Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XXII GWo 37/16

POSTANOWIENIE

Dnia 22 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział XXII

Sąd Wspólnotowych Znaków Towarowych i Wzorów Przemysłowych

w składzie następującym :

Przewodniczący SSO Beata Piwowarska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 marca 2016 r. w Warszawie

sprawy z wniosku (...) S.A. z siedzibą w G.

z udziałem M. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w W.

- o udzielenie zabezpieczenia

postanawia:

I. udzielić (...) S.A. w G. zabezpieczenia roszczeń o:

1. zakazanie M. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) w W. naruszeń praw do wspólnotowego znaku towarowego HUGO BOSS zarejestrowanego przez Urząd ds. Harmonizacji (...) Wewnętrznego pod nr (...), polegających na używaniu znaku towarowego HUGO BOSS w dokumentach handlowych, ofertach oraz w reklamie, w szczególności poprzez umieszczenie znaku towarowego HUGO BOSS w treści strony internetowej (...), jak również w treści profilu o nazwie (...) w portalu społecznościo-wym F., w odniesieniu do produktów oferowanych przez obowiązanego, które nie są oryginalnymi produktami uprawnionej, poprzez:

a. zakazanie M. K. – na czas trwania postępowania – używania znaku towarowego HUGO BOSS w dokumentach handlowych, ofertach oraz w reklamie, w szczególności poprzez umieszczenie znaku towarowego HUGO BOSS w treści strony internetowej (...), jak również w treści profilu o nazwie (...) w portalu społecznościowym F., w odniesieniu do produktów oferowanych przez obowiązanego, które nie są oryginalnym produktami uprawnionej,

b. zakazanie obowiązanemu – na czas trwania postępowania – używania zdjęć oryginalnych produktów ze znakiem towarowym HUGO BOSS wytwarzanych i wprowadzanych do obrotu przez uprawnioną: w dokumentach handlowych, ofertach oraz w reklamie, w szczególności poprzez umieszczenie zdjęć oryginalnych produktów uprawnionej ze znakiem towarowym HUGO BOSS w treści strony internetowej (...), jak również w treści profilu o nazwie (...) w portalu społecznościo-wym F. w odniesieniu do produktów oferowanych przez obowiązanego, które nie są oryginalnym produktami uprawnionej;

2. orzeczenie o bezprawnie wytworzonych lub oznaczonych wytworach oraz środkach i materiałach, które zostały użyte do ich wytworzenia lub oznaczenia, poprzez nakazanie obowiązanemu – na czas trwania postępowania – wycofania z obrotu materiałów handlowych i reklamowych zawierających znak HUGO BOSS oraz zdjęcia oryginalnych produktów ze znakiem towarowym HUGO BOSS wytwarzanych i wprowadzanych do obrotu przez uprawnioną;

II. oddalić wniosek w pozostałej części;

III. wyznaczyć (...) S.A. w G. dwutygodniowy termin do wytoczenia względem M. K. powództwa obejmującego roszczenia określone w punkcie I.;

IV. zagrozić M. K. obowiązkiem zapłaty na rzecz (...) S.A. w G. kwoty 500 (pięćset) złotych za każdy dzień niewykonywania obowiązków określonych w pkt I.1a, I.1b i I.2.

Sygn. akt XXII GWo 37/16

UZASADNIENIE

15 marca 2016 r. (...) S.A. z siedzibą w G. wniosła o udzielenie zabezpieczenia roszczeń o:

1. zakazanie M. K. naruszeń praw do wspólnotowego znaku towarowego HUGO BOSS zarejestrowanego przez Urząd ds. Harmonizacji (...) Wewnętrznego pod nr (...), polegających na używaniu znaku towarowego HUGO BOSS w dokumentach handlowych, ofertach oraz w reklamie, w szczególności poprzez umieszczenie znaku towarowego HUGO BOSS w treści strony internetowej (...), jak również w treści profilu o nazwie (...) w portalu społecznościowym F., w odniesieniu do produktów oferowanych przez obowiązanego, które nie są oryginalnymi produktami uprawnionej,

