Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. Wydział II Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Artur Żymełka

Protokolant Agnieszka Lach

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2015 r. w Rybniku

sprawy z powództwa A. O. oraz małoletniego J. O. – reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego – matkę A. O.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1)  utrzymuje w mocy wyrok zaoczny z dnia 3 października 2013 r. w części, tj. co do:

a)  kwoty 35.500 zł (trzydzieści pięć tysięcy pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 7 lipca 2015 r. z zasądzonej w punkcie 1 wyroku zaocznego od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. O. kwoty i odsetek od niej,

b)  kwoty 17.000 zł (siedemnaście tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2013 r. z zasądzonej w punkcie 2 wyroku zaocznego od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. O. kwoty i odsetek od niej,

c)  zasądzonej w punkcie 3 wyroku zaocznego kwoty 10.462,76 zł (dziesięć tysięcy czterysta sześćdziesiąt dwa złote i siedemdziesiąt sześć groszy) z ustawowymi odsetkami od kwoty 4.645,05 zł od dnia 14 lutego 2013 r., a od kwoty 5.817,71 zł od dnia 15 marca 2013 r.,

d)  kwoty 95.500 zł (dziewięćdziesiąt pięć tysięcy pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 7 lipca 2015 r. z zasądzonej w punkcie 4 wyroku zaocznego od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda J. O. kwoty i odsetek od niej,

e)  kwoty 50.000 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2013 r. z zasądzonej w punkcie 5 wyroku zaocznego od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda kwoty i odsetek od niej;

f)  kwoty 1.142,25 zł (tysiąc sto czterdzieści dwa złote i dwadzieścia pięć groszy) z kwoty zasądzonej od pozwanego na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w punkcie 7 wyroku;

g)  kwoty 10.424 zł (dziesięć tysięcy czterysta dwadzieścia cztery złote) z kwoty nakazanej do pobrania od pozwanego w punkcie 8 wyroku;

2)  uchyla wyrok zaoczny w pozostałej części i powództwo oddala;

3)  nie obciąża powódki kosztami procesu na rzecz pozwanego;

4)  odstępuje od obciążenia powodów przypadającą na nich częścią kosztów sądowych.

Sygn. akt II C 320/13

UZASADNIENIE

Powodowie A. O. oraz małoletni J. O. – reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego w osobie jego matki A. O. – w pozwie wniesionym w dniu 24 czerwca 2013 r. do Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. zgłosili żądanie zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz:

⚫

powódki A. O. kwoty 145.500 zł z tytułu zadośćuczynienia, na podstawie art. 446 § 4 k.c., wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 lutego 2013 r.,

⚫

powódki A. O. kwoty 97.000 zł z tytułu odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej, na podstawie art. 446 § 3 k.c., wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2013 r.,

⚫

powódki A. O. kwoty 10.462,76 zł z tytułu zwrotu kosztów pogrzebu i postawienia nagrobka, na podstawie art. 446 § 1 k.c., wraz z ustawowymi odsetkami co do kwoty 4.645,05 zł od dnia 14 lutego 2013 r., a od pozostałej kwoty od dnia 15 marca 2013 r.,

⚫

powoda J. O. kwoty 145.500 zł z tytułu zadośćuczynienia, na podstawie art. 446 § 4 k.c., wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 lutego 2013 r.,

⚫

powoda J. O. kwoty 100.000 zł z tytułu odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej, na podstawie art. 446 § 3 k.c., wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2013 r.

Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz kosztów procesu zgodnie ze złożonym spisem (k.25).

W uzasadnieniu pozwu powodowie podali, że w dniu 23 sierpnia 2011 r. w M. doszło do wypadku, w wyniku którego śmierć poniósł K. O. – mąż powódki i ojciec powoda. Powodowie podali, że sprawcą wypadku był kierowca ubezpieczony w pozwanym Towarzystwie. Powodowie uzasadnili dochodzone roszczenia silną więzią jaka łączyła ich z tragicznie zmarłym K. O. oraz negatywnym wpływem jego śmierci zarówno na sytuację osobistą, jak i majątkową powodów, a także faktem, że pozwany bezpodstawnie odmówił zwrotu kosztów pogrzebu i postawienia nagrobka w pełnej wysokości.

Z uwagi na fakt, że pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew, a na pierwszą wyznaczoną rozprawę nie stawił się żaden jego przedstawiciel Sąd Okręgowy w Gliwicach wyrokiem zaocznym z dnia 3 października 2013 r. uwzględnił w całości powództwo i zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powódki A. O. kwotę 145.500,00 zł
z ustawowymi odsetkami od dnia 14 lutego 2013 r. (pkt 1), zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 97.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2013 r. (pkt 2), zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 10.462,76 zł z ustawowymi odsetkami co do kwoty 4.645,05 zł od dnia 14 lutego 2013 r., a od kwoty 5.817,71 zł od dnia 15 marca 2013 r. (pkt 3), zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda J. O. kwotę 145.500,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 lutego 2013 r. (pkt 4), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 100.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2013 r. (pkt 5), zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 7.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 6), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 7.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 7), nakazał pobrać do pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 24.899,00 zł tytułem należnych w sprawie kosztów sądowych (pkt 8) oraz nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności (pkt 9).

