Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Dorota Elżbieta Zarzecka (spr.)

Sędziowie: SA Barbara Orechwa-Zawadzka

SA Sławomir Bagiński

Protokolant: Agnieszka Charkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2016 r. w B.

sprawy z odwołania J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę pomostową

na skutek apelacji wnioskodawcy J. W.

od wyroku Sądu Okręgowego w Łomży III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30 kwietnia 2015 r. sygn. akt III U 534/14

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od J. W. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

Sygn. akt III AUa 771/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z 20 sierpnia 2014 r. odmówił J. W. prawa do emerytury pomostowej, ponieważ nie udowodnił on wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat oraz tego, że przed dniem 1.01.1999 r. wykonywał prace w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturze pomostowej lub art. 32 i 33 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W odwołaniu od powyższej decyzji J. W. podniósł, że pracę w warunkach szczególnych świadczył przed 1999 r. nie tylko w firmach (...) czy (...), ale także w takich zakładach jak (...) N. w Ł., (...) w Ł. pracując w oczyszczalni, Browarze w Ł. oraz w (...) Zakładach (...) w Ł.. Domagał się zaliczenia wszystkich okresów pracy w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji i wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy w Łomży wyrokiem z 30 kwietnia 2015 r. odwołanie oddalił.

Sąd ten ustalił, że J. W. z dniem 24.06.2014 r. ukończył 60 lat. W dniu 27.06.2014 r. złożył wniosek o przyznanie mu emerytury pomostowej. J. W. od 1.08.1969 r. do 31.10.1972 r. był zatrudniony jako młodociany w celu nauki zawodu elektromechanika w Stowarzyszeniu Zakładzie (...) w Ł.. Od 27.10.1972 r. do 7.09.1974 r. był on zatrudniony w (...) Zakładach (...) w Ł. na stanowisku elektromechanika-stażysty (od 27.10.1972 r. do 28.02.1973 r.) oraz elektromontera montażu maszyn na Wydziale Wykańczalni (od 1.03.1973 r. do 7.09.1974 r.). Następnie od 23.09.1974 r. do 22.08.1975 r. był zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku elektryka zmianowego, elektryka konserwatora; od 4.09.1975 r. do 17.10.1975 r. w Zakładach (...) w B. Browarze w Ł. na stanowisku elektromontera, a od 24.11.1975 r. do 15.05.1976 r. w Kombinacie Budownictwa (...) w S. na stanowisku elektromontera. Od 1.06.1976 r. do 31.03.1980 r. był zatrudniony w (...) Zakładach (...) w Ł. na stanowisku elektromontera (z przerwą w okresie odbywania zasadniczej służby wojskowej od 27.10.1976r. do 17.10.1978r.); od 10.04.1980 r. do 31.01.1989 r. w Urzędzie Wojewódzkim w Ł. na stanowisku rzemieślnika specjalisty; zaś od 1.02.1989 r. do 31.01.1991 r. w (...) Zakładach (...) w Ł. na stanowisku konserwatora maszyn i urządzeń-elektryka/mechanika/chłodziarza. Z kolei od 1.09.1991 r. do 19.03.1992 r. wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w dziedzinie handlu, a od 12.08.1992 r. do 30.11.1993 r. i od 1.12.1993 r. do 31.10.1996 r. pracował w (...) sp. z o.o. w J. na stanowisku mechanika urządzeń chłodniczych. Następnie od 1.11.1996 r. do 31.08.1997 r. pracował na stanowisku maszynisty maszyn i urządzeń chłodniczych, a od 1.09.1997 r. do 28.02.2010 r. jako mechanik urządzeń chłodniczych w (...) sp. z o.o. w W. Zakładzie Produkcyjnym w C. Starych; zaś od 30.01.2012 r. do 16.08.2012 r. na stanowisku pracownika gospodarczego w wymiarze ½ etatu w Piekarni i Cukierni (...) w Ł..

Sąd Okręgowy uznał, że J. W. wykazał 40 lat, 3 miesiące i 20 dni okresów składkowych oraz 4 lata i 28 dni okresów nieskładkowych. Staż sumaryczny wyniósł 44 lata, 4 miesiące i 18 dni. Do dnia 1.01.1999 r. miał przepracowanych 9 lat, 11 miesięcy i 14 dni w warunkach szczególnych na stanowiskach elektromontera, elektryka zmianowego, konserwatora maszyn i urządzeń oraz maszynisty urządzeń chłodniczych w zakładach pracy wymienionych pod pozycjami 2, 3, 4, 5, 6, 8, i 11 (w tym ostatnim zakładzie w okresie od 1.11.1996 r. do 31.08.1997 r.).

