Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Mejka

Protokolant: Katarzyna Acela

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2016 roku w Gdańsku

na rozprawie

sprawy

z powództwa P. R. (1) i A. R. (1)

przeciwko A. R. (2)

o podwyższenie alimentów

I podwyższa alimenty od pozwanego A. R. (2) na rzecz małoletnich powodów P. R. (1) i A. R. (1), ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 marca 2010 roku w sprawie o sygn. akt XII C 1548/09, z kwoty po 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie na każdego z powodów, tj. łącznie kwoty po 900 zł miesięcznie, do kwoty: na rzecz powódki P. R. (1) – 650 zł (sześćset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie oraz na rzecz powoda A. R. (1) – 550 zł (pięćset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, tj. łącznie kwoty po 1.200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) miesięcznie, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów M. R. z góry do 15-ego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 15 sierpnia 2015 roku, przy czym odsetki należne od rat alimentacyjnych płatnych do dnia 31 grudnia 2015 roku powinny być liczone według wysokości odsetek ustawowych, natomiast odsetki należne od rat alimentacyjnych płatnych od dnia 1 stycznia 2016 roku powinny być liczone według wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie;

II oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III odstępuje od obciążania stron kosztami procesu;

IV wyrokowi w punkcie I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV RC 637/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 sierpnia 2015 roku małoletni P. R. (2) i A. R. (3), reprezentowani przez przedstawicielkę ustawową M. R., wnieśli o podwyższenie alimentów należnych każdemu z ich od pozwanego A. R. (4), ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 marca 2010 roku w sprawie o sygn. akt XII C 1548/09, z kwoty po 450 zł na rzecz każdego z nich w stosunku miesięcznym, tj. łącznie z kwoty po 900 zł miesięcznie, do kwoty po 750 zł na rzecz każdego z nich w stosunku miesięcznym, tj. łącznie do kwoty po 1.500 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki M. R. do 15. dnia każdego miesiąca z góry, poczynając od dnia 15 sierpnia 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat. Nadto powodowie domagali się zasądzenia od pozwanego na ich rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że od chwili ustalenia zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanego na rzecz każdego z nich minęło 5 lat. Przez ten czas koszty ich utrzymania i wychowania wzrosły. Jest to skutkiem przede wszystkim rozpoczęcia przez powodów nauki w szkole podstawowej oraz w gimnazjum. Zwiększyło się również zapotrzebowanie powodów na odzież i żywność. Oprócz kosztów koniecznych matka powodów ponosi również koszty związane z wakacjami, feriami i wycieczkami szkolnymi. Ponadto, z uwagi na problemy ortopedyczne powódki, konieczne jest zapewnienie powódce dostępu do leków oraz zajęć rehabilitacyjnych. Powódka potrzebuje również aparatu ortodontycznego. Od lipca 2015 roku matka powodów pozostaje bez pracy, poszukuje zatrudnienia. W pozwie podkreślono, że pozwany nie uczestniczy w osobistych staraniach o wychowanie dzieci.

Vide: pozew k. 2; oświadczenie przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów k. 28, 31

Pozwany A. R. (4) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany podkreślił, że o zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują dwa elementy: usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego. Występując z powództwem o podwyższenie alimentów strona powodowa powinna wykazać czy to istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, czy istotne zwiększenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, czy też istotne zmniejszenie się możliwości zaspokajania potrzeb własnymi siłami, przy czym zmiany te powinny nastąpić po uprawomocnieniu się wyroku zasądzającego alimenty w obowiązujących wysokości. Strona powodowa z obowiązków dowodów nie wywiązała się. Upływ czasu, który nastąpił od daty ostatniego wyroku alimentacyjnego do daty wystąpienia z powództwem o podwyższenie alimentów, sam przez się nie może jeszcze przemawiać za zasadnością powództwa. Wskazania na wzrost kosztów utrzymania małoletnich powodów są nie zostały zaś poparte żadnym dowodem. Ponadto, małoletnia powódka P. R. (2) już w dacie ustalania zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanego uczęszczała do szkoły. Zatem koszt realizacji obowiązku szkolnego przez małoletnią powódkę został już uwzględniony przez Sąd Okręgowy w Łodzi. Także i koszt edukacji małoletniego powoda A. R. (3) przy ustalaniu zakresu obowiązku alimentacyjnego został uwzględniony, skoro wówczas małoletni uczęszczał do przedszkola i był zaopatrzony w większość przyborów szkolnych. Brak także dowodów na okoliczność wzrostu kosztów utrzymania małoletnich powodów w związku z wydatkami na wypoczynek i rehabilitację małoletniej powódki. Odnosząc się do kwestii zakupu aparatu ortodontycznego – małoletniej powódce taki aparat już zakupiono. Pozwany podkreślił nadto, że incydentalny wydatek nie może przesądzać o stałym podwyższeniu raty alimentacyjnej. Również sam fakt tymczasowego pozostawania przez matkę powodów bez pracy nie powinien uzasadniać uwzględnienia powództwa o podwyższenie alimentów. Pozwany wskazał także, że w lutym 2016 roku przyjdzie na świat kolejne dziecka pozwanego. Wobec tego na pozwanym spoczywa obowiązek przyczynienia się do pokrycia wydatków związanych z ciążą i porodem oraz kosztów utrzymania matki w okresie porodu, a także obowiązek alimentacyjny wobec małoletniego, gdy przyjdzie na świat. Ostatnia okoliczność świadczy o zmniejszeniu się możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Pozwany wskazał także, że w ostatnim okresie dochody pozwanego uległy zmniejszeniu. Pozwany, gdyby nie prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego z matką, nie byłby w stanie sprostać wydatkom związanym z normalnym funkcjonowaniem.

