Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 30 sierpnia 2016 roku

W pozwie z dnia 21 marca 2016 roku (data nadania przesyłki poleconej), powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego P. G. kwoty 447,81 zł, w tym kwoty 411,81 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty oraz 36 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 marca 2015 roku do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów postępowania procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy w Ż. zasądził na rzecz P. G. kwotę 335,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Wobec tego powód zlecił dokonanie wpłat na rachunek pozwanego w wysokości 69,62 zł tytułem kosztów oraz 335,10 zł. Podniósł, iż pomimo wygaśnięcia wierzytelności objętej tytułem wykonawczym, pozwany w dniu 4 lutego 2015 roku zawnioskował o wszczęcie egzekucji w związku z wydanym wcześniej wyrokiem. Powód stwierdził, iż komornik zawiadomił go o wszczęciu egzekucji i jednocześnie wezwał do zapłaty należności kwoty 30 zł tytułem kosztów procesu, 6 zł tytułem kosztów nadania klauzuli wykonalności oraz 82,02 zł tytułem wydatków gotówkowych. Wskazał, że komornik poinformował go o dokonaniu zajęcia rachunku bankowego powoda i zakazie wypłat celem zaspokojenia należności: 30 zł tytułem kosztów procesu, 6 zł tytułem kosztów nadania klauzuli wykonalności, 159,60 zł tytułem opłaty egzekucyjnej, 63,84 zł tytułem opłat stałych oraz 45,95 zł tytułem wydatków gotówkowych. Podniósł, iż zawiadomiono o zajęciu rachunku bankowego Bank (...) S.A. w celu zaspokojenia należności w kwotach 95,76 zł tytułem opłaty stałej i 50,76 zł tytułem wydatków gotówkowych. Stwierdził, iż został obciążony przez komornika opłatą stałą – na zlecenie poszukiwania majątku dłużnika w wysokości 63,84 zł oraz za odnalezienie majątku dłużnika w wysokości 159,60 zł i 95,76 zł. Powód wskazał, iż po wszczęciu postępowania egzekucyjnego zwrócił się do Banku (...) Centrum Rozliczeń celem wyjaśnienia, czy przekazy pocztowe dotarły do P. G.. Podniósł, iż w odpowiedzi Bank (...) Centrum Rozliczeń potwierdził wpłatę przekazu pocztowego w wysokości 69,62 zł zaadresowaną do P. G., której nadawcą był Bank (...) S.A., która została zatwierdzona podpisem adresata oraz potwierdził wpłatę przekazu pocztowego w wysokości 335,10 zł, której odbiór został potwierdzony podpisem żony adresata J. G.. Powód stwierdził, iż w dniu 27 marca 2015 roku dokonał wpłaty kwoty 306,59 zł, a następnie kwoty 307,32 zł na rachunek bankowy komornika sądowego. N. powód stwierdził, iż postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2015 roku zakończono egzekucję i ustalono koszty postępowania egzekucyjnego w wysokości 411,81 zł, które zostały zapłacone przez powoda. Wskazano, że pismem z dnia 7 grudnia 2015 roku komornik poinformował powoda, że w sprawie o sygn. Km 220/15 koszty postępowania egzekucyjnego wynoszą 411,81 zł, a w sprawie wpłynęły dwie wpłaty – 306,59 zł i 307,32 zł, w związku z czym należność wierzyciela i koszty postępowania zostały zapłacone a nadwyżka kwoty w wysokości 166,10 zł została zwrócona w dniu 14 kwietnia 2015 roku na konto powoda. Podniesiono, że pismem z dnia 11 maja 2015 roku pozwany został wezwany do zapłaty kwoty 816,53 zł, w tym 411,81 zł tytułem odszkodowania i 335,10 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia, w konsekwencji czego powód poniósł szkodę majątkową w wysokości 816,53 zł. Zdaniem powoda błędnie wówczas wskazano kwotę 335,10 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia, która w niniejszej sprawie nie jest przez niego dochodzona. Powód wyjaśnił, że P. G. pismem z dnia 18 maja 2015 roku w odpowiedzi na wezwanie zapłaty z dnia 11 maja 2015 roku potwierdził jedynie otrzymanie dwóch przekazów pocztowych, na kwotę 69,62 zł otrzymaną w dniu 29 grudnia 2014 roku i na kwotę 335,10 zł otrzymaną 31 grudnia 2014 roku. W ocenie powoda pozwany wiedział, że otrzymany przekaz pocztowy stanowił wykonanie zobowiązania w związku z wyrokiem Sądu Rejonowego w Żyrardowie, które wygasło wskutek wykonania przez powoda przelewu należności. W podsumowaniu wskazano, że powód doznał szkody powstałej na skutek działania pozwanego – wszczęcia egzekucji co do spełnionego świadczenia w wysokości 411,81 zł, a ponadto doszło do bezpodstawnego wzbogacenia się pozwanego kosztem powoda – w wysokości 36 zł – taka kwota, zdaniem powoda została wyegzekwowana od niego w drodze egzekucji (bez uwzględnienia kosztów niezbędnych do prowadzenia egzekucji, oddzielnie dochodzonych jako odszkodowanie). (k. 1-11 – pozew, k. 53 - koperta z datownikiem pocztowej placówki nadawczej)

