Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 26 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:Sędzia Sądu Rejonowego Dariusz Plewczyński

Protokolant:Karolina Mateja

po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. T.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz powoda M. T. kwotę 4165,56 zł (cztery tysiące sto sześćdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt sześć groszy)

oraz odsetki ustawowe, a od dnia 1 stycznia 2016 roku odsetki ustawowe za opóźnienie od kwot:

- 4165,56 zł od dnia 22 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty;

- 10000 zł od dnia 22 marca 2015 roku do dnia 22 marca 2016 roku;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2876 zł (dwa tysiące osiemset siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 736/16

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu „zwykłym”

M. T. wniósł o zasądzenie od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwoty 14.165,56 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwot cząstkowych oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż strony łączyła umowa przewozu drewna, z tytułu której powód wystawił pozwanej faktury, jednakże strona pozwana nie uregulowała należności.

W dniu 23 lutego 2016 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Od powyższego nakazu sprzeciw złożyła pozwana, która wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwana podniosła, iż powód nie wykazał istnienia zobowiązań strony pozwanej.

W dniu 3 czerwca 2016 r. powód ograniczył powództwo do kwoty 4165,56 zł. oraz odsetek i kosztów.

W zakresie objętym cofnięciem Sąd umorzył postępowanie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. T. współpracował z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od 2012 r. Powód otrzymywał od pozwanej zlecenia na przewóz drewna drogą telefoniczną lub wiadomością sms. Z tytułu wykonanego na rzecz pozwanej transportu drewna powód wystawił faktury Vat:

-z dnia 28 lutego 2015 r., nr (...) na kwotę 11.686,08 zł tytułem transportu drewna z nadleśnictwa B. z terminem płatności 21 dni;

- z dnia 31 grudnia 2014 r., nr (...) na kwotę 14.165,01 zł tytułem transportu drewna z nadleśnictwa B. z terminem płatności 21 dni.

Dowód:

- zeznania M. T. k. 76-77

- faktury Vat k. 6-7

W dniu 18 lutego 2015 r. strona pozwana przelała na rzecz powoda kwotę 9999,45 zł. Tytuł operacji został oznaczony: (...).

W dniu 8 maja 2015 r. pozwana dokonała przelewu kwoty 1686,08 zł na rzecz powoda. Tytuł operacji został oznaczony: (...).

Dowód:

- potwierdzenie przelewu k. 9-10.

W dniu 23 listopada 2015 r. powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 29.618,80 zł z tytułu zadłużenia wynikającego z faktur Vat nr: (...), (...) i (...).

Pozwana nie kwestionowała długu i obiecywała jego zapłatę.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem k. 11-12.

- zeznania M. T. k. 76-77

W dniu 22 marca 2016 r. pozwana dokonała przelewu kwoty 10.000 zł na rzecz powoda. Tytuł operacji został oznaczony: (...).

Dowód:

- potwierdzenie przelewu k. 61.

Na dzień 14 kwietnia 2016 r. pozwana była zadłużona z tytułu zobowiązań wymagalnych i bezspornych na kwotę 126.006,14 zł.

Dowód:

- raport z Krajowego Rejestru Długów k. 62-64.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w zakresie nieobjętym cofnięciem.

Powództwo dotyczy należności przysługujących przewoźnikowi z tytułu umowy przewozu krajowego. Zasady zawierania umów przewozu oraz obowiązki i uprawnienia stron reguluje ustawa z dnia 15 listopada 1984r – Prawo przewozowe (t.j. Dz.U. z 2000 Nr 50 poz. 601 ze zm.), a także Kodeks cywilny. Zgodnie z umową przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy (art. 774 k.c.). Powód domaga się realnego wykonania zobowiązania przez pozwaną tj. zapłaty należności za wykonane usługi, zgodnie z art. 354 § 1 k.c.

Stosownie do treści art 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dawać wyjaśnienia, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek.

Pozwana podnosi w sprzeciwie, że powód nie wykazał istnienia zobowiązania.

W ocenie Sądu zarzuty te zgłoszone zostały wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania. Pozwana nie przedstawia żadnych własnych twierdzeń , co do kontaktów z powodem.