Vide: odpowiedź na pozew k. 11-13

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia P. R. (2) urodziła się w dniu (...) w Ł.. Małoletni powód A. R. (3) urodził się w dniu (...) w Ł.. Małoletni są dziećmi M. R. i pozwanego A. R. (4).

okoliczności bezsporne

Sąd Okręgowy w Łodzi prawomocnym wyrokiem z dnia 17 marca 2010 roku w sprawie o sygn. akt XII C 1548/09 w pkt 3 zobowiązał oboje rodziców do ponoszenia kosztów wychowania i utrzymania małoletnich dzieci P. R. (2) i A. R. (3) i w ramach tego obowiązku zasądził od pozwanego A. R. (4) na rzecz małoletnich tytułem alimentów kwoty po 450 zł miesięcznie na każde dziecko, łącznie 900 zł miesięcznie, płatne do dnia 15-ego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat do rąk przedstawicielki ustawowej M. R..

W 2010 roku M. R. była zatrudniona na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w Przedsiębiorstwie Handlowym (...), na stanowisku kierownika salonu. Osiągała wynagrodzenie w wysokości ok. 2.800 zł brutto miesięcznie.

Pozwany A. R. (4) był wówczas zatrudniony na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w firmie (...). J. (...) w R. pod Ł., na stanowisku mechanika. Otrzymywał wynagrodzenie w wysokości ok. 2.618 zł. Wynagrodzenie pozwanego obciążone było z tytułu zaciągniętej pożyczki zakładowej kwotą 500 zł miesięcznie. W marcu 2010 roku do spłaty pożyczki pozostało 2.000 zł. Pozwany zamieszkiwał z matką, dokładał się do opłat mieszkaniowych po 200-300 zł miesięcznie. Posiadał samochód marki T. (...) rocznik 1992.

W 2007 roku pozwany oraz M. R. zawarły umowę o kredyt mieszkaniowy. Miesięczna rata kredytu wynosiła wówczas ok. 700 zł. W marcu 2010 roku do spłaty pozostało ok. 110.000 zł. Raty spłacał pozwany A. R. (4). Mieszkaniem opiekowała się M. R., wynajmowała je za kwotę ok. 450 zł miesięcznie.

W dacie orzekania przez Sąd Okręgowy małoletnia powódka P. R. (2) miała 9 lat, uczęszczała do II klasy Szkoły Podstawowej. W skład kosztów utrzymania małoletniej wchodziły m. in. koszty zakupu biletu miesięcznego – 44 zł miesięcznie, okularów – ok. 210 zł rocznie, butów wraz z wkładkami – ok. 276 zł na pół roku. U małoletniej stwierdzono martwicę kości piętowej, powódka była pod opieką ortopedy, wymagała noszenia specjalnych butów ortopedycznych.

Małoletni powód A. R. (3) w czasie orzekania przez Sąd Okręgowy miał 6 lat, uczęszczał do przedszkola. Na koszty jego utrzymania składały się m. in. koszty przedszkola – 350 zł miesięcznie, leków homeopatycznych – 50 zł. Małoletni wraz z matką zamieszkiwali w wynajmowanym mieszkaniu. Na koszty mieszkaniowe składał się czynsz - 700 zł oraz pozostałe opłaty – 400 zł miesięcznie.

Pozwany A. R. (4) kontaktował się z małoletnimi dziećmi ok. 3-4 raz miesięcznie. Chodził z nimi na basen, do kina, na spacery.

okoliczności bezsporne, ponadto dowód: akta Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie o sygn. akt XII C 1548/09: wyrok - k. 35; zaświadczenie o zarobkach – k. 29; zaświadczenie o dochodach – k. 30; informacja o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy – k. 27-28; zeznania M. R. słuchanej w charakterze strony – k. 32-33; zeznania A. R. (4) słuchanego w charakterze strony – k. 33-34

W postępowaniu przed Sądem Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt VIII RC 557/10 o alimenty zaległe w dniu 25 października 2010 roku powodowie P. R. (3) i A. R. (3) reprezentowani przez przedstawicielkę ustawową M. R. zawarli z pozwanym A. R. (4) ugodę, na podstawie której pozwany A. R. (4) zobowiązał się płacić na rzecz małoletnich dzieci P. R. (3) i A. R. (3) alimenty za okres od dnia 1 kwietnia 2009 roku do dnia 31 marca 2010 roku – w łącznej kwocie 8.400 zł, płatne do rąk M. R., w 12 ratach po 700 zł miesięcznie, do dnia 15 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w płatności każdej raty, poczynając od dnia 1 listopada 2010 roku. W konsekwencji Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku postanowieniem z dnia 25 października 2010 roku umorzył postępowanie w sprawie i orzekł o kosztach postępowania.

W toku postępowania przed Sądem Rejonowym A. R. (4) przyznał, że od czasu, gdy strony nie zamieszkiwały wspólnie, tj. od marca 2009 roku, do czasu ustalenia alimentów przez Sąd Okręgowy przekazywał jedynie niewielkie kwoty na utrzymanie dzieci. Niesystematycznie uiszczał pewne sumy np. na obóz małoletniej P. R. (2) czy tańce, na które uczęszczała.

okoliczności bezsporne, ponadto dowód: akta Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. VIII RC 557/10: protokół obejmujący ugodę – k. 17-20, postanowienie – k.21

Powodowie i matka powodów M. R. prowadzą trzyosobowe gospodarstwo domowe. Miesięczne koszty utrzymania mieszkania wynoszą ok. 1.600 zł, na co składają się kwoty wydatkowane następującymi tytułami: czynsz – ok. 1.400 zł, internet– 50 zł, energia – 120 zł. Udział każdego z powodów w kosztach utrzymania mieszkania to kwota ok. 533 zł.

dowód: faktury VAT – k. 45-46, potwierdzenia przelewów – k. 57-58,69; potwierdzenie wpłaty na rachunek w innym banku – k. 62; potwierdzenie wpłaty gotówkowej na rachunek – k. 63,67-68; umowa najmu lokalu mieszkalnego – k. 72-74; zeznania M. R. – k. 97-99

Od września 2015 roku powódka P. R. (2) uczęszczała do II klasy Gimnazjum. W lipcu 2015 roku M. R. dokonała zakupu podręczników dla powódki za kwotę ok. 307 zł. Małoletnia powódka korzysta z obiadów w szkole, za które M. R. płaci 72 zł miesięcznie.

