Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2016r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Maksoń - Prach

Protokolant: Agata Maruniak

w obecności Prokuratora: Maria Bartkowiak

po rozpoznaniu w dniu: 25.03.2015r., 09.04.2015r., 22.06.2015r., 09. 09. 2015r. 16.12.2015r., 11.02.2016r.

sprawy:

A. P.

c. E. i F.

ur. (...) w/m P.

oskarżonej o to, że:

w dniu 16 listopada 2012r. w R. nieumyślnie naraziła W. S. (1) na doznanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, w ten sposób, że posiadając uprawnienia budowlane do przeprowadzania kontroli okresowych stanu technicznego budynków, po przeprowadzonej kontroli okresowej budynku przy ul. (...) na zlecenie jego właściciela, tj. Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) S.A. z siedzibą w R., nie objęła szczegółowym sprawdzeniem stanu technicznego balustrad zabezpieczających rampę towarową, które nie posiadały odpowiedniego zabezpieczenia przed otwarciem i upadkiem z uwagi na zbyt małą wytrzymałość na działanie sił poziomych i nie poleciła jej dostosowania do wymagań § 298 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tj Dz. U. Nr 75 poz 690 z 2002r. z późn. zm.) w celu zapewnienia dalszego bezpiecznego użytkowania budynku, w wyniku czego wykonana niezgodnie z obowiązującymi przepisami balustrada uległa otwarciu pod naporem ciała W. S. (1), który upadł z wysokości i nieumyślnie spowodowała u niego obrażenia ciała w postaci: stłuczenia głowy, złamania kości łódeczkowatej lewej, złamania wyrostków poprzecznych kręgów L4-L5 po stronie lewej, złamania kości krzyżowej, złamania gałęzi górnej i dolnej kości łonowej lewej, które naruszyły u pokrzywdzonego czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni,

tj. o czyn z art. 160 § 3 kk i art. 157 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

1.  uznaje oskarżoną A. P. za winną tego, że w dniu 16 listopada 2012r. w R. nieumyślnie naraziła W. S. (1) na doznanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, w ten sposób, że posiadając uprawnienia budowlane do przeprowadzania kontroli okresowych stanu technicznego budynków, po przeprowadzonej kontroli okresowej budynku przy ul. (...) na zlecenie jego właściciela, tj. Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) S.A. z siedzibą w R., nie poleciła w myśl art. 70 ust. 2 prawa budowlanego w protokole z kontroli obiektu budowlanego dostosowania stanu technicznego balustrad zabezpieczających rampę towarową narażonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne i niszczące działanie czynników występujących podczas użytkowania obiektów, które nie posiadały odpowiedniego zabezpieczenia przed otwarciem i upadkiem do wymogów bezpiecznego użytkowania w wyniku, czego po oparciu się o balustradę, która uległa otwarciu W. S. (1) spadł z wysokości i nieumyślnie spowodowała u niego obrażenia ciała w postaci: stłuczenia głowy, złamania kości łódeczkowatej lewej, złamania wyrostków poprzecznych kręgów L4-L5 po stronie lewej, złamania kości krzyżowej, złamania gałęzi górnej i dolnej kości łonowej lewej, które naruszyły u pokrzywdzonego czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni tj. o czyn z art. z art. 160 § 3 kk i art. 157 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 160 § 3 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierza jej karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

2.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 617 k.p.k. w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w wysokości 200,00 (dwieście) złotych oraz wydatki w wysokości 10.683,25 (dziesięć tysięcy sześćset osiemdziesiąt trzy 25/100) złotych.

Sędzia:

Sygn. akt II K 909/14

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2012r. pokrzywdzony W. S. (1) robił zakupy wspólnie ze znajomą R. P. w sklepie (...) zlokalizowanym w R., przy ul. (...). Kiedy oczekiwał na swoją przyjaciółkę na zewnątrz sklepu znajdując się na rampie przed wejściem głównym odsunął się chcąc zrobić przejście wchodzącym do sklepu klientom i oparł się o balustradę barierki okalającej rampę, która pod naporem jego ciała otworzyła się co spowodowało, że pokrzywdzony upadł na betonowy chodnik. Na miejsce zostało wezwane pogotowie ratunkowe, które zabrało pokrzywdzonego do Szpitala (...) w R., gdzie przebywał od dnia 16 listopada 2012r. do 10 grudnia 2012r. na Oddziale (...). W wyniku upadku W. S. (1) doznał stłuczenia głowy, złamania kości łódeczkowatej lewej, złamania wyrostków poprzecznych kręgów L4 – L5 po stronie lewej, złamania kości krzyżowej, złamania gałęzi górnej i dolnej kości łonowej lewej. Obrażenia w obrębie kości lewego nadgarstka, kości miednicy i wyrostków poprzecznych kręgosłupa lędźwiowego spowodowały naruszenie czynności narządów ciała W. S. (1) na czas powyżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 k.k. Pokrzywdzony został narażony na możliwość wystąpienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, mogło dojść do obrażenia czaszkowo-mózgowego, złamania w obrębie trzonów kręgów czy złamania miednicy z przemieszczeniem odłamów w obrębie miednicy.

