Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda W. D. kwotę 8.161,03 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 7.961,03 złotych od dnia 28 listopada do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.926,66 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (wyrok - k. 114).

Powyższe orzeczenie zapadło na podstawie poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych, które Sąd Okręgowy podzielił i przyjął za własne, a których najistotniejsze elementy przedstawiają się następująco: w dniu 28 października 2014 roku wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ samochód marki S. (...) o nr rej. (...) (I rejestracja 19 stycznia 2010 r.), stanowiący własność J. Z.. Sprawca szkody był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej w W. (następca prawny (...)). Poszkodowany po zdarzeniu zgłosili szkodę do (...) sółki akcyjnej w W., swojego ubezpieczyciela w ramach tzw. bezpośredniej likwidacji szkody. Zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 28 października 2014 roku. Pozwany sporządził w systemie (...) kalkulację naprawy pojazdu na kwotę 3.707,43 zł, przy zastosowaniu stawki za roboczogodzinę w kwocie 70,00 zł netto dla prac blacharskich i lakierniczych. W umowie przelewu wierzytelności z dnia 26 listopada 2014 roku poszkodowany (Cedent), w związku ze zleceniem (...) S.A. likwidacji szkody z dnia 28 października 2014 roku przeniósł na rzecz (...) S.A. wierzytelności o odszkodowanie z tytułu w/w szkody, przysługujące mu wobec osób odpowiedzialnych za szkodę oraz wobec zakładu ubezpieczeń sprawcy szkody z tytułu zawartej z tym zakładem umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych (§ 2 ust. 1 umowy). Przelew nastąpił pod warunkiem zapłaty przez (...) S.A. świadczenia pieniężnego z tytułu tych wierzytelności oraz do wysokości zapłaconej przez (...) S.A. kwoty świadczenia pieniężnego z tytułu tych wierzytelności (§ 2 ust. 2 i 3 umowy). (...) Spółka Akcyjna w W. w ramach tzw. bezpośredniej likwidacji szkody przyjął za nią odpowiedzialność i wypłacił poszkodowanemu kwotę 3.707,43 złotych. W dniu 30 kwietnia 2015 roku J. Z. przelał na powoda prawo do odszkodowania za szkodę, posiadane wobec pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W.. W dniu 5 maja 2015 roku na zlecenie powoda sporządzona została przez P. S. prywatna kalkulacja szkody powstałej w powyższym pojeździe w dniu 28 października 2014 roku, zgodnie z którą koszt naprawy samochodu marki S. (...) o nr rej. (...) wynosi 11.668,46 zł brutto, przy przyjęciu stawki za roboczogodzinę w kwocie 90,00 złotych netto. Za wykonaną opinię rzeczoznawca P. S. wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 200,00 zł netto. W trakcie zdarzenia w dniu 28 października 2014 roku w przedmiotowym pojeździe uszkodzeniu uległ przód pojazdu. Wysokość kosztów naprawy powypadkowej samochodu S. (...) o nr rej. (...) pozwalająca na jego przywrócenie do stanu sprzed kolizji z dnia 28 października 2014 roku, przy użyciu części zamiennych oryginalnych oznaczonych logo marki pojazdu, przy stawce roboczogodzinowej występującej na rynku lokalnym i wynoszącej 90/90 zł/rbh netto blacha/lakier wynosi 11.813,58 złotych brutto, 9.604,54 złotych netto. Koszt naprawy powypadkowej samochodu S. (...) o nr rej. (...) po kolizji z dnia 28 października 2014 roku, przy użyciu części zamiennych oryginalnych oznaczonych logo marki pojazdu oraz części jakości (...) przy stawce roboczogodzinowej występującej na rynku lokalnym i wynoszącej 90/90 złotych/rbh netto blacha/lakier wynosi 11.190,33 złotych brutto, 9.097,83 złotych netto.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd Rejonowy uznał powództwo za zasadne. Bezspornym w sprawie jest, że pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. w ramach tzw. bezpośredniej likwidacji szkody z dnia 28 października 2014 roku, przyjął za nią odpowiedzialność i wypłacił poszkodowanemu kwotę 3.707,43 złotych. Nastąpiło to na podstawie zlecenia wskazanego w § 2 ust. 1 umowy przelewu wierzytelności z dnia 26 listopada 2014 roku, zawartej przez poszkodowanego (Cedenta) z pozwanym (...) S.A.