Z wiarygodnych zeznań powoda jednoznacznie wynika fakt zawarcia umów z pozwaną na warunkach wskazanych w fakturach VAT oraz fakt prawidłowego wykonania tych umów. Z zeznaniami tymi korespondują dowody załączone do pozwu. Pozwany przed procesem nie odniósł się do wystawionych faktur vat. Z powyższego wyprowadzić należy wniosek, że przedmiotowe faktury nie tylko otrzymał ale także zaksięgował. W dalszej kolejności dokonał też na ich poczet wpłat. Na poleceniach przelewu wyraźnie wskazano numery faktur.

Pozwany mimo wezwania do zapłaty, przed procesem nie podnosił żadnych zastrzeżeń, w szczególności nie kwestionował faktu zawarcia przedmiotowej umowy, bądź jej wykonania. W tym kontekście za w pełni wiarygodne jawią się zeznania powoda, że pozwany miał świadomość istnienia długu i obiecywał jego zapłatę.

W ocenie Sądu całokształt przytoczonych okoliczności jednoznacznie wskazuje na fakt zawarcia i wykonania umów przez powoda zgodnie ze zleceniem. Pozwany poza ogólną negacją nie naprowadził żadnych twierdzeń, a tym bardziej dowodów na odmienną od przedstawionej przez powoda wersji zdarzeń. Gdyby faktycznie doszło do braku umowy, lub niedosłania faktur czy też dokumentów przewozowych, to pozwany niewątpliwie zwróciłby się do powoda o wyjaśnienia w tej kwestii. Zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i logiki, przyjąć należy, że strony interesują się zawieranymi umowami, ich wykonaniem, ewentualnie wywodzą roszczenia z faktu ich niewykonania. Przedsiębiorcy analizują otrzymane faktury i reagują na wadliwie wystawione, jak również na wezwania do zapłaty, zwłaszcza w sytuacji, gdy uważają je za bezpodstawne. Niniejsza sprawa jest kolejną, w której pozwana podnosi ogólne zarzuty mające na celu uniknięcie zapłaty.

Zgodnie z art. 87 ust.1 prawa przewozowego kwoty przysługujące z tytułu nie zapłaconych należności, odszkodowań i wyrównania różnic należności - podlegają oprocentowaniu w wysokości ustawowej. Odsetki oblicza się z tytułu nie zapłaconych należności - od dnia, w którym należność powinna być zapłacona (ust2). Roszczenie przewoźnika o zapłatę staje się wymagalne w zasadzie w chwili wykonania przewozu albowiem jest to umowa wzajemna. Strony umowy przewozu uprawnione są do ustalenia innego terminu spełnienia świadczenia pieniężnego w drodze porozumienia. W niniejszej sprawie terminy płatności wskazane na fakturach są znacznie późniejsze niż data wykonania przewozu. Zasądzono odsetki w wysokości ustawowej, uwzględniając zmianę terminologii od dnia 1 stycznia 2016r.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o dowody załączone do pozwu i dowód z przesłuchania powoda . W ocenie Sądu nie ma podstaw by dowody te kwestionować. W judykaturze ugruntowany jest pogląd, iż również dokument prywatny jako jeden z dowodów wymienionych w kodeksie postępowania cywilnego podlega ocenie tak jak inne dowody i może stanowić podstawę ustaleń faktycznych i wyrokowania. O materialnej mocy dowodowej dokumentu prywatnego, zależącej od jego treści, rozstrzyga sąd według ogólnych zasad oceny dowodów (art. 233 §1 k.p.c.). Podobnie jak w przypadku innych dowodów sąd ocenia , czy dowód ten ze względu na jego indywidualne cechy i okoliczności obiektywne zasługuje na wiarę czy nie (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2004r sygn. akt IV CK 474/03 opubl. OSNC z 2005r Nr 6 poz. 113, Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 września 1985r , sygn. akt IV PR 200/85opubl. OSNCP 1986 nr 5, poz.84 , Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2000r sygn. akt I CKN 804/98, nie publ.). Istotne są przy tym czas i okoliczności powstania danego dokumentu prywatnego. W niniejszej sprawie nie ma żadnych podstaw do odmówienia wiarygodności przedłożonym dowodom.

Wobec niestawiennictwa prezesa pozwanej pominięto dowód z jego przesłuchania.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie I wyroku.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 98 k.p.c.

Na zasądzone koszty składa się opłata od pozwu w kwocie 459zł (pozostała część została zwrócona), opłata skarbowa od pełnomocnictwa -17zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda w stawce 2400zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono na podstawie §6 pkt5 w zw. z §2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2002, nr 163, poz. 1349 ze zm.).

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

(...)

3 . (...)