Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2016 r. w Gliwicach

sprawy W. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania W. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 3 lutego 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od 16 lutego 2016 r.

(-) SSO Grażyna Łazowska

VIII U 451/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 lutego 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. odmówił W. W. prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. udokumentował jedynie 9 lat, 11 miesięcy i 1 dzień pracy w szczególnych warunkach, zamiast wymaganych 15 lat.

Ubezpieczony nie zgodził się z powyższą decyzją, wskazując, że legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych, ponieważ pracował jako maszynista ciężkich maszyn budowlanych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, argumentując jak w decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony ukończył 60 lat życia(...), nie jest członkiem OFE, na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze ponad 25 lat oraz stażem pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 9 lat, 11 miesięcy i 1 dnia.

Organ rentowy zaliczył odwołującemu do okresów pracy w warunkach szczególnych następujące okresy:

- od 10 stycznia 1975r. do 23 października 1975r. oraz od 17 listopada 1977r. do 31 sierpnia 1979r. w firmie (...)-8 na stanowisku operatora żurawia,

- od 1 września 1979r. do 31 lipca 1981r. w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku maszynisty żurawia samojezdnego,

- od 5 listopada 1981r. do 31 lipca 1984r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w K. na stanowisku kierowcy-operatora,

- od 4 maja 1995r. do 30 września 1996r. w (...) na stanowisku operatora i kierowcy,

- od 1 października 1996r. do 31 lipca 1997r. w (...) na stanowisku operatora-kierowcy,

- od 24 lipca 1998 do 31 grudnia 1998r. w (...) na stanowisku operatora-kierowcy.

ZUS nie zaliczył do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu pracy odwołującego:

- od 8 sierpnia 1984r. do 30 kwietnia 1989r. w (...) R. na stanowisku mechanika żurawi wieżowych

- od 1 lipca 1991r. do 4 września 1992r. w firmie (...) na stanowisku kierowcy -mechanika,

- od 7 września 1992r. do 30 kwietnia 1995r. w Zakładzie (...). K.. Gaz. I C.O. w R. na stanowisku operatora dźwigu-kierowcy, z czego w okresie od 1 stycznia 1993r. do 31 maja 1993r. przebywał na zasiłku chorobowym.

Organ rentowy nie uznał powyższych okresów za pracę w warunkach szczególnych, bowiem skarżący nie przedłożył odpowiednich świadectw pracy w warunkach szczególnych.

W piśmie procesowym z dnia 15 czerwca 2016r. odwołujący wskazał, iż nie ma możliwości przedłożenia świadectw pracy w warunkach szczególnych za niezaliczone okresy, bowiem pracodawcy nie wydali mu takowych świadectw. Podniósł również, iż w firma (...) w R. nierzetelnie wypełniła świadectwo pracy w warunkach szczególnych, określając stanowisko pracy odwołującego jako „maszynista”, zamiast „maszynista żurawia samojezdnego”.

Odwołujący po podjęciu zatrudnienia w firmie (...)-8 w roku 1975 pracował początkowo jako pomocnik operatora koparki. Został następnie wysłany na kurs operatora żurawia i uzyskał uprawnienia w tym zakresie jeszcze w tym samym roku. Również w roku 1975r. skarżący został powołany do służby wojskowej. Powrócił do pracy na stanowisku operatora żurawia w firmie (...)-8 w dniu 17 listopada 1977r. Od momentu ukończenia wcześniej wspomnianego kursu w roku 1975r. odwołujący pracując w firmie (...)-8, jak i w kolejnych przedsiębiorstwach wyżej opisanych, we wskazanych okresach wykonywał pracę operatora-maszynisty żurawia samojezdnego o udźwigu od 30 do 100 ton. Była to praca maszynisty ciężkich maszyn budowlanych. Dźwigów używano przede wszystkim do montażu i remontu wielkich urządzeń, jak np. piece, suwnice. Przez wszystkie ze wskazanych okresów pracy – z wyjątkiem krótkiego okresu pracy na stanowisku pomocnika operatora koparki na początku roku 1975 – w ww. przedsiębiorstwach odwołujący pracował w stale i pełnym wymiarze jako maszynista ciężkich maszyn budowlanych. Innych prac nie wykonywał.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadka W. B., przesłuchania ubezpieczonego W. W., a także akt osobowych ubezpieczonego oraz akt organu rentowego dołączonych do akt sprawy.

Wymienione wyżej dowody Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Wyjaśnienia odwołującego oraz zeznania świadka są logiczne, wzajemnie się pokrywają i uzupełniają, a dodatkowo korelują z zapisami w aktach osobowych, przedstawiając łącznie rzeczywisty przebieg pracy i zakres obowiązków odwołującego w spornym okresie.

W konsekwencji, Sąd uznał, że zgromadzone dowody są kompletne i pozwalają na czynienie na ich podstawie ustaleń co do stanu faktycznego, a następnie – na rozstrzygnięcie sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych [Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.] prawo do emerytury ma ubezpieczony urodzony po 31 grudnia 1948 roku , który:

-

ukończył 60 lat,

-

udokumentował do dnia 31.12.1998 r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych,
w tym co najmniej 15 lat zatrudnienia przy pracach wymienionych w wykazie A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zm.),

-

nie przystąpił do OFE albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa,

Po myśli § 2 ust. 1 i 2 w/w rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie

Okoliczność sporna w rozpoznawanej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego na dzień 1 stycznia 1999 r. wymaganego 15 – letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

W wykazie A, dziale V, poz. 3 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. wymienione zostały – „Prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych”.

W ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że odwołujący w okresie spornym, będąc pracownikiem wyżej wymienionych przedsiębiorstw zatrudnionym na stanowisku operatora żurawia samojezdnego, tj. maszynisty ciężkich maszyn budowlanych, wykonywał stale i w pełnym wymiarze pracę, która mieści się w definicji wyżej wymienionych prac. Okoliczność tę potwierdzają zeznania świadka, ubezpieczonego, jak i dokumentacja osobowa.

Bez znaczenia pozostaje, że ubezpieczony nie przedłożył organowi rentowemu świadectwa pracy wykonywanej w szczególnych warunkach za sporny okres, a także fakt, iż jeden z pracodawców nierzetelnie wypełnił świadectwo pracy w warunkach szczególnych. Fakt wykonywania takiej pracy został bowiem wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07.12.2006 r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Zaliczeniu do okresów pracy w warunkach szczególnych podlega także okres od 1 stycznia do 31 maja 1993r. w którym to odwołujący pobierał zasiłek chorobowy, bowiem zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury „zasiłki chorobowe pobierane w czasie zatrudnienia na stanowiskach przy wykonywaniu pracy w warunkach szczególnych nie podlegają wyłączeniu z okresów pracy wykonywanej w warunkach szczególnych” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 listopada 2015r., sygn. akt. III AUa 446/15, LEX nr 1934365).

Po doliczeniu do udowodnionych uprzednio 9 lat, 11 miesięcy i 1 dnia, okresów pracy w warunkach szczególnych spornych w niniejszej sprawie w łącznym wymiarze 8 lat, 6 miesięcy i 18 dni odwołujący posiada łącznie 18 lat, 5 miesięcy i 19 dni pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, a tym samym legitymuje się na dzień 1.01.1999r. ponad 15 - letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. W konsekwencji, ubezpieczony spełnia wszystkie przesłanki nabycia prawa do emerytury, a zatem Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i na podstawie art. 129 ust.1 ustawy FUS przyznał prawo do świadczenia począwszy od 16 lutego 2016r.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

(-) SSO Grażyna Łazowska