Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Zawierciu II Wydział Karny

W składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Cisowski

Protokolant: Sylwia Kopa - Dobosz

w obecności Asesora Prokuratury P. M. z Prokuratury Rejonowej w Zawierciu

po rozpoznaniu dnia 19.12.2016r.

sprawy Z. K.

urodzonego w dniu (...) w Z.

syna A. i E. zd. Z.

oskarżonego o to, że: w dniu 1 października 2016r. na ul. (...) w Z., woj. (...) znieważył słowami wulgarnymi funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w Z. sierż. sztab. M. F. oraz st. sierż. B. K. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k., będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 19.03.2015r. sygn. akt II K 16/15 za umyślne przestępstwo podobne z art. 222 § 1 k.k. na karę pozbawienia wolności, objętą karą łączną w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 15.08.2015r. do 10.06.2016r.,

tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

1)  uznaje oskarżonego Z. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to z mocy art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje oskarżoną na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

2)  na podstawie art. 63 § 1 i § 5 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności 1 (jeden) dzień faktycznego pozbawienia wolności w okresie od dnia 1 października 2016r. do dnia 2 października 2016r. przyjmując, iż 1 (jeden) dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 1 (jednemu) dniowi kary pozbawienia wolności,

3)  na podstawie art. 618 § 1 pkt.11 k.p.k. w zw. z § 3, § 4, § 17 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. D. kwotę 959,40 zł (dziewięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych i czterdzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu Z. K.,

4)  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania i obciąża nimi Skarb Państwa.

Za zgodność

Starszy sekretarz sądowy

S. D.

Sygn. akt II K 1018/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 1 października 2016r. około godziny 19.30 funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w Z. st. sierż. B. K. i sierż. szt. M. F. z polecenia oficera dyżurnego udali się pod adres Z. ul. (...)
w związku ze zgłoszeniem o spożywaniu alkoholu w miejscu publicznym przez grupę osób. Po przybyciu na miejsce w/w funkcjonariusze zastali oskarżonego Z. K. oraz S. N., D. N., A. B.. Funkcjonariusze zaczęli legitymować oskarżonego i jego znajomych. Podczas legitymowania oskarżonego przez B. K. i M. F., Z. K. zaczął zachowywać się agresywnie, wyzywać funkcjonariuszy słowami wulgarnymi od ch….”, „skurw….”, „pedałów”, „szmat”, „kur…”, „cweli jeb….” . W dalszym toku interwencji do funkcjonariuszy podszedł K. S. (1) i K. W.. K. S. (1) zgłosił wówczas funkcjonariuszom, że oskarżony uderzył go łokciem w twarz chcąc wymusić na nim „poczęstowanie” go papierosem. W związku ze zgłoszeniem dokonanym przez K. S. (1), B. K. i M. F. zatrzymali oskarżonego i zabrali go do siedziby Komendy Powiatowej Policji w Z.. Wraz z oskarżonym funkcjonariusze do siedziby K. zabrakli K. S. (1). W trakcie doprowadzania do KPP Z. oraz podczas pobytu w budynku komendy oskarżony kontynuował zniewagi pod adresem zatrzymujących go funkcjonariuszy. W siedzibie K. oskarżonego oraz K. S. (1) poddano badaniu na zawartość alkoholu w organizmie. Wynik badania oskarżonego wskazywał, że znajdował się w stanie upojenia alkoholowego.

(dowód : zeznania M. F. z k. 5-6, 66v-67, zeznania B. K. z k. 10-11 , 66-66v, protokół zatrzymania osoby z k. 2, protokół badania oskarżonego na alkomacie z k. 3,protokól badania K. S. na alkomacie z k. 4, wyjaśnienia oskarżonego z k. 23-24)

Oskarżony Z. K. ma 35 lat, wykształcenie zawodowe. Obecnie nie posiada stałego zatrudnienia i utrzymuje się z zasiłku z opieki społecznej w kwocie 270 zł. Był karany.

W toku postępowania przygotowawczego, oskarżony został poddany badaniu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy nie stwierdzili u niego objawów zaburzeń psychotycznych ani upośledzenia umysłowego. Stwierdzili natomiast u oskarżonego osobowość socjopatyczną oraz uzależnienie od alkoholu. Jednoczenie biegli orzekli, iż
w czasie objętym zarzutem oskarżony miał zachowaną zdolność rozumienia jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem oraz potwierdzili, iż poczytalność oskarżonego
w czasie postępowania nie budzi wątpliwości.

