Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Witold Rękosiewicz

Protokolant: stażysta Aneta Gąsińska

po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania I. D.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

zainteresowany (...) S.A. z siedzibą w W.

o wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

z dnia 19 listopada 2015 r. nr (...)

I.  oddala odwołanie

II.  zasądza od I. D. na rzecz (...) S.A z siedzibą w W. kwotę 377 zł (trzysta siedemdziesiąt siedem) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Witold Rękosiewicz.

Sygn. akt XVII AmE 5/16

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) po rozpatrzeniu na podstawie art. 8 ust. 1 w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U.2012.1059; dalej pe) w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.2016.23; k.p.a.) wniosku I. D. (wnioskodawca, powód) w sprawie nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania energii elektrycznej, decyzją z dnia 19 listopada 2015 r. nr (...) stwierdził, że wstrzymanie przez (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej (...), zainteresowany) dostarczania energii elektrycznej do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) lok. (...) w W. nie było nieuzasadnione.

Powód w złożonym odwołaniu zaskarżył decyzję Prezesa URE w całości. Przedmiotowej decyzji powód zarzucił naruszenie:

1.  art. 8 § 1 k.c. oraz art. 32 ust. 1 w zw. z art. 37 ust. 6 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz.U.2012.1529; dalej: pp), poprzez błędne przyjęcie, że zmarła S. D. mogła zapoznać się z adresowaną do niej przesyłką.

2.  art. 61 § 1 k.c., art. 6b ust. 3 pe oraz art. 37 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 pp, poprzez błędne przyjęcie, że powód mogła zapoznać się z przesyłką, której nie była adresatem. Orzeczenie, iż w związku z taką możliwością wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej do lokalu powoda, na zlecenie (...) S.A., nie było nieuzasadnione.

3.  art. 77 § 1 w zw. z art. 7 k.p.a. oraz art. 75 § 1 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy i przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, skutkujące pełną dowolnością ustaleń, co do stanu faktycznego sprawy i pominięciem dowodów obiektywnych, korzystnych dla powoda. W następstwie udzieleniem przyzwolenia zainteresowanej na postępowanie niezgodne z przepisami i nadużywanie pozycji dominującej.

4.  art. 6d ust. 2 pe poprzez brak reakcji w sprawie podłączenia prądu do lokalu powoda przez okres 126 dni, tj. do czasu wydania postanowienia nr (...) z dnia 23 lipca 2015 r.

5.  art. 237 § 1 w zw. z art. 227 k.p.a. poprzez podjęcie pierwszej decyzji dopiero po upływie 158 dni od otrzymania wniosku powoda oraz błędy pisarskie powodujące brak logiki chronologicznej.

Na podstawie przedstawionych zarzutów powód wniósł o:

- zmianę zaskarżonej decyzji w całości i stwierdzenie, że wstrzymanie dostawy energii elektrycznej do wskazanego lokalu było nieuzasadnione,

- anulowanie faktur korygujących wystawionych przez zainteresowaną dnia 12 maja 2014 r.,

- zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu odwołania skarżąca stwierdziła, iż decyzja pozwanego oparta została na ustaleniu, że adresowana na zmarłą w 2002 roku S. D. przesyłka rejestrowana nr (...) z 16 lipca 2014 r., niepodjęta przez adresata w terminie 14 dni, została skutecznie doręczona w dniu 8 sierpnia 2014 r. Powód podkreślił, że zainteresowany (...) nawet po dostarczeniu mu 12 sierpnia 2014 r. aktu zgonu S. D., wciąż kierował korespondencję do zmarłej.

Na skutek niedoręczenia przesyłki skarżąca nie miała możliwości zapoznania się z zawiadomieniem o zamiarze wstrzymania dostaw energii elektrycznej. Zdaniem powoda, wobec niedoręczenia zawiadomienia od zainteresowanego, reklamacja z 22 września 2014 r. z żądaniem natychmiastowego przywrócenia dostaw energii elektrycznej i anulowania faktur korygujących z dnia 12 maja 2014 r., została złożona w terminie.

