Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 973/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Marek Wojnar

Sędziowie: SO Anna Kalbarczyk

SO Anna Zawadka (spr.)

Protokolant: protokolant sądowy – stażysta Anna Rusak

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej Warszawa – Praga w Warszawie Grzegorza Łaby

po rozpoznaniu dnia 26 września 2016 r. w Warszawie

sprawy M. S. (1), s. Z. i B. ur. (...) w P.

oskarżonego o przestępstwa z art. 279 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w zw. art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, art. 279 § 1 kk, art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, art. 281 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

P. Z. (1), s. A. i G., ur. (...) w Z.

oskarżonego o przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk , art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego P. Z. (1)

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 18 lutego 2016 r. sygn. akt VIII K 205/15

przy zastosowaniu kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 kk zmienia zaskarżony wyrok odnośnie oskarżonych M. S. (1) i P. Z. (1) w ten sposób, że:

1. uchyla rozstrzygnięcia z pkt 16, 17 i 27 oparte o art. 91 § 2 kk , art. 86 § 1 kk i art. 63 § 1 k.k. dotyczące kary łącznej oraz zaliczenia okresu tymczasowego aresztowania;

2. uchyla rozstrzygnięcie z pkt 13 i uznając, że w ramach czynu z pkt VII czyn zarzucany oskarżonym polegał na tym, iż w dniu 10 grudnia 2011r. w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci miedzianej rynny dachowej o wartości 200 złotych na szkodę M. W., co stanowiło wykroczenie z art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpsw i art. 45 § 1 kw postępowanie przeciwko M. S. (1) i P. Z. (1) umarza; wydatkami za postępowanie w tym zakresie obciąża Skarb Państwa;

3. na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 kk wymierza oskarżonemu P. Z. (1) karę łączną 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności;

4. przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary orzeczonej wobec M. S. (1) w pkt 15 wyroku za czyn z pkt LV na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 i § 6 pkt 4 kk orzeczoną karę łagodzi do 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

5. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierza oskarżonemu M. S. (1) karę łączną grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

6. na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 kk wymierza oskarżonemu M. S. (1) karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

7. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu P. Z. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 25.06.2014r. do dnia 26.09.2016r., a M. S. (1) od dnia 04.07.2013r. do dnia 01.10.2013r.;

8. uchyla rozstrzygnięcie z pkt 21 w zakresie orzeczonego obowiązku naprawienia szkody na rzecz M. W. oraz z pkt 25 w zakresie orzeczonego obowiązku naprawienia szkody w całości na rzecz I. P.;

9. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

10. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. G. (1) kwotę 516,60 zł i na rzecz adw. P. J. kwotę 516,60 zł obejmujące wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT;

11. zwalnia oskarżonych M. S. (1) i P. Z. (1) od uiszczenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

SSO Anna Zawadka SSO Marek Wojnar SSO Anna Kalbarczyk

Sygn. akt VI Ka 973/16

UZASADNIENIE

M. S. (1) oraz P. Z. (1) zostali oskarżeni o to, że:

I. w okresie od 6 do 12 lutego 2013 r. w W. przy ulicy (...) działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu drzwi garażowych dostali się do wnętrza domu i dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: pieniędzy tj. 400 euro, przedwojennego Banjo Picolo, narzędzi i elektronarzędzi, części samochodowych, 2 sztuk dekoderów do anten satelitarnych, filtra do basenu, pompy wodnej, sprzętu wędkarskiego, 8 sztuk żyrandoli mosiężnych, żyrandola z porcelitu brązowego, stołu mosiężnego, 6 sztuk lamp mosiężnych, lampy nocnej z marmuru białego, 3 sztuk kinkietów mosiężnych, 2 sztuk replik szabel, samowaru niklowanego, 3 sztuk pater, 5 sztuk mosiężnych popielniczek, świecznika srebrzonego, kompletu porcelanowego do kawy, 4 sztuk walizek, alkoholu, powodując stratę o łącznej wartości około 13.337 złotych, działając na szkodę I. i T. Z., tj. o czyn z art. 279 § 1kk,

a w odniesieniu do P. Z. (1) , który czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

II. w nocy z 14/15 marca 2013 roku w W. przy ulicy (...) działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby okiennej dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego i dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: rondla miedzianego ocechowanego z 1860 roku, mosiężnego żelazka na duszę, barometra oprawionego w drewno produkcji rosyjskiej, 100 metrów miedzianego przewodu elektrycznego dwużyłowego o średnicy 2,5mm, kompletu długich wierteł do drewna w drewnianym pudełku, miedzianych elementów z term gazowych, baterii umywalkowej, powodując stratę o łącznej wartości 1.424 złotych, na szkodę S. J., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

III. w nocy z 3/4 lipca 2013 roku w W. przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby okiennej w jednym z pokoi domu jednorodzinnego, dostali się do jego wnętrza, skąd usiłowali dokonać zaboru w celu przywłaszczenia mienia o nieustalonej wartości, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na postawę sąsiadki pokrzywdzonej, działając na szkodę T. S., S. D. i O. S., tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk,

IV. w okresie od 20 do 22 czerwca 2013 roku w W. przy ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu okna oraz pokonaniu zabezpieczenia drzwi wejściowych w postaci skobla, dostali się do wnętrza domu i dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: pozłacanego zegarka m-ki C. z białym cyferblatem, zegarka m-ki O. z kryształową szybką, zegarka damskiego m-ki C. z białym cyferblatem, zegarka koloru żółtego o nieustalonej nazwie, pistoletu zabawkowego na kulki, dwóch opakowań do fajek, zapalniczki metalowej H. (...), dwóch srebrnych obrączek, wkrętarki m-ki B., alkoholu, powodując stratę o łącznej wartości około 2.180 złotych, działając na szkodę K. C., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

V. w okresie od 9 do 17 sierpnia 2012 roku w M. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą i trzecim nieustalonym sprawcą, po uprzednim wybiciu szyby okiennej dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: heblarki ręcznej, wiertarki, 3 sztuk reduktorów do butli tlenowych i wodorowych, komputera stacjonarnego, kompletu kluczy płaskich, nitownicy ręcznej, powodując stratę o łącznej wartości około 1.700 złotych, działając na szkodę R. i W. Ś., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

VI. w nocy z 31 stycznia/1 lutego 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby okiennej dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: pieniędzy w kwocie 1.200złotych, 2 sztuk złotych pierścionków, 2 sztuk srebrnych pierścionków, pozłacanego naszyjnika, sztucznej biżuterii w postaci korali różnego wzoru w ilości 10 sztuk, 2 sztuk srebrnych naszyjników, 2 sztuk nowych koców w opakowaniu, nowej kołdry, zegarka damskiego na łańcuszku na szyję, jednej butelki wódki żytniej powodując stratę o łącznej wartości około 4.500 złotych, działając na szkodę H. Z. (1), tj. o czyn z art. 279 § 1kk,

VII. w bliżej nieustalonym okresie nie wcześniej niż w 2010 roku i nie później niż do 10 grudnia 2011 roku w krótkich odstępach czasu, działając wspólnie i w porozumieniu, z góry powziętym zamiarem, w W. przy ulicy (...), dokonali zaboru w celu przywłaszczenia rynien dachowych wykonanych z miedzi powodując stratę o łącznej wartości około 800 złotych, działając na szkodę M. W., przy czym czynu tego dopuścili się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

VIII. w okresie od 28 marca do 02 kwietnia 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu drzwi piwnicznych, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego i dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci żyrandola mosiężnego powodując stratę o łącznej wartości 1.000zł, działając na szkodę H. B., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

IX. w nocy z 09/10 maja 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wejściu przez uchylone okno w ganku, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci torebki z zawartością portfela, dowodu osobistego na dane H. Z. (2), karty kredytowej (...) na dane H. Z. (2), biletu miesięcznego na dane H. Z. (2), identyfikatora pracowniczego na dane H. Z. (2), okularów oraz gotówki w kwocie 500zł, powodując stratę o łącznej wartości 600zł działając na szkodę H. Z. (2), tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

X. w okresie od 12 do 26 kwietnia 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim przecięciu kłódek zabezpieczających kratę oraz wybiciu szyby w drzwiach balkonowych, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci kurtki futrzanej z lisów o wartości 700zł oraz aparatu fotograficznego marki Z. wraz z teleobiektywem myśliwskim o wartości 500zł, powodując stratę o łącznej wartości 1.200zł na szkodę B. S. (1) tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XI. w okresie od 01 kwietnia do 31 maja 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w lufciku, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd usiłowali dokonać zaboru w celu przywłaszczenia nieustalonego mienia o nieustalonej wartości, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na brak przedmiotów będących w ich zainteresowaniu, powodując straty o nieustalonej wartości na szkodę K. S. (1), tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk,

XII. w okresie od 01 do 30 marca 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby okiennej, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd usiłowali dokonać zaboru w celu przywłaszczenia nieustalonego mienia o nieustalonej wartości, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli, z uwagi na brak przedmiotów będących w ich zainteresowaniu, powodując straty o nieustalonej wartości na szkodę A. Z., tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk,

XIII. w okresie od 01 do 31 stycznia 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyrwaniu drzwi garażowych, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia przewodów miedzianych, powodując stratę o nieustalonej wartości na szkodę D. i J. G. (2), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XIV. w okresie od 01 stycznia 2012 roku do 30 czerwca 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu drzwi piwnicznych, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia kranów, żyrandoli mosiężnych, grzejników oraz rur miedzianych, powodując stratę o łącznej wartości około 1.000zł na szkodę E. R.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XV. w okresie od 01 stycznia do 28 lutego 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu drzwi wejściowych dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci wiertarki marki C. o wartości 150zł a następnie po wyważeniu drzwi wejściowych do piwnicy dokonali zaboru w celu przywłaszczenia kranów oraz złączek miedzianych o wadze łącznej 2 kg i wartości 50zł a także 10 butelek wina o wartości 200zł, powodując straty o łącznej wartości 800zł na szkodę J. P., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XVI. w okresie od 01 lutego do 31 marca 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w oknie, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd usiłowali dokonać zaboru w celu przywłaszczenia nieustalonego mienia o nieustalonej wartości, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli, z uwagi na brak przedmiotów będących w ich zainteresowaniu, powodując straty o łącznej wartości 180zł na szkodę M. K., tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk,

