Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w Wydziale II Karnym:

Przewodniczący Sędzia SR Andrzej Wojtaszko

Protokolant Zbigniew Szpanowski

przy udziale prokuratora Mariusza Skwierawskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2017 roku sprawy:

A. D. syna Z. i H. z domu H., urodzonego w dniu (...) w K.

skazanego prawomocnymi i podlegającym wykonaniu wyrokami:

1.  wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 26 października 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 1263/14 na kary łączne:

- 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności- na skutek objecie węzłem kary łącznej jednostkowych wyroków skazujących Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 1 grudnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 719/09 za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 5 grudnia 2008 roku, z dnia 20 grudnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt II K 1225/10 za przestępstwo z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnione w dniu 9 czerwca 2009 roku, z dnia 21 marca 2011 roku w sprawie o sygn. akt II K 38/08 za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie od lutego 2006 roku do stycznia 2007 roku , Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 10 kwietnia 2014 roku w sprawie o sygn. akt II K 359/12 za ciąg przestępstw z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnionych w dniu 12 września 2009 roku;

- 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności- na skutek objecie węzłem kary łącznej jednostkowych wyroków skazujących Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 3 lipca 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K 1342/12 za przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnione w dniu 23 kwietnia 2012 roku i z dnia 2 września 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K 607/11 za przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnione w dniach 3 / 4 lutego 2011 roku i za przestępstwo z art. 270§1 k.k. popełnione w dniu 4 lutego 2011 roku;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 112/13 na kare łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnione w dniu 10 czerwca 2009 roku oraz za ciąg przestępstw z art. 286§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z at. 11§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnionych w dniu 10 czerwca 2009 roku

1.  na podstawie art. 568a§1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 569§1 k.p.k. w zw. z art. 85§1 k.k., art. 86 § 1 k.k. łączy wymierzone i podlegające wykonaniu kary łączne pozbawienia wolności orzeczone wyrokami:

- wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 26 października 2015 roku w sprawie o sygnaturze II K 263/14

- wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 112/13

i wymierza skazanemu A. D. karę łączną 7 (słownie: siedmiu) lat i 10 (słownie: dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na mocy art. 576§1 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach objętych niniejszym wyrokiem łącznym pozostawia do odrębnego wykonania;

3.  na podstawie art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku rzeczywiste okresy pozbawienia wolności: w dniu 5 grudnia 2008 roku, od 10 czerwca 2009 roku do 12 czerwca 2009 roku, od 4 lutego 2011 roku do 3 grudnia 2011 roku, od 19 maja 2012 roku do 18 maja 2013 roku, od 13grudnia 2013 roku do 24 stycznia 2017 roku;

4.  na podstawie art. 626§1 k.p.k. w zw. z art.627 k.p.k. zasądza od skazanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 (słownie: pięćdziesiąt) złotych tytułem wydatków postępowania;

Sygn. akt II K 962/16

UZASADNIENIE

P. w przedmiocie wydania wyroku łącznego zostało wszczęte z urzędu w dniu 11 sierpnia 2016 roku, następnie wpłynął wniosek skazanego o wydanie wyroku łącznego.

Skazany A. D. wniósł o wydanie wyroku łącznego na swoja korzyść z zastosowaniem zasady pełnej absorbcji co do wyroków obecnie wykonywanych. W uzasadnieniu wniosku podniósł, iż pobyt w zakładzie karnym uzmysłowił mu, że droga przestępstwa na jaką wszedł była złym wyborem. Obecnie ma czas na przemyślenia i postanowił nigdy więcej nie wejść w konflikt z prawem. Zawiódł swoją matkę, obecnie straszą, schorowaną osobę, chce jej to wszystko zrekompensować i pokazać że może stać się wartościową osobą, na której można polegać. Poznał też kobietę, z którą planuje wspólną przyszłość, chce pomóc w wychowaniu jej dziecka – pochodzącego ze związku z innym mężczyzną.

dowód: wniosek skazanego k. 9-10

Wobec A. D. wykonywane są obecnie następujące prawomocne wyroki:

1. wyrok łączny Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 26 października 2015 roku w sprawie sygn. akt II K 1263/14 mocą którego wymierzono kary łączne pozbawienia wolności:

- 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności- na skutek objecie węzłem kary łącznej jednostkowych wyroków skazujących Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 1 grudnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 719/09 za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w dniu 5 grudnia 2008 roku, z dnia 20 grudnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt II K 1225/10 za przestępstwo z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnione w dniu 9 czerwca 2009 roku, z dnia 21 marca 2011 roku w sprawie o sygn. akt II K 38/08 za przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnione w okresie od lutego 2006 roku do stycznia 2007 roku , Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 10 kwietnia 2014 roku w sprawie o sygn. akt II K 359/12 za ciąg przestępstw z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnionych w dniu 12 września 2009 roku;

