Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2016 roku

Sąd Rejonowy VII Wydział Karny w B. w składzie:

Przewodniczący SSR Małgorzata Makarska

Protokolant sekr.sądowy Izabela Juszczuk

w obecności -

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2016 roku

sprawy M. S. s. R. i J. z domu M. ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że w dniu 26 czerwca 2016roku w D., woj. (...) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości tj. I 0,30 mg/l, II 0,28 mg/l, III 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

Na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego M. S. warunkowo umarza na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby; na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat; na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza zatrzymanie prawa jazdy od dnia 26 czerwca 2016r do dnia 10 października 2016r; na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000 (tysiąc) zł; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 (osiemdziesiąt) zł tytułem opłaty oraz 70 (siedemdziesiąt) zł tytułem zwrotu wydatków.

UZASADNIENIE

W oparciu o całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 czerwca 2016r. M. S. udał się do K. na wesele swojej koleżanki, gdzie prowadził pokaz fire show. Po północy postanowił dołączyć do znajomych. Wówczas spożywał alkohol w postaci wina. W związku z tym, że jest weganinem niewiele jadł. Następnego dnia po południu wraz z towarzyszącą mu koleżanką A. W. zamierzał wrócić do L., gdzie zamieszkiwał. W związku z tym, że nie czuł się najlepiej, gdyż był głodny, pojazdem miała kierować jego znajoma.

(wyjaśnienia oskarżonego k.45v-46, 17v-18)

Kiedy wspólnie podróżowali samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) w kierunku W. zerwała się nawałnica z gradem i deszczem, i silnym wiatrem. Znajoma M. S. nie czuła się pewnie za kierownicą i nie miała doświadczenia w prowadzeniu pojazdów, więc M. S. na czas burzy postanowił kierować samochodem Kiedy dojechali do miejscowości D. w oddali zobaczyli oznakowany radiowóz policji. M. S. przestraszył się, zatrzymał pojazd i ponownie zamienił się wraz z koleżanką miejscami. Funkcjonariusze dostrzegli to sytuację i zatrzymali do kontroli pojazd, który wówczas prowadziła A. W.. W czasie rozmowy z funkcjonariuszami M. S. przyznał, że sam również kierował pojazdem.

(wyjaśnienia oskarżonego k.45v-46, 17v-18, zeznania świadka A. P. k.9-10).

Zarówno M. S. jak i jego koleżanka zostali przebadani na zawartość alkoholu. W związku z tym, że urządzenie kontrolno pomiarowe A. I. wykazało u M. S. zawartość 0,30 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu na miejsce został wezwany patrol, który przy użyciu urządzenia Alkometr A.2.0 dokonał sprawdzenia stanu trzeźwości oskarżonego. Badanie tym urządzeniem o godz. 19.10 wykazało zawartość 0,28 mg/l, zaś o godz. 19.12 – 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(zeznania świadka A. P. k. 9-10, wyjaśnienia oskarżonego k.17v-18, 45v-46, protokół badania urządzeniem kontrolno pomiarowym k. 3, 5, świadectwo legalizacji k.4,6)

M. S. jest kawalerem. Z wykształcenia jest mechanikiem budowy maszyn, lecz utrzymuje się z działalności aktorskiej. Jeździ po niewielkich miejscowościach, gdzie prezentuje przedstawienia. Posiada prawo jazdy kat. B. Nie był dotychczas karany.

(dane o karalności k. 24, dane o osobie k. 26)

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o wskazane dowody.

Oskarżony M. S. słuchany w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (k.18, 45v-46). Przedstawił okoliczności spożywanego alkoholu, a także sytuacje na drodze, która sprawiła, że został zatrzymany do kontroli drogowej. Oskarżony nie usprawiedliwiał swojej decyzji o kierowaniu samochodem w stanie nietrzeźwości. Wyjaśnił jedynie powody, dla których zdecydował się na prowadzenie pojazdu. Wyraził szczerą skruchę i żal w związku z popełnionym przestępstwem prosząc o łagodne potraktowanie.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego M. S. przyznającego się winy są wiarygodne. Nie ma podstaw, by kwestionować szczerość i logikę jego twierdzeń. Pozostają on zgodne z zeznaniami świadka oraz nieosobowymi dowodami z dokumentów. Swoją postawą M. S. świadczył o negatywnym stosunku do popełnionego czynu, uznając zasadność stawianego zarzutu.

