Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 r. w Warszawie

sprawy A. K. reprezentowanego przez

matkę R. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o wyrównanie renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. K. reprezentowanego przez

matkę R. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 17 marca 2010 r. znak: (...)

1.zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. K. reprezentowanemu przez matkę R. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 listopada 2009 r. do 25 listopada 2012 r.

2.przyznaje pełnomocnikowi adwokat S. K. Kancelaria Adwokacka ul. (...) lok.(...) (...) W. kwotę 180 zł powiększoną o stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej z urzędu którą to kwotę wypłacić ze środków Skarbu Państwa kasa Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie

UZASADNIENIE

J. K. (1) w dniu 8 kwietnia 2010 r. wniósł za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w Warszawie odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 17 marca 2010 r., znak:(...) odmawiającej przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący wskazał, że od stycznia 2006 r. choruje na cukrzycę typu II, a w marcu 2006 r. przebył operację całkowitego wycięcia śledziony, ogona i trzonu trzustki. Ubezpieczony podniósł,
że ze względu na swój stan zdrowia, nie ma możliwości podjęcia jakiegokolwiek zatrudnienia ( k. 3 a. s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 20 kwietnia 2010 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o jego oddalenie na podstawie
art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że w toku postępowania został skierowany
na badanie do lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 10 listopada 2009 r.
nie stwierdził u badanego niezdolności do pracy, co potwierdziła w dniu 1 marca 2010 r. Komisja Lekarska ZUS. W oparciu o powyższe, organ rentowy na podstawie art. 102 ust. 1
w związku z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił odwołującemu prawa do świadczenia rentowego ( k. 6 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 2 czerwca 2010 r. dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych okulisty i diabetologa celem ustalenia, czy odwołujący jest całkowicie
czy częściowo niezdolny do pracy, a jeżeli tak – czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, kiedy powstała i na jaki okres ( k. 8 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 4 stycznia 2011 r. ponownie dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy kardiologa i psychiatry celem ustalenia na okoliczności,
jak w postanowieniu z dnia 2 czerwca 2010 r. ( k. 51 a. s.).

W piśmie procesowym z dnia 25 lutego 2011 r. organ rentowy wniósł o powołanie innego biegłego sądowego z zakresu diabetologii. W ocenie organu rentowego opinia sporządzona przez biegłego sądowego jest jednostronna i nie ocenia dotychczasowego przebiegu schorzenia odwołującego oraz jego aktywności zawodowej ( k. 56-58 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w piśmie procesowym z dnia 4 lipca 2011 r.
nie wniósł uwag do opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii, psychiatrii i kardiologii ( k. 81 a. s.).

Sąd w postanowieniu z dnia 10 października 2011 r. dopuścił dowód z opinii biegłej sądowej lekarza diabetologa innego niż dr M. M. (1) celem ustalenia,
czy wnioskodawca utracił zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do racy po przekwalifikowaniu, czy jest
to niezdolność częściowa lub całkowita, jeżeli tak, to na jaki okres, ze szczególnym wskazaniem, jaka jest data początkowa tej niezdolności ( k. 85 a. s.).

Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2012 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów ortopedy, neurologa oraz trzeciego biegłego diabetologa celem ustalenia, czy wnioskodawca utracił zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy
po przekwalifikowaniu, czy jest to niezdolność częściowa lub całkowita, jeżeli tak, to na jaki okres, ze szczególnym wskazaniem jaka jest data początkowa tej niezdolności, przy czym biegły diabetolog zajmie stanowisko wobec dotychczasowych opinii diabetologicznych uzasadniając, dlaczego nie popiera jednej z nich ( k. 133 a. s.).

Organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 11 października 2012 r. nie wniósł uwag do opinii sporządzonych przez biegłych sądowych z zakresu neurologii, diabetologii
i ortopedii ( k. 200-201 a. s.).

Sąd w postanowieniu z dnia 22 stycznia 2013 r. zawiesił postępowanie w sprawie
na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. z uwagi na śmierć strony ( k. 233 a. s.).