2. zakazanie obowiązanemu popełnienia czynów nieuczciwej konkurencji na szkodę (...) S.A. w G. polegających na używaniu znaku towarowego HUGO BOSS oraz zdjęć oryginalnych produktów wytwarzanych i wprowadzanych do obrotu przez uprawnioną w dokumentach handlowych, ofercie oraz w reklamie, w szczególności poprzez umieszczenie zdjęć oryginalnych produktów uprawnionej w treści strony internetowej (...), jak również w treści profilu o nazwie (...) w portalu społecznościowym F., w odniesieniu do produktów oferowanych przez obowiązanego, które nie są oryginalnym produktami uprawnionej,

poprzez:

a. zakazanie M. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) w W. – na czas trwania postępowania – używania znaku towarowego HUGO BOSS w dokumentach handlowych, ofertach oraz w reklamie, w szczególności poprzez umieszczenie znaku towarowego HUGO BOSS w treści strony internetowej (...), jak również w treści profilu o nazwie (...) w portalu społecznościowym F., w odniesieniu do produktów oferowanych przez obowiązanego, które nie są oryginalnym produktami uprawnionej,

b. zakazanie obowiązanemu – na czas trwania postępowania – używania zdjęć oryginalnych produktów wytwarzanych i wprowadzanych do obrotu przez uprawnioną w dokumentach handlowych, ofertach oraz w reklamie, w szczególności poprzez umieszczenie zdjęć oryginalnych produktów uprawnionej w treści strony internetowej (...), jak również w treści profilu o nazwie (...) w portalu społecznościowym F., w odniesieniu do produktów oferowanych przez obowiązanego, które nie są oryginalnym produktami uprawnionej,

3. orzeczenie o bezprawnie wytworzonych lub oznaczonych wytworach oraz środkach i materiałach, które zostały użyte do ich wytworzenia lub oznaczenia, poprzez:

a. nakazanie obowiązanemu – na czas trwania postępowania – wycofania z obrotu materiałów handlowych i reklamowych zawierających znak HUGO BOSS oraz zdjęcia oryginalnych produktów wytwarzanych i wprowadzanych do obrotu przez uprawnioną.

Ponadto, na podstawie art. 756 2 k.p.c. w zw. z art. 1050 1 i 1051 1 k.p.c., wniosła o zagrożenie M. K. zapłatą (...) S.A. w G. kwoty 500 zł za każdy dzień naruszenia obowiązków określonych w punktach 1-3 wniosku.

S ą d ustali ł , ż e:

(...) S.A. z siedzibą w G. jest producentem wyrobów perfumeryjnych, wyłącznie uprawnionym do używania oraz do wnoszenia i popierania we własnym imieniu wniosków i powództw związanych z naruszeniem praw do słownego wspólnotowego znaku towarowego HUGO BOSS zarejestrowanego w dniu 26 marca 2008 r. w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante pod nr (...), chronionego m.in. dla towarów w klasie 3. klasyfikacji nicejskiej: kosmetyki i zapachy, perfumy, na podstawie umowy licencji udzielonej przez uprawnionego (...) & Co. KG w M. . (dowód: świadectwo rejestracji k.42-51, oświadczenie k.63-64, potwierdzenie wpisu licencji k.52-62, wydruki ze stron internetowych k. 114-118)

(...) jest jedną z największych światowych marek w branży modowej i perfumeryjnej. Firma, założona w 1924 r. w M. przez H. B., sprzedaje obecnie towary oznaczone tą marką w 129 krajach na całym świecie. Pierwsze perfumy (...) zostały stworzone w 1985 r. (dowód: historia znaków HUGO BOSS k.105-113, lista laureatów procesu certyfikacji k.65-87, ranking marek k.88-104, wydruki ze stron internetowych k.119-145)

Uprawniona dba o wizerunek i renomę swych znaków i o wysoką jakość oferowanych towarów. Dąży do zapewnienia odbiorcom jak najlepszych standardów obsługi. Sprzedaż odbywa się za pośrednictwem autoryzowanych sieci perfumerii, które zobowiązane są do szczególnej dbałości o renomę znaku HUGO BOSS oraz luksusowy charakter towarów nim opatrzonych. (dowód: analiza sklepów dystrybuujących produkty HUGO BOSS k.146-174)

