Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 stycznia 2016 roku złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...)Spółka Akcyjna z siedzibą we W. domagał się zasądzenia od pozwanego S. P. kwoty 3 269,97 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot: 479,70 złotych za okres od dnia 12 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty, 479,70 złotych za okres od dnia 12 września 2015 roku do dnia zapłaty, 225,79 złotych za okres od dnia 13 marca 2015 roku do dnia zapłaty, 479,70 złotych za okres od dnia 12 lipca 2015 roku do dnia zapłaty, 479,70 złotych za okres od dnia 12 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty, 479,70 złotych za okres od dnia 15 maja 2015 roku do dnia zapłaty, 479,70 złotych za okres od dnia 14 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty i 165,98 złotych za okres od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że strony w dniu 23 lutego 2015 roku zawarły telefonicznie na czas nieokreślony umowę o współpracy, w oparciu o którą powód świadczył usługi na podstawie ustawy z dnia 09 kwietnia 2010 roku o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych, a pozwany zobowiązał się do uiszczenia miesięcznego abonamentu i opłat dodatkowych zgodnych z cennikiem stanowiącym integralną część umowy. Opłaty dodatkowe naliczane były za dodatkowe usługi nie objęte opłatą abonamentową, np. wezwania do zapłaty czy sprawdzanie kontrahentów (po przekroczeniu limitu bezpłatnych sprawdzeń). Celem potwierdzenia zawarcia umowy, powód przesłał na adres email pozwanego ogólne warunki współpracy wraz z egzemplarzem umowy i aneksem. Pozwany otrzymał także kody niezbędne przy logowaniu do informacji administrowanych przez powoda.

W związku ze świadczonymi usługami powód (...)Spółka Akcyjna z siedzibą we W. obciążył pozwanego S. P. fakturami VAT, których ten jednak nie zapłacił, w związku z czym w dniu 31 sierpnia 2015 roku rozwiązano umowę.

Na dochodzoną pozwem kwotę składa się na nadto kwota 165,98 złotych tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, naliczona stosowanie do przepisów ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 08 lutego 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 138256/16 referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany S. P. wniósł o oddalenie powództwa w całości kwestionując dochodzone roszczenie tak co do zasady, jak i wysokości oraz wskazując, iż brak jest podstawy prawnej do obciążania pozwanego żądanymi opłatami z uwagi na złożenie przez niego oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia złożonego pod wpływem błędu. Nadto pozwany zarzucił nadużycie prawa podmiotowego poprzez domaganie się opłat pomimo niekorzystania przez pozwanego z usług powoda, co w połączeniu z „niejasnościami” przy zawieraniu umowy oraz długim okresem wypowiedzenia umowy stanowi źródło nieuzasadnionego zysku dla powoda.

W uzasadnieniu pozwany wskazał także, że skontaktował się z powodem, gdyż był zainteresowany zleceniem windykacji konkretnego długu od jednego podmiotu gospodarczego i w toku rozmowy uzyskał zapewnienie, że powód takie usługi świadczy. Dopiero po zapoznaniu się z treścią umowy otrzymanej na adres e-mail zorientował się, że zaproponowano mu umowę o zupełnie innym rodzaju usług niż oczekiwany przez niego, wobec czego złożył oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przedstawiciel(...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. w ramach czynności związanych z pozyskiwaniem klientów skontaktował się telefonicznie ze S. P., pytając go, czy posiada jakiś dłużników i czy jest zainteresowany zleceniem windykacji długu.