W odpowiedzi na pozew pozwany podniósł, iż nie posiada legitymacji biernej procesowej. Pozwany wskazał, iż przeprowadził likwidację szkody w ramach tzw. likwidacji bezpośredniej, za którą odpowiedzialny jest inny ubezpieczyciel, to jest (...) S.A. w W., następca prawny (...). Pozwany wypłacił kwotę odszkodowania w wysokości 3.707,43 złotych.

Zdaniem Sądu I instancji z zarzutem braku legitymacji biernej pozwanego nie można się zgodzić. Należy mieć na uwadze, wskazany powyżej i niesporny fakt zlecenia przez poszkodowanego pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej w W. likwidacji szkody z dnia 28 października 2014 roku. Poszkodowany może zatem dochodzić roszczeń z tytułu szkody od pozwanego. Wymaga podkreślenia, że powołane zlecenie, pomimo zobowiązania pełnomocnika pozwanego przez Sąd do jego złożenia, zarządzeniem wydanym na rozprawie w dniu 2 lutego 2016 roku, nie zostało wykonane.

Wobec powyższego należy uznać, iż pozwany posiada legitymację bierną, a zatem jest zobowiązany do likwidacji szkody z dnia 28 października 2014 roku, w związku ze wskazanym zleceniem i zawartą umową ubezpieczenia z pozwanym. Dotychczas szkoda nie została w całości naprawiona. Pozwany wypłacił kwotę odszkodowania w wysokości 3.707,43 złotych (a nie jak twierdzi powód 3.647,16 złotych).

W niniejszej sprawie bezspornym jest zawarcie umowy przelewu, na podstawie której powodowi przysługuje wierzytelność o zapłatę odszkodowania za szkodę poniesioną wskutek zdarzenia z dnia 28 października 2014 roku. Poza kwestią legitymacji procesowej biernej spór między stronami sprowadzał się do ustalenia wysokość kosztów naprawy pojazdu.

Przeprowadzony dowód z opinii biegłego z zakresu mechaniki pojazdów samochodowych Krzysztofa Grobelnego pozwolił na ustalenie zakresu i kosztów naprawy pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...), w związku z uszkodzeniami powstałymi wskutek zdarzenia z dnia 28 października 2014 roku. Biegły stwierdził, iż z akt szkody nie wynika, aby w pojeździe przed szkodą były zabudowane części inne niż opatrzone logo producenta pojazdu. W opinii biegłego, niemożliwa jest skuteczna restytucja pojazdu z użyciem części zamiennych innych niż oznaczone logo marki pojazdu S.. W celu przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia przedmiotowego należy użyć części zamienne oznaczone logo marki pojazdu S., użycie innych części zamiennych jest nieuzasadnione.

Sąd Rejonowy wskazał, iż nie nastąpi wzrost wartości rynkowej pojazdu po przedmiotowej naprawie z użyciem części zamiennych oryginalnych oznaczonych logo marki pojazdu S.. Te wnioski opinii oraz wiek pojazdu nie przekraczający 10 lat w dacie szkody (pojazd w dacie szkody był pojazdem 5 – letnim) uzasadnia przyjęcie wyliczenia kosztów naprawy z uwzględnieniem oryginalnych części zamiennych oznaczonych logo producenta pojazdu. Z opinii biegłego, wynika, że koszt naprawy przedmiotowego samochodu przy użyciu oryginalnych części zamiennych z logo producenta pojazdu wynosi 11.813,58 zł brutto, przy stawce za 90/90 zł netto/rbh blacha/lakier. Przyjęta stawka nie przekracza występujących i stosowanych stawek roboczogodzinowych w warsztatach naprawczych w rejonie siedziby powoda i w okresie wystąpienia przedmiotowej szkody. Ponadto jest ona akceptowana przez większość Towarzystw Ubezpieczeniowych działających na tym obszarze.

Zdaniem Sądu Rejonowego opinia biegłego nie budziła żadnych wątpliwości i w całości zasługiwała na uwzględnienie. Dlatego też wyliczony przez stronę pozwaną koszt naprawy pojazdu jest zaniżony i nie odpowiada rzeczywistym kosztom naprawy. Zaś obniżenie przez pozwanego stawki za jedną roboczogodzinę do kwoty 70,00 zł za prace mechaniczne i lakiernicze było bezzasadne.