Oceniając stan faktyczny sprawy Sąd Okręgowy odwołał się do treści art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, zgodnie z którym prawo do emerytury pomostowej ma pracownik, który łącznie spełnia następujące warunki: 1) urodził się po 31 grudnia 1948 r.; 2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat; 3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiety i 60 lat dla mężczyzny; 4) ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny; 5) przed 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych lub ustawy emerytalnej; 6) po 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych; 7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Celem ustalenia charakteru prac wykonywanych przez odwołującego w poszczególnych zakładach pracy, Sąd pierwszej instancji dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu BHP. Biegły uznał, że wnioskodawca w warunkach szczególnych pracował: od 27.10.1972 r. do 7.09.1974 r. w (...) Zakładach (...) w Ł. na stanowisku elektromontera, od 23.09.1974 r. do 22.08.1975 r. w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku elektryka zmianowego, od 4.09.1975 r. do 17.10.1975 r. w Zakładach (...) w B. Browarze w Ł. na stanowisku elektromontera, od 24.11.1975 r. do 15.05.1976 r. w Kombinacie Budownictwa (...) w S. na stanowisku elektromontera, od 1.02.1989 r. do 31.01.1991 r. w (...) Zakładach (...) w Ł. na stanowisku konserwatora maszyn i urządzeń oraz od 1.11.1996 r. do 31.08.1997 r. w (...) sp. z o. o. w W. Zakład (...) na stanowisku maszynisty maszyn i urządzeń chłodniczych. Sąd podzielił wnioski opinii biegłego, bowiem w jego ocenie opinia została oparta na materiale dowodowym i rzetelnie wyjaśniała wszelkie wątpliwości dotyczące charakterystyki pracy odwołującego się w poszczególnych zakładach pracy pod kątem kryteriów pracy w warunkach szczególnych. Na podstawie opinii biegłego z zakresu BHP J. D. (1), Sąd ustalił, że od dnia 1.09.1997 r. praca wnioskodawcy w charakterze mechanika urządzeń chłodniczych w (...) sp. z o.o. w W. Zakładzie Produkcyjnym w C. Starych nie spełniała wymogów pracy w warunkach szczególnych zarówno w rozumieniu art. 32 i 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm., dalej jako ustawa emerytalna ), jak też art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z 19.12.2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656 ze zm.).

Wskutek zgłoszonych przez odwołującego zastrzeżeń Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej. Biegły w opinii uzupełniającej podtrzymał w całości swoje stanowisko. W szczegółowy sposób określił różnice pomiędzy stanowiskami maszynisty urządzeń chłodniczych a mechanika maszyn chłodniczych i wynikające stąd konsekwencje. Przedstawił zakres obowiązków odwołującego się na stanowisku mistrza urządzeń chłodniczych wykazując, że zakres jego czynności nadzorczych obejmował również prace nie objęte wykazem rozporządzenia Rady Ministrów. Przedstawił przekonywujące rozróżnienie pomiędzy stanowiskami mechanika urządzeń chłodniczych a konserwatora w przyzakładowych chłodniach, prowadzące do odmowy zaliczenia pracy na tym pierwszym stanowisku do pracy w warunkach szczególnych.

Na okoliczność charakteru i rodzaju prac odwołującego, Sąd Okręgowy przesłuchał ponadto świadków K. K., M. S., S. Z. (1), S. Ł., W. G. i K. S.. Sąd uwzględnił zeznania wymienionych świadków jedynie w zakresie potwierdzenia faktu zatrudnienia odwołującego w okresach przez nich wskazywanych. Nie dał jednak wiary ich twierdzeniom co do braku różnicy między obowiązkami maszynisty urządzeń chłodniczych, a mechanika maszyn rolniczych. Krytycznie też ocenił zeznania świadków, którzy wskazywali, że swoje obowiązki J. W. wykonywał stale i w pełnym zakresie czasowym w temperaturach ujemnych.

Sąd Okręgowy podkreślił, że z istoty pracy maszynisty maszyn chłodniczych wynika fakt stałej obecności pracownika przy obsłudze takiej maszyny służącej do chłodzenia produktów żywnościowych przerabianych w zakładzie. Z powyższego wynika, ze praca maszynisty maszyny chłodniczej odbywać się musiała w temperaturze ujemnej. Z kolei mechanik maszyn chłodniczych ma za zadanie utrzymanie ich w ruchu, bieżącą konserwację i naprawy. Te ostanie mogą odbywać również poza ciągami technologicznymi, a więc w temperaturze dodatniej. W tych warunkach za pozbawione podstaw uznał Sąd twierdzenia o identyczności obu stanowisk, czy też swobodzie pracodawców w zakresie zamiennego używania obu pojęć.

Analizując warunki osobiste i okresy zatrudnienia J. W., Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że odwołujący w chwili złożenia wniosku o emeryturę bezspornie spełnił większość warunków przewidzianych w przepisie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych. Sporną okolicznością pozostawało jedynie wykazanie przez niego 15 letniego okresu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze (pkt 2), wykonywanie tej pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej lub art. 32 i 33 ustawy emerytalnej przed dniem 1.01.1999 r. (pkt 5) oraz, w związku z wnioskami opinii biegłego, wykonywanie po dniu 31.12.2008 r. pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej (pkt 6). Na podstawie przedstawionych dokumentów oraz przeprowadzonych dowodów osobowych Sąd dokonał ustaleń zbieżnych z wnioskami biegłego, co do pracy odwołującego w warunkach szczególnych przez dniem 1.01.1999 r. W jego ocenie przed tą datą J. W. przepracował 9 lat, 11 miesięcy i 14 dni w warunkach szczególnych na stanowiskach elektromontera, elektryka zmianowego, konserwatora maszyn i urządzeń oraz maszynisty urządzeń chłodniczych.