Skarżąca podniosła, że w postępowaniu administracyjnym pozwany nie wyjaśnił, z jakiego powodu dał wiarę twierdzeniu zainteresowanego o istnienia jej zadłużenia wobec (...). Wskazała, że licznik nr (...) był nowy i został zalegalizowany przez przedstawiciela zainteresowanego w dniu 9 września 2011 r. Zaznaczyła, że zainteresowany nie przekazał jej protokołu z demontażu licznika nr (...). W momencie demontażu licznik wskazywał 288 kWh, a w sprawozdaniu wynik odczytu licznika wynosił zero. Zdaniem powoda licznik mógł ulec uszkodzeniu podczas transportu do miejsca badań. Twierdzenie (...), iż licznik działał nieprawidłowo powód uznał za manipulację.

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, wniósł o oddalenie odwołania.

Prezes URE wskazał, że zgodnie z art. 922 §1 i 2 k.c. z chwilą śmierci wynikające z umowy dostarczania energii elektrycznej prawa i obowiązki zmarłego przechodzą na spadkobierców. Umowa kompleksowa łącząca dotychczasowego odbiorcę z (...) nie zawierała postanowień przeciwnych i energia elektryczna mogła być nadal dostarczana do wymienionego w umowie lokalu. Wobec nie ustalenia w przepisach Prawa energetycznego dla skuteczności i ważności umów żadnej formy szczególnej Prezes URE, na zasadzie wynikającej z art. 60 k.c. uznał, że poprzez opłacanie rachunków za dostarczanie energii elektrycznej powód wyraził wolę kontynuacji umowy i działał jako strona umowy dostarczania energii do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W..

Mając na uwadze przedstawione okoliczności pozwany uznał, że odbiorcą energii elektrycznej był powód, którego łączyła z zainteresowanym umowa o dostarczanie energii elektrycznej.

Zdaniem pozwanego, z powyższych przyczyn przedstawione w odwołaniu zarzuty powoda, dotyczące naruszenia art. 61 § 1 k.c., art. 6b ust. 3 Pe oraz art. 37 ust. 1 i ust.2 pkt 3 Prawa pocztowego nie zmieniały oceny, że skarżąca mogła zapoznać się z treścią przesyłki, której adresatem nie była.

Pozwany wskazał, że skierowane przez (...) wezwanie do zapłaty było zaadresowane na nazwisko klienta umownego i wysłane listem poleconym. Skarżąca, która była zameldowana w lokalu przy ulicy (...), mogła odebrać przesyłkę adresowaną na nazwisko swojej babci. Wobec nieodebrania, mimo dwukrotnego awizowania w dniach 17 i 25 lipca 2014 r. przesyłka została uznana za skutecznie doręczoną 31 lipca 2014 r. Przyjęcie domniemania skutecznego doręczenia było uzasadnione, ponieważ powód nie dołożył należytej staranności i nie poinformował wcześniej zainteresowanego o wstąpieniu do umowy w miejsce zmarłej wymienionej w umowie kompleksowej.

Prezes URE zauważył, że reklamacja powoda z dnia 22 września 2014 r. została złożona po wstrzymaniu dostarczania energii elektrycznej do lokalu. Do reklamacji powoda ma zastosowanie art. 6d ust.1 Pe. Nie zgodził się też z zarzutem naruszenia art. 6d ust. 2 Pe, który dotyczy zachowania przedsiębiorcy energetycznego a nie Prezesa URE.

Odnosząc się do zarzutów powoda, dotyczących naruszeń zaistniałych w toku postępowania administracyjnego, poprzedzającego wydanie zaskarżonej decyzji pozwany powołał się na przyjęte w tej kwestii stanowisko Sadu Najwyższego i uznał je za bezprzedmiotowe.