Dodatkowo Sąd I instancji podniósł, iż zgodnie z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody, wyrażoną w przepisie art. 361 § 2 k.c., poszkodowany może domagać się od ubezpieczyciela odszkodowania obejmującego koszty prac naprawczych. Świadczenie zobowiązanego polegające na przywróceniu stanu poprzedniego lub zapłaceniu kwoty odpowiadającej wartości takiego przywrócenia (kosztów naprawy samochodu) nie powinno przekraczać „kosztów celowych, ekonomicznie uzasadnionych”. Kosztami „ekonomicznie uzasadnionymi” są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy dokonujący naprawy samochodu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku. Jeżeli nie kwestionuje się uprawnienia do wyboru przez poszkodowanego warsztatu samochodowego mającego dokonać naprawy, miarodajne w tym zakresie powinny być ceny stosowane właśnie przez ten warsztat naprawczy. Przyjęcie cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależnie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana, nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte w warsztacie naprawczym były wyższe od przeciętnych (por. uzasadnienie uchwały SN z dn. 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51).

Konkludując Sąd Rejonowy wskazał, iż zastosowane przez powoda ceny usługi
nie były wygórowane. Z powyższych względów Sąd I instancji uznał, że skoro koszt naprawy samochodu został obliczony przez biegłego na kwotę 11.813,58 złotych brutto, to nie wychodząc ponad żądanie pozwu i uwzględniając dokonaną przez pozwanego wypłatę wskazanej przez pozwanego kwoty 3.707,43 złotych, Sąd tytułem odszkodowania zasądził na rzecz powoda kwotę 7.961,03 złotych (11.668,46 złotych – 3.707,43 złotych), oddalając powództwo w pozostałej części.

Ponadto w ocenie Sądu I instancji zasadne było również roszczenie o zapłatę kwoty 200,00 zł netto tytułem kosztów poniesionych za sporządzenie prywatnej kalkulacji naprawy pojazdu. Powód bowiem dla celów dochodzenia należnego odszkodowania w pełnej wysokości musiał ponieść dodatkowe koszty w celu dokładnego określenia należnego odszkodowania. A zatem kwota wydana na potrzeby sporządzenia kalkulacji stanowi szkodę w rozumieniu art. 361 § 2 k.c., gdyż stanowi stratę poniesioną przez poszkodowanego w celu ustalenia rzeczywistego rozmiaru szkody.

Żądanie odsetek znalazło zaś oparcie w przepisie art. 817 k.c., zgodnie z którym ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni od daty, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

Z uwagi na to, iż zawiadomienie o szkodzie nastąpiło w dniu 28 października 2014 roku, odsetki od kwoty 7.961,03 złotych Sąd Rejonowy zasądził od dnia następnego po upływie 30 dni od tego zawiadomienia, tj. od dnia 28 listopada 2014 roku.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Apelację od powyższego orzeczenia Sądu Rejonowego złożył pozwany – (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., zaskarżając je w zakresie pkt 1 oraz pkt 3. Zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił:

1. naruszenie art. 734 k.c. w związku z art. 750 k.c. poprzez wadliwą interpretację oraz naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez wadliwą – wybiórczą i dowolną ocenę dowodów. Sąd dokonał także wadliwych ustaleń, w oparciu o przeprowadzone dowody;

2. w odniesieniu do rozstrzygnięcia co do kosztów opinii prywatnej skarżący zarzucił naruszenie art. 361 § 2 k.c. przez wadliwą interpretację, przejawiającą się w uznaniu, że koszty te pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą i winien je ponieść podmiot wykonujący usługowo likwidację szkody, za która odpowiada inny ubezpieczyciel;

3. naruszenie art. 734 k.c. w związku z art. 750 k.c. i w związku z art. 509 k.c. poprzez przyjęcie, że powód skutecznie nabył wierzytelność poszkodowanego z tytułu zawartej umowy zlecenia, podczas gdy załączona przez powoda umowa cesji przenosi wierzytelność z tytułu posiadanego ważnego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zawartego z (...) S.A.

4. naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę wyroku i oddalenie powództwa, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za I i II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (apelacja – k. 131 – 132).

W piśmie procesowym z dnia 28 czerwca 2016 roku powód wskazał, iż wyrok w niniejszej sprawie odpowiada prawu, a zarzuty podniesione w treści apelacji uznać należy za chybione (pismo procesowe – k. 144 – 147).

