Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Lucyna Stąsik-Żmudziak

Protokolant sądowy Agnieszka Goluch

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2016 roku w Lublinie

sprawy H. I.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania H. I.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 16 marca 2015 roku znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VIII U 1768/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił H. I. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy powołując się na art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2013, Nr 1440,) w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 r., Nr 8, poz. 43 ze zm.) wskazał, że wnioskodawca wykazał na dzień 1 stycznia 1999 r. ogólny staż ubezpieczeniowy w wymiarze 24 lat, 2 miesięcy i 26 dni, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, osiągnął wymagany wiek emerytalny, ale nie udowodnił 15- letniego okresu pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Organ rentowy nie uwzględnił jako pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia wnioskodawcy żadnego okresu zatrudnienia gdyż nie przedłożono wymaganego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych. (k. 79 akt ZUS).

W dniu 23 marca 2015 r. H. I. odwołał się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. Domagał się zaliczenia okresu zatrudnienia od 24.11.1973r. do 23.10.1974r. w (...) w G.. (k.2as)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie. ZUS wskazał, że w związku z dołączonymi dokumentami została wydana w dniu 23.03.2015r. kolejna decyzja odmawiająca prawa do emerytury, jednakże w tej decyzji uwzględniono do stażu pracy wnioskodawcy okres zatrudnienia w Państwowym Ośrodku (...) w G. od 24.11.1973r. do 23.10.1974r. i tym samym został udowodniony 25 letni okres składkowy i nieskładkowy. Jednakże w aktach sprawy brak jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego fakt wykonywania pracy w warunkach szczególnych w okresie od 26.10.1976r. do 31.11.1991r. w (...) w G.. Z ogólnego świadectwa pracy wynika, że w spornym okresie wnioskodawca wykonywał pracę na stanowiskach kierowcy, tokarza, spawacza a w przedłożonych angażach widnieją stanowiska frezera- wiertacza i montera. (k. 3as)

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

H. I. urodził się w dniu (...) (okoliczność bezsporna).

W dniu 02 lutego 2015 r. wnioskodawca złożył wniosek o ustalenie prawa do emerytury (wniosek k. 1-6 akt ZUS).

W chwili złożenia wniosku i nadal wnioskodawca pozostaje w zatrudnieniu w (...) w G.. Nie należy do OFE. W organie ubezpieczeniowym znajdowało się część dokumentów związanych z dotychczasowym zatrudnieniem wnioskodawcy w związku z tym, że do marca 2015 roku był uprawniony do renty. Do wniosku o emeryturę dołączył kserokopię uzyskanych z Archiwum akt osobowych związanych z zatrudnieniem w Państwowym Ośrodku (...) w G. w okresie od 26.10.1976r. do 31.11.1991r. (k. 15-52ae) oraz dokumentację związaną z ubezpieczeniem pracowniczym po 2000 roku. Wnioskodawca nie przedstawił świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

W oparciu o posiadane dokumenty ZUS ustalił, że wnioskodawca udowodnił 18 lat, 1 miesiąc i 15 dni okresów składkowych oraz 6 lat, 1 miesiąc i 11 dni okresów uzupełniających związanych z pracą w gospodarstwie rolnym. W całości do ogólnego stażu pracy zaliczono okres zatrudnienia w (...) w G. od 26.10.1976r. do 30.11.1991r. co stanowiło 15 lat, 1 miesiąc i 16 dni. Oprócz tego do stażu zaliczono okres ubezpieczenia udokumentowany w legitymacji ubezpieczeniowej związany z Wojewódzkim Przedsiębiorstwem (...) w L. Oddział w K. jako uczeń (...) w okresie od 01.09.1971r. do 30.06.1973r. i okres zatrudnienia w (...) od 01.07.1973r. do 25.08.1973r. w charakterze montera samochodowego.

Wobec braku świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych ZUS nie uznał żadnego okresu wykonywania takiej pracy.

Skarżoną decyzją odmówiono prawa do emerytury.