W piśmie z dnia 5 maja 2016 r. skarżąca podtrzymała stanowisko zawarte w odwołaniu i przedstawiła dodatkową argumentację.

(...) S.A. w W. nie złożył w terminie odpowiedzi na odwołanie. W piśmie z dnia 20 czerwca 2016 r. zainteresowany ustosunkował się do pisma powoda z dnia 5 maja 2016 r.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) S.A. z siedzibą w W. jest przedsiębiorstwem energetycznym prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie dystrybucji energii elektrycznej.

Na podstawie umowy o numerze konta (...) zawartej pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w W., a S. D. dotyczącej sprzedaży energii elektrycznej, zainteresowany był zobowiązany do sprzedaży energii elektrycznej do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. (nr rejestracji (...): (...)).

W wyniku kontroli przeprowadzonej w dniu 26 marca 2014 r. stwierdzono, iż układ pomiarowo-rozliczeniowy nr (...), obsługujący wymieniony lokal mieszkalny, działał nieprawidłowo i nie rejestrował ilości zużytej energii elektrycznej. Wobec stwierdzenia, że w okresie nieprawidłowego działania odczyty licznika wykazywały zerowe zużycie energii zainteresowany, na podstawie średniego zużycia dobowego w okresie od 26 maja 2010 r. do 1 czerwca 2011 r. (poprzedni okres rozliczeniowy) wystawił w dniu 12 maja 2014 r. cztery faktury korygujące za okres od 7 czerwca 2012 r. do 25 marca 2014 r. na łączną kwotę

1 289,79 zł z terminem płatności na dzień 2 czerwca 2014 r. (k. 21- 24 akt adm.). Faktury wystawione zostały na nazwisko klienta widniejące w umowie. Jednocześnie w dniu 26 marca 2014 r. licznik nr (...) został zdemontowany i zainstalowano nowy licznik o nr (...) (k.78 akt adm.).

Pismem z dnia 12 maja 2014 r. skierowanym na nazwisko klienta S. D. (...) poinformowało odbiorcę energii o stwierdzonych nieprawidłowościach, wymianie licznika, dokonaniu korekty rozliczeń oraz wyliczonej zaległości i terminie płatności kwoty 1 288, 60 zł do dnia 2 czerwca 2014 r. (k. 20 akt adm.). W piśmie poinformowano, że od dnia wymiany licznika rozliczenia prowadzone są w oparciu o wskazania nowego urządzenia pomiarowego nr (...).

W odpowiedzi na w/w pismo skarżąca I. D., w piśmie z dnia 9 czerwca 2014 r. złożyła reklamację dotyczącą faktur korygujących i zażądała ich anulowania.

Pismem z dnia 11 lipca 2014 r. nadanym przesyłką poleconą 16 lipca 2014 r. (...) skierowała nazwisko S. D. wezwanie do zapłaty kwoty 1 288,60 zł w terminie 14 dni z zastrzeżeniem wstrzymania dostaw energii elektrycznej w przypadku braku zapłaty wymienionej kwoty. W piśmie poinformowano, że stanowi ono wezwanie do zapłaty w rozumieniu art. 6b ust. 2 i 3 Pe, a brak zapłaty uprawnia (...) do wypowiedzenia łączącej strony umowy. Przesyłka była dwukrotnie awizowana w dniach 17 i 25 lipca 2014 r. nie została odebrana w terminie do dnia 1 sierpnia 2014 r. Wobec nieodebrania w terminie przesyłka w dniu 1 sierpnia 2014 r. została zwrócona nadawcy (...).

W kolejnym piśmie z dnia 8 sierpnia 2014 r., doręczonym zainteresowanemu w dniu 12 sierpnia 2014 r. I. D. poinformowała (...), że:

- S. D., jej babcia, zmarła w roku 2002 i przedstawiła akt zgonu,

- od dwóch lat nie mieszka na stałe w lokalu przy ulicy (...), w którym jest zameldowana i którego jest właścicielem (k. 89 akt adm.).

W dniu 10 września 2014 r. zainteresowany (...) wstrzymał dostarczanie energii elektrycznej do ww. lokalu mieszkalnego. Pismem z dnia 5 listopada 2014 r. (...) poinformowało panią I. D., że wznowienie dostawy energii elektrycznej może nastąpić po uregulowaniu kwoty zadłużenia. W dniu 10 grudnia 2014 r. (...) rozwiązało umowę sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji oraz zdemontowało licznik dotyczący lokalu mieszkalnego przy ulicy (...) w W..

W dniu 18 marca 2015 r. do Prezesa URE wpłynął wniosek I. D. o rozstrzygnięcie sporu dotyczącego dostarczania energii elektrycznej do lokalu powoda na zlecenie (...) Polska w zakresie odmowy zawarcia umowy kompleksowej sprzedaży energii elektrycznej oraz świadczenia usług dystrybucji, jak również nieuzasadnionego wstrzymania dostarczania energii elektrycznej do lokalu powoda. Prezes URE uznał, że na skutek wniosku pani I. D. należy przeprowadzić dwa odrębne postępowania. Pismem z dnia 5 czerwca 2015 r. Prezes URE zawiadomił strony o wszczęciu postępowania dotyczącego nieuzasadnionego wstrzymania dostaw energii elektrycznej do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. i wezwał do złożenia szczegółowo wymienionych dokumentów i wyjaśnień oraz przedstawienia wniosków dowodowych.

Postanowieniem z dnia 23 lipca 2015 r. nr (...) Prezes URE określił warunki podjęcia dostaw energii elektrycznej do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sporu.

Pismem z dnia 23 lipca 2015 r. nr (...) pozwany powiadomił strony postępowania administracyjnego o zebraniu materiału dowodowego w sprawie oraz siedmiodniowym terminie na zapoznanie się z materiałem dowodowym.

Decyzją z dnia 24 sierpnia 2015 r. Prezes URE orzekł, że wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej do lokalu mieszkalnego powoda było nieuzasadnione, ponieważ zaistniała wątpliwość czy doszło do skutecznego doręczenia wezwania do zapłaty z dnia 11 lipca 2014 r. oraz że (...) Polska nie wykazała, iż pani I. B. D. doręczono powiadomienie o zamiarze wstrzymania dostaw energii elektrycznej.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy na skutek złożenia przez (...) Polska odwołania Prezes URE decyzją z dnia 19 listopada 2015 r. o nr (...) uchylił w całości decyzję z dnia 24 sierpnia 2015 r., a następnie decyzją z 19 listopada 2015 r. o nr (...) stwierdził, iż wstrzymanie dostarczania energii do lokalu nr (...) przy ul. (...) w W. nie było nieuzasadnione.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył co następuje:

Okolicznością sporną w niniejszej sprawie było ustalenie zasadności wstrzymania dostarczania energii elektrycznej do lokalu powoda.

Zgodnie z treścią art. 6b ust. 2 i 3 Pe w brzmieniu obowiązującym w dniu wstrzymania dostarczania energii elektrycznej, tj. w dniu 10 września 2014 r., przedsiębiorstwo energetyczne może wstrzymać dostawę energii elektrycznej w razie zwlekania odbiorcy z zapłatą za pobraną energię przez co najmniej 30 dni po upływie terminu płatności, pomimo uprzedniego powiadomienia na piśmie o zamiarze wstrzymania dostaw energii elektrycznej (art. 6b ust. 3 Pe) i wyznaczenia dodatkowego, dwutygodniowego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

Warto podkreślić, iż przedsiębiorstwo energetyczne, które chce skorzystać z możliwości jakie daje art. 6b Pe winno liczyć się z obowiązkiem wykazania, iż wezwanie, o którym mowa powyżej, zostało skutecznie doręczone odbiorcy energii wraz z podaniem dokładnej daty doręczenia wezwania. Informacje te są istotne z punktu widzenia rozpoczęcia biegu zakreślonego w wezwaniu terminu do zapłaty. Skoro więc przedsiębiorstwo energetyczne twierdzi, iż wstrzymanie dostaw energii elektrycznej do nieruchomości w dniu 10 września 2014 r. było uzasadnione, to na nim ciążył obowiązek wykazania w toku prowadzonego postępowania, że było do tego uprawnione poprzez spełnienie przesłanek wymienionych w art. 6b Pe.

Bezsporne w sprawie jest, że:

1)  po śmierci S. D. umowa dostarczania energii elekrycznej nie wygasła, a pani I. D., jako spadkobierczyni wstąpiła w miejsce zmarłej do umowy zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym poprzez dalsze korzystanie z dostawy energii elektrycznej i opłacanie rachunków,

2)  pani I. D. zawiadomiła (...) o śmierci S. D. w piśmie z dnia 8 sierpnia 2014 r., doręczonym zainteresowanemu w dniu 12 sierpnia 2014 r.,

3)  pismo (...) z dnia 11 lipca 2014 r., zawierające wezwanie do zapłaty kwoty wynikającej z doręczonych uprzednio pani I. D. faktur korygujących i powiadomienie o zamiarze wstrzymania dostarczania energii elektrycznej w przypadku nieuregulowania zaległych należności zostało skierowane na nazwisko S. D.,

4)  w dniu wysłania wezwania z 11 lipca 2014 r. oraz w dniu, kiedy przesyłka z wezwaniem została zwrócona do nadawcy, tj. 8 sierpnia 2014 r. (...) nie miało informacji, że Pani S. D. nie żyje od 2002 roku,

5)  w dniu 17 i 25 lipca 2014 r., kiedy przesyłka zawierająca wezwanie do zapłaty i informację o zamiarze wstrzymania dostawy energii elektrycznej była awizowana, I. D. była zameldowana w lokalu przy ulicy (...) w W.,

6)  informacja o śmierci S. D. dotarła do (...) najwcześniej w dniu 12 sierpnia 2014 r.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności uznać należało, że:

- w okresie awizowania przesyłki zawierającej wezwanie do zapłaty skarżąca, jako zameldowana pod adresem wskazanym w przesyłce, miała możliwość odebrania przesyłki od operatora i zapoznania się z jej treścią lub przynajmniej złożenia u operatora pocztowego informacji, że adresat przesyłki nie żyje od 12 lat,

- po zwrocie przesyłki adresowanej na nazwisko S. D. przez operatora po bezskutecznym awizowaniu istniały uzasadnione podstawy do przyjęcia przez (...) domniemania doręczenia adresatowi wezwania do zapłaty i zawiadomienia o zamiarze wstrzymania dostarczania energii elektrycznej w razie nieuiszczenia kwoty zadłużenia,

- reklamacja z dnia 22 września 2014 r., dotyczącą wstrzymania dostarczania energii elektrycznej została złożona przez skarżącą po upływie terminu określonego w art. 6c ust.1 Pe.