W odpowiedzi na pozew z dnia 6 lipca 2016 roku (data nadania przesyłki poleconej) pozwany wskazał, iż przelewem pocztowym z dnia 31 grudnia 2014 roku otrzymał kwotę 335,10 zł z tytułu zasądzonej kwoty głównej. Podniósł, iż ani powód, ani inny podmiot nie poinformował go co do zamiaru i sposobu uregulowania pozostałych kwot, w tym odsetek od kwoty głównej i kosztów postępowania. Powód wyjaśnił, że aby uniknąć kontrowersji co prawidłowości naliczenia odsetek, zwrócił się do komornika celem wyegzekwowania kosztów sądowych. Potwierdził, iż w maju 2015 roku otrzymał pismo sugerujące, że przekaz pocztowy z dnia 29 grudnia 2014 roku na kwotę 69,62 zł stanowił wykonanie pozostałej części wyroku. Wykazano, że w wyniku zdawkowego opisania przelewu oraz toczącego się innego postępowania sądowego powód uznał, że dokonany przelew dotyczył zwrotu kosztów udziału w tamtej sprawie – co znalazło odzwierciedlenie w odpowiedzi na pismo z kancelarii adwokackiej. Powód wyjaśnił, że zaproponował zwrot kwoty tytułem kosztów sądowych – 30 zł, co pozostało bez odpowiedzi. (k. 64-65 – odpowiedź na pozew, k. 66 - koperta z datownikiem pocztowej placówki nadawczej)

Na rozprawie w dniu 16 sierpnia 2016 roku pozwany uznał powództwo co do kwoty 30 zł, zaś strona powodowa podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko.
( k. 77-77v – protokół rozprawy z dnia 16 sierpnia 2016 roku)

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy w Ż. I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. I C 1192/13 zasądził od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz P. G. kwotę 335,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił. Ponadto zasądził od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz P. G. kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Powyższy wyrok został zaopatrzony klauzulą wykonalności z dnia 7 stycznia 2015 roku. ( k. 25 – odpis wyroku z dnia 6 listopada 2014 roku)