XVII. w okresie od 01 lutego do 31 marca 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim zerwaniu kłódki z drzwi garażowych, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci żyrandola mosiężnego, powodując straty o łącznej wartości 150zł na szkodę M. K., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XVIII. w okresie od 01 października 2012 roku do 26 kwietnia 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby okiennej, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci lodówki marki P. o wartości 400zł, futra z norek o wartości 10.000zł, kożucha męskiego o wartości 3.000zł, pościeli satynowej oraz ręczników o wartości 800zł, telewizora marki P. o wartości 1.500zł, koca z wełny owczej o wartości 180zł, pompy głębinowej o wartości 390zł, oraz obrazu malowanego na płótnie o nieustalonej wartości, powodując straty o łącznej wartości nie mniejszej niż 8.584, 94 zł na szkodę W. D., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XIX. w nocy z 03/04 marca 2012 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim otwarciu niezabezpieczonego okna, dostali się na strych zamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci rur miedzianych długości 120mb o wartości 1.000zł, przewodu elektrycznego trzyżyłowego o długości 100m o wartości 300zł, wałka do piły o wartości 500zł, wierteł różnego rodzaju w ilości około 15 sztuk o wartości około 50zł, powodując straty o łącznej wartości 1.850zł na szkodę M. S. (2), tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

XX. w okresie od 20 marca do 22 czerwca 2012 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim otwarciu niezabezpieczonych drzwi wejściowych do budynku gospodarczego oraz garażu, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci pilarki o wartości 150zł, przewodów miedzianych od spawarki o wartości 300zł, przewodu miedzianego od przecinarki o wartości 50zł, przewodu miedzianego czterożyłowego długości 40m o wartości 100zł, stopu brązu w kształcie walca wartości około 250zł, walca mosiężnego o wartości 60zł, spawarki o wartości 250zł oraz dwóch sztuk dziecięcych siedzisk samochodowych o wartości 50zł, powodując straty o łącznej wartości 1.210zł na szkodę M. S. (3), tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

XXI. w okresie od 27 do 28 stycznia 2013 roku w Z. przy ul.(...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu drzwi wejściowych, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci 4 felg aluminiowych o wartości 2.000zł, kabla elektrycznego o wartości 300zł oraz kabla zasilającego o wartości 300zł, powodując straty o łącznej wartości 2.600zł na szkodę Z. Ł., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXII. w okresie od 14 do 17 grudnia 2012 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w oknie, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci telefonu komórkowego marki S. (...) oraz telefonu komórkowego marki S. (...), powodując straty o łącznej wartości 820zł na szkodę K. D. (1), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXIII. w okresie od 13 do 22 października 2012 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu drzwi wewnętrznych, dostali się do pomieszczeń niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd usiłowali dokonać zaboru w celu przywłaszczenia nieustalonego mienia o nieustalonej wartości, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli, z uwagi na brak przedmiotów będących w ich zainteresowaniu, powodując straty o łącznej wartości 300 zł na szkodę A. B. (1), tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk,

XXIV. w okresie od 02 do 04 czerwca 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w pomieszczeniu gospodarczym, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci złotej biżuterii, skórzanego kuferka na biżuterię, dowodu osobistego na dane D. B., dokumentów funduszu emerytalnego (...) powodując straty o łącznej wartości 3.000zł na szkodę D. B., oraz dokonał zaboru w celu przywłaszczenia biżuterii w postaci pereł z tęczowym połyskiem, kamieni półszlachetnych pięć agatów i siedem sznurów bursztynowych powodując straty o łącznej wartości 500zł na szkodę T. P., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXV. w okresie od 02 do 06 maja 2012 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyrwaniu kraty w oknie garażowym, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci żyrandola mosiężnego oraz złomu miedzianego w ilości około 50kg, powodując straty o łącznej wartości 1.000zł na szkodę W. Z., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXVI. w nocy z 05/06 grudnia 2012 roku w M. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu za pomocą nieustalonego narzędzia drzwi balkonowych, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci młotowiertarki marki B. (...), dwóch sztuk małych wiertarek marki B. (...), pilarki marki M. (...), szlifierki kątowej marki B. (...), wiertarko-wkrętarki marki B. (...), butów skórzanych marki Q., 20 sztuk butelek alkoholu różnych marek oraz gatunków, wózka gospodarczego wykonanego z kątownika, skrzyni ładunkowej wykonanej z desek, elementów miedzianych w postaci zaworów, złączek, kolanek, rurek, plecaka marki C. koloru czarno-niebieskiego oraz dwóch toreb desantowych od spadochronów, powodując straty o łącznej wartości 8.200zł na szkodę A. J., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXVII. w okresie od 26 stycznia do 03 lutego 2013 roku w M. przy ul.(...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu łomem rolety antywłamaniowej a następnie wybiciu szyby, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci mosiężnych narzędzi do obsługi kominka oraz 6 sztuk orderów (...), powodując straty o łącznej wartości 2.400 zł na szkodę H. N., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXVIII. w bliżej nieustalonym okresie nie później niż do dnia 31 grudnia 2012 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w ganku, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia telewizora płaskiego (...), piły do drzewa(...) oraz 30 sztuk srebrnych monet z napisem „30 lat PRL”, powodując straty o nieustalonej łącznej wartości na szkodę J. B., K. B. oraz I. G., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXIX. w okresie od 01 czerwca 2012 roku do 04 lipca 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w oknie, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci rur miedzianych o wartości 950zł, powodując straty o łącznej wartości 1.350zł na szkodę B. P., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXX. w okresie od 01 maja do 04 lipca 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wejściu przez niezabezpieczone drzwi garażowe, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci młota marki H. koloru czerwonego bbd, powodując straty o łącznej wartości 600zł na szkodę R. G., tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

XXXI. w okresie od 01 lutego do 31 marca 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w ganku, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci odznaczeń państwowych tj. Krzyż Oficerski, dwa Krzyże Kawalerskie, samowaru produkcji rosyjskiej bbd o wartości 100zł, mechanizmu zegara wiszącego wraz z wahadłem o wartości 200zł, przedwojennej porcelanowej figurki psa o wartości 100zł, szlifierki elektrycznej bbd o wartości 150zł, szkatułki drewnianej z zawartością biżuterii w postaci łańcuszków, spinek męskich, pierścionków o łącznej wartości 400zł, dwóch kranów, żyrandola mosiężnego, wężownicy piecyka gazowego o łącznej wartości 200zł, powodując straty o łącznej wartości 1.150zł na szkodę G. K., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXXII. w okresie od 01 kwietnia do 31 maja 2012 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci piły do cięcia drzewa bbd na szkodę A. K. (1) oraz przewodów elektrycznych o wartości 50zł na szkodę U. K., powodując straty o łącznej wartości 400zł na szkodę A. S. (1), A. K. (1) i U. K., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXXIII. w okresie od 01 lutego do 31 marca 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach balkonowych, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci trzech przedłużaczy elektrycznych, sztućców, klamek mosiężnych z 5 par drzwi o wartości 100zł, powodując straty o łącznej wartości 600zł na szkodę A. B. (2), M. B., Z. W., E. G. oraz K. W., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXXIV. w okresie od 01 grudnia 2012 roku do 31 stycznia 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyrwaniu kraty oraz wybiciu szyby w oknie piwnicznym, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci dwóch złotych łańcuszków komunijnych, piecyka gazowego ściennego do podgrzewania wody, kryształowego zegara oraz dwóch kranów, powodując straty o łącznej wartości około 400zł na szkodę Z. S. (1), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXXV. w okresie od 26 do 27 maja 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu okna, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci samowaru z żelaza koloru srebrnego o wartości 100zł, powodując straty o łącznej wartości 400zł na szkodę A. S. (2), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 288 § 1 kk,

XXXVI. w okresie od 15 do 18 lutego 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w oknie kuchennym, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci piecyka elektrycznego o wartości 70zł, anteny telewizyjnej o wartości 250zł, książek kucharskich oraz perfum o wartości 200zł, powodując straty o łącznej wartości 720zł na szkodę K. S. (2), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXXVII. w okresie od 01 czerwca do 04 lipca 2013 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w oknie, dostali się do wnętrza pomieszczenia warsztatowego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci elementów mosiężnych oraz przewodów elektrycznych o wartości 600zł, powodując straty o łącznej wartości 650 zł na szkodę P. S., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXXVIII. w okresie od 01 listopada do 31 grudnia 2012 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w oknie, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci kranów, mosiężnej statuetki w kształcie orła oraz plastikowego pojemnika z zawartością srebrnych sztućców, powodując straty o łącznej wartości 2.500zł na szkodę A. K. (2), E. P. (1), C. K. oraz Z. S. (2), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XXXIX. w okresie od 01 lutego do 30 kwietnia 2013 roku w M. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu drzwi garażowych, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci kranów, kinkietów oświetleniowych w ilości 2 sztuk, powodując straty o łącznej wartości 500 zł na szkodę K. S. (3), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XL. w okresie od 12 stycznia do 13 lutego 2012 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim podważeniu dachu przy pomocy łomu, dostali się do wnętrza budynku gospodarczego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci przewodów elektrycznych o długości około 200m, odlewu mosiężnego cyfry „0” o wadze 9kg, zwoi miedzianych od spawarki o wadze około 7 kg, płaskorzeźby Chrystusa w ilości 20 sztuk o wadze 0,75kg każda, blachy mosiężnej o wadze około 10kg, rurek miedzianych o długości 4m, liter mosiężnych w ilości 2000 sztuk, ramionek od żyrandola o wadze około 30 kg, wzorów mosiężnych przedmiotów artystycznych, wzorów żydowskich hanuki o wadze około 20kg, kurtki wojskowej koloru zielonego, figurek mosiężnych w kształcie jaszczurek w ilości 2 sztuk, oraz figurek mosiężnych przedstawiających postacie grzybiarki w ilości 6 sztuk, powodując straty o łącznej wartości 34.000zł na szkodę L. G., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XLI. w okresie od 01 września do 30 listopada 2012 roku w Z. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wejściu przez uchylone okno, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci dwóch żyrandoli mosiężnych, powodując straty o łącznej wartości 900zł na szkodę W. i M. O., tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

XLII. w okresie od 01 do 31 grudnia 2012 roku w M. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w ganku, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci monet oraz banknotów polskich sprzed denominacji oraz monet kolekcjonerskich XIX i XX wiecznych, powodując straty o nieustalonej łącznej wartości na szkodę Ż. C., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XLIII. w okresie od 01 sierpnia do 30 września 2012 roku w M. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wejściu przez otwarte okno, dostali się do piwnicy budynku, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci roweru górskiego marki (...), powodując straty o łącznej wartości 600zł na szkodę M. S. (4) i A. S. (3), tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

XLIV. w okresie od 01 maja do 04 lipca 2013 roku w M. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu drzwi wejściowych, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci dwóch złotych obrączek, gotówki w kwocie 2.000zł, pierścionka z granatowym oczkiem, rydwanu mosiężnego z koniem oraz dekodera do odbioru telewizji, powodując straty o łącznej wartości 5.000zł na szkodę I. K., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XLV. w okresie od 05 do 06 maja 2013 roku w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim otwarciu niezabezpieczonego okna, dostali się do wnętrza budynku mieszkalnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci laptopa marki S. (...), powodując straty o łącznej wartości 1.500zł na szkodę M. M. (1), tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