S. P. początkowo odmówił, gdyż współpracuje od lat z trzema kontrahentami i nie ma problemów z należnościami, lecz przypomniał sobie o wyroku z 2003 roku zasądzającym na jego rzecz koszty procesu, których nigdy nie uzyskał. Po kilku dniach w czasie kolejnej rozmowy telefonicznej, został on połączony z osobą zajmującą się windykacją takich należności, której przekazał dane dłużnika oraz inne dane związane z orzeczeniem, na podstawie którego miała być prowadzona windykacja tej należności szacowanej przez niego na około 20 000 zlotych.

zeznania pozwanego S. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 11 stycznia 2017 roku – k. 116-118 akt (zapis cyfrowy 00:01:26-00:22:00)

W dniu 23 lutego 2015 roku przedstawiciel (...)Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. – A. F., w nawiązaniu do poprzedniej rozmowy telefonicznej między stronami, zawarła telefonicznie ze S. P. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) umowę serwisu ochrony przedsiębiorcy (...) Komfort.

Przedmiotem umowy miało być świadczenie usług udostępniania informacji gospodarczych zgodnie z ustawą z 09 kwietnia 2010 roku o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych oraz regulaminem zarządzania danymi (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. opublikowanym na stronie www.(...), z tym, że S. P. został poinformowany, iż telefoniczna rejestracja oznacza zawarcie umowy i uprawnia do korzystania z usług w ograniczonym zakresie, tj. w zakresie: sprawdzania siebie i rejestru zapytań, sprawdzania przedsiębiorców, monitorowania przedsiębiorców, zlecania wysyłki wezwania do zapłaty zwykłego – bez dopisania dłużnika, zlecania wysyłki do zapłaty (...) bez dopisania dłużnika, ale z windykacją, narzędzi prewencyjnych i uczestnictwa w programie (...) Firma. W pozostałym zaś zakresie – co do przekazywania informacji gospodarczych i sprawdzania informacji o konsumentach, konieczne jest podpisanie przez niego dokumentów, które przesłane mu zostaną na podany przez niego adres e-mail.

Jednocześnie przedstawiciel (...)Spółki Akcyjnej z siedzibą we W. zapewnił S. P., że już od chwili zawarcia umowy przez telefon „z windykacją będziemy już mogli działać”, „tak jak wskazał pan z windykacji, w ciągu 3-4 miesięcy powinniśmy zamknąć sprawę”.

Nadto, poinformowano S. P., że umowa została zawarta na czas nieokreślony, zaś za świadczone usługi zobowiązany jest uiścić jednorazową opłatę aktywacyjną w kwocie 100 złotych netto oraz comiesięczną opłatę w kwocie 390 złotych netto.

S. P. zaakceptował podane warunki umowy.

zeznania pozwanego S. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 11 stycznia 2017 roku – k. 116-118 akt (zapis cyfrowy 00:01:26-00:22:00), nagranie – k. 36 akt

W tym samym dniu, tj. w dniu 23 lutego 2015 rok, (...)Spółka Akcyjna z siedzibą we W. przesłał S. P. na podany adres e-mail potwierdzenie zawarcia telefonicznie umowy serwisu ochrony przedsiębiorcy (...) Komfort, w którym wskazano, że w ramach zawartej umowy możliwe jest korzystanie z następujących usług: sprawdzania siebie i rejestru zapytań, sprawdzania przedsiębiorców, monitorowania przedsiębiorców, zlecania wysyłki wezwania do zapłaty zwykłego – bez dopisania dłużnika, zlecania wysyłki do zapłaty (...) bez dopisania dłużnika, ale z windykacją, narzędzi prewencyjnych i uczestnictwa w programie (...) Firma.

Następnie wskazano, że umowa została zawarta na czas nieokreślony i może być wypowiedziana przez każdą ze stron w formie pisemnej pod rygorem nieważności z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego oraz, że „warunki finansowe współpracy wskazane są w załączonych Szczególnych Warunkach Współpracy (pkt I umowy Serwis Ochrony (...)). Płatność będzie następowała na podstawie faktur VAT wystawionych na koniec każdego miesiąca kalendarzowego w terminie 10 dni od dnia wystawienia faktury. Pozostałe, zaakceptowane Ogólne Warunki Współpracy dostępne są w pkt II załączonej treści umowy Serwis Ochrony (...).