Odnosząc się do poszczególnych stanowisk Sąd wskazał, że praca odwołującego na wydziale produkcyjnym (...) w Ł. była wypadkową prac przypisanych zarówno do stanowiska elektromontera instalacji i urządzeń energetycznych jak i stanowiska konserwatora maszyn i urządzeń występujących przy produkcji i wykańczaniu wyrobów włókienniczych. Dlatego – zdaniem Sądu można ją przypisać do Działu II – (...) Wykazu A załącznika do rozporządzenia RM, jak też Działu VII – Przemysł lekki poz. 4 cytowanego rozporządzenia. Z kolei praca J. W. w (...) w Ł. na stanowisku elektryka zmianowego nosiła cechy pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu pkt. 1, poz. 25, działu XIV, Wykazu A stanowiącego załącznik nr 1 do Zarządzenia nr 9 Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 1 lipca 1983 r. w sprawie stanowisk pracy w zakładach pracy resortu administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, na których (…..).

W ocenie Sądu również praca na zajmowanych kolejno stanowiskach elektromontera w Zakładach (...) w B. Browarze w Ł., a następnie w Kombinacie Budownictwa (...) w S. odpowiadała pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu Działu II – (...), Wykazu A załącznika do rozporządzenia RM. Z kolei praca konserwatora maszyn i urządzeń w (...) Zakładach (...) w Ł. posiadała znamiona pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu pkt 1, poz. 25, Działu XIV, Wykazu A stanowiącego załącznik nr 1 do Zarządzenia nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (…).

Za pracę w warunkach szczególnych Sąd Okręgowy uznał również pracę odwołującego na stanowisku maszynisty maszyn i (...) sp. z o.o. w W. Zakładzie Produkcyjnym w C. Starych zakładając przy tym, że odwołujący w pełnym wymiarze czasu pracy i stale świadczył pracę tylko w przyzakładowej chłodni o temperaturze wewnętrznej poniżej 0 ⁰ C - maszynista chłodniczy - wymieniony w pkt 7, poz. 6 działu X, Wykazu A stanowiącego załącznik nr 1 do resortowego wykazu stanowisk pracy w warunkach szczególnych w przemyśle rolno-spożywczym.

Zdaniem Sądu do pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu ww. rozporządzenia nie można było jednak zaliczyć pozostałych okresów pracy odwołującego się w (...) sp. z o.o. w W. Zakładzie Produkcyjnym w C. Starych na stanowiskach mechanika urządzeń chłodniczych oraz chłodziarza-mechanika urządzeń chłodniczych. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. takich stanowisk nie wymienia. W pkt 7, Działu X. (W rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczym ), Wykazu A załącznika wymienia się jedynie prace w chłodniach składowych i przyzakładowych o temperaturze wewnętrznej poniżej 0 ⁰ C.

W ocenie Sądu praca mechanika urządzeń chłodniczych nie może być uznana za pracę w warunkach szczególnych także w rozumieniu art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych. W załączniku nr 1 do ustawy pod nr 35 wymienia się prace w pomieszczeniach o narzuconej technologią temperaturze powietrza poniżej 0 ⁰ C. Sąd podkreślił, że do zaliczenia określonej pracy do pracy w warunkach szczególnych koniecznym jest, by pracownik świadczy ją w pełnym wymiarze i stale. W tym wypadku chodzi o pracę w pomieszczeniach o ujemnej temperaturze powietrza. Z materiału dowodowego wynikało natomiast, że obowiązki J. W. na tym stanowisku nie ograniczały się do pracy w takich warunkach. Sąd zauważył, że sam wnioskodawca przesłuchany w charakterze strony przyznał, że zakład składał się kilku hal. Na pierwszej hali panowały temperatury dodatnie, na pozostałych ujemne. Do jego obowiązków należała konserwacja i naprawa urządzeń pracujących we wszystkich halach. Zajmował się również obsługą agregatów chłodniczych, przy których było wręcz gorąco. Wykonywali to czasami 2 razy w tygodniu, każdorazowo zajmowało im to 2-3 godziny. Niezależnie od tego część prac wykonywali w warsztacie mechanicznym oraz w kotłowni.

Sąd Okręgowy wskazał, że konsekwencją niezaliczenia pracy odwołującego się w S. (...) na stanowisku mechanika do pracy w warunkach szczególnych jest nie tylko wykluczenie możliwości spełnienia warunku z art. 4 pkt 2 ustawy pomostowej (15 lat pracy w warunkach szczególnych), ale także kolejnej przesłanki określonej w pkt 6 tego przepisu tj. wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej, po dniu 31.12.2008 r. Sąd zwrócił przy tym uwagę, że powyższe ustalenie pozostaje w sprzeczności ze świadectwem wystawionym przez S. (...) w dniu 12.05.2014 r. w części, w której pracodawca poświadczył pracę w warunkach szczególnych J. W. od 1.01.2009 r. do 10.02.2010 r. i od 18.02.2010 r. do 28.02.2010 r. Sąd podkreślił, że było to już trzecie, poprawione świadectwo wystawione przez ten sam zakład pracy. Pozostałe, noszące daty 1.03.2010 r. i 4.10.2010 r. znajdują się w aktach ZUS z wnioskiem o świadczenie przedemerytalne. Mając na uwadze, że świadectwo pracy jest jedynie dokumentem prywatnym, Sąd Okręgowy poczynił stanowcze ustalenia po części odbiegające od treści dokumentu z 12.05.2010 r., bazując na materiale źródłowym w postaci akt osobowych oraz zeznań odwołującego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołujący nie spełnił przesłanek określonych w pkt 2 i 6 art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, a zatem nie może skutecznie ubiegać się o przyznanie mu tego świadczenia.