XLVI. w okresie od 22 do 27 stycznia 2012 roku w M. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w oknie, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci telewizora (...) marki P. bbd, powodując straty o łącznej wartości 1.500zł na szkodę A. K. (3), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XLVII. w nieustalonym dniu, nie później jednak niż w dniu 04.07.2013 r., przy ul. (...) w W., działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego, polegającej na zaborze w celu przywłaszczenia złotej i srebrnej biżuterii w postaci łańcuszków i pierścionków oraz srebrnej papierośnicy o nieustalonej wartości, po uprzednim wybiciu szyby okiennej, powodując w mieniu J. N. i A. N. szkodę nie mniejszą niż 421 zł, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

XLVIII. w nieustalonym dniu, nie później jednak niż w dniu 04.07.2013 r. przy ul. (...) w W., działając wspólnie i w porozumieniu, z wnętrza ogrodzonego piętrowego budynku, zabrali w celu przywłaszczenia rzeczy ruchome w postaci przewodów miedzianych, pary obuwia sportowego o nieustalonej wartości, złotej i srebrnej biżuterii oraz srebrnych sztućców należące do W. G. i E. Z., powodując w ich mieniu szkodę w nieustalonej wysokości, nie mniejszą jednak niż 421 zł, tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

XLIX. w nieustalonym dniu w czerwcu 2013 r. przy ul. (...) w W., działając wspólnie i w porozumieniu, z wnętrza ogrodzonego budynku, zabrali w celu przywłaszczenia rzeczy ruchome w postaci przewodów elektrycznych oraz elementów maszyn o nieustalonej wartości, nie mniejszej jednak niż 421 zł, należące do M. K., E. B., D. K. i K. K. (3), powodując w ich mieniu szkodę w nieustalonej wartości, tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

L. w nieustalonym dniu w 2013 r., nie później jednak niż w dniu 04.09.2013 r. przy ul. (...) w W., działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego polegającej na zaborze w celu przywłaszczenia złotej i srebrnej biżuterii, złotego zegarka, spawarki oraz wyrobów z mosiądzu o nieustalonej wartości, po uprzednim rozbiciu kłódki w kracie zabezpieczającej przy użyciu łomu, a następnie wybiciu szyby okiennej, powodując szkodę w nieustalonej wysokości w mieniu A. Ł., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

LI. w okresie od dnia 20.12.2012 r. do dnia 01.01.2013 r. przy ul. (...) w Z., działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wyważeniu drzwi wejściowych oraz okna, dostali się do wnętrza domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci butli gazowej 11 kg, przyłączy w postaci reduktora i węży, baterii zlewozmywaka, bojlera elektrycznego, kompletów kryształowych, zastawy stołowej oraz kompletów pościeli, powodując stratę o łącznej wartości 7.000 zł na szkodę E. J., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

LII. w nieustalonym dniu w 2013 r. przy ul. (...) w W., działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali kradzieży z włamaniem do domu jednorodzinnego polegającej na zaborze w celu przywłaszczenia mosiężnych kinkietów i żyrandola oraz kranów o nieustalonej wartości, po uprzednim wyważeniu kraty zabezpieczającej okno przy użyciu łomu, a następnie wypchnięciu okna, powodując w mieniu A. D., A. S. (4) i L. S. szkodę nie mniejszą niż 400 zł, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

P. Z. (1) został oskarżony o to, że:

LIII. w nieustalonym dniu w okresie od 01 stycznia 2012 roku do 17 maja 2013 roku w Z. przy ul.(...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu otworu w ścianie budynku, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci złotej oraz srebrnej biżuterii o wartości 70.000zł, żyrandoli oraz kinkietów o wartości 1.000zł oraz wyrobów z onyksu, porcelany, bursztynu, pereł oraz hebanu o wartości 10.000zł, powodując straty o łącznej wartości 82.800zł na szkodę W. N.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk ,

LIV. w nieustalonym dniu w okresie od 01 listopada 2012 roku do 31 marca 2013 roku w Z. przy ul.(...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim wybiciu szyby w oknie, dostali się do wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia 3 sztuk kranów oraz przedmiotów mosiężnych, powodując straty o nieustalonej łącznej wartości na szkodę H. M., tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

M. S. (1) i P. Z. (1) zostali oskarżeni o to, że:

LV. w okresie od 01 do 30 kwietnia 2013 roku w M. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, po uprzednim otwarciu niezabezpieczonego okna, dostali się wnętrza niezamieszkałego domu jednorodzinnego, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci baterii prysznicowej, baterii wannowej, dwóch sztuk baterii umywalkowej, żyrandola mosiężnego, odkurzacza bbd, piły zwrotnej marki M. (...), spawarki inwerterowej marki N. bbd, generatora prądotwórczego schwarzbach W. 3000 bbd, oraz miedzi ze spawarki, powodując straty o łącznej wartości 4.500zł na szkodę C. T., tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

M. S. (1) został oskarżony o to, że:

LVI. w bliżej nieustalonym okresie nie później niż do 2 sierpnia 2013 roku w W. przy ulicy (...), po uprzednim otwarciu okna w nieustalony sposób dostał się do wnętrza domu jednorodzinnego skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie około 220 złotych, działając na szkodę Z. Z. (2), tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

LVII. w dniu 12.12.2010 r. przy ul. (...) w W., dokonał kradzieży z włamaniem do sklepu wielobranżowego mieszczącego się na parterze budynku mieszkalnego, polegającej na zaborze pieniędzy w kwocie 1.000 zł, ok. 100 paczek papierosów o wartości ok. 1.000 zł oraz czasowych biletów komunikacyjnych (...) o wartości ok. 1.000 zł, po uprzednim uszkodzeniu czterech luksfer, a następnie wybiciu szyby w drzwiach wejściowych, powodując w mieniu B. S. (2) szkodę w łącznej wysokości 3.350 zł, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk,

LVIII. w dniu 12.12.2010 r. przy ul. (...) w W., bezpośrednio po dokonaniu kradzieży z włamaniem do sklepu wielobranżowej mieszczącego się na parterze budynku mieszkalnego, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych pieniędzy oraz biletów komunikacyjnych (...), o łącznej wartości ok. 2.000 zł, użył przemocy wobec B. S. (2) polegającej na odepchnięciu jej, wskutek czego wyswobodził się z jej uchwytu i uciekł,

tj. o czyn z art. 281 kk,

P. Z. (1) został oskarżony o to, że:

LIX. w nieustalonym dniu w grudniu 2012 r., nie później jednak niż w dniu 29.12.2012 r. przy ul. (...) w W., działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną, dokonał kradzieży z włamaniem do dwukondygnacyjnego budynku mieszkalnego polegającej na zaborze w celu przywłaszczenia rzeczy ruchomych w postaci piecyka gazowego, mosiężnego żyrandola, po uprzednim wyrwaniu kraty zabezpieczającej, a następnie wybiciu szyby okiennej, powodując w mieniu A. G. szkodę w nieustalonej wysokości, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

LX. w okresie od dnia 24.12.2012 r. do dnia 25.12.2012 r. przy ul. (...) w Z., dokonał kradzieży z włamaniem do budynku mieszkalnego, polegającej na zaborze w celu przywłaszczenia rzeczy ruchomych w postaci składanego noża myśliwskiego o wartości 100 zł, lornetki teatralnej o wartości 50 zł, pieniędzy w kwocie ok. 70 zł oraz dwóch emblematów, po uprzednim wybiciu szyby okiennej, powodując w mieniu J. J. szkodę w wysokości 220 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

LXI. w nieustalonym dniu w okresie od stycznia 2013 r. do lutego 2013 r. przy ul. (...) w Z., działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną, dokonał kradzieży z włamaniem do budynku, w którym mieścił się sklep, polegającej na zaborze w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie ok. 20.000 zł, znajdujących się w kasetkach umieszczonych wewnątrz sześciu automatów do gier hazardowo-liczbowych, po uprzednim przedostaniu się do wnętrza budynku w drodze wypchnięcia okna, wyważenia dwóch par drzwi, a następnie rozbiciu kłódek zabezpieczających maszyny do gier, powodując nieustaloną szkodę w mieniu K. G. oraz szkodę w wysokości nie mniejszej niż 2.350 zł w mieniu nieustalonego mężczyzny o imieniu (...), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

LXII. w nieustalonym dniu, w okresie od marca 2013 r. do kwietnia 2013 r. przy ul. (...) w M., dokonał kradzieży z włamaniem do budynku mieszkalnego, polegającej na zaborze w celu przywłaszczenia rzeczy ruchomych w postaci przewodów do spawarki oraz przedłużacza o długości ok. 30 metrów, po uprzednim wypchnięciu okna nad drzwiami wejściowymi do budynku, powodując w mieniu S. Z. szkodę w wysokości 250 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

LXIII. w okresie od dnia 29.05.2012 r. do dnia 30.05.2012 r. w D., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. S. (1), dokonał kradzieży mienia z domu I. P. w ten sposób, że wykorzystując otwarte okno dostał się do wnętrza domu, skąd zabrał w celu przywłaszczenia piłę łańcuchową m-ki (...), przedłużacz elektryczny o długości 30 m., ekspres do kawy i mosiężne okucia drzwi wewnętrznych, o łącznej wartości strat w wysokości 2.100 zł na rzecz I. P., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Po rozpoznaniu sprawy o sygnaturze akt VIII K 205/15 Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie wyrokiem z dnia 18 lutego 2016 roku orzekł:

1. oskarżonego M. S. (1) uznał za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów w punktach od I do IV, VI, VIII od X do XVIII, od XXI do XXIV, od XXVI do XXIX, XXXI, od XXXIII do XXXIX, XLII, XLIV, XLVII, od L do LII, uznając, iż zostały popełnione w ciągu przestępstw z art. 279 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i za to na podstawie art. 279 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 279 § 1 kk, art. 14 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu jedną karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 kk grzywnę 100 (sto) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda stawka,

2. oskarżonego M. S. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w punkcie LVI aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 279 § 1 kk skazał go i wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

3. oskarżonego M. S. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu w punkcie V, XXV, XXXII, XL, XLVI, aktu oskarżenia, uznając że zostały popełnione w ciągu przestępstw z art. 279 § 1 kk w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu jedną karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

4. oskarżonego M. S. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie LVII czynu, uznając, że został popełniony w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 279 § 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

5. oskarżonego M. S. (1) uznał za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów w punktach IX, XXX, XLI, XLIII, XLV, uznając, że zostały popełnione w ciągu przestępstw z art. 278 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu jedną karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

6. oskarżonego M. S. (1) uznał za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów w punktach XIX, XX, uznając, że zostały popełnione w ciągu przestępstw z art. 278 § 1 kk w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu jedną karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

7. oskarżonego M. S. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie LVIII czynu, uznając, że został popełniony w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne i za to na podstawie art. 281 kk w zw. z at. 64 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 281 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