Nadto poinformowano S. P., że zgodnie z ustawą przekazywanie informacji gospodarczych oraz weryfikowanie konsumentów w biurze informacji gospodarczych jest możliwe po zawarciu umowy na piśmie pod rygorem nieważności. Tym samym do czasu przesłania do siedziby (...) dwóch egzemplarzy załączonego dokumentu, na podstawie umowy zawartej telefonicznie, będzie on mógł korzystać z wszystkich usług (...), za wyjątkiem przekazywania informacji gospodarczych oraz sprawdzania informacji o konsumentach.

W treści przesłanego projektu umowy Serwis Ochrony (...) wraz z aneksem wskazano, iż w ramach umowy klient uzyskuje możliwość korzystania z następujących usług (...) w ramach pakietu (...) Komfort (za comiesięczną opłatą w kwocie 390 złotych netto):

-

na start – pakiet „Bezpieczna firma”, tj. jednorazowe sprawdzenie i włączenie stałego monitoringu dotychczasowych kontrahentów,

-

podstawowych usług – sprawdzanie kontrahentów, włączenie stałego monitoringu kolejnych kontrahentów, dopisywanie informacji o dłużnikach, usuwanie informacji o dłużnikach,

-

dodatkowych usług: uczestnictwo w programie (...) Firma, pieczęć informacyjna programu (...) Firma, pieczęć prewencyjna, dodawanie informacji pozytywnej o kontrahentach, certyfikat użytkownika systemu, poinformowanie kontrahenta o nawiązaniu współpracy z (...) S.A., automonitoring i monitoring rejestru zapytań, sprawdzenie własnej firmy, monitoring otoczenia gospodarczego, pobraniu raportu o tym, kto sprawdzał firmę, doradca klienta na życzenie, inne usługi,

-

dodatkowych płatnych usług – wezwania do zapłaty zwykłe, wezwania do zapłaty (...) na koszt dłużnika, postępowanie upominawcze w ramach wezwania do zapłaty (...) na koszt dłużnika.

Nadto umowa przewidywała jednorazową opłatę aktywacyjną za rejestrację w systemie, wygenerowanie loginu i hasła do systemu (...) oraz przesłanie kompletu materiałów startowych (w kwocie 100 złotych netto).

S. P. nie podpisał powyższej umowy.

niesporne, a nadto: wydruk wiadomości e-mail – k. 47-48 akt, projekt umowy serwis ochrony przedsiębiorcy wraz z aneksem – k. 49-52 akt, zeznania pozwanego S. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 11 stycznia 2017 roku – k. 116-118 akt (zapis cyfrowy 00:01:26-00:22:00)

Pismem z datą w nagłówku „dnia 04 marca 2015 roku” oraz ponownie – pismem z datą w nagłówku „dnia 05 maja 2015 roku”, S. P. złożył oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu, w którym to oświadczeniu podniósł, że przesłane mu w dniu 23 lutego 2015 roku drogą e-mail dokumenty są niezgodne z treścią przeprowadzonej między stronami rozmowy, w której wyraźnie wskazał, że jego zamiarem było zlecenie windykacji roszczeń wobec jego dłużników, a nie podpisywanie umowy o zamieszczanie wpisów w biurze informacji gospodarczej, gdyż są to dwie zupełnie inne usługi. Wskazał nadto, iż błąd jest istotny, gdyż gdyby znał treść umowy jak w wiadomości e-mail, to z pewnością by jej nie podpisał.

