Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2015 r. w Kaliszu

odwołania A. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 26 lutego 2015 r. Nr (...)

w sprawie A. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 10 stycznia 2015 r. złożonym w Oddziale ZUS w O. w dniu 10 lutego 2015 r. A. N. wniosła o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy za okres 1.11.2011 – 31.07.2012 powołując się na

Późniejsze uznanie u niej całkowitej niezdolności do pracy od sierpnia 2012 r. inwalidztwo nabyte w związku ze służbą wojskową. Wnioskodawca nie wskazał jednak na nowe dowody.

Decyzją z dnia 14 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił przyznania prawa do świadczenia we wnioskowanym okresie z uwagi na miesiąc złożenia wniosku – luty 2015 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła A. N. powołując się na stan zdrowia w jej ocenie prowadzący do istnienia w zgłoszonym okresie całkowitej niezdolności do pracy. Odwołująca wskazała na rozstrzygnięcie w zakończonej prawomocnie sprawie VU 1331/11 Sądu Okręgowego w Kaliszu przy badaniu wyłącznie przesłanki prawnej i pomijanie elementu w postaci oceny lekarskiej.

W odpowiedzi na powyższe odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił, co następuje:

Poza sporem pozostaje przyznanie odwołującej A. N. na jej o wniosek o rentę zgłoszony w listopadzie 2009 r. – prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 11 października 2010 r. na okres do dnia 31 października 2011 r. w oparciu o stwierdzaną w postępowaniu odwoławczym przed sądem okręgowym całkowitą niezdolność do pracy w tym okresie i długoletni – ponad 20-letni okres składkowy i nieskładkowy wnioskodawczyni. Za okres 14.08.2010 – 9.10.2010 i okres listopad 2011 – sierpień 2012 prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy zostało prawomocnie oddalone z uwagi na stwierdzaną częściową niezdolność do pracy i brak wymaganego okresu ubezpieczenia w badanych 10-leciach.

Kolejnym wnioskiem, zgłoszonym w sierpniu 2012 r., odwołująca wniosła o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 21 lutego 2013 r. ZUS przyznał odwołującej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy poczynając od dnia 1 sierpnia 2012 r. w oparciu o orzeczenie lekarza orzecznika ZUS stwierdzające taki stopień niezdolności do pracy oraz długoletni staż ubezpieczeniowy – nie mniejszy niż 20 lat.

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie zachodziła konieczność merytorycznego rozpoznania sprawy i wydanie wyroku. Organ rentowy bowiem co do wniosku A. N. złożonego w dniu 10 lutego 2015 r., zawarł swoje stanowisko odmawiające uwzględnienia zawartych w tym piśmie roszczeń wydając decyzję odmawiającą przyznania renty za okres wcześniejszy niż miesiąc złożenia wniosku.

W tym przypadku sąd ubezpieczeń społecznych - związany generalną dyrektywą (art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) rozpatrywania odwołań od decyzji ZUS zobowiązany jest do merytorycznego zbadania przesłanek, którymi kierował się organ rentowy, nie uwzględniając żądania ubezpieczonego w przedmiocie ustalenia prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy za okres wcześniejszy. W konsekwencji w razie stwierdzenia, że nie przedstawiono nowych dowodów lub nie ujawniono okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji, odwołanie należy oddalić (art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.) ze względu na stwierdzenie niespełnienia ustawowych podstaw wznowienia postępowania rentowego (zob. wyrok SN z dnia 18 lutego 2003 r., II UK 139/02, OSNPUSiSP 2004, nr 7, poz. 128 oraz postanowienia SN: z dnia 22 czerwca 2004 r., II UK 404/03, OSNPUSiSP 2005, nr 4, poz. 58 i z dnia 13 grudnia 2005 r., II UK 61/05, OSNPUSiSP 2006, nr 23-24, poz. 371), a nie odrzucić z powodu podniesienia zarzutu rei iudicatae (art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.).

W niniejszej sprawie ani w toku postępowania przed ZUS ani w toku postępowania przed sądem wnioskodawczyni nie powołała się na nowe okoliczności ani też nie wskazała nowych dowodów poza tymi, które były przedmiotem ocen Sądu Okręgowego w Kaliszu w sprawie VU 1331/11 a następnie Sądu Apelacyjnego w Łodzi wobec wniesionej apelacji od zapadłego przez tym pierwszym sądem wyroku. Obydwa sądy szczegółowej analizie poddały przede wszystkim stan zdrowia odwołującej i jego wpływ na możliwość wykonywania przez odwołującą pracy. Wnioski w tym zakresie sądy te wyprowadziły z opracowanych w sprawie opinii lekarskich, które poddane zostały wszechstronnej ocenie w tym również ocenie samej odwołującej reprezentowanej w toku postępowania sądowego przez fachowego pełnomocnika. Niekwestionowanie opinii przez samą odwołującą, niekwestionowanie przez nią wyroku zapadłego w sprawie VU 1331/11 wskazuje na pełną aprobatę stanu prawnego sprowadzającego się do uznania istnienia częściowej niezdolności do pracy co najmniej od listopada 2011 r. Stan zdrowia odwołującej był bowiem przedmiotem ocen podjętych przez biegłych w trakcie badania w listopadzie 2011 r. (opinia biegłych ortopedy, neurologa, psychiatry i psychologa z dnia 30.11.2011 r.). Ci sami biegli wypowiedzieli się w opinii uzupełniającej w maju 2012 r. dysponując dodatkowo dokumentacją lekarską z okresu grudzień 2011 – styczeń 2012. Zatem ocena stopnia niezdolności do pracy u odwołującej, zapadła po przeprowadzeniu wszechstronnego postępowania dowodowego. Ostatecznych wyników tego postępowania strona odwołująca nie kwestionowała.

W tych warunkach formułowanie obecnie przez odwołującą wniosków o istnieniu w okresie listopad 2011 – lipiec 2012 całkowitej niezdolności do pracy nie zostało dokonane w oparciu o nowe dowody tylko w oparciu o odmienną ocenę dowodów przeprowadzonych w postępowaniu odwoławczym przed sądem. Tym samym nie miały miejsca przesłanki o jakich jest mowa w art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przywołany przepis wymaga bowiem aby mogło dojść do ponownego ustalania prawa do świadczenia po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń, konieczne jest przedłożenie nowych dowodów lub ujawnienie nowych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji. Odwołująca nie wskazała na nowe dowody, nie wskazała nowych okoliczności niż te które były przedmiotem ocen w sprawie zakończonej przyznaniem renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres październik 2010 – październik 2011 a następnie takiej samej renty na okres od sierpnia 2012 r.

Odwołanie jako nieuzasadnione podlegało więc oddaleniu.