8. oskarżonego P. Z. (1) uznał za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów w punktach od I do VI, VIII, od X do XVIII, od XXI do XXIX, od XXXI do XL, XLII, XLIV, od XLVI do XLVII, od L do LII, uznając, iż zostały popełnione w ciągu przestępstw z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, i za to na podstawie art. 279 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 279 § 1 kk, art. 14 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu jedną karę 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności,

9. oskarżonego P. Z. (1) uznał za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów z punktach IX, od XIX do XX, XXX, XLI, XLIII, XLV, uznając, że zostały popełnione w ciągu przestępstw z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu jedną karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności,

10. oskarżonego P. Z. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów w punktach od LIII do LIV aktu oskarżenia, uznając, iż stanowią ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu jedną karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

11. oskarżonego P. Z. (1) uznał za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów w punktach od LIX do LXII aktu oskarżenia, uznając iż stanowią ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał go, zaś na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu jedną karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

12. oskarżonego P. Z. (1) uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu w punkcie LXIII aktu oskarżenia i za to na podstawie art., 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

13. oskarżonego M. S. (1) oraz P. Z. (1) uznał za winnych popełnienia zarzucanego im czynu w punkcie VII aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał ich, zaś na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył M. S. (1) oraz P. Z. (1) kary po 1 (jednym) roku i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

14. oskarżonych M. S. (1) i P. Z. (1) uznał za winnych popełnienia zarzuconego im czynu w punkcie LV aktu oskarżenia i za to M. S. (1) na podstawie art. 278 § 1 kk, zaś P. Z. (1) na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał i na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył im kary po 1 (jednym) roku pozbawienia wolności,

15. na podstawie art. 91 § 2 kk, art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego M. S. (1) kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył mu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

16. na podstawie art. 91 § 2 kk, art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego P. Z. (1) kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył mu karę łączną 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności,

17. uznał, iż zarzucone oskarżonym M. S. (1) oraz P. Z. (1) czyny z punktu XLVIII oraz XLIX stanowią wykroczenia z art. 119 § 1 kw, na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie w tym zakresie umorzył wobec przedawnienia orzekania,

18. na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonych M. S. (1) oraz P. Z. (1) obowiązek naprawienia szkody w kwocie od każdego z nich po: 6 668, 50 (sześć tysięcy sześćset sześćdziesiąt osiem 50/100) złotych łącznie na rzecz I. i T. Z., 712 (siedemset dwanaście) złotych na rzecz S. J., 1090 (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt) złotych na rzecz K. C., 850 (osiemset pięćdziesiąt) złotych łącznie na rzecz R. i W. Ś., 2250 (dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt) złotych na rzecz H. Z. (1), 400 (czterysta) złotych na rzecz M. W., 500 (pięćset) złotych na rzecz H. B., 300 (trzysta) złotych na rzecz H. Z. (2); 600 (sześćset) złotych na rzecz B. S. (1); 500 (pięćset) złotych na rzecz E. R., 400 (czterysta) złotych na rzecz J. P., 90 (dziewięćdziesiąt) złotych na rzecz M. K., 75 (siedemdziesiąt pięć) złotych na rzecz M. K., 925 (dziewięćset dwadzieścia pięć) złotych na rzecz M. S. (2), 605 (sześćset pięć) złotych na rzecz M. S. (3), 1 300 (tysiąc trzysta) złotych na rzecz Z. Ł., 410 (czterysta dziesięć) złotych na rzecz K. D. (1), 150 (sto pięćdziesiąt) złotych na rzecz A. B. (1), 1500 (tysiąc pięćset) złotych na rzecz D. B., 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych na rzecz T. P., 500 (pięćset) złotych na rzecz W. Z., 4 100 (cztery tysiące sto) złotych na rzecz A. J., 1200 (tysiąc dwieście) złotych na rzecz H. N., 675 (sześćset siedemdziesiąt pięć) złotych na rzecz B. P., 300 (trzysta) złotych na rzecz R. G., 575 (pięćset siedemdziesiąt pięć) złotych na rzecz G. K., 200 (dwieście) złotych łącznie na rzecz A. S. (1), A. K. (1) i U. K., 300 (trzysta) złotych łącznie na rzecz A. B. (2), M. B., Z. W., E. G. oraz K. W., 200 (dwieście) złotych na rzecz Z. S. (1), 200 (dwieście) złotych na rzecz A. S. (2), 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych na rzecz K. S. (2), 325 (trzysta dwadzieścia pięć) złotych na rzecz P. S., 1250 (tysiąc dwieście pięćdziesiąt) złotych łącznie na rzecz A. K. (2), E. P. (1), C. K. oraz Z. S. (2), 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych na rzecz K. S. (3), 17 000 (siedemnaście tysięcy) złotych na rzecz L. G., 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych łącznie na rzecz W. i M. O., 300 (trzysta) złotych łącznie na rzecz M. S. (4) i A. S. (3), 2500 (dwa tysiące pięćset) złotych na rzecz I. K., 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych na rzecz M. M. (1), 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych na rzecz A. K. (3), 3500 (trzy tysiące pięćset) złotych na rzecz E. J., 200 (dwieście) złotych łącznie na rzecz A. D., A. S. (4) i L. S.,

19. na podstawie art. 46 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego P. Z. (1) nawiązkę w kwocie 40 000 (czterdzieści tysięcy) złotych na rzecz W. N.,

20. na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonych M. S. (1) i P. Z. (1) obowiązek naprawienia szkody w całości w kwocie od każdego z nich po: 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych na rzecz C. T.,

21. na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego M. S. (1) obowiązek naprawienia szkody w całości w kwocie: 220 (dwieście dwadzieścia) złotych na rzecz Z. Z. (2), 3 350 (trzy tysiące trzysta pięćdziesiąt) złotych na rzecz B. S. (2),

22. na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego P. Z. (1) obowiązek naprawienia szkody w całości w kwocie: 220 (dwieście dwadzieścia) złotych na rzecz J. J., 20 000 (dwadzieścia tysięcy) złotych na rzecz K. G., 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych na rzecz S. Z., 2100 (dwa tysiące sto) złotych na rzecz I. P.,

23. na podstawie art. 46 § 2 kk orzekł wobec oskarżonych M. S. (1) oraz P. Z. (1) nawiązki w kwotach po 421 (czterysta dwadzieścia jeden) złotych na rzecz łącznie J. N. i A. N.,

24. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonym M. S. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 4 lipca 2013 roku do 22 maja 2014 roku, P. Z. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 25 czerwca 2014 roku,

25. zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wywiódł prokurator oraz obrońca oskarżonego P. Z. (1).

Prokurator zaskarżył wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze – w zakresie dotyczącym kary orzeczonej wobec M. S. (1) za czyn zarzucony mu w pkt LV aktu oskarżenia (i przypisany mu w punkcie 15 wyroku) – na korzyść oskarżonego M. S. (1) i na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. oraz art. 438 pkt 1 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego zawartych w art. 60 § 3 k.k., polegającą na niezastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary w stosunku do M. S. (1) w odniesieniu do czynu zarzuconego mu w pkt LV aktu oskarżenia, pomimo zrealizowania przez oskarżonego wszystkich przesłanek wskazanych w przywołanym powyżej przepisie.

Podnosząc powyższy zarzut, prokurator na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. oraz art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wniósł o zmianę wyroku poprzez orzeczenie wobec M. S. (1), za czyn zarzucony mu w pkt LV aktu oskarżenia, z zastosowaniem nadzwyczajnego złagodzenia kary, grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych w wysokości 10 zł, a następnie orzeczenie względem ww. kary łącznej grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych w wysokości po 10 zł.

Obrońca oskarżonego P. Z. (1) zaskarżył wyrok na korzyść oskarżonego:

1. w zakresie zarzucanych oskarżonemu w punktach I-VI, XI-XIII, XXII, XXVI, XXIX, XXXIV-XXXV, XL, LI, LIII-LIV, LIX-LXIII aktu oskarżenia czynów – co do kary,

2. w zakresie zarzucanych oskarżonemu w punktach VII-X, XIV, XVI-XXI, XXIII-XXV, XXVII-XXVIII, XXX-XXXIII, XXXVI-XXXIX, XLI-L, LII, LV-LVIII aktu oskarżenia czynów – co do winy,

i na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 k.p.k. zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

w zakresie punktów I-VI, XI-XIII, XV, XXII, XXVI, XXIX, XXXIV-XXXV, XL, LI, LIII-LIV, LIX-LXIII aktu oskarżenia:

- rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego P. Z. (1) kary łącznej w wymiarze 8 lat pozbawienia wolności przy wymiarze której sąd pominął istotne okoliczności łagodzące takie jak: przyznanie się do winy, wyrażenie skruchy, czynny żal, powinno skutkować ustaleniem pozytywnej prognozy i orzeczeniem łącznej kary pozbawienia wolności przy zastosowaniu zasady absorpcji;

w zakresie punktów VII-X, XIV, XVI-XXI, XXIII-XXV, XXVII-XXVIII, XXX-XXXIII, XXXVI-XXXIX, XLI-L, LII, LV-LVIII aktu oskarżenia:

- mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku rażącą obrazę prawa procesowego, a mianowicie art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonego P. Z. (1) polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że wyjaśnienia oskarżonego są sprzeczne, nielogiczne i niewiarygodne co doprowadziło do odmowy przyznania prymatu wiarygodności wyjaśnieniom P. Z. (1), podczas gdy prawidłowa analiza i ocena tego dowodu powinna prowadzić do wniosku, że zeznania te sąd logiczne, wiarygodne i nie zawierają wewnętrznych sprzeczności;

- mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku rażącą obrazę prawa procesowego, a mianowicie art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny opinii biegłych z zakresu osmologii, traseologii, biologii, daktyloskopii polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że wnioski z tych opinii stanowiły jedynie informację o dowodach, podczas gdy prawidłowa analiza i ocena ww. opinii biegłych powinna prowadzić do wniosku, że oskarżony P. Z. (1) nie przebywał w miejscach zdarzeń objętych przedmiotem opinii;

- mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku rażącą obrazę art. 4 k.p.k. oraz art. 410 k.p.k. poprzez oparcie orzeczenia jedynie na części okoliczności ujawnionych w postępowaniu, jak i częściowe jedynie uwzględnienie dowodów ujawnionych na rozprawie, co spowodowało błędne uznanie przez sąd I instancji, że oskarżony P. Z. (1) popełnił zarzucany mu czynu.

W skutek obrazy ww. przepisów postępowania zarzucił sądowi dopuszczenie się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegającego na bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony P. Z. (1) popełnił zarzucany mu czyn, w sytuacji gdy brak było wystarczających i jednoczesnych dowodów świadczących o sprawstwie oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do jego bezpodstawnego skazania.

