Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: E. B.

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa I. K.

przeciwko M. K. (1)

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  pozbawia w części wykonalności tytuł wykonawczy, stanowiący wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 15.05.2006 roku wydany w sprawie sygnatura akt XC 20/06, któremu została nadana klauzula wykonalności – co do odsetek ustawowych od kwoty 5.746,00 zł (pięć tysięcy siedemset czterdzieści sześć złotych) za okres od dnia 14.06.2006 roku do dnia 2.02.2013 roku włącznie;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od powoda I. K. na rzecz pozwanej M. K. (1) kwotę 3.264,96 zł (trzy tysiące dwieście sześćdziesiąt cztery złote i 96/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanej M. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 237,13 zł (dwieście trzydzieści siedem złotych i 13/100) tytułem zwrotu kosztów sądowych, których powód nie miał obowiązku uiścić.

sygn. akt I C 571/16

UZASADNIENIE

Powód I. K. wniósł pozew przeciwko M. K. (1) domagając się pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności złożonego do akt sprawy Komornika sądowego K. S. przy Sądzie Rejonowym w Słupsku sygn. akt Km 927/16. W uzasadnieniu powód powołał się na przedawnienie roszczenia wskazując przepis art. 123 k.c.

W piśmie z dnia 7.03.2016 roku (k. 7) powód wskazał wartość przedmiotu sportu na kwotę 14.715,74 zł.

Na rozprawie w dniu 20.06.2016 roku powód podał, że domaga się pozbawienia tytułu wykonawczego w całości (k. 38, czas nagrania 00:02:13)

Pozwana M. K. (1), reprezentowana przez radcę prawnego, w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podała, że podniesiony zarzut przedawnienia roszczenia nie jest w pełni zasadny albowiem pozwana prowadziła dwa postępowania egzekucyjne. Pierwszy wniosek egzekucyjny pochodzi z dnia 19.08.2011 roku, a postępowanie egzekucyjne zostało umorzone postanowieniem z dnia 23.12.2011 roku. Drugi wniosek egzekucyjny pochodzi z dnia 3.02.2016 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15.05.2006 roku Sąd Rejonowy w Słupsku wydał wyrok zaoczny, w którym w punkcie pierwszym zasądził od I. K. na rzecz M. K. (2) kwotę 5.746,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwot:

- 4.500,00 zł od dnia 7.08.2003 roku do dnia zapłaty;

- 1.246,00 zł od dnia 26.02.2005 roku do dnia zapłaty.

W punkcie drugim wyroku zasądził od I. K. na rzecz M. K. (2) kwotę 502,70 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W punkcie trzecim wyroku nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności. Wyrok został doręczony I. K. przez awizo w dniu 6.06.2006 roku.

Wyrokowi została nadana klauzula wykonalności.

(dowód w aktach sprawy XC 20/06 Sądu Rejonowego w Słupsku: wyrok k. 44, koperta k. 51)

W dniu 19.08.2011 roku został złożony u Komornika Sądowego P. S. przy Sądzie Rejonowym w Słupsku wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego stanowiącego wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Słupsku wydanego w sprawie XC 20/06, któremu została nadana klauzula wykonalności.

W dniu 23.12.2011 roku postępowanie egzekucyjne prowadzone w tej sprawie zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Postanowienie zostało doręczone dłużnikowi przez awizo w dniu 11.01.2012 roku.

(dowód w aktach Komornika Sądowego P. S. przy Sądzie Rejonowym w Słupsku sygn. akt Km 633/11: wniosek egzekucyjny k. 1, postanowienie k. 40)

W dniu 3.02.2016 roku został złożony u Komornika Sądowego K. S. przy Sądzie Rejonowym w Słupsku wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego stanowiącego wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Słupsku wydanego w sprawie XC 20/06, któremu została nadana klauzula wykonalności.

(dowód w aktach Komornika Sądowego K. S. przy Sądzie Rejonowym w Słupsku sygn. akt Km 927/16: wniosek egzekucyjny k. 1)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w części zasługuje na uwzględnienie.

Sporne w sprawie było jedynie to, czy doszło do przedawnienia roszczeń wynikających z tytułu wykonawczego, albowiem powód na rozprawie oświadczył, że nie wiedział o żadnych czynnościach komorniczych.

Ciężar udowodnienia faktu, że nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia roszczenia ciążył zgodnie z przepisem art. 6 k.c. na pozwanej R. K.. Pozwana R. K. złożyła do akt dowody, które częściowo doprowadziły do ustalenia, że bieg przedawnienia roszczeń został przerwany, a w konsekwencji w tej części powództwo zostało oddalone. Z urzędu sąd poczynił ustalenia na okoliczność uprawomocnienia się postanowienia w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego w sprawie km 632/11 prowadzonej przed Komornikiem Sądowym Sądu Rejonowego w Słupsku P. S..

W myśl przepisu art. 840 § 1 pkt. 2 Kodeksu postępowania cywilnego dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.

Jak stanowi przepis art. 125 § 1 Kodeksu cywilnego roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu.