Dnia 22 grudnia 2014 roku (...) S.A. z siedzibą w W. zleciła dokonanie przekazu pocztowego w kwocie 69,62 zł tytułem zwrotu kosztów zasądzonych w sprawie o sygn. I C 1192/13. Odbiór kwoty został potwierdzony podpisem adresata P. N. dnia 29 grudnia 2014 roku (...) S.A. z siedzibą w W. zleciła dokonanie przekazu pocztowego w kwocie 335,10 zł tytułem „zwrot dot spr sygn. I C 1192/13 umowa (...)” – odbiór tej kwoty został potwierdzony podpisem żony adresata – J. G.. ( k. 64-65 – potwierdzenia przelewów, k. 42 – potwierdzenie realizacji przekazów pocztowych, k. 78 – zeznania P. G. złożona na rozprawie z dnia 16 sierpnia 2016 roku - k. 72)

Na wniosek wierzyciela - P. G. z dnia 4 lutego 2015 roku i na podstawie przedłożonego przez niego tytułu wykonawczego - wyroku Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 6 listopada 2014 roku zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, sygn. akt I C 1192/13, wszczęto postępowanie egzekucyjne przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. w sprawie o sygn. akt Km 220/15. Komornik Sądowy przy Sadzie Rejonowym wŻ. A. K. wezwał do zapłaty należności w wysokości 30 zł tytułem kosztów procesu i 6 zł tytułem kosztów klauzuli. ( k. 2 – wniosek egzekucyjny - akta komornicze Km 220/15, k. 5-6 – zawiadomienie o wszczęciu egzekucji i wezwanie do zapłaty należności - akta komornicze Km 220/15)

W odpowiedzi na zawiadomienie o wszczęciu egzekucji oraz wezwanie do zapłaty należności, (...) S.A. z siedzibą w W. poinformowała Komornika Sądowego przy Sadzie Rejonowym w Ż. A. K., że obowiązek zapłaty na podstawie wydanego wyroku z dnia 6 listopada 2014 roku został zrealizowany przez wypłatę przekazem pocztowym kwoty 69,62 zł, na którą składały się koszty postępowania w wysokości 30 zł oraz odsetki od zasadzonej kwoty 335 zł, tj. 39,62 zł oraz kwoty 335,10 zł. ( k. 28 – odpowiedź na zawiadomienie o wszczęciu egzekucji)

W dniu 27 marca 2015 roku (...) S.A. z siedzibą w W. dokonała wpłaty kwoty 306,59 zł na rachunek bankowy Komornika Sądowego przy Sadzie Rejonowym w Ż. A. K.. N. w dniu 13 kwietnia 2015 roku dokonała kolejnej wpłaty na ww. rachunek w kwocie 307,32 zł. ( k. 43-44 - potwierdzenie przelewów)

Pismem z dnia 11 maja 2015 roku pełnomocnik reprezentujący (...) S.A. z siedzibą w W. wezwał P. G. do zapłaty kwoty 816,53 zł, w tym 411,81 zł tytułem odszkodowania i 335,10 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia w związku z wszczętym postępowaniem egzekucyjnym z wniosku P. G.. ( k. 47-49 – wezwanie do zapłaty)

W piśmie z dnia 18 maja 2015 roku P. G. poinformował pełnomocnika (...) S.A. z siedzibą w W., że w dniu 29 grudnia 2014 roku otrzymał przekaz pocztowy na kwotę 69,62 zł, który był nieczytelny, zaś otrzymany w dniu 31 grudnia 2014 roku przekaz pocztowy na kwotę 335,10 zł był w części nieczytelny, potwierdzając, że dotyczył sprawy I C 1192/13. Zastrzegł, iż jeśli zostanie mu przedstawiony dokument przelewu w zakresie opłacenia kosztów sądowych, niezwłocznie zwróci kwotę 30 zł. ( k. 50 – pismo z dnia 18 maja 2015 roku)

W toku postępowania egzekucyjnego od (...) S.A. z siedzibą w W. została wyegzekwowana kwota 411,81 zł tytułem kosztów niezbędnych do celowego przeprowadzenia egzekucji. Postępowanie egzekucyjne zostało zakończone. ( okoliczność bezsporna, k. 52 – postanowienie z dnia 14 kwietnia 2015 roku)