Postanowieniem z dnia 18 września 2014 r. Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim, I Wydział Cywilny stwierdził, że spadek po J. K. (1), s. J. i K., zmarłym dnia 25 listopada 2012 r. w N. i ostatnio stale tam zamieszkałym, nabył na podstawie ustawy w całości syn A. K., syn J. i R., z dobrodziejstwem inwentarza ( k. 282 a. s.).

Sąd w postanowieniu z dnia 20 maja 2015 r. podjął zawieszone postępowanie
( k. 283 a. s.).

Sąd w postanowieniu wydanym na rozprawie w dniu 22 października 2015 r. dopuścił dowód z opinii łącznej biegłego sądowego diabetologa I. B. i gastroenterologa L. W. na okoliczność, czy odwołujący był częściowo lub całkowicie niezdolny do pracy w okresie od 2009 r. do 2011 r. w oparciu o dokumentację medyczną zgromadzoną w niniejszej sprawie i w odniesieniu się do wcześniej wydanej opinii
( k. 320 a. s.).

Organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 29 lutego 2016 r. wniósł o powołanie innych biegłych sądowych specjalności z zakresu chorób wewnętrznych i endokrynologii
oraz gastroenterologa celem wydania opinii łącznej. Oddział w uzasadnieniu wniosku wskazał, że przedmiotowa opinia nie zawiera faktów na potwierdzenie istnienia długotrwałej niezdolności do pracy we wskazanym okresie z powodu schorzeń zgodnych ze specjalnością biegłych. W ocenie organu rentowego w dokumentacji medycznej brak jest danych o dużym nasileniu dolegliwości gastrycznych lub konieczności intensywnego leczenia, a okresowe niezadowalające wyrównanie i wysokie poziomy glikemii są ewentualnie wskazaniem
do korzystania ze zwolnień lekarskich ( k. 342-344 a. s.).

W piśmie procesowym z dnia 21 marca 2016 r. pełnomocnik syna zmarłego odwołującego wniósł o oddalenie wniosku dowodowego organu rentowego o powołanie innych biegłych sądowych i wydanie opinii łącznej jako bezzasadnego, niemającego znaczenia dla rozstrzygnięcia prowadzącego jedynie do przedłużenia postępowania
( k. 347-348 a. s.).

Sąd postanowieniem zawartym w protokole rozprawy z dnia 22 marca 2016 r., dopuścił dowód z opinii innych biegłych sądowych z zakresu gastroenterologii i diabetologii na ww. okoliczności celem wydania opinii łącznej z odniesieniem się do uwag i zastrzeżeń wniesionych przez organ rentowy i Przewodniczącego Komisji Lekarskiej w piśmie procesowym ( k. 349 a. s.).

W piśmie procesowym z dnia 8 czerwca 2016 r. organ rentowy zgłosił uwagi
i zastrzeżenia do ww. opinii łącznej głównej biegłych sądowych. Oddział wskazał,
że w niniejszej sprawie wypowiadało się kilku biegłych, w tym dwóch diabetologów
oraz neurolog i okulista, którzy wydawali opinię po badaniu przedmiotowym ubezpieczonego, co pozwalało na pełną ocenę stopnia naruszenia sprawności organizmu
w kontekście posiadanych przez niego kwalifikacji i nie stwierdzali długotrwałej niezdolności do pracy z przyczyn diabetologicznych ani ze względu na stopień nasilenia objawów powikłań cukrzycy ( k. 367-368 a. s.).

W piśmie procesowym z dnia 13 czerwca 2016 r. pełnomocnik syna zmarłego odwołującego nie zgłosił zastrzeżeń do opinii łącznej głównej sporządzonej przez biegłych sądowych S. O. i E. R. ( k. 372 a. s.).

W piśmie procesowym z dnia 4 sierpnia 2016 r. organ rentowy również nie zgodził się z opinią łączną uzupełniającą biegłych sądowych z zakresu gastroenterologii i diabetologii, ponieważ nie zawiera nowych danych medycznych, a jedynie analizę poprzednich opinii biegłych sądowych, co do których zajmowano stanowisko wcześniej. Organ rentowy decyzję o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnych biegłych sądowych pozostawił do decyzji Sądu
( k. 394-395 a. s.).