Odwołując się od decyzji wnioskodawca dołączył dodatkowe dokumenty związane z zatrudnieniem w (...) w G. w okresie od 24.11.1973r. do 23.10.1974r. (k. 80-85ae)

Kolejną decyzją – nieskarżoną przez wnioskodawcę - z dnia 26.03.2015r. ZUS uwzględnił dodatkowy okres zatrudnienia w (...) w G. (11 miesięcy), co skutkowało ustaleniem 19 lat i 15 dni okresów składkowych oraz 5 lat, 1 miesiąca i 15 dni okresów uzupełniających – w sumie 25 lat okresów ubezpieczeniowych. Nadal nie przyjęto żadnych okresów pracy w warunkach szczególnych i odmówiono prawa do emerytury. (decyzja k. 87ae)

H. I. od 01.09.1971r. do 30.06.1973 roku podlegał ubezpieczeniom społecznym w związku z nauką w (...) Szkole (...) przy (...) w K.. W tym okresie przez dwa dni w tygodniu odbywała się w szkole nauka przedmiotów zawodowych, natomiast przez pozostałe 3 dni uczniowie mieli zajęcia praktyczne na halach naprawczych pod nadzorem instruktorów i mechaników. Wykonując różne prace przyuczali się do zawodu mechanika kierowcy, pracowali przy remontach samochodów, w zależności od rodzaju remontu czasami praca była wykonywana w kanałach naprawczych a czasami nie. (zapisy w legitymacji ubezpieczeniowej k. 17ar, zeznania H. S. k. 69v-70as, E. S. k. 70-70vas)

Po ukończeniu szkoły wnioskodawca przez okres wakacji od 01.07.1973r. do 25.08.1973r. nadal był zatrudniony w (...), wykonując te same różne czynności montera samochodowego na stacji obsługi (...). Naprawy jakie wykonywano wynikały z książki napraw. Wymieniano np. resory, silniki, skrzynie biegów. Prace były wykonywane w kanałach naprawczych ale też były wykonywane prace nie wymagające pracy w kanałach. (świadectwo pracy k. 5ar, częściowo zeznania wnioskodawcy k. 48as)

W okresie od 06.09.1973r. do 29.10.1973r. wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) jako ślusarz remontowy. (zapisy w legitymacji ubezpieczeniowej (k. 17ar)

W dniu 17.11.1973r. wnioskodawca zwrócił się do Dyrekcji Państwowego Ośrodka (...) w G. o zatrudnienie go w charakterze montera. Zgodnie ze skierowaniem wydanym przez Wydział Zatrudnienia Powiatowej Rady Narodowej w K. z dniem 24.11.1973 roku podjął zatrudnienie w (...) w G. na stanowisku montera w wydziale remontów ciągników. Pracował w (...) do 23.10.1974r. (...) zajmował się naprawą wózków widłowych, remontem i naprawą sprzętu rolniczego. W (...) była zorganizowana brygada montażowo - instalatorska. Ten wydział zajmował się montażami na obiektach rolniczych. Było to związane z wykonywaniem usług na rzecz rolników indywidualnych, u których brygada montowała urządzenia mechaniczne w oborach, np. montowano zgarniacze do obornika, robiono metalowe wiaty letniego chowu i montowano na terenie gospodarstwa. Robiono modernizację obór. W brygadzie tej pracowali montażyści, spawacze, hydraulicy, murarze. Część prac związanych z wyprodukowaniem urządzenia lub konstrukcji wykonywano na terenie zakładu, gdzie z metalowych części skręcano większe elementy lub w razie potrzeby spawano. W zakładzie robiono cięcia materiałów, wiercenie otworów a w terenie był montaż i spawanie konstrukcji dachowych. W pracy tej brygady przez krótki okres czasu uczestniczył wnioskodawca. Jako monter pracował przy skręcaniu konstrukcji. Wyjeżdżał też w teren do jej montowania. Był jednocześnie kierowcą wożącym samochodem Ż. brygadę na miejsce instalacji konstrukcji i uczestniczył w pracach monterskich związanych z zamocowaniem konstrukcji. (częściowo zeznania Z. B. k. 29as, T. C. k. 30as, akta osobowe k. 16 as – dokumenty zawarte na k. 103-124)