Pozwane Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W., w przewidzianym terminie wniosło sprzeciw od wyroku zaocznego z dnia 3 października 2013 r. domagając się uchylenia wyroku zaocznego w całości i oddalenia w całości powództwa oraz zasądzenia od powodów na rzecz pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zarzucił, że K. O. nie mając w chwili wypadku zapiętych pasów przyczynił się w 70% do skutków wypadku. Pozwany stwierdził, że uznał za zasadne żądanie powódki w zakresie zadośćuczynienia do kwoty 15.000 zł, a co do żądania odszkodowania w wysokości 10.000 zł. Uwzględniając jednakże wyżej wskazany stopień przyczynienia się K. O. wypłacił powódce odpowiednio 4.500 zł i 3.000 zł. Pozwany podał, że powódce wypłacono także 1.998,99 zł z tytułu zwrotu kosztów pogrzebu i 3.132,61 zł z tytułu kosztów nagrobka. Pozwany wskazał również, że na rzecz powoda przyznał kwotę 15.000 zł, a po uwzględnieniu w/w przyczynienia wypłacił kwotę 4.500 zł, a nadto przyznał powodowi rentę w wysokości 319,50 zł. Żądanie przez powodów wyższych dochodzonych w pozwie kwot pozwany uznał za nieuzasadnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 sierpnia 2011 r. w miejscowości M., kierujący samochodem osobowym marki O. (...) A. W. umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, poruszając się z niedozwoloną prędkością i wyprzedzając w miejscu do tego nieprzeznaczonym, oznaczonym podwójną linią ciągłą, kolumnę samochodów, w wyniku czego doprowadził do zderzenia m.in. z prawidłowo jadącym w tym samym kierunku samochodem osobowym marki VW P. O., w wyniku czego K. O. odniósł obrażenia ciała skutkujące śmiercią krótko po zdarzeniu.

Sprawca wypadku, za którego zachowanie i skutku odpowiedzialność, jako ubezpieczyciel ponosi również pozwane Towarzystwo, został uznany za winnego i skazany za popełnienie wyżej opisanego przestępstwa.

(dowód: odpis skrócony aktu zgonu K. O. k. 63, notatka urzędowa k. 28-29,420-421,465-466, protokoły oględzin i badania trzeźwości k.115-123,468-473,492-497, opinie biegłego sądowego wydane w postępowaniu karnym k.30-53,94-109,427-429,456-462,474-476,498-507, akt oskarżenia k. 54-56,421-422, wyrok Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 20 września 2012 r., wydany w sprawie o sygn. akt I K 960/11 k. 57, wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. z dnia 21 lutego 2013 r., wydany w sprawie o sygn. akt V Ka 840/12, utrzymujący w mocy w/w wyrok Sądu Rejonowego k. 58-63 )

K. O. w chwili wypadku nie miał zapiętych pasów.

Zapięte pasy nie zapobiegłyby jednakże jego śmierci.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu medycyny sądowej dr. n. med. C. C. k.578-586,611-613 )

K. O. ur. (...) oraz A. O. ur. (...) pozostawali w związku małżeńskim od 4 września 2004 r.

Z ich związku w dniu (...) urodził się syn J. O..

(dowód: odpisy skrócone aktu małżeństwa i urodzenia k.126, kopia dowodu osobistego powódki k. 124-125,438 )

Powódka i jej tragicznie zmarły mąż K. O. byli bardzo dobrym małżeństwem. Zgodnie z ustalonym podziałem ról w małżeństwie powódka zajmowała się prowadzeniem domu, a K. O. zabezpieczeniem finansowym rodziny. Oprócz tego K. O. zajmował się wszystkimi „męskimi” obowiązkami w domu, w tym robił bieżące remonty, tapetował, malował, zrzucał węgiel, rąbał drzewo, kosił trawę. Po jego śmierci większość tych prac przejęła powódka. W zakresie, w którym nie była w stanie tego zrobić musiała zacząć zlecać wykonanie tych prac innym osobom. Powódka i jej zmarły mąż planowali drugie dziecko. Zamierzali również wyjechać na wakacje za granicę. K. O. aktywnie uczestniczył w wychowaniu małoletniego syna. Wszyscy wspólnie spędzali wolny czas, w tym wyjeżdżając na wycieczki, chodząc na spacery. K. O. często wspólnie z synem majsterkowali w garażu. Często rozmawiał również z nim na różne tematy. Nauczył go m.in. jazdy na rowerze. W przedszkolu, do którego małoletni powód zaczął uczęszczać 1 września 2011 r., krótko po wypadku, zaobserwowano, że jest on dzieckiem smutnym, zamkniętym w sobie, przelęknionym, płaczliwym. Powodowi w dalszym ciągu jest smutno, zwłaszcza gdy podczas różnego rodzaju uroczystości dzieci przychodzą również z ojcami. Cierpi także widząc dzieci bawiące się z ze swoimi ojcami. Powód ma skrzynię z ubraniami i pamiątkami po ojcu.

Po śmierci męża powódka skorzystała z porady psychologicznej. W dniu 6 września 2011 r. rozpoczęła leczenie w (...). Obecnie nie leczy się już w tej Poradni i nie korzysta z usług psychologicznych. Miała problemy ze snem. Miała poczucie bezradności, obawy o przyszłość. Stała się nerwowa, płaczliwa. Zaczęła mieć również problemy ze zdrowiem fizycznym. Pojawiły się bowiem u niej napady kołatania serca wymagające udzielenia pomocy lekarskiej w 2012 r.

Powódka wraz z synem co najmniej raz w tygodniu odwiedzają grób K. O..