Obecnym właścicielem budynku przy ul. (...) w R. jest Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe (...) S.A. z/s w R..

Na mocy umowy najmu z dnia 1 czerwca 1995r. (wielokrotnie aneksowanej) pomieszczenia w/w budynku znajdujące się na parterze, piętrze i poddaszu były wynajmowane spółce akcyjnej (...), która prowadzi w nich działalność handlową w postaci sklepu meblowego i wyposażenia wnętrz. Zgodnie z § 5 umowy Najemcy zagwarantowano prawo adaptacji pomieszczeń do prowadzonej działalności bez odrębnej zgody Wynajmującego, przy czym inna modernizacja lub adaptacja pomieszczeń wymagała pisemnej zgody Wynajmującego oraz przedłożenia uzgodnionej dokumentacji projektowej lub pozwolenia na budowę o ile takowe są wymagane pod rygorem odstąpienia od umowy. Od daty najmu ani barierka czy rampa przed wejściem do sklepu nie były poddawane remontom przez właściciela budynku, a najemca zgodnie z umową miał obowiązek przystosować wynajęte pomieszczenia do prowadzonej działalności.

W dniu 25 listopada 2011r. przeprowadzono okresową roczną kontrolę stanu technicznego obiektu budowlanego – budynku usługowo-handlowego zlokalizowanego w R., przy ul. (...). Kontrolę przeprowadziła oskarżona A. P. legitymująca się uprawnieniami budowlanymi bez ograniczeń do projektowania i kierowania robotami budowlanymi w specjalności architektonicznej (uprawnienia nr (...)). Kontrola zakończyła się stwierdzeniem, iż budynek nie stwarza zagrożenia dla ludzi i mienia, znajduje się w należytym stanie technicznym zapewniającym dalsze, bezpieczne jego użytkowanie. Z tego tytułu w dniu 15.02.2012r. oskarżona wystawiła fakturę VAT Nr (...) na kwotę 2.460,00zł.

Kolejna okresowa kontrola stanu technicznego w/w obiektu budowlanego miała miejsce 23 listopada 2012r. i ponownie przeprowadzała ją oskarżona. Wnioski końcowe były tożsame z tymi, które zawarto w protokole pokontrolnym z dnia 25 listopada 2011r.

Poprzednia kontrola okresowa (pięcioletnia) miała miejsce w listopadzie 2007r. i przeprowadzał ją P. F., który stwierdził, iż elementy konstrukcyjne i ogólnobudowlane są w dobrym stanie i nie stwarzają zagrożenia budowlanego i użytkowania obiektu.

Decyzją z dnia 20 listopada 2007r. o nr(...)Prezydent Miasta R. zezwolił na działanie wielkopowierzchniowego obiektu handlowego w R. przy ul. (...), którego właścicielem jest spółka akcyjna (...) z/s w R..

Decyzją z dnia 4 marca 2008r. o nr (...) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w R. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia Przedsiębiorstwu Handlowo-Usługowemu (...) S.A. na przekucie ściany konstrukcyjnej-wykonanie otworu drzwiowego w elewacji budynku użytkowego położonego w R., przy ul. (...).

Decyzją z dnia 28 czerwca 2013r. o nr (...)Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w R. nakazał (...) S.A. doprowadzenie schodów oraz rampy wejściowej do budynku położonego w R. przy ul. (...) do zgodności z przepisami rozrządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w terminie do dnia 15.07.2013r.

Decyzją z dnia 24 września 2013r. o nr (...) (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił w/w decyzję (...) z dnia 28 czerwca 2013r. przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Postanowieniem nr (...)z dnia 26.11.2013r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w R. wstrzymał użytkowanie pomieszczeń magazynowych adaptowanych na sklep meblowy oraz (...) przy ul. (...) w R. oraz zobowiązał właściciela budynku, tj. spółkę akcyjną (...) do przedłożenia ekspertyzy technicznej wykonanej samowolnie adaptacji pomieszczeń magazynowych na cele handlowe w w/w budynku.

Decyzją (...) z dnia 24 stycznia 2014r. o nr (...)Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w R. nakazał (...) S.A. doprowadzenie części pomieszczeń w obiekcie położonym w R., przy ul. (...) i użytkowanych jako pomieszczenia handlowe zajmowane przez sklep (...) do stanu poprzedniego, tj. do poprzedniego sposobu użytkowania jako pomieszczenia magazynowe w terminie do dnia 30.04.2014r.