- 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności- na skutek objecie węzłem kary łącznej jednostkowych wyroków skazujących Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 3 lipca 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K 1342/12 za przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnione w dniu 23 kwietnia 2012 roku i z dnia 2 września 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K 607/11 za przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnione w dniach 3 / 4 lutego 2011 roku i za przestępstwo z art. 270§1 k.k. popełnione w dniu 4 lutego 2011 roku;

2. wyrok Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2016 roku w sprawie sygn. akt II K 112/13 mocą którego skazano go na kare łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnione w dniu 10 czerwca 2009 roku oraz za ciąg przestępstw z art. 286§1 k.k. w zb. z art. 270§1 k.k. w zw. z at. 11§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. popełnionych w dniu 10 czerwca 2009 roku

Wobec skazanego do tej pory zapadło od 20 czerwca 2005 roku 9 jednostkowych wyroków skazujących.

Dowód: k. 3 – 8, 21-24 informacje o pobytach i orzeczeniach, k. 36, 37 -41, 42, 43-44, 45-48 odpis wyroków, k.16-19 karta karna, z akt sprawy II K 263/14 wyrok, k. 35-36, 48-48v, wyrok łączny, k. 111-112, postanowienie o sprostowaniu, k. 171, z akt sprawy II K 748/05 wyrok z 30/11/2006, z akt sprawy II K 1342/14 wyrok k. 229, z akt sprawy II K 1225/10 wyrok, k. 257, z akt sprawy II K 112/13 wyroki, k. 1016-1022 i 1127.

Skazany do odbycia kary pozbawienia wolności nie stawił się samodzielnie, został doprowadzony przez policję. Karę odbywa od 13 grudnia 2013 roku. Zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej jest określane jako nieodpowiednie, a prognoza penitencjarna jako negatywna. Skazany jest dobrze przystosowany do warunków izolacji więziennej. Nie przejawiał zachowań agresywnych. Nie stosowano wobec niego środków przymusu bezpośredniego. W środowisku osadzonych funkcjonuje prawidłowo, deklaruje uczestnictwo w podkulturze przestępczej. Stara się być regulaminowy w kontaktach z przełożonymi, jednakże w sytuacjach dla siebie niekorzystnych bywa arogancki i wulgarny. Był 10-cio krotnie karany dyscyplinarnie za popełnienie przekroczeń polegających na nawiązanie innych niż dozwolone kontaktów, używanie słów wulgarnych, naruszenie obowiązku poprawnego zachowania się, zakłócenie spokoju w oddziale, posiadanie karty sim. Był 4 krotnie nagradzany za wykonywane prace nieodpłatne. Jedenaście razy przełożeni występowali o przyznanie ulgi. Nie korzysta z przepustek, nie był kierowany do nauczania i obecnie nie jest zatrudniony. W dniu 5 czerwca 2017 roku nabiera uprawnienia do ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie.

Dowód: k. 20-20v opinia o skazanym

Sąd zważył, co następuje:

Zacząć wypada od wskazania, iż od dnia 1 lipca 2015 oku. ustawodawca gruntownie przebudował model orzekania w przedmiocie wyroku łącznego i kar łącznych, uchwalając również przepisy intertemporalne, które wskazują jakie przepisy stosować po dniu 1 lipca 2015 roku – w związku z wejściem w życie w dniu 1 lipca 2015 roku przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks Karny oraz niektórych innych. Wskazać należy na poniższe przepisy tejże ustawy:

art. 19. 1. Przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Jeżeli prawomocnie orzeczona przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy kara łączna jest wyższa niż górna granica wymiaru kary łącznej określona w ustawie, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, wymierzoną karę łączną obniża się do górnej granicy wymiaru kary łącznej określonej w ustawie, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Ww. przepis art. 19 ust. 1 stanowi przepis szczególny wobec art. 4 k.k. i tak więc w przypadku prawomocnego skazania po dniu 1 lipca 2015 roku., i wystąpienia potrzeby połączenia kar orzeczonych zarówno przed 1 lipca 2015 roku jak po dniu 1 lipca 2015 roku, stosuje się przepisy „nowe”, tj. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 roku. W niniejszej sprawie z uwagi na wydanie w dniu 26 października 2016 roku /prawomocnego w dniu 3 listopada 2016 roku/ wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Człuchowie w sprawie II K 263/14 i w dniu 26 stycznia 2016 roku /prawomocnego w dniu 22 czerwca 2016 roku/ wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku w sprawie II K 112/13, zaistniała taka potrzeba.