Sąd nie znalazł żadnych argumentów, by podważyć zeznania świadkaA. P. (k.9-10). Świadek wskazał, że w czasie pełnienia służby wraz ze S. W. w miejscowości D. ok. godz. 19.00 dostrzegli pojazd marki F. (...), który zatrzymał się ok. 30-40 metrów przed nimi. Następnie z pojazdu zza kierownicy wyszedł mężczyzna, podszedł do bagażnika, zaczął czegoś w nim szukać. Po chwili wysiadła kobieta z miejsca pasażera, usiadła na miejscu kierowcy, zaś mężczyzna usiadł na miejscu pasażera. Gdy pojazd ruszył został zatrzymany przez nich do kontroli drogowej. Świadek podał, że w rozmowie z nimi M. S. przyznał się do kierowania pojazdem. Również opisał okoliczności spożywania alkoholu, a także przyczyny kierowania pojazdem.

Sąd nie znalazł podstaw, by podważyć wiarygodność zeznań świadka A. P. będącego funkcjonariuszem policji. Przedstawił on rzetelną i konsekwentną relację z dokonywanych w dniu zdarzenia czynności. Brak jest w relacji świadka wzajemnych sprzeczności. Należy zwrócić uwagę na jego bezstronność, bowiem wcześniej nie znał oskarżonego, nie miał wobec niego żadnych uprzedzeń ani też żadnego interesu w dowodzeniu okoliczności nie mających odzwierciedlenia w rzeczywistości. Poza tym tak jak inni świadkowie zeznając nieprawdę naraża się na odpowiedzialność karną i dodatkowo dyscyplinarną z racji sprawowanej funkcji.

Nie budzi wątpliwości wiarygodność dowodów z dokumentów w postaci protokołów użycia urządzeń kontrolno-pomiarowych (k.3, 5), bowiem zostały one sporządzone zgodnie z przepisami prawa przez powołane do tego osoby, zaś uczestniczący przy tych czynnościach złożyli swoje podpisy i nie zgłaszali uwag. Poza tym urządzenie posiadają aktualne świadectwo wzorcowania (k.4,6). Wiarygodne są również dowody z dokumentów w postaci: danych o karalności (k.24), danych o osobie (k.26).

W świetle przeprowadzonych w sprawie, a omówionych wyżej dowodów okoliczności popełnienia przez oskarżonego M. S. zarzucanego mu występku z art. 178a § 1 kk i jego wina nie budzą wątpliwości.

Dokonując oceny prawnej czynu należy stwierdzić, że oskarżony M. S. działając umyślnie swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art.178a § 1 kk. Oskarżony znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadził na drodze publicznej w ruchu lądowym w miejscowości D. pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...).

W przedmiotowej sprawie oskarżony K. M. swoim czynem nie spowodował realnego zagrożenia bezpieczeństwa w komunikacji (tu ruchu lądowym), jednakże przestępstwo popełnione przez niego z art. 178 a § 1 kk ma charakter formalny. Bezpieczeństwo ruchu lądowego zawsze będzie zagrożone, gdy sprawca prowadzi pojazd (także „inny niż mechaniczny”) znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka. Bowiem alkohol zawarty we krwi zaburza sprawność psychomotoryczną.

Popełniając przestępstwo z art. 178a § 1 kk sprawca jednocześnie naruszył przepisy ruchu drogowego określone w kodeksie drogowym – ustawa z dnia 20 czerwca 1997r. (Dz.U. t.j. 2012, Nr (...) ze zm.) – art. 45 ust 1 pkt 1. Zabraniają one kierowania pojazdem (...) osobie w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu. Na wyczerpanie znamion czynu zabronionego z art. 178 a § 1 kk i na winę sprawcy nie wpływa ani ilość wypitego alkoholu ani też motywy podjęcia przez niego decyzji o zachowaniu się sprzecznym z normą prawa.