Pełnomocnik syna odwołującego w piśmie procesowym z dnia 8 sierpnia 2016 r. ponownie nie wniósł zastrzeżeń do opinii łącznej uzupełniającej ww. biegłych sądowych
( k. 396 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. (1) w dniu 12 czerwca 2006 r. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy
( k. 1 a. r.).

Przedmiotowe świadczenie przysługiwało ubezpieczonemu do dnia 31 października 2009 r. ( k. 41 i 65 a. r.).

Odwołujący w dniu 14 lipca 2009 r. złożył wniosek do organu rentowego o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( k. 73 a. r.).

Po rozpatrzeniu wniosku, lekarz orzecznik orzeczeniem z dnia 10 listopada 2009 r. uznał badanego za zdolnego do wykonywania pracy ( k. 77 a. r.).

Ubezpieczony w dniu 1 grudnia 2009 r. złożył sprzeciw od orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, na skutek czego orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 1 marca
2010 r. również uznano odwołującego za zdolnego do pracy ( k. 101 i 79 a. r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wydał zaskarżoną decyzję w dniu 17 marca 2010 r., znak: (...) odmawiającą odwołującemu prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy w uzasadnieniu decyzji podniósł,
że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 1 marca 2010 r. nie stwierdzono
u odwołującego niezdolności do pracy ( k. 85 a. r.).

W oparciu o opinie sporządzone przez biegłych sądowych w toku niniejszego postępowania, Sąd ustalił, że u odwołującego rozpoznano:

- w zakresie okulistycznym prawidłową ostrość wzroku do dali i bliży z zastosowaniem odpowiedniej korekcji okularowej ze względu na małą wadę wzroku. Nie stwierdzono odchyleń od stanu prawidłowego zarówno w przednim odcinku, jak i na dnie obu oczu. Stan narządu wzroku ubezpieczonego jest dobry. Odwołujący nie jest osobą niezdolną
do wykonywania pracy z przyczyn okulistycznych ( opinia biegłego sądowego okulisty R. S., k. 20 a. s.);

- w zakresie diabetologicznym cukrzycę typu III o przebiegu chwiejnym w okresie przewlekłego niewyrównania leczoną insuliną, stan po ostrym zapaleniu trzustki leczony operacyjnie w 2006 r., otyłość i hipertrójglicerydemię. Odwołujący jest osobą częściowo niezdolną do pracy od dnia 11 listopada 2009 r. na okres dwóch lat, gdyż w porównaniu
z badaniem przeprowadzonym przez organ rentowy dniu 22 października 2007 r.
nie wystąpiła poprawa stanu zdrowia. U ubezpieczonego nastąpiło pogorszenie w postaci zaburzeń pamięci i koncentracji, co utrudniło mu wykonywaną pracę w charakterze nauczyciela ( opinia biegłego sądowego diabetologa M. M. (2), k. 28-29 a. s.);

- w zakresie kardiologicznym zaburzenia przewodzenia w mięśniu serca nieistotne dla jego sprawności. W badaniu przedmiotowym stwierdzono prawidłowe ciśnienie tętnicze
i nie zaobserwowano odchyleń. Po analizie dostępnej dokumentacji z leczenia i po zbadaniu odwołującego stwierdzono, iż z przyczyn kardiologicznych nie spełnia kryteriów niezdolności do pracy ( opinia biegłego sądowego kardiologa J. K. (2), k. 62 a. s.);

- w zakresie psychiatrycznym kontakt słowny i emocjonalny dobry, bez objawów psychotycznych i bez cech depresji. Odwołujący nie ma znamion wczesnego zespołu psychoorganicznego i prezentuje umiarkowany stopień zaburzenia osobowości na podłożu schorzeń organicznych. Z punktu widzenia psychiatrycznego ubezpieczony nie był
w przeszłości ani nie jest obecnie niezdolny do pracy ( opinia biegłego sądowego psychiatry B. Z., k. 67 a. s.);