W sprawie pojawiły się informacje, że wnioskodawca pracę w tym charakterze wykonywał do czasu służby wojskowej. Tymczasem żaden z dokumentów przedłożonych do ZUS nie świadczy o okresie służby wojskowej. Także akta osobowe wnioskodawcy nie zawierają jakiejkolwiek wzmianki o okresie odbywania zasadniczej służby wojskowej. Akta zawierają wyłącznie kartę obiegową z której wynika, że z dniem 23.10.1974 roku wnioskodawca został zwolniony. Adnotacje zawarte w tej karcie wskazują, że pracował jako monter na wydziale instalacyjno-montażowym. (k. 103akt osobowych)

Kolejny okres zatrudnienia wnioskodawcy w (...) w G. związany jest z zawarciem umowy o pracę z dnia 26.10.1976r. Od tej daty wnioskodawcę zatrudniono w (...) w G. na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy. Jeździł samochodem ciężarowym o ciężarze powyżej 3,5 tony – cysterną, dowożąc paliwo. Kierował też (...) – wywrotką. Woził materiały sypkie, piasek, żwir. Jednak praca w tym charakterze trwała krótko. W dniu 11.01.1977 roku wnioskodawca był uczestnikiem wypadku drogowego, w wyniku czego wyrokiem z maja 1977r. skazano go za czyn z art. 136§1 kk. Zniszczeniu uległ kierowany prze niego samochód ciężarowy. W związku z wypadkiem zatrzymano mu prawo jazdy. Utrata uprawnień do kierowania samochodami spowodowała konieczność przeniesienia wnioskodawcy z działu transportu i zaopatrzenia do działu produkcji na stanowisko pracownika fizycznego. W (...) wówczas produkowano części zamienne do maszyn rolniczych. Wnioskodawca od 09.02.1977r. został zatrudniony na warsztacie, na stanowisku frezera. (k. 62 akt osobowych) Następnie wnioskodawca zajmował stanowisko frezera - wiertacza. (angaż z dnia 21.07.1978r. akt osobowych) Kolejne stanowisko zostało określone jako tokarz (angaż z 01.08.1979r k. 60ao) Z dniem 20.05.1980r. wnioskodawcy powierzono pełnienie obowiązków brygadzisty w wydziale produkcji. (k. 80 ao) Jak wynika z wniosku o przeszeregowanie, znajdującego się w aktach osobowych podpisanego przez kierownika wydziału związane było to z rezygnacją ze stanowiska dotychczasowego brygadzisty A. C. (1). W angażu z 31.10.1980r. wnioskodawcę określono jako tokarza brygadzistę. (k. 59akt osobowych) Akta osobowe zawierają arkusz oceny wnioskodawcy wykonany 11.07.1977r. Oceniano wówczas różne aspekty związane z wykonywaniem pracy. W arkuszu wskazano stanowisko wnioskodawcy jako frezera. Konkluzja zawarta w arkuszu, wynikająca z dokonanej oceny w 1977 roku, wobec średniej oceny: pozostawić na dotychczasowym stanowisku. (k.93-96ao) Analizując ten dokument zauważyć należy, że na tym druku są zapisy także z oceny dokonanej w 1979 roku. W dokumencie brak jakikolwiek wzmianek, z których wynikałoby, że wnioskodawca podlegający ocenie w 1979 zmieniłby stanowisko pracy. Nadal figuruje jako frezer. Z tej oceny uzyskał lepszą punktację. W arkuszu brak daty kiedy przeprowadzano ocenę z 1979 roku. Jednakże analizując akta osobowe uprawniony i logiczny jest wniosek, że w wyniku tej oceny wnioskodawcę przeszeregowano z dniem 19.07.1979r. na stanowisko tokarza.

W okresie od listopada 1979r. do lutego 1980 wnioskodawca uczęszczał na kurs spawania gazowego a w okresie od marca 1981 do czerwca 1981 roku na kurs spawania elektrodami otulonymi. (k.98 ao)

Akta osobowe zawierają angaż z dnia 31.05.1982r., z którego wynika, ze z dniem 01.06.1982r. wnioskodawcy powierzono stanowisko spawacza. Kolejne angaże wskazują, że na takim stanowisku wnioskodawca pracował do 31.03.1988r. Od 01.04.1988r. do końca lutego 1989r. angaż obejmuje stanowisko tokarza. Od 01.03.1989r. do końca zatrudnienia, tj. do 30.11.1991r. wnioskodawca pracował jako spawacz.