Decyzją z dnia 7 kwietnia 2014r. o nr (...) (...)Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił w/w decyzję (...) z dnia 24 stycznia 2014r. przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ wskazał przy tym na niewątpliwą samowolę budowlaną w zakresie zmiany sposobu użytkowania pierwotnych pomieszczeń magazynowych na sklepowe.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonej A. P. (k. 230 – 231, 269 – 270, 304, 589), zeznań świadków: W. S. (1) (k. 10 – 11, 267, 305, 589 - 590), R. P. (k. 14 – 15, 305v. – 306, 590), (...) (k. 46, 129, 215, 307 – 308, 604 - 605), E. J. (k. 47, 306v. – 307, 603), A. K. (k. 48, 340v. – 341, 605), K. S. (k. 58 – 59, 306, 591, ), E. C. (k. 63, 317v. – 318, 591), D. N. (k. 64, 244 – 245, 318, 603), A. A. (k. 65, 246 – 247, 318v. – 319, 605), R. G. (k. 67, 319v., 605 - 606), B. R. (k. 130, 200, 216 – 217, 308 – 309, 634), P. F. (k. 154 – 155, 319, 605), D. P. (k. 194, 341, 606), G. D. (k. 195 – 196, 340, 606), J. D. (k. 221 – 222, 339v., 606), R. D. (k. 226, 320, 607), Ł. Ś. (k. 237 – 238, 489 – 491), L. C. (k. 217, 338v. – 339v., 606 - 607), G. K. (k. 367v., 604) dokumentacji medycznej pokrzywdzonego (k. 38 – 41), protokołów oględzin (k. 20 – 25, 66), pism (...) w R. (k. 49, 131, 137, 214), protokołów kontroli (k. 83 – 86, 70 – 75, 90 – 99, 110 – 123), opinii sądowo-lekarskich (k. 76, 128), opinii technicznej (k.87-90), umów najmu (k. 100 – 109), pisma SP w R. (k. 152), pozwolenia na budowę (k. 153), decyzji (...) w R. (k. 232, 240, 407 – 408), postanowienia (...) w R. (k. 361 – 362), decyzji (...) w K. (k. 294 – 295, 453 – 455), decyzji Prezydenta Miasta R. (k. 263 – 264), dokumentacji fotograficznej (k. 136, 159 – 161, 198 - 199), pism (...) S.A. (k. 162 – 166, 197, 218), metryki projektu (k. 201 – 211), kopii faktur (k. 219 – 220, 227), ekspertyzy technicznej (k. 372 – 406), dokumentacji związanej z pracami remontowo – modernizacyjnymi (k. 167 – 193), opinii biegłego (k. 685 – 742);

Oskarżona A. P. nie przyznała się do zarzucanego jej czynu i na etapie postępowania przygotowawczego skorzystała z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Na rozprawie również odmówiła złożenia wyjaśnień.

Podczas pierwszego rozpoznania sprawy przed Sądem, oskarżona odpowiadając na pytania swojego obrońcy wyjaśniła, iż kontrola jaką przeprowadziła w dniu 25 listopada 2011r. dotyczyła stanu technicznego budynku na zasadzie art. 62 ust. 1 ustawy Prawo budowlane i wedle jej oceny stan techniczny rampy towarowej oraz znajdującej się na niej balustrady był odpowiedni, zaś ona sama nie stwierdziła wówczas uszkodzeń zarówno samej balustrady jak i jej zabezpieczeń. Dodała, iż na dzień kontroli, zabezpieczenia balustrady funkcjonowały prawidłowo i z pewnością chroniły przed upadkiem z rampy - w tym na skutek nacisku. W ocenie oskarżonej na dzień przeprowadzonej przez nią kontroli balustrada na skutek nacisku nie mogła się otworzyć samoczynnie.

Oskarżona A. P. nie była dotąd karana sądownie (karta karna 274, 364, 460).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień oskarżonej złożonych w postępowaniu przygotowawczym i sądowym (k. 304, 589).

Sąd zważył co następuje:

Zebrane w sprawie dowody wskazują, że oskarżona A. P. dopuściła się popełnienia zarzucanego jej przestępstwa.

Wina oskarżonej i okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej w części dotyczącej okoliczności przeprowadzenia przez nią okresowej, corocznej kontroli budynku przy ul. (...) w R., bowiem znajduje ona potwierdzenie w protokole nr (...). W pozostałej części jej wyjaśniania - zwłaszcza dotyczące dokonanego przez nią sprawdzenia balustrady, a w szczególności jej zabezpieczeń nie zasługują na akceptację Sądu i stanowią jej linię obrony.

Bazę, na podstawie której ustalono stan faktyczny w przedmiotowej sprawie są zeznania pokrzywdzonego W. S., zeznania świadków oraz opinia biegłego dr inż. P. S. (1).

