Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Zmysłowska-Sołowiej

Protokolant: Zenon Aleksa

w obecności oskarżyciela Prokuratora Anny Murzynowskiej

po rozpoznaniu dnia 29 sierpnia 2016 roku na rozprawie w L. sprawy :

A. Ż. c. Z. i E. zd. L. urodzonego (...) w P.

oskarżonej o to, że :

W dniu 5 lipca 2013 roku w miejscowości S. pow. (...) woj. (...) nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 25 ust. 1 prawa o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki M. nr rej. (...) na skrzyżowaniu wykonując manewr skrętu w lewo nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu jadącemu z przeciwnego kierunku jazdy na wprost motocyklowi marki (...) nr rej. (...) kierowanemu przez M. P. a następnie oddaliła się z miejsca zdarzenia nie udzielając pomocy poszkodowanemu M. P. który w wyniku zdarzenia doznał średnich obrażeń ciała w postaci zwichnięcia stawu biodrowego z wielołamowym złamaniem stropu i tylnej ściany panewki stawu biodrowego prawego, zakrzepicy żyły udowej i kolanowej prawej w przebiegu leczenia powodujących zaburzenia czynności ustroju na czas powyżej 7 dni tj. 177§1k.k. w zb. z art. 178§1k.k. w zw. z art. 11§2k.k.

Orzeka:

1.  Oskarżoną A. Ż. uznaje za winną tego, że w dniu 5 lipca 2013 roku w miejscowości S. pow. (...) woj. (...) nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 25 ust. 1 prawa o ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki M. nr rej. (...) na skrzyżowaniu ulic (...) wykonując manewr skrętu w lewo nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu jadącemu z przeciwnego kierunku jazdy na wprost motocyklowi marki (...) nr rej. (...) kierowanemu przez M. P. a następnie oddaliła się z miejsca zdarzenia nie udzielając pomocy poszkodowanemu M. P. który w wyniku zdarzenia doznał ciężkich obrażeń ciała w postaci zwichnięcia stawu biodrowego z wielołamowym złamaniem stropu i tylnej ściany panewki stawu biodrowego prawego z martwicą głowy kości udowej z endoprotezoplastyką prawego stawu biodrowego, kilkukrotnym zwichnięciem, zakrzepicy żyły udowej i podkolanowej prawej , zapalenia płuc, stanu po zawale mięśnia sercowego, niedowładu części strzałkowej prawego nerwu kulszowego w przebiegu leczenia powodujących skutki spełniające dyspozycję z art. 156 k.k. w postaci innego ciężkiego kalectwa tj. art. 177§2k.k. w zb. z art. 178§1k.k. w zw. z art. 11§2k.k. i za to na podstawie art. 177§ 2 k.k. w zw. z art. 178k.k. w zw. z art. 11§2k.k. skazuje ją zaś na podstawie art. 177§2k.k. w zw. z art. 178k.k. w zw. z art. 11§3k.k. wymierza jej karę 1(jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 3(trzech) lat;

3.  Na podstawie art. 46§1k.k. zobowiązuje oskarżoną A. Ż. do częściowego naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego M. P. poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 5000(pięć tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

4.  Na podstawie art. 42§2k.k. w zw. z art. 4§1k.k. orzeka zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1(jednego) roku;

5.  Na podstawie art. 43 § 3 kk zobowiązuje oskarżoną A. Ż. do zwrotu posiadanego dokumentu prawa jazdy do właściwego wydziału komunikacji.

6.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżoną A. Ż. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

7.  Na podstawie art. 618§1 p.11 kpk w zw. z art. 29§1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze i §14 ust.2 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) wynagrodzenie w kwocie 840(osiemset czterdzieści) złotych powiększonych o należną stawkę podatku VAT za pełnienie obowiązków obrońcy oskarżonej z urzędu i kwotę tę wypłacić z sum Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 1295/13