Dodać należy, że akta osobowe zawierają karty wynagrodzeń, z których wynika, że składnik płacy określony jako „szkod.” występuje w jednej rubryce z innym składnikiem określonym jako: „Przest.” od stycznia 1981r. W karcie wynagrodzeń za rok 1982 kwota dodatku szkodliwego występuje tylko w styczniu. Nie występuje za rok 1983, ale występuje za cały rok 1984, 1985, styczeń – kwiecień i październik-grudzień 1986, 1987 za wyjątkiem maja, cały 1988, 1989, w 1990 w miesiącach: styczeń, kwiecień, wrzesień i listopad. W 1991 roku brakuje tego dodatku. (karty wynagrodzeń – akta osobowe)

W toku postępowania wnioskodawca twierdził, że prace w warunkach szkodliwych wykonywał w (...) G. w dwóch okresach: w latach 1973-1974, po ukończeniu szkoły do czasu rozpoczęcia służby wojskowej w 1976r. oraz po powrocie z wojska od 1976 roku do końca zatrudnienia. Wnioskodawca twierdził, że po zatrudnieniu się w (...) w tym pierwszym okresie został skierowany do grupy instlacyjno montażowej, w której wykonywał stale bez uprawnień prace spawalnicze przy montażach urządzeń gospodarskich u rolników.

Sąd nie dał wiary, iż ten okres związany jest wyłącznie z wykonywaniem stale i w pełnym wymiarze prac przy spawaniu. Przede wszystkim wskazać należy, że wnioskodawca nie miał w tym okresie uprawnień do wykonywania prac spawalniczych ani też jakiegokolwiek doświadczenia przy wykonywaniu tego typu zatrudnienia. Był młodą osobą po szkole zawodowej w kierunku kierowcy montera. Jedynie jego doświadczenie zawodowe związane było z wykonywaniem zajęć praktycznych na warsztacie szkolnym oraz krótkim zatrudnieniem w okresie wakacji w charakterze mechanika samochodowego w (...) oraz 1,5 miesięcznym zatrudnieniem w Przedsiębiorstwie (...) jako ślusarza remontowego. Trudno w tej sytuacji przyjąć, że osobę bez jakichkolwiek kwalifikacji w tym zakresie zatrudniono stale przy pracach zaliczanych do prac wykonywanych w szczególnych warunkach. Przeczą temu zresztą zapisy w aktach osobowych wnioskodawcy. Jak z nich wynika wnioskodawca ubiegając się o zatrudnienie wskazywał pracę montera, do której wykonywania uprawniało go ukończenie szkoły zawodowej o specjalności mechanika – kierowcy. (podanie o zatrudnienie k. 124ao)

Takie skierowanie do pracy otrzymał z Wydziału Zatrudnienia (k. 121ao) i dlatego z dniem 24.11.1973r. został zaangażowany na stanowisko montera w wydziale remontu ciągników. (k.120ao) Zdaniem Sądu na stanowisku montera wnioskodawca pracował jeszcze co najmniej do końca czerwca 1974 roku a świadczy o tym znajdująca się w aktach karta kwalifikacyjna pracownika fizycznego z 24.06.1974 roku, z której wynika, że poddany ocenie H. I. wykonywał pracę montera według IV stopnia zaszeregowania i Komisja wnioskowała o pozostawienie go na dotychczasowym stanowisku. Protokół ten był okazany pracownikowi, który podpisał go w przyjął bez zastrzeżeń. (k. 123ao) Następstwem powyższego było podwyższenie kategorii zaszeregowania do V grupy na stanowisku montera, co też otrzymał i pokwitował wnioskodawca. (k. 118ao)

Wobec takiej treści zapisów znajdujących się w aktach osobowych nie są wiarygodne zeznania wnioskodawcy i świadków w tej części, w której wskazują, że wnioskodawca od początku zatrudnienia pracował jako spawacz.

