Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 r. w Lublinie

sprawy Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji wnioskodawcy Z. S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 22 lutego 2016 r. sygn. akt VIII U 1643/15

oddala apelację.

Elżbieta Czaja Barbara Hejwowska Barbara Mazurkiewicz-Nowikowska

Sygn. akt III AUa 369/16

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z 18 września 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił Z. S. prawa do emerytury na podstawie ustawy z 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U z 2015r poz. 748). W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że wnioskodawca na wymagany ogólny 30-letni okres ubezpieczenia udowodnił jedynie 27 lat 8 miesięcy i 8 dni a ponadto pozostaje w zatrudnieniu.

W odwołaniu od tej decyzji Z. S. domagał się jej zmiany i zaliczenia jako okresu uzupełniającego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w okresie od 1.01.1983r. do 31.08.1985r. Wskazał, że w tym okresie spełniał kryteria do uznania go za domownika.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 22 lutego 2016 roku Sąd Okręgowy w Lublinie oddalił odwołanie.

Podstawą wyroku były następujące ustalenia:

Z. S. ur. (...) złożył w dniu 30 lipca 2015r wniosek
o przyznanie emerytury nauczycielskiej. Wnioskodawca udokumentował 26 lat 1 miesiąc i 5 dni okresów składkowych, 1 miesiąc i 3 dni okresów nieskładkowych, 1 rok i 6 miesięcy pracy w gospodarstwie rolnym, tj. łącznie 27 lat, 8 miesięcy i 8 dni, w tym 20 letni okres pracy nauczycielskiej oraz nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Odwołujący nie rozwiązał stosunku pracy na swój wniosek, jest zatrudniony w Szkole Podstawowej w B., obecnie przebywa na urlopie zdrowotnym. Nie złożył również zaświadczenia z KRUS potwierdzającego, że zostały opłacone za niego jako członka rodziny składki na ubezpieczenie społeczne rolników po 1 stycznia 1983r.

Zgodnie z art. 88 ust.1 Kary Nauczyciela (Dz. U. z 2014r, poz. 191) nauczyciele mający trzydziestoletni okres zatrudnienia, w tym 20 lat wykonywania pracy w szczególnym charakterze, zaś nauczyciele szkół, placówek, zakładów specjalnych oraz zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich - dwudziestopięcioletni okres zatrudnienia, w tym 20 lat wykonywania pracy w szczególnym charakterze w szkolnictwie specjalnym, mogą - po rozwiązaniu na swój wniosek stosunku pracy - przejść na emeryturę.

W myśl natomiast ust. 2a nauczyciele urodzeni po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r. zachowują prawo do przejścia na emeryturę bez względu na wiek, jeżeli:

1) spełnili warunki do uzyskania emerytury, określone w ust. 1, w ciągu dziesięciu lat od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z wyjątkiem warunku rozwiązania stosunku pracy, oraz

2) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na dochody budżetu państwa.

Sąd podkreślił, że ustalenie prawa do emerytury nauczycielskiej wymaga łącznego spełnienia wszystkich warunków wynikających z art. 88 ust. 1 Karty Nauczyciela. Taka sytuacja oznacza, że brak któregokolwiek z nich niweczy ubieganie się o świadczenie.

Wnioskodawca nie rozwiązał stosunku pracy, a zatem nie przysługuje mu prawo do emerytury nauczycielskiej ponieważ jest ono uwarunkowane zakończeniem nauczycielskiego stosunku pracy, który stanowi tytuł nabycia nauczycielskich uprawnień emerytalnych przewidzianych w 88 ust. l Karty Nauczyciela. Już tylko z tego powodu Sąd nie był obowiązany prowadzić dalszego postępowania celem ustalenia czy odwołujący spełnia pozostałe przesłanki do nabycia świadczenia. W sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych nie jest możliwe wydanie wyroku ustalającego spełnienie przez ubezpieczonego niektórych warunków wymaganych do nabycia prawa do świadczenia lub wyroku przyznającego to świadczenie pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków w przyszłości.

Dodatkowo Sąd wskazał, że wnioskodawca wbrew jego stanowisku wyrażonemu w odwołaniu nie spełnia również warunku posiadania wymaganego 30-letniego stażu pracy. W świetle bowiem uregulowania art. 10 ust. 1 pkt. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS zaliczeniu jako okresy składkowe, podlegają okresy pracy w gospodarstwie rolnym rodziców przed
1 stycznia 1983r., bowiem w tym okresie nie funkcjonowało obowiązkowe ubezpieczenie społeczne domowników rolników. Po dniu 1 stycznia 1983r. zaliczeniu podlegają tylko okresy za które zostały opłacone składki w KRUS.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji.

Apelację od powyższego wyroku wniósł wnioskodawca zaskarżając wyrok w całości zarzucając: nie uwzględnienie, że samo rozwiązanie stosunku pracy nie jest istotą sprawy, a przytoczona argumentacja ZUS jest w jego ocenie tendencyjna i zmierzająca do pozbawienia ubezpieczonego prawa do emerytury.

Wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i zaliczenie wnioskodawcy okresu pracy na roli jako domownik od 1.01.1983 r. do 31.08.1985 r. do pracowniczego stażu pracy.

Sąd Apelacyjny zważył.

Apelacja nie jest zasadna.

Ustalenia sądu I instancji i wyprowadzone na ich podstawie wnioski Sąd Apelacyjny w pełni podziela i przyjmuje za własne. Sprawia to, że nie zachodzi potrzeba powtarzania szczegółowych ustaleń faktycznych oraz dokonanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku interpretacji przepisów prawa mających zastosowanie w niniejszej sprawie.

Ustalenie prawa do emerytury nauczycielskiej wymaga łącznego spełnienia wszystkich warunków wynikających z art. 88 ust. 1 Karty Nauczyciela. Wnioskodawca nie rozwiązał stosunku pracy a zatem nie przysługuje mu prawo do emerytury nauczycielskiej. Istota decyzji organu rentowego polega na rozstrzygnięciu o prawie do konkretnego świadczenia, a nie o poszczególnych elementach składających się na to prawo, czy też przesłankach warunkujących jego nabycie. Sąd, o ile nawet stwierdziłby spełnienie przez ubezpieczonego jednego bądź więcej warunków powstania prawa do świadczenia nie może ustalać tego w sentencji wyroku, przy jednoczesnym oddaleniu odwołania ubezpieczonego od niekorzystnej dla niego decyzji (por m. in. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 2000 r. (II UKN 147/00 OSNP 20216/389).

Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 385 k.p.c., orzekł jak w sentencji.