Powódka leczy się ortodontycznie. Koszt założenia aparatu stałego dolnego i górnego wyniósł łącznie 3.600 zł. Wizyty kontrolne odbywają się co 4-6 tygodni, koszt jednej wizyty wynosi od 120 do 150 zł. Powódka w wyniku urazu rzepki kolanowej, którego doznała w 2013 roku, nosi specjalna opaskę na kolano. Kwota wydatkowana z tego tytułu wynosi 50 zł – na pół roku.

W wakacje 2014 roku powódka uczestniczyła w kolonii letniej w miejscowości Z.. Koszt udziału w kolonii pokryty został przez M. R. i wynosił 1.479 zł.

Na miesięczne koszty utrzymania małoletniej powódki składają się nadto następujące kwoty: wyżywienie – ok. 300 zł, odzież, obuwie – 120 zł, leki – 30 zł, bilet miesięczny – 50 zł, kosmetyki, środki higieny – 50 zł, rozrywka – 60 zł, wydatki na szkołę – 20 zł.

Łączny koszt utrzymania małoletniej powódki to kwota ok. 1.300 zł.

dowód: zaświadczenie lekarskie – k. 35; zgoda pacjenta na leczenie – k. 36-38; faktura VAT – k. 47-50; potwierdzenie przelewu – k. 66,70; zeznania M. R. – k. 97-99; karta leczenia szpitalnego – k. 39; wyniki badania diagnostycznego – k. 40

Powód A. R. (3) we wrześniu 2015 roku rozpoczął naukę w 6 klasie Szkoły Podstawowej. M. R. poniosła wówczas koszt zakupu podręczników dla małoletniego w wysokości ok. 235 zł. Stały koszt, jaki ponosi matka powoda w związku z korzystaniem przez powoda A. R. (3) z obiadów szkolnych, wynosi 72 zł miesięcznie.

W wakacje 2014 roku powód razem z siostrą uczestniczył w kolonii letniej w miejscowości Z.. Koszt udziału w kolonii pokryty został przez M. R. i wynosił 1.479 zł.

Na miesięczne koszty utrzymania małoletniego powoda składają się nadto następujące kwoty: wyżywienie – ok. 300 zł, odzież i obuwie – 120 zł, leki – 30 zł, bilet miesięczny – 50 zł, kosmetyki, środki higieny – 30 zł, wydatki na szkołę – 20 zł.

Łączny koszt utrzymania małoletniego powoda to kwota ok. 1.100 zł.

Małoletni powód nie realizuje kontaktów z ojcem.

dowód: faktura VAT – k. 47-51; potwierdzenie przelewu – k. 56,60,70; potwierdzenie wpłaty – k. 64; zeznania M. R. – k. 97-99; zeznania A. R. (4) – k. 29

Małoletni powodowie nie realizują kontaktów z ojcem. Pozwany mieszka w Ł. i nie przyjeżdża do G., aby realizować kontakty z powodami. Poza alimentami, które regularnie egzekwowane są przez komornika nie przekazuje małoletnim powodom żadnych dodatkowych kwot, czy prezentów. Ostatni raz prezenty na święta dał dzieciom dwa lata temu.

dowód: zeznania pozwanego A. R. (4) słuchanego w charakterze strony – k. 29, 95, 99; zeznania przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów M. R. słuchanej w charakterze strony – k. 95, 98

M. R. ma 36 lat, ma wykształcenie średnie. Przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów była zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku od dnia 28 lipca 2015 roku. Następnie od dnia 6 września 2015 roku M. R. była zatrudniona w firmie (...), na czas określony do dnia 6 lutego 2016 roku, na stanowisku doradcy klienta. Średnie miesięczne wynagrodzenie przedstawicielki ustawowej powodów wynosiło wówczas ok. 1.954 zł netto. Od dnia 2 maja 2016 roku M. R. jest zatrudniona w firmie (...) jako sprzedawca. Osiąga wynagrodzenie w wysokości ok. 2.000 zł netto miesięcznie – podstawa plus premie.

dowód: decyzja Prezydenta Miasta Ł. – k. 4; zeznania przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów M. R. słuchanej w charakterze strony – k. 29, 95, 98; potwierdzenie przelewu – k. 53-54, 59; zaświadczenie o zarobkach – k. 71

Pozwany A. R. (4) ma 40 lat i z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Ojciec małoletnich powodów od lat zatrudniony jest w firmie (...). J. (...) w R. pod Ł. na stanowisku mechanik. W okresie od maja do listopada 2015 roku jego wynagrodzenie brutto wynosiło przeciętnie ok. 2.778 zł. Wynagrodzenie pozwanego jest obciążone egzekucyjnie z tytułu alimentów i zaległości alimentacyjnych – pozwany otrzymuje do wypłaty ok. 800 zł. M. R. comiesięcznie otrzymuje kwotę 900 zł tytułem alimentów na rzecz małoletnich powodów za pośrednictwem komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi Śródmieścia.