M. K. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w W. w zakresie sprzedaży detalicznej, poprzez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, w sklepie internetowym pod adresem (...) . Swą działalność promuje na portalu F.. Za pośrednictwem swej strony internetowej M. K. wprowadza do obrotu m.in. perfumy które określa, jako „inspirowane” innymi zapachami już dostępnymi na rynku, w tym również zapachami produkowanymi przez uprawnioną. Obowiązany nie tylko używa oficjalnych nazw produktów HUGO BOSS , ale również do promocji swoich perfum wykorzystuje zdjęcia oryginalnych produktów uprawnionej, m.in.: „HUGO BOSS”, „BOSS” oraz „HUGO”. (dowód: wydruk z CEiIDG k.175-176, wydruki ze stron internetowych k.177-197, 198-199, 200-201)

Uprawniona dokonała zakupu kontrolnego 5 sztuk produktów perfumeryjnych obowiązanego oznaczonych na jego stronie internetowej jako „produkty H. B.”. Te które otrzymała, nie są oryginalnymi produktami uprawnionej, ich opakowania nie są opatrzone znakami towarowymi HUGO BOSS, a jedynie oznaczeniami obowiązanego. Do zakupionych produktów obowiązany dołączył ulotkę informacyjną zawierającą spis pozostałych dostępnych w jego sklepie produktów, w tym produktów oznaczonych HUGO BOSS. (dowód: ulotka k.229-230, dowód zakupu k.231, dowody rzeczowe)

M. K. nie jest gospodarczo powiązany z uprawnioną, nigdy nie otrzymał zgody na używanie jej znaków towarowych w jakimkolwiek zakresie. (dowód: korespondencja k. 202-228)

S ą d zwa ż y ł :

I. Zarzut naruszenia prawa do wspólnotowego znaku towarowego :

Wspólnotowy znak towarowy jest jednolitym tytułem ochronnym, funkcjonującym w oparciu o unormowania rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z 26/02/2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (wersja ujednolicona), które reguluje w go sposób całościowy, w szczególności zasady jego rejestracji, wynikające z niej prawa oraz ich ochronę. Przepisy o charakterze materialno-prawnym rozporządzenia, jako część acquis communautaire stanowią element polskiego porządku prawnego, znajdując bezpośrednie zastosowanie. Zasadniczo, są one powtórzeniem regulacji Pierwszej Dyrektywy Rady nr 89/104/EWG z 21/12/1989 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych. Implementująca ją ustawa Prawo własności przemysłowej znajduje zastosowanie wyłącznie tam, gdzie brak odpowiedniego unormowania w rozporządzeniu, w szczególności w tym zakresie w jakim odsyła ono do właściwych przepisów prawa krajowego.

Art. 9 rozporządzenia przyznaje uprawnionemu prawo wyłącznego i niezakłóconego używania wspólnotowego znaku towarowego i zakazania osobom nie mającym jego zgody m.in.:

a. używania w obrocie identycznego ze znakiem oznaczenia dla identycznych towarów lub usług,

b. używania w obrocie oznaczenia, gdy, z powodu jego identyczności lub podobieństwa do znaku oraz identyczności albo podobieństwa towarów lub usług, których dotyczy ten znak i oznaczenie, istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd opinii publicznej, które obejmuje także prawdopodobień-stwo ich skojarzenia.

c. używania w obrocie oznaczenia identycznego lub podobnego do znaku w odniesieniu do towarów lub usług, które nie są podobne do tych, dla których zarejestrowano znak, w przypadku gdy cieszy się on renomą w Unii Europejskiej i gdy używanie oznaczenia bez uzasadnionej przyczyny przysparza naruszycielowi nienależną korzyść albo jest szkodliwe dla odróżniającego charakteru lub renomy wspólnotowego znaku towarowego (ust.1).