(dowód: zdjęcia k.136-149,430-437, zaświadczenie k.128, dokumentacja medyczna powódki k.127-135, w tym z (...) k. 133-135, opinie pracowników przedszkola k.150, oświadczenie dla pozwanego k.426,451-455, zeznania świadków B. Z., E. O. i A. O. na rozprawie w dniu 14 styczna 2014 r. oraz przesłuchanie powódki k.680 )

W konsekwencji trudnej sytuacji kryzysowej związanej z silnym działaniem czynnika stresogennego w związku z tragiczną, nagłą śmiercią męża, u powódki wystąpiły zaburzenia adaptacyjne, przejawiające się w pogorszeniu ogólnej sprawności psychicznej (przygnębienie, smutek, płaczliwość, lęk, obawy, pesymizm), zaburzenia snu, wycofanie się z kontaktów społecznych, wystąpienie reakcji psychosomatycznych (zaburzenia pracy serca), zaburzenia obrazu siebie. Powódka odczuwała bowiem silną więź z mężem. Obecnie powódka ujawnia łagodne natężenie objawów klinicznych towarzyszących żałobie (smutek, przygnębienie, pesymizm, poczucie niepowodzenia oraz braku zadowolenia, poczucie niezdecydowania). Źródeł tych objawów należy jednakże upatrywać zarówno w doświadczeniu silnej traumy w związku z nagłą śmiercią męża, jak również doświadczeniu emocjonalnej żałoby po śmierci jej ojca w ostatnim czasie. Stan emocjonalny i afektywny osobowości powódki ulega stopniowej stabilizacji. Powódka podjęła nowe role społeczne, znalazła zatrudnienie, nawiązała pozytywne relacje ze środowiskiem zawodowym, zapewniające jej konstruktywne wsparcie, zaangażowała się z nowy związek partnerski i odczuwa z niego satysfakcję.

W dniu 26 grudnia 2014 r. powódka zawarła nowy związek małżeński z W. D.. Związała się z nim w czerwcu 2014 r. Na dzień wydawania wyroku w niniejszej sprawie powódka była w 9-tym miesiącu ciąży. Pomimo zawarcia związku małżeńskiego śmierć pierwszego męża nadal wpływa na jej psychikę. Denerwuje się i martwi bardzo np.: kiedy obecny mąż nie wraca o umówionych porach, że może coś złego mu się przytrafiło jak jej pierwszemu mężowi.

Powód doświadczył przedłużonej reakcji żałobnej przejawiającej się w silnych reakcjach płaczu, poszukiwaniu nieobecnego rodzica, odrzucaniu prób pocieszenia przez inne osoby, wycofaniu się emocjonalnym, doświadczeniu apatii, smutku, braku zainteresowania właściwymi dla wieku czynnościami. Zmiany w funkcjonowaniu psychospołecznym małoletniego powoda pojawiły się w konsekwencji doświadczenia silnego dla dziecka stresora, jakim jest śmierć rodzica, zwłaszcza, że powód był z ojcem silnie związany emocjonalnie. Obecnie nastąpiło zakończenie procesu żałoby emocjonalnej dziecka po śmierci ojca. Aktualna sytuacja powoda jest stabilna, korzystna, zapewniająca mu poczucie bezpieczeństwa i wsparcia. W rozwoju emocjonalno – społecznym nie stwierdza się zaburzeń bądź regresji. Pozytywnie zakończony proces żałoby emocjonalnej zwiększa prawdopodobieństwo konstruktywnego poradzenia sobie w przyszłości z podobnego rodzaju sytuacją problemową. Aktualnie powód znajduje się w okresie nawiązywania relacji uczuciowych z partnerem matki, z którym zaczyna się utożsamiać i przeżywać go w kategoriach obiektu rodzicielskiego. Obecność nowego mężczyzny w rodzinie może być pozytywnym i wartościowym bodźcem dla dalszego rozwoju dziecka. Dążenia matki do rekonstrukcji rodziny sprzyjać będą zmniejszeniu skutków wpływu utraty i nieobecności ojca na dalszy rozwój psychospołeczny. Natomiast związek ten jest na razie w okresie kształtowania. Bark ojca w wychowaniu dziecka może natomiast utrudniać nabywanie prawidłowych postaw i ról społecznych, w tym w przyszłości – rodzicielskich, prawidłowe funkcjonowanie w roli związanej z płcią, a niemożność naśladowania ojca przez chłopców prowadzi do słabej motywacji osiągnięć, niskiej samooceny, łączy się z postawami lękowymi.

(dowód: opinia biegłej sądowej z zakresu psychologii K. Z. k. 640-649, odpis skrócony aktu małżeństwa powódki z W. D. k.673 oraz przesłuchanie powódki k.680 )

K. O. ukończył szkołę zawodową w zawodzie mechanika pojazdów samochodowych. Uzyskał również tytuł górnika eksploatacji podziemnej. Brał udział w kursach podnoszących kwalifikacje zawodowe. W dniu 23 sierpnia 2010 r. uzyskał kwalifikacje do zatrudnienia na stanowisku operatora (samojezdnych) maszyn przodkowych: ładowarek samojezdnych w ruchy podziemnych zakładów górniczych. Pracował jako pracownik remontowy, górnik pod ziemią. Pracę rozpoczął w dniu 1 września 1996 r. W dniu 27 lipca 2001 r. zakończył przygotowanie do wykonywania pracy górnika pod ziemią. Pracował u różnych pracodawców, również w Czechach, gdzie m.in. przeszedł szkolenie w zakresie obsługi maszyn obierkowych i ładowarek, samodzielnej obsługi maszyn wiertniczych pod ziemią w kopalni węgla. W chwili śmierci był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Spółce Akcyjnej w J. na Kopalni (...) Ruch (...) w J.. Stosunek pracy wygasł na skutek jego śmierci.

K. O. nie miał problemów ze zdrowiem, m.in. Powiatowa Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 8 maja 2000 r. stwierdziła, że K. O. jest zdolny do czynnej służby wojskowej i zaliczony został do kategorii A.