Przepis art. 125 § 1 k.c. nie wskazuje początku biegu przewidzianego w nim terminu przedawnienia, poprzestając na wskazaniu kategorii roszczeń, których ono dotyczy. W tym zakresie więc należy sięgnąć do art. 124 § 2 k.c., który jako początek biegu takiego terminu wskazuje zakończenie postępowania. W przypadku roszczeń zasądzonych prawomocnym orzeczeniem jest bezsporne, że zdarzeniem wyznaczającym początek biegu terminu przedawnienia przewidzianego w art. 125 § 1 k.c. jest uprawomocnienie się orzeczenia. Jednak w przypadku ugody zawartej przed sądem, innym organem powołanym do rozpoznawania danego rodzaju spraw lub sądem polubownym przyjmuje się w literaturze, że bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się już z chwilą zawarcia ugody, a nie z chwilą prawomocnego umorzenia postępowania, w którym ugodę zawarto (tak SSN: S. Rudnicki (w:) S. Dmowski, S. Rudnicki, Komentarz, 1998, s. 281).

Bieg przedawnienia rozpoczyna się w chwili uprawomocnienia się orzeczeń. Umorzenie postępowania egzekucyjnego nie pozbawia wierzyciela możności wszczęcia egzekucji w przyszłości (art. 826 k.p.c.); stosowny wniosek ponownie przerwie bieg przedawnienia. (tak Komentarz do art. 124 Kodeksu cywilnego, Małgorzata Pyziak – Szafnicka, lex).

Jak stanowi przepis art. 123 § 1 pkt. 1 Kodeksu cywilnego bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia.

Na mocy przepisu art. 124 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.

Wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 15.05.2006 roku jest prawomocny od dnia 14.06.2006 roku, albowiem termin na wniesienie sprzeciwu od wyroku zaocznego upłynął z końcem dnia 13.06.2006 roku. Zatem w dniu 14.06.2006 roku rozpoczął bieg termin przedawnienia, o którym mowa w przepisie art. 125 § 1 k.c.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 15.01.2014 roku określony w art. 125 § 1 k.c. dziesięcioletni termin przedawnienia ma zastosowanie do stwierdzonych wyrokiem roszczeń o odsetki za opóźnienie wymagalnych w chwili uprawomocnienia się wyroku. Trzyletniemu przedawnieniu ulegają stwierdzone wyrokiem roszczenia o odsetki za opóźnienie należne i wymagalne po dniu uprawomocnienia się wyroku (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2014 r., I CSK 197/13; OSNC 2014/10/106, LEX nr 1438401, Biul.SN 2014/4/11).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że należność główna w kwocie 5.746,00 zł i odsetki ustawowe zasądzone od kwoty 4.500,00 zł za okres od dnia 7.08.2003 roku do dnia 13.06.2006 roku włącznie i od kwoty 1.246,00 zł za okres od dnia 26.02.2005 roku do dnia 13.06.2006 roku włącznie oraz koszty procesu, o których mowa w punkcie drugim wyroku – przedawniają się z upływem lat 10.

Natomiast odsetki ustawowe od kwoty 5.746,00 zł od dnia 14.06.2006 roku do dnia zapłaty – przedawniają się z upływem lat 3.

Wierzyciel w dniu 19.08.2011 roku złożył wniosek egzekucyjny, a zatem w tym dniu został przerwany bieg przedawnienia roszczeń. Ponowny bieg przedawnienia roszczeń rozpoczął się od dnia 19.01.2012 roku, tj. od pierwszego dnia, w którym postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego było prawomocne.

Wierzyciel złożył nowy wniosek egzekucyjny przerywając ponownie bieg przedawnienia roszczeń w dniu 3.02.2016 roku.

Ponieważ drugi wniosek egzekucyjny został złożony po upływie trzech lat od prawomocnego umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego w sprawie Km 633/11, przedawnieniu uległy odsetki ustawowe od kwoty należności głównej 5.746,00 zł za okres od dnia 14.06.2006 roku do dnia 2.02.2013 rok włącznie, co do których termin przedawnienia wynosił trzy lata.

Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie trzecim wyroku zaocznego nie nadaje się do wykonania, dlatego żądanie pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w tym zakresie nie zasługuje na uwzględnienie.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 840 § 1 pkt. 2 k.p.c. w zw. z art. 125 § 1 k.c. w zw. z art. 123 § 1 pkt. 1 k.c. w zw. z art. 124 § 1 i 2 k.c. pozbawił tytuł wykonawczy wykonalności w części, to jest w zakresie odsetek ustawowych od kwoty 5.746,00 zł za okres do dnia 14.06.2006 roku do dnia 2.02.2013 roku włącznie, o czym orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku, w pozostałym zakresie powództwo oddalił, o czym orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

Powód był zwolniony od obowiązku poniesienia kosztów sądowych w sprawie.

Pozwana poniosła koszty procesu w łącznej wysokości 4.817,00 zł, z czego tytułem wynagrodzenia należnego radcy prawnemu kwotę 4.800,00 zł (§ 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r.) i kwotę 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Powód wygrał sprawę w 32,22%, albowiem faktycznie pozbawiono tytuł wykonawczy wykonalności co do skapitalizowanych odsetek w łącznej kwocie 4.748,49 zł, gdy wartość przedmiotu sporu wynosiła 14.737,28 zł.

Pozwana wygrała sprawę w 67,78% należy jej się wobec tego zwrot kosztów procesu w kwocie 3.264,96 zł (4817 zł x 67,78%).

Sąd na podstawie przepisu art. 100 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r., zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3.264,96 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł jak w punkcie trzecim sentencji wyroku.

Pozwana przegrała sprawę w 32,22% i w tej części zobowiązana jest do zwrotu kosztów sądowych Skarbowi Państwa, od których zwolniony był powód.

Wobec powyższego sąd nakazał ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 237,13 zł na podstawie przepisu art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 100 k.p.c., o czym orzekł jak w punkcie czwartym sentencji wyroku.