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił odwołanie.

Apelację od tego wyroku wniósł J. W.. Zaskarżając wyrok w całości, zarzucił mu naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego: art. 4 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych poprzez błędną wykładnię i przyjęcie przez Sąd, że charakter pracy wykonywanej przez J. W. w (...) sp. z o.o. na stanowisku mechanik urządzeń chłodniczych, chłodziarz mechanik urządzeń chłodniczych nie były pracą w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze podczas gdy :

- praca jako konserwator maszyn i urządzeń w (...) Zakładach (...) w Ł. (poprzedniku (...) sp.z o.o. i (...) sp. z o.o. Zakład Produkcyjny w C. Starych);

- praca jako mechanik urządzeń chłodniczych w (...) sp. z o.o. w J.;

- praca jako maszynista maszyn i urządzeń chłodniczych a od 1.09.1997 r. do 28.02.2010 r. jako mechanik urządzeń chłodniczych w (...) Sp.z o.o. w W.;

pomimo zmiany nazw stanowisk pracy w w/w zakładach, charakter pracy odwołującego nie zmieniał się, wobec czego świadczył ją w warunkach szczególnych nie tylko w (...) Zakładach (...) w Ł., następnie w B. Zakład Produkcyjny (...), ale również w (...) sp. z o.o., w W. Zakładzie Produkcyjnym w C. Starych. Wykonując ten sam charakter prac także w (...) Sp. z o.o. od 1.11.1996 r. do 28.02.2010 r., odwołujący legitymuje się okresem pracy w warunkach szczególnych w dacie 31.12.1998 r. w wymiarze co najmniej 16 lat i 9 m-cy;

- organ rentowy zaliczył wnioskodawcy pracę w warunkach szczególnych z tytułu pracy w S. (...) od 1.01.2009 r. do 10.02.2010 r. i od 18.02.2010 r. do 28.02.2010 r. w wymiarze 1 rok 1 m-c 21 dni, stąd wykazał wykonywanie prac w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze po 31 grudnia 2008 r.

2. przepisów postępowania:

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie przez Sąd ustaleń faktycznych sprzecznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na przyjęciu za podstawę ustaleń co do treści wykonywanej pracy przez odwołującego w (...) Sp. z o.o. w W., błędnej opinii biegłego z zakresu BHP J. D. (1) w zakresie braku zaliczenia do prac w szczególnych warunkach spornych okresów w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym dokumenty znajdujące się w aktach osobowych, zeznania świadków pozwalają na ustalenie, że w spornym okresie świadczył pracę w warunkach szczególnych;

- art. 328 § 2 k.p.c. przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów poprzez nie wskazanie w uzasadnieniu wyroku przyczyn dla których Sąd Okręgowy odmówił wiarygodności zeznającym w sprawie świadkom w zakresie braku różnicy między obowiązkami maszynisty urządzeń chłodniczych a mechanika maszyn chłodniczych jak też że obowiązki swoje wykonywałem stale i w pełnym zakresie czasu pracy w temperaturach ujemnych podczas gdy zeznający świadkowie nie wskazywali żadnych różnic na poszczególnych stanowiskach pracy akcentując ,że charakter mojej pracy nie zmieniał się co najmniej od 1989 r.;

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o pominięcie dowodu z opinii biegłego i z opinii uzupełniającej z zakresu BHP J. D. (1) oraz zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie odwołania, a w razie nieuwzględnienia tego wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i na ich podstawie wywiódł trafne wnioski. Sąd Apelacyjny w całości aprobuje stanowisko tego Sądu wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy przyjmuje za własne.

Art. 1. 1. Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, prawo do tego świadczenia przysługuje pracownikowi, który spełnił łącznie następujące warunki: 1. urodził się po 31 grudnia 1948 roku; 2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat; 3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn; 4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn; 5. przed 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych; 6. po 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych; 7. nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy. Ustawa o emeryturach pomostowych dopuściła odstępstwa od przesłanki wymienionej w jej art. 4 pkt 6, wskazując w art. 49, że prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, spełniła warunki określone w art. 4 pkt 1- 5 i 7 i art. 5-12, a w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Zatem mając na uwadze treść wyżej przytoczonych przepisów, warunkiem skutecznego ubiegania się o emeryturę pomostową w świetle wykładni językowej art. 4 i 49 ustawy, jest legitymowanie się określonym stażem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze (w rozumieniu ustawy o emeryturach pomostowych lub dotychczasowych przepisów) oraz kontynuowanie pracy w tych warunkach po wejściu w życie ustawy, a więc po 1 stycznia 2009 roku.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji J. W. nie spełnił warunków z pkt 2 i 6 art. 4 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych tj. legitymowania się stażem pracy w warunkach szczególnych w rozmiarze 15 lat oraz wykonywania po 31 grudnia 2008 r. pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych

Sąd pierwszej instancji uznał, że przed 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca przepracował w warunkach szczególnych 9 lat 11 miesięcy 14 dni.