(dowód: świadectwa ukończenia szkoły k. 151,152, zaświadczenie o zatrudnieniu k.186, umowy o pracę i świadectwa pracy k.153-173, zaświadczenia o ukończeniu kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe k.174-177,179-183, świadectwo uzyskanie kwalifikacji do zatrudniania na stanowisku operatora (samojezdnych) maszyn przodkowych: ładowarek samojezdnych w ruchy podziemnych zakładów górniczych k.178, zaświadczenie o przygotowaniu zawodowym k. 184, orzeczenie o zdolności do czynnej służby wojskowej k.185 oraz przesłuchanie powódki )

Wynagrodzenie K. O. w okresie od lutego 2011 r. do sierpnia 2011 r. wyniosło:

⚫

za luty 2011 r. – 3.472,79 zł netto,

⚫

za marzec 2011 r. - 4.021,29 zł netto,

⚫

za kwiecień 2011 r. – 3.979,58 zł netto,

⚫

za maj 2011 r. – 3.728,95 zł netto,

⚫

za czerwiec 2011 r. – 3.959,40 zł netto,

⚫

za lipiec 2011 r. – 4.046,90 zł netto,

⚫

za sierpień 2011 r. – 4.875,22 zł netto.

Ponadto przysługiwała mu premia jednorazowa w wysokości 877,49 zł netto, nagroda barbórkowa za 2011 r. – 4.402,49 zł netto, XIV pensja za 2011 r. – 3.912,99 zł netto, nagroda z zysku za 2011 r. – 2.538,64 zł netto, nagroda barbórkowa za 2010 r. i ekwiwalent barbórkowy za 2010 r. w łącznej wysokości 4.709,74 zł netto, XIV pensja za 2010 r. – 4.594,92 zł netto.

Był on również uprawniony do deputatu węglowego w wysokości 8 ton rocznie.

Łącznie jego dochód za 2010 r. wyniósł 70.737,34 zł.

Łącznie jego dochód za 2011 r. wyniósł 60.180,30 zł.

(dowód: pisma (...) Spółki Akcyjnej w J. i zaświadczenia o dochodach K. O. k.187-190,450-451, paski wynagrodzeń k.191-196, informacja o dochodach w 2011 r. k. 197-198,402, informacja o dochodach w 2010 r. k. 401 )

Powódka ukończyła szkołę zawodową w zawodzie kelner-bufetowa

Powódka jednakże nie pracowała, pozostając na utrzymaniu męża i zajmując się prowadzeniem domu.

Po śmierci K. O. powodom przyznana została przez ZUS renta, która po waloryzacji decyzją z dnia 5 marca 2012 r. wyniosła po 448,61 zł na rzecz każdego z powodów.

Powódka zmuszona była do podjęcia pracy, aby zdobyć środki na utrzymanie.

Przychód powódki w 2011 r. z tytułu renty wyniósł 3.544,82 zł.

W dniu 22 maja 2012 r. powódka zawarła umowę o pracę z (...) Spółką Akcyjną w J. na okres do 21 listopada 2012 r. Została zatrudniona na stanowisku robotnik niewykwalifikowany na powierzchni. W dniu 21 listopada 2012 r. zawarła z w/w pracodawcą kolejną umowę o pracę na okres od 22 listopada 2012 r. do 21 maja 2014 r. Obecnie powódka pozostaje zatrudniona na czas nieokreślony.

Miesięczne wynagrodzenie powódki wynosi około 1.700 zł.

W sumie dochód powódki w 2012 r. wraz z dodatkowymi świadczeniami wyniósł 22.517,22 zł, co dało około 1.876 zł miesięcznie.

(dowód: świadectwo ukończenia liceum zawodowego oraz dyplom uzyskania tytułu zawodowego k.199-201, decyzja ZUS z 5 marca 2012 r. k.202-203,406-407, umowy o pracę zawarte przez powódkę k.204-219,391- paski wynagrodzeń powódki k.219-221, roczne obliczenie podatku za 2011 r. k.222-223,403, informacja o dochodach w 2012 r. k.224-225,404, wyciąg bankowy k.226-227,408-409, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k.405 verte )

W związku z tym, że w wypadku zniszczony został samochód powódki i jej zmarłego męża powódka zmuszona była zakupić samochód. Powódka kupiła samochód marki V. rok produkcji 2002.

(dowód: ksero dowodu rejestracyjnego w/w samochodu k.229-230 )

W związku z zaciągnięciem w dniu 18 października 2010 r. przez powódkę i jej zmarłego męża kredytu hipotecznego na kwotę 124.525,72 zł na rozbudowę domu, powódka po śmierci męża pozostała sama do spłaty tego kredytu. Bank poinformował bowiem, że w związku tym, że kredyt nie był objęty ubezpieczeniem, obowiązek jego spłaty w części przypadającej na K. O. przeszedł na powodów jako jego spadkobierców. Termin płatności ostatniej raty kredytu upływa 7 grudnia 2030 r. Rata kredytu wynosi po około 700-800 zł miesięcznie. Ponadto powódka musiała zacząć ponosić wyłącznie ze swoich dochodów koszty związane z utrzymaniem nieruchomości, opłat za media, wywóz nieczystości.

Koszty utrzymania powodów zwiększyły się również w związku z tym, że kiedy powódka podjęła pracę to musiała zacząć korzystać z pomocy opiekunki dla małoletniego powoda.