Ocena identyczności lub podobieństwa znaku zarejestrowanego i przeciwstawianego mu oznaczenia pozwanego powinna się opierać na ich zgodności wizualnej, fonetycznej i koncepcyjnej. Znaki należy porównywać całościowo, a decydujące znaczenie mieć będą elementy odróżniające, a nie opisowe. Oznaczenie może być uznane za identyczne ze znakiem, tylko wtedy, gdy powtarza – bez dokonywania zmian lub uzupełnień – wszystkie jego elementy, lub gdy rozpatrywane jako całość, wykazuje nieznaczne różnice, które nie zostaną dostrzeżone przez przeciętnego konsumenta. (tak wyrok Trybunału z 20/03/2003 r. C-291/00 LTJ Diffusion) Dwa znaki towarowe są do siebie podobne jeżeli, z punktu widzenia określonego kręgu odbiorców, są przynajmniej częściowo identyczne w jednym lub kilku istotnych aspektach. (tak wyrok Sądu z 23/10/2002 r. w sprawie T-6/01 Matratzen ) Dla stwierdzenia, czy w konkretnym przypadku znaki są identyczne, czy też można mówić zaledwie o podobieństwie, konieczne jest dokonanie oceny wizualnych, fonetycznych i znaczeniowych cech znaków i ich całościowego oddziaływania na percepcję należycie poinformowanego, dostatecznie uważnego i rozsądnego przeciętnego konsumenta. (tak wyroki Trybunału z 20/03/2003 r. w sprawie C-291/00 LTJ Diffusion, z 8/05/2014 r. w sprawie C-591/12 P Bimbo SA )

Dokonując oceny podobieństwa towarów i usług należy brać pod uwagę wszystkie czynniki cha-rakteryzujące zachodzące między nimi relacje (zależności), szczególnie ich rodzaj i przeznaczenie, sposób używania lub korzystania z nich, warunki w jakich są sprzedawane, a także ich wzajemny, konkurencyjny lub komplementarny charakter. (tak wyroki Sądu z 23/10/2002 r. w sprawie T-388/00 ELS, z 4/11/2003 r. w sprawie T-85/02 Castillo ) Całościowa ocena zakłada pewną współzależność między branymi pod uwagę czynnikami, w szczególności podobieństwem znaków oraz podobieństwem towarów/usług, których one dotyczą, przy czym niski stopień podobieństwa towarów i usług może być zrównoważony znaczącym stopniem podobieństwa znaków i odwrotnie. (zasada wzajemnej zależności - tak wyroki Trybunału z 23/10/2002 r. w sprawie T-6/01 Matratzen , z 13/09/2007 r. w sprawie C-234/06 Il Ponte Finanziaria , z 18/12/2008 r. w sprawie C-16/06 Mobilix )

W myśl utrwalonego orzecznictwa, prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd istnieje, gdy znaczna część właściwego kręgu odbiorców mogłaby zostać skłoniona do omyłkowego zakupu towaru pozwanego, myśląc, że jest to towar uprawnionego (uznając, że dane towary lub usługi pochodzą z tego samego przedsiębiorstwa), ewentualnie mogłaby uznać, że dane towary lub usługi pochodzą z przedsiębiorstw powiązanych ze sobą gospodarczo. (tak wyroki Trybunału z 29/091998 r. w sprawie C-39/97 Canon , z 4/05/1999 r. w sprawach połączonych C-108/97, C-109/97 Windsurfing Chiemsee Produktions , z 22/06/1999 r. w sprawie C-342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer, z 2/09/2010 r. w sprawie C-254/09 CK Kalvin Klein i wyrok Sądu z 9/12/2010 r. w sprawie T-303/08 Golden Elephant ) Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd powinno być oceniane w sposób całościowy, według sposobu postrzegania określonego konsumenta, przy uwzględnieniu wszystkich istotnych okoliczności konkretnego przypadku, szczególnie wzajemnej zależności między podobieństwem oznaczeń i towarów lub usług, których one dotyczą. (tak wyroki Trybunału z 11/11/1997 r. w sprawie C-25/95 Sabel , z 23/03/2006 r. w sprawie C-206/04 Mülhens , z 18/12/2008 r. w sprawie C-16/06 Mobilix, z 8/05/2014 r. w sprawie C-591/12 P Bimbo oraz wyroki Sądu z 9/07/2003 r. w sprawie T-162/01 Giorgio Beverly Hills i z 20/01/2010 r. w sprawie T-460/07 Life Blog )