Pozwany A. R. (4) zamieszkuje wraz z matką i bratem, razem prowadzą trzyosobowe gospodarstwo domowe. Pozwany dokłada się do opłat mieszkaniowych, które to jednak są pokrywane głównie przez jego matkę. Koszty utrzymania pozwanego wynoszą ok. 500 zł miesięcznie, w tym m. in. 300 zł na opłaty mieszkaniowe, 55 zł telefon, 119 zł rata kredytu w kwocie 119 zł oraz koszt dojazdów. Umowa o kredyt na zakup pralki na kwotę 1.197,91 zł została zawarta w dniu 27 grudnia 2015 roku. Ostatnia rata w kwocie 119 zł jest płatna do dnia 5 listopada 2016 roku.

Pozwany pozostaje w nowym związku partnerskim z M. K.. Wraz z obecną partnerką ma córkę, H. R. urodzoną w dniu (...).

okoliczności bezsporne ponadto dowód: zaświadczenie o zarobkach – k. 16-17; karta wynagrodzeń pracownika – k. 18; odpis skrócony aktu urodzenia – k. 94; zeznania pozwanego A. R. (4) słuchanego w charakterze strony – k. 29, 95, 99; potwierdzenie przelewu – k. 55,61; umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych – k. 80-81; umowa kredytu ratalnego – k. 82

W dniu 16 sierpnia 2016 roku Powiatowy Urząd Pracy w G. dysponował ofertami pracy na stanowisku sprzedawcy z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.850 zł do 2.500 zł brutto, ofertami pracy na stanowisku kierownika sklepu z wynagrodzeniem kształtującym się od 2.400 zł do 2.600 zł brutto, ofertami pracy na stanowisku mechanika z wynagrodzeniem kształtującym się od 500 zł do 3.000 zł brutto, oraz ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.850 zł do 2.400 zł brutto.

dowód: pismo z dnia 16 sierpnia 2016 roku – k. 106

W dniu 22 sierpnia 2016 roku Powiatowy Urząd Pracy w G. dysponował 3 ofertami pracy na stanowisko doradca klienta z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.850 zł do 5.000 zł brutto (tj. od 1.355,69 zł do 3.550,19 zł netto), 1 ofertą pracy na stanowisku pracownik centrum obsługi telefonicznej z wynagrodzeniem kształtującym się na poziomie 12 zł na godzinę brutto, 11 ofertami pracy na stanowisku sprzedawcy z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.850 zł do 2.500 zł brutto (tj. 1.355,69 zł do 1.808,10 zł netto), 2 ofertami pracy na stanowisku technik prac biurowych z wynagrodzeniem kształtującym się od 2.000 zł do 3.000 zł brutto (tj. od 1.459,48 zł do 2.156,72 zł netto), 4 ofertami pracy na stanowisku księgowy/a z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.850 zł do 2.800 zł brutto (tj. od 1.355,69 zł do 2.017,67 zł netto), 1 ofertą pracy na stanowisku sekretarka z wynagrodzeniem kształtującym się na poziomie 2.000 brutto (tj. 1459,48 zł netto), 3 ofertami pracy na stanowisko mechanik samochodów osobowych z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.850 zł do 3.500 zł brutto (tj. od 1.355,69 zł do 2.505,34 zł netto), 1 ofertą pracy na stanowisko mechanik pojazdów samochodowych z wynagrodzeniem na poziomie 3.800 zł brutto (tj. 2.713,91 zł netto), 21 ofertami pracy dla kobiet bez kwalifikacji zawodowych z wykształceniem podstawowym i gimnazjalnym z wynagrodzeniem kształtującym się od 925 zł do 2.460 zł brutto (tj. od 711,34 zł do 1.798,57 zł netto), 8 ofertami pracy dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych z wykształceniem podstawowym i gimnazjalnym z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.500 zł do 3.500 zł brutto (tj. od 1.111,86 zł do 2.505,34 zł netto). Jednocześnie Urząd ten we wskazanym dniu nie dysponował ofertami pracy na następujących stanowiskach: agent ubezpieczeniowy, telemarketer, technik ekonomista, technik rachunkowości, kierownik sklepu, mechanik samochodów ciężarkowych, dla kobiet bez kwalifikacji zawodowych z wykształceniem średnim ogólnokształcącym oraz dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych z wykształceniem średnim ogólnokształcącym.

dowód: pismo z dnia 22 sierpnia 2016 roku – k. 116

W dniu 26 sierpnia 2016 roku Powiatowy Urząd Pracy w Ł. dysponował ofertami pracy dla osób z wykształceniem średnim ogólnym, średnim ekonomicznym, podstawowym oraz dla osób bez wykształcenia w zawodach sprzedawca i mechanik samochodowy z wynagrodzeniem od 1.850 zł brutto.