- w zakresie diabetologicznym cukrzycę typu 3, względnie wyrównana trzema wstrzyknięciami insuliny na dobę, bez istotnych powikłań narządowych. Odwołujący zgłasza zaburzenia czucia w obrębie stóp oraz drętwienie i mrowienie palców dłoni, co może być objawem rozpoczynającej się polinoeuropatii cukrzycowej. Schorzenia odwołującego wykonującego zawód nauczyciela, nie powodują niezdolności do pracy w jakimkolwiek stopniu. Z przyczyn wyłącznie diabetologicznych ubezpieczony jest zdolny do pracy, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami ( opinia biegłego sądowego diabetologa J. M.,
k. 103 a. s.);

- w zakresie neurologicznym dyskretne objawy polineuropatii czuciowej u osoby z cukrzycą insulinozależną, ale stopień ich zaawansowania nie sięga kryteriów niezdolności do pracy całkowitej ani częściowej ( opinia biegłego sądowego neurologa J. B. (1), k. 143 a. s.);

- w zakresie diabetologicznym nadciśnienie tętnicze, stan po subtotalnej resekcji trzustki
z następowym usunięciem śledziony i przebyte trójkostkowe złamanie podudzia prawego. Cukrzyca typu innego bez powikłań, na którą choruje wnioskodawca, nie stanowi wskazań
do uznania odwołującego za niezdolnego do pracy. Cukrzyca typu innego nie charakteryzuje się chwiejnym przebiegiem, ale jest źle kontrolowana z winy leczącego lekarza
lub najczęściej z winy pacjenta. Natomiast wniosek o rozpoczynającej się obwodowej polineuropatii jest zbyt wczesny, ponieważ w przedmiotowym badaniu nie stwierdzono cech tego postępowania. Te dolegliwości najczęściej występują u chorych z poalkoholowym uszkodzeniu trzustki ( opinia biegłego sądowego diabetologa G. R.
k. 158-159 a. s.)

- w zakresie ortopedycznym przewlekłą niewydolnoś

ć prawej stopy w przebiegu wadliwie wygojonego złamania kostek goleni oraz zespół bólowy lewego barku. Odwołujący został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy w okresie od dnia 5 września 2011 r. do dnia 31 sierpnia 2012 r. oraz częściowo niezdolną do pracy w okresie od dnia 1 września 2012 r. do dnia 31 maja 2013 r. Aktualnie ubezpieczony nadal odczuwa dolegliwości bólowe okolicy kostek prawej goleni. W czasie przeprowadzonego badania stwierdzono pogrubienie obrysów z koślawym zniekształceniem prawej stopy na poziomie stawu skokowo-goleniowego
oraz dość znaczne ograniczenie jej ruchomości. Kończyny dolne ubezpieczonego występują
z obrzękiem obu goleni i stóp, a chód z utykaniem na prawą kończynę dolną. Stwierdzono również jednocześnie ograniczenie ruchów czynnych i biernych lewego stawu ramiennego
z wyraźnymi krepitacjami wskazującymi na obecność zmian zwyrodnieniowych. Złamanie kostek prawej goleni nieleczonych operacyjnie powoduje u ubezpieczonego całkowitą niezdolność do pracy w okresie zasadniczego leczenia, tj. od dnia 5 września 2011 r. do dnia 31 sierpnia 2012 r., a w okresie kolejnych miesięcy, tj. od dnia 1 września 2012 r. do dnia
31 maja 2013 r. uzasadnionym jest uznanie częściowej niezdolności do pracy ( opinia biegłego sądowego ortopedy M. G., k. 192-193 a. s.).

Odwołujący zmarł w dniu 25 listopada 2012 r. ( k. 225 a. s.).

Sąd w oparciu o opinię łączną biegłych sądowych z zakresu gastroenterologii
i diabetologii ustalił również, że odwołujący zmagał się z wieloletnim przebiegiem okresowo niewyrównanej cukrzycy leczonej insuliną powstałej w wyniku niewydolności wewnątrzwydzielniczej częściowo resekowanej trzustki z usuniętą śledzioną powikłaną zaawansowaną polineuropatią cukrzycową i gastropatią cukrzycową. Powyższe powodowało u ubezpieczonego osłabienie czynności żołądka i występowanie dolegliwości gastrycznych, jak i stopniowo pogarszający się jego ogólny staż zdrowia. W związku z tym, zmarły był częściowo niezdolny do pracy w okresie od 2009 r. do 2011 r. ( opinia łączna biegłych sądowych z zakresu chorób wewnętrznych i endokrynologii I. B.
i gastroenterologii J. W., k. 325-326 a. s.).

Sąd w oparciu o kolejną opinię łączną główną i uzupełniającą biegłych sądowych
z zakresu gastroenterologii i diabetologii ustalił, że u odwołującego rozpoznano stan
po przebytej częściowej resekcji trzustki i śledziony z powodu guza zapalnego trzustki, cukrzycę trzustkową typu 3 powikłaną polineuropatią i miażdżycą zarostową kończyn dolnych i niewydolność zewnątrzwydzielniczą trzustki leczoną substytucyjnie. W związku
z powyższymi schorzeniami stwierdzono, że odwołujący był częściowo niezdolny do pracy od dnia 6 stycznia 2006 r. do jego śmierci. Ubezpieczony w okresie od dnia 6 stycznia 2006 r. do dnia 19 stycznia 2006 r. był leczony w Oddziale Chorób Wewnętrznych w N. z rozpoznaniem cukrzycy insulinozależnej świeżo wykrytej, guza trzustki naciekającego żyłę śledzionową oraz zapalenia błony śluzowej żołądka. Cukrzyca trzustkowa typu 3 powstaje na skutek uszkodzenia części trzustki wydzielającej insulinę
i nie jest możliwa jej regeneracja. Cukrzyca jest jednostką chorobową o charakterze postępującym zależnym od stosowania leczenia farmakologicznego diety cukrzycowej, trybu życia i determinacji genetycznej. Podkreślono, iż Komisja do spraw niepełnosprawności
w dniu 25 sierpnia 2009 r. orzekła umiarkowany stopień niepełnosprawności istniejący
u badanego od dnia 19 czerwca 2006 r. do dnia 19 czerwca 2015 r. Powikłania cukrzycy
w postaci angiopatii stwierdzono w dniu 29 września 2009 r. Polineuropatia została rozpoznana w 2012 r. w stopniu zaawansowanym, nie rozwija się gwałtownie i istniała najprawdopodobniej wcześniej, lecz biegli nie wykonali badań w tym kierunku. Objawy przewlekłej niewydolności zewnątrzwydzielniczej trzustki mają także charakter postępujący ze względu na postępujące zwłóknienie pozostającej części trzustki po resekcji i wymagają stałego leczenia substytucyjnego ( opinia łączna główna i uzupełniająca biegłych sądowych S. O. i E. R. k. 355-357 i 387-388 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy oraz na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych odwołującego. Autentyczność zgromadzonych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie Sądu opinie biegłych sądowych lekarzy specjalistów są wiarygodnym dowodem w sprawie, gdyż wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki badań ubezpieczonego, a część z nich dodatkowo
