Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28.07.2016r.

Sąd Okręgowy w S. Wydział III Penitencjarny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO w S. Witold Galewski

Protokolant sekretarz sądowy Wojciech Kazaniecki

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w S.– Mieczysław Buksa

po rozpoznaniu na posiedzeniu w Areszcie Śledczym w S. Oddział Zewnętrzny w U. wniosku skazanego G. R. (R.) s. B. o udzielenie mu przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności oraz po wysłuchaniu Prokuratora, który wnosił o nie uwzględnienie wniosku

na podstawie art.153§2 kkw

p o s t a n o w i ł:

1.  odmówić skazanemu G. R. (R.) s. B. udzielenia przerwy w odbywaniu kar: roku pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego G. P.z dnia 31.01.2014r., sygn. akt XIK 837/13; 5 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego G. P.z dnia 28.02.2013r., sygn. akt IIK 928/12; zastępczej kary 7 dni aresztu orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego G. P.z dnia 31.01.2014r., sygn. akt XIK 837/13; zastępczej kary 8 dni aresztu orzeczonej wyrokiem Sądu RejonowegoG. P.z dnia 23.10.2013r., sygn. akt VIIIW 4081/13; zastępczej kary 25 dni pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego G. P.z dnia 19.02.2015r., sygn. akt XIK 653/14; zastępczej kary 20 dni pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego G. P.z dnia 31.01.2014r., sygn. akt XIK 837/13;

2.  zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. P. K. kwotę 442,80 zł brutto (czterysta czterdzieści dwa złotych 80/100) za obronę z urzędu;

3.  zwolnić skazanego od kosztów sądowych i obciążyć nimi Skarb Państwa;

UZASADNIENIE

Skazany G. R. złożył do Sądu wniosek o udzielenie przerwy w odbywaniu kary, ze względu na trudną sytuację rodzinną. Dodał, że będąc na wolności chciałby zapewnić osobistą opiekę dzieciom oraz pomóc finansowo im oraz konkubinie w ciąży. Wniosek nie jest zasadny.

Na wstępie należy wskazać, że Sąd penitencjarny podziela stanowisko wynikające z postanowienia z dnia 11 stycznia 2012 r. Sądu Apelacyjnego w Lublinie sygn. II AKzw 1397/11. Ze stanowiska tego wynika, że „Przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności jest instytucją szczególną postępowania wykonawczego, stanowiącą wyjątek od zasady, w myśl której kara ta powinna być wykonywana w sposób ciągły, a więc przesłanki jej udzielania powinny być interpretowane ściśle. Wskazać bowiem trzeba, że pozbawienie człowieka wolności zawsze wywołuje pewne negatywne następstwa w jego życiu osobistym, zawodowym i rodzinnym. Sytuacja taka stanowi jednak naturalną konsekwencję izolacji więziennej. Ciężar gatunkowy ujemnych skutków osadzenia w zakładzie karnym musi więc być tego rodzaju, że w żaden inny sposób niż przez udzielenie przerwy w karze nie można im zaradzić”.

Z załączonego do akt niniejszej sprawy wywiadu środowiskowego z dnia 20.06.2016r. wynika, że sytuacja rodzinna skazanego jest stabilna i nie wymaga pomocy z jego strony.

Konkubina skazanego M. K. mieszka w G. przy ulicy (...). Na utrzymaniu posiada troje małoletnich dzieci, a mianowicie D. l.4, O. l.3 oraz N. – 7 dni. Wraz z dziećmi zajmuje mieszkanie o powierzchni około 30m ², składające się z pokoju, kuchni i łazienki. Lokal, który zajmuje jest „bardzo czysty” a nadto wyposażony w niezbędny sprzęt gospodarstwa domowego. Panujące tam warunki socjalno-bytowe umożliwiają konkubinie i dzieciom prawidłowe funkcjonowanie. Należy stwierdzić, że rodzina skazanego ma zapewnione odpowiednie warunki mieszkaniowe, a więc osobista pomoc skazanego w tym zakresie nie jest potrzebna.

Ponadto, wbrew temu, co podnosi skazany w swoim wniosku o przerwę w karze, M. K. posiada własne środki finansowe. Była zatrudniona w sklepie (...). Z uwagi na ciążę, w ostatnim okresie przebywała na zwolnieniu lekarskim i w związku z tym otrzymywała stosowny zasiłek oraz dodatki w łącznej kwocie około 900 zł (vide wywiad kuratora z dnia 3.05.2016r.). Dodatkowo, wymieniona wystąpiła do (...) ze stosownym wnioskiem o przyznanie jej świadczenia na dzieci w ramach funduszu „Rodzina 500 plus” i obecnie oczekuje na jego wypłatę. Z tego tytułu będzie otrzymywać kwotę 1500zł. Łączny dochód rodziny wynosi około 2400 zł.

Podkreślić należy, że skazany przebywając w Areszcie Śledczym w S. był zatrudniony odpłatnie i mógł uzyskane środki finansowe przekazywać na rzecz rodziny. Z informacji Dyrektora wynika, że skazany w ostatnim okresie zaniedbywał obowiązki pracownicze, nadużył zaufania administracji i został z pracy zwolniony.