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca oskarżonego P. Z. (1) na podstawie art. 427 § 1 i art. 437 k.p.k. wniósł o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku w odniesieniu do zarzutów określonych w punktach I-VI, XI-XIII, XV, XXII, XXVI, XXIX, XXXIV-XXXV, XL, LI, LIII-LIV, LIXLXIII aktu oskarżenia poprze wymierzenie oskarżonemu za każdy z tych czynów kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, a następnie orzeczenie kary łącznej przy zastosowaniu absorpcji;

2. zmianę zaskarżonego wyroku w odniesieniu do zarzutów określonych w punktach VII-X, XIV, XVI-XXI, XXIII-XXV, XXVII-XXVIII, XXX-XXXIII, XXXVI-XXXIX, XLI-L, LII, LV-LVIII aktu oskarżenia poprzez uniewinnienie oskarżonego P. Z. (1) od zarzucanych czynów;

ewentualnie

3. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Ponadto, obrońca oskarżonego P. Z. (1) wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu za instancję odwoławczą w potrójnej wysokości norm przypisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego P. Z. (1)– w zakresie w jakim kwestionowała winę i ustalenia faktyczne związane z przypisanymi oskarżonemu przestępstwami okazała się niezasadna, za wyjątkiem czynu z pkt VII. Apelacja obrońcy oskarżonego spowodowała zmianę wyroku na korzyść oskarżonego P. Z. (1) w zakresie czynu z pkt VII, a także uchylenie dwóch środków kompensacyjnych orzeczonych na rzecz pokrzywdzonych M. W. i I. P..

Natomiast apelacja prokuratora zasługiwała w całości na uwzględnienie, a nadto spowodowała zmianę wyroku na korzyść oskarżonego M. S. (1) w zakresie czynu z pkt VII i uchylenie środka kompensacyjnego orzeczonego na rzecz pokrzywdzonego M. W..

Na wstępie należy zauważyć, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych uchybień określonych w art. 439 § 1 k.p.k., których wystąpienie obligowałoby Sąd odwoławczy do uchylenia zaskarżonego wyroku niezależnie od granic zaskarżenia, podniesionych zarzutów, a także wpływu uchybienia na treść orzeczenia.

Sąd I instancji przeprowadził w niniejszej sprawie prawidłowe postępowanie dowodowe dążąc do wyjaśnienia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności sprawy. Zebrane dowody poddał wszechstronnej analizie nie wykraczającej poza ramy art. 7 k.p.k. i na tej podstawie wyprowadził zasadne wnioski w przedmiocie winy oskarżonego P. Z. (1) i M. S. (1) co do przypisanych im czynów oraz przyjętej kwalifikacji prawnej, za wyjątkiem czynu z pkt VII, co zostanie szczegółowo omówione poniżej. Ustalenia faktyczne poczynione przez sąd rejonowy w niniejszej sprawie znajdują pełne oparcie w ujawnionym w toku przewodu sądowego materiale dowodowym. Jednocześnie lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku wskazuje, że sąd meriti dokonał całościowej, logicznej i bardzo drobiazgowej oraz wszechstronnej oceny zebranych dowodów, odnosząc się do wszystkich ujawnionych okoliczności sprawy. Szczegółowe i wyczerpujące uzasadnienie pozwala na prześledzenie toku rozumowania sądu I instancji, szczególnie w kwestii ocen związanych z wiarygodnością zgromadzonego materiału dowodowego. Kontrola zaprezentowanego toku rozumowania prowadzi do wniosku, że sąd rejonowy przeprowadził logiczny wywód uzasadniający przypisanie oskarżonym czynów opisanych w części dyspozytywnej wyroku, za wyjątkiem czynu z pkt VII.

Odnosząc się do apelacji obrońcy oskarżonego P. Z. (1) w pierwszym rzędzie nie można zgodzić się z argumentem przekroczenia zasad swobodnej oceny dowodów i dokonania arbitralnej oceny wyjaśnień współoskarżonego M. S. (1), w sytuacji gdy ten oskarżony złożył szczegółowe i konsekwentne wyjaśnienia oraz przedstawił role jakie odegrali w przestępczym procederze oskarżeni, przy czym na żadnym etapie postępowania nie odwołał tych pomówień opisując również swoją rolę w dokonanych przestępstwach. Opis przebiegu wszystkich kradzieży przedstawiony przez oskarżonego M. S. (1) koresponduje w szczegółach z opisem zaprezentowanym przez pokrzywdzonych odnośnie sposobu pokonania zabezpieczeń i przedostania się sprawców do domów oraz rodzaju skradzionych przedmiotów.

Analiza uzasadnienia wskazuje, że sąd rejonowy podszedł bardzo ostrożnie i wykazał się należytym krytycyzmem oceniając wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1). Sąd orzekający należycie odniósł się do niewielkich rozbieżności w wyjaśnieniach oskarżonego M. S. (1) oraz do usunięcia przez niego dokumentów z akt sprawy, a sąd odwoławczy w pełni tę ocenę podziela. Oskarżony M. S. (1) złożył bardzo obszerne wyjaśnienia, wskazując policji miejsca popełnionych przestępstw, opisując zabrane przedmioty, sposób wejścia do zamkniętych pomieszczeń oraz podział skradzionych rzeczy. Wbrew twierdzeniom obrońcy wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1) są w tym zakresie konsekwentne i nie są nacechowane wewnętrznymi rozbieżnościami. Nie budzi wątpliwości sądu odwoławczego, iż przy takiej ilości przestępstw dokonanych w okresie półtora roku, pewne szczegóły i miejsca zdarzeń mogły ulec zatarciu w pamięci oskarżonego, który nie był w stanie wymienić wszystkich skradzionych rzeczy w poszczególnych miejscach i przyznał, że może mylić przedmioty skradzione z poszczególnych budynków. Wyjaśnienia oskarżonego nie są także nacechowane chęcią pomniejszenia swojej roli i przerzucenia odpowiedzialności za swoje czyny na P. Z. (1) (za wyjątkiem dwóch czynów z pkt LVII i LVIII), skoro oskarżony obciąża również siebie i nie stara się pomniejszać swojej roli w dokonanych przestępstwach. Należy podzielić ocenę sądu rejonowego, iż pomimo początkowego obciążania oskarżonego P. Z. (1) o popełnienie tych dwóch czynów, ostatecznie M. S. (1) przyznał się do popełnienia tych przestępstw oświadczając, że nie może sobie przypomnieć szczegółów tych zdarzeń, ale nie może wykluczyć swojego w nich udziału (k.3402,3440). Natomiast zakres wiedzy oskarżonego odnośnie sposobu przedostania się do wnętrza sklepu poprzez wyjęcie luksferów oraz wybicie szyby, a także odnośnie rodzaju skradzionych rzeczy, w pełni pozwala na przypisanie tego czynu oskarżonemu M. S. (1). Tym bardziej, że z treści opinii z zakresu badań genetycznych (k.3236-3241) wynika, że na miejscu przestępstwa ujawniono materiał genetyczny będący mieszaniną pochodzącą od co najmniej 2 osób, przy czym z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością materiał ten zawiera DNA M. S. (1).

Nie można podzielić zapatrywania obrońcy oskarżonego P. Z. (1), że przerzucenie ciężaru odpowiedzialności za te dwa czyny na współoskarżonego, dyskwalifikuje pozostałe pomówienia oskarżonego M. S. (1), albowiem należy je oceniać z uwzględnieniem pozostałych dowodów, w tym zwłaszcza zmiennych wyjaśnień oskarżonego P. Z. (1), który w toku postępowania zmieniał liczbę i poszczególne czyny, do popełnienia których się przyznawał. Początkowo przyznał się do popełnienia tylko 6 czynów z pkt I, III, IV, XLVII, XLVIII i XLIX. W kolejnym przesłuchaniu przyznał się do popełnienia jeszcze czynu z pkt V, natomiast o dokonanie czynów z pkt II , VI, VII i LVI pomówił M. S. (1). W kolejnych przesłuchaniach zaprzeczył aby dokonał czynów z pkt II, XI, XIII, XXIX, XXXV,XL,LIII, LIV. Następnie na rozprawie przed sądem przyznał się do popełnienia 22 czynów. Natomiast w mowie końcowej obrońca oskarżonego wymienił aż 25 czynów z pkt: I- VI, XI-XIII, XV, XXII, XXVI, XXIX, XXXIV, XXXV, XL, XLIX, LI, LIII, LIV, LIX-LXIII do popełnienia których oskarżony P. Z. (1) zdecydował się jednak przyznać. W tym kontekście brak jest podstaw do podzielenia tezy z apelacji obrońcy o spójności i konsekwencji wyjaśnień P. Z. (1). Oskarżony P. Z. (1) w żaden sposób nie wytłumaczył tej zmiennej postawy odnośnie stopniowego wzrostu liczby czynów do popełnienia których się przyznawał na różnych etapach postępowania w tej sprawie.

Nie można także zgodzić się z zarzutem obrońcy, iż oskarżony M. S. (1) miał interes procesowy w obciążaniu oskarżonego P. Z. (1), gdyż dążył do uzyskania nadzwyczajnego złagodzenia kary, dlatego przerzucał ciężar odpowiedzialności na P. Z. (1). Wbrew tym argumentom analiza tych obciążających depozycji wskazuje, iż w swoich wyjaśnieniach oskarżony M. S. (1) nie dążył do pomniejszania swojej winy, lecz składał wyjaśnienia w których obciążył także siebie, przedstawiając swoją znaczącą rolę w każdym z zarzucanych przestępstw. Nie podejmował również prób (za wyjątkiem czynów z pkt LVII i LVIII) przerzucania odpowiedzialności na inne osoby, skoro nie ukrywał swoich negatywnych zachowań m.in. takich jak przełamywanie zabezpieczeń w okradanych domach czy zacieranie śladów. Przede wszystkim jednak złożył wcześniej obszerne wyjaśnienia obciążające współoskarżonego P. Z. (1), jeszcze zanim został pouczony o możliwości zastosowania wobec niego dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary, co nastąpiło dopiero w protokole z dnia 24.10.2013r. (k.560-566).

Rację ma w tej kwestii sąd rejonowy wskazując, iż bezpośrednim impulsem do złożenia przez oskarżonego obciążających współpodejrzanego wyjaśnień, było pozyskanie wiedzy od przesłuchujących go funkcjonariuszy policji o złożeniu takich obciążających jego osobę wyjaśnień przez P. Z. (1). Ponadto z faktu złożenia tych obciążających depozycji, M. S. (1) nie uzyskał żadnej korzyści procesowej w postaci nadzwyczajnego złagodzenia kary w trybie art. 60 § 3 lub 4 k.p.k., albowiem sąd rejonowy uznał, że brak jest podstaw do zastosowania wobec niego tej instytucji, a pomimo tego oskarżony nie odwołał swoich pomówień. W tym kontekście nie sposób podzielić zarzutów obrony o bezpodstawnym pomówieniu oskarżonego P. Z. (1) przez M. S. (1) tylko z powodu interesu procesowego.