Przedstawiona ocena znajduje uzasadnienie w stanowisku przyjętym w orzecznictwie Sądu Najwyższego i Sądu Apelacyjnego w Warszawie dotyczącym skuteczności tzw. doręczenia zastępczego w odniesieniu do składania oświadczeń wiedzy skierowanych do odbiorcy energii elektrycznej – wyrok SA w Warszawie z 22 października 2009 r., sygn. akt VI ACa 354/09 oraz wyrok SN z 20 stycznia 2004 r. sygn. akt II CK 358/02. W wymienionych wyrokach wskazano, że decydujące znaczenie przy składaniu oświadczeń woli/wiedzy, którego skuteczność determinuje zasadność wstrzymania dostaw energii ma okolicność dotarcia przesyłki do adresata w sposób umożliwiający mu zapoznanie się z treścią wezwania. W sytuacji, gdy adresatka przesyłki nie żyła, nie było możliwości, aby zapoznała się z treścią przesyłki, ale nadawca przesyłki, który nie został poinformowany o śmierci klienta wymienionego w umowie nie mając tej informacji, był uprawniony do przyjęcia domniemania skutecznego doręczenia przesyłki i wynikających z tej okoliczności skutków wdrożenia procedury wstrzymania dostaw energii do lokalu klienta umownego. Dodać wypada, że w kolejnych powołanych przez pozwanego wyrokach wyraźnie stwierdzono, iż powiadomienie jest skuteczne nie tylko, gdy dokonane jest do „rąk własnych” adresata, ale musi być dokonane w sposób umożliwiający zapoznanie się z jego treścią.

Zdaniem Sądu określone w art. 6b ust. 2 i 3 Pe przesłanki uprawniające przedsiębiorstwo energetyczne do wstrzymania dostaw energii elektrycznej zostały spełnione łącznie. W tym stanie zgodzić się należało z pozwanym, że wstrzymanie dostarczania energii elektrycznej do lokalu mieszkalnego należącego do I. D. w dniu 10 września 2014 r., które poprzedzone zostało skierowaniem do widniejącego w umowie odbiorcy energii elektrycznej wezwania do zapłaty zaległej kwoty, nadanym przesyłką poleconą (rejestrowaną) w dniu 16 sierpnia 2014 r. nie było nieuzasadnione.

Podnoszone w odwołaniu zarzuty naruszenia przepisów Kodeksu cywilnego, Prawa pocztowego i Prawa energetycznego, w ocenie Sądu, nie zasługiwały na uwzględnienie.

Odnośnie zarzutów naruszenia przepisów postępowania administracyjnego tj. art. 77 § 1 w zw. z art. 7 oraz art. 75 § 1 k.p.a. wskazać należy, iż zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 roku sygn. akt III CRN 120/91 OSNC 1992 Nr 5, poz. 87; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 roku sygn. akt I CKN 265/98 OSP 2000 Nr 5 poz. 68; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 roku sygn. akt 351/99 OSNC 2000 Nr 3 poz. 47; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001 roku sygn. akt I CKN 1036/98 LEX Nr 52708; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2005 roku, sygn. akt III SZP 2/05 OSNP 2006/19-20/312), Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (SOKiK) nie może ograniczyć rozpoznania sprawy wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowania sądowe. Celem tego postępowania nie jest przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór między stronami powstający dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. SOKiK jest sądem cywilnym prowadzącym sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu, według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowo-administracyjnym. W związku z tym nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych to, o ile nie uzasadniają one stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 k.p.a. nie mogą być przedmiotem postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem SOKiK zobowiązany jest do zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązków stron w postępowaniu dowodowym. Bez znaczenia dla wyniku sporu był również zarzut naruszenia art. 237 §1 w zw. z art. 227 k.p.a.

Wskazać ponadto należało, iż ze względu na przedmiot postępowania, dotyczący prawidłowości zaskarżonej decyzji w sprawie nie było podstaw do oceny zawartego w odwołaniu żądania anulowania faktur korygujących. Spór dotyczący okoliczności zdemontowania licznika i zasadności wystawienia faktur przez (...) nie należy do właściwości Prezesa URE i nie może być przedmiotem oceny w zaskarżonej decyzji i w postępowaniu odwoławczym przed SOKiK. Do rozstrzygnięcia sporu w tym zakresie właściwy jest sąd cywilny.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, nie znajdując podstaw do uwzględnienia, oddalił wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c., uznając je za bezzasadne.

O zasądzeniu od powoda na rzecz pozwanego i zainteresowanego kosztów zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku sporu.

SSO Witold Rękosiewicz.