Uzasadnienie wyroku SR w Legionowie z dnia 29 sierpnia 2016 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 lipca 2013 roku około godziny 22.30 oskarżona A. Ż. wracała swoim samochodem marki M. (...) nr rej. (...) do domu, ulicą (...) w miejscowości S.. Na skrzyżowaniu ulic (...) w S. A. Ż. nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 25 ust. 1 prawa o ruchu drogowym w ten sposób, że wykonując manewr skrętu w lewo w ulicę (...) nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu jadącemu na wprost z przeciwnego kierunku jazdy motocyklowi marki (...) nr rej. (...) kierowanemu przez pokrzywdzonego M. P., który w wyniku zdarzenia doznał ciężkich obrażeń ciała w postaci zwichnięcia stawu biodrowego z wielołamowym złamaniem stropu i tylnej ściany panewki stawu biodrowego prawego z martwicą głowy kości udowej z endoprotezoplastyką prawego stawu biodrowego, kilkukrotnym zwichnięciem, zakrzepicy żyły udowej i podkolanowej prawej, zapalenia płuc, stanu po zawale mięśnia sercowego, niedowładu części strzałkowej prawego nerwu kulszowego w przebiegu leczenia powodujących skutki spełniające dyspozycję z art. 156 k.k. w postaci innego ciężkiego kalectwa. Po zdarzeniu A. Ż. wyszła z samochodu i widząc leżącego na ulicy pokrzywdzonego machnęła ręką, a następnie wsiadła do swojego samochodu i odjechała z miejsca zdarzenia nie udzielając pomocy poszkodowanemu.

Oskarżona A. Ż. ma 38 lat posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest politologiem, jest rozwiedziona, jest zatrudniona w Wojskowym Instytucie Łączności w Z. i osiąga dochód miesięczny w kwoce 3000 złotych, na utrzymaniu ma syna w wieku 10 lat, nie była wcześniej karana, leczyła się psychiatrycznie nie leczyła się odwykowo.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

Wyjaśnień oskarżonej A. Ż. (k. 113,192, 376)

- zeznań świadków M. P.(k. 33-34, 193, 200-202, 376), K. B. (k. 31-32, 376)

k. 1 a-2 , 19-20 notatki urzędowej,

k. 3 szkicu miejsca zdarzenia,

k. 4-5 protokołu oględzin miejsca,

k. 6-7, 17-18 protokołu oględzin pojazdu,

k. 10 notatki urzędowej,

k. 12 kserokopii prawa jazdy,

k. 13 protokołu użycia alkometru,

k. 14 świadectwa wzorcowania,

k. 15 -16 protokołu oględzin rzeczy,

k. 40-43, 56-59, 69-104, 150-151, 158, 198 dokumentacji medycznej,

k. 43a, 105-106 opinii biegłego,

k. 54-54a dokumentacji fotograficznej,

k. 64, 143, 185, 291 KRK,

k. 132 danych osobopoznawczych,

k. 166-167, 196-197, 206-223 pism,

k. 170-173 opinii sądowo-psychiatrycznej,

k. 186 zaświadczenia,

k. 190 orzeczenia,

k. 254-261 opinia WUM,

k. 238-251 opinia.

A. Ż. została oskarżona o popełnienie przestępstwa z art. 177 § 1 kk.

Oskarżona w postępowaniu przygotowawczym jak również przed Sądem przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła złożenia wyjaśnień oraz odpowiedzi na jakiekolwiek pytania. W postepowaniu wyjaśniła, że w dniu zdarzenia brała leki nasenne a dzień wcześniej silny lek przeciwbólowy T. bo leczy się z uwagi na bóle kręgosłupa. W ocenie Sądu przyznanie się do winy przez oskarżoną w przedmiotowej sprawie zasługuje na wiarę, albowiem znajduje ono potwierdzenie w zebranych w sprawie dowodach tj. zeznaniach pokrzywdzonego M. P., świadka K. B. oraz treści opinii biegłych J. K. (1) z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych oraz biegłych lekarzy z Zakładu Medycyny Sądowej (...) w W. P. K. i P. W., którym Sąd dał wiarę. Powołane opinie biegłych lekarzy z Zakładu Medycyny Sądowej (...) w W. stanowiły podstawę zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej z art.177§1k.k. na 177§2k.k. tj nieumyślnego spowodowania wypadku drogowego skutkującego ciężkim kalectwem pokrzywdzonego. Oskarżona przeprosiła pokrzywdzonego za swoje zachowanie, proponował pomoc i prosiła go o wybaczenie, jednak pokrzywdzony nie przyjął jej przeprosin.