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 28 listopada 2016 roku powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (protokół rozprawy apelacyjnej – k. 156 – 157).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja strony pozwanej okazała się trafna i zasługiwała na uwzględnienie.

Wskazać należy, że legitymacja materialna, a więc posiadanie prawa podmiotowego lub interesu prawnego do wytoczenia powództwa stanowi przesłankę materialną powództwa, a jej brak stoi na przeszkodzie udzieleniu ochrony prawnej. Brak legitymacji materialnej skutkuje co do zasady oddaleniem powództwa. W sytuacji, gdy legitymacja materialna i procesowa zespalają się, oddalenie powództwa następuje w istocie z braku legitymacji materialnej, którego rezultatem jest także brak legitymacji procesowej, będący wtórną przyczyną oddalenia powództwa. W odróżnieniu od zdolności sądowej i zdolności procesowej kodeks postępowania cywilnego nie zawiera definicji legalnej legitymacji procesowej. W nauce prawa postępowania cywilnego, jak i w praktyce sądowej przyjmuje się jednak na ogół, że legitymacja procesowa jest właściwością podmiotu, w stosunku do którego sąd może rozstrzygnąć o istnieniu albo nieistnieniu indywidualno–konkretnej normy prawnej przytoczonej w powództwie. Legitymacja procesowa jest więc zawsze powiązana z normami prawa materialnego. Sąd dokonuje oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy (art. 316 § 1 k.p.c.), a stwierdziwszy brak legitymacji procesowej (zarówno czynnej, jak i biernej), zamyka rozprawę i wydaje wyrok oddalający powództwo. Sąd I instancji wydając wyrok wziął za podstawę rozstrzygnięcia stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy.

W realiach rozpoznawanej sprawy w zakresie postępowania pierwszoinstancyjnego niewątpliwie powód – W. D. posiadał legitymację czynną od czasu zawarcia w dniu 30 kwietnia 2015 roku umowy przelewu, na podstawie której powodowi jako cesjonariuszowi przysługiwała wierzytelność o zapłatę odszkodowania za szkodę w pojeździe powstałą na skutek zdarzenia z dnia 28 października 2014 roku.

Jednakże Sąd Rejonowy nieprawidłowo przyjął, że w niniejszej sprawie (...) S.A. posiadał legitymację bierną procesową. Przedmiotem cesji dokonanej w dniu 30 kwietnia 2015 roku między poszkodowanym J. Z., a powodem - W. D. były bowiem wierzytelności przysługujące poszkodowanemu przeciwko ubezpieczycielowi sprawcy wypadku – (...) S.A. z tytułu odpowiedzialności deliktowej za szkodę wyrządzoną przez sprawcę. Zatem wskazanie w umowie, iż cedent przelewa na rzecz cesjonariusza wszelkie prawa do odszkodowania jakie przysługują mu od (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. nie przeniosło tych praw na powoda, gdyż sprawca szkody był ubezpieczony w innym zakładzie ubezpieczeń.

Wskazać należy, iż z dniem 4 kwietnia 2014 roku wprowadzona została nowa usługa dla klientów ubezpieczonych w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) – tzw. bezpośrednia likwidacja szkód. Istotą bezpośredniej likwidacji jest usługa likwidacji szkody w pojeździe klienta (...) z ubezpieczenia OC sprawcy szkody ubezpieczonego w innym zakładzie ubezpieczeń. Podstawą prawną podejmowanych przez (...) działań jest art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn. Dz. U. z 2013 roku, poz. 950), który stanowi, że zakład ubezpieczeń może – na wniosek osoby uprawnionej – wykonywać czynności ubezpieczeniowe, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 2 oraz ust. 5 pkt 1 i 2 ww. ustawy, także z tytułu umów zawartych w innym zakładzie ubezpieczeń w granicach odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, który zawarł umowę OC z posiadaczem pojazdu, którego kierowca wyrządził szkodę. Likwidacja szkody tzw. bezpośrednia polega na tym, że na podstawie umowy zlecenia zawartej z poszkodowanym (...) ustala sprawcę określonej szkody komunikacyjnej, rozmiar i wysokość tej szkody i wypłaca świadczenie równe temu jakie przysługuje poszkodowanemu z polisy OC sprawcy. Po wypłacie tego świadczenia, w związku z zawartą umową zlecenia i przelewem wierzytelności, (...) występuje z roszczeniem o zwrot wypłaconej kwoty do zakładu ubezpieczeń sprawcy.

