Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w W., VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca – SSR Ilona Harężlak - Murańska

Protokolant – Patrycja Łuniewska

Bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 15 lipca 2016 roku

sprawy przeciwko K. L. /L./, urodzonemu (...) w W., synowi Z. i B. z domu K.

oskarżonemu o to, że:

I.  w okresie do 15 lipca 2013r. w W., pełniąc funkcję prezesa zarządu firmy (...) sp. z o.o. z/s w W. ul. (...) i będąc odpowiedzialnym za złożenie sprawozdania finansowego, nie złożył we wskazanym terminie sprawozdania finansowego za 2012r. do Krajowego Rejestru Sądowego, co stanowi naruszenie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości

tj. o przestępstwo z art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości

II.  w okresie do 15 lipca 2014r. w W., pełniąc funkcję prezesa zarządu firmy (...) sp. z o.o. z/s w W. ul. (...) i będąc odpowiedzialnym za złożenie sprawozdania finansowego, nie złożył we wskazanym terminie sprawozdania finansowego za 2013r. do Krajowego Rejestru Sądowego, co stanowi naruszenie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości

tj. o przestępstwo z art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości

III.  w okresie do 15 lipca 2015r. w W., pełniąc funkcję prezesa zarządu firmy (...) sp. z o.o. z/s w W. ul. (...) i będąc odpowiedzialnym za złożenie sprawozdania finansowego, nie złożył we wskazanym terminie sprawozdania finansowego za 2014r. do Krajowego Rejestru Sądowego, co stanowi naruszenie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości

tj. o przestępstwo z art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości

1.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonego K. L. na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby;

2.  na podstawie art. 627 k.pk. w zw. z art. 17 ustawy o opłatach w sprawach karnych, zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 90 (dziewięćdziesiąt) złotych i zwalnia go od uiszczenia opłaty.

Sygn. akt VIII K 276/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Spółka (...) sp. z o.o. z/s w W. ul. (...) została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym dnia 5 października 2001 r.

Od początku istnienia spółki funkcję Prezesa Zarządu pełnił K. L.. Spółka była reprezentowana jednoosobowo przez Prezesa Zarządu, który jednocześnie był osobą odpowiedzialną za terminowe składanie sprawozdań finansowych do właściwego wydziału Krajowego Rejestru Sądowego tj. Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W., na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości

W okresie do 15 lipca 2013r. K. L. jako Prezes Zarządu ww. spółki nie złożył do Krajowego Rejestru Sądowego sprawozdania finansowego za 2012r.

K. L. zaniechał powyższego obowiązku w następnych latach tj. do 15 lipca 2014r. nie złożył sprawozdania finansowego za 2012r. i do 15 lipca 2015 r. nie złożył powyższego sprawozdania za rok 2014 r.

K. L. nie był uprzednio karany.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego K. L. (k. 11-12), odpisu z KRS (k. 2-3), danych o karalności (k. 14).

Oskarżony K. L. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że jako prezes zarządu spółki był świadomy ciążącego na nim obowiązku składania sprawozdań finansowych do KRS za lata 2012-2014. Oskarżony podał, że nie składał sprawozdań finansowych do KRS z uwagi na obawę wykorzystania przez konkurencyjne podmioty informacji zawartych w sprawozdaniach. Z uwagi na powyższe, oskarżony zdecydował o składaniu ww. sprawozdań ale z 3 letnim opóźnieniem. Wyjaśnił, że powyższe stanowi jedyną przyczynę nieskładania przez niego sprawozdań. W ocenie oskarżonego składanie sprawozdań finansowych do KRS, które są ogólnodostępne, mogłoby stanowić działanie na szkodę spółki. Jednocześnie oskarżony wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze na podstawie art. 335 k.p.k. i wymierzenia mu kary grzywny w wysokości 30 stawek dziennych po 20 złotych każda.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, gdyż znalazły one w pełni potwierdzenie w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym w postaci dokumentów, których autentyczność nie była kwestionowana.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie ulegało żadnych wątpliwości, że oskarżony w okresach do 15 lipca 2013 r., do 15 lipca 2014 r. i do 15 lipca 2015 roku pełniąc funkcję prezesa zarządu firmy (...) sp. z o.o. z/s w W. ul. (...) i będąc odpowiedzialnym za złożenie sprawozdania finansowego nie złożył we ww. terminach sprawozdań finansowych za lata kolejno 2012, 2013 i 2014.

Art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości stanowi, że „kto wbrew przepisom ustawy nie składa sprawozdania finansowego lub sprawozdania z działalności we właściwym rejestrze sądowym podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności”. Art. 69 § 1 omawianej ustawy precyzuje natomiast podmiot zobowiązany w imieniu jednostki do dopełnienia powyższego obowiązku – „kierownik jednostki składa we właściwym rejestrze sądowym roczne sprawozdanie finansowe (…)”. Jednostkami zobowiązanymi do złożenia sprawozdania są, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o rachunkowości „podmioty i osoby określone w art. 2 ust. 1”, czyli spółki handlowe (osobowe i kapitałowe, w tym również organizacje) oraz, co do zasady, spółki cywilne, a także inne osoby prawne, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego. Przez kierownika jednostki rozumie się natomiast, według art. 3 ust 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, „członka zarządu lub innego organu zarządzającego, a jeżeli organ jest wieloosobowy – członków tego organu, z wyłączeniem pełnomocników ustanowionych przez jednostkę”.

Czyn zabroniony wymieniony w art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości można popełnić jedynie umyślnie (E. Walińska (red.), Ustawa o rachunkowości. Komentarz, wydawnictwo LEX 2011). Kodeks karny definiuje pojęcie umyślności w art. 9 stanowiąc, iż „czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi”.

Należy również zaznaczyć, że czyn zabroniony z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości ma charakter formalny. Oznacza to, że dla realizacji jego znamion nie jest wymaganie wystąpienia jakiegokolwiek skutku. Penalizowany jest bowiem sam fakt niedopełnienia obowiązków nałożonych na przedsiębiorcę w ustawie, a nie skutki ich niedopełnienia.

Należy stanowczo zaznaczyć, że dla odpowiedzialności kierownika jednostki nie ma żadnego znaczenia fakt, iż nie wiedział on o konieczności corocznego złożenia sprawozdania finansowego we właściwym rejestrze sądowym. Zawsze w sytuacji, nie złożenia takiego sprawozdania odpowiedzialność spoczywała będzie na kierowniku jednostki, którym jak już była mowa powyżej, jest prezes zarządu lub wyznaczony w tym celu członek zarządu. W sytuacji, gdy organ ten jest wieloosobowy – jego członkowie. Sprawozdanie finansowe musi, więc zostać podpisane przez wszystkich członków takiego organu.

W rozpoznawanej sprawie należy zaznaczyć, że (...) sp. z o.o. z/s w W. ul. (...) była podmiotem gospodarczym, którego kierownik jednostki miał obowiązek złożenia rocznego sprawozdania finansowego do właściwego rejestru sądowego. Oskarżony K. L. pełnił funkcję Prezesa Zarządu, a więc również kierownika jednostki. Fakt pełnienia przez oskarżonego funkcji prezesa w zarządzie spółki (...) sp. z o.o. nie budzi wątpliwości i znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, np. w odpisie KRS (k. 2-3) czy też w wyjaśnieniach samej oskarżonego (k. 11-12).

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uznał, iż oskarżony K. L. ponosi odpowiedzialność za niedopełnienie obowiązku złożenia sprawozdania finansowego za lata 2012, 2013 i 2014.

Nie ulegało wątpliwości, że czyny przypisane oskarżonemu były społecznie szkodliwe w stopniu większym od znikomego. W ocenie Sądu stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów nie był jednak znaczny.

Oskarżonemu bez wątpienia można przypisać winę. Brak jest okoliczności wyłączających jej odpowiedzialność karną. Nie zasługuje przy tym na uwzględnienie argumentacja oskarżonego, który usprawiedliwia swoje zachowanie tj. niezłożenie sprawozdania do KRS obawą o ujawnienie istotnych danych dotyczących spółki. Tego typu informacje są bowiem składane do KRS przez wszystkie zobowiązane do tego podmioty. Obowiązek składania sprawozdań spółek w rejestrach stanowi bowiem jeden z mechanizmów ochrony kontrahentów. Dlatego w interesie wszystkich kontrahentów leży ujawnienie sytuacji finansowej spółki jako takiej. Sprawozdanie z działalności spółki jest merytorycznym sprawozdaniem za zakończony rok obrotowy. Wpływa zatem na ocenę jej wiarygodności nie tylko finansowej.

K. L. w chwili zdarzenia miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia swego czynu i pokierowania swym postępowaniem. Zachowanie oskarżonego było niewątpliwie umyślne, jednak stopień jego winy nie może być oceniany jako znaczny.

W ocenie Sądu wina i okoliczności czynów przypisanych oskarżonemu nie budziły wątpliwości. Oskarżony szczerze przyznał się do zarzucanych mu czynów, złożył wyjaśnienia i współpracował z organami ścigania.

K. L. nie był dotychczas karany sądownie. Jego postawa, właściwości i warunki osobiste uzasadniają przekonanie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa.

Dlatego też mając na uwadze, iż w rozpoznawanej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki wymienione w art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 k.k., Sąd warunkowo umorzył postępowanie przeciwko K. L. na okres próby wynoszący 2 lata.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 90 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postepowania oraz jednocześnie zwalniając oskarżonego z opłaty uznając, iż jej uiszczenie stanowiłoby dla niego nieuzasadnioną dolegliwość finansową.