(dowód: umowa kredytu hipotecznego i aneks do niej k. 231-256,440-446, pisma banku k.275,274,438-439, rachunki k.257-265,410-411, oświadczenie dla pozwanego k.405 oraz przesłuchanie powódki )

W związku z tym, że mąż powódki w ramach umowy grupowego ubezpieczenia zawarł umowę ubezpieczenie na wypadek śmierci z Towarzystwem (...) Spółką Akcyjną we W., powódka zwróciła się do w/w ubezpieczyciela o wypłatę świadczenia z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia. Ubezpieczyciel ten odmówił jednakże spełnienia świadczenia wskazując, że okres ubezpieczenia zaczynał się w dniu 11 sierpnia 2011 r., a zgon K. O. nastąpił w okresie 90-ciu dni karencji, po upływie którego dopiero rozpoczynała się odpowiedzialność w/w ubezpieczyciela.

(dowód: zawiadomienie o odmowie wypłaty świadczenia z umownego ubezpieczenia na wypadek śmierci k.266-267, pismo pełnomocnika powódki do w/w ubezpieczyciela k.268-271 )

Powodowie w piśmie z dnia 7 stycznia 2013 r. wystąpili do pozwanego o wypłatę w terminie 30-stu dni zadośćuczynienia na rzecz każdego w nich w wysokości po 150.000 zł, odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej w wysokości po 100.000 zł na rzecz każdego z nich. Ponadto powódka zgłosiła żądanie zwrotu poniesionych kosztów pogrzebu w wysokości 6.703,30 zł (koszt usługi grabarskiej – 900 zł, koszt trumny i usługi pogrzebowej – 2.052 zł, koszt obsługi pogrzebu – 874,80 zł, koszt palmy i kwiatów pogrzebowych – 260 zł, koszt stypy – 2.576,50 zł, koszty ogólne – 40 zł) oraz kosztów postawienia nagrobka - 8.950,32 zł.

Pozwane Towarzystwo w odpowiedzi na powyższe zgłoszenie uznało za zasadne zadośćuczynienie w kwocie po 15.000 zł na rzecz każdego z powodów. Jednocześnie stwierdziło, że K. O. nie mając zapiętych pasów przyczynił się do skutków wypadku w 70% i pomniejszając z tego tytułu powyższe świadczenie wypłacił powodom po 4.500 zł zadośćuczynienia.

Pozwane Towarzystwo uznało za zasadne również żądanie związane z kosztami pogrzebu w wysokości 6.663,30 zł, jednakże w związku z przyjętym powyższym przyczynieniem wypłaciło powódce 1.998,99 zł.

Jednocześnie wezwało do przesłania zdjęcia nagrobka i udokumentowania szkody w związku z żądaniem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej.

Po przesłaniu przez powódkę żądanych dokumentów pozwane Towarzystwo wypłaciło nadto powódce, już po uwzględnieniu w/w przyczynienia w wysokości 70%, kwotę 3.132,61 zł z tytułu zwrotu kosztów postawienia nagrobka oraz kwotę 3.000 zł z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej powódki.

Powodowi przyznana została również renta wyrównawcza po zmarłym ojcu w wysokości po 319,50 zł miesięcznie.

Nie przyznano mu natomiast odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej twierdząc, że wypłacana renta rekompensuje na bieżąco stratę finansową po zmarłym.

(dowód: zawiadomienie o szkodzie i wezwanie do zapłaty k. 77-81, odpowiedź na to wezwanie k. 82-83, korespondencja pomiędzy stronami k.84-93,383-391,413-420,463-464,530-535, zdjęcie nagrobka k.412, rachunki dotyczące kosztów pogrzebu k.447-449 )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwa zasługiwały na częściowe uwzględnienie.

Pozwany co do zasady nie kwestionował swojej odpowiedzialności za skutki wypadku, w wyniku którego śmierć poniósł K. O.. Zarzucał natomiast, że zaspokoił roszczenia powodów z tytułu zadośćuczynienia, odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej powódki oraz zwrot kosztów pogrzebu i nagrobka. Zarzucił również, że powodowi nie przysługuje roszczenie odszkodowawcze.

Z uwagi na to, że źródłem roszczeń dochodzonych w niniejszej sprawie był czyn niedozwolony, zobowiązanym do zaspokojenia roszczeń powodów był sprawca wypadku lub ubezpieczyciel. Odpowiedzialność pozwanego w niniejszej sprawie ubezpieczyciela sprawcy wypadku wynika z art. 34 i 35 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz. U. z 2003r. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm. ) w zw. z art. 822 k.c. Stosownie do art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Zgodnie z art. 34 ust.1 powołanej wyżej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. W myśl art.35 w/w ustawy ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Podkreślić należy, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych dotyczy każdej szkody, niezależnie od jej charakteru (majątkowego i niemajątkowego), wyrządzonej wskutek ruchu pojazdu mechanicznego, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia, bądź utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność ta dotyczy również odpowiedzialności za krzywdę doznaną przez osoby bliskie zmarłego w następstwie wypadku pojazdów mechanicznych, ponieważ art. 34 ust. 1 wyżej powołanej ustawy nie wyłącza z zakresu ochrony ubezpieczeniowej takiego zadośćuczynienia będącego wynikiem śmierci w takim wypadku. Osoba, która dochodzi zadośćuczynienia za krzywdę poniesioną wskutek śmierci osoby najbliższej nie jest poszkodowana jedynie pośrednio. Sam bowiem czyn niedozwolony może wyrządzać krzywdę różnym osobom. Źródłem krzywdy jest zatem czyn niedozwolony, którego następstwem jest śmierć. Krzywdą wyrządzoną zmarłemu jest utrata życia, dla osób mu bliskich zaś jest to zerwanie więzi emocjonalnej, szczególnie bliskiej w relacjach rodzinnych oraz negatywne następstwa tego faktu w sferze niematerialnej osoby bliskiej.