Wbrew twierdzeniom obrońcy pomiędzy wyjaśnieniami oskarżonego M. S. (1), a zeznaniami pokrzywdzonych oraz wynikami oględzin miejsc zdarzeń, nie zachodzą znaczące rozbieżności w zakresie dotyczącym modus operandi oraz wykazu skradzionych rzeczy. Wymienione przez oskarżonego sposoby pokonywania zabezpieczeń oraz skradzione przedmioty pokrywają się z zeznaniami pokrzywdzonych i protokołami oględzin. Występujące w tym zakresie drobne różnice mogą zaś wynikać z bardzo dużej liczby tych zdarzeń i naturalnej trudności w przypomnieniu sobie wszystkich skradzionych z danego miejsca przedmiotów oraz sposobu pokonania przeszkód materialnych.

Nie można także podzielić zapatrywania obrońcy oskarżonego P. Z. (1) odnośnie dokonanej przez Sąd meriti oceny opinii biegłych z zakresu osmologii, traseologii, biologii i daktyloskopii. Rację ma Sąd meriti wskazując, iż przeprowadzone dowody z tych opinii w większości nie prowadziły do istotnych ustaleń w zakresie sprawstwa oskarżonych (za wyjątkiem opinii z zakresu badań genetycznych dotyczącej śladów zabezpieczonych na miejscu zdarzeń z pkt LVII, LVIII,LIX, XXV oraz opinii traseologicznej dotyczącej śladów zabezpieczonych na miejscu czynu z pkt III ), skoro zabezpieczony materiał dowodowy albo nie nadawał się do identyfikacji, bądź nie wykazywał zgodności z pobranym materiałem dowodowym. Oznacza to, że na miejscu większości przestępstw nie ujawniono śladów osmologicznych, traseologicznych, zapachowych lub daktyloskopijnych pochodzących od oskarżonych. Jedynie na miejscu dwóch przestępstw ( z pkt III – odwzorowanie obuwia i z pkt LIX-materiał genetyczny) ujawniono ślady pochodzące od oskarżonego P. Z. (1). Powyższą ocenę Sąd odwoławczy całkowicie podziela. Odnosząc się zaś do niektórych wymienionych w apelacji obrońcy czynów wskazać należy, iż pomimo, iż na miejscu zdarzenia z pkt 40 (XL) zabezpieczono ślad zapachowy, którego ekspertyza z zakresu badań osmologicznych (k.3390-3395) nie potwierdziła zgodności zapachowej z materiałem pobranym od oskarżonych, to oskarżony P. Z. (1) przyznał się przecież do popełnienia tego czynu i w zakresie tego czynu obrońca zaskarżył wyrok tylko w części co do kary. Odnośnie czynu z pkt 18 (XVIII) to ślady traseologiczne ujawnione na miejscu włamania nie pochodzą od obuwia nadesłanego do badań porównawczych, przy czym od każdego z oskarżonych zabezpieczono tylko po jednej parze obuwia do badań.

Należy więc wskazać, że dowody ze wszystkich opinii podlegały wnikliwej ocenie Sądu, który należycie ocenił przydatność dowodową tych ekspertyz. Sąd Odwoławczy w pełni podziela dokonaną przez sąd pierwszej instancji ocenę dowodów, dlatego nie będzie odnosił się szczegółowo do dalszych zarzutów dotyczących tych dowodów gdyż byłoby to jedynie zbędnym powtórzeniem analizy przedstawionej przez ten sąd.

W ocenie Sądu odwoławczego brak ujawnienia w większości miejsc włamań i kradzieży śladów pochodzących od oskarżonych, nie deprecjonuje autodenuncjacyjnej postawy oskarżonego M. S. (1) i nie prowadzi do zakwestionowania prawdziwości tej części wyjaśnień oskarżonego, w których pomawia on współoskarżonych.

Słuszności odmówić nie można obrońcy oskarżonego P. Z. (1) co do faktu, iż zasadniczym materiałem dowodowym wskazującym na sprawstwo tego oskarżonego są wyjaśnienia M. S. (1). Nie do zaakceptowania jest jednakże pogląd zaprezentowany w apelacji, stanowiący w istocie próbę podważenia jego wiarygodności. W logicznych wywodach w uzasadnieniu Sąd I instancji wykazał, iż wyjaśnienia M. S. (1) dotyczące oskarżonego P. Z. (1) znajdują pośrednio potwierdzenie w innych dowodach m.in. w opinii z zakresu badań genetycznych, co pozwoliło potwierdzić jego wiarygodność w zakresie czynu z pkt LIX oraz opinii traseologicznej, co potwierdziło treść wyjaśnień w zakresie czynu z pkt III. Niezrozumiałym wobec tego jest sugestia jakoby w stosunku do pozostałych czynów do popełnienia których P. Z. (1) się nie przyznał, M. S. (1) miał mijać się z prawdą. Tym bardziej, że nie doszło do ujawnienia wcześniejszego konfliktu między oskarżonymi, co wyklucza przyjęcie koncepcji o pomówieniu powodowanego chęcią odwetu.

Należy jednak podzielić zarzut obrońcy odnośnie błędnej oceny dowodów dotyczących czynu z pkt VII. Rację ma skarżący kwestionując możliwość przypisania oskarżonemu popełnienie tego czynu w tak dużym przedziale czasowym podczas którego oskarżony w większej części (w okresie od 05.01.2010r. do 25.02.2011r.) przebywał w zakładzie karnym, gdzie odbywał karę pozbawienia wolności ze sprawy III K 982/08. Sąd rejonowy nie przeprowadził żadnego dowodu z którego wynikałoby, że oskarżony korzystał z przepustek podczas odbywania tej kary. Nie budzi wątpliwości, że w dniu 25 lutego 2011r. oskarżony opuścił zakład karny, a zatem data opuszczenia zakładu karnego nie podważa możliwości udziału oskarżonego P. Z. (1) jedynie w kradzieży z dnia 10 grudnia 2011r.

Z zeznań pokrzywdzonego M. W. wynika, że kradzież rynien rozpoczęła się na wiosnę 2010r. kiedy skradziono 2 rynny miedziane po 3 m długości, kolejna kradzież miała miejsce na jesieni 2010r., kiedy skradziono jedną rynnę, a ostatnia kradzież nastąpiła w dniu 10 grudnia 2011r. podczas której także skradziono jedną rynnę 3 metrową.

Natomiast z wyjaśnień oskarżonego M. S. (1) (k.394v) wynika, że był tam z P. Z. (1) tylko raz zimą 2011r. i ukradli tylko jedną rynnę miedzianą o długości 3 metrów. Wartość jednej rynny pokrzywdzony M. W. wycenił na kwotę 200 zł (k.258v). W ocenie Sądu odwoławczego na podstawie wyżej wskazanych dowodów i wobec braku przyznania się do winy P. Z. (1) oraz braku innych środków dowodowych, można przypisać oskarżonym M. S. (1) i P. Z. (1) jedynie kradzież w dniu 10 grudnia 2011r. tylko jednej rynny miedzianej o wartości 200 zł. Wobec takiej wartości przedmiotu kradzieży czyn ten można zakwalifikować jedynie jako wykroczenie z art. 119 § 1 kw, przy czym z powodu upływu dwóch lat od daty popełnienia czynu, karalność wykroczenia uległa przedawnieniu zgodnie z art. 45 § 1 kw, dlatego Sąd umorzył postępowanie w zakresie tego czynu.

Rację ma skarżący wskazując, iż świadkowie K. T., A. B. (3), R. M., E. P. (2) - pracownicy zatrudnieni na skupach złomu przy Rondzie (...), przy ul. (...) i ul. (...) w W., a także pracownicy zakładów jubilerskich: J. G. (3), C. W., M. M. (2), nie rozpoznali żadnego z oskarżonych na okazanych fotografiach. Jednak nie można z tego faktu wysnuć żadnego logicznego wniosku, co do popełnienia lub niepopełnienia przez oskarżonych zarzuconych im czynów. Nie można zapominać, że zarzuty dotyczą lat 2010-2013, a czynność procesowa okazania tablic poglądowych została przeprowadzona dopiero w grudniu 2014r., a zatem biorąc pod uwagę upływ czasu nie budzi wątpliwości, że świadkowie mogli nie pamiętać wyglądu twarzy obu oskarżonych i dlatego nie rozpoznali ich na okazanych zdjęciach. Natomiast oskarżony P. Z. (1) w swoich wyjaśnieniach podawał, że skradzione złoto sprzedawał u jubilera w Hali Mirowskiej, a skradzione przedmioty z mosiądzu i miedzi na skupach złomu przy Rondzie (...), w okolicy ul. (...) i przy ul. (...) (k.2088-2090). Z faktu więc, że pracownicy tych wskazanych miejsc nie rozpoznali na zdjęciach obu oskarżonych nie można wysnuć zasadnie wniosku, że oskarżeni w tych miejscach nie sprzedawali skradzionych rzeczy. Brak rozpoznania wizerunków obu oskarżonych przez świadków J. G. (3) i C. W. pracowników zakładu jubilerskiego przy ul. (...) pozostaje przecież w sprzeczności z odnalezieniem w tym zakładzie dwóch umów na skup złota na nazwiska M. S. (1) i P. Z. (1).

Z zeznań świadka J. H., który skupował od P. Z. (1) niektóre przyniesione przedmioty wynika, iż źródło pochodzenia tych rzeczy było w rzeczywistości świadkowi nie znane i oparte jedynie na przypuszczeniach „sprzedawał mi rzeczy pochodzące według mnie ze śmietnika”, a także zapewnieniach oskarżonego o ich znalezieniu (k.3094-3095,3099). Z zeznań tego świadka wynika, że oskarżony sprzedawał mu rzeczy o niewielkiej wartości, ale powyższe zeznania nie podważają wiarygodności obciążających wyjaśnień M. S. (1), który wskazywał przecież na zabór rzeczy o różnej wartości. W kontekście wyjaśnień oskarżonego P. Z. (1), który jako pierwszy w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia niektórych z zarzucanych mu czynów i złożył obciążające siebie oraz współoskarżonego M. S. wyjaśnienia (k.l68-71), nie jest możliwa do obrony teza, iż oskarżony trudnił się jedynie zbieractwem, co zdaje się sugerować w swojej apelacji obrońca.

Brak konsekwencji i sprzeczności wykazane przez Sąd rejonowy w wyjaśnieniach oskarżonych P. Z. (1) i S. W. wbrew twierdzeniom obrońcy, skutecznie podważają wiarygodność ich depozycji. Rację ma Sąd meriti wskazując, iż obaj oskarżeni przyjęli zmienną taktykę procesową próbując dostosować treść swoich wyjaśnień do zmieniającej się sytuacji procesowej, przerzucając ciężar odpowiedzialności za większość popełnionych przestępstw na M. S. (1), który w ich ocenie złamał solidarność przestępczą, współpracując z organami ścigania.