Pokrzywdzony W. S. (1) zeznał, iż w dniu 16 listopada 2012r. razem ze swoją znajomą R. P. udał się do sklepu (...) w R.. W pewnym momencie wyszedł ze sklepu, zaś P. rozmawiała jeszcze z ekspedientką. W pewnym momencie chcąc przepuścić dwie osoby oparł się o metalową balustradę przy rampie naprzeciwko drzwi wejściowych do sklepu, która pod naporem jego ciała otworzyła się powodując, że pokrzywdzony upadł na betonowy chodnik znajdujący się pod rampą doznając licznych obrażeń. Pokrzywdzony dodał, że na zdjęciach barierki i jej mocowania, nie widać aby barierka była mocowana lub blokowana w otworze znajdującym się w rampie. Pokrzywdzony podkreślił, że w tym miejscu nie było otworu do zabezpieczenia pionowego bramki.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego, który szczegółowo opisał przebieg swojego wypadku oraz miejsce zdarzenia. Zeznania te cechuje spójność, konsekwencja i logika wypowiedzi.

R. P. potwierdziła, iż wspólnie z W. S. (1) w dniu 16 listopada 2012r. udała się do sklepu (...). W pewnym momencie pokrzywdzony wyszedł na zewnątrz i oczekiwał na nią przed częściowo oszklonymi drzwiami wejściowymi do sklepu. Kiedy świadek wyszła na zewnątrz zorientowała się, że S. leży na chodniku i doznał jakiegoś urazu. Świadek niezwłocznie udała się z powrotem do sklepu prosząc o wezwanie karetki.

K. S. - syn pokrzywdzonego zeznał, iż o wypadku dowiedział się od R. P., która zadzwoniła z informacją, iż ojciec jest w szpitalu. Kilka dni później przyjechał do R., gdzie telefonem komórkowym „nakręcił” film przedstawiający jak skrzydła balustrady otwierają się pod lekkim naciskiem ręki. Świadek podał, iż bramka nie posiadała odpowiedniego zabezpieczenia pionowego i stwierdził, że nie było tam otworu na zabezpieczenie pionowe bramki.

R. W. – kierownik sklepu (...) zeznała, iż nie była świadkiem samego zdarzenia, które miało miejsce podczas jej nieobecności w pracy. Wymieniona dodała, iż od kilku lat sklep nie korzysta z rampy przed wejściem do sklepu, która wcześniej służyła do przyjmowania towarów. Przyznała, że znajdująca się na rampie balustrada 2-skrzydłowa była tam zamontowana odkąd świadek rozpoczęła pracę w sklepie.

E. J. – pracownica sklepu zeznała, że co najmniej od roku 2006 kiedy to rozpoczęła pracę, przed wejściem do sklepu znajdowała się metalowa balustrada która w okresie 2010-2011 służyła do załadunku towaru przywożonego do sklepu. Na temat przebiegu zdarzenia świadek nie miała wiedzy, gdyż nie pracowała już kiedy doszło do wypadku. Przyznała, że po zdarzeniu balustrada została dodatkowo zabezpieczona poprzez plastikowe obejmy nad zasuwą poziomą. Świadek dodała, że w czasie kiedy doszło do wyżej opisanego zdarzenia – bramka nie była otwierana.

A. K. – magazynier zeznał, iż od czasu kiedy rozpoczął pracę w sklepie (...) nie korzysta z rampy przed wejściem do sklepu, a tym samym i balustrady dwuskrzydłowej, chociaż wie, że kilka lat wcześniej była ona wykorzystywana do załadunku towaru. Wymieniony podkreślił, że nie był świadkiem wypadku.

E. C. zeznał, iż od 2008r. kiedy zaczął pracę w (...) jako magazynier nie korzystał z balustrady przed wejściem do sklepu, a jedynie z rampy bocznej. Przyznał, iż był w pracy w dniu wypadku, ale przebywał w magazynie i nie posiadał wiedzy na temat jego przebiegu.

R. G. zeznał, iż od jesieni 2007r. kiedy zaczął pracę w (...) jako magazynier, była już zamontowana metalowa balustrada, którą początkowo wykorzystywano przy załadunku i rozładunku towarów. Przestała ona pełnić tę funkcję około 2010-2011 roku.

D. N. pracownik sklepu od sierpnia 2007r. zeznała, iż początkowo załadunek i rozładunek towarów odbywał się poprzez rampę przed wejściem do sklepu, ale od co najmniej 2012 roku rampa ta nie jest już wykorzystywana w tym celu. Zapamiętała parę starszych osób, którzy początkowo wspólnie chodzili po sklepie, a w pewnym momencie mężczyzna wyszedł na zewnątrz. Po pewnym czasie towarzysząca mu kobieta również opuściła sklep, żeby w chwilę później przybiec do sklepu prosząc o wezwanie pogotowia. Przyznała, iż nie wychodziła na zewnątrz, a ze swojego miejsca pracy nie widziała w jaki sposób doszło do upadku, a także w jaki sposób otworzyły się ramiona barierki na rampie. Świadek zeznała ponadto, że kilka lat temu przez w/w bramkę transportowano towar do sklepu.