Właściwy krąg odbiorców składa się z przeciętnych konsumentów, należycie poinformowanych, dostatecznie uważnych i rozsądnych, przy czym poziom uwagi konsumentów może się różnie kształtować w zależności od kategorii towarów lub usług. (tak wyroki Trybunału z 22/06/1999 r. w sprawie C-342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer , z 6/05/2003 r. w sprawie C-104/01 Libertel i z 12/01/2006 r. C-361/04 Ruiz Picasso ) Przeciętny konsument rzadko ma możliwość przeprowadzenia bezpośrednie-go porównania różnych znaków towarowych, musi zazwyczaj zdać się na zachowany w pamięci niedoskonały ich obraz. Ryzyko konfuzji jest tym większe, im silniejszy jest charakter odróżniający znaku towarowego, który wynika z jego samoistnych cech lub renomy (znajomości, rozpoznawalności na rynku). (tak wyroki Trybunału z 22/06/1999 r. w sprawie C-342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer , z 11/11/1997 r. w sprawie C-251/95 SABEL i z 29/09/1998 r. w sprawie C-39/97 Canon )

Istnieje pewna współzależność pomiędzy znajomością znaku wśród odbiorców, a jego charakte-rem odróżniającym - im bardziej znak jest znany, tym bardziej wzmocniony jest jego charakter odróżniający. Przy ocenie, czy znak cieszy się wysoce odróżniającym charakterem wynikającym z jego znajomości wśród odbiorców, należy rozpatrzyć wszystkie istotne okoliczności danego przypadku, w szczególności udział znaku w rynku, natężenie, zasięg geograficzny i długość okresu jego używania, wielkość inwestycji dokonanych przez przedsiębiorstwo w celu jego promocji, udział procentowy zainteresowanych grup odbiorców, którym znak umożliwia zidentyfikowanie towarów jako pochodzą-cych z określonego przedsiębiorstwa, jak również oświadczenia izb handlowych i przemysłowych lub stowarzyszeń zawodowych. (tak wyrok Sądu z 12/07/2006 r. w sprawie T-277/04 Vitakraft-Werke ) Ciężar udowodnienia siły znaku towarowego i jego odróżniającego charakteru, spoczywa na powodzie. (art. 6 k.c.)

Z zaoferowanego przez uprawnioną materiału dowodowego wynika wyłączność spółki (...) S.A. w G. używania w Unii Europejskiej słownego znaku towarowego HUGO BOSS w odniesieniu do perfum. Dla identycznych i podobnych towarów (wyroby perfumeryjne) obowiązany używa oznaczenia identycznego HUGO BOSS i oznaczeń wysoce podobnych HUGO i BOSS , niewątpliwie kojarzących się ze znakiem uprawnionej, dodatkowo posługując się w informacji handlowej i reklamie fotografiami opakowań jej oryginalnych produktów.

Znak towarowy HUGO BOSS jest dobrze znany w relatywnym kręgu konsumentów – osób zainteresowanych nabyciem produktów perfumeryjnych, wysoki poziom jego rozpoznawalności wynika z pozycji rynkowej uprawnionej, intensywności oznaczania nim produktów, a także z licznych i kosztownych działań promocyjnych i reklamowych. W konsekwencji stosowania przez obowiązanego kwestionowanych oznaczeń, osoby zainteresowane nabyciem wyrobów perfumeryjnych mogą błędnie uznać, że pochodzą one z przedsiębiorstwa powiązanego z uprawnioną gospodarczo.

Działania te mogą negatywnie wpływać na pozycję (...) S.A. (i jej produktów), która pozbawiona jest możliwości kontrolowania, czy oferowane przez obowiązanego towary są odpowiedniej jakości, a negatywne opinie klientów mogą niekorzystnie wpływać na postrzeganie uprawnionej i zmniejszać sprzedaż jej własnych towarów. Mogą też szkodzić sile odróżniającej znaku towarowego HUGO BOSS. Naruszają w ten sposób prawidłowe pełnienie przez ten znak funkcji oznaczenia pochodzenia, jakościowej, reklamowej i inwestycyjnej.