Zgodnie z orzecznictwem Sądów Powszechnych art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw przewiduje odmienne i całkowicie autonomiczne zasady intertemporalne na potrzeby nowelizacji przepisów o karze łącznej, niż przewidziane w art. 4 § 1 k.k. Art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej nie pozwala na rozważania dotyczące względności, jak czyni to art. 4 § 1 k.k., zastosowania określonej ustawy do konkretnej sytuacji skazanego lecz wybór stanu prawnego, wedle którego ma zapaść rozstrzygnięcie w zakresie kary łącznej w wyroku łącznym, uzależnia tylko i wyłącznie od zaistnienia przesłanek o charakterze obiektywnym przedstawionych właśnie w art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz w art. 85 k.k. w brzmieniu, co oczywiste, po 1 lipca 2015 r. i jest uwarunkowany konfiguracją dat uprawomocnienia się kar za poszczególne przestępstwa. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie V KK 452/15 stwierdził iż przepis art. 19 ww. cytowanej ustawy stanowi, że w przypadku, gdy wszystkie kary podlegające łączeniu zostały orzeczone prawomocnie po 1 lipca 2015 r. podstawą orzekania w wyroku łącznym kary łącznej jest kodeks karny w brzmieniu obowiązującym po 1 lipca 2015 r. tj. że najważniejsze znaczenie ma data uprawomocnienia się wyroków.

Zgodnie z aktualnie obowiązującym brzmieniem art. 85 § 1 i 2 k.k., warunkami orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym jest wymierzenie w poszczególnych wyrokach skazujących kar tego samego rodzaju lub innych kar lub kar łącznych oraz stwierdzenie, z zastrzeżeniem art. 89, że kary te podlegają wykonaniu.

Mając na uwadze treść przywołanych przepisów, Sąd uznał, iż zachodziły warunki do wydania wyroku łącznego w zakresie kar łącznych pozbawienia wolności wymierzonych ww. dwoma wyrokami tj. w sprawach II K 263/14 Sądu Rejonowego w Człuchowie i II K 112/13 Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku. Wymienione kary, to kary tego samego rodzaju, nadto spośród wszystkich wymierzonych dotychczas oskarżonemu kary, jedynie te orzeczone przedmiotowymi wyrokami podlegają wykonaniu na ww. zasadach jak i podlegają łączeniu węzłem kary łącznej.

W niniejszej sprawie w ramach rozstrzygnięcia w pkt 1 wyroku Sąd mógł wymierzyć skazanemu karę łączną pozbawienia wolności od 3 lat i 4 miesięcy do 8 lat.

Karę łączną można wymierzyć w oparciu o systemy: kumulacji – polegający na prostym zsumowaniu kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa, absorpcji, gdzie kara najsurowsza pochłania pozostałe kary oraz kierując się zasadą mieszaną, zakładającą dwie górne i jedną dolną granicę kary łącznej, który to system został przyjęty między innymi przez obecnie obowiązującą ustawę karną.

Granice wymiaru kary łącznej zostały zakreślone w art. 86 k.k. Dla kary łącznej dolną granicę stanowi najwyższa z kar wymierzonych w poszczególnych wyrokach (tj. kara jednostkowa albo kara łączna), natomiast górną – suma kar wymierzonych w tych wyrokach, która nie może jednak przekroczyć 20 lat pozbawienia wolności.

Zgodnie zaś z treścią art . 85a k.p.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jednocześnie jednak Sąd uwzględnił postulaty orzecznictwa nakazujące rozważyć także stopień związku przedmiotowego i podmiotowego w odniesieniu do zbiegających się przestępstw, związek czasowy pomiędzy nimi oraz inne okoliczności, które dotyczą postawy skazanego już po zapadnięciu wyroków objętych postępowaniem.

W związku z powyższym Sąd zdecydował o zastosowaniu względem skazanego zasady prawie pełnej kumulacji tj. wymierzyć kare łączną 7 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Przede wszystkim bowiem należało uwzględnić, iż wszystkie spośród rozpatrywanych kar stanowiły reakcję na popełnienie przez skazanego przestępstw różnorodzajowych, wymierzonych przeciwko różnym dobrom prawnym, tj. życiu i zdrowiu powszechnemu – za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii-, mieniu, dokumentom. Przestępstw objętych ww. dwoma wyrokami tj. w sprawach II K 263/14 i II K 112/13 skazany dopuścił się w stosunkowo długim okresie czasu tj. od lutego 2006 roku do 23 kwietnia 2012 roku, stąd też i z tego powodu brak przesłanek do zastosowania zasady absorbcji czy też do niej zbliżonej. Nie istnieje więc między tymi przestępstwami bliski związek czasowy.

Nie jest także zasadą, że wydanie wyroku łącznego ma polepszyć sytuacje skazanego. Zasada absorbcji w przedmiotowej sprawie deprecjonowałaby wcześniejsza pracę orzeczniczą sądów wydających wyroki w jednostkowych sprawach i stanowiłaby niczym nieuzasadnioną premię dla tak uporczywego i niepoprawnego sprawcy jak skazany.