W przedmiotowej sprawie jest niewątpliwe, że oskarżony M. S. w chwili prowadzenia pojazdu mechanicznego znajdował się w stanie nietrzeźwości. Jak wynika z zebranych dowodów badania trzeźwości oskarżonego dokonanych po jego zatrzymaniu zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wynosiła w czasie pierwszego badania - 0,30 mg/l, a w czasie kolejnych 0,28 mg/l oraz 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Sam sprawca również nie ukrywał, że spożywał alkohol w postaci wina.

Badanie oskarżonego w całości jest wiarygodne. M. S. był badany trzykrotnie. Nie żądał ponownego przebadania, nie zgłaszał uwag co do prawidłowości zabezpieczenia ustnika alkomatu, nie żądał też pobrania krwi do badania chemicznego.

Działanie oskarżonego nacechowane było umyślnością. Jego zamiarem było przejechaniem samochodem osobowym na trasie W – 816 prowadzącej z K. do W., a następnie do L., mimo świadomości wcześniej spożytego alkoholu. Oskarżony jak każdy racjonalnie myślący człowiek, zdawał sobie sprawę, że jego zachowanie jest sprzeczne z zasadami prawa, a jednocześnie może zagrażać innym uczestnikom ruchu.

W przedmiotowej sprawie spełnione są przesłanki warunkujące przypisanie oskarżonemu winy, a nie zachodzą żadne okoliczności ją wykluczające. Zważyć bowiem należy, że oskarżony jest człowiekiem dorosłym i poczytalnym. Posiada pełną świadomość i umiejętność rozpoznania znaczenia swojego czynu.

W ocenie Sądu w realiach niniejszej sprawy celowym jest zastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania, rezygnując jednocześnie ze skazania M. S..

Zdaniem Sądu spełnione są wszystkie przesłanki stosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania wymagane treścią art. 66 § 1 kk, zaś czyn przypisany oskarżonemu jest zagrożony karą pozbawienia wolności do 5 lat (art.66 § 2 kk).

Zgodnie z art. 66 § 1 kk sąd może bowiem warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Doktryna podkreśla, iż najistotniejszą z przesłanek stosowania warunkowego umorzenia postępowania jest wymaganie, aby wina sprawcy i społeczna szkodliwość popełnionego przez niego czynu nie były znaczne. Natomiast właściwości i warunki osobiste sprawcy, jego postawa i dotychczasowy sposób życia stanowią odrębną przesłankę warunkowego umorzenia postępowania. Nie mogą one być uwzględniane w ocenie społecznej szkodliwości popełnionego czynu i winy sprawcy, tj. przemawiać za ich "znacznością" lub "nieznacznością". Trzeba zatem przyjąć, że przesłanka ta wchodzi w grę dopiero po ustaleniu, iż społeczna szkodliwość czynu i wina sprawcy nie są znaczne.

Pierwszą przesłanką jest warunek winy nie będącej znaczną. W niniejszej sprawie zaistniały okoliczności, które umożliwiają taką jej ocenę. M. S. dokonał czynu pod wpływem umyślnego działania, lecz był motywowany szczególnymi okolicznościami – nawałnica, która łamała drzewa oraz brakiem umiejętności i doświadczenia koleżanki, która nie potrafiła dobrze prowadzić pojazdu, a nadto nie potrafiła jechać w takich warunkach atmosferycznych. Oskarżony był w stanie ocenić właściwie bezprawność swojego działania, był świadomy konsekwencji kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości oraz możliwości pozostania w jego organizmie alkoholu po uprzednim spożywaniu go. Jednak koniczność powrotu w niesprzyjających warunkach atmosferycznych sprawiła, że zdecydował się na zastąpienie za kierownicą A. W..