Skutki wspólnotowego znaku towarowego podlegają wyłącznie przepisom rozporządzenia. W innych przypadkach, naruszenie podlega prawu krajowemu odnoszącemu się do naruszenia krajowego znaku towarowego wg przepisów tytułu X. (art. 14 ust. 1) Dla zapewnienia właścicielowi realizacji jego praw z rejestracji mogą być zakazane, w szczególności:

a.  umieszczanie oznaczenia na towarach lub na ich opakowaniach;

b.  oferowanie towarów, wprowadzanie ich do obrotu lub ich magazynowanie w tym celu lub oferowanie i świadczenie usług pod tym oznaczeniem;

c.  przywóz lub wywóz towarów pod takim oznaczeniem;

d.  używanie oznaczenia w dokumentach handlowych i w reklamie. (art. 9 ust. 2)

Gdy sąd uznaje, że pozwany naruszył lub że z jego strony istnieje groźba naruszenia wspólnotowego znaku towarowego, wydaje, o ile nie istnieją szczególne powody, decyzję zakazującą pozwanemu określonych działań. Stosuje również środki, zgodnie z przepisami prawa krajowego, których celem jest zapewnienie przestrzegania zakazu. (art. 102 ust. 1) Jeśli więc w prawie krajowym istnieją inne jeszcze sposoby (środki ochrony) znaku przed naruszeniem, nieznane przepisom rozporządzenia, sąd powinien je, na wniosek powoda, zastosować do ochrony znaku wspólnotowego. Odnosi się to wprost do przepisów ustawy z 30/06/2000 r. prawo własności przemysłowej :

- art. 296 ust. 1 stanowiącego, że osoba, której prawo ochronne na znak towarowy zostało naruszone może żądać od naruszyciela (oprócz zaniechania naruszania), wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści oraz naprawienia wyrządzonej szkody w razie zawinionego naruszenia,

- art. 286, stanowiącego, że sąd, rozstrzygając o naruszeniu prawa, może orzec, na wniosek uprawnio-nego, o będących własnością naruszającego bezprawnie wytworzonych lub oznaczonych wytworach oraz środkach i materiałach, które zostały użyte do ich wytworzenia lub oznaczenia, w szczególności może orzec o ich wycofaniu z obrotu, przyznaniu uprawnionemu na poczet zasądzonej na jego rzecz sumy pieniężnej albo zniszczeniu.

Zgodnie z art. 103 rozporządzenia, do sądów państwa członkowskiego może być złożony wniosek o zastosowanie w odniesieniu do wspólnotowego znaku towarowego środków tymczasowych (w tym zabezpieczających), które stosuje się, na mocy prawa tego państwa do znaku krajowego. (ust.1) Ponieważ Prawo własności przemysłowej nie przewiduje własnych unormowań w tym zakresie, zabezpieczenia roszczeń przedsiębiorcy udziela się na zasadach ogólnych. Art. 730 § 1 k.p.c. dopuszcza udzielenie go w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny, zarówno przed wszczęciem postępowania jak i w jego toku. (§ 2.) Zgodnie z art. 730 1 k.p.c., wniosek powinien zawierać uprawdopodobnienie roszczenia oraz interesu prawnego w udzieleniu zabezpiecze-nia, który istnieje wtedy, gdy jego brak uniemożliwi albo poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi albo poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowa-nia w sprawie. Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględnia interesy stron w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę. Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych może nastąpić m.in. poprzez zajęcie ruchomości. (art. 747 pkt 1 k.p.c.) Jeżeli jego przedmiotem nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, w szczególności sąd może unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania. (art. 755 § 1 pkt 1 k.p.c.)

