Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 906/16

1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2016 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) we W.

przeciwko W. K.

o zapłatę 5.737,76 zł

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

z dnia 8 września 2016 r., sygn. akt I C 451/16

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego 1.200 zł kosztów

postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 906/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 8 września 2016r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo

(...) we W. przeciwko W. K. o zapłatę 5.737,76 zł.

W apelacji od powyższego wyroku strona powodowa zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 509 § 2 w zw. z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. oraz art. 124 k.c. i wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa i zasądzenie kosztów procesu za obie instancje.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację oparł się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego i zważył co następuje. Apelacja jest nieuzasadniona. Sąd Okręgowy w całości podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji i uzasadniającą je argumentację, nie dostrzegając jakiejkolwiek potrzeby jej powtarzania, a apelacja strony powodowej powyższego stanowiska jak i jego motywów w żaden skuteczny sposób nie podważa.

Tytułem uzupełnienia rozważań Sądu pierwszej instancji, w pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd Okręgowy przede wszystkim podziela, mimo odmiennego stanowiska skarżącego, jednoznaczny pogląd wyrażony w uchwale Sądu Najwyższego z 29 czerwca 2016r. (III CZP 29/16, Wyd. Lex nr 2067028), że nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.). Przy czym pogląd taki jest kontynuacją już wcześniejszej linii orzecznictwa, do którego też odwołał się Sąd Rejonowy (zob. powołany w uzasadnieniu Sądu Rejonowego wyrok Sądu Najwyższego, z uzasadnieniem, z 19 listopada 2014r., II CSK 196/14, OSNC 2015r., nr 12, poz. 145, a także uchwałę Sądu Najwyższego, z uzasadnieniem, z 19 lutego 2015r, III CZP 103/14, OSNC 2015r., nr 12, poz. 137). Odnosząc się do zarzutów i wywodów skarżącego, wskazać należy, że o tyle ma on rację, że niewątpliwie nabywca wierzytelności nie będący bankiem nabywa wierzytelność w swej treści i przedmiocie tożsamą z wierzytelnością zbywającego banku, ale już nie wchodzi w sytuację prawną zbywcy wywołaną przerwą biegu przedawnienia i rozpoczęciem biegu na nowo. Czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje bowiem materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności nie będący bankiem, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Uzasadnienie i istota takiego zapatrywania sprowadza się zaś do tego, a co uchodzi już uwagi skarżącego, że wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, iż skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego, na podstawie powyższego tytułu, jako czynności wierzyciela – banku, prowadzące do przerwy biegu przedawnienia, dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem (zob. uzasadnienie powołanej uchwały Sądu Najwyższego z 29 czerwca 2016r., III CZP 29/16). Odmienne natomiast zapatrywanie skarżącego i jego argumentacja, w świetle powyższych rozważań, a także argumentacji zawartej w powołanych orzeczeniach Sądu Najwyższego, jest zupełnie nieprzekonujące i jako takie nie mogło prowadzić do uwzględnienia apelacji.

Z powyższych przyczyn, skoro brak było podstaw do uznania w jakimkolwiek zakresie zarzutów apelacji za uzasadnione, apelacja ta nie mogła podlegać uwzględnieniu.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację (pkt I), a o kosztach postępowania apelacyjnego orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 i art. 391 § 1 kpc (pkt II).

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13