A. A. – pracownik (...) od 2005 roku przyznała, iż już wówczas przed wejściem do sklepu znajdowała się metalowa rampa i dwuskrzydłowa balustrada przez którą w okresie 2010-2011r. odbywał się załadunek towarów. Także ona zapamiętała mężczyznę i kobietę którzy wspólnie przebywali w sklepie, a później mężczyzna wyszedł na zewnątrz. Po jakimś czasie do sklepu przybiegła kobieta prosząc, aby wezwać pogotowie. Razem z nią świadek wyszła na zewnątrz, gdzie zobaczyła otwarte ramiona barierki, jednakże nie widziała samego upadku.

B. R. zatrudniona jako dyrektor zakładu w spółce (...) zeznała, iż w momencie kiedy rozpoczynała pracę, tj. 18 lat temu przed sklepem (...) znajdowała się już zarówno rampa jak i balustrada. Z tego względu świadek nie potrafiła wskazać kto i na czyje zlecenie zamontował powyższe elementy. Przyznała, iż do czasu wypadku nie zlecała żadnych prac modernizacyjnych budynku przy ul. (...), zaś po zdarzeniu z dnia 16 listopada 2012r., dokładnie w kwietniu 2013r. skonsultowała się z oskarżoną, która przekazała jej, że barierka nie była wykonana zgodnie z przepisami i poleciła sposób jej modernizacji. Świadek podała, że nie pamiętała czy w dniu zdarzenia bramka była zabezpieczona kłódką.

P. F. przyznał, iż przeprowadzał kontrolę stanu technicznego przedmiotowego budynku w 2007 roku na zlecenie spółki (...) na którą to okoliczność został sporządzony stosowny protokół. Jak przyznał nie ma w nim wzmianki o balustradzie i rampie, a to dlatego, że ich stan techniczny nie budził zastrzeżeń co oznacza, że zapewniały one bezpieczeństwo użytkownikom sklepu. Jednocześnie przyznał, iż w czasie wykonywania przez niego kontroli balustrady nie była ona wykonana zgodne z przepisami, bowiem nie posiadała wymaganych wypełnień pomiędzy krawędziami, niemniej podkreślił, że posiadane zamknięcie uniemożliwiało przypadkowe jej otwarcie.

D. P. zeznał, że nie był świadkiem przedmiotowego zdarzenia. Świadek dodał, że jako kierownik regionalny firmy (...) dowiedział się o wypadku od innych osób. Świadek zeznał, że w/w firma nie miała wpływu na stan balustrady, ponieważ w 2012 roku nie była ona używana przez A..

G. D. podał, że nie widział jak pokrzywdzony spadł z rampy. Świadek stwierdził, że bramka posiadała zabezpieczenie poziome w postaci zasuwy praz zabezpieczenie pionowe w postaci pręta metalowego wchodzącego w posadzkę.

L. C. inspektor nadzoru budowlanego (...) w R. nie miał wiedzy na temat okoliczności przebiegu zdarzenia, a jedynie dokonał kontroli dokumentów co do stanu technicznego budynku przy ul. (...) i jego obowiązkowych kontroli. Przyznał, że balustrada była wykonana niezgodnie z przepisami budowlanymi z uwagi na niewłaściwą wysokość oraz niezgodne z przepisami wypełnienie płaszczyzn pionowych.

J. D. przyznał, iż w 2008 roku wykonywał prace remontowe na rzecz spółki (...) polegające na wzmocnieniu i przyspawaniu kilku stopni prowadzących do sklepu, a także malowaniu barierki ochronnej. Natomiast w 2011r. dokonał pracy ślusarskiej polegającej na przyspawaniu dolnego zawiasu barierki na prawym jej skrzydle.

Ł. Ś. natomiast na zlecenie spółki (...) dokonał naprawy kilku stopni zewnętrznych polegającej na wymianie zniszczonych drewnianych stopnic. Świadek stwierdził, że nie pamiętał czy w tym miejscu była posadowiona barierka.

R. D. zatrudniony w spółce (...) na stanowisku specjalisty ds. remontów i adaptacji zeznał natomiast, iż w 2008r. w obiekcie przy ul. (...) w R. była przeprowadzana naprawa konstrukcji pod schodami, zaś rok później dokonano wymiany stopni dębowych prowadzących do sklepu. Na temat ewentualnych prac naprawczych przy barierce rampy, świadek nie posiadał żadnej wiedzy.

G. K. – Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w R. zeznał, iż w trakcie postępowania administracyjnego wszczętego po wypadku ustalono, iż właściciel budynku nie dokonał czynności niezbędnych w związku ze zmianą pierwotnej funkcji magazynowej budynku na pomieszczenia handlowe co wskazuje na samowolę budowlaną. W swoich zeznaniach świadek opisał decyzje administracyjne wydane w sprawie w/w budynku. Świadek stwierdził, że za naruszenia prawa budowlanego odpowiada właściciel budynku.