Do stażu pracy w warunkach szczególnych zaliczył wnioskodawcy następujące okresy zatrudnienia: od 27.10.1972 r. do 7.09.1974 r. w (...) Zakładach (...) w Ł. na stanowisku elektromontera, od 23.09.1974 r. do 22.08.1975 r. w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku elektryka zmianowego, od 4.09.1975 r. do 17.10.1975 r. w Zakładach (...) w B. Browarze w Ł. na stanowisku elektromontera, od 24.11.1975 r. do 15.05.1976 r. w Kombinacie Budownictwa (...) w S. na stanowisku elektromontera, od 1.02.1989 r. do 31.01.1991 r. w (...) Zakładach (...) w Ł. na stanowisku konserwatora maszyn i urządzeń oraz od 1.11.1996 r. do 31.08.1997 r. w (...) sp. z o. o. w W. Zakład (...) na stanowisku maszynisty maszyn i urządzeń chłodniczych.

Zatem, jak z powyższego wynika, Sąd pierwszej instancji zaliczył wnioskodawcy zatrudnienie w (...) sp. z o. o. w W. Zakład Produkcyjny w C. Starych od 1.11.1996 r. do 31.08.1997 r. na stanowisku mechanika urządzeń chłodniczych, zakładając, że stale i w pełnym wymiarze czasu pracy świadczył pracę w przyzakładowej chłodni o temperaturze wewnętrznej poniżej 0 stopni C.

Nie zaliczył natomiast pozostałych okresów zatrudnienia w (...) sp. z o. o. (wnioskodawca pracował tam do 28.02.2010 r.).

Mając na względzie zarzuty zawarte w apelacji Sąd Apelacyjny, celem jednoznacznej oceny, czy prace wykonywane przez wnioskodawcę od 12 sierpnia 1992 do 31 października 1996 w (...) sp. z o.o. w J. oraz (...) sp. z o.o. Zakład Produkcyjny (...) od 1 listopada 1996 do 28 lutego 2010 roku odpowiadały pracom wymienionym w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach bądź w szczególnym charakterze dział X poz. 7 „praca w chłodniach składowych i przyzakładowych o temperaturze wewnętrznej poniżej 0 stopni C.”, dział XIV poz. 25 „bieżąca konserwacja agregatorów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe są prace wymienione w wykazie", dział XIV poz. 24 "kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny w oddziałach i wydziałach, gdzie jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie", czy odpowiadają pracom wymienionym w poz. 35 załącznika do ustawy o emeryturach pomostowych" prace w pomieszczeniach o narzuconej technologia temperaturze powietrza poniżej 0 stopni C.", dopuścił dowód z opinii innego biegłego sądowego z zakresu BHP I. M. (1).

Według biegłej I. M. (1) do szczególnych warunków podlegają zaliczeniu następujące okresy zatrudnienia wnioskodawcy:

- od 12.08.1992 r. do 30.04.1995 r. w (...) sp. z o. o. na stanowisku mechanika urządzeń chłodniczych – 2 lata 8 miesięcy 18 dni, wymienione jako bieżąca konserwacja agregatów i (...) dział XIV poz. 25, załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,

- od 1.05.1995 r. do 31.10.1996 r. w (...) sp. z o. o. na stanowisku mechanika urządzeń chłodniczych i mistrza zmianowego – 1 rok 6 miesięcy – wymienione jako kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, Wykaz A dział XIV poz. 24 załącznika do rozporządzenia,

- od 1.11.1996 r. do 4.03.2009 r. w Zakładzie Produkcyjnym w C. Starych a następnie w (...) sp. z o. o. w W. (do momentu powierzenia mu obowiązków palacza), kiedy to wykonywał pracę mechanika urządzeń chłodniczych, wymienioną w załączniku Nr 1 Wykaz Prac w szczególnych warunkach do ustawy o emeryturach pomostowych poz. 35 „Prace w pomieszczeniach o narzuconej technologią temperaturze powietrza poniżej 0 stopni C”.

Strony nie kwestionowały opinii biegłej I. M. (1) w zakresie zaliczenia prac wykonywanych przez wnioskodawcę w w/w okresach do warunków szczególnych. Sąd Apelacyjny również opinię biegłej BHP I. M. (1) w tym zakresie uznał za miarodajną do czynienia ustaleń w sprawie, jako, że opinia ta była przekonywująca i poparta rzeczowymi argumentami. Zatem po zsumowaniu niekwestionowanych przez strony okresów zatrudnienia wnioskodawcy w warunkach szczególnych łącznie zatrudnienie wnioskodawcy w warunkach szczególnych wynosi 25 lat 8 miesięcy 5 dni (9 lat 11 miesięcy 14 dni – okres zaliczony przez biegłego J. D. plus 15 lat 8 miesięcy 21 dni – okres zaliczony przez biegłą I. M.).

Ostatecznie kwestia sporna na etapie postępowania apelacyjnego dotyczyła możliwości zaliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych dwóch okresów zatrudnienia wnioskodawcy w (...) sp. z o. o. w W.:

I – od 01.01.2009 r. do 04.03.2009 r. (do momentu powierzenia wnioskodawcy obowiązków palacza) – kiedy to wykonywał pracę mechanika urządzeń chłodniczych,

II – od 4.03.2009 r. do 28.02.2010 r., kiedy to zajmował stanowisko mechanika urządzeń chłodniczych, palacza.

Zaliczenie wykonywania przez wnioskodawcę pracy w w/w okresach do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, wymienionej w załączniku Nr 1 poz. 35 ustawy o emeryturach pomostowych „Prace w pomieszczeniach o narzuconej technologią temperaturze powietrza poniżej 0 stopni C”, pozwoliłoby wnioskodawcy spełnić wymóg z przepisu art. 4 pkt 6 ustawy pomostowej tj. wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej, po dniu 31.12.2008 r.