Nadto, z ostrożności, S. P. pismem z datą w nagłówku „dnia 05 maja 2015 roku” wypowiedział łączącą strony umowę. Pismo to zostało odebrane przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą we W. w dniu 11 maja 2015 roku.

oświadczenie wraz z dowodem odbioru – k. 84-85 akt, 82-83 akt, zeznania pozwanego S. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 11 stycznia 2017 roku – k. 116-118 akt (zapis cyfrowy 00:01:26-00:22:00)

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wystawił S. P. z tytułu abonamentu za świadczone usługi faktury VAT o numerze: (...) na kwotę 225,79 złotych, (...) na kwotę 479,70 złotych, (...) na kwotę 479,70 złotych, (...) na kwotę 479,70 złotych, (...) na kwotę 479,70 złotych, (...) na kwotę 479,70 złotych, (...) na kwotę 479,70 złotych.

Pismem z dnia datą w nagłówku „dnia 10 listopada 2015 roku” (...)Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wezwał S. P. do zapłaty kwoty 3 103,99 złotych.

faktury VAT – k. 53-59 akt, wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania – k. 60-63 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których prawdziwość nie była przez nie kwestionowana i które nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności. Sąd oparł się także na dowodzie z nagrania rozmowy telefonicznej zawartego na płycie CD, na podstawie którego ustalił okoliczność potwierdzenia przez pozwanego warunków umowy, mając jednakże na uwadze, iż przedstawione nagranie zawiera jedynie fragment rozmowy prowadzonej przez strony i nie obejmuje wcześniejszych rozmów przez nie prowadzonych. Sąd ustalając stan faktyczny oparł się także na uznanych za wiarygodne i spójne zeznaniach pozwanego S. P. przede wszystkim w zakresie, w jakim pozwany wskazywał na okoliczności poprzedzające zawarcie umowy i treść prowadzonych z nim rozmów mających wzbudzić w nim przekonanie, że przedmiotem umowy będzie windykacja długu wobec jednego z jego kontrahentów.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 11 stycznia 2017 roku Sąd pominął dowód z przesłuchania powoda, albowiem osoby uprawnione do jego reprezentowania nie stawiły się bez usprawiedliwienia, mimo prawidłowego wezwania.

W niniejszej sprawie powód (...)Spółka Akcyjna z siedzibą we W. domagając się zasądzenia od pozwanego S. P. kwoty 3 269,97 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od poszczególnych wskazanych w pozwie kwot, swoje roszczenie wywodził z łączącej strony, zawartej telefonicznie, umowy o współpracę. Pozwany S. P. powołując się zaś na swoje oświadczenie o uchyleniu się od oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu kwestionował roszczenie powoda w całości.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu nie było wątpliwości, iż w czasie rozmowy telefonicznej, która miała miejsce w dniu 23 lutego 2015 roku, doszło do zawarcia między stronami umowy o treści potwierdzonej w wiadomości e-mail z dnia 23 lutego 2015 roku. Z treści przedstawionego bowiem nagrania wyraźnie wynika, iż przedstawiciel powoda poinformował pozwanego, że zawierana umowa uprawnia do korzystania z usług w ograniczonym zakresie, tj. w zakresie: sprawdzania siebie i rejestru zapytań, sprawdzania przedsiębiorców, monitorowania przedsiębiorców, zlecania wysyłki wezwania do zapłaty zwykłego – bez dopisania dłużnika, zlecania wysyłki do zapłaty (...) bez dopisania dłużnika, ale z windykacją, narzędzi prewencyjnych i uczestnictwa w programie (...) Firma. W pozostałym zaś zakresie – co do przekazywania informacji gospodarczych i sprawdzania informacji o konsumentach, konieczne było podpisanie dokumentów, które przesłane zostały pozwanemu na podany przez niego adres e-mail, których ostatecznie pozwany nie podpisał (okoliczność niesporna).