dowód: pismo z dnia 26 sierpnia 2016 roku – k. 117

W dniu 6 września 2016 roku Powiatowy Urząd Pracy w G. dysponował 3 ofertami pracy na stanowisko doradca klienta z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.900 zł do 5.000 zł brutto (tj. od 1.389,95 zł do 3.550,19 zł netto), 2 ofertami pracy na stanowisku pracownik centrum obsługi telefonicznej z wynagrodzeniem kształtującym się na poziomie 1.850 zł brutto (tj. 1.355,69 zł netto), 20 ofertami pracy na stanowisku sprzedawcy z wynagrodzeniem kształtującym się od 925 zł do 4.000 zł brutto (tj. 711,34 zł do 2.853,96 zł netto), 3 ofertami pracy na stanowisku księgowy/a z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.850 zł do 3.000 zł brutto (tj. od 1.355,69 zł do 2.156,72 zł netto), 1 ofertą pracy na stanowisko mechanik pojazdów samochodowych z wynagrodzeniem na poziomie 3.800 zł brutto (tj. 2.713,91 zł netto), 11 ofertami pracy dla kobiet bez kwalifikacji zawodowych z wykształceniem podstawowym i gimnazjalnym z wynagrodzeniem kształtującym się od 925 zł do 2.000 zł brutto (tj. od 711,34 zł do 1.459,48 zł netto), 9 ofertami pracy dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych z wykształceniem podstawowym i gimnazjalnym z wynagrodzeniem kształtującym się od 1.850 zł do 2.250 zł brutto (tj. od 1.355,69 zł do 1.627 netto). Jednocześnie Urząd ten we wskazanym dniu nie dysponował ofertami pracy na następujących stanowiskach: agent ubezpieczeniowy, telemarketer, technik prac biurowych, technik ekonomista, technik rachunkowości, sekretarka, asystent do spraw księgowości, kierownik sklepu, mechanik samochodów ciężarkowych, mechanik samochodów osobowych, dla kobiet bez kwalifikacji zawodowych z wykształceniem średnim ogólnokształcącym oraz dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych z wykształceniem średnim ogólnokształcącym.

dowód: pismo z dnia 6 września 2016 roku – k. 119

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na postawie zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego. Sąd oparł się na dokumentach urzędowych załączonych do akt sprawy oraz na przedstawionych mu dokumentach prywatnych. Dowodom w postaci dokumentów urzędowych Sąd dał wiarę co do tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 k.p.c.), zaś dokumentom prywatnym wyłącznie co do tego, że osoba podpisana na dokumencie złożyła oświadczenie zawarte w jego treści (art. 245 k.p.c.). Materiał dowodowy obejmujący złożone do akt dokumenty, jak również dokumenty zgromadzone w sprawach prowadzonych przed Sądem Rejonowym dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi pod sygn. akt VIII 557/10 i przed Sądem Okręgowym w Łodzi sygn. akt XII C 1547/09, należało uznać za w pełni wiarygodny i dający pełną możliwość czynienia na jego podstawie ustaleń faktycznych. Prawdziwość dokumentów, z których przeprowadzono dowód, nie nasuwała zastrzeżeń i nie była kwestionowana przez strony. W ocenie Sądu te dokumenty stanowiły wiarygodne źródło zawartych w nich informacji.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że materiał dowodowy obejmujący dowody obiektywne w postaci dokumentów został uznany za wiarygodny w zakresie tych dokumentów, które zostały wymienione w części uzasadnienia obejmującej ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd. Albowiem dokumenty te pozostawały wzajemnie spójne, zgodne z doświadczeniem życiowym, a przede wszystkim ich wiarygodności strona przeciwna w stosunku do tej, która dokumenty przedłożyła, nie kwestionowała.

Sąd przeprowadził także dowody z zeznań stron postępowania – przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów M. R. i pozwanego A. R. (4), słuchanych w trybie art. 303 k.p.c. i art. 304 k.p.c. Sąd stwierdził, że przedmiotowe zeznania pozostają w ogólności zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w aktach postępowania a ocenionym jako wiarygodny.

W zdecydowanej części zeznania stron ze sobą wzajemnie korespondują, znajdują również potwierdzenie w dokumentach, które na skutek inicjatywy obu stron procesu zostały w aktach sprawy zgromadzone. W tym zakresie Sąd uznał je za wiarygodne źródła dowodowe oraz poczynił podstawą wydanego rozstrzygnięcia. Sąd odmówił wiary zeznaniom stron w takiej ich części, która – zakwestionowana przez stronę przeciwną – nie została potwierdzona innym dowodem.

Żądanie powodów P. R. (2) oraz A. R. (3) zasługuje na uwzględnienie w części.

Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.).

Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być oceniane nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności. Współzależność między usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego a możliwościami zarobkowymi i majątkowymi zobowiązanego wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokajane w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 roku w sprawie o sygn. akt III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15).

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego zakres potrzeb dziecka, które powinny być zaspokajane przez rodziców, wyznacza treść art. 96 k.r.o. Stosownie do dyrektywy zawartej w tym przepisie, rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych, jak i duchowych, a także środki wychowania według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z potrzeb uprawnionego powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie zawodowe i podstawowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji. Najszerszy zakres usprawiedliwionych potrzeb przysługuje dziecku, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Przyjmuje się, że ten zakres powinien być ustalony w taki sposób, aby w razie zaspokojenia stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców. Sąd Najwyższy podkreślił, że zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich sami żyją.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, ale także od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Możliwości zarobkowe zobowiązanego nie zawsze jednak mogą być utożsamiane z faktycznie osiąganymi zarobkami. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swego majątku, lecz te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Jak stanowi art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zmiana stosunków może oznaczać zmniejszenie się lub zwiększenie się możliwości finansowych zobowiązanego lub wzrost lub zmniejszenie się potrzeb uprawnionego.

W niniejszej sprawie jest bezsporne, że pozwanego obciąża obowiązek alimentacyjny wobec syna i córki. Powodowie są bowiem osobami małoletnimi, a brak jest danych stwierdzających, aby mieli własny majątek. Co więcej, obowiązek alimentacyjny pozwanego względem powodów został skonkretyzowany w drodze wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi wydanego w dniu 17 marca 2010 roku w sprawie XII 1548/09 na kwotę 450 zł miesięcznie na rzecz każdego z powodów, tj. łącznie 900 zł miesięcznie. Podkreślenia wymaga ponadto, że strony w dniu 25 października 2010 roku zawarły przed Sądem Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi ugodę w sprawie VIII RC 557/10 o alimenty zaległe. Zgodnie z treścią ugody pozwany zobowiązał się płacić na rzecz małoletnich dzieci P. i A. R. (3) alimenty za okres od 1 kwietnia 2009 roku do 31 marca 2010 roku – w łącznej kwocie 8.400 zł, płatne do rąk M. R., w 12 ratach po 700 zł miesięcznie, do dnia 15 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w płatności każdej raty, poczynając od dnia 1 listopada 2010 roku.