Pismem z dnia 7 grudnia 2015 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ż. A. K. poinformował (...) S.A. z siedzibą w W. o powstałych kosztach postępowania egzekucyjnego w wysokości 411,81 zł oraz o wpłynięciu dwóch wpłat w wysokości 306,59 i 307,32 zł. Należności wierzyciela i koszty postępowania zostały zapłacone, zaś nadwyżka kwoty w wysokości 166,10 zł została zwrócona w dniu 14 kwietnia 2015 roku na rachunek bankowy (...) S.A. z siedzibą w W.. ( k. 51 – pismo z dnia 7 grudnia 2015 roku)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych w jego opisie dokumentów. W odniesieniu do dokumentów, które zostały złożone w formie zwykłych kserokopii, strony nie zakwestionowały rzetelności ich sporządzenia, ani nie żądały złożenia przez stronę przeciwną ich oryginałów (zgodnie z art. 129 k.p.c.). Także Sąd, badając te dokumenty z urzędu, nie dopatrzył się w nich niczego, co uzasadniałoby powzięcie jakichkolwiek wątpliwości, co do ich wiarygodności i mocy dowodowej, dlatego stanowiły podstawę dla poczynionych w sprawie ustaleń.

W ocenie Sądu, dowody te w zakresie w jakim stanowiły podstawę poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych, tworzą razem zasadniczo spójny i niebudzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to zasługujący na wiarę, materiał dowodowy.

Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego uwzględnił również zeznania pozwanego P. G., w zakresie w jakim korespondowały one ze zgromadzonym materiałem dowodowym w sprawie .

Wskazać należy, iż okoliczności bezsporne w ogóle nie wymagały wykazywania ich prawdziwości za pomocą dowodów, tj. art. 229-230 k.p.c. bowiem zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione na zasadzie ww. przepisów.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w znacznej części.

Pozwem z dnia 21 marca 2016 roku strona powodowa (...) S.A. z siedzibą w W. wnosiła o zasądzenie od pozwanego P. G. na jej rzecz kwoty 411,81 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty i kwoty 36 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia z ustawowymi odsetkami od dnia 30 marca 2015 roku do dnia zapłaty.

Uzasadniając swoje stanowisko strona powodowa wskazała, że wykonała zobowiązanie w związku z wydanym wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 roku. Pozwany, zdaniem strony powodowej, zignorował dwa przekazy pocztowe i złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, w wyniku którego strona powodowa była zmuszona ponosić koszty postępowania egzekucyjnego i inne wydatki.

Jako podstawę prawną tak sformułowanego roszczenia strona powodowa wskazała art. 415 k.c., który określa ogólną regułę dla odpowiedzialności za szkodę, do której doszło wskutek zdarzeń nazywanych czynami niedozwolonymi. Zgodnie z ww. przepisem kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Dla przyjęcia odpowiedzialności opartej na art. 415 k.c. wymagane jest zaistnienie zawinionego zachowania (działania lub zaniechania) sprawcy, powstanie szkody oraz istnienie związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zachowaniem się sprawcy. Wskazać należy, iż wszystkie wymienione przesłanki odpowiedzialności, jako okoliczności faktyczne, na podstawie których powód dochodzi swego roszczenia, muszą być przez niego udowodnione (art. 6 k.c.).

Powyższy art. 415 k.c. statuuje odpowiedzialność na zasadzie winy, co oznacza, że za powstałą szkodę odpowiada osoba, której zawinione działanie jest źródłem jej powstania. Zdarzenie sprawcze może polegać zaś zarówno na działaniu jak i na zaniechaniu. Odnosząc się do charakteru czynu, cechować musi się on bezprawnością, która rozumiana jest jako sprzeczność z obowiązującym porządkiem prawnym, w tym również z dobrymi obyczajami czy zasadami współżycia społecznego; z bezprawnością zaniechania mamy do czynienia wówczas, gdy istniał nakaz określonego działania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2003 roku, V CKN 1681/00, LEX nr 121742).

