Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 2132/16

Decyzją z dnia 12 sierpnia 2016 roku (znak: EPOM/25/053058714) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. Z., na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych odmówił W. P. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie udowodnił wynoszącego co najmniej 15 lat okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze oraz nie udowodnił rozwiązania stosunku pracy. Organ rentowy uznał za udowodniony przez wnioskodawcę staż sumaryczny w liczbie 41 lat , 7 miesięcy i 13 dni oraz staż w szczególnych warunkach/ charakterze w liczbie 7 lat, 11 miesięcy i 1 dnia (decyzja k. 37-37 odwrót plik III akt ZUS).

W dniu 30 sierpnia 2016 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie W. P. od w/w decyzji. Odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej (odwołanie k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie, która wpłynęła do tutejszego Sądu w dniu 16 września 2016 r., organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 3).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca W. P. urodził się w dniu (...) (okoliczność bezsporna).

W. P. od dnia 1 września 2008 r. nadal pozostaje w stosunku pracy. Jest zatrudniony w przedsiębiorstwie Usługi (...) w Ł. na stanowisku operatora koparki (okoliczność bezsporna, a nadto świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach – k. 16).

Wnioskodawca w dniu 23 maja 2016 r. złożył wniosek do ZUS o przyznanie prawa do emerytury pomostowej, po rozpatrzeniu którego wydano zaskarżoną decyzję (wniosek k.1-7 plik III akt ZUS , decyzja k. 37-37 odwrót plik III akt ZUS).

Wnioskodawca wykazał staż ubezpieczeniowy w wymiarze 41 lat, 7 miesięcy i 13 dni oraz staż w szczególnych warunkach w liczbie 7 lat, 11 miesięcy i 1 dzień ( okoliczność bezsporna ).

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego na podstawie dokumentacji z akt organu rentowego oraz akt sprawy. Okoliczność pozostawania w zatrudnieniu przez wnioskodawcę została przyznana przez niego na rozprawie w dniu 6 grudnia 2016 r. i jest okolicznością niesporną między stronami. Z uwagi na niesporność stanu faktycznego sprawy Sąd uznał ww. materiał dowodowy za wystarczający do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Wobec ustalenia, że wnioskodawca kontynuuje zatrudnienie, Sąd Okręgowy oddalił, jako zbędne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy i powodujące jedynie przedłużenie postępowania, wnioski dowodowe wnioskodawcy o dopuszczenie dowodów z zeznań świadków: L. W. i R. B., powołanych na okoliczność wykonywania przez niego pracy w warunkach szczególnych.

W myśl zasady ekonomii procesowej niecelowe jest prowadzenie postępowania dowodowego w zakresie spełnienia przez wnioskodawcę pozostałych przesłanek nabycia prawa do emerytury pomostowej (np. przesłanki wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych, na którą to okoliczność mieliby zeznawać wnioskowani przez skarżącego świadkowie), gdy z już poczynionych przez Sąd ustaleń wynika, że nie spełnione są inne przesłanki niezbędne do przyznania prawa do świadczenia. Nawet bowiem ustalenie stażu pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych w wymaganym przez ustawę wymiarze – przy braku spełnienia którejkolwiek z pozostałych przesłanek koniecznych - nie spowoduje, że odwołujący uzyska prawo do emerytury. Prawo to powstaje bowiem dopiero po spełnieniu łącznie wszystkich przesłanek ustawowych ( podobnie orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16.06.2009 r., I UK 5/09, LEX nr 518058).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r. ( Dz.U. z 2015r., poz. 965 – tekst jednolity, z późn. zm.) określa warunki jakie musi spełnić pracownik, aby nabyć prawo do emerytury pomostowej. W myśl przywołanego artykułu prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2)ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4)ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5)przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6)po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Treść powołanego wyżej przepisu jednoznacznie wskazuje, że tylko spełnienie łącznie (kumulatywnie) wszystkich w/w warunków uprawnia pracownika do nabycia prawa do emerytury pomostowej. Każdy z warunków wymienionych w punktach 1-7 ww. przepisu jest zatem warunkiem koniecznym ( sine qua non) dla nabycia prawa do emerytury pomostowej. Niespełnienie choćby jednego z ww. warunków skutkuje tym, że nie jest możliwe nabycie prawa do przedmiotowego świadczenia.

W przedmiotowym stanie faktycznym bezsporny jest fakt, iż zarówno w dacie wydania zaskarżonej decyzji, jak i w dacie orzekania przez Sąd W. P. pozostawał w stosunku pracy. Od dnia 1 września 2008 r. nadal jest on bowiem zatrudniony w przedsiębiorstwie Usługi (...) w Ł. na stanowisku operatora koparki. Uwzględniając aktualne brzmienie powołanego wyżej przepisu okoliczność ta powoduje, że wnioskodawca nie spełnia określonego w punkcie 7 warunku koniecznego dla nabycia prawa do emerytury na zasadach ustawy o emeryturach pomostowych. Brak spełnienia choćby jednej z przesłanek zawartych w art. 4 powołanej ustawy oznacza, że W. P. nie spełnił łącznie wszystkich tych przesłanek.

W tym stanie rzeczy, wobec uznania, iż wnioskodawczyni nie spełniła warunków do nabycia prawa do emerytury, Sąd Okręgowy - na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. - orzekł jak w sentencji wyroku.