Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 10 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział XXII

Sąd Wspólnotowych Znaków Towarowych i Wzorów Przemysłowych

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Jadwiga Smołucha

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 marca 2016 r. w Warszawie

sprawy ze skargi J. P. , A. W. (1) i A. W. (2)

przeciwko G. W.

o wznowienie postępowania w sprawie o sygn. akt XXII GWo 73/15

postanowił:

1.  odrzucić skargę;

2.  zwrócić J. P., A. W. (1) i A. W. (3) – jako wierzycielom solidarnym - przez Skarb Państwa - Sąd Okręgowy w Warszawie uiszczoną opłatę sądową w wysokości 400 (czterysta) złotych.

SSO Jadwiga Smołucha

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 23 listopada 2015 r. sąd oddalił wniosek J. P., A. W. (1) i A. W. (2) o udzielenie zabezpieczenia roszczeń względem G. W..

W uzasadnieniu postanowienia sąd wskazał, iż przy piśmie procesowym uprawnionej J. P., datowanym na 4 listopada 2015 r., nie został złożony żaden dowód rzeczowy w postaci oryginalnego kartonu, sprzedawanego przez G. W.. Do wskazanego powyżej pisma zostało dołączone jedynie opakowanie-koperta firmy kurierskiej (...).

Odpis postanowienia doręczony został pełnomocnikowi uprawnionych 1 grudnia 2015 r., zaś orzeczenie uprawomocniło się z dniem 9 grudnia 2015 r.

1 marca 2016 r. uprawnieni wnieśli m.in. o:

1.  wznowienie postępowania z uwagi na wykrycie takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim, a w szczególności z uwagi na to, iż strona nie wiedziała o ty, iż zaginął w dacie orzekania istotny dowód w postaci oryginalnego kartonu blue brand, na którym była adnotacja o producencie, złożonego do akt, który winien być uwzględniony. Ujawnienie tej okoliczności nastąpiło w piśmie tut. sądu otrzymanym w dniu 20 stycznia 2016 r.

2.  odszukanie kartonu stanowiącego dowód rzeczowy;

3.  pisemne wyjaśnienie sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 399 § 1 k.p.c. w wypadkach przewidzianych w tym dziale postępowania procesowego, można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym wyrokiem. Innymi słowy ze skargą o wznowienie postępowania można wystąpić w stosunku do prawomocnych orzeczeń merytorycznych, rozstrzygających sprawę co do istoty, czyli co do wyroków, nakazów zapłaty w postępowaniu nakazowym, upominawczym oraz w elektronicznym postępowaniu upominawczym oraz postanowień co do istoty sprawy w trybie nieprocesowym. Nadto, w świetle § 2 wskazanego wyżej przepisu, na podstawie określonej w art. 401 ¹ k.p.c. postępowanie może być wznowione również w razie zakończenia go postanowieniem. Przedmiotowy zaś przepis stanowi, iż można żądać wznowienia postępowania w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.

Z powyższych uregulowań wynika bezpośrednio, iż instytucja wznowienia postępowania dotyczy wyłącznie tych postępowań, które zostały zakończone prawomocnymi orzeczeniami (wyrokami lub postanowieniami) o charakterze merytorycznym, a więc takich, które rozstrzygają o przedmiocie (istocie sprawy) postępowania, w którym skarga jest dopuszczalna, zaś jedynie na zasadzie wyjątku, związanego ze szczególną podstawą stosowania przedmiotowej instytucji, możliwe jest wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie w sposób formalny.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że postępowanie zabezpieczające jest wprawdzie samodzielnym postępowaniem, niemniej ma charakter pomocniczy/akcesoryjny wobec postępowania rozpoznawczego, bowiem nie rozstrzyga istoty stosunku spornego zachodzącego między stronami, lecz jego głównym celem jest udzielenie ochrony prawnej o tymczasowym charakterze. Tym samym niedopuszczalne jest wznowienie postępowania zabezpieczającego, albowiem instytucja wznowienia może dotyczyć wyłącznie sprawy głównej, nie zaś kwestii incydentalnej. (tak M. Szawczuk, Wznowienie postępowania cywilnego, Warszawa 1970)

Należy jednocześnie podkreślić, że przepisy regulujące postępowanie zabezpieczające nie przewidują limitacji procesowej, która w konsekwencji ograniczałaby możliwość ponownego zgłoszenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia w przypadku uprzedniego prawomocnego oddalenia. W ocenie sądu uprawnieni zamiast występować z żądaniem opartym na podstawie art. 399 k.p.c., winni skorzystać ponownie z uprawnienia przewidzianego na gruncie art. 730 k.p.c.

Konkludując w ocenie sądu, złożona przez uprawnionych skarga o wznowienie postępowania zabezpieczającego była niedopuszczalna i jako taka podlegała odrzuceniu. W związku z tym, na podstawie art. 410 § 1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji orzeczenia.

Wobec odrzucenia skargi przed wysłaniem jej odpisu stronie przeciwnej, sąd, na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, zwrócił uprawnionym cała uiszczoną opłatę od skargi.

SSO Jadwiga Smołucha

Z. (...)

SSO J. Smołucha