Wbrew twierdzeniom strony pozwanej okoliczności sprawy nie dały podstaw do zmniejszania któregokolwiek z należnych powodom świadczeń o zarzucane przyczynienie się do skutków wypadku przez K. O.. Niespornym w sprawie było, że w chwili wypadku nie miał on zapiętych pasów bezpieczeństwa. Jak wynikało jednakże z opinii biegłego sądowego fakt zapięcia tych pasów nie zapobiegłby jego śmierci. Brak było zatem podstaw do przyjęcia, aby tak daleko idący skutek wypadku jak śmierć K. O. pozostawał w jakimkolwiek stopniu w adekwatnym związku przyczynowym z jego zachowaniem, w tym zaniechaniem zapięcia pasów. W konsekwencji tego zarzut pozwanego, w świetle art. 6 k.c., należało uznać za nieudowodniony.

Podstawą materialnoprawną dochodzenia przez powodów roszczenia o zadośćuczynienie jest art. 446 § 4 k.c., zgodnie z którym sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przepis ten, wprowadzony do polskiego porządku prawnego ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. z 2008, Nr 116, poz.731 ), która weszła w życie 3 sierpnia 2008 r., obowiązywał już bowiem w czasie, kiedy wydarzył się wypadek, w wyniku którego śmierć poniósł K. O..

Nie może budzić żadnych wątpliwości, że powódka jako żona K. O., a małoletni powód jako jego syn należą, również w rozumieniu wyżej przytoczonego przepisu, do kręgu najbliższych członków rodziny zmarłego.

W ocenie Sądu biorąc pod uwagę wszystkie wyżej ustalone okoliczności sprawy uznać należało, że odpowiednim zadośćuczynieniem dla powódki będzie kwota 40.000 zł, a wobec wypłacenia przez pozwanego kwoty 4.500 zł należało z tytułu w/w zadośćuczynienia zasądzić od pozwanego na rzecz powódki kwotę 35.500 zł. Natomiast odpowiednią kwotą zadośćuczynienia na rzecz małoletniego powoda jest kwota 100.000 zł, a wobec wypłacenia już przez pozwanego również kwoty 4.500 zł należało z tego tytułu zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 95.500 zł. Zwrócić należy uwagę na fakt, że z opinii biegłego psychologa wynikało, że oboje powodowie byli bardzo emocjonalnie związani z tragicznie zmarłym K. O.. Potwierdzało to zeznania świadków i powódki o tym, że tworzyli oni bardzo dobrą, kochającą się rodzinę. Podkreślić należy, że z uwagi na stosunkowo młody wiek, w którym małżeństwo powódki zostało drastycznie przerwane, miała ona z mężem wiele wspólnych planów na przyszłość. Zwrócić również należy uwagę na fakt, że życie powódki diametralnie zmieniło się z dnia na dzień nie tylko w wyniku tego, że straciła kochaną i bliską osobę, na której wsparcie w sferze psychicznej zawsze mogła liczyć i to pierwszoplanowo, ale nagle pozbawiona została poczucia bezpieczeństwa w sferze finansowej, co również skutkowało cierpieniami w sferze psychicznej. Miało to przełożenie także na problemy zdrowotne, co potwierdziła opinia biegłej sądowej. Powódka bowiem z dnia na dzień z osoby niepracującej i zajmującej się domem, jednakże o zabezpieczonej i ustabilizowanej sytuacji finansowej, z uwagi na niemałe dochody tragicznie zmarłego męża, stała się osobą bez dochodów pozwalających nawet na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, w tym małoletniego syna, ze zobowiązaniami, w tym z tytułu kredytu wspólnie zaciągniętego z mężem, których wysokość przekraczała jej możliwości dochodowe. Zamiast poświęcić się, jak dotychczas prowadzeniu domu oraz opiece nad synem, i to w tak trudnym dla obojga momencie, zmuszona została do poszukiwania pracy, nie mając przy tym kwalifikacji i doświadczenia dającego perspektywy na zdobycie równie dobrze płatnej pracy, jaką wykonywał jej zmarły mąż. Wszystko to miało wpływ także na jej cierpienia w sferze niematerialnej. Zresztą nawet fakt zawarcia nowego związku małżeńskiego nie wyeliminował wszystkich skutków tragicznej śmierci pierwszego męża, ponieważ to traumatyczne przeżycie pozostawiło ślady na całe życie, m.in. w postaci obaw o to czy innym najbliższym dla niej osobom nie przydarzy się równie tragiczny w skutkach wypadek. Z drugiej jednakże strony nie mogło pozostać bez wpływu na wysokość zadośćuczynienia to, że powódka po blisko 3-ech latach weszła w nowy związek, który zakończył się parę miesięcy później zawarciem nowego małżeństwa. Nie umniejsza to ogromu cierpień doznanych przez powódkę do tego czasu, jednakże zwrócić należy uwagę na fakt, że w toku sprawy strona powodowa domagając się zadośćuczynienia w żądanej wysokości podkreślała tą okoliczność, że powódka została wdową w młodym wieku i że dalsze życie będzie musiała spędzić jako osoba samotna, co jednakże nie wydarzyło się. Sąd ustalając wysokość „odpowiedniego” zadośćuczynienia wziął pod uwagę wszystkie okoliczności jakie zaistniały do dnia zamknięcia rozprawy, wszystkie one miały wpływ na wysokość ustalenia zadośćuczynienia i dlatego odsetki od tak ustalonej kwoty, na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądził od dnia wydania wyroku. Sąd miał na uwadze, że wyrok zasądzający zadośćuczynienie nie ma charakteru konstytutywnego i możliwe jest zasądzenie odsetek od daty wcześniejszej niż data wyrokowania, jednakże podkreślić należy, że do każdej sprawy należy podchodzić indywidualnie, a okoliczności niniejszej sprawy, z wyżej wskazanych przyczyn uzasadniały zasądzenie odsetek od kwoty zadośćuczynienia od dnia wyrokowania.

