Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 listopada 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu T. P. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż ubezpieczony nie udokumentował wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu do okresów pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia na stanowiskach: ciastkarza i starszego ciastkarza w (...) Spółdzielni (...) w I.:

-

od 1 września 1970 r. do 17 października 1972 r.

-

od 3 grudnia 1975 r. do 31 lipca 1977 r.

-

od 1 lipca 1982 r. do 31 marca 1996 r.

Ubezpieczony złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do emerytury. Wnioskodawca podniósł, że nie może ponosić negatywnych skutków nieprawidłowo wystawionego świadectwa pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

W piśmie procesowym wniesionym do tut. Sądu z dnia 5 kwietnia 2013 r. ubezpieczony wnioskował o przesłuchanie w charakterze świadków A. N. i K. S..

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony T. P. (ur. (...)), dnia 26 listopada 2012 roku złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Organ rentowy uznał za udokumentowany staż ubezpieczeniowy na dzień 1

2

stycznia 1999 roku w wymiarze 30 lat, 7 miesięcy i 28 dni. Organ rentowy nie uznał ubezpieczonemu do okresów pracy w warunkach szczególnych żadnego okresu. Ubezpieczony nie jest członkiem OFE. - okoliczności bezsporne

Ubezpieczony w okresie od dnia 1 września 1967 r. do dnia 17 października 1972r. i od 3 grudnia 1975 r. do 31 marca 1996 r. oraz następnie od 1 września 1967 r. do 31 sierpnia 1970 r. był zatrudniony w (...) Spółdzielni (...) w I.. W okresie od dnia 1 września 1967 r. do 31 sierpnia 1970 r. był zatrudniony jako uczeń (umowa o praktyczna naukę zawodu) zaś w kolejnych w/w okresach jako ciastkarz i starszy ciastkarz.

Ubezpieczony zeznał, że pracował (...) w I.. W okresie od 1967 r. do 1970r. pracował na podstawie umowy o praktyczną naukę zawodu. W trzeciej klasie tej szkoły - po ukończeniu 16 roku życia był to 8 godzinny dzień pracy. Mimo zmian w angażach przez cały okres zatrudnienia w spółdzielni pracował jako ciastkarz przy wyrobie i wypieku wyrobów cukierniczych. Ubezpieczony zeznał też, że w spółdzielni produkowane było wszelkiego rodzaju pieczywo z wyjątkiem chleba oraz wyroby cukiernicze. Świadek pracował jako ciastkarz, zajmował się przygotowywanie surowców do produkcji , przesiewaniem mąki, rozpuszczanie tłuszczów, przygotowywanie ciast. Wszyscy pracowali na jednej hali produkcyjnej, przy czym pracownicy wykonywali różne czynności zlecone przez majstra. Każdy miał określony asortyment, który musiał wyprodukować. Po pobraniu surowców przygotowywano ciasto, następnie w maszynowni sporządzano prefabrykaty , pobierano je z, maszynowni na hale produkcyjną w celu wykończenia i przygotowywaniu w wypieku. Były to biszkopty, suchary, itp. Pracownicy dostawali dodatek pieniężny za pracę w warunkach szkodliwych oraz płyny, które były konieczne z uwagi na bardzie wysokie temperatury. W hali unosiły się pyły mąki i panowała wysoka temperatura. Brak było wentylacji.

3

Świadek A. N., który w okresie od 29.08.1979 r. do 31.02.1996r. pracował w (...) Spółdzielni (...) jako ciastkarz, potwierdził, że pracował tam również ubezpieczony. Ubezpieczony zajmował się przygotowywaniem wszystkich półproduktów i produktów. Cały czas zajmował się przygotowywaniem mas, w tym przesiewaniem mąki, ugniataniem ciast, wkładaniem form do pieca, nadzorem. Cały czas pracował na hali produkcyjnej , w tym także przy maszynach ubijających masy ciastkarskie. Nie wykonywał żadnych prac administracyjnych, chociaż był brygadzistą. Ubezpieczony dostawał dodatek szkodliwy, bowiem pracował przy maszynach i w wysokich temperaturach.

Świadek K. S., który pracował od 1.09.1975 r. do 31.03.1996r. w (...) Spółdzielni (...) ( od 1975 do 1978 r. jako ciastkarz i ciastkarz dekorant) potwierdził pracę ubezpieczonego W Spółdzielni pracował też ubezpieczony w Spółdzielni. Ubezpieczony zajmował się przygotowywaniem mas, przesiewaniem mąki, ugniataniem, wkładaniem form do pieca. Nie wykonywał prac biurowych, bowiem czynności te wykonywał kierownik.