Zeznania w/w świadków zasługują na wiarę, są spójne i wzajemnie się uzupełniające choć dla rozpoznania istoty sprawy mające znaczenie drugorzędne. Pracownicy sklepu przyznali, że o wypadku bądź to dowiedzieli się w późniejszym czasie, bądź też byli na miejscu w trakcie zdarzenia, ale samego upadku pokrzywdzonego nie widzieli, gdyż w tym czasie byli zajęci pracą. Kasjerki, które obsługiwały w tym czasie R. P., a także kierownik sklepu (...) potwierdziły natomiast, iż kiedy wyszły na zewnątrz zaalarmowane przez P. zobaczyły, że skrzydła barierki są rozchylone, a także leżącego na ziemi W. S. (1). Pracownicy Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego zeznali w przedmiocie postępowania administracyjnego jakie zostało wszczęte w związku z zaistniałym zdarzeniem, a ich relacja została potwierdzona stosownymi decyzjami administracyjnymi.

Dowodem o fundamentalnym znaczeniu dla sprawy jest opinia biegłego dr inż. P. S. (2) – specjalisty z zakresu budownictwa i materiałów budowlanych, bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót budowlanych.

W opinii biegły podkreślił, że balustrada znajdująca się przy wejściu do sklepu (...) nie spełniała nie tylko wymogów technicznych określonych w przepisach prawa budowlanego i przepisach wykonawczych, lecz nie spełniała także wymagań na hipotetyczny okres jej wzniesienia i posadowienia, tj. nie dłużej niż w roku 1966, ale przede wszystkim bezpieczeństwa użytkowania na dni 25.11.2011r i 16.11.2012r. Biegły podał, iż przyczyną otwarcia się balustrady w dniu 16.11.2012r – kiedy to pokrzywdzony się o nią oparł i spadł, doznając obrażeń ciała – był nieodpowiedni stan techniczny przedmiotowej balustrady. Konstrukcja i sposób zabezpieczenia balustrady nie gwarantowały zapewnienia ochrony przed upadkiem z wysokości. Zabezpieczenia balustrady nie funkcjonowały prawidłowo i jako kwestię drugorzędną można rozważać, czy w dniu zdarzenia były zapięte bądź otwarte. Same balustrady nawet zapięte nie umożliwiały bezpiecznego sposobu ich użytkowania. Brak zapięcia balustrady, mógł co najwyżej przyspieszyć wypadnięcie poza otwierająca się balustrady. Biegły podkreślił, że stan techniczny w/w balustrady, a w szczególności jej zabezpieczenia nie uległy bądź nie mogły ulec istotnym zmianom na skutek działania warunków atmosferycznych, jej otwierania oraz sporadycznego używania. Biegły uznał, że zastosowany w balustradzie rodzaj zabezpieczeń nie gwarantował bezpiecznego jej użytkowania. Biegły podał, że obowiązek dbania o stan techniczny budynku, w tym także o stan techniczny balustrad ciążył przede wszystkim na podmiocie wynajmującym, tj. na firmie (...) i nie został przeniesiony na najemcę, tj. spółkę (...).

Pozostałe dowody w postaci zebranej na potrzeby sprawy dokumentacji nie budzą żadnych wątpliwości co do ich wiarygodności i rzetelności. Zostały one sporządzone przez powołane do tego organy w zakresie ich właściwości, w sposób nie uchybiający stosownym przepisom prawa, a ich treść nie była przez strony kwestionowana, do czego i Sąd nie znalazł podstaw.

Kluczową kwestią dla ustalenia odpowiedzialności karnej oskarżonej było stwierdzenie czy pomiędzy jej zaniechaniem polegającym na nie objęciu szczegółowym sprawdzeniem stanu technicznego balustrady zabezpieczającej rampę towarową i nie poleceniu jej dostosowania do wymagań § 298 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tj. Dz.U. Nr 75, poz. 690 z 2002 r. z późn. zm.), a zaistniałym skutkiem polegającym na narażeniu W. S. (1) na doznanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu - istniał związek przyczynowo-skutkowy oraz czy takie zachowanie oskarżonej było przez nią zawinione. Dopiero bowiem związek przyczynowy między zachowaniem osoby, a skutkiem warunkuje sprawstwo przestępstwa materialnego jakim jest występek z art. 160 § 3 k.k., do którego znamion należy skutek w postaci narażenia człowieka na niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia, przy czym należy podkreślić, iż cyt. przepis penalizuje owo narażenie zarówno w wyniku działania jak i zaniechania i musi być ono bezpośrednie. Zgodnie bowiem z tym przepisem odpowiedzialności karnej za takie przestępstwo podlega tylko ten, na kim ciążył prawny szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