W zakresie zadośćuczynienia na rzecz małoletniego powoda zwrócić należy uwagę na fakt, że śmierć ojca nastąpiła w wieku, w którym ojciec zaczął odgrywać bardzo ważną rolę w życiu syna. Tymczasem powód został pozbawiony tak ważnych relacji z ojcem praktycznie na samym początku jego drogi życiowej. Zwrócić należy uwagę na fakt, że już wówczas K. O. bardzo aktywnie uczestniczył w wychowaniu syna, m.in. wspólnie spędzając z nim czas w warsztacie, ucząc go jazdy na rowerze. Wszystkie okoliczności sprawy uzasadniają przekonanie, że tak duża aktywność K. O. w wychowaniu syna trwałaby co najmniej do czasu usamodzielnienia się małoletniego powoda. Fakt dużego przeżycia śmierci ojca znalazł potwierdzenie w opinii, jak również m.in. w opinii z przedszkola, do którego zaczął uczęszczać krótko po tragicznym wypadku. Powód cały czas poszukuje bliskości mężczyzny w swoim życiu, co jest naturalnym procesem, bardzo istotnym – jak wynika z opinii psycholog – dla prawidłowego kształtowania i rozwoju chłopca w tak młodym wieku, w jakim znajduje się powód. Jest nadzieja, że w jakimś stopniu część tych potrzeb zaspokoi obecny małżonek powódki, ale należy mieć na uwadze, że nigdy nie zastąpi biologicznego ojca małoletniego powoda, tym bardziej, że nie wiadomo jak wpłynie na małoletniego powoda pojawienie się na świecie dziecka powódki i jej obecnego męża.

Z uwagi na fakt, że również w przypadku małoletniego powoda Sąd ustalając kwotę odpowiedniego zadośćuczynienia wziął pod uwagę wszystkie okoliczności, które zaistniały do dnia zamknięcia rozprawy, z tych samych przyczyn co wyżej wskazane i na tej samej podstawie prawnej, również w odniesieniu do tego zadośćuczynienia odsetki Sąd zasądził od dnia wyrokowania.

Zgodnie z art. 446 § 3 k.c. sąd w razie śmierci osoby może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej. Zwrócić należy uwagę na fakt, że podstawowa różnica między zadośćuczynieniem a "stosownym" odszkodowaniem polega na tym, iż zadośćuczynienie obejmuje rekompensatę krzywdy moralnej, a więc krzywdy pozostającej w sferze subiektywnych, wewnętrznych przeżyć danej osoby, natomiast pogorszenie sytuacji życiowej musi mieć charakter obiektywny, decydujące nie są więc subiektywne odczucia pośrednio poszkodowanego, ale kryteria obiektywne. Odszkodowanie z art. 446 § 3 k.c. obejmuje szeroko rozumiane szkody majątkowe, często niewymierne, ale pozostające w związku ze znacznym pogorszeniem sytuacji życiowej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 marca 2015 r., I ACa 895/14, LEX nr 1663046, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 27 lutego 2015 r., I ACa 833/14, LEX nr 1665062).

Jak wyżej wskazano śmierć K. O. miała bezpośredni wpływ również na sytuację majątkową powodów. Do czasu podjęcia przez powódkę pracy zarobkowej drastycznie zmniejszył się poziom życia powodów, ponieważ wypłacane świadczenia z ZUS nie pozwoliły na zaspokojenie ich podstawowych potrzeb. Również po podjęciu przez nią pracy poziom życia powodów był znacznie niższy niż w czasie wspólnego życia z K. O.. Zwrócić bowiem należy uwagę na fakt, że wynagrodzenie K. O. nie ograniczało się tylko do bieżącej pensji, bowiem uzyskiwał on również świadczenia dodatkowe. W 2010 r. jego łączny dochód wyniósł 70.737,34 zł (co stanowiło średnio około 5.900 zł), a w 2011 r. w związku ze świadczeniem pracy do chwili śmierci w dniu 23 sierpnia 2011 r., łącznie dochód wyniósł 60.180,30 zł. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, ponoszone samodzielnie wydatki, jak również fakt, że śmierć męża spowodowała wzrost wydatków związanych z pracami przy domu, które wykonywał K. O., mający m.in. zawód mechanika samochodowego, pracujący również w przeszłości jako robotnik budowlany, jak również biorąc pod uwagę wzrost kosztów związanych z koniecznością zapewnienia opieki nad dzieckiem, w sytuacji gdy powódka zmuszona była rozpocząć pracę zarobkową, w ocenie Sądu należało ustalić wysokość odszkodowania z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej powódki na kwotę 20.000 zł, a wobec wypłacenia już kwoty 3.000 zł, Sąd zasądził pozostałą kwotę 17.000 zł, wraz z odsetkami od dnia 15 marca 2013 r., jako żądanego początkowego terminu naliczania odsetek późniejszego niż wynikający z art. 14 ust.1 wyżej powołanej ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Co do wysokości żądanego odszkodowania na rzecz powódki wyższe odszkodowanie na zasługiwało na uwzględnienie z uwagi na fakt, że najpóźniej z momentem zawarcia nowego związku małżeńskiego sytuacja powódki poprawiła się na tyle – z nowym mężem pozostaje ona w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej – że stan znacznego pogorszenia ustał.