Pokrzywdzony P. P. zeznał, że kiedy w dniu 5 lipca 2013 roku jechał swoim motorem ulicą (...) w S.. Widział przed sobą stojący samochód marki M. z włączonym lewym kierunkowskazem. Kiedy znajdował się w odległości około 10 metrów przed tym samochodem kierująca nim oskarżona nagle zaczęła skręcać w lewo uderzając w niego. Podał, ze nie zdarzył wykonać żadnego manewru obronnego, nie pamięta samego momentu uderzenia przez samochód. Obudził się dopiero na asfalcie. Zeznał, że oskarżona wysiadła z samochodu, stała i patrzyła na niego a kiedy zaczęli schodzić się ludzie wsiadła do samochodu i odjechała. M. P. podał, że w wyniku wypadku doznał trwałego kalectwa w codziennym funkcjonowaniu wymaga pomocy osób trzecich. Zeznał, że od ubezpieczyciela z tytułu OC otrzymał aktualnie 60.000 złotych ale obecnie wystąpił z pozwem o zasądzenie na jego rzecz kwoty 300.000 złotych. Za uszkodzony skuter otrzymał odszkodowanie w kwocie 1400złtych. Posiada rachunki za leki, środki higieniczne i koszty wizyt lekarskich na łączną kwotę 1400 złotych. W ocenie Sądu zeznania pokrzywdzonej zasługują w całości na wiarę. Pokrzywdzony złożył spójne i logiczne zeznania, którym Sąd w całości dał wiarę. Korespondują one z pozostałymi dowodami, którym Sąd dał wiarę tj. zeznaniami świadka K. B. oraz treścią opinii biegłych J. K. oraz biegłych lekarzy z Zakładu Medycyny Sądowej (...) w W. P. K. i P. W..

Świadek K. B. zeznał, że w dniu zdarzenia siedział w swoim samochodzie marki A. (...) nr rej. (...) zaparkowanym obok garaży przy ulicy (...) w S.. Wskazał, że było już ciemno ale jezdnia była dobrze oświetlona lampami ulicznymi, jezdnia była sucha, nie widział samego mementu zdarzenia ponieważ samochód był zaparkowany tyłem w odległości około 150 metrów od skrzyżowania, przy którym doszło do zdarzenia. Kiedy usłyszał huk i krzyk mężczyzny wysiadł z samochodu i pobiegł na miejsce zdarzenia. Zobaczył leżącego na jezdni pokrzywdzonego, który jęczał i skarżył się na ból prawej nogi. Widział jak z miejsca zdarzenia odjechał samochód jednak nie był w stanie podać jego marki ani opisać kierowcy. Świadek zeznał, że na miejsce zdarzenia wezwał pogotowie i policję. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka jako spójnym i logicznym oraz skorelowanym z pozostałymi dowodami zebranymi w toku postępowania, którym Sad dał wiarę.

Sąd dał wiarę opinii biegłego z zakresu badań wypadków drogowych J. K. (1) odnośnie przyczyn zaistniałego w dniu 05.07.2013 roku wypadku , w której stwierdził, że bezpośrednio przed zdarzeniem kierujący motocyklem M. P. jechał z prędkością około 40 km/h, a oskarżona A. Ż. kierująca samochodem marki M. (...) wykonując manewr skrętu w lewo jechała z prędkością około 17 km/h. Do zderzenia pojazdów doszło kiedy oskarżona A. Ż. swoim samochodem wykonując manewr skrętu w lewo przekroczyła całkowicie oś jezdni. W ocenie biegłego kierujący motocyklem pokrzywdzony nie mógł podjąć skutecznego manewru obronnego pozwalającego mu uniknąć zderzenia z samochodem albowiem nie dysponował odpowiednią odległością i czasem przed zdarzeniem. Czas jaki miał pokrzywdzony na reakcję 0,8 sekundy jest mniejszy od średniostatystycznego czasu reakcji kierowcy wynoszącego 1 sekundę. Również odległość 10 metrów jest zbyt małym dystansem na podjęcie przez pokrzywdzonego skutecznej reakcji obronnej pozwalającej na uniknięcie zderzenia. Opinia biegłego w ocenie Sądu posiada walory jasności i zupełności jest przekonywująco uzasadniona i bazuje na szczegółowo zabezpieczonym materiale dowodowym.