W ocenie Sądu, (...) S.A. należycie uprawdopodobniła, iż – jako licencjobiorca – jest uprawniona do samodzielnego dochodzenia roszczeń wynikających z naruszenia przez M. K. prawa do znaku towarowego HUGO BOSS chronionego na terytorium Unii Europejskiej dla towarów w klasie 3. klasyfikacji nicejskiej. Jakkolwiek w swoich ofertach i ich opisach obowiązany informuje, iż dany produkt jest jedynie „inspirowany” przez produkty światowych marek, to zastosowanie takiego zabiegu, przy jednoczesnym wykorzystaniu znaku HUGO BOSS w informacji handlowej i na zdjęciach oryginalnych produktów bezpośrednio zmierza do czerpania korzyści z rozpoznawalności znaku. W ten sposób M. K. narusza prawa wyłączne (...) & Co. KG. Jako licencjobiorcy wyłącznemu, (...) S.A. służą zatem roszczenia o zakazanie obowiązanemu używania kwestionowanych oznaczeń w działaniach handlowych, w tym reklamowych, stosownie do art. 9 ust. 2 w zw. z ust. 1a. i b. cyt. rozporządzenia.

Działania obowiązanego mogą negatywnie zaważyć na pozycji rynkowej uprawnionej, która pozbawiona jest możliwości kontrolowania, czy oferowane przez niego towary są odpowiedniej jakości, a negatywne opinie klientów mogą niekorzystnie wpływać na postrzeganie uprawnionej i zmniejszać sprzedaż jej własnych towarów. Działania obowiązanego mogą też szkodzić sile odróżniającej znaku towarowego HUGO BOSS. Naruszają w ten sposób prawidłowe pełnienie przezeń funkcji oznaczenia pochodzenia, jakościowej, reklamowej i inwestycyjnej.

Uprawniona należycie wykazała także swój interes prawny w uzyskaniu zabezpieczenia, który wyraża się w zapobieżeniu niekorzystnym następstwom kontynuowania przez obowiązanego działań stanowiących naruszenie prawa do znaku towarowego HUGO BOSS w trakcie trwania postępowania. Obowiązany prowadzi działalność handlową na terenie całego kraju przez stronę internetową i portal społecznościowy F., skala naruszenia praw wyłącznych jest zatem znaczna i dotyczy dużej grupy odbiorców zainteresowanych towarami opatrzonymi znakami towarowymi HUGO BOSS.

Zastosowane sposoby zabezpieczenia zapewnią uprawnionej należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążą ponad potrzebę (art. 730 1 w zw. z art. 747 pkt 1 i art. 755 § 1 pkt 1 k.p.c.), może on bowiem prowadzić działalność gospodarczą, nie naruszając praw ani interesów gospodarczych osób trzecich. Uznając za przekonującą argumentację uprawnionej, dla zapewnienia skutecznego wykonania środków tymczasowych (zakazów i nakazów), Sąd zagroził M. K. obowiązkiem zapłaty na rzecz uprawnionej kwoty 500 zł za każdy dzień naruszenia obowiązków określonych w punktach pkt I.1a, I.1b i I.2a. postanowienia. (art. 756 2 w zw. z art. 1050 1 i 1051 1 k.p.c.)

Stosownie do art. 733 k.p.c., Sąd wyznaczył uprawnionej dwutygodniowy termin, w którym pismo wszczynające postępowanie powinno być wniesione pod rygorem upadku zabezpieczenia.

II. Zarzut naruszenia reguł uczciwej konkurencji:

Ustawa z dnia 16/04/1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej - w interesie publicznym, przedsiębiorstw oraz klientów. (art. 1) Zgodnie z przepisem art. 3, czynami nieuczciwej konkurencji są działania sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagrażają lub naruszają interes innego przedsiębiorcy lub klienta. (ust. 1) Ich przykładowe wyliczenie znajduje się w ust. 2. Uznanie działania za czyn nieuczciwej konkurencji warunkowane jest zatem kumulatywnym spełnieniem następujących przesłanek :

czyn ma charakter konkurencyjny,

narusza lub zagraża interesowi innego przedsiębiorcy lub klienta,

jest bezprawny, tj. sprzeczny z prawem lub dobrymi obyczajami.

Konkurencyjne są wyłącznie działania zewnętrzne, adresowane do innych uczestników wymiany rynkowej, mające na celu zdobycie klientów dla oferowanych przez nich towarów przez zwiększenie własnej efektywności gospodarczej bądź osłabienie cudzej. Naruszenie lub zagrożenie interesów gospodarczych innych uczestników rynku musi mieć charakter bezpośredni i realny. Muszą one być zdolne wywierać wpływ na innych przedsiębiorców-konkurentów (albo na konsumentów) i niekorzystnie oddziaływać na ich sytuację.