Sąd nie kwestionuje, że w (...) funkcjonowała brygada instlacyjno-montażowa, do której ostatecznie został przeniesiony wnioskodawca z działu remontów i napraw maszyn rolniczych. Wynika to karty obiegowej zmian w stosunku pracy także znajdującej się w aktach. Tak komórka jest określona dla wnioskodawcy jako miejsce zatrudnienia przy zwolnieniu z dniem 23.10.1974r. Jednak nadal samo stanowisko pracy określono jako montera. Akta osobowe nie zawierają informacji kiedy wnioskodawcę przeniesiono do grupy instalacyjnej. Jednak logicznym wydaje się, że nastąpiło to po czerwcu 1974r. Wskazują na to częściowo zeznania Z. B. (k. 29as), który podał, że wnioskodawca w tej grupie pracował krótko, bo poszedł do wojska.

Zdaniem Sądu zeznania tego świadka są najbardziej obiektywne i wiarygodne w sprawie ale nie można im zaufać w całości. Świadek w spornym okresie zajmował stanowisko kierownika wydziału remontów i produkcji. Przyznał, że stworzono w okresie zatrudnienia grupę instalacyjno- montażową, w ramach której na terenie (...) montowano różnego rodzaju metalowe konstrukcje na potrzeby rolników w związku z mechanizacją ich gospodarstw rolnych. Świadek wskazał, że znaczą cześć elementów skręcano na terenie zakładu a następnie wykańczano w terenie. W miejsce wykonania usługi jechała grupa składająca się z kilku osób, posiadających odpowiednie kwalifikacje do zamontowania obiektu. Tam wspólnie osoby te montowały przygotowane elementy, w razie potrzeby także spawały. Przede wszystkim zaś praca była związana ze zmontowaniem elementów, z ich skręceniem. Nie polegała wyłącznie na zespawaniu. Z całą pewnością w tej grupie wnioskodawca nie wykonywał stale i wyłącznie prac spawalniczych gdyż robił wszystko to co było potrzebne, w tym prace monterskie. Przede wszystkim zaś wnioskodawca w części pracował jako kierowca Ż., gdyż był osobą, która dowoziła grupę na miejsce montażu obiektu. Stąd też okresu tego w żadnej mierze nie można przyjąć jako okresu wykonywania stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prac spawalniczych. To, że świadek najbardziej pamiętał wnioskodawcę jako wykonującego prace spawalnicze, nie zmienia faktu, że nie były to jedyne prace jakie wchodziły w zakres jego obowiązków związanych z montażem urządzeń gospodarskich. Sąd nie wyklucza, że wnioskodawca w tym czasie niekiedy spawał, ucząc się i nabierając nowych kwalifikacji ale tego typu podejmowane działania nie wyczerpują jego pełnego wymiaru czasu pracy. Również T. C. (k. 30-31as) przyznał, że wnioskodawca w grupie instalacyjnej pracował jako kierowca dowożący ludzi na miejsce montażu i wykonujący spawanie.

Sąd nie dał wiary zeznaniom T. C. w tej części, w jakiej główny akcent na wykonywanie pracy położony został na wykonywanie czynności spawalniczych. Zdaniem Sądu świadek zdając sobie sprawę, że tylko wykonywanie czynności spawalniczych uprawnia do ustalenia prawa do emerytury starał się pomóc wnioskodawcy swoimi zeznaniami w uzyskaniu świadczenia.

Jednakże zdaniem Sądu materiał dowodowy zawarty w aktach osobowych w sposób wiarygodny wskazuje, że z całą pewnością pierwszy okres zatrudnienia wnioskodawcy w (...) w G. nie może być uznany za okres pracy w warunkach szczególnych. Wnioskodawca nie wykonywał tam w okresie od 24.11.1973r. do 23.10.1974r. stale i w pełnym wymiarze czasu prac przy spawaniu. Jego podstawowe obowiązki w okresie co najmniej do czerwca 1974 roku związane były z pracami montera urządzeń rolniczych a od lipca 1974r. do października 1974 – do czasu rozpoczęcia służby wojskowej, aczkolwiek związane z pracami grupy instalacyjno montażowej dotyczyły także prac monterskich, prac kierowcy dowożącego osoby na miejsce dokonywanych instalacji a sporadycznie prac spawalniczych.

Sąd także nie przyjął jako okresu wykonywania prac w warunkach szczególnych pozostałego okresu zatrudnienia w (...) w G., po powrocie z wojska tj. od 26.10.1976r. do 30.11.1991r. W sumie po wojsku wnioskodawca pracował w (...) 15 lat, 1 miesiąc i 6 dni.

Dowody jakimi dysponował Sąd, w tym przede wszystkim dowody związane z posiadanymi aktami osobowymi, którym Sąd nadał prymat, wskazują, że w okresie od 26.10.1976r. do 11.01.1977r. a więc przez 2 miesiące i 17 dni wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Po powrocie z wojska został zatrudniony jako kierowca samochodu ciężarowego i do czasu spowodowania wypadku samochodowego, w wyniku którego zniszczeniu uległ kierowany przez niego samochód pracował jako kierowca ciężkich samochodów ciężarowych, przewożąc różne materiały. W tym krótkim czasie jeździł cysterną przewożąc paliwo, jeździł S. wożąc materiały budowlane typu piasek, żwir, cegły.

Utrata uprawnień do kierowania pojazdami spowodowała, że został przeniesiony z działu transportu i zaopatrzenia na stanowisko pracownika fizycznego do działu produkcji.

Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawcy i świadków w tej części, że wnioskodawca po utracie uprawnień do kierowania pojazdami został przeniesiony do wykonywania prac spawalniczych. Przeczą temu zapisy w aktach osobowych. Ewidentnie wynika z nich, że wykonywał prace frezera i tokarza na wydziale produkcyjnym. Wnioskodawca nie mógł stale wykonywać prac spawalniczych gdyż nadal nie posiadał ku temu żadnych uprawnień. Być może prace spawalnicze mieściły się w kręgu jego zainteresować i wykazywał chęć zdobycia tych kwalifikacji, co powodowało jego większą aktywność w tym kierunku, skoro tę część aktywności zapamiętali świadkowie. Jednak Sądu nie przekonały twierdzenia wnioskodawcy i świadków, że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace spawalnicze w zakładzie bez uprawnień, mimo, że obok pracowali wykwalifikowani spawacze. Z pewnością wnioskodawcą chcąc zdobyć uprawienia mógł sporadycznie pod nadzorem spawać ale wbrew jego twierdzeniom jak i twierdzeniom świadków nie były to jego podstawowe obowiązki. Sąd uznał, że zapisy zawarte w aktach osobowych są bardziej wiarygodne niż ulotna pamięć świadków. Sąd nie dopatrzył się wiarygodnych przyczyn, dla których zakład pracy miałby fałszować dokumentację pracowniczą wnioskodawcy zawartą w aktach osobowych. Pamiętać należy, że dokumentacja archiwalna z nie jest taka szczątkowa. Zawiera kolejne angaże dotyczące zaszeregowania wnioskodawcy, z których wynika przebieg jego zatrudnienia. Są to nie tylko zwykłe angaże z wpisanym do nich stanowiskiem pracy ale są też poprzedzające angaże wnioski zmianę kategorii zaszeregowania, jest też opisywany wyżej arkusz oceny pracownika. Jednoznaczne zapisy w tym arkuszu oceny podważają zeznania tak wnioskodawcy jak i świadków, że podstawowym i pierwotnym, stale wykonywanym obowiązkiem było wykonywanie spawania. Przeciwnie brak jakiegokolwiek zapisu o takim charakterze pracy. Nic oprócz niewiarygodnych zeznań świadków i wnioskodawcy w tej części nie wskazuje aby wnioskodawca w 1977, 1978 czy nawet w 1979 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako spawacz.

Nie ulega wątpliwości, że w (...) pracowali przy produkcji części zamiennych do maszyn rolniczych tokarze, szlifierze, frezerzy. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by zakwestionować, że wnioskodawcę po wypadku zatrudniono w tym charakterze. O zatrudnieniu na stanowisku tokarza pośrednio świadczy np. fakt, że jeszcze w maju 1980 roku wnioskodawcy powierzono stanowisko brygadzisty tokarzy po rezygnującym z tej funkcji tokarzu A. C. (2). Trudno przyjąć, że wnioskodawca objął takie stanowisko gdyby nie pracował w tym charakterze. Wnioskodawca nie potrafił przekonywująco wytłumaczyć z jakich przyczyn został brygadzistą tokarzy, twierdził, że był brygadzistą bo był, co nie jest żadnym wytłumaczeniem sekwencji zdarzeń. Sąd uznał, że jedynym logicznym wyjaśnieniem, tego iż powierzono mu pełnienie obowiązków brygadzisty był fakt, że wcześniej pracował jako tokarz. Na stanowisku tokarza wnioskodawca pracował jeszcze w styczniu 1982 roku, o czym świadczy wypłacany dodatek brygadierski, wynikający z listy płac.