Sąd zasadniczo dał wiarę opinii i opinii uzupełniającej biegłego M. R. (k. 43a, 105-106) akt odnośnie obrażeń, których doznał pokrzywdzony w dniu 05.07.2013 roku. Opinia biegłego została wydana bezpośrednio po zdarzeniu i biegły nie dysponował pełną dokumentacją leczenia pokrzywdzonego, którą M. P. złożył dopiero w postępowaniu przed Sądem. Po uzyskaniu w/w dokumentacji Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z Zakładu Medycyny Sądowej (...) w W. P. K. i P. W., którym dał wiarę w całości. Powołana opinia biegłych lekarzy z Zakładu Medycyny Sądowej (...) w W. stanowiły podstawę zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej z art.177§1k.k. na 177§2k.k. w zw. z art.178k.k. tj nieumyślnego spowodowania wypadku drogowego skutkującego ciężkim kalectwem pokrzywdzonego. Biegli wskazali, że w wyniku zdarzenia M. P. doznał ciężkich obrażeń ciała w postaci zwichnięcia stawu biodrowego z wielołamowym złamaniem stropu i tylnej ściany panewki stawu biodrowego prawego z martwicą głowy kości udowej z endoprotezoplastyką prawego stawu biodrowego, kilkukrotnym zwichnięciem, zakrzepicy żyły udowej i podkolanowej prawej, zapalenia płuc, stanu po zawale mięśnia sercowego, niedowładu części strzałkowej prawego nerwu kulszowego w przebiegu leczenia powodujących skutki spełniające dyspozycję z art. 156 k.k. w postaci innego ciężkiego kalectwa. Opinia biegłych posiada walory jasności i zupełności jest przekonywująco uzasadniona i bazuje na szczegółowo zabezpieczonym materiale dowodowym. Przedmiotowa opinia jest dowodem o fundamentalnym znaczeniu w przedmiotowym postępowaniu w oparciu o wnioski przyjęte przez biegłych Sąd zmienił kwalifikacje przypisanego oskarżonej przestępstwa z art.177§1k.k. na 177§2k.k. w zw. z art. 178k.k. Przedmiotowa opinia nie była kwestionowana przez strony. Opinia ta koresponduje z wnioskami opinii wydanych w sprawie przez M. R., który nie dysponował jednak całością dokumentacji leczenia nie mógł zatem w pełni zobrazować skutków zdarzenia.

Sąd dał wiarę opinii sądowo- psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych psychiatrów E. W. i K. W., które podały, że w trakcie czynu jak również w toku postępowania nie stwierdziły u oskarżonej choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Biegłe rozpoznały u A. Ż. przewlekłe zaburzenie adaptacyjne(depresyjne) . W ocenie biegłych ten stan psychiczny nie znosił ani nie ograniczał jej poczytalności w czasie czynu jak również może ona brać udział w postępowaniu. Biegłe w opinii pisemnej uzupełniającej stwierdziły, że oskarżona w toku postępowania nie może w sposób samodzielny i rozsądny prowadzić swojej obrony i powinna być reprezentowana przez obrońcę. Na tej podstawie Sąd ustanowił jej obrońcę z urzędu i ponownie w obecności oskarżonej i jej obrońcy przeprowadził postepowanie dowodowe. Opinia biegłych i uzupełniająca opinia sądowo-psychiatryczna posiadają walory jasności i zupełności jest przekonywująco uzasadniona i bazuje na szczegółowo zabezpieczonym materiale dowodowym. Nie była kwestionowana przez strony.

