Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 marca 2014 roku (znak: I/083802251/15/2), po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonego z dnia 16 stycznia 2014 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. ustalił prawo ubezpieczonego A. P. do renty z tytułu okresowej częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres od dnia
1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2017 r.

/ decyzja – k 377 akt ZUS/

W dniu 5 maja 2014 roku ubezpieczony A. P. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wskazując, że stan jego zdrowia uniemożliwia wykonywanie jakiejkolwiek pracy.

/ odwołanie – k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc, że zaskarżona decyzja została wydana zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w oparciu o orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 17 lutego 2014 r. oraz o orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia
17 marca 2014 r., zgodnie z którymi ubezpieczony A. P. od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2017 r. jest okresowo częściowo niezdolny do pracy.

/ odpowiedź na odwołanie - k. 3/

Na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2016 r. wnioskodawca poparł wniesione odwołanie.

/stanowisko wnioskodawcy: e-protokół z rozprawy z 24.08.2016 r., czas nagrania: 00:00:52 – 00:04:08- płyta CD – k. 181/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. P. urodził się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

Wnioskodawca legitymuje się wykształceniem zawodowym. Z zawodu jest ślusarzem. Wykonywał pracę montera silników samochodowych, robotnika budowlanego, montera stolarki budowlanej, zajmował się też przygotowywaniem festynów (rozstawianie namiotów itp.).

/okoliczność bezsporna/

Od dnia 10 kwietnia 2009 r. do dnia 31 marca 2014 r. wnioskodawcy A. P. przysługiwało prawo do renty z tytułu okresowej niezdolności do pracy (początkowo częściowej, później całkowitej).

/okoliczność bezsporna, a nadto decyzje - akta ZUS/

W dniu 16 stycznia 2014 r. wnioskodawca złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/ wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy – k. 347 akt ZUS/.

Orzeczeniem z dnia 17 lutego 2014 roku Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczony jest okresowo częściowo niezdolny do pracy (bez możliwości ustalenia daty początkowej), do dnia 31 marca 2017 r. Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej rozpoznał u niego (...) po operacyjnym leczeniu – zamknięciu (...) typu II, po wycięciu tętniaka przegrody międzyprzedsionkowym i po krioablacji dróg przewodzenia w dniu 24 stycznia 2012 roku, stan po ewakuacji krwiaka jamy osierdzia w dniu 30 marca 2012 roku, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie, miokardiopatię z napadowym FA z EF 51% w okresie hemodynamiki krążenia II st wg (...), przepuklinę brzuszną, zaburzenia depresyjne.

/ orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 17.02.2014r. - k. 351-352 akt ZUS; opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k.15 - dokumentacja orzeczniczo-lekarska ZUS /.

Od orzeczenia lekarza orzecznika wnioskodawca złożył sprzeciw.

/bezsporne/

Orzeczeniem z dnia 17 marca 2014 roku Komisja Lekarska ZUS ustaliła, że ubezpieczony jest okresowo częściowo niezdolny do pracy (bez możliwości ustalenia daty początkowej), do dnia 31 marca 2017 r. Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy oraz dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u niego niewydolność serca (...) u osoby z (...) leczonym w 2012r. zamknięciem ubytku i wycięciem tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej oraz krioablacją dodatkowej drogi przewodzenia, nadciśnienie tętnicze prawidłowo kontrolowane, napadowe migotanie przedsionków, zaburzenia lękowo – depresyjne łagodne.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 17.03.2014 r. – k. 359-359 odwrót akt ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 17 marca 2014 roku organ rentowy decyzją z dnia 26 marca 2014 roku ustalił prawo ubezpieczonego A. P. do renty z tytułu okresowej częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2017 r.

/ decyzja – k 377 akt ZUS/

W badaniu sądowo-psychiatrycznym rozpoznano u wnioskodawcy zaburzenia lękowo-depresyjne sytuacyjne oraz epizod depresyjny powodujące jego częściową okresową niezdolność do pracy na okres lat trzech – do 31 marca 2017 r.