Zatem, nie budzi żadnych wątpliwości fakt, że M. K. w miarę swoich możliwości radzi sobie w codziennych sprawach, związanych zarówno z opieką nad małoletnimi dziećmi jak i prowadzeniem gospodarstwa domowego, a środki finansowe jakie uzyskuje pozwalają jej dość normalne funkcjonować, w tym zaspokajać niezbędne potrzeby materialno-bytowe. Istotnym w sprawie jest to, że konkubina skazanego może w każdej chwili liczyć na pomoc ze strony najbliższych. Jak bowiem ustaliła kurator, wymieniona cyt. „uzyskuje wsparcie w postaci artykułów żywnościowych od ojca i macochy skazanego, a przy opiece nad dziećmi wspiera ją m.in. przyrodnia siostra skazanego P. M.”. To oznacza, że na wolności przebywają również pozostali członkowie rodziny skazanego, na których pomoc może liczyć konkubina.

Z wywiadu miejscowej policji z dnia 3.05.2016r. wynika, że skazany od kliku lat nadużywał alkoholu, naruszał porządek prawny. Jest zatem osoba zdemoralizowaną.

W tej sytuacji, zachodzi uzasadniona obawa, czy w czasie udzielonej przerwy w odbywaniu kary skazany będzie w stanie funkcjonować poprawnie i przestrzegać porządku prawnego.

Fakt, że skazany ma ograniczoną możliwość udzielenia pomocy swoim najbliższym w ich sprawach życiowych z uwagi na pozbawienie go wolności, stanowi normalną konsekwencję odbywania kary i nie uzasadnia sama w sobie udzielenia przerwy w karze w celu np. bieżącej opieki nad najbliższymi, czy uzyskania środków finansowych (vide: post. SA Lublin z dnia 15.06.2011r. w sprawie II AKzw 540/11). Popełniając liczne przestępstwa skazany musiał się liczyć z tym, że zostanie w osadzony w zakładzie karnym celem odbycia orzeczonej kary, a to może negatywnie wpłynąć na sytuację jego bliskich. Musiał mieć świadomość konsekwencji swojego postępowania.

Zważyć również w tym miejscu należy, iż przerwa w odbywaniu kary pozbawienia wolności ma charakter celowy, a rozważając zasadność jej udzielenia Sąd powinien mieć na uwadze fakt, czy skazany wykorzysta przerwę zgodnie z jej przeznaczeniem (vide: post. SA w Lublinie z dnia 27.05.2009r. w sprawie II AKzw 446/09).

Jak wynika z opinii Dyrektora Aresztu Śledczego w S. z dnia 25.05.2016r. skazany odbywa karę pozbawienia wolności za przestępstwa z art.281kk w sprawie XIK 837/13 SR G. P.oraz z art.178a§1kk w sprawie IIK 928/12 SR G. P.a także wykroczenia z art.119§1kw, 87§1kw, art.94§1kw. Z informacji K. z dnia 2.06.2016r. wynika, że skazany był 4 razy karany. To oznacza, że skazany jest sprawcą przejawiającym lekceważący stosunek do zasad obowiązującego porządku prawnego. Ujść uwadze Sądu nie może również to, że wobec skazanego w sprawach: IIK 928/12 oraz XIK 837/13 Sądy orzekające wymierzały mu kary pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem, których wykonanie następnie zarządzono (vide: odpowiednio postanowienie z dnia 10.03.2016r. i 16.06.2015r.). Zatem, stwierdzić należy, że środki probacyjne jakie wobec skazanego zastosowano, okazały się bezskuteczne.

W tej sytuacji, zdaniem Sądu brak jest podstaw do przyjęcia, że skazany podczas pobytu na wolności będzie przestrzegał porządku prawnego a w szczególności nie dopuści się kolejnego przestępstwa, a udzieloną mu przerwę w odbywaniu kary wykorzysta zgodnie z przeznaczeniem zwłaszcza, jeśli uwzględni się treść opinii psychologa więziennego z dnia 25.05.2016r., z której wynika, że obecnie brak jest podstaw by jednoznacznie stwierdzić, że skazany na wolności będzie funkcjonować prawidłowo, w tym unikać zachowań agresywnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że nie zostały spełnione przesłanki określone w art.153§2kkw, które uzasadniałyby udzielenie skazanemu przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności.

Z tego też względu, uznając wniosek skazanego o udzielenie przerwy w karze za niezasadny, należało postanowić jak wyżej.

O kosztach obrony z urzędu orzeczono zgodnie z przepisem art. 29§1 ustawy z dnia 16.05.1982r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16 poz.124) oraz § 2 pkt 1,2 i 3, § 15 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. ( Dz. U . z 2015r. poz. 616 ).

Na podstawie art. 626§1 kpk w zw. z art. 624§1 kpk w zw. z art. 1§2kkw z uwagi na trudną sytuację materialną i brak dochodów skazanego zwolniono od zapłaty kosztów sądowych, którymi obciążono Skarb Państwa.