Celem obowiązku alimentacyjnego jest zagwarantowanie osobom, które własnymi siłami i środkami nie mogą zaspokoić swoich potrzeb bytowych, niezbędnej pomocy ze strony bliskich krewnych. Bezspornym jest, że do usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powodów należy wliczyć koszty wyżywienia, środków higieny i czystości, odzieży oraz edukacji. Zważyć trzeba również na koszty ponoszone tytułem leczenia ortodontycznego małoletniej powódki P. R. (2). W nawiązaniu do kosztów ponoszonych wskazanymi tytułami a podanych przez przedstawicielkę ustawową małoletnich powodów – koniecznym jest podkreślenie, że dla ustalenia wysokości renty alimentacyjnej istotne są jedynie koszty ponoszone rzeczywiście, tytułem usprawiedliwionym i w wysokości usprawiedliwionej.

Nawiązując do ustaleń faktycznych przedstawionych szczegółowo we wcześniejszej części uzasadnienia – Sąd przyjął, że usprawiedliwione i udowodnione koszty utrzymania małoletniej powódki wynoszą 1.300 zł miesięcznie, zaś małoletniego powoda 1.100 zł miesięcznie. Przyjęto, usprawiedliwione i udowodnione koszty utrzymania małoletniej powódki są wyższe aniżeli powoda z uwagi na wydatki ponoszone tytułem leczenia ortodontycznego oraz z tytułu urazu rzepki kolanowej – co wiąże się z koniecznością noszenia opaski kolanowej przez powódkę. Z kolei odnosząc się do kosztów utrzymania małoletniego powoda – Sąd zważył na przedłożone przez stronę powodową zaświadczenie ze szpitala, z którego wynika, że małoletni doznał poparzenia, a także opinię psychologiczną dotyczącą małoletniego powoda. W ocenie Sądu informacje zawarte w dokumentach nie wskazują na żadne okoliczności, które przemawiałyby za uznaniem, że powód wymaga specjalnych, dodatkowych nakładów z uwagi na jego stan zdrowia. Poparzenie się przez powoda było jedynie incydentem, zaś z opinii psychologicznej nie wynika, aby małoletni wymagał objęcia indywidualnym tokiem nauki, czy dodatkowych, pozaszkolnych zajęć edukacyjnych, z którymi to mogłoby wiązać się ponadprzeciętne koszty. Z tego względu te okoliczności nie mogły wpływać na ustalenie wysokości kosztów usprawiedliwionych utrzymania powoda przyjmowanych jako podstawę dla ustalenia wysokości renty alimentacyjnej.

Równocześnie należało stwierdzić, że w porównaniu z rokiem 2010 usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda A. R. (3) oraz małoletniej powódki P. R. (2) uległy zmianie. Potrzeby powodów zmieniły się również na skutek upływu ponad 5 lat. Powodowie zmienili miejsce zamieszkania, co wygenerowało koszty ich utrzymania tytułem udziału w kosztach utrzymania mieszkania w innej, wyższej wysokości niż w dacie, gdy ustalano obowiązek alimentacyjny. Również zasady doświadczenia życiowego przemawiają za stwierdzeniem, że koszty związane z zakupem wyżywienia, odzieży i środków czystości zwiększyły się – do stopnia przedstawionego w ustaleniach faktycznych dokonanych przez Sąd. Również rozwój fizyczny i duchowy powodów, który dokonał się w ciągu ostatnich kilku lat, uzasadnia ocenę Sądu o wzroście kosztów utrzymania każdego z nich.

W dalszej kolejności należało uwzględnić, że o zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują – jak już wskazano – nie tylko potrzeby uprawnionych, ale również możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanych – w tym przypadku obojga rodziców powodów. Warto podkreślić – istotne są nie same wysokości rzeczywiście uzyskiwanych przez obowiązanych do alimentacji dochodów, ale ich możliwości zarobkowe i majątkowe.

W początkowej fazie procesu matka małoletnich nie zarobkowała. Przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów zarejestrowana była jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku od dnia 28 lipca 2015 roku. Następnie od dnia 6 września 2015 roku M. R. zatrudniona była w firmie (...), na czas określony do dnia 6 lutego 2016 roku, na stanowisku doradcy klienta. Średnie miesięczne wynagrodzenie przedstawicielki ustawowej powodów wynosiło wówczas ok. 1.954 zł netto. Od dnia 2 maja 2016 roku M. R. zatrudniona jest w firmie (...) jako sprzedawca. Osiąga wynagrodzenie w wysokości ok. 2.000 zł netto miesięcznie – podstawa, plus premie.