Wnioskodawca uprawnienia spawacza uzyskał dopiero po ukończeniu w okresie od listopada 1979r. do lutego 1980 roku podstawowego kursu spawacza gazowego. Z kolei kurs spawania elektrodami otulinowymi przeszedł w okresie marzec/czerwiec 1981r. Pierwszy angaż spawacza jaki znajduje się w aktach osobowych związany jest z powierzeniem obowiązków spawacza od 01.06.1982r. Zdaniem Sądu od tej daty, tj. od 01.06.1982r. do końca zatrudnienia tj. do 30.11.1991r. w sposób pewny można przyjąć, że pracował stale i w pełnym wymiarze jako spawacz. Jest to 9 lat i 6 miesięcy okresu wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Prawo do wcześniejszej emerytury dla osób zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, z uwagi na datę urodzenia wnioskodawcy, regulują przepisy art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2015, Nr 748,) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983, Nr 8, poz. 43 ze zmianami). Prawo do emerytury nabywają ubezpieczeni po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 roku) spełnili enumeratywnie określone przesłanki:

- posiadają okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat- dla kobiet i 65 lat- dla mężczyzn,

- legitymują się okresem składkowym i nieskładkowym, o którym mowa w art. 27.

Natomiast, w myśl art. 184 ust. 2 emerytura, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Wykaz A prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, stanowiący załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (Dz. U.1983 Nr 8 poz. 43 ze zm.) wymienia Dziale XIV ”Prace różne” poz. 12 wymienia prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym.

W oparciu o analizę zeznań wnioskodawcy i zeznań świadków oraz danych wynikających z dokumentów zawartych w aktach ZUS i aktach osobowych uznać należy, iż w okresie od 01.06.1982r. do końca zatrudnienia tj. do 30.11.1991r. pracował stale i w pełnym wymiarze jako spawacz, przede wszystkim przy spawaniu elektrycznym. Jest to okres 9 lat i 6 miesięcy wykonywania zatrudnienia w warunkach szczególnych przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym na stanowisku spawacza elektrycznego związanych z zatrudnieniem w (...) w G.. Dodatkowo pracę w warunkach szczególnych w (...) wnioskodawca wykonywał jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w okresie od 26.10.1976r. do 11.01.1977r. ( 2 miesiące i 17 dni) Była to praca określona w dziale VIII w transporcie poz. 2 cytowanego wykazu A powyższego rozporządzenia - Prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, (…)

Reasumując wnioskodawca aby uzyskać prawo do emerytury musiłałby spełnić przesłanki z art. 184 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, to jest:

1) ukończyć 60 lat r.,

2) udowodnić 25 lat zatrudnienia, w tym ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,

3) nie być członkiem otwartego funduszu emerytalnego .

H. I. ukończył 60 lat (...) roku. Ostatecznie udowodnił na dzień 01.01.1999 roku 25 lat zatrudnienia, na które składają się okresy składkowe i uzupełniające. Marginalnie zaznaczyć należy, że wnioskodawca w toku całego postępowania dowodowego nie przedstawił dowodów na odbywanie służby wojskowej, który to okres służby wojskowej pozwoliłby na ustalenie dłuższych okresów składkowych a niższych okresów uzupełniających. Nie ma to zasadniczego znaczenia dla niniejszej sprawy ale w przyszłości może mieć znaczenie dla wysokości świadczenia emerytalnego uzyskanego w wieku powszechnym.