/pisemna opinia z dnia 21.01.2015 r. biegłego sądowego psychiatry S. W. – k. 23-25/

W badaniu sądowo – kardiologicznym rozpoznano u A. P. niewydolność serca II / (...), nawracające zaburzenia rytmu serca , napadowe migotanie i trzepotanie przedsionków po operacji zamknięcia dużego ubytku przegrody międzyprzedsionkowej, wycięcia tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej oraz krioablacji dróg przewodzenia typu M. I. w krążeniu pozaustrojowym. Jednym z powikłań zabiegu krioablacji M. I. w krążeniu pozaustrojowym jest konieczność wszczepienia kardiostymulatora serca, krwawienia wymagającego reoperacji, późne arytmie przedsionkowe. W trakcie badania skarżący skarżył się na napady bicia serca, bardzo łatwe męczenie się, osłabienie, bóle ręki lewej, napady duszności. Wnioskodawca przebył operację ewakuacji 1000 ml krwi jamy osierdzia 30 marca 2012 roku, ablację cieśni trójdzielno – żylnej w dniu 27 kwietnia 2015 roku, implantację kardiostymulatora 29 maja 2015 roku. Lekarze orzecznicy ZUS nie uwzględnili w swoich opiniach bardzo istotnego faktu przebycia zabiegu operacyjnego w krążeniu pozaustrojowym, nawracających zaburzeń rytmu. Powyższe schorzenia obniżają sprawność organizmu wnioskodawcy w stopniu powodującym całkowitą okresową (datowaną od dnia 1 kwietnia 2014 r.) niezdolność wnioskodawcy do pracy do dnia 1 kwietnia 2017r.

/pisemna opinia z dnia 01.03.2016 r. biegłego sądowego dr n. med. B. Lao-G. – specjalisty z zakresu kardiologii – k. 150-151 odwrót/

W lipcu 2015 r. ubezpieczony przebył incydent ostrego niedokrwienia mózgu z przyczyn kardiologicznych z objawami niedowładu prawych kończyn i afazji czuciowo-ruchowej. W badaniu neurologicznym przeprowadzonym w dniu 12 stycznia 2016 r. nie stwierdzono u ubezpieczonego jawnych objawów niedowładu kończyn oraz zaburzeń mowy - afazji. Z punktu widzenia neurologicznego stan zdrowia ubezpieczonego uzasadnia jego częściową okresową (do dnia 31 marca 2017 r.) niezdolność do pracy.

/pisemna opinia z dnia 12.01.2016 r. biegłego sądowego dr n. med. J. Z. – specjalisty z zakresu neurologii – k. 147-148 odwrót/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o załączone do akt sprawy akta rentowe ubezpieczonego, jego dokumentację medyczną oraz wydane w sprawie opinie biegłych: psychiatry, neurologa i kardiologa B. Lao-G., a zatem biegłych, których specjalizacje odpowiadają rodzajowi schorzeń występujących u wnioskodawcy. Wskazani biegli zapoznali się z przedłożoną dokumentacją lekarską z przebiegu leczenia wnioskodawcy i na podstawie tej dokumentacji oraz badania bezpośredniego, opisali stan jego zdrowia. Opinie biegłych są jasne i obiektywne oraz sporządzone zostały zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot, będąc tym samym wiarygodnym źródłem dowodowym.

Wobec treści ustnej uzupełniającej opinii wydanej przez biegłego dr n. med. R. G. podczas rozprawy w dniu 14 września 2016 r., wskazującej na jego wątpliwości przy wydawaniu opinii pisemnej, Sąd dopuścił dowód z opinii innego biegłego kardiologa i wobec powyższego odmówił mocy dowodowej opinii biegłego dr n. med. R. G.. Treść wydanej przez biegłą B. Lao-G. opinii pisemnej potwierdza rozpoznane u wnioskodawcy uprzednio przez biegłego R. G. schorzenia oraz ich wpływ na zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy zarobkowej - obaj biegli kardiolodzy stwierdzili całkowitą niezdolność wnioskodawcy do pracy. Biegła B. Lao-G. wysnuła jednak odmienne wnioski, co do czasu trwania tej niezdolności określając jej datę początkową na dzień 1 kwietnia 2014 r., zaś datę końcową na dzień
1 kwietnia 2017 r. Sąd uznał za w pełni wiarygodną powyższą opinię biegłej, uwzględniając fakt, iż jej opinia wydana została w oparciu o pełną dokumentację medyczną i biegła nie wskazywała na swoje wątpliwości przy wydawaniu opinii, w sposób pewny i kategoryczny określiła czasookres trwania niezdolności do pracy ubezpieczonego. Należy także zauważyć, że strony ostatecznie nie złożyły zastrzeżeń do pisemnej opinii biegłej B. Lao – G., która była podstawą do poczynienia przez Sąd ustaleń w zakresie występujących u wnioskodawcy schorzeń kardiologicznych i ich wpływu na jego zdolność do pracy zarobkowej.