Inaczej sytuacja przedstawia się w odniesieniu do małoletniego powoda, wobec którego na obecnym mężu powódki nie ciąży obowiązek alimentacyjny. Niewątpliwie jego sytuacja w istotnej części zmieniła się na lepsze w związku z ponownym zamążpójściem powódki, jednakże nie mogło to prowadzić do wniosku, że również w jego przypadku nie można już w ogóle mówić o znacznym pogorszeniu sytuacji życiowej także w sferze materialnej na skutek śmierci ojca. Zwrócić należy uwagę na fakt, że niewątpliwie w sytuacji gdy K. O. był tak zaangażowany w wychowanie i ponoszenie kosztów utrzymania małoletniego syna to z pewnością przeznaczałby na jego wychowanie większe kwoty niż wynikającego stricte z obowiązku alimentacyjnego. Zwrócić również należy uwagę na fakt, że mając ojca wykwalifikowanego w tak wielu zawodach na pewno małoletni powód zostałby przez ojca wyuczony wielu praktycznych umiejętności pozwalających również w późniejszym czasie poprawiać swoją sytuację dochodową. Niewątpliwie również na znacznie niższej stopie życiowej zmuszony był żyć powód po śmierci ojca i z pewnością nie wyrównywała uszczerbku majątkowego w tym zakresie wypłacana niewielka kwota renty z ZUS i renta uzupełniająca. W ocenie Sądu biorąc pod uwagę również tą okoliczność, że małoletni powód zmuszony był przestać liczyć także na finansowe wsparcie ojca praktycznie na początku swojej drogi życiowej, a wsparcie to uzyskiwałby co najmniej do osiągnięcia pełnoletniości, wysokość szkody z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej ustalić należało na kwotę 50.000 zł, którą Sąd zasądził wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2013 r., z tych samych przyczyn, dla których odsetki od przyznanego odszkodowania zasądził na rzecz powódki.

Zgodnie z art. 446 § 1 k.c. jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł. Kwota żądanych w niniejszej sprawie kosztów pogrzebu oraz nagrobka wynikała z faktur przedłożonych pozwanemu już na etapie przedsądowego postępowania szkodowego (koszty pogrzebu w wysokości 6.703,30, tj. koszt usługi grabarskiej – 900 zł, koszt trumny i usługi pogrzebowej – 2.052 zł, koszt obsługi pogrzebu – 874,80 zł, koszt palmy i kwiatów pogrzebowych – 260 zł, koszt stypy – 2.576,50 zł, koszty ogólne – 40 zł, a nadto koszt postawienia nagrobka - 8.950,32 zł ). Nie było podstaw do obniżania kosztów poniesionych z tego tytułu, w tym w związku z niezasadnie podniesionym zarzutem przyczynienia. Strona pozwana wbrew powinności wynikającej z art. 6 k.c. nie wykazała również, aby koszty poniesione w związku z pogrzebem i wystawionym nagrobkiem (który, jak wynika ze zdjęcia jest niewielkim nagrobkiem) przekraczały zwyczaje przyjęte w danym środowisku. Dlatego też w tym zakresie Sąd uwzględnił powództwo w całości, również co do terminu wymagalności żądanych odsetek (art.481 § 1 i 2 k.c. ), mając na uwadze, że w odniesieniu do tego żądania zastosowanie miał termin 30-stu dni od dnia zgłoszenia szkody, wynikający z art. 14 ust.1 wyżej powołanej ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Zasądzona kwota uwzględnia kwoty wypłacone już częściowo przez pozwanego z tytułu kosztów pogrzebu i postawienia nagrobka.

Z wyżej wskazanych przyczyn Sąd na podstawie art. 347 k.p.c. w zw. z wyżej powołanymi przepisami utrzymał w mocy wyrok zaoczny, co do wyżej wskazanych kwot, a w pozostałej części wyrok uchylił i powództwo oddalił, zmieniając również rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c. stosunkowo je rozdzielając. Z uwagi na to, że powódka utrzymała się w zakresie swojego żądania w mniejszej części, to ona winna byłaby zwrócić pozwanemu część kosztów, jednakże biorąc pod uwagę charakter dochodzonych roszczeń, jak również to, że na wysokość zasądzonych świadczeń wpływ miały okoliczności powstałe po wniesieniu pozwu, za które nie można winić powódki, Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył powódki częścią w/w kosztów, które przypadały na pozwanego. W zakresie kosztów należnych małoletniemu powodowi Sąd zasądził od pozwanego na jego rzecz kwotę 1.142,25 zł, ponieważ kwota ta odpowiada stosunkowi w jakiej powód wygrał sprawę.

Jednocześnie Sąd, w związku z jedynie częściowym uwzględnieniem żądań, nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. kwotę 10.424 zł, odpowiadającą części kosztów przypadających na pozwanego w części, w jakiej przegrał sprawę - w opłacie sądowej od pozwu i wydatkach na wynagrodzeni biegłych.

Z wyżej wskazanych przyczyn Sąd na podstawie art. 347 k.p.c. w zw. z wyżej powołanymi przepisami utrzymał w mocy wyrok zaoczny, co do wyżej wskazanych kwot, a w pozostałej części wyrok uchylił i powództwo oddalił, zmieniając również rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Sąd mając również na uwadze charakter dochodzonych roszczeń, sytuację osobistą powodów, na podstawie art.113 ust.4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( tekst jedn. Dz.U.2014.1025 ) odstąpił od obciążenia ich przypadającą na nich częścią kosztów sądowych.