Świadek Z. B. zeznał, że pracował w (...) Spółdzielni (...) jako ciastkarz w okresie od 18.01.1971 r. do 31.12.1983 r. i od 22.01.1986 r. do 23.03.1989 r. na cały etat. Świadek ten także potwierdził, że w Spółdzielni tej pracował również ubezpieczony, który był brygadzistą, jednak wykonywał wszystkie czynności, jakie wykonywali ciastkarze. Zajmował się przygotowywaniem mas, ręcznym przesiewaniem mąki, przygotowaniem ciasta w dzieżach, wkładaniem form do pieca.

Dowody: akta osobowe ubezpieczonego K. (...) , dokumenty znajdujące się w aktach emerytalno - rentowych ZUS, zeznania świadków: A. N. k. 24 akt, K. S. k.24 akt, Z. B. k. 24 akt, zeznania ubezpieczonego k. 23 akt

4

Sąd uznał zarówno zeznania świadków jak i ubezpieczonego za wiarygodne. Świadkowie dokładnie opisali charakter wykonywanej przez ubezpieczonego pracy, nadto w tym samym czasie byli zatrudnieni również w K. (...) w I.. Zeznania świadków były jasne, logiczne, i korespondowały ,z zeznaniami ubezpieczonego. Świadkowie nie mieli żadnego interesu w zeznawaniu nieprawdy, są bowiem osobami obcymi dla ubezpieczonego. Dokładnie określili oni charakter pracy wykonywanej przez odwołującego się, wskazali, że stale i w pełnym wymiarze czasu pracy powód pracował przy wyrobie wyrobów ciastkarskich w warunkach uciążliwych i szkodliwych dla zdrowia.

Sąd uznał również za wiarygodne dowody z dokumentów osobowych ubezpieczonego oraz dowody znajdujące się w aktach emerytalno - rentowych ZUS, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności zatem Sąd również uznał je za wiarygodne dowody.

Sąd zważył, co następuje:

Sporną pozostawała okoliczność, czy ubezpieczony przez okres co najmniej 15 lat był zatrudniony w warunkach szczególnych.

Sąd dokonał oceny omówionego wyżej stanu faktycznego w kontekście przepisów art. 184 i 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, nr 153, poz.1227 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 184. ust 1 w/w ustawy o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32,33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

5

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (czyli 25 lat dla mężczyzn).

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem (art. 184 ust 2).

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym, niż określony w art. 27 pkt 1 ustawy, czyli w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Z kolei przepisy w/w rozporządzenia wykonawczego mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik

6

do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

Niemniej jednak należy wskazać, iż w przypadku, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczeń potwierdzających okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach z przyczyn od siebie niezależnych, art. 472 i 473 k.p.c. umożliwiają ustalenie tych okoliczności w drodze postępowania odwoławczego przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z w/w artykułami w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych każdy fakt mający wpływ na prawo do świadczenia lub jego wysokość może być dowodzony wszelkimi środkami, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe. Sąd nie jest związany środkami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organem rentowym. Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwala na stwierdzenie, iż ubezpieczony w okresie od dnia 01.09.1970r. do 17.10.1972r., od 13.12.1975r. do 31.10 1977r. i od 01.07.1982r. do 31.03.1996r.r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę piekarza - pracował przy wypieku pieczywa - tj. wykonywał pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu cytowanego przepisu art. 184 ust 1 w/w ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz w/w rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wykonywana przez niego praca wymieniona jest w wykazie „A" w dziale X poz. 11 (prace przy wypieku pieczywa) w/w rozporządzenia i jest pracą o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości. Ubezpieczony posiada zatem co najmniej 15 letnie okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, uprawniający go do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury na mocy cytowanego art. 32 w zw. z art. 184 w/w ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zaliczenie powyższych okresów spowodowało, że odwołujący spełnił wszystkie warunki konieczne do uzyskania emerytury określone w cytowanych wyżej przepisach ustawy i rozporządzenia.

7

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art 477 § 2 k.p.c. zmienił decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury, jak w punkcie 1 wyroku.

Zgodnie z § 2 ust 1 ust 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach i szczególnym charakterze okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Ponieważ dokumenty przedstawione w postępowaniu przed organem rentowym nasuwały wątpliwości co do charakteru pracy wykonywanej przez ubezpieczoną Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie mógł dokonać ustaleń pozwalających na przyznanie dochodzonego świadczenia. Z tego względu należało stwierdzić, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Karolina Chudzińska - Koczorowicz