Uwzględniając powyższe zastrzeżenie, Sąd uznał wartość dowodową pozostałych opinii biegłych wydanych w przedmiotowej sprawie oraz podzielił, jako przekonywujące, wnioski wypływające z ich treści. W ocenie Sądu złożone do sprawy opinie nie zawierają istotnych braków, biegli w sposób dostatecznie wyczerpujący określili jednostki chorobowe, które występują u wnioskodawcy i ocenili ich znaczenie dla zdolności do pracy, odnosząc swoją ocenę do kwalifikacji zawodowych skarżącego. Wynikające z ww. opinii wnioski są logiczne i prawidłowo uzasadnione.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie wnioskodawcy jest zasadne.

Stosownie do art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku (Dz.U.2016.887 – j.t. z późn. zm.) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

⚫

jest niezdolny do pracy całkowicie lub częściowo,

⚫

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

⚫

niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w pkt 3 art. 57
w/w ustawy, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie osoby niezdolnej do pracy definiuje art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach. Zgodnie z tym przepisem i niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2), natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, natomiast jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem 5. lat, niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż lat 5 (art. 13 ust. 2 i 3 ustawy).

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie był wyłącznie stopień niezdolności wnioskodawcy do pracy, tj. czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy częściowo, czy też całkowicie. Organ rentowy stwierdził bowiem łączne zaistnienie w przedmiotowej sprawie przesłanek uzasadniających przyznanie ubezpieczonemu renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wnioskodawca zaś nie kwestionował ustalonej przez organ rentowy daty końcowej okresu jego niezdolności do pracy.

Zauważyć należy, że o niezdolności do pracy określonej w art. 12 ustawy o emeryturach i rentach nie przesądza wyłącznie ocena medyczna stwierdzająca występowanie określonych jednostek chorobowych i ich wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka, tylko decydujące znaczenie ma ocena prawna dokonana w oparciu o okoliczności natury medycznej i okoliczności innej natury, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (wyrok Sądu Najwyższego z dnia
19 lipca 2012 roku, II UK 336/2011, LexPolonica nr 3985685). Ponadto zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: 1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji; 2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W przedmiotowej sprawie przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe – wbrew twierdzeniom organu rentowego – daje podstawę do uznania, że wnioskodawca, przy uwzględnieniu schorzeń kardiologicznych (nadciśnienie tętnicze, przewlekła chorobę niedokrwienna serca, objawy przewlekłej niewydolności serca z napadami migotania i trzepotania przedsionków) jest osobą okresowo całkowicie niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 w/w ustawy. Wynika to w sposób jednoznaczny z treści opinii biegłego kardiologa B. Lao-Gibko. Zdiagnozowane u ubezpieczonego A. P. schorzenia, przy uwzględnieniu ich charakteru i uciążliwości, a także przy jednoczesnym wzięciu pod uwagę wieku wnioskodawcy – 45 lat oraz faktu, iż posiada on jedynie wykształcenie zawodowe, zaś dotychczas wykonywał wyłącznie prace związane z wysiłkiem fizycznym, obliguje Sąd do stwierdzenia, że ustalone u niego schorzenia obniżają sprawność jego organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

W przedmiotowej sprawie w zakresie ustalenia daty powstania i czasu trwania tej całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawcy, z przyczyn szczegółowo wyjaśnionych wyżej przy ocenie zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd Okręgowy oparł się na treści pisemnej opinii wydanej przez biegłego sądowego kardiologa B. Lao-G. i na jej podstawie ustalił, że niezdolność ta trwa od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 1 kwietnia 2017 r.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania, Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał A. P. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 kwietnia 2014 r., tj. od dnia powstania tej niezdolności do pracy do dnia 1 kwietnia 2017 r.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego oraz wnioskodawcy z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia apelacji.

19.09.2016r.