W ocenie Sądu spełniona została również i druga przesłanka uzasadniająca warunkowe umorzenie postępowania, gdyż społeczna szkodliwość czynu sprawcy nie jest znaczna. Sąd zważył na fakt, że oskarżony prowadził pojazd drogą o niewielkim natężeniu ruchu pojazdów, a jego stan nietrzeźwości wynosił 0,30 mg/l, 0,28 mg/l i 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a więc tylko w nieznacznym stopniu przekraczał granicę decydującą o tym, czy czyn stanowi przestępstwo czy wybroczenie. Stopień nietrzeźwości rzutuje tez na stopień zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a ten z uwagi na ilość alkoholu nie był znaczny. Również istotne jest i to, że alkohol był w fazie wydalania go z organizmu, stąd wskazywał tendencje malejącą.

Kolejną przesłanką są nie budzące wątpliwości okoliczności popełnienia zarzucanego czynu. Oskarżony przyznał się do popełnienia przestępstwa, a w świetle pozostałych wiarygodnych dowodów stan faktyczny w spawie jest bezsporny i nie wymaga szczegółowego omówienia.

W przedmiotowej sprawie wymagana jest pozytywna prognoza co do zgodnego z prawem zachowania się oskarżonego. M. S. jest osobą o należytym poziomie moralnym, stateczną, z zawodu mechanik budowy maszyn, który utrzymuje się w występów i pokazów prowadzonych w różnych miejscowościach. Poza tym oskarżony jest osoba modą i nie był dotychczas karany za jakiekolwiek przestępstwa. Jego zachowanie podczas prowadzonego postępowania, wysoka kultura osobista, szczera skrucha i żal w związku z zaistniałym zdarzeniem również uzasadnia twierdzenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa.

Sąd ustalił oskarżonemu M. S. 2 letni okres próby uznając, iż będzie on wystarczający dla stwierdzenia poprawności decyzji o warunkowym umorzeniu postępowania. Jednocześnie uznał za zasadne orzeczenie świadczenia pieniężnego w wysokości 1000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Zgodnie z treścią art. 67 § 3 kk są ma możliwość, przy stosowaniu instytucji warunkowego umorzenia postepowania, orzeczenia wobec sprawcy środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów do lat. 2. Przedmiotowy środek karny zmierza do faktycznego wyeliminowania z ruchu drogowego jako kierowców osób, które dopuściły się czynu (czy to przestępstwa czy też wykroczenia) przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie zasadnym było orzec środek karny na okres 2 lat i odnieść go do każdego rodzaju pojazdów mechanicznych. M. S. postąpił nieodpowiedzialnie siadając za kierownicę swojego pojazdu w stanie nietrzeźwym. Winien on zawsze rozważać wszelkie konsekwencje swojego postępowania i możliwość ewentualnych następstw.

Zdaniem Sądu środek karny w orzeczonym zakresie w wystarczającym stopniu wzmocni w oskarżonym przekonanie o randze naruszonych przepisów. Orzekając środek karny Sąd miał na uwadze poza celami prewencyjnymi w kształtowaniu indywidualnej świadomości prawnej oskarżonego, ale również szeroko rozumianej społecznej. Odpowiedni poziom moralny sprawcy wpływa na większy stan i stopień wiedzy oskarżonego, większe wymagania prawidłowej i wzorowej postawy społecznej. Sąd miał również na uwadze, że orzekając zakaz prowadzenia pojazdów utrudni wykonywanie oskarżonemu jest pracy zawodowej – aktora i prezentera, bowiem wiele małych miejscowości, gdzie prowadzi pokazy nie posiada komunikacji publicznej z innymi miejscowościami. Zatem w ocenie sądu oskarżony poniesie odczuwalne konsekwencje swojego postepowania.

Ze względu na to, że oskarżonemu zostało zatrzymane prawo jazdy, Sąd zaliczył okres zatrzymania dokumentu na poczet orzeczonego zakazu.

Rozstrzygnięcie o kosztach jest zgodne z brzmieniem art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk. Oskarżony posiada źródło dochodów z prac dorywczych, stąd Sąd nie znalazł powodów, by zwalniać go od opłaty przewidzianej w art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. Nr 27, poz. 152 z późn.zm.) oraz od obowiązku zwrotu wydatków. Na kwotę 70 zł poniesionych przez Skarb Państwa wydatków składa się: opłata za dane o karalności oraz ryczałt za doręczenia w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem.