Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Ewa Lemanowicz-Pawlak

Protokolant: Iwona Zielińska

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Toruń Centrum- Zachód w T.- Iwona Osóbki

po rozpoznaniu dnia 30.09. 2016 roku

sprawy

R. K. (1)

ur. (...) w m-ci W.

syna W. i E. zd. B.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny w W. z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie V II K 243/13 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk popełnione w okresie od dnia 5.11.2012r. do 8. 04.2013r. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie, kara została wykonana,

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 19.05.2015r.. w sprawie VIII K 520/15 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk popełnione od września 2014r. do 10 marca 2015r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 27.01.2016r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności, w/w karę odbył w okresie od 4.03.2016r. do 31.08.2016r. ;

3.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 17 września 2015 r. w sprawie VI II K 862/15 za przestępstwo z art. 190 § 1 kk popełnione w okresie od 8.04.2015r. do 9.05.2015r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym oraz za czyn z art. 190a § 1kk popełniony w okresie od 8.04.2015r. do 9.05.2015r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce w/w kar jednostkowych orzeczono karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby; postanowieniem z dnia 11 maja 2016r. zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności,

4.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30.03.2016r. w sprawie II K 192/16 za przestępstwo z art. 190a § 1 kk popełnione w okresie od 1.10.2015r. do 1.02.2016r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 244kk popełniony 1.02.2016r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce w/w kar jednostkowych orzeczono karę łączną 3 miesięcy pozbawienia wolności, w/w karę odbywa w okresie od 31 sierpnia 2016r.

orzeka:

I.  na podstawie art. 569 § 1 kpk w zw. z art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Toruniu o sygn.. akt IIK 192/16 i (...) 862/15 orzeka karę łączną 8 ( ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku zalicza skazanemu okres od dnia 11.05. 2015r. do 13.05.2015r. oraz okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie Sądu Rejonowego w Toruniu sygn.. akt IIK 192/16 od 31.08.2016r.

III.  w pozostałym zakresie wyroki podlegające połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego w części obejmującej skazania sprawach Sądu Rejonowego w Toruniu sygn.. akt VIII K 520/15 oraz Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowego Wydziału Karnego w Wąbrzeźnie sygn.. akt VIIK 243/13

V.  kosztami postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa;

VI.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego A. S. kwotę 120 ( sto dwadzieścia ) złotych powiększoną o należną stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej skazanemu z urzędu.

Sygn. kt IIK 705/16

UZASADNIENIE

R. K. (1) został skazany:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny w Wąbrzeźnie z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie VII K 243/13 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk popełnione w okresie od dnia 5.11.2012r. do 8. 04.2013r. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie, kara została wykonana,

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 19.05.2015r.. w sprawie VIII K 520/15 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk popełnione od września 2014r. do 10 marca 2015r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby; postanowieniem z dnia 27.01.2016r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności, w/w karę odbył w okresie od 4.03.2016r. do 31.08.2016r. ;

3.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 17 września 2015 r. w sprawie VI II K 862/15 za przestępstwo z art. 190 § 1 kk popełnione w okresie od 8.04.2015r. do 9.05.2015r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym oraz za czyn z art. 190a § 1kk popełniony w okresie od 8.04.2015r. do 9.05.2015r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce w/w kar jednostkowych orzeczono karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby; postanowieniem z dnia 11 maja 2016r. zarządzono wykonanie w/w kary pozbawienia wolności,

4.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 30.03.2016r. w sprawie II K 192/16 za przestępstwo z art. 190a § 1 kk popełnione w okresie od 1.10.2015r. do 1.02.2016r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 244kk popełniony 1.02.2016r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, w miejsce w/w kar jednostkowych orzeczono karę łączną 3 miesięcy pozbawienia wolności, w/w karę odbywa w okresie od 31 sierpnia 2016r.

