekarza chirurga- C. J., z której wynikało, że leczenie następstw szkody z 6 sierpnia 2013r. zostało zakończone.

(okoliczności bezsporne patrz też k. 23 i 28)

Pozwany przyznał powodowi zadośćuczynienie w wysokości 25.000zł oraz 1.360zł tytułem odszkodowania za koszty leczenia, 560zł tytułem odszkodowania za koszty opieki osób trzecich.

(okoliczności bezsporne – k. 4, a ponadto dowód: dokumentacja szkodowa – k. 65-69,pismo pozwanego – k. 64, akta szkody – k. 89)

Powód ma (...) lata, z zawodu jest elektromechanikiem. Od dwóch miesięcy powód pracuje w salonie (...), jako doradca i mechanik, zarabia najniższą krajową. W zeszłym roku powód przez 4 miesiące pracował w swym zawodzie w (...). W pracy zawodowej po wypadku powód nie jest w stanie wykonać czynności, które wymagają użycia siły np. nie jest w stanie odkręcić koła przy motorze. Powód ma ograniczoną sprawność w nadgarstku, odczuwa jego bolesność przy zmianach pogody i gdy dźwignie coś ciężkiego. Po wypadku R. D. przestał uprawiać windsurfing, nie ćwiczy na siłowni. Czasem korzysta tylko z siłowni na otwartym powietrze, ale wykonuje ćwiczenia nie obciążające nadgarstka. Po wypadku, w wyniku urazu jakim było przemieszczenie jądra, powód przez około rok miał fizyczne problemy w sferze seksualnej, a przez około dwa lata miał przeświadczenie, że w wyniku wypadku „ucierpiała jego męskość”.

(dowód: zeznania powoda k. 244v- 245)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań powoda, zeznań przesłuchanych w sprawie świadków oraz na podstawie dowodów z dokumentów i opinii biegłych sądowych.

Zeznaniom powoda co do skutków wypadku, przebiegu leczenia i stanu zdrowia Sąd dał wiarę w zakresie w jakim były zgodne z dokumentacją lekarską i z opiniami biegłych.

Zeznania świadków: D. D. i T. R., Sąd uznał za wiarygodne w zakresie w jakim były zgodne z pozostałym ustalonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd w pełni podzielił opinie biegłych. Opinie były jasne, fachowe, kompletne i rozstrzygały wszystkie kwestie podnoszone przez strony. Biegli sporządzający opinie są specjalistami w swoich dziedzinach, o dużym doświadczeniu zawodowym, wykonywali już opinie w wielu sprawach na zlecenie sądu. Z tych względów Sąd uwzględnił wnioski płynące z opinii.

Za wiarygodne Sąd uznał również pozostałe dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, a w szczególności dokumentację medyczną powoda czy akta szkody. Żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do treści i prawdziwości dokumentów. Zatem skoro strony żadnego z dokumentów nie zakwestionowały strony, to Sąd uznał, że okoliczności których ten materiał dowodowy dotyczył nie były sporne - art. 230 kpc.

Przechodząc do rozważań prawnych, należy zauważyć, iż pozwany jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku, w następstwie którego obrażenia odniósł powód, na podstawie art. 822 kc.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe potwierdziło, że zostały spełnione przesłanki uzasadniające zasądzenie na rzecz powoda zadośćuczynienia pieniężnego.

Zgodnie z przepisem art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 § 1 kc w przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Uszkodzenie ciała oznacza naruszenie integralności fizycznej pozostawiające wyraźne ślady (np. rany, złamania), zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne (np. uszkodzenie organów wewnętrznych). Sąd Najwyższy podkreślił, że przewidziana w art. 444 kc krzywda, za którą sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią kwotę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego, obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i cierpienia moralne. Krzywda wynagradzana zadośćuczynieniem pieniężnym uregulowanym w art. 445 kc jest szkodą niemajątkową, a charakter takiej szkody decyduje o jej niewymierności. Przyznanego poszkodowanemu zadośćuczynienia nie należy zatem traktować na zasadzie ekwiwalentności, którą charakteryzuje wynagrodzenie szkody majątkowej. Odpowiedniość kwoty zadośćuczynienia, o której stanowi art. 445 § 1 kc, ma służyć złagodzeniu doznanej krzywdy, a jednocześnie nie być źródłem wzbogacenia. Jest ona sposobem naprawienia krzywdy w postaci doznanych cierpień fizycznych i psychicznych. O wysokości zadośćuczynienia powinien w zasadzie decydować rozmiar doznanej krzywdy wyrażony stopniem cierpień fizycznych i psychicznych Ze względu na niewymierny charakter krzywdy, oceniając jej rozmiar, należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, w tym: czas trwania i stopień intensywności cierpień fizycznych i psychicznych, nieodwracalność skutków urazu (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, wiek poszkodowanego, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową, postawę sprawcy i inne czynniki podobnej natury Jednocześnie wysokość zadośćuczynienia powinna być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa aczkolwiek z drugiej strony w żadnym razie nie powinna być symboliczna.

Mając na uwadze powyższe kryteria należało dojść zdaniem Sądu do wniosku, że przyznana powodowi suma w postępowaniu likwidacyjnym – 25 tys. zł nie spełniała powyższych przesłanek i dlatego zasadne było zasądzenia na rzecz powoda dalszego zadośćuczynienia w kwocie 38.000 zł, które łącznie z przyznaną mu wcześniej kwotą, zrekompensuje mu w całości doznaną krzywdę.