Odnosząc się do szkody należy zważyć, że jest nią uszczerbek poniesiony w dobrach chronionych poszkodowanego, wbrew jego woli, wskutek zdarzenia wyrządzającego szkodę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2011 r., sygn. akt I CSK 457/10, LEX nr 1318300). Rozróżnia się szkodę na osobie oraz na mieniu. Szkoda majątkowa to uszczerbek w postaci zmniejszenia majątku poszkodowanego, który nastąpił wbrew jego woli (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 roku, sygn. akt V CKN 908/00, LEX nr 54365).

W odniesieniu do ostatniej przesłanki odpowiedzialności za szkodę, aby stwierdzić, że wystąpił adekwatny związek przyczynowy pomiędzy szkodą, a zachowaniem strony pozwanej należy stwierdzić po pierwsze, że jej zachowanie stanowiło nieodzowny warunek wystąpienia szkody, a po drugie, że szkoda jest normalnym następstwem tego zdarzenia.

Strona powodowa swoje żądanie oparła również na art. 405 k.c. Zgodnie z ww. przepisem, kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Istota bezpodstawnego wzbogacenia, sprowadza się do uzyskania przez osobę wzbogaconą, kosztem osoby zubożonej, korzyści majątkowej bez podstawy prawnej. Sytuacja taka ma miejsce wtedy, gdy w rezultacie określonego zdarzenia następuje wzbogacenie jednej osoby kosztem innej, czyli gdy zachodzi wzajemna zależność pomiędzy uzyskaniem korzyści majątkowej przez wzbogaconego a uszczerbkiem majątkowym doznanym przez zubożonego. Drugą przesłanką roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia jest uzyskanie korzyści majątkowej kosztem innej osoby bez podstawy prawnej, rozumianej jako brak tytułu prawnego legitymizującego przesunięcie korzyści majątkowej do majątku wzbogaconego. Tytuł ten może wynikać z czynności prawnej, ustawy, aktu administracyjnego bądź orzeczenia sądowego (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 5 października 1974 r. III CZP 53/74 OSNCP 1975/9 poz. 131).

Zasadniczym warunkiem uwzględnienia powództwa w niniejszej sprawie było zatem wykazanie, iż pozwany bez podstawy prawnej został wzbogacony kosztem strony powodowej oraz że w wyniku jego działania, strona powodowa doznała szkody. Przy tym, zgodnie z art. 6 k.c., ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na stronie powodowej.

Strona powodowa, uzasadniając swoje żądanie, wskazała, iż pozwany uzyskał jej kosztem korzyść majątkową w wysokości 36 zł. Ponadto spoczywał na niej obowiązek udowodnienia zarówno zasadności, jak i wysokości roszczenia odszkodowawczego w stosunku do pozwanego. Strona powodowa wywiązała się z powyższego obowiązku i wykazała zasadność oraz wysokość roszczenia pozwu.

Z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika, że strona powodowa wykonała zobowiązanie i zapłaciła na rzecz pozwanego kwoty: 69,62 zł z tytułu zwrotu kosztów zasądzonych w sprawie o sygn. I C 1192/13 oraz 335,10 zł z tytułu roszczenia głównego, o czym świadczą odebrane przekazy pocztowe w dniach 29 grudnia 2014 roku i 31 grudnia 2014 roku. Fakt odebrania ww. przekazów pocztowych jest okolicznością bezsporną.

W związku z powyższym pozwany godząc się na to, że może wyrządzić szkodę stronie powodowej złożył wniosek o wszczęcie egzekucji, żądając wyegzekwowania kwoty w wysokości 30 zł tytułem kosztów procesu i 6 zł tytułem kosztów nadania klauzuli wykonalności. Na skutek złożonego wniosku, prowadzono postępowanie egzekucyjne przeciwko stronie powodowej, w wyniku czego wyegzekwowano od niej opłaty związane z postępowaniem w wysokości 411,81 zł. W ocenie Sądu, wwyniku zakończonego postępowania egzekucyjnego, strona powodowa doznała szkody majątkowej właśnie w ww. wysokości.

Zdaniem Sądu nie można zgodzić się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez pozwanego, że przelew pocztowy opiewający na kwotę 69,62 zł był nieczytelny, w związku z czym pozwany nie wiedział, z jakiego tytułu otrzymał ww. kwotę. Warto zauważyć, że jak sam wskazał pozwany, uprzednio między nim a stroną powodową nie prowadzono innych postępowań sądowych. Wobec powyższego wskazać zdaniem Sądu, gdyby pozwany miał jakiekolwiek wątpliwości co do wskazanej kwoty i tytułu jej przelewu powinien zwrócić się uprzednio do powoda, chociażby telefonicznie, celem wyjaśnienia tej kwestii. Mógł on również udać się na pocztę celem precyzyjnego ustalenia podmiotu przekazującego ww. kwotę oraz tytułu przelewu, jeśli faktycznie uważał dane przelewu za nieczytelne. Dopiero po otrzymaniu negatywnej odpowiedzi od (...) S.A. z siedzibą w W. co do dokonanego przelewu, złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji byłoby uzasadnione.

Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, w pełni podziela zaprezentowane stanowisko Sądu Najwyższego w uchwale z dnia 7 października 2009 roku w sprawie o sygn. III CZP 68/09, że za szkodę wyrządzoną wykonaniem nieprawomocnego nakazu zapłaty zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, następnie uchylonego, wierzyciel nie ponosi odpowiedzialności na podstawie art. 415 k.c., chyba że złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji i jego popieranie było zachowaniem zawinionym.

Warunkiem odpowiedzialności na podstawie art. 415 k.c. jest wykazanie winy sprawcy szkody; przyjmuje się, że postawienie zarzutu winy usprawiedliwione jest w razie spełnienia się trzech przesłanek - bezprawności zachowania, umyślności lub nieumyślności oraz poczytalności sprawcy.

W przypadku ujęcia winy w wąskim znaczeniu, odpowiedzialność na podstawie art. 415 k.c. może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy czyn ma charakter bezprawny, przez którą należy rozumieć sprzeczność czynu z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa albo z zasadami współżycia społecznego. Co do zasady nie jest czynem sprzecznym z prawem bądź zasadami współżycia społecznego wykonywanie przez wierzyciela uprawnień wynikających z tytułu wykonawczego w postaci prawomocnego orzeczenia sądowego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, gdy dłużnik nie stosuje się do treści tego tytułu.

Postępowanie wierzyciela polegające na wykonywaniu swoich uprawnień wynikających z prawomocnego orzeczenia Sądu jest zgodne z przepisami prawa i nie narusza zasad współżycia społecznego, jeżeli pomiędzy powstaniem tytułu egzekucyjnego a skierowaniem tego tytułu do egzekucji po wcześniejszym nadaniu mu klauzuli wykonalności, nie nastąpiły żadne zdarzenia mające wpływ na treść obowiązku dłużnika wynikającego z tytułu wykonawczego, wskutek których wygasłby, czy uległ ograniczeniu ten obowiązek (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt II CSK 200/08).

W niniejszej sprawie zapłata należności przez stronę powodową była niewątpliwie zdarzeniem, wskutek którego roszczenie pozwanego (wówczas wierzyciela) przestało istnieć. W dalszej kolejności złożenie wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego było zatem działaniem bezprawnym i zawinionym, bowiem pozwany miał świadomość, że otrzymał przekazy pocztowe na określone kwoty, znacznie zbliżone do kwot zasądzonych wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 roku, którego treść była mu znana. Pozwany zaniechał wyjaśnienia kwestii otrzymanych kwot i zbyt pochopnie zainicjował postępowanie egzekucyjne, w wyniku którego strona powodowa doznała szkody w wysokości 411,81 zł tj., w wysokości opłaconych kosztów egzekucyjnych. Wobec powyższego orzeczono jak w pkt 1) wyroku.