Biegła I. M. (1) zaliczyła pracę wnioskodawcy od 01.01.2009 r. do 04.03.2009 r. jako wykonywaną w warunkach szczególnych, wymienioną w załączniku Nr 1 pod poz. 35 ustawy o emeryturach pomostowych „Prace w pomieszczeniach o narzuconej technologią temperaturze powietrza poniżej 0 stopni C”. Natomiast odmówiła zaliczenia do warunków szczególnych zatrudnienia wnioskodawcy od 4.03.2009 r. do 28.02.2010 r., jako, że pracy w pomieszczeniach o narzuconej technologią temperaturze powietrza poniżej 0 stopni C nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Pełnomocnik ZUS nie zgodził się z zaliczeniem przez biegłą jako pracy w warunkach szczególnych pracy wykonywanej przez wnioskodawcę od 01.01.2009 r. do 04.03.2009 r. i wniósł zastrzeżenia (k. 173 -173odw.). Wskazał, że mając na uwadze zeznania świadków i wnioskodawcy nie można przyjąć, że pracę o temperaturze poniżej O stopni C wykonywał on w pełnym wymiarze czasu pracy. Agregaty chłodnicze przy których wykonywał wymianę i uzupełnianie oleju, wymianę filtrów i odolejanie znajdowały się w przybudówce obok hali głównej. Przy agregatach było ciepło, nawet gorąco. W pierwszej hali gdzie była dodatnia temperatura wnioskodawca wykonywał czynności związane z naprawą i konserwacją myjek z napędem elektrycznym. Psuł się w nich wibrator, łożyska i podstawy gumowe. W kotłowni naprawiał wentylatory i oświetlenie. Ponadto niektóre prace wykonywał również w warsztacie mechanicznym.

Natomiast pełnomocnik J. W. (zastrzeżenia k. 175 175odw.) nie zgodził się z nie zaliczeniem przez biegłą do szczególnych warunków pracy wnioskodawcy od 4.04.2009 r. do 28.02.2010 r., kiedy to wnioskodawca zajmował stanowisko mechanika urządzeń chłodniczych, palacza. Wskazał, że biegła swoje wnioski oparła na zeznaniach świadka S. Z. (2) i treści zaświadczenia lekarskiego z 4.03.2009r. Zeznania wszystkich świadków, w tym S. Z. (2) wskazują, że wnioskodawca do 2010 r. pracował stale w temperaturze poniżej O stopni C. Świadek S. Z. (2) podawał, że obsługa kotłów odbywała się sporadycznie. Ponadto w kolejnych dokumentach (karta obiegowa zmian z 1.03.2010 r., świadectwo pracy z 12.05.2014) nie wymienia się stanowiska palacz a tylko mechanik urządzeń chłodniczych.

W odniesieniu do zarzutów stron do opinii biegłej wnioskodawca przed Sądem Apelacyjnym wyjaśnił (k. 181odw.), że nie dokonywał napraw w hali ogólnej. W hali tej była dwie „myjki” stara i nowa oraz tunele chłodnicze, do których pracownicy wrzucali towar. Myjki naprawiał sporadycznie, zajmowało to około 10 minut, raz na 2 dni. Musiał w nich wyregulować poduszki. Zimą należało robić przeglądy myjek. Przeglądy te były wykonywane w warsztacie przez specjalnie przeszkolonych pracowników. W hali, gdzie dokonywano magazynowania towaru, również były tunele chłodnicze. Tunele naprawiał w hali ogólnej. Panowały tam temperatury - 35 stopni C. Celem dokonania naprawy należało wejść do środka, gdzie panowały takie temperatury. W kotłowni naprawiał wentylatory i oświetlenie. Nie było tam ujemnych temperatur. Naprawy w kotłowni zajmowały mu kilka minut 2 razy do roku. Obok hali głównej była przybudówka, gdzie znajdowała się maszynownia. W maszynowni panowały temperatury dodatnie, ale niektóre urządzenia chłodnicze pokryte były lodem. Trzeba było skuwać w nich lód i wówczas marzły ręce. W przybudówce znajdowały się tak zwane odolejacze, z których trzeba było spuszczać olej. Spuszczanie oleju zajmowało czas do jednej godziny raz w tygodniu. Odolejanie następowało zawsze w niedzielę, z uwagi na to, że było wówczas najmniej pracy. Na hali ogólnej, w myjkach tam znajdujących się, psuły się łożyska i podstawy gumowe. Do jego zadań należało wyjęcie myjki i przekazanie do naprawy do warsztatu. Wnioskodawca stwierdził, że nigdy nie pracował jako palacz i nie naprawiał kotłów co. W zaświadczeniach lekarskich wpisane zostało stanowisko palacza co, ponieważ został przeszkolony w zakresie obsługi kotłów co. Na dyżurach były zawsze 2 osoby i jedna z osób dyżurujących była zobowiązana do obsługi kotłów co. Mimo, że uczestniczył w 2 osobowych brygadach dyżurujących, to nigdy nie obsługiwał kotów co. Cały czas pracował w brygadach 2 osobowych. Kiedy zaszła potrzeba to jedna osoba szła palić w piecach. To były kotły parowe na węgiel. Kotłownia była niezautomatyzowana. Kotłownia była uruchamiana w okresie jesienno-zimowym. Były 2 kotły o mocy 10 atmosfer.