Niespornym jest, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 09 kwietnia 2010 roku o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 roku, poz. 1015 ze zmianami) wierzyciel może przekazywać do biura informacje gospodarcze w celu ich ujawnienia, jeżeli zawarł z biurem umowę o udostępnianie informacji gospodarczych, którą sporządza się na piśmie pod rygorem nieważności. Z definicji zawartej w art. 2 ust. 2 pkt 6 tej ustawy wynika, iż przez udostępnianie informacji gospodarczych rozumie się „przekazywanie przez wierzyciela informacji gospodarczych do biura informacji gospodarczej oraz ujawnianie tych informacji przez to biuro”. Jest to przepis bezwzględnie obowiązujący i oznacza, że – w przypadku braku umowy na piśmie pomiędzy wierzycielem i biurem – przekazanie informacji gospodarczych obarczone byłoby nieważnością z mocy samego prawa (tak A. Marzec, Komentarz do art. 12 ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych, LEX 2011).

Mając na względzie okoliczności niniejszej sprawy, a przede wszystkim niekwestionowaną okoliczność nie podpisania przez pozwanego S. P. przesłanego mu projektu umowy, przyjąć zatem należało, że strony nie zawarły ważnej i skutecznej umowy o udostępnianie informacji gospodarczych w rozumieniu powyższej ustawy. Jednakże umowa przewidywała, oprócz usług związanych z przekazywaniem informacji gospodarczych oraz możliwości sprawdzania informacji o konsumentach, również inne usługi, a umowa o świadczenie takich usług nie wymagała formy pisemnej dla swej ważności. Nadto, powód poinformował pozwanego, że do czasu przesłania do siedziby Krajowego Rejestru Długów dwóch egzemplarzy podpisanej umowy, będzie mógł korzystać z wszystkich usług Krajowego Rejestru Długów wynikających z zawartej umowy telefonicznej, za wyjątkiem przekazywania informacji gospodarczych oraz sprawdzania informacji o konsumentach.

Skoro zatem pozwany S. P. w czasie rozmowy telefonicznej potwierdził przedstawione mu warunki umowy, uznać należało, iż doszło do zawarcia umowy o świadczenie usług wyraźnie wskazanych w treści rozmowy, innych niż polegających na udostępnianiu informacji gospodarczych (które dla swej ważności wymagały formy pisemnej). Powyższe oznacza, iż nieważna jest tylko część umowy dotycząca świadczenia usług przewidzianych przez ustawę o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych. W pozostałym zaś zakresie umowa (zawarta telefonicznie) jest ważna i jest umową o świadczenie usług, do której zastosowanie ma art. 750 k.c. w zw. z art. 735 k.c.

Uznając, iż doszło między stronami do zawarcia (przez telefon) umowy obejmującej świadczenie usług takich jak: sprawdzanie siebie i rejestru zapytań, sprawdzanie przedsiębiorców, monitorowanie przedsiębiorców, zlecanie wysyłki wezwania do zapłaty zwykłego – bez dopisania dłużnika, zlecanie wysyłki do zapłaty (...) bez dopisania dłużnika, ale z windykacją, narzędzia prewencyjne i uczestnictwo w programie (...) Firma, koniecznym stało się rozstrzygnięcie, czy pozwany S. P. złożył skuteczne oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia złożonego pod wpływem błędu. Oceny wymagał zatem sposób prowadzenia negocjacji przez strony przed zawarciem umowy i ustalenie, czy uzasadniał on podniesiony przez pozwanego zarzut wprowadzenia go w błąd co do treści czynności prawnej.

Zgodnie z treścią art. 84 k.c. w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. Można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny) [§ 2].

Według powszechnie przyjętego rozumienia, błąd polega na fałszywym, mylnym wyobrażeniu o otaczającej rzeczywistości; oznacza więc pewną zaszłość psychiczną i wyraża się w mylnym wyobrażeniu o rzeczywistym stanie sprawy (o prawdziwym stanie rzeczy) lub w ogóle brakiem takiego wyobrażenia. Odwołanie się do takiego rozumienia błędu pozwala już na wstępie wykluczyć pewne sytuacje, które błędem nie są, w szczególności nie ma błędu np. jeżeli oświadczający znał otaczającą go rzeczywistość i