W niniejszej sprawie powód nie mógł wywodzić legitymacji czynnej względem (...) S.A. z odpowiedzialności kontraktowej opartej na umowie zlecenia zawartej z poszkodowanym, gdyż nie została Sądowi przedstawiona umowa zlecenia zawarta przez poszkodowanego J. Z. z pozwanym. Kwestia wykazania zaś legitymacji procesowej stron leży – zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu – po stronie powodowej, jako wywodzącej z tego faktu skutki prawne, a nie po stronie pozwanego. Obowiązkiem więc powoda było wykazanie podstawy odpowiedzialności pozwanej za pełną likwidację przedmiotowej strony, a strona powodowa nie wskazała żadnej okoliczności, która pozwalała by ocenić odmowę przez pozwaną przedstawienia tej umowy jako utrudnianie postępowania dowodowego (art. 233 § 2 k.p.c.), a w szczególności nie wyjaśniła dlaczego sama nie przedstawiła umowy, do której jako następca prawny strony tej umowy powinna mieć dostęp. Zatem Sądowi I instancji nie były znane postanowienia umowy zlecenia, jej treść i warunki, a w konsekwencji zakres w jakim pozwany wziął na siebie odpowiedzialność za szkodę za którą, na podstawie umowy ubezpieczenia OC, odpowiada de facto inny ubezpieczyciel. W braku tej umowy (rozumianej tu jako wniosek osoby uprawnionej, o którym mowa w powołanym powyżej przepisie art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o działalności ubezpieczeniowej) samodzielną podstawą odpowiedzialności pozwanego i jego legitymacji procesowej nie może stanowić zaś cytowany przepis o likwidacji bezpośredniej szkody.

Nadto, wypłaty odszkodowania na rzecz poszkodowanego w kwocie 3.707,43 złotych nie można kwalifikować jako uznania roszczenia wobec powoda, gdyż została ona dokonana w oparciu o stosunek zobowiązaniowy łączący (...) S.A. z poszkodowanym z tytułu bezpośredniej likwidacji szkody, co nie rodziło żadnych skutków prawnych wobec powoda.

W świetle powyższych rozważań należy uznać, iż wszystkie zarzuty apelacji sprowadzające się w zasadzie do kwestionowania legitymacji procesowej pozwanego w sprawie, należy uznać za zasadne. Sąd Rejonowy, nieprawidłowo odnosząc się w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia do zarzutu braku legitymacji procesowej po stronie pozwanego, dokonał wbrew treści art. 233 k.p.c. i art. 231 k.p.c. błędnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego sprawy. Jak słusznie podnosi apelujący, brak było bowiem w materiale dowodowym sprawy podstaw do przypisania pozwanemu odpowiedzialności za skutki wypadku objętego pozwem.

Wbrew zebranemu w sprawie materiałowi dowodowemu, nieprawidłowo, w sposób nieuprawniony przyjął istnienie legitymacji procesowej po stronie pozwanej. Wobec czego należało uwzględnić apelację strony pozwanej w całości i zmienić zaskarżony wyrok poprzez oddalenie powództwa, co Sąd Okręgowy uczynił w oparciu o przepis art. 386 § 1 k.p.c.

Zmiana zaskarżonego wyroku co do istoty sprawy, spowodowała konieczność zmiany tego wyroku w punkcie 3 w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu i dlatego też Sąd II instancji w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 k.p.c.) zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.200,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Kwota ta stanowi wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego będącego radcą prawnym, która została ustalona na podstawie § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 roku, poz. 490).

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c. Powód przegrał postępowanie apelacyjne w całości, w związku z czym powinien zwrócić stronie przeciwnej poniesione przez nią koszty postępowania apelacyjnego, tj. kwotę 1609,00 złotych, na którą składają się: 409,00 złotych - opłata sądowa od apelacji oraz 1.200,00 złotych - koszty zastępstwa radcy prawnego. Wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego zostało ustalone na podstawie § 2 ust. 4 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804) z uwagi na to, że apelacja została wniesiona po 1 stycznia 2016 roku.

Ryszard Badio Jarosław Pawlak Bartosz Kaźmierak