Sąd obdarzył wiarą dowody z dokumentów gdyż zostały sporządzone przez powołane do tego organy, a żadna ze stron nie zaprzeczyła ich prawdziwości i autentyczności. Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia pozostałych ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości Sądu.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżona A. Ż. została uznana za winną popełnienia czynu z art. 177§2kk w zw. z art. 178k.k. albowiem nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym określone w art. 25 ust. 1 prawa o ruchu drogowym w ten sposób, że wykonując manewr skrętu w lewo w ulicę (...) nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu jadącemu na wprost z przeciwnego kierunku jazdy motocyklowi marki (...) nr rej. (...) kierowanemu przez pokrzywdzonego M. P., który w wyniku zdarzenia doznał ciężkich obrażeń ciała w postaci zwichnięcia stawu biodrowego z wielołamowym złamaniem stropu i tylnej ściany panewki stawu biodrowego prawego z martwicą głowy kości udowej z endoprotezoplastyką prawego stawu biodrowego, kilkukrotnym zwichnięciem, zakrzepicy żyły udowej i podkolanowej prawej, zapalenia płuc, stanu po zawale mięśnia sercowego, niedowładu części strzałkowej prawego nerwu kulszowego w przebiegu leczenia powodujących skutki spełniające dyspozycję z art. 156 k.k. w postaci innego ciężkiego kalectwa. Zasada ostrożności wyrażona w treści artykułu 3 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym stanowi, że uczestnik ruchu jest obowiązany zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga szczególną ostrożność i unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Oceniając zachowanie oskarżonej dokonane z punktu widzenia zgodności z zasadami ostrożnej jazdy jakie powinny być w tym przypadku zastosowane należy stwierdzić, że oskarżona nie zachowała wymaganej przepisami ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu jadącemu na wprost ulicą (...), w którą skręcała motocykliście M. P.. Należy podkreślić, że uczestnik ruchu powinien kierować się zdrowym rozsądkiem przezornością i respektowaniem bezpieczeństwa innych. Oskarżona niewątpliwie zignorowała w/w zasady skoro nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu jadącemu na wprost pokrzywdzonemu i nie obserwowała należycie drogi oraz nie podjęła manewru obronnego, co doprowadziło do zderzenia z motocyklem pokrzywdzonego. Należy podkreślić, że oskarżona po zderzeniu wysiadła z samochodu i widząc leżącego na ziemi pokrzywdzonego, nie udzieliła mu żadnej pomocy choć jej wymagał i nie wzywając pogotowia ani policji odjechała z miejsca zdarzenia czym niewątpliwie zrealizowała znamiona przestępstwa z art. 178k.k. W wyniku wypadku pokrzywdzony doznał ciężkich obrażeń ciała w postaci ciężkiego kalectwa. Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczność obciążającą uznał duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez nią dobra oraz okoliczności jego działania. Wymierzając wobec oskarżonej karę 1 roku pozbawienia wolności Sąd uwzględniał jej cele w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara ma osiągnąć. Analizując okoliczności popełnienia czynu oraz dotychczasową niekaralność oskarżonej jej warunki osobiste Sąd doszedł do przekonania iż istnieje wobec niej pozytywna prognoza kryminologiczna uzasadniająca wymierzenie jej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie prawidłową funkcje kary zarówno w zakresie prewencji generalnej jak i indywidualnej spełni tego rodzaju kara. Na wniosek pokrzywdzonego Sąd na podstawie art. 46§1k.k. zobowiązał oskarżoną A. Ż. do częściowego naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego M. P. poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 5000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Pokrzywdzony przedłożył do akt sprawy rachunki za zakupione leki, środki higieniczne, wizyty lekarskie wniósł o zasądzenie odszkodowania za ból i cierpienie jakiego po zdarzeniu doznał. W toku postępowania ustalono, że M. P. otrzymał od ubezpieczyciela kwotę 60.000 złotych a ponadto wystąpił z pozwem o zapłatę dodatkowych 300.000 złotych. Sąd na podstawie art. 42§2k.k. w zw. z art. 4§1k.k. wobec skazania oskarżonej na podstawie art. 177§2k.k. w zw. z art. 178 k.k. orzekł zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku pozbawienia wolności. Sytuacja majątkowa oskarżonej przemawiała w ocenie Sądu za zwolnieniem jej z poniesienia kosztów postępowania w sprawie i obciążeniem nimi Skarbu Państwa. Orzeczenie w tym przedmiocie znajduje uzasadnienie w treści art.624§1 kpk. Sąd na podstawie art. 618§1 p.11 kpk w zw. z art. 29§1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze i §14 ust.2 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) wynagrodzenie w kwocie 840§ złotych powiększonych o należną stawkę podatku VAT za pełnienie obowiązków obrońcy oskarżonej z urzędu i kwotę tę wypłacić z sum Skarbu Państwa.