Kontrola odwoławcza wykazała, że ocena materiału dowodowego dokonana została przez Sąd Rejonowy z zachowaniem zasad wynikających z art. 4, 5, 7 k.p.k. Oceny wartości poszczególnych dowodów dokonano pod względem ich wewnętrznej spójności, wzajemnych relacji, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, bez wykroczenia poza ramy przysługującej sądowi swobodnej oceny dowodów. Do takiej konkluzji prowadzić musi analiza pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia, w których sąd rejonowy jasno zaprezentował tok swojego rozumowania oraz wskazał, którym dowodom, w jakim zakresie i dlaczego dał wiarę, a którym i na jakiej podstawie tego waloru odmówił. Tak przedstawionemu przez Sąd meriti tokowi rozumowania i wyprowadzonym wnioskom nie sposób zarzucić niespójności, rażącej sprzeczności, czy też braku logiki. Apelujący formułując zarzut obrazy art. 7 k.p.k. poprzestaje w istocie jedynie na polemice z dokonaną przez ten Sąd oceną materiału dowodowego oraz poczynionymi ustaleniami w zakresie stanu faktycznego, nie przytaczając przy tym przekonujących argumentów mogących ocenę tę zdezawuować. Obrońca oskarżonego, kwestionując ocenę dowodów dokonaną przez Sąd pierwszej instancji, nie wykazał, iż sam sposób tej oceny wykracza poza wymogi przepisu art. 7 k.p.k., a przedstawił jedynie własną ich ocenę, ale bez koniecznego uwzględnienia rzeczywistej wymowy całości materiału dowodowego.

Zarzut naruszenia art. 410 k.p.k. także był chybiony z uwagi na to, że przepis ten nie mógł być in concreto obrażony przez sąd rejonowy. Wyrok Sądu pierwszej instancji zapadł w oparciu o pełnię materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu. Treść zarzutu stawianego przez wnoszącego apelację wskazuje, że podważa on ocenę dowodów dokonaną w sprawie. Tymczasem zarzut naruszenia art. 410 k.p.k. może być zasadny jedynie w przypadku, gdyby sąd opierał się na materiale dowodowym, który nie został ujawniony, bądź orzekał w oparciu o część ujawnionego materiału dowodowego, a taka sytuacja w tej sprawie nie miała miejsca. Wskazana jako podstawa odwoławcza norma art. 4 k.p.k. nie funkcjonuje samodzielnie, a naruszenie zawartej w jej treści dyrektywy może nastąpić przez uchybienie nakazom lub zakazom kształtującym reguły działania organów procesowych, w tym przypadku sądu, związane z konkretnymi czynnościami procesowymi. Tych reguł nie narusza i nie może naruszyć oparcie rozstrzygnięcia na dowodach i ocenach niekorzystnych dla oskarżonego, pod warunkiem rozważenia i poddania analizie także tej części materiału dowodowego, która przemawia na jego korzyść oraz wskazania argumentów świadczących o trafności dokonanego wyboru. Te wymagania w niniejszej sprawie zostały spełnione. Tak więc sformułowane w apelacji zarzuty naruszenia przepisów postępowania, a mianowicie art. 4, art. 7 i art. 410 k.p.k., okazały się całkowicie niezasadne. Natomiast nakaz tłumaczenia nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego jest dyrektywą adresowaną do organu postępowania karnego. Oznacza to, że do naruszenia omawianej zasady przez sąd orzekający może dojść tylko wtedy, gdy organ ten, mimo stwierdzenia nie dających się usunąć wątpliwości, nie rozstrzyga ich na korzyść oskarżonego.

Wywody obrońcy nie wskazują na to, że w szczególności sąd rejonowy skonstatował istnienie nie dających się usunąć wątpliwości, istotnych z punktu widzenia odpowiedzialności karnej oskarżonego P. Z. (1), a mimo to nie rozstrzygnął ich na jego korzyść, zatem brak jest podstaw do twierdzenia, że zaskarżone orzeczenie opiera się na obrazie art. 5 § 2 k.p.k. co obrońca sugeruje w uzasadnieniu skargi apelacyjnej.

Odnosząc się do zarzutu rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego P. Z. (1) należy stwierdzić, że zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie, dlatego wniosek o złagodzenie kar jednostkowych do najniższego ustawowego wymiaru oraz kary łącznej nie mógł zostać uwzględniony.

W ocenie Sądu Odwoławczego sąd orzekający należycie rozważył dyrektywy wymiaru kary, o których mowa w art. 53 k.k. Nadto we właściwy sposób przeanalizował sytuację oskarżonego P. Z. (1) i wziął pod uwagę tak okoliczności zaostrzające jak i łagodzące poszczególne kary jednostkowe. Brak jest podstaw do złagodzenia kar jednostkowych. Niezależnie od podniesionych okoliczności dokonania kradzieży i kradzieży z włamaniem, słusznie przywołał sąd rejonowy bardzo duży stopień społecznej szkodliwości dokonanych czynów przestępnych, skierowanych przeciwko mieniu, dużą wartość zrabowanego mienia, zamiar wskazujący na działanie w sposób przemyślany, wcześniej zaplanowany, a także znaczną częstotliwość działania oskarżonego. Nadto działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami oraz w warunkach powrotu do przestępstwa. Niewątpliwie nakazuje to traktować oskarżonego P. Z. (1) jako przestępcę zdemoralizowanego, pomimo częściowego przyznania się do winy, okazania skruchy i żalu, a w konsekwencji przemawia za celowością poddania go rygorom długotrwałego pozbawienia wolności, co być może umożliwi mu przewartościowanie dotychczasowej, nader nagannej postawy życiowej.

Trudno dopatrzyć się w sytuacji procesowej oskarżonego innych okoliczności łagodzących niż te uwzględnione przez sąd rejonowy, a wbrew twierdzeniom obrońcy działania oskarżonego nie przybrały oznak czynnego żalu w postaci czy to odstąpienia od dokonania któregoś z czynów czy to zapobieżenia skutkowi stanowiącego znamię czynu zabronionego.

Analiza między innymi informacji o osobie z krajowego rejestru karnego – k.5262, prowadzi do przekonania, że przypisane oskarżonemu występki nie były odosobnionym incydentem w jego życiu, o czym m.in. świadczy też fakt skazania w warunkach recydywy. Oskarżony od około 17 lat dokonuje przestępstw skierowanych przeciwko mieniu, w pełni uprawniony był więc pogląd sądu meriti, iż P. Z. (1) z takiego postępowania uczynił łatwe źródło pozyskiwania dóbr materialnych i pieniędzy. Oskarżony nie potrafił przed dłuższy czas właściwie funkcjonować w warunkach wolnościowych, wobec czego nie ma podstaw do wysnucia wobec niego pozytywnej prognozy na przyszłość.

Ocena zachowania oskarżonego przez Sąd I instancji w tym zakresie jest całkowicie słuszna i zasługuje na aprobatę w instancji odwoławczej. Wbrew argumentom obrońcy trudno uznać przyznanie się do części przestępstw i okazanie skruchy, za wystarczające okoliczności do wymierzenia kar jednostkowych w dolnych granicach zagrożenia i tę postawę premiować w postaci złagodzenia poszczególnych kar. Z uwagi na argumentację obrońcy oskarżonego należałoby wskazać, iż ,,kara oprócz dolegliwości powinna także spełniać inne cele, w tym przede wszystkim zapobiegać powrotowi sprawcy do przestępstwa oraz kształtować właściwe postawy w społeczeństwie. Oczywiście wychowanie sprawcy nie jest tożsame z pobłażaniem mu i koniecznością wymierzenia kary łagodnej, gdyż w określonych sytuacjach to właśnie kara izolacyjna spełnia nie tylko rolę odwetu za popełnione przestępstwo, ale jest też czynnikiem wychowawczym, pozwalającym na uzmysłowienie sprawcy nie tylko faktu nieopłacalności łamania prawa, ale i związanych z tym konsekwencji. Jest też wyraźnym sygnałem dla społeczeństwa, że sprawcy tego typu zachowań nie mogą liczyć na pobłażliwe traktowanie. W sytuacji oskarżonego zasadne i sprawiedliwe było orzeczenie kar izolacyjnych we wskazanym wymiarze. Wbrew argumentom skarżącego nie stanowi okoliczności łagodzącej stan psychiczny oskarżonego. Z opinii sądowo-psychiatrycznej wynika, że rozpoznano u oskarżonego osobowość nieprawidłową o mieszanej etiologii, uzależnienie od alkoholu i leków. Ten stan psychiczny nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania znaczenia czynów ani zdolności do pokierowania swoim postępowaniem. Okolicznością łagodzącą nie jest także przeciętna opinia z Aresztu Śledczego W. (...), w którym przebywa oskarżony jako osoba tymczasowo aresztowana. Zachowanie oskarżonego w trakcie pobytu w areszcie śledczym zostało ocenione tylko jako poprawne.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy nie znalazł przekonujących podstaw do złagodzenia kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych wobec P. Z. (1).

Sąd Okręgowy nie podzielił także zastrzeżenia obrońcy oskarżonego P. Z. (1) co do rażącej surowości wymierzonej mu kary łącznej 8 lat pozbawienia wolności.

Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest, bowiem spełniona, jeśli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość. Kara łączna pozbawienia wolności wymierzona przez Sąd pierwszej instancji w wysokości 8 lat, nie została złagodzona w postępowaniu odwoławczym, pomimo uznania czynu z pkt VII za wykroczenie. W ocenie Sądu Odwoławczego orzeczenie kary z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji kłóci się z prewencyjnym oddziaływaniem kary. Pamiętać należy, iż zasadę absorpcji stosuje się, gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem przestępstw, wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra osobiste. W przedmiotowej sprawie takie okoliczności nie występują. Związek podmiotowo przedmiotowy pomiędzy popełnionymi przez oskarżonego przestępstwami nie jest bliski, gdyż wprawdzie uderzają w to samo dobro prawne (przestępstwa popełnione przeciwko mieniu), ale zostały popełnione w odstępach kilku miesięcznych na przestrzeni półtora roku. Uwzględniając powyższe okoliczności, a także znaczną liczbę przestępstw (łącznie 57 czynów), zastosowanie wobec oskarżonego przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji nie byłoby uzasadnione.

Reasumując, Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe rozważania wymierzył oskarżonemu P. Z. (1) karę łączną 8 lat pozbawienia wolności przy zastosowaniu zasady asperacji.