( dowody: dane o karalności-k. 6-6v.;

Wyrok w sprawie VIIIK 520/15-k. 8-8v.;

Postanowienie w sprawie IXKo (...)-k.9-11;

Wyrok w sprawie VIIIK 862/15-k. 13-13v.;

Postanowienie w sprawie IXKo (...)-k. 14,

Wyrok w sprawie VIIK 243/13-k. 20;

Wyrok w sprawie IIK 192/16-k. 22-22v.;

Opinia o skazanym-k. 26)

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 kpk właściwym do wydania wyroku łącznego jest Sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu. Ze względu na to, że ostatni wyrok skazujący w I instancji wydał Sąd Rejonowy w Toruniu właściwym do orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego będzie właśnie ten Sąd.

Z dniem 1 lipca 2015r. nastąpiła zmiana regulacji dotyczącej m.in. wyroków łącznych. W myśl art. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r ( Dz. U. z 2015 r., poz.396 ) o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych ustaw przepisów rozdziału IX ustawy o karze łącznej, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy , chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia tej ustawy. Oznacza to, iż w przypadku skazanego należało zastosować nowe przepisy o karze łącznej obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 r.

Warunki orzeczenia kary łącznej przewiduje art. 85 kk, zgodnie z którym jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Stosownie do § 2 art. 85 kk podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa o których mowa w § 1.

W momencie orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego wykonaniu podlegały kary pozbawienia wolności orzeczone na mocy wyroków Sądu Rejonowego w Toruniu w sprawach akt IIK 192/16 i VIIIK 862/15 .

Kryteria łączenia kar w wyroku łącznym określa art. 86 kk. Zgodnie z tym przepisem Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy. W rozpatrywanej sprawie kara łączna pozbawienia wolności mogła być orzeczona, w granicach od 6 miesięcy pozbawienia wolności przy zastosowaniu pełnej absorpcji (tj. od najwyższej z jednostkowych kar podlegających wykonaniu) do ich sumy tj. 9 miesięcy. Wymierzając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa

Sąd szczegółowo analizował wiele okoliczności mających wpływ na wymiar kary łącznej - z jednej strony pozytywną opinię o skazanym z okresu odbywania kary, z drugiej fakt jego wielokrotnej karalności za przestępstwa o znacznej społecznej szkodliwości. Aczkolwiek niektóre spośród czynów były skierowane przeciwko tożsamym dobrom prawnym, tym niemniej wyrok w sprawie IIK 192/16 obejmował również skazanie za występek z art. 244kk. Ponadto pomiędzy czynami występował wielomiesięczny odstęp czasu.

Dokonując oceny kryminologicznej skazanego należy zauważyć, iż wydawane wobec skazanego wyroki i orzekane nimi kary nie działały na niego resocjalizacyjnie ani prewencyjnie. Pomimo stosowania szeregu oddziaływań o charakterze probacyjnym skazany w dalszym ciągu dopuszczał się przestępstw.. W okresie próby zakreślonym na mocy wyroku w sprawie VIIIK 862/15 skazany nadużywał alkoholu, 2-krotnie przebywał w Izbie Wytrzeźwień, nie respektował zakazu powstrzymywania się od kontaktowania z byłą konkubiną. Ponadto skazany nie wywiązywał się z ciążących na nim zobowiązań alimentacyjnych.

Powyższe okoliczności zdaniem sądu przemawiają za tym,iż skazany nie wyciągnął żadnych wniosków z zastosowanych wobec niego wcześniej sankcji karnych, w związku z tym nie sposób wysnuć wobec niego pozytywną prognozę kryminologiczną.

Prawidłowości ustaleń sądu we wskazanym powyżej zakresie nie może dezawuować pozytywna opinia o skazanym z zakładu karnego, z której wynika,iż zachowanie skazanego w izolacji penitencjarnej jest poprawne. Z opinii tej wynika również,iż skazany był jeden raz nagrodzony , nie karany dyscyplinarnie. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania, zadania programowe realizuje w pełnym zakresie. Osadzony nie jest uczestnikiem podkultury przestępczej. Wobec przełożonych przyjmuje postawy regulaminowe, jest osobą niekonfliktową i zgodną. Zatrudniony nieodpłatnie na terenie zakładu karnego jako fryzjer. Brał udział w programie „ Trzeźwo myślę”. Prezentuje mało krytyczny stosunek wobec popełnionych czynów.