Na wymiar kary łącznej w wyroku łącznym i zastosowania zasady zbliżonej do pełnej kumulacji wpływ miało również niepoprawne zachowanie skazanego w zakładzie karnym i negatywna prognoza penitencjarna. Opinia o skazanym stoi w sprzeczności ze słowami skazanego przelanymi przez niego na kartę papieru zawierającą uzasadnienie jego wniosku o pełną absorpcję. Słowa tam zapisane stoją w sprzeczności z jego czynami, jego postawa w warunkach izolacji więziennej nie koreluje z zapewnieniami zmiany sposobu życia wskazanymi w uzasadnieniu wniosku. Jednakże wskazać należy iż nawet potencjalna okoliczność bezkonfliktowego i prawidłowego funkcjonowania osoby skazanej podczas osadzenia nie może w większym jeszcze stopniu oddziaływać na wysokość wymierzonej kary łącznej, wszak osoba skazana jest zobowiązana do przestrzegania norm prawnych regulujących odbywanie kary pozbawienia wolności w warunkach zakładu karnego. Za dobre zachowanie uzyskuje nagrody przewidziane przepisami prawa. Postawa taka w warunkach izolacji więziennej niewątpliwie może mieć wpływ na rozpoznanie wniosków o przerwę w karze, czy też na ewentualne warunkowe przedterminowe zwolnienie, nie może jednak w znacznym stopniu determinować wymiaru kary łącznej w wyroku łącznym. Na rozmiar kary łącznej nie mają wpływu plany matrymonialne skazanego, chęć zaopiekowania się dzieckiem konkubiny – tutaj na oskarżonym nie ciąży wszak żaden prawny obowiązek. Zrozumiała jest troska skazanego o matkę, która jest już według niego osobą starszą, schorowaną. Jednak co do sytuacji i relacji z matką skazany sam winien sobie zadać pytanie i na nie odpowiedzieć, czy myślał o swej matce dopuszczając się poszczególnych przestępstw. Tak wiec i ten argument nie mógł wpływać na wymiar kary łącznej.

Nie ulega wątpliwości, iż względy prewencji zarówno generalnej, jak i indywidualnej nakazują zastosowanie wobec skazanego prawie pełnej kumulacji kar. Przemawia za tym istniejąca pomiędzy dokonanymi przez skazanego czynami ww. znaczna rozdzielność czasowa, naruszanie różnorakich dóbr prawnie chronionych, co nie tylko wskazuje na brak realnego związku czasowego pomiędzy przedmiotowymi czynami, ale też w konsekwencji skutkuje negatywną oceną postawy skazanego. W tym kontekście należało także zważyć, iż skazany był już łącznie dziewięciokrotnie karany przez sąd wyrokami jednostkowymi, należy więc do kategorii sprawców zdemoralizowanych, którzy z poszczególnych skazań nie wyciągnęli wniosków na przyszłość. Konieczny jest dłuższy proces resocjalizacji w warunkach izolacji więziennej. Skazany nie wyraził zgody na dokonanie zmiany systemu odbywania kary. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 lipca 2000 r.: „ decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw” (II AKa 171/00, OSA 2001/2/5). Nadto wymaga podkreślenia, iż co do zasady sam fakt popełnienia dwóch lub więcej przestępstw stanowi okolicznością obciążającą i w związku z tym kara łączna nie może stanowić niczym nie uzasadnionej premii dla skazanego płynącej jedynie z faktu popełnienia większej liczby przestępstw. ( „Kodeks karny-komentarz” pod red. A. Wąska, Gdańsk 2000, t. II, s. 261-263). A za taką właśnie premię należałoby uznać wymierzenie skazanemu kary łącznej z zastosowaniem zasady absorpcji. Dodatkowo w takim wypadku w społecznej świadomości prawnej mogłoby powstać wrażenie, że sprawcy wielu przestępstw traktowani są łagodniej, aniżeli sprawcy pojedynczych przestępstw. W efekcie Sąd orzekł skazanemu karę łączną 7 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Co do pozostałych rozstrzygnięć zawartych w wyrokach podlegających łączeniu, Sąd ustalił, że podlegają one odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 577 k.p.k., na poczet kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności zgodnie z treścią prawomocnych orzeczeń i informacją o odbyciu kary.

Ponadto Sąd obciążył skazanego wydatkami postępowania nie znajdując przesłanek do zwolnienia go od obowiązku ich uiszczenia. Uiszczenie kwoty 50 złotych nie wykracza poza jego możliwości zarobkowe i płatnicze – posiada stan akumulacji na koncie na kwotę 1305,90 zł. .