Jeżeli chodzi o zapłatę kwoty 36 zł z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, to mając na uwadze, to że podstawa, w oparciu o którą prowadzono postępowanie egzekucyjne przeciwko stronie powodowej i w oparciu o którą wyegzekwowano kwotę 36 zł dochodzoną niniejszym pozwem odpadła wobec spłaty zadłużenia wynikającej z wyroku z dnia 6 listopada 2014 roku wydanego przez Sąd Rejonowy w Ż.I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. I C 1192/13 – art. 410 § 2k.c., Sąd orzekł na podstawie ww. przepisu jak w pkt. 2) wyroku.

W przedmiocie odsetek Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. zgodnie, z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (§ 1 k.c.). Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (§ 2). Zasadą prawa cywilnego zaś jest, że dłużnik popada w opóźnienie, jeżeli nie spełnia świadczenia, pomimo, iż jest ono wymagalne.

Z pisma pozwanego do strony powodowej z dnia 18 maja 2015 roku
(k. 50) wynika, że pozwany na dzień jego sporządzenia miał wiedzę o dochodzonym roszczeniu co do kwoty 411,81 zł. Z kolei zgodnie z wezwaniem do zapłaty z dnia 11 maja 2015 roku (k. 47-48), termin do zapłaty ww. kwoty wynosił 7 dni od daty otrzymania wezwania, zatem Sąd od kwoty 411,81 zł zasądził odsetki od dnia 26 maja 2015 roku.

Sąd jako datę początkową wymagalności, od której biegną odsetki od kwoty 36 zł przyjął datę 14 kwietnia 2015 roku, tj. datę uiszczenia tej kwoty przez stronę powodową, bowiem roszczenia oparte na bezpodstawnym wzbogaceniu są wymagalne z dniem dokonania przesunięcia majątkowego, a z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy wynika, że strona powodowa uiściła ww. kwotę najwcześniej w dniu 14 kwietnia 2015r. (postanowienie z dnia 14 kwietnia 2015r. k. 45)

Wobec powyższego Sąd w pkt 3) wyroku oddalił powództwo w pozostałym zakresie tj. co do odsetek od kwoty 411,81 zł od dnia 14 kwietnia 2015r. do dnia 25 maja 2015r. oraz co do odsetek od kwoty 36 zł od dnia 29 marca 2015r. do dnia 13 kwietnia 2015r.

Sąd zasądził odsetki ustawowe, stosownie do treści art. 481 § 2 k.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. Sąd uwzględnił przy tym zmianę z dniem 1 stycznia 2016 roku brzmienia art. 481 § 2 k.c. wprowadzoną ustawą z dnia 9 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015, poz. 1830). Za okres od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, Sąd zasądził odsetki za opóźnienie, stosownie do treści art. 481 § 2 k.c. w brzmieniu aktualnym.

Sąd na podstawie art. 333 § 1 pkt. 2 k.p.c. nadał wyrokowi w pkt. 2 w zakresie kwoty 30 zł rygor natychmiastowej wykonalności mając na względzie, że pozwany uznał powództwo co do kwoty 30 zł. (pkt. 4 sentencji wyroku)

O kosztach postępowania (pkt. 5 sentencji wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art. 100 § 1 k.p.c., zgodnie z którym Sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Na poniesione przez stronę powodową koszty procesu w łącznej wysokości 167 zł, składały się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 30 zł, wynagrodzenie pełnomocnika strony powodowej, będącego adwokatem, w wysokości 120 zł (ustalone na podstawie § 2 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800, t.j.) oraz kwota 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)