Sąd okręgowy, uznał iż sąd rejonowy dopuścił się obrazy przepisu prawa procesowego z art. 415 § 1 k.p.k. w zakresie rozstrzygnięcia dotyczącego obowiązku naprawienia szkody orzeczonego na rzecz pokrzywdzonej I. P. w pkt 25 wyroku. Wskazać należy, iż w aktach sprawy znajduje się kserokopia oraz odpis wyroku Sądu Rejonowego w Puławach w sprawie II K 322/14 (k.2566,5287-5288) na mocy którego oskarżony M. S. (1) na podstawie art. 72 § 2 k.k. został zobowiązany do naprawienia w całości wyrządzonej szkody na rzecz I. P. w kwocie 3750 zł. Wyrok ten dotyczy czynu zarzucanego P. Z. (1) w pkt LXIII, którego dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z M. S. (1), przeciwko któremu postępowanie toczyło się odrębnie.

W judykaturze rozpowszechniony jest pogląd dotyczący solidarnej odpowiedzialności współsprawców czynu zabronionego za całość wyrządzonej przestępstwem szkody. Jeśli oskarżony dopuścił się przypisanego mu wyrządzenia szkody we współdziałaniu z innym sprawcą, to ponoszą oni solidarną odpowiedzialność za całość wyrządzonej szkody. Skoro zaś drugi z nich nie został ustalony, ciężar rekompensaty pokrzywdzonemu utraconego mienia obciąża samego oskarżonego do pełnej wysokości tej szkody. Rzeczą oskarżonego, nie zaś pokrzywdzonego, w tej sytuacji będzie możliwość wykorzystania roszczenia regresowego wobec tego, z kim dopuścił się przypisanego mu występku (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 30.12.2014r. II AKa 403/14). Natomiast zasądzenie przez Sąd w tej sprawie kolejnego odszkodowania na rzecz tej samej pokrzywdzonej skutkowało dwukrotnym orzeczeniem obowiązku naprawienia tej samej szkody, tym samym doszło do naruszenia klauzuli antykumulacyjnej zawartej w art. 415 § 1 k.p.k., a wcześniej przed dniem 1 lipca 2015r. w art. 415 § 5 k.p.k. W świetle jednoznacznego stanowiska SN wyrażonego w wyroku z dnia 06.08.2015r. II KK 218/15 „ Celem tej regulacji jest wyeliminowanie sytuacji, w której dochodzi do kumulacji rozstrzygnięć o charakterze kompensacyjnym i do funkcjonowania w obrocie prawnym dwóch tytułów egzekucyjnych, co rodzić może niebezpieczeństwo dwukrotnego dochodzenia naprawienia tej samej szkody. Klauzula antykumulacyjna, o której mowa, znajduje zastosowanie w przypadku tożsamości przedmiotowej i podmiotowej roszczenia stanowiącego przedmiot rozpoznania”. Naruszenie prawa do którego doszło w wyroku miało istotny wpływ na treść orzeczenia i w tej sytuacji konieczne stało się uchylenie w tym zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody na rzecz I. P. z pkt 25 wyroku.

Wobec uchylenia rozstrzygnięcia z pkt 13 wyroku i uznania, iż czyn zarzucany oskarżonym w pkt VII wypełnił znamiona wykroczenia oraz umorzenia postępowania z powodu przedawnienia karalności tego czynu, należało również uchylić nałożony na oskarżonych w pkt 21 wyroku obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego tym czynem M. W..

Odnosząc się do apelacji prokuratora należy podzielić zarzuty w niej podniesione i przyznać rację autorowi apelacji, iż w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki przemawiające za nadzwyczajnym złagodzeniem kary orzeczonej w stosunku do M. S. (1) za czyn z pkt LV w myśl art. 60 § 3 k.k. Przepis ten stanowi o obligatoryjnym stosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary i odnosi się w szczególności do rodzaju sprawcy działającego w grupie popełniającej przestępstwo. Z dobrodziejstwa tej instytucji może skorzystać każdy współdziałający z innymi osobami (co najmniej dwiema – vide, wyrok SA w Katowicach z 16 czerwca 2005 r., II AKa 107/05, Prok. i Pr. 2006, nr 4, poz. 17, dodatek; postanowienie SN z 24 listopada 2010 r., IV KO 68/10, OSNSK 2010, poz. 2336), a więc nie tylko współsprawca, lecz także sprawca kierowniczy, polecający oraz podżegacz i pomocnik ( vide, wyrok SA w Lublinie z 28 kwietnia 2004 r., II AKa 27/04, Prok. i Pr. 2005, nr 6, poz. 18, dodatek). Warunkiem koniecznym zastosowania tej instytucji jest ujawnienie przez sprawcę, wobec organu powołanego do ścigania przestępstw, informacji dotyczących osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotnych okoliczności jego popełnienia.

W przedmiotowej sprawie okoliczności takie zaistniały. Jak słusznie wskazał skarżący, oskarżony M. S. (1) prawie od początku współpracował z organami ściągania i jako pierwszy ujawnił organom ścigania informacje dotyczące kradzieży dokonanej z budynku przy ul. (...) w M.. W trakcie wizji lokalnej wskazał funkcjonariuszom policji miejsce kradzieży (k.616), przy czym wcześniej organy ścigania nie dysponowały żadnymi informacjami, że taki czyn w ogóle zaistniał , gdyż ani pokrzywdzony C. T. przebywający od wielu lat w USA, ani jego syn D. T. nie zgłosili policji faktu jego popełnienia (k.784) . W swoich wyjaśnieniach oskarżony ujawnił tożsamość dwóch współsprawców z którymi dokonał tej kradzieży, ujawnił czas i sposób przedostania się do wnętrza budynku oraz wymienił przedmioty, które zostały wówczas skradzione, a nawet szczegóły podziału „łupów” i sposób zbycia jednego ze skradzionych przedmiotów. Oskarżony podał więc istotne okoliczności popełnienia tego czynu, umożliwiając organom ścigania identyfikację i ujęcie sprawców oraz postawienie zarzutu. Dzięki postawie oskarżonego zarzut usłyszeli dwaj inni współsprawcy P. Z. (1) i S. W.. Zgodność wyjaśnień oskarżonego została zaś potwierdzona przez materiał dowodowy, w tym przesłuchanie świadka D. T. oraz weryfikację wyjaśnień S. W. (k.2281). Sąd Rejonowy niezasadnie potraktował fakt złożenia wyjaśnień, które pozwoliły na ustalenie w zakresie sprawstwa oskarżonego oraz innych osób, jedynie jako okoliczność łagodzącą podnosząc, że były one ogólne i stały się podstawą ustaleń faktycznych dopiero po zweryfikowaniu ich innymi dowodami. Podkreślić należy, iż to właśnie wyjaśnienia oskarżonego M. S. (1) uruchomiły ten proces weryfikacji i stały się główny środkiem dowodowym , który doprowadził do skazania oskarżonych za czyn z pkt LV, przy czym był to jedyny środek dowodowy, który odnosił się do tożsamości wszystkich sprawców, skoro oskarżony P. Z. (1) nie przyznał się do winy, a oskarżony S. W. złożył wyjaśnienia z których wynikało, że tej kradzieży dokonał tylko z M. S. (1). Wprawdzie oskarżony M. S. (1) na rozprawie skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania, ale przyznał się do winy i podtrzymał wszystkie obciążające wyjaśnienia, nie dokonując żadnej ich modyfikacji. W tym stanie rzeczy należy uznać, że całokształt wyjaśnień oskarżonego stał się podstawą poczynionych ustaleń faktycznych w tej sprawie. Tym samym uznać należy, iż w sprawie ujawniły się szczególne okoliczności przemawiające za nadzwyczajnym złagodzeniem kary w stosunku do M. S. (1) zgodnie z art. 60 § 3 k.k.

W toku całego postępowania oskarżony był konsekwentny w swoich wyjaśnieniach, gdyż zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i na rozprawie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu przestępstw, a na rozprawie podtrzymał wcześniej złożone wyjaśnienia w całej rozciągłości. Należy więc wskazać, iż oskarżony w przeciągu całego postępowania współpracował z organami wymiaru sprawiedliwości w sposób stabilny, dążąc do wyjaśnienia wszystkich okoliczności popełnienia przestępstwa z pkt LV, opisał szczegółowo sposób dokonania tego czynu, przy czym nie dążył do pomniejszenia swojej roli w przebiegu tego zdarzenia, ani nie dozował informacji podtrzymując pewne okoliczności i zaprzeczając innym w taki sposób aby ochronić siebie. Należy więc podzielić argumenty skarżącego, iż wszystkie wymogi do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary wymierzonej za czyn LV zostały spełnione.

W tym kontekście rację ma także skarżący podnosząc zarzut obrazy przepisów prawa materialnego zawartych w art. 60 § 3 k.k. , polegającą na niezastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary w stosunku do M. S. (1) w odniesieniu do czynu zarzuconego w pkt LV aktu oskarżenia, pomimo zrealizowania przez oskarżonego wszystkich przesłanek wskazanych w tym przepisie.

Uwzględniając apelację obrońcy oskarżonego Sąd Okręgowy przy zastosowaniu kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku w zw. z art. 4 § 1 k.k. jako ustawy względniejszej dla oskarżonego, zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że stosując nadzwyczajne złagodzenie kary orzeczonej wobec M. S. (1) za czyn z pkt LV na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 i § 6 pkt 4 kk orzeczoną karę złagodził do 30 (trzydziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych. Następnie wymierzone wobec oskarżonego tym wyrokiem kary grzywny połączył i wymierzył oskarżonemu karę łączną grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych, w pozostałej zaskarżonej części tenże wyrok utrzymał w mocy. Wobec umorzenia postępowania w zakresie czynu z pkt VII Sąd Odwoławczy połączył wymierzone wobec oskarżonego M. S. (1) pozostałe kary pozbawienia wolności i wymierzył oskarżonemu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu M. S. (1) kary łączne pozbawienia wolności i grzywny Sąd zastosował zasadę absorpcji, albowiem z uwagi na kierunek apelacji prokuratora i zastosowanie tej zasady przez Sąd I instancji, Sąd odwoławczy nie mógł zastosować mniej korzystnej dla oskarżonego zasady połączenia kar. W ocenie Sądu Okręgowego wymierzone kary są karami w pełni sprawiedliwymi zważywszy - w szczególności - na rozmiar wyrządzonych szkód materialnych oraz znaczną liczbę popełnionych przez oskarżonego przestępstw (łącznie 53 czyny). Powyższe okoliczności wskazują, że tak wymierzona kara jest karą współmierną do zawinienia oraz realizuje cele prewencyjne i wychowawcze oraz uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Natomiast umorzenie postępowania w zakresie czynu z pkt VII nie może w tej sytuacji zostać potraktowane jako okoliczność wpływająca na złagodzenie wymiaru orzeczonej wobec M. S. (1) kary łącznej pozbawienia wolności.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalniając obu oskarżonych od tych kosztów. Z uwagi na odbywanie długotrwałych kar pozbawienia wolności i brak dochodów należy uznać, iż obaj oskarżeni nie są w stanie uiścić kosztów sądowych nawet w części.

Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.

SSO Anna Zawadka SSO Marek Wojnar SSO Anna Kalbarczyk

VI Ka 973/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE