Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 listopada 2016 r. w Ś.

sprawy

A. W. (1) (W.)

syna A. i I.

ur. (...) we W.

obwinionego o to, że:

w dniu 28 lipca 2016 roku około godziny 17:25 w miejscowości C., na wysokości posesji nr (...), kierując pojazdem marki L. (...) o nr rej. (...) podczas manewru cofania nie zachował szczególnej ostrożności i uderzył w znajdujący się za nim unieruchomiony pojazd marki P. o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.;

orzeka:

I.  uznaje obwinionego A. W. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę grzywny w wysokości 400 zł (czterystu złotych);

II.  na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. i § 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z dnia 15 października 2001 r.) obciąża obwinionego kosztami procesu, a w tym zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania i na podstawie art. 21 pkt. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 40 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 28 lipca 2016r. około godz. 17:25 A. W. (2) jechał swoim samochodem m-ki P. (...) nr rej. (...) z S. do W.. W miejscowości C. zaczął się zbliżać do poprzedzającego go samochodu m-ki L. (...) nr rej. (...), którym kierował obwiniony A. W. (1).

Dowód:

zeznania świadka A. W. (2), k. 6 – 7 oraz nośnik z zapisem, k. 32,

notatka urzędowa z dnia 28.07.2016r., k. 15.

A. W. (1) prowadził pojazd z niewielką prędkością, szukając miejsca gdzie jest prowadzona sprzedaż jabłek. W pewnym momencie obwiniony zatrzymał swoje auto na pasie ruchu, którym jechał. A. W. (2) również wyhamował swój pojazd, stając za poprzedzającym go autem w odległości około dwóch metrów.

Dowód:

zeznania świadka A. W. (2), k. 6 – 7 oraz nośnik z zapisem, k. 32.

Zaraz po zatrzymaniu, obwiniony włączył w swoim samochodzie wsteczny bieg i cofnął dynamicznie, nie zauważając znajdującego się za nim pojazdu. W wyniku tego tył samochodu L. (...) nr rej. (...) uderzył w przód P.. Zderzenie było na tyle silne, że A. W. (2) uderzył tyłem głowy w zagłówek.

Dowód:

zeznania świadka A. W. (2), k. 6 – 7 oraz nośnik z zapisem, k. 32,

protokół oględzin pojazdu, k. 11,

wydruki fotografii, k. 12 – 14.

Po kolizji obaj kierujący wysiedli z pojazdów. Obwiniony wyciągnął rękę w kierunku A. W. (2), zaczął go przepraszać. Zaproponował mu spisanie oświadczenia, stwierdzając, że ponosi odpowiedzialność za zaistniałe zdarzenie. A. W. (2) wykonał fotografie pojazdów i powiedział do A. W. (1) aby odblokowali drogę zjeżdżając na pobocze.

Dowód:

zeznania świadka A. W. (2), k. 6 – 7 oraz nośnik z zapisem, k. 32.

Po przemieszczeniu pojazdów A. W. (2) zaczął odczuwać mdłości i powiedział do obwinionego, że zamierza wezwać pomoc. Słysząc to A. W. (1) stwierdził, że jest z żoną i dziećmi, śpieszy się i nie będzie czekał. Oświadczył A. W. (2), że poda mu swoje dane i udostępnił mu swój dowód osobisty, pozwalając wykonać jego zdjęcie. Poinformował go również o swoim numerze telefonu komórkowego.

Dowód:

zeznania świadka A. W. (2), k. 6 – 7 oraz nośnik z zapisem, k. 32.

Z uwagi na odczuwany ból głowy i kręgosłupa szyjnego A. W. (2) zadzwonił na Pogotowie (...), zaś obwiniony odjechał w tym czasie z C..

Dowód:

zeznania świadka A. W. (2), k. 6 – 7 oraz nośnik z zapisem, k. 32.

Po przyjeździe karetki, A. W. (2) został przewieziony na Szpitalny Oddział Ratunkowy Szpitala im. (...) we W., gdzie po przeprowadzeniu badań wypisano go do domu z zaleceniem kontroli w poradni POZ oraz używania miękkiego kołnierza szyjnego przez okres bólowy.

Dowód:

zeznania świadka A. W. (2), k. 6 – 7 oraz nośnik z zapisem, k. 32,

karta informacyjna z leczenia, k. 16.

W wyniku zderzenia pojazdów w samochodzie A. W. (2), doszło do zarysowania przedniego zderzaka oraz złamania maskownicy chłodnicy po lewej stronie. W samochodzie L. (...) nie było widocznych uszkodzeń.

Dowód:

zeznania świadka A. W. (2), k. 6 – 7 oraz nośnik z zapisem, k. 32,

protokół oględzin pojazdu, k. 11.

Obwiniony A. W. (1) ma 33 lata, jest żonaty, posiada czworo dzieci. Obwiniony prowadzi działalność gospodarczą – firmę transportową, uzyskując miesięcznie 2.000 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

oświadczenie obwinionego A. W. (1), k. 20.

A. W. (1) będąc przesłuchany w toku czynności wyjaśniających nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny w sprawie sąd oparł się w głównej mierze na zeznaniach świadka A. W. (2), oceniając je jako zasługujące na uwzględnienie. Sąd uznał iż relacja złożona przez wskazanego świadka, zawierająca szczegółowy opis okoliczności zdarzenia, pozostaje spójna i logiczna a przez to wiarygodna. W ocenie sądu brak jest podstaw do uznania, aby A. W. (2) przedstawił nieprawdziwy przebieg kolizji z dnia 28 lipca 2016r., tym bardziej, że opisana przez niego wersja zdarzenia, jest uprawdopodobniona wiarygodnymi dowodami o charakterze materialnym, wymienionymi w pierwszej części uzasadnienia. Wątpliwości co do prawdomówności świadka nie nasuwa również bezpośrednia ocena jego zachowania na rozprawie.

Opierając się na przeprowadzonych dowodach, sąd uznał sprawstwo i winę A. W. (1) w zakresie zarzucanego mu czynu. Obwiniony zrealizował swoim zachowaniem wszelkie znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 k.k. Spowodował on bowiem zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, doprowadzając do kolizji z autem A. W. (2). Zdarzenie to było niewątpliwie wynikiem niezachowania przez obwinionego wymaganej w przypadku – przy manewrze cofania pojazdu, szczególnej ostrożności, który to wymóg wynika z z mocy art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym.

Sąd wymierzając obwinionemu karę za popełnione wykroczenie, miał na uwadze dyrektywy określone w art. 33 § 1 i 2 k.w., uwzględniając w szczególności stopień naruszenia przez niego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, oraz konsekwencje jakie z tego wynikły. Mając na uwadze wskazane okoliczności, sąd za karę adekwatną do czynu A. W. (1) uznał karę grzywny w wysokości 400 zł i karę tę mu wymierzył.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. Sąd obciążył obwinionego kosztami postępowania, a w tym zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001r. w sprawie zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. 2001r. nr 118, poz. 1269). Ponadto sąd wymierzył obwinionemu opłatę na podstawie art. 21 ust. 2 w zw. z art. 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( DzU z 1973 r. Nr 27 poz 152 ze zm.) w kwocie 40 złotych.

SSR Radosław Gluza