W ocenie sądu w/w opinia świadczy wyłącznie o tym, iż skazany przystosował się do warunków izolacji penitencjarnej, nie jest to jednak tożsame z radykalną zmianą postawy R. K.. Symptomatycznym jest bowiem fakt, iż skazany prezentuje mało krytyczny stosunek wobec popełnionych czynów. W związku z tym zdaniem sądu brak jest podstaw do wysnucia w stosunku do skazanego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Należy podkreślić, iż w judykaturze i piśmiennictwie wskazuje się, że absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie biorąc pod uwagę negatywną – co do sprawcy- przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw. Redukowanie kar poprzez stosowanie całkowitej absorpcji stanowiłoby nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczaniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów, jakich się sprawca dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar.

W judykaturze podkreśla się, iż na ogół nie ma powodu , by orzekać karę łączną w dolnych granicach, tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno raczej skłaniać do odstąpienia od absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Zatem jak wskazano wyżej całkowitą zasadę absorpcji stosować należy wyjątkowo albo wtedy, gdy wszystkie czyny wskazują na bliską więź podmiotową i przedmiotową albo orzeczone za niektóre czyny kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną albo też istnieją jakieś szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego (wyrok SA w Katowicach z 20.05.2008r. IIAKa 129/08).

Jakkolwiek przy wymiarze kary łącznej dopuszczalne jest stosowanie zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i zasady pełnej kumulacji, to jednak są to rozstrzygnięcia skrajne, które znajdują zastosowanie w zupełnie wyjątkowych , nietypowych sytuacjach. ( vide: I.). Reasumując należy zatem wskazać, iż zdaniem sądu w realiach przedmiotowej sprawy nie zachodziły przesłanki do zastosowania zasady pełnej absorpcji. Zatem ostatecznie wymierzona skazanemu kara łączna w wysokości 8 miesięcy pozbawienia wolności, jawi się, jako kara w wymiarze najbardziej racjonalnym. Zdaniem Sądu orzeczony wymiar kary łącznej będzie z jednej strony stanowił dla skazanego dostateczną dolegliwość i spełni cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej, nie będzie bowiem w odczuciu społecznym postrzegany jako bezzasadne premiowanie wielokrotnych sprawców przestępstw.

Na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku zaliczono skazanemu okres od dnia 11.05. 2015r. do 13.05.2015r. oraz okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie Sądu Rejonowego w Toruniu sygn.. akt IIK 192/16 od 31.08.2016r...

Nadto sąd w wyroku zawarł rozstrzygnięcie, iż w pozostałym zakresie wyroki podlegające połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 572 kpk sąd umarzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego w części obejmującej w części obejmującej skazania sprawach Sądu Rejonowego w Toruniu sygn.. akt VIII K 520/15 oraz Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowego Wydziału Karnego w W. sygn.. akt VIIK 243/13. Obowiązujące od 1 lipca 2015r. przepisy o karze łącznej zakładają bowiem, że podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 w całości lub części kary lub kary łączne za przestępstwa o których mowa w § 1.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie z art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, Nr 49, poz. 223 ze zm.) uznając, iż uiszczenie stosownych kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację finansową, albowiem przebywając w Zakładzie Karnym nie ma możliwości pozyskania środków na pokrycie tych należności sądowych.

O kosztach obrony udzielonej skazanemu z urzędu orzeczono na podstawie §4 ust. 1 i §17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu ( Dz. U. z dnia 5 listopada 2015r. poz. 1805) uwzględniając charakter sprawy oraz nakład pracy obrońcy.