Stosownie do art. 135 § 2 k.r.o. wykonanie obowiązku względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (…), może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Nie ulega wątpliwości, że M. R. obciążający ją obowiązek alimentacyjny spełnia przede wszystkim przez podejmowanie starań w zakresie wychowania i codziennej opieki nad dziećmi. Pozwany zaś spotyka się z małoletnimi okazjonalnie i kontakty nie są częste. Ostatnio nie dochodzi do nich w ogóle. Pozwany nie inicjuje spotkań z małoletnimi, nie przyjeżdża z Ł. w celu realizowania kontaktów z powodami. Pozwany A. R. (4) nie sprawuje opieki nad powodami, nawet okazjonalnie, nie zabiera dzieci na dłuższe wyjazdy wakacyjne. W konsekwencji wymiar osobistej styczności pozwanego z powodami nie może być uznany za formę realizacji obciążającego go z mocy przepisów ustawy obowiązku alimentacyjnego w wystarczającym zakresie. Niemniej, wymaga podkreślenia, że pozwany nie może zostać zobowiązany do pokrywania całości kosztów utrzymania małoletnich powodów, przy jednoczesnym zwolnieniu z tego obowiązku przedstawicielki ustawowej powodów. Powodowie nie są już małymi dziećmi, uczęszczają do szkoły i w tym czasie nie wymagają opieki ze strony swej matki. Natomiast M. R. posiada zatrudnienie, pozyskuje środki finansowe na utrzymanie własne oraz małoletnich dzieci i w ten sposób partycypuje w kosztach ich utrzymania.

Odnotowano, że pozwany A. R. (4) z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Ojciec małoletnich powodów od lat zatrudniony jest w firmie (...). J. (...) w R. pod Ł. na stanowisku mechanika od wielu lat. Jego wynagrodzenie wynosi przeciętnie ok. 2.778 zł. Do wypłaty, po potrąceniach, pozostaje kwota ok. 800 zł.

Na podstawie materiału dowodowego przedstawionego przez pozwanego należało przyjąć, że jego miesięczny koszt utrzymania to kwota ok. 500 zł. Pozwany jest zobowiązany do płatności alimentów na rzecz powodów oraz do spłaty zaległości alimentacyjnych – tym tytułem wynagrodzenie podlegające wypłacie pozwanemu jest obciążone. Pozwany jest zobowiązany do uiszczania zaległych alimentów – do spłaty których zobowiązał się w postępowaniu prowadzonym przed Sądem Rejonowym dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie o sygn. akt VIII RC 557/10. Warto w tym miejscu podkreślić, że pozwany do spłaty świadczenia wskazanego w ugodzie zawartej w sprawie o sygn. akt VIII RC 557/10 zobowiązał się w 12 ratach, licząc od listopada 2010 roku. Pozwany przystał na ustalenie wysokości płatnej przez niego raty miesięcznej na kwotę 700 zł. Pozwala to na wniosek, że pozwany, w dacie zawierania ugody, wychodził z założenia, że ma takie możliwości zarobkowe majątkowe, że będzie dla niego możliwa płatność tak alimentów bieżących, jak i wymienionych rat tytułem alimentów zaległych. Pozwany zobowiązał się do spłaty alimentów zaległych na rzecz powodów do listopada 2011 roku. Z materiału dowodowego zebranego w aktach sprawy nie wynika, że w latach 2010-2011 doszło do takiej zmiany sytuacji majątkowej i osobistej pozwanego, z uwagi na którą pozwany nie byłby obiektywnie w stanie dokonać terminowej spłaty zobowiązania ustalonego ugodą zawartą w sprawie o sygn. akt VIII RC 557/10 Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi. Wobec tego sama okoliczność, że przeciwko pozwanemu prowadzone jest postępowanie egzekucyjne tytułem alimentów zaległych, a w konsekwencji wynagrodzenie, które pozwanemu jest przez pozwanego wypłacane, nie jest wypłacane w pełnej wysokości, nie może wprost przemawiać za słusznością twierdzenia pozwanego, że nie ma on możliwości zarobkowych i majątkowych dla płatności na rzecz każdego z powodów alimentów bieżących w wyższej kwocie niż dotychczas ustalona.

Sąd odnotował, że pozwanemu ze związku z M. K., urodziło się trzecie dziecko, małoletnia H. R.. Sąd uwzględnił, że polskie prawo rodzinne jest oparte na zasadach całkowitej równości wszystkich dzieci, niezależnie od tego, z jakich związków one pochodzą: małżeńskich czy pozamałżeńskich (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 1963 roku w sprawie o sygn. akt III CR 88/62, OSNCP 1964/5/98). W związku z powyższym Sąd zważył, że pozwany jest zobowiązany do udziału w kosztach utrzymania trójki swoich dzieci w takim samym stopniu, zależnym od usprawiedliwionych potrzeb każdego z nich. Jednocześnie jednak pozwany nie przedstawił żadnego materiału dowodowego, na którego podstawie możliwe by było czynienie ustaleń na okoliczność zakresu uczestnictwa pozwanego w kosztach utrzymania małoletniej H. R., a co za tym idzie i wielkość obciążeń pozwanego wskazanym tytułem. Pozwany odwoływał się do kosztów jednostkowych związanych np. z badania USG obecnej partnerki, koszt jednorazowy zaś, jak wskazywał sam pozwany w odpowiedzi na pozew, na kształt obowiązku alimentacyjnego nie wpływa.

Reasumując, przy uwzględnieniu powyższego Sąd uznał, że pozwany ma możliwości zarobkowe umożliwiające mu realizowanie swojego obowiązku alimentacyjnego wobec małoletnich powodów w granicach zasądzonych przez Sąd tj. łącznie w wysokości po 1.200 zł miesięcznie. Trzeba choćby zwrócić uwagę, że pozwanemu co miesiąc, już po obciążeniach komorniczych, wypłacana jest kwota 800 zł miesięcznie. Udowodnione koszty utrzymania pozwanego to kwota ok. 500 zł. Kwota ta obejmuje także ratę spłaty kredytu – z których ostatnia powinna być płatna do dnia 6 listopada 2016 roku. Trzeba także odnotować, że sam fakt zawarcia umowy kredytu przez pozwanego w grudniu 2015 roku wskazuje, że miał on wówczas możliwości zarobkowe na spłatę przedmiotowego kredytu. Kwota „wolna”, która pozostaje pozwanemu po spłacie zobowiązań”, to kwota 300 zł. O taką zaś kwotę łącznie alimenty pozwanego na powodów zostały podwyższone.