Okoliczności w jakich doszło do wystąpienia szkody i rodzaj doznanych przez powoda obrażeń ciała nie budziły w niniejszej sprawie jakichkolwiek wątpliwości. W części wstępnej uzasadnienia wyroku omówione również zostały skutki tych obrażeń, w tym przebieg leczenia, rozmiar doznanych przez powoda cierpień i dolegliwości bólowych. Proces leczenia powoda jak wynika z opinii dr W. W. był długotrwały, uciążliwy i bolesny dla powoda. W tym czasie R. D. nie był fizycznie sprawny, nie był samodzielny- przez trzy miesiące po wypadku wymagał pomocy osoby towarzyszącej. Poza tym powód był dwukrotnie hospitalizowany i dwukrotnie poddawany był zabiegom operacyjnym. Powód posiada łącznie 19% uszczerbek na zdrowiu. Nie wymaga obecnie leczenia operacyjnego ani innego specjalistycznego. Doznane jednak przez powoda urazy związane są z odczuwaniem znacznych dolegliwości bólowych, a ograniczenia ruchowe w obrębie nadgarstka prawego są powodem ograniczeń także w życiu zawodowym powoda. Styl życia powoda zmienił się po wypadku. Powód nie może korzystać z siłowni w takim zakresie jak przed wypadkiem, zajęć sportowych – nie uprawia już windsurfingu. Jeśli chodzi o pracę zawodowa, choć wrócił do pracy, ale nie zajmuje się naprawą i budową motocykli- jest doradcą i mechanikiem. Nie może obciążać nadgarstka, co ogranicza go w pracy zawodowej. W związku z powyższym, Sąd za adekwatne do omówionych wyżej okoliczności uznał zadośćuczynienie w kwocie 38.000 zł. (63.000 zł razem z kwotą 25.000 przyznaną w postępowaniu likwidacyjnym) W pozostałym zakresie Sąd powództwo o zadośćuczynienie oddalił.

O odsetkach ustawowych w zakresie zadośćuczynienia Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc w zw. z art. 817 §1 kc, zasądzając je od dnia następnego po dniu sprecyzowania wysokości żądanego zadośćuczynienia- 8 maja 2014r.( sama szkoda bez wskazania żądanej kwoty została zgłoszona 19 września 2013r. jak wynika z okładki akt szkody) do dnia 31.12.2015r. zaś od 01.01.2016r. zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie do dnia zapłaty ( art. 455 kc i 481 kc). W pozostałym zakresie co do odsetek Sąd oddalił powództwo.

Sąd uznał żądanie zasądzenia utraconych zarobków zgłaszane w pozwie za okres od sierpnia 2013r. do maja 2014r. za zasadne w świetle art. 444 kc w zw. z art. 322 kpc. Jednakże zasądzenie odszkodowania z tego tytułu nie było usprawiedliwione we wskazanej przez powoda wysokości. Powód oficjalnie zarabiał 200zł miesięcznie i taką kwotę (za okres 10 miesięcy) Sąd przyjął jeśli chodzi o jego utracone zarobki. Powód nie wykazał dokładnie do kiedy nie był w stanie świadczyć pracy zarobkowej. Z dołączonej przez powoda wraz z pozwem dokumentacji medycznej wynika, że po wypadku do lekarza chodził jeszcze w styczniu 2014r., zaś w kwietniu 2014r. uzyskał opinię lekarza C. J., z której wynikało, że leczenie następstw szkody zostało zakończone. W chili obecnej powód pracuje, zarabia najniższą krajową, w ubiegłym roku powód także podejmował zatrudnienie, między innymi w (...), zarobki jego wynosiły więc więcej niż 200zł w miesiącu. Ponieważ z akt szkody nie wynikało, aby powód przed wniesieniem niniejszej sprawy do Sądu żądał od pozwanego zapłaty z tego tytułu, od kwoty 2 tys. zł Sąd zasądził odsetki od dnia następnego po dniu doręczenia odpisu pozwu ( art. 455 kc i 481 kc). W pozostałym zakresie co do zasądzenia odszkodowania i odsetek Sąd oddalił powództwo- punkty dwa i trzy pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą stosunkowego rozdziału wyrażoną w art. 100 kpc.

Powód wygrał sprawę w 42%, poniósł łączne koszty w kwocie 5296,22 zł. Na koszty te złożyły się następujące kwoty: 500zł opłata od pozwu, 1196,22 zł wydatki na koszty wydania opinii i uzyskania dokumentacji medycznej, 3600 zł wynagrodzenie pełnomocnika, 42% tej kwoty wynosi 2224,41 zł.

Koszty poniesione przez pozwanego to kwota 3600 zł -wynagrodzenie pełnomocnika, a 58% = 2088zł. Po odjęciu od kwoty 2224,41 zł kwoty 2088 zł uzyskaną kwotę 136,41 zł Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda w pkt 3 wyroku.

Jeśli chodzi o koszty sądowe, powód zapłacił 500 zł opłaty od pozwu ( był częściowo zwolniony od kosztów sądowych). Do rozliczenia pozostały więc koszty sądowe w postaci reszty opłaty od pozwu- 4260 zł. Zgodnie z wynikiem sprawy koszty te rozdzielono i powód zobowiązany został do pokrycia 58% z kwoty 4260 zł czyli zapłacenia kwoty 2470,80 zł. Dlatego w punkcie piątym wyroku, na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 j.t. ze zm.), z roszczenia zasądzonego w punkcie pierwszym wyroku Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa 2470,80 zł tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych. Co do pozostałych nieuiszczonych kosztów sądowych Sąd nakazał ich pobranie od pozwanego tj. 42% z kwoty 4260 zł = 1789,20 zł w punkcie 4 wyroku- art. 113 ust. 1 w/w ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.