o bezpośrednie badania przez lekarzy, którzy są specjalistami w swoich dziedzinach posiadającymi bogatą wiedzę medyczną oraz wieloletnie doświadczenie zawodowe. Jednakże Sąd nie wziął pod uwagę wniosków płynących ze wszystkich opinii biegłych sądowych.
Sąd uznał za przekonywujące opinie łączne biegłych sądowych z zakresu gastroenterologii
i diabetologii sporządzone przez I. B. i J. W. oraz S. O. i E. R.. Wyżej wymienione opinie były ze sobą spójne
i korespondowały wzajemnie oraz z całością materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie. Zatem Sąd nie uznał za własne wniosków zawartych w opiniach biegłych sądowych R. S., M. M. (2), J. K. (2), B. Z., J. M., J. B. (2), G. R. i M. G..
Sąd nie wziął pod uwagę treści biegłych sądowych o innych specjalizacjach niż diabetologiczne, tj. R. S., J. K. (2), B. Z., J. B. (2) i M. G., gdyż ubezpieczony
w głównej mierze chorował na cukrzycę i miał problemy związane z trzustką, które okazały się być schorzeniami najistotniejszymi dla ustalenia prawidłowego stanu zdrowia zmarłego
na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Natomiast Sąd nie uznał pozostałych opinii biegłych sądowych z zakresu diabetologii, tj. M. M. (2), J. M. i G. R., ponieważ stały one w opozycji do treści opinii łącznej biegłych sądowych I. B. i J. W. oraz S. O. i E. R., które to pozostają w zgodzie z pozostałym materiałem dowodowym.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał zgromadzony materiał dowodowy
za wystarczający do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie syna zmarłego odwołującego A. K. reprezentowanego przez matkę R. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W. z dnia 17 marca 2010 r., znak: (...) odmawiającej prawa do renty
z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. 2015 poz. 748 j. t.) zwana dalej ,,ustawą’’ renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż odwołujący przed śmiercią cierpiał z powodu wielu schorzeń natury diabetologicznej, psychiatrycznej, okulistycznej, kardiologicznej, neurologicznej, ortopedycznej i gastroenterologicznej. Jednakże w niniejszej sprawie zmarły leczył się w związku z przebytą częściową resekcją trzustki i śledziony
z powodu guza zapalnego trzustki, cukrzycą trzustkową typu 3 powikłaną polineuropatią
i miażdżycą zarostową kończyn dolnych oraz niewydolnością zewnątrzwydzielniczą trzustki leczoną substytucyjnie. Pierwsze leczenie cukrzycy odbyło się w Szpitalu w dniu 1 listopada 2009 r., tj. od dnia, w którym przyznano zmarłemu prawo do przedmiotowego świadczenia. Sąd doszedł do przekonania, że ww. choroby z punktu widzenia medycznego oddziałują najbardziej na ogólny stan zdrowia odwołującego, a co za tym idzie należało uznać
w niniejszej sprawie za najbardziej wartościowe opinie biegłych sądowych z zakresu diabetologii i gastroenterologii. Obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, by wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego do wykonywania pracy zawodowej byli jednomyślni. Sąd na potrzeby niniejszej sprawy dokonał rozważań dotyczących wszystkich opinii sądowych sporządzonych w niniejszej sprawie.