Jednakże wnioskodawca nie udowodnił podstawowego warunku pozwalającego na przyznanie prawa do emerytury we wcześniejszym wieku. Mianowicie nie udowodnił na dzień 01.01.1999 roku 15 lat wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Jak wskazano wyżej Sąd uznał wnioskodawcy okres wykonywania pracy w takich warunkach w (...) w G. jako kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w okresie od 26.10.1976r. do 11.01.1977r. (2 miesiące i 17 dni) oraz pracy przy spawaniu elektrycznym od 01.06.1982r. do 30.11.1991r. (9 lat i 6 miesięcy). Zdaniem Sądu brak wystarczających dowodów na wykonywanie pracy w warunkach szkodliwych w innych okresach zatrudnienia w (...). Sąd wyklucza aby wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze przy pracach spawalniczych w okresie pierwszego zatrudnienia od 24.11.1973r. do 23.10.1974r. W tym czasie wnioskodawca pracował stale przy wykonywaniu remontów urządzeń rolniczych a w okresie od lipca 1974 roku w grupie instalacyjno-montażowej przy produkcji i montażu urządzeń w gospodarstwach rolnych oraz jako kierowca dowożący instalatorów na teren modernizowanych obiektów. Również brak przekonywujących dowodów, aby wnioskodawca pracował stale i wyłącznie w pełnym wymiarze czasu pracy przy spawaniu w okresie po zakończeniu służby wojskowej, tj. od 26.10.1976r. do 30.06.1982r. Do lutego 1980 roku (do zakończenia kursu spawania gazowego) wnioskodawca nie posiadał uprawnień do wykonywania jakiegokolwiek rodzaju spawania i niewiarygodne są zeznania wskazujące na to, że zakład pracy zatrudniał wnioskodawcę na stanowisku niezgodnym z angażami znajdującymi się w aktach osobowych. Wnioskodawca być może sporadycznie w zależności od bieżących potrzeb wykonywał czasami jakieś prace spawalnicze, wyrażając w ten sposób chęć zdobycia nowych kwalifikacji ale jego zasadniczy charakter pracy wyczerpujący zakres podstawowych obowiązków był zupełnie inny. Dokumentacja osobowa wskazuje, że nawet już posiadając uprawnienia wnioskodawca nadal nie był wyłącznie spawaczem gdyż w maju 1980 roku został awansowany na brygadzistę tokarza. Zresztą gdyby nawet teoretycznie rozważać możliwość uznania wnioskodawcy do uprawnień pracy spawacza od momentu uzyskania formalnych uprawnień w lutym 1980 roku to i tak dodatkowe niemal 1,5 roku nie jest wystarczające do ustalenia praw do emerytury. Sąd podkreśla z całą mocą, że nie ma podstaw do przyjęcia, że wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze przy pracach spawalniczych przed uzyskaniem uprawnień spawacza.

W tej sytuacji bez znaczenia dla sprawy były zeznania H. S. (2) i E. S. na okoliczność wykonywania pracy w ramach zajęć praktycznych związanych z nauką w przyzakładowej zasadniczej szkole zawodowej. Poza sporem było, że w okresie uczęszczania do szkoły przez 2 lub 3 dni w tygodniu odbywała się nauka w szkole a pozostała część godzin związana była z nauką zawodu. W czasie zajęć w praktycznych uczniowie pod nadzorem instruktorów oraz mechaników wykonywali wszystkie prace remontowe pojazdów prowadzące do nauki zawodu mechanika. Część prac wykonywana była w kanałach remontowych, część poza kanałami. Wobec dzielenia czasu na naukę w klasie i zajęcia w warsztatach nie była to prac, którą można by zakwalifikować do wykonywanej stale i w pełnym wymiarze.

Także okresu zatrudnienia po zakończeniu szkoły tak w (...) jak w i w Przedsiębiorstwie (...) (gdzie pracował jako ślusarz) nie można zaliczyć do prac w warunkach szczególnych. Wnioskodawca sam przyznał, że wykonywał różne prace mechaniczne przy remontach pojazdów, w zależności od tego co było zapisane w książce remontów, a więc tak prace w kanałach naprawczych jak i poza nimi.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, kierując się powyższymi ustaleniami uznał, że decyzja ZUS odmawiająca prawa do emerytury jest prawidłowa. Wnioskodawca ani przed organem emerytalnym ani przed Sądem nie udowodnił wykonywania prac w warunkach szczególnych przez okres 15 lat.

Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji.