Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSO Ryszard Warda

Sędziowie SSO Jerzy Pałka

SSO Artur Bobiński (spr.)

Protokolant Monika Iwańska

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej Andrzeja Ołdakowskiego

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2016 r.

sprawy D. Z.

oskarżonego z art. 229§ 1 kk i in.

z powodu apelacji obrońcy oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Przasnyszu

z dnia 31 marca 2016r. sygn. akt. II K 755/15

1.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

2.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty za drugą instancję i obciąża go wydatkami za drugą instancję w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych.

Sygn. akt IIKa 292/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 31 marca 2016r. Sąd Rejonowy w Przasnyszu uznał oskarżonego D. Z. za winnego tego że w dniu 24 września 2015r. w miejscowości K. powiat (...) województwo (...) podczas czynności służbowych wykonywanych przez funkcjonariuszy Posterunku Policji w K. mł. asp. D. M. i sierż. sztab. J. M. związanych z kontrolą drogową za popełnione wykroczenie przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji obiecał w/w funkcjonariuszom Policji udzielić korzyść majątkową w nieokreślonej kwocie w postaci pieniędzy na zakup obiadu za naruszenie przepisów prawa polegające na odstąpieniu od wykonywania czynności kontroli związanej z popełnieniem przez niego wykroczenia, polegającego na niezastosowaniu się do sygnałów sygnalizacji świetlnej tj. czynu z art. 229§3 kk w zw. z art. 229§1 kk i na podstawie art. 229§3 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności. Wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 lata próby, oddał oskarżonego pod dozór kuratora orzekł o przepadku dowodu rzeczowego oraz zwolnił oskarżonego z kosztów procesu

Apelację od tego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego. Zaskarżył powyższy wyrok w całości na korzyść oskarżonego. Zarzucił:

- mającą istotny wpływ na treść wyroku obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 229§1 i 3 kk poprzez przyjęcie, że oskarżony dopuścił się złożenia obietnicy korzyści majątkowej w celu skłonienia funkcjonariuszy policji pełniących funkcję publiczną do naruszenia przepisów prawa, poprzez zastosowanie tego artykułu do stanu faktycznego polegającego na rozmowie oskarżonego z wyżej wymienionymi przy jednoczesnym braku określenia sankcji i czynności, która miałaby powodować jakiekolwiek negatywne konsekwencje dla oskarżonego D. Z..

Podnosząc powyższy zarzut obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przypisanego mu czynu

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego D. Z. okazała się niezasadna.

Przyjęta przez Sąd Rejonowy kwalifikacja prawna zachowania oskarżonego D. Z. jest prawidłowa. Wskazać należy, że o tyle trafnym jest stanowisko obrońcy powołującego się na liczne judykaty, że naruszenie przepisów prawa o jakim mowa w art. 229§3 kk to naruszenie każdego aktu normatywnego obowiązującego na terytorium Polski. Oznacza to niewykonanie nakazu lub przekroczenie zakazu obowiązującego osobę pełniącą funkcję publiczną ( tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 grudnia 2011r.w sprawie VKK 140/11 OSNKW 2012/4/37. LEX nr 1135684). Obrońca wskazał, że jego zdaniem Sąd Rejonowy niewłaściwie zastosował powyższy pogląd prawny do ustalonego w sprawie niniejszej stanu faktycznego. To stanowisko obrońcy spotkało się z dezaprobatą Sądu Okręgowego. Sąd Rejonowy w opisie czynu przypisanego oskarżonemu opisał znamię skłonienia funkcjonariusza publicznego do naruszenia przepisów prawa. Wykazał, że tym naruszeniem przepisów prawa przez policjantów miało być odstąpienie od wykonywania czynności kontroli związanej z popełnieniem przez oskarżonego wykroczenia drogowego. Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji do podstawowych zadań Policji należy wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców. Nie budzi wątpliwości, że jest to przepis powszechnie obowiązujący. Nie budzi również wątpliwości fakt, że do uprawnień funkcjonariuszy policji należy kontrolowanie uczestników ruchu drogowego. Funkcjonariusze Policji J. M. i D. M. ujawnili wykroczenie drogowe popełnione przez oskarżonego D. Z. i podjęli czynności związane z jego kontrolą. Jako spekulacje należy ocenić rozważania obrońcy co do tego, że funkcjonariusze Policji nie zamierzali zastosować wobec oskarżonego postępowania mandatowego, a jedynie zamierzali poprzestać na innych środkach oddziaływania wychowawczego. Nawet jednak jeśli tak było, to zastosowanie środków oddziaływania wychowawczego również jest jedną z procedur postępowania w wypadku ujawnienia wykroczenia. Zauważyć należy, że aby funkcjonariusz Policji mógł zastosować, któryś z wymienionych w k.p.w. środków reakcji prawnokarnej, najpierw musi przeprowadzić kontrolę w celu ustalenia czy doszło do popełnienia wykroczenia. W ustalonym przez Sąd Rejonowy stanie faktycznym propozycja wręczenia korzyści majątkowej została przez oskarżonego wyartykułowana po popełnieniu przez niego wykroczenia, jeszcze zanim funkcjonariusz Policji powiedział oskarżonemu jaki tryb postępowania w związku z ujawnionym wykroczeniem zamierza wykorzystać. Czy ukarze oskarżonego mandatem karnym, czy skieruje wniosek o ukaranie do sądu czy poprzestanie na zastosowaniu środków oddziaływania wychowawczego. Dlatego też Sąd Rejonowy trafnie przypisał oskarżonemu, że obiecał policjantom udzielić korzyść majątkową w zamian za naruszenie przepisów prawa polegające na odstąpieniu od wykonywania czynności kontroli związanej z ujawnionym wykroczeniem.

Obietnica wręczenia korzyści majątkowej padła ze strony oskarżonego już po ujawnieniu powodów zatrzymania, a przed zapowiedzią jakie środki reakcji prawnokarnej zostaną zastosowane. Bez znaczenia dla sprawy są zatem wywody obrońcy, jakoby oskarżony miał wręczać korzyść majątkową w zamian za odstąpienie od ukarania mandatem, a policjant mógł zastosować jeden ze środków oddziaływania wychowawczego. Sąd Rejonowy ustalił bowiem, że korzyść majątkową oskarżony wręczył nie za odstąpienie od ukarania mandatem, jak widzi to obrońca oskarżonego ale za odstąpienie od wykonywania czynności kontrolnych. Gdy bowiem funkcjonariusz Policji D. M. polecił wyłączenie silnika i poinformował, że powodem zatrzymania jest popełnienie wykroczenia związanego z niezastosowaniem się do sygnalizacji świetlnej, oskarżony nie czekając na decyzję policjanta co do reakcji prawnokarnej za popełnione wykroczenie drogowe natychmiast zaproponował wręczenie nieokreślonej sumy pieniędzy „na dobry obiad”. Propozycja wręczenia korzyści majątkowej padła już po ujawnieniu powodu kontroli, a przed zastosowaniem sankcji. Oskarżony nie czekał ze swoją propozycją na słowa policjanta co do środków reakcji prawnokarnej. Chciał wręczyć korzyść majątkowa już w czasie, gdy policjant zatrzymał jego pojazd i zamierzał dokonać kontroli dokumentów. Niewątpliwie nastąpiła zatem obietnica udzielenia korzyści majątkowej za naruszenie przez policjantów powszechnie obowiązujących ich przepisów prawa w postaci zaniechania kontroli drogowej związanej z ujawnionym wykroczeniem.

W ocenie Sądu Okręgowego nieistotnym dla kwestii odpowiedzialności oskarżonego D. Z. jest brak działań organów ścigania wobec oskarżonego za popełnione wykroczenie drogowe. Są to bowiem dwa oddzielne czyny i dwa odrębne tryby postępowania.

W świetle powyższego argumenty podnoszone przez obrońcę oskarżonego uznać należało za chybione.

O kosztach postępowania orzeczono na podst. art. 636§1 k.p.k.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podst. art. 437§1 i 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.