Biegła I. M. (1) w opinii uzupełniającej (k. 181odw.-182odw.) odnośnie zatrudnienia od 01.01.2009 r. do 04.03.2009 r. wskazała, że nie sposób z aptekarską dokładnością ustalić, czy wnioskodawca przez 7 godzin czasu pracy pracował w warunkach szczególnych. Świadkowie stwierdzili, że wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności na hali ogólnej, gdzie panowały temperatury dodatnie. Wnioskodawca wykonywał pracę w szczególnych warunkach w temperaturze poniżej 0 stopnia C od 1 stycznia 2009 r. pomimo, że sporadycznie, około godziny w ciągu tygodnia zdarzały się sytuacje, kiedy poświęcał czas pracy na odolejanie. Średnio w tygodniu odolejanie zajmowało mu 20 minut. Wnioskodawca w warsztacie nie pracował. Zdaniem biegłej wymiana myjki zajmuje jednej osobie około 20 minut. Według biegłej jeżeli była myjka zapasowa, to myjka uszkodzona nie wymagała naprawy na hali, tylko taką myjkę należało wymienić i naprawić w warsztacie. Wentylatory nie psują się często, może raz na rok, podobnie jak oświetlenie. Przykładowo, jeśli przepali się żarówka, to jej wymiana trwa chwilę.

Natomiast odnośnie zatrudnienia od 4.03.2009 r. do 28.02.2010 r. (od momentu powierzenia wnioskodawcy obowiązków palacza), biegła nie uznała, aby wnioskodawca wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zatrudnienie w temperaturach poniżej 0 stopnia C. Skoro pracodawca w skierowaniu na badania lekarskie z 12 marca 2008r. wskazywał stanowisko palacza, to dla niej było to równoznaczne z tym, że pracownik wykonywał pracę palacza. Również świadek S. Z. (2) zeznał "potem doszła obsługa kotłów, ale sporadycznie". Biegła wskazała, że do obsługi kotłowni były potrzebne 2 osoby, ponieważ jest to praca niebezpieczna. Jedna osoba obsługiwała kotły, a druga była osobą towarzyszącą. Nie mniej jednak w kotłowni panowały temperatury dodatnie. Obowiązki palacza mogły wynikać ze zmniejszenia zatrudnienia w zakładzie. Biegła nie potrafiła określić dokładnie, ile czasu wnioskodawcy zajmowała naprawa urządzeń chłodniczych. Wydając opinię i oceniając, że stanowisko mechanika urządzeń chłodniczych wymagało od wnioskodawcy pracy w pełnym wymiarze czasu pracy w temperaturze poniżej 0 stopni C, oparła się na zeznaniach świadków. Była w zakładach chłodniczych w B., przy okazji sporządzania opinii do innej sprawy stąd zorientowana była jakie temperatury panują w chłodni. Aby usunąć lód z parowników, należy przebywać w pomieszczeniach gdzie temperatura wynosi poniżej 0 stopni C. Z zeznań świadków wynikało, że wnioskodawca zajmował się naprawą urządzeń i odkuwaniem lodu z parowników. Biegła nie miała wiedzy jak często ulegają awarii urządzenia chłodnicze. Urządzenie, aby dobrze pracowało musi być konserwowane. Wnioskodawca sprawdzał, czy urządzenia wymagają konserwacji. W jej ocenie konserwacja urządzeń zajmowała pełny okres czasu pracy. Biegła przyjęła, że wnioskodawca nie pracował w warsztacie, ponieważ wynikało to z zeznań świadków.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego nie ma podstaw do zaliczenia jako pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia wnioskodawcy od 4.03.2009 r. do 28.02.2010 r., bowiem zajmował wówczas stanowisko mechanika urządzeń chłodniczych oraz palacza, co potwierdzają zaświadczenia lekarskie z 12.03.2008 r. i z 04.03.2009 r. Wynika z nich, że ”w wyniku badania lekarskiego lekarz medycyny pracy potwierdza, że wnioskodawca zatrudniony na stanowisku mechanika urządzeń chłodniczych, palacza jest zdolny do pracy”. Natomiast z wcześniejszych zaświadczeń lekarskich z 11.01.2006 r., 01.03.2007 r., 26.09.1997 r. i 05.03.1998 r. wynika, że wnioskodawca zajmował wyłącznie stanowisko mechanika urządzeń chłodniczych. Zatem nie można przyjąć, że od 4.03.2009 r. do 28.02.2010 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w pomieszczeniach w temperaturach poniżej 0 stopnia C

Sąd Apelacyjny podzielił zastrzeżenia organu rentowego co do bezzasadności zaliczenia przez biegłą do stażu zatrudnienia w warunkach szczególnych pracy wnioskodawcy w okresie od 01.01.2009 r. do 04.03.2009 r. Niewątpliwie w tunelach chłodniczych, pakowni, komorach przechowalniczych panowały temperatury ujemne. Natomiast w hali produkcyjnej, warsztacie mechanicznym, czy w kotłowni przyzakładowej panowały temperatury dodatnie.

Świadek K. S. (k. 89odw.-90) zeznał, że wnioskodawca w S. (...) wykonywał wszystkie możliwe w tym zakładzie prace, wymianę silników jak były spalone, mycie tuneli. Wnioskodawca remontował, naprawiał i konserwował wszystkie urządzenia znajdujące się w zakładzie (…). Do wnioskodawcy należał nadzór nad maszynami i urządzeniami a także instalacją elektryczną (…). Jest jedna hala, w której owoce są schładzane. Temperatura tam jest dodatnia max 2 stopnie C. Są tam maszyny i urządzenia. Jak jest awaria to przychodzimy naprawiamy maszyny i wracamy gdzie jest minusowa temperatura. Warsztat znajduje się w odrębnym budynku, jest oddalony o około 100 m i tam naprawiamy niektóre rzeczy a jeżeli damy radę to na hali produkcyjnej.

J. W. zeznając w charakterze strony przed Sądem pierwszej instancji podał (k. 113 odw. – 114), że w okresie zatrudnienia w S. (...), pomimo, że w angażu miał wpisane stanowisko mechanika urządzeń chłodniczych wykonywał wszystkie prace takie jak świadek K. S., który miał angaż konserwatora – elektromontera, tj. wykonywał prace w zakresie elektryki, mechaniki, napędu maszyn i podajników (…). Temperatura minusowa była tylko w pierwszej hali ogólnej, gdzie magazynowano towar do zamrożenia. Agregaty chłodnicze znajdowały się w przybudówce obok hal głównych. W agregatach dokonywali wymiany oleju, filtrów, odolejanie. Prace te wykonywali raz a czasami dwa razy w tygodniu. Każdorazowo zajmowało im to 2-3 godziny. Przy agregatach było ciepło, nawet gorąco. Były tam zainstalowane wentylatory wyciągowe. W sezonie zimowym trzeba było je zdjąć i wymienić w nich łożyska. „Konserwacją tych wentylatorów a w szczególności wymianą łożysk i wytwarzaniem wiatraków zajmowaliśmy się w sezonie zimowym (…). W pierwszej hali gdzie temperatura była dodatnia i przetrzymywano towar do zamrożenia odbywało się mycie towaru. Służyła do tego myjka z napędem elektrycznym. My zajmowaliśmy się konserwacją tego urządzenia. Często zdarzały się awarie myjek, tj. dwa razy dziennie na 8 godzin. W myjkach psuł się wibrator, łożyska i podstawy gumowe. Naprawienie tego urządzenia zajmowało od pół godziny do godziny. Pracowaliśmy w warsztacie mechanicznym ale bardzo mało. W warsztacie pracowała specjalnie zatrudniona jedna osoba. Jak wyciągaliśmy silniki z hal gdzie była ujemna temperatura to przenosiliśmy je do hali gdzie była dodatnia temperatura. Musieliśmy silnik wyjąć, sprawdzić miernikiem czy nie był spalony i wymienić (…). Jeżeli silnik od wentylatora był spalony to jego wymiana zajmowała nam godzinę. Naprawy w kotłowni zajmowały nam bardzo mało czasu”.

Biegły z zakresu BHP J. D. (1) w sporządzonej przez siebie opinii (k. 48-74) podał, że w spornych okresach wnioskodawca tylko niektóre czynności wykonywał w pomieszczeniach o temperaturze poniżej O stopni C. Wskazał, że temperatura powietrza w halach produkcyjnych (nie w chłodni) nie mogła wynosić poniżej 0 stopni C, ponieważ powodowałaby zamarzanie samego surowca przeznaczonego do produkcji. Również w warsztacie mechanicznym i w kotłowni przyzakładowej, którą obsługiwał wnioskodawca musiały występować temperatury dodatnie (k. 73).

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji, że praca wnioskodawcy po 31 grudnia 2008 r. w charakterze mechanika urządzeń chłodniczych (a następnie palacza) nie może być uznana za pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ustawy o emeryturach pomostowych, bowiem do zaliczenia do pracy w warunkach szczególnych pracy w pomieszczeniach o narzuconej technologią temperaturze powietrza poniżej 0 ⁰ C koniecznym było, by wnioskodawca świadczył ją w pełnym wymiarze i stale. Natomiast materiał dowodowy zebrany w sprawie (w szczególności zeznania samego wnioskodawcy przed Sądem pierwszej instancji), świadków, opinie biegłych z zakresu BHP - w szczególności J. D. (1), akta osobowe) nie potwierdza, że obowiązki J. W. ograniczały się do pracy w takich warunkach. Wnioskodawca zeznając przed Sądem pierwszej instancji w charakterze strony (k. 113odw.-114) przyznał, że zakład składał się kilku hal. Na pierwszej hali panowały temperatury dodatnie, na pozostałych ujemne. Do jego obowiązków należała konserwacja i naprawa urządzeń pracujących we wszystkich halach. Zajmował się również obsługą agregatów chłodniczych (czasami 2 razy w tygodniu po 2-3 godziny), przy których było wręcz gorąco. Niezależnie od tego część prac wykonywał w warsztacie mechanicznym oraz w kotłowni.

Konsekwencją niezaliczenia pracy wnioskodawcy w S. (...) na stanowisku mechanika po 31 grudnia 2008 r. do pracy w warunkach szczególnych jest wykluczenie możliwości spełnienia warunku z art. 4 pkt 6 ustawy pomostowej tj. wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej, po dniu 31 grudnia 2008 r.

Z tych też względów apelacja podlegała oddaleniu, na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego należnych organowi rentowemu, Sąd Apelacyjny orzekł, na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., art. 99 k.p.c. oraz § 11 ust. 2 i § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013, Nr 490) – pkt II sentencji wyroku.