Należy także uwzględnić, że pozwany jest z zawodu mechanikiem samochodowym. W obliczu jego obecnej sytuacji życiowej, mając na utrzymaniu trójkę dzieci, pozwany winien dołożyć większych starań w celu osiągnięcia wyższych zarobków. W ocenie Sądu pozwany nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych. Tym bardziej, że, jak wynika z akt niniejszego postępowania, ale również poprzednich postępowań prowadzonych z udziałem pozwanego oraz stron (proces o zapłatę, proces o rozwód), pozwany, poza zatrudnieniem w firmie (...). J. (...), podejmował liczne dodatkowe zlecenia, poza godzinami pracy. Fakt ten w obu wymienionych postępowań był bezsporny, również w niniejszym procesie przedmiotowej okoliczności pozwany nie kwestionował. W ocenie Sądu pozwany, o ile w dalszym ciągu nie wykonuje tychże dodatkowych prac, ma możliwości, aby je podejmować i tym samym zwiększyć swoje zarobki.

Warto w tym miejscu zauważyć, że w literaturze przedmiotu i judykaturze zgodnie przyjmuje się, że zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka powinien być ustalony w ten sposób, aby w razie ich zaspokojenia stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców, gdyż poziom i jakość realizacji potrzeb dziecka zależą od możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców, które także wyznaczają ich poziom życia (por. wyrok Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 24 lipca 2013 roku w sprawie o sygn. akt I Ca 256/13, LEX nr 1716735). Uzasadnieniem dla ustalenia renty alimentacyjnej w danej wysokości nie może być więc fakt, że na skutek działań podejmowanych przez zobowiązanego a ukierunkowanych na powiększenie jego standardu życia (np. zakup nowej pralki) kwota, która mu pozostaje po poczynieniu miesięcznych wydatków tytułem kosztów jego utrzymania, stanowi jedyną podstawę dla decydowania o wysokości alimentów. Obowiązek alimentacji dzieci przez rodziców ma swoje źródło w więzi rodzinnej stron i w żadnej mierze nie powinien być uzależniany od stanu stosunków majątkowych wiążących zobowiązanego z osobami trzecimi. Zobowiązany do alimentacji nie może w szczególności tłumaczyć się faktem istnienia długów, które uniemożliwiają mu spełnienie obowiązku alimentacyjnego w zakresie równym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego do alimentacji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 1978 roku w sprawie o sygn. akt III CRN 46/78, LEX nr 8093). Podkreślono już bowiem, że dla rozstrzygania o wysokości renty alimentacyjnej – stosownie do art. 135 § 1 k.r.o. – decydują nie dochody rzeczywiście przez obowiązanego uzyskiwane, a jego możliwości zarobkowe i majątkowe.

Przy takich okolicznościach faktycznych Sąd uznał, że od daty ostatniej konkretyzacji obowiązku alimentacyjnego pozwanego zaktualizowała się zmiana stosunków, o której mowa w art. 138 k.r.o. Suma środków pieniężnych, która pozostała pozwanemu po spłacie wszystkich zobowiązań i zaspokojeniu wszystkich jego potrzeb, jest wystarczająca do łożenia alimentów na rzecz małoletnich powodów w zasądzonej kwocie. Możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego są w ocenie Sądu na tyle wysokie, że umożliwiają mu łożenie kwoty po 1.200 zł łącznie na małoletnich powodów.

Zestawiając przedstawione wyżej usprawiedliwione potrzeby powoda z możliwościami majątkowymi i zarobkowymi obojga rodziców, Sąd doszedł do przekonania, że w aktualnym stanie faktycznym obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec powodów wyczerpuje się kwotą po 650 zł miesięcznie na rzecz małoletniej P. R. (2) oraz po 550 zł miesięcznie na rzecz małoletniego A. R. (3), co stanowi o około 50 % udziale pozwanego w utrzymywaniu małoletnich powodów.

Sąd ustalając datę płatności roszczenia okresowego oraz wskazując na uprawnienie powodów do odsetek ustawowych za opóźnienie kierował się treścią żądania, przy uwzględnieniu nadto przepisu art. 359 k.c. w zw. z art. 481 §§ 1 i 2 k.c. Podstawą dla rozróżnienia wysokości odsetek ustawowych należnych powodom od pozwanego w zależności od daty płatności każdej z rat alimentacyjnych było brzmienie art. 481 § 2 k.c. – o treści obowiązującej do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz o treści obowiązującej od dnia 1 sierpnia 2016 roku, ustalone ustawą z dnia 9 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1830), przy uwzględnieniu art. 56 tejże ustawy.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd, działając na podstawie art. 133 § 1 k.r.o. w zw. z art. 135 §§ 1 i 2 k.r.o. w zw. z art. 138 k.r.o., orzekł jak w pkt I wyroku, oddalając powództwo w pkt II w pozostałej części jako wygórowane.

Sąd postanowił odstąpić od obciążania stron kosztami procesu na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 102 k.p.c., przy uwzględnieniu nadto art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2016 roku, poz. 623). Sąd zdecydował się nie obciążać strony powodowej kosztami zastępstwa procesowe, a pozwanego kosztami sądowymi, zważając na sytuację majątkową każdej ze stron, dając pierwszeństwo obowiązkowi alimentacyjnemu spoczywającemu na każdym z rodziców małoletnich powodów oraz odnotowując już istniejące po stronie pozwanego zadłużenie.

W pkt IV wyroku Sąd na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. z urzędu nadał wyrokowi w pkt I rygor natychmiastowej wykonalności.