(dowód : wyjaśnienia oskarżonego z k. 23-24, opinia sądowo – psychiatryczna z k. 28-30, dane o karalności k. 37-39, odpis wyroku SR Zawiercie z k.42-43, odpis wyroku SR Zawiercie z k. 58 )

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w czerwcu 2016r. opuścił zakład karny, gdzie odbywał karę pozbawienia wolności za przestępstwo polegające na znieważaniu funkcjonariuszy Policji. Odnośnie zdarzenia podał, że nie pamięta go zbyt dobrze. Pamiętał jednak, że
w rejonie bloku, w którym mieszka w godzinach wieczornych spożywał alkohol ze znajomymi. Podjechał wówczas patrol Policji. Był pod znacznym działaniem alkoholu. Wskazał, że nie wie dlaczego, ale zaczął wyzywać funkcjonariuszy Policji och chu…., używał też innych wyzwisk. Funkcjonariusze zaczęli go uciszać, ale on ignorował ich polecenia i dalej wyzywał od szmaciarzy itp., co doprowadziło do zatrzymania go. Wyzwiska pod adresem funkcjonariuszy kierował również w czasie gdy byli już w budynku KPP Z.. Wyraził żal z powodu swojego zachowania, wskazując, że zapewne było one skutkiem tego, że znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego Z. K., w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie korespondowały bowiem z zeznaniami świadków B. K. oraz M. F., którzy w sposób spójny, logiczny i konsekwentny na całym etapie postępowania opisywali przebieg interwencji z udziałem oskarżonego oraz poszczególne jej etapy, sposób zachowania się oskarżonego w podczas interwencji, w czasie przewożenia go do siedziby KPP Z. jak i w siedzibie komendy. Przytoczyli nadto słowa jakie pod ich adresem kierował oskarżony.

Sąd z ostrożnością podszedł do zeznań K. S. (1), który mimo, iż był na miejscu interwencji przeprowadzanej przez pokrzywdzonych jak i razem z oskarżonym został przewieziony przez nich do siedziby KPP Z. podał, że nie słyszał czy oskarżony na miejscu interwencji coś mówił do policjantów i choć przyznawał, że w radiowozie oskarżony używał słów wulgarnych i obraźliwych wobec funkcjonariuszy to nie potrafił sobie ich przypomnieć.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne przeprowadzone dowody z dokumentów. Zostały one sporządzone w przypisanej im formie i przez organy do tego powołane. Nie były kwestionowane przez strony postępowania ani nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd w pełni podzielił wnioski zawarte w opinii sądowo – psychiatrycznej, bowiem jest jasna, pełna, została sporządzona przez biegłych, posiadających odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe w danej dziedzinie. Opinia ta nie była kwestionowana przez strony a nadto nie budziła wątpliwości Sądu.

W świetle zebranego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego zarówno sprawstwo jak i wina oskarżonego co do popełnienia przypisanego mu przestępstwa nie budziły najmniejszych wątpliwości.