Podkreślić należy – na co zresztą wskazywała sama oskarżona, iż kontrola budynku przy ul. (...) w dniu 25 listopada 2011r. została przeprowadzona na zasadzie art. 62 ust. 1 ustawy prawo budowlane. Przepis ten statuuje obowiązek właścicieli lub zarządców obiektu przeprowadzania okresowej kontroli obiektów budowlanych w aspekcie ich eksploatacji pod względem zachowania cech użytkowych, przydatności do użytkowania, a także ich stanu technicznego, zwłaszcza w zakresie bezpieczeństwa użytkowania. Zgodnie z art. 62 ust. 1 co najmniej raz w roku podczas kontroli powinien być sprawdzany stan techniczny obiektu budowlanego w odniesieniu do elementów budynku, budowli i instalacji – narażonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących podczas ich użytkowania, a także innych urządzeń o których mowa w cytowanym przepisie. I taki też był zakres kontroli przeprowadzonej przez oskarżoną. Tym samym więc - zdaniem Sądu uznać należało, iż jako osoba działająca na zlecenie właściciela budynku realizującego tym samym ciążący na nim obowiązek corocznej kontroli obiektu pod kątem bezpieczeństwa jego użytkowania, świadoma swojej funkcji i związanej z nią odpowiedzialności, niewątpliwie stała się gwarantem bezpieczeństwa osoby zagrożonej na swym zdrowiu lub życiu. Odpowiedzialność za przestępstwo z art. 160 § 3 kk sprawca poniesie zaś tylko wówczas, jeśli nie mając zamiaru narażenia osoby trzeciej na niebezpieczeństwo popełnia jednak czyn zabroniony na skutek nie zachowania zasad ostrożności wymaganych w danych okolicznościach mimo, że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.

Przepisy dotyczące m.in. konstruowania balustrad ustalił w drodze rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 roku Minister Infrastruktury. Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690 z późn.zm) szczegółowo określa warunki techniczne budynków dopuszczonych do użytku, a zawarty w nim dział VII warunki dotyczące bezpieczeństwa użytkowania - w tym § 298 ust. 1 - balustrad. W wyniku przeprowadzonych oględzin w dniu 8 kwietnia 2013r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją nr (...) z dnia 28.06.2013r. stwierdził, iż balustrady przy schodach prowadzących do budynku jak i zabezpieczające rampę towarową są wykonane niegodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie bezpieczeństwa konstrukcji czy też prawidłowego ich wykonania. Elementy są za niskie, a płaszczyzny pionowe posiadają niewłaściwe wypełnienia (odstęp między elementami jest większy niż 0,2m). Jakkolwiek decyzja ta została uchylona przez organ II instancji to należy wskazać, iż wyłącznie dlatego, że w ocenie (...) Wojewódzkiego Inspektora Budowlanego decyzja została podjęta przedwcześnie, a to w ramach prowadzonego postępowania w sprawie zmiany sposobu użytkowania części budynku, tj. lokalu wynajętego przedsiębiorstwu (...). Wytknięto także brak określenia czynności lub robót, które należało wykonać w celu realizacji wydanej decyzji. Co istotne - nie zostało zatem zakwestionowane samo stwierdzenie nieprawidłowości w wykonaniu balustrady o czym stanowi § 298 cyt. rozporządzenia, a uchylenie decyzji podyktowane zostało koniecznością wcześniejszego, bezspornego ustalenia czy rzeczywiście doszło do samowoli budowlanej.

Do podobnych wniosków doszedł biegły, który potwierdził wadliwą konstrukcję balustrady oraz rodzaj zastosowanych zabezpieczeń, który nie gwarantował bezpiecznego jej użytkowania.

Po analizie zachowania oskarżonej, A. P. został uznana winną tego, że w dniu 16 listopada 2012r. w R. nieumyślnie naraziła W. S. (1) na doznanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, w ten sposób, że posiadając uprawnienia budowlane do przeprowadzania kontroli okresowych stanu technicznego budynków, po przeprowadzonej kontroli okresowej budynku przy ul. (...) na zlecenie jego właściciela, tj. Przedsiębiorstwa Handlowo – Produkcyjnego (...) S.A. z siedzibą w R., nie poleciła w myśl art. 70 ust. 2 prawa budowlanego w protokole z kontroli obiektu budowlanego dostosowania stanu technicznego balustrad zabezpieczających rampę towarową narażonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne i niszczące działanie czynników występujących podczas użytkowania obiektów, które nie posiadały odpowiedniego zabezpieczenia przed otwarciem i upadkiem do wymogów bezpiecznego użytkowania w wyniku, czego po oparciu się o balustradę, która uległa otwarciu W. S. (1) spadł z wysokości i nieumyślnie spowodowała u niego obrażenia ciała w postaci: stłuczenia głowy, złamania kości łódeczkowatej lewej, złamania wyrostków poprzecznych kręgów L4-L5 po stronie lewej, złamania kości krzyżowej, złamania gałęzi górnej i dolnej kości łonowej lewej, które naruszyły u pokrzywdzonego czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni, tj. popełnienia czynu z art. 160 § 3 kk i art. 157 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Na podstawie art. 160 §3 kk w zw z art. 11 §3 kk w zw z art. 33 §1 i 3 kk Sąd wymierzył oskarżonej karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł.

Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżoną oraz prewencję generalną poprzez kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa.

Wymierzona kara powinna zapobiegać powrotowi na drogę przestępstwa, wywołać zmianę postępowania w przyszłości oraz skłonić oskarżoną do przestrzegania porządku prawnego.

Bezspornie w niniejszej sprawie przyjąć należało, iż oskarżona popełniła przypisany jej występek w sposób nieumyślny naruszając reguły ostrożności w trakcie kontroli budynku przy ul. (...) w R.. W doktrynie prawa karnego podkreśla się, że o naruszeniu tych reguł świadczą dwa elementy: obiektywna przewidywalność możliwości narażenia na niebezpieczeństwo dobra prawnego oraz zachowanie obiektywnie naruszające obowiązujące reguły postępowania wobec tego dobra. Oceniając czy zachodziła obiektywna przewidywalność bierzemy pod uwagę możliwość rozpoznania grożącego niebezpieczeństwa przez rozsądnego i kompetentnego człowieka, znajdującego się w sytuacji sprawcy, posiadającego znajomość wszystkich elementów stanu faktycznego, w tym również dodatkowo tych które znał działający. W rozpatrywanej sprawie nie budzi wątpliwości, iż zaistniała obiektywna przewidywalność o której mowa powyżej. Z racji choćby doświadczenia zawodowego oraz posiadanych uprawnień oskarżona winna wnikliwie skontrolować wszystkie części składowe budynku, których użytkowanie związane było z zapewnieniem bezpieczeństwa osób korzystających z obiektu handlowego - w tym balustrady. Co prawda w ocenie oskarżonej zarówno stan techniczny balustrady, a co najważniejsze jej zabezpieczeń nie budził jej zastrzeżeń, ale należy mieć na uwadze choćby zeznania jej poprzednika P. F., który przyznał, że dokonując kontroli budynku w 2007r. miał świadomość, że balustrada jest wykonana niezgodnie z obowiązującymi przepisami, gdyż nie posiadała prawidłowych wypełnień pomiędzy krawędziami. Wskazać należy, że od tego czasu balustrada nie była modernizowana i brak takich wypełnień utrzymywał się także w dniu kontroli przez oskarżoną. Z powyższego wynika zatem, iż oskarżona (o ile w ogóle) nie objęła szczegółową kontrolą balustrady w tym również jej zabezpieczeń co potwierdza zdarzenie z 16 listopada 2012r. w trakcie którego doszło do samoczynnego otwarcia się barierki pod naporem ciała pokrzywdzonego.

Bez wątpienia oskarżona nie działała z zamiarem narażenia kogokolwiek na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, jednakże zaniechanie przez nią szczegółowego sprawdzenia stanu technicznego balustrady, a zwłaszcza jej zabezpieczeń, a przez to nie dochowanie zasad należytej staranności doprowadziło do poważnych następstw. Należy podkreślić, że od oskarżonej jako osoby posiadającej stosowne uprawnienia do przeprowadzania kontroli stanu technicznego budynku będącej gwarantem bezpieczeństwa użytkowania obiektu można było wymagać, by przeprowadziła kontrolę w sposób rzetelny zgodnie z ciążącym na niej obowiązkiem działania z zasadami wiedzy budowlanej i przy zachowaniu zasad ostrożności. Niedostatecznie wnikliwe sprawdzenie zabezpieczeń balustrady i nie zlecenie jej dostosowania do wymagań § 298 cyt. wyżej rozporządzenia stanowi w rozumieniu prawa karnego jej winę. W sprawie nie zachodziły obiektywne lub indywidualne przesłanki wyłączające tę winę – czyli możliwość zachowania się oskarżonej zgodnie z normami prawnymi. Innymi słowy miała ona możliwość postąpienia w sposób zgodny z prawem, jednakże prawo to nieumyślnie naruszyła.

Mając na względzie wskazany stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonej, jak również biorąc pod uwagę jako okoliczność łagodzącą jej dotychczasową niekaralność i nieumyślność działania, Sąd wymierzył oskarżonej karę grzywny. Z uwagi na to, iż występek z art. 160 § 3 kk jest zagrożony alternatywnymi karami przyjęto, że kara najłagodniejsza rodzajowo jest wystarczająca dla spełnienia dyrektyw z art. 53 kk.

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 617 k.p.k. w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w wysokości 200 złotych oraz wydatki w wysokości 10.683 złotych.