O naruszeniu interesu innego przedsiębiorcy można mówić wtedy, gdy na skutek działania konkurencyjnego nastąpi pogorszenie lub nie nastąpi oczekiwana poprawa możliwości nabywania lub zbywania dóbr bądź usług. Decyduje o tym sposób, w jaki działanie konkurenta jest odbierane przez potencjalnych adresatów. Zważywszy, że prawa przedsiębiorcy uczestniczącego w obrocie mają charakter względny, tylko adresatom działań nieuczciwie konkurencyjnych służyć będzie roszczenie o ich zaniechanie i naprawienie szkody. Obowiązek wskazania i udowodnienia istnienia zagrożenia obciąża występującego z zarzutem nieuczciwej konkurencji. Deliktowy charakter odpowiedzialności nieuczciwego konkurenta uzasadnia także obciążenie powoda obowiązkiem udowodnienia szkody i istnienia związku przyczynowego. (art. 415 i art. 361 § 1 w zw. z art. 6 k.c.)

W obecnym stanie prawnym Sąd nie znajduje uzasadnienia dla szerokiej wykładni pojęcia naruszenia interesu gospodarczego, mogącej uzasadniać stosowanie przepisów ustawy do wszystkich samodzielnych podmiotów prawnych, tylko z tej przyczyny, że ze względu na istniejące powiązania, nieuczciwie konkurencyjne działania konkurenta ostatecznie wpływają także na ich sytuację ekonomiczną (np. producenta, dostawcy, agencji reklamowej). Takie rozumienie pojęcia naruszenia lub zagrożenia interesu innego przedsiębiorcy mogłoby, w istniejącym ustroju gospodarczym, prowadzić w skrajnych przypadkach do stwierdzenia, że właściwie każdy uczestnik gry rynkowej jest w mniejszym lub większym stopniu dotknięty działaniem nieuczciwie konkurencyjnym, każdy zatem mógłby dochodzić na drodze sądowej roszczeń określonych w art. 18 u.z.n.k. Słuszne, w przekonaniu Sądu, jest uznanie, że roszczenia z art. 18 u.z.n.k. służą wyłącznie przedsiębiorcom, prowadzącym działalność gospodarczą na polskim rynku, których interesy gospodarcze zostały bezpośrednio naruszone lub zagrożone, ustawa nie znajduje natomiast zastosowania do podmiotów zagranicznych, które nie prowadzą w Polsce działalności, a jedynie są korporacyjnie powiązane z polskimi przedsiębiorcami, zachowującymi odrębność prawną i ekonomiczną, którym zbywają swoje towary lub udzielają licencji na używanie znaków towarowych. Istnienie finansowo-organizacyjnych podstaw funkcjonowania tzw. grupy kapitałowej spółek z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wykonywania przez spółkę dominującą uprawnień w ramach posiadanych udziałów w spółkach zależnych nie powoduje powstania zorganizowanego zespołu praw majątkowych i niemajątkowych należącego do spółki dominującej. (tak wyrok Sądu Najwyższego z 23/10/2003 r. VCK 411/02; por. także wyroki Sądów Apelacyjnych w Poznaniu z 13/12/2005 r. IACa 568/05 i w Katowicach z 27/02/2009 r. VACa 308/08)

Uprawniona nie wykazała w tym postępowaniu, że działania obowiązanego naruszają jej interesy gospodarcze, że uczestniczy bezpośrednio w obrocie gospodarczym na terytorium Polski. Ewentualne, pośrednie naruszenie przez obowiązanego interesów gospodarczych (...) S.A. nie uzasadnia udzielenia jej ochrony na podstawie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Uprawniona nie może zatem skutecznie żądać uwzględnienia powództwa na podstawie art. 18 u.z.n.k. Właściwą ochronę jej praw wyłącznych zapewniają przepisy rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego i prawa własności przemysłowej .

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

- (...)

- (...)

4. (...)

(...)

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13