Przestępstwa z art. 226 § 1 k.k. dopuszcza się ten, kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. W realiach niniejszej sprawy bezspornym jest, iż oskarżony w toku czynności służbowych wykonywanych przez funkcjonariuszy Policji B. K. i M. F. (podjętej interwencji, w trakcie której legitymowali
i zatrzymali oskarżonego), kierował pod ich adresem słowa wulgarne typu „„ch….”, „skurw….”, „pedały”, „szmaty”, „kur…”, „cwele jeb….”, wyrażając tym samym pogardę dla godności funkcjonariuszy, a tym samym dopuścił się ich znieważenia. W okolicznościach sprawy było przy tym oczywiste, że działanie oskarżonego miało charakter umyślny i to pod postacią zamiaru bezpośredniego. Oskarżony bowiem miał świadomość, że jego wypowiedzi mają charakter znieważający (naruszający godność) i że kieruje je pod adresem funkcjonariuszy Policji, bowiem B. K. i M. F. na interwencję przyjechali oznakowanym radiowozem a nadto byli umundurowani. Odpowiedzialności oskarżonego nie wyłączał fakt, iż znajdował się on w stanie upojenia alkoholowego. Oskarżony jest osobą pełnoletnią, zdrową i znającą skutki działania alkoholu. Powyższe jednoznacznie wskazuje że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał przedmiotowe
i podmiotowe znamiona występku z art. 226 § 1 k.k. Jednocześnie wskazanego czynu oskarżony dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64§1 kk albowiem wyrokiem Sądu Rejonowego w Zawierciu z dnia 19.03.2015r. w sprawie sygn. akt IIK 16/15 został skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 222 § 1 kk w zw. z art. 64 §1 kk, którą odbył w ramach kary łącznej 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej tymże wyrokiem w okresie od 15.08.2015r. do 10.06.2016r. Mając zatem na uwadze, że czyny z art. 222 § 1 kk i z art. 226 § 1 kk jako należące do grupy przestępstw przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego są czynami podobnymi w rozumieniu art. 115 §3 kk jak również, że przypisanego mu w tej sprawie czynu oskarżony dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary 6 miesięcy kary pozbawienia wolności nie ulega wątpliwości, iż działał on w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64§1 kk.

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo Sąd z mocy art. 226 § 1 kk w zw. z art. 64 §1 kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara w ocenie Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, jak i w pełni czyni zadość dyrektywom określonym w art. 53 kk odnoszącym się do celów zapobiegawczych
i wychowawczych, które kara ma osiągnąć względem sprawcy. Przy wyborze kary Sąd miał na uwadze w szczególności, że oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany, jednakże uprzednie skazania nie wpłynęły na zmianę jego postępowania i nie powstrzymały go przed popełnieniem kolejnego przestępstwa skierowanego przeciwko tym samym dobrom prawnym, za które był skazany. Popełnienie przez oskarżonego kolejnego przestępstwa znieważenia funkcjonariuszy Policji w sytuacji gdy odbywał już karę pozbawienia wolności za podobne zachowanie, dobitnie zatem świadczy o lekceważeniu przez niego porządku prawnego przez niego i jego poczuciu bezkarności. W ocenie Sądu powyższe oznacza, że dotychczas orzekane wobec niego kary pozbawienia wolności nie osiągnęły zamierzonego efektu resocjalizacyjnego i z pewnością takiego celu nie osiągną kary wolnościowe (grzywna czy też ograniczenie wolności). Stąd też Sąd uznał, że tylko kara bezwzględna pozbawienia wolności będzie właściwą reakcją na przestępne zachowanie oskarżonego. Okolicznościami obciążająco wpływającymi na wymiar kary uznano wspomnianą wcześniejszą wielokrotną karalność oskarżonego oraz popełnienie czynu w stosunkowo niedługim czasie od opuszczenia zakładu karnego, natomiast za okoliczność łagodzącą uznano wyrażenie żalu
i skruchy przez oskarżonego.

W niniejszej sprawie niemożliwym było zastosowane w stosunku do oskarżonego dobrodziejstwa instytucji warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności, bowiem w momencie popełnienia przestępstwa przypisanego mu w niniejszej sprawie był już karany na karę pozbawienia wolności, zgodnie zaś z treścią art. 69 1 i 2 kk warunkowe zawieszenie wykonania kary może być zastosowane jedynie wówczas gdy sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności a nadto gdy w przekonaniu Sądu postawa sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa uzasadniają przekonanie, że sprawca będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni więcej przestępstwa.

W pkt. 2 wyroku Sąd na mocy art. 63 §1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres faktycznego pozbawienia wolności w sprawie w dniach 1 października 2016r. i 2 października 2016r. przyjmując, iż 1 dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny 1 dniowi kary pozbawienia wolności.

W pkt. 3 wyroku Sąd na mocy powołanych tam przepisów podstaw prawnej zasądził os (...) na rzecz adw. A. D. kwotę 959,40 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym

Sąd na mocy art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego w całości od obowiązku zapłaty kosztów sądowych i obciążył nimi Skarb Państwa, uznając, że ich poniesienie byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe zważywszy na jego sytuację osobistą i materialną oraz fakt, iż orzeczono wobec niego karę bezwzględną pozbawienia wolności.

za zgodność z oryginałem

świadczy sekretarz sądowy

I. U.