Sąd oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinie biegłych sądowych ustalił, iż schorzenia z zakresu okulistyki, kardiologii, psychiatrii, neurologii i ortopedii należało uznać za poboczne, niemające istotnego znaczenia
dla ustalenia niezdolności do pracy zmarłego odwołującego. Biegły sądowy ortopeda M. G. wskazał, że ubezpieczony był niezdolny całkowicie oraz częściowo niezdolny do pracy. Tym niemniej Sąd pominął powyższe wnioski z uwagi na uznanie
za własne treści opinii biegłych sądowych z zakresu gastroenterologii i diabetologii.
Biegli sądowi sporządzający opinię łączną, tj. I. B. i J. W.
oraz S. O. i E. R. prawidłowo wykonali swoje czynności, a treść
i wnioski zawarte w opiniach uzupełniających w sposób niebudzący wątpliwości Sądu zostały zredagowane. Biegli powołany w niniejszej sprawie są specjalistami w swoich dziedzinach
i posiadają wieloletnie doświadczenie w opiniowaniu spraw. Odnosząc się natomiast
do zarzutów organu rentowego zgłoszonych co do ww. opinii, Sąd stwierdza, że były one nieuzasadnione. Zdaniem Sądu, organ rentowy przedstawił subiektywne i lakoniczne zarzuty. Organ rentowy nie wykazał, iż w świetle zgromadzonego materiału dowodowego możliwa była inna ocena stanu zdrowia zmarłego niż wynikająca z opinii biegłych sądowych powyższych specjalności. Sąd doszedł do przekonania, że powołanie kolejnych biegłych sądowych prowadziło de facto do przedłużenia postępowania. Zgodnie z linią orzeczniczą Sądu Apelacyjnego ,,sąd nie jest obowiązany dopuścić dowód z kolejnych biegłych, czy też opinii instytutu w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd
ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszej opinii, gdy zachodzi taka potrzeba, a więc wtedy, gdy opinia, którą dysponuje zawiera istotne luki, bo nie odpowiada na postawione tezy dowodowe, jest niejasna, czyli nienależycie uzasadniona lub nieweryfikowalna,
tj. gdy przedstawiona przez eksperta analiza nie pozwala organowi orzekającemu skontrolować jego rozumowania co do trafności jego wniosków końcowych. Sąd I instancji uznając uzyskane opinie za wiarygodne i dające podstawę do rozstrzygnięcia sporu, słusznie pominął wniosek dowodowy o wydanie opinii przez biegłą kardiolog, jako zmierzającej
do przedłużenia postępowania.’’ ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt III AUa 131/13) Subiektywna negatywna ocena organu rentowego dotycząca sporządzonych przez biegłych opinii nie jest oparta na żadnych konstruktywnych wnioskach i nie może ostać się na gruncie niniejszej sprawy. Skoro organ rentowy
nie wykazał, by w stanie zdrowia zmarłego nastąpiła poprawa, a kolejne zastrzeżenia organu rentowego stanowiły powtórzenie dotychczasowych, na które biegli sądowi S. O. i E. R. odpowiedzieli w opinii uzupełniającej, Sąd nie znalazł podstaw
do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Ponadto Sąd stwierdził, iż pozostali biegli z zakresu diabetologii orzekający w oparciu o akta sprawy oraz przedmiotowe badanie zmarłego również nie byli jednomyślni. Biegły sądowy J. K. (2) i G. R. nie uznali zmarłego za zdolnego do pracy, w przeciwieństwie do biegłej sądowej J. M.. Biegła w oparciu o dokumentację medyczną i przedmiotowe badanie podniosła, iż badany jest częściowo niezdolny do pracy od dnia 11 listopada 2009 r. Zatem argument organu rentowego odnoszący się do bezprawnego uznania zmarłego za niezdolnego do pracy w wyniku oparcia się tylko i wyłącznie o dokumentację medyczną oraz w związku brakiem przeprowadzenia badania przez biegłych sądowych z uwagi na jego śmierć, nie jest zasadny. Biegła sądowa J. M. stwierdziła, iż ubezpieczony jest niezdolny do pracy na podstawie dokumentacji medycznej, a także również w oparciu o przedmiotowe badania,
a więc brak osobistej styczności ze zmarłym przez biegłych sądowych I. B., J. W., S. O. i E. R. nie było okolicznością przemawiającą za orzeczeniem o jego zdolności do pracy na dzień wydania zaskarżonej decyzji .

Odnośnie ustalenia terminu od jakiego Sąd uznał za zasadne przyznanie odwołującemu prawa do renty, to zastosowanie znajduje w tym zakresie art. 129 pkt. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania do nich prawa na wniosek zainteresowanego, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.
W związku z ustalonym dla zmarłego prawem do renty z tytułu niezdolności do pracy
z upływającym terminem w dniu 31 października 2009 r., Sąd za zasadne przyjął orzeczenie powyższego świadczenia od kolejnego dnia, tj. od dnia 1 listopada 2009 r. do dnia 25 listopada 2012 r., tj. do dnia śmierci odwołującego.

Sąd w punkcie 2 wyroku Sąd zasądził na rzecz adwokata S. K. kwotę w wysokości 180,00 złotych powiększoną o stawkę podatku VAT zgodnie § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat
za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2013 r. poz. 461 j. t.). Sąd orzekł o kosztach postępowania w ten sposób, że zasądził ze środków Skarbu Państwa – Kasy Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie na rzecz pełnomocnika ustanowionego z urzędu adwokatowi S. K. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu udzielonej synowi zmarłego odwołującego A. K. reprezentowanego przez matkę R. K..

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: (...)
(...)

(...)