Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 01 lipca 2016 roku

Strona powodowa – Towarzystwo (...) S.A. z/s w W., w pozwie wniesionym w dniu 23 marca 2015 r. do Sądu Rejonowego (...)w L.Wydziału (...)w elektronicznym postępowaniu upominawczym wniosła o zapłatę od pozwanej E. K. kwoty 318,53 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty, a także o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. (k. 1-3)

W uzasadnieniu żądania pozwu wskazała, że pozwana posiada wymagalne zadłużenie względem strony powodowej, z tytułu umowy ubezpieczenia OC z dnia (...), która została potwierdzona polisą. Na podstawie zawartej umowy ochroną ubezpieczeniową objęty został samochód osobowy pozwanej, w zakresie szczegółowo wskazanym w polisie. Podniosła, iż w ramach powyższej umowy, pozwana zobowiązała się do zapłaty składek ubezpieczeniowych (w 4 ratach), których termin płatności i wysokość zostały określone w polisie. Podała, że pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie obowiązku opłacenia trzeciej składki ubezpieczenia z dnia (...) oraz czwartej składki z dnia (...) Na kwotę dochodzoną pozwem składają się: kwota 127,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 19 stycznia 2013 r. do dnia 22 marca 2015 r. w kwocie 34,30 zł oraz kwota 127,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 19 kwietnia 2013 r. do dnia 22 marca 2015 r. w kwocie 30,23 zł.

Postanowieniem z dnia 08 czerwca 2015 r. Sąd Rejonowy (...)w L.Wydział (...) uchylił wydany uprzednio (w dniu 25 marca 2015 r.) nakaz zapłaty z uwagi nieprawidłowy adres pozwanej i przekazał rozpoznanie sprawy tut. Sądowi zgodnie z właściwością ogólną. (k. 6)

Z uwagi na niemożność ustalenia miejsca zamieszkania pozwanej E. K., tut. Sąd na wniosek strony powodowej (k. 25) zarządził ustanowienie dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej kuratora w osobie r.pr. M. T. w dniu 16 listopada 2015 r. (k. 35)

Pozwana E. K. , reprezentowana przez kuratora procesowego w odpowiedzi na pozew, wniosła o oddalenie powództwa w całości jako bezzasadnego oraz o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. (k. 43-44 i k. 54-55)

W uzasadnieniu, kurator pozwanej podniósł, iż analiza przedłożonych przez stronę powodową dokumentów nie pozwala na stwierdzenie, jakoby pozwana zawarła jakąkolwiek umowę ze stroną powodową. Podniósł, iż strona powodowa nie wykazała, żeby między stronami istniał stosunek zobowiązaniowy, gdyż przedłożony dokument pn. „Wniosek – polisa nr (...)” nie został potwierdzony za zgodność z oryginałem i tym samym nie może on stanowić dowodu na istnienie roszczenia strony powodowej (zgodnie z art. 6 k.c.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego istnienie roszczenia objętego pozwem. Przedłożona przez niego polisa - wniosek jest nie potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopią dokumentu.

Faktem jest, iż z przedmiotowej kopii polisy nr (...) wynika, że pozwana w okresie od 19 lipca 2012 r. do 18 lipca 2013 r. miała mieć zawartą umowę ubezpieczenia OC samochodu osobowego m-ki M. (...).(...) nr rej. (...), w której składki podzielono na 4 raty. Pierwsza rata płatna do dnia 18 lipca 2012 r. w kwocie 128,00 zł, a pozostałe raty w wysokości 127,00 zł, płatne w dniach: 18 października 2012 r., 18 stycznia 2013 r. oraz 18 kwietnia 2013 r.

Jednakże jak wskazano wyżej powyższa kopia dokumentu nie może stanowić dowodu w spawie bowiem nie została przedłożona w oryginale lub w wersji potwierdzonej przez działającego w sprawie profesjonalnego pełnomocnika za zgodność z oryginałem kopii co czyniłoby z niej dowód na równi z oryginałem. Okoliczność ta została zauważona i wyraźnie podniesiona przez kuratora pozwanej i pomimo wezwania przez sąd zarządzeniem z 4 marca 2016r. pełnomocnika powoda do uzupełnienia dowodu w odpowiedzi na zarzuty pozwanej, braki te nie zostały uzupełnione.

Konsekwencją musiało być pominięcie kopii polisy jako dowodu w sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa domagała się zasądzenia kwoty 318,53 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wskazując, że pozwana nie zapłaciła dwóch rat ubezpieczenia obowiązkowego OC w kwotach po 127,00 zł – za ratę nr 3 oraz ratę nr 4.

Wyżej już wyjaśniono i w tym miejscu skrótowo należy powtórzyć, że na okoliczność swoich twierdzeń powód nie przedłożył żadnego dowodu.

Roszczenie powoda zostało w całości zakwestionowane przez kuratora pozwanej i to co do zasady i wysokości. Zatem w tej sytuacji powód winien choćby w ograniczonym zakresie udowodnić żądanie pozwu.

Dowodem w sprawie może być dokument prywatny lub urzędowy. W sytuacji gdy strona przeciwna podnosi zastrzeżenia zarówno do kwestii merytorycznych czyli okoliczności, które dokument ma udowodnić jak i do kwestii formalnych samego dowodu to w szczególności strona powołująca się na powyższy dowód winna dochować wymagań jakim jest obowiązek przedstawienia dokumentu w oryginale lub kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem. Oczywiście często występują sytuacje gdy strona procesu przedkłada kopie dokumentu i dopóty przeciwnik nie ma zastrzeżeń do tej formy nie ma potrzeby przedkładania oryginału dokumentu bowiem oznacza to, iż strona przeciwna nie kwestionuje faktu istnienie dowodu. Jednakże w przedmiotowej sprawie pozwana podnosząc zarzut m.in. co do formy dokumentu zobligowała powoda do przedłożenia jego oryginału lub poświadczonej kopii do czego ubezpieczyciel nie zastosował się.

Należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Uwzględniając treść art. 6 k.c. trzeba stwierdzić, że do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo.

W tej sytuacji wobec niewykazania zasadności roszczenia powództwo podlega oddaleniu.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. – pkt II wyroku.

Natomiast wysokość wynagrodzenia kuratorów reguluje Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 roku (Dz. U. 2013 r., Nr 1476) w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej. Zgodnie z § 1 ust. 1 tegoż aktu wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej, zwanego dalej "kuratorem", nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie, a w przypadku gdy kuratorem jest radca prawny, przepisami określającymi opłaty za czynności radców prawnych. Natomiast ust. 3 cytowanego przepisu stanowi iż wynagrodzenie kuratora będącego podatnikiem obowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie ze stawką tego podatku obowiązującą w dniu orzekania o wynagrodzeniu.

Z uwagi na powyższe przyznano wynagrodzenie w kwocie 73,80 złotych brutto na podstawie § 6 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przed radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., Nr 163, poz. 1349). Należność dla kuratora przyznano z zaliczki złożonej przez pełnomocnika strony powodowej na poczet wynagrodzenia kuratora (k. 34).

Sędzia

ZARZĄDZENIE

1/ (...)

2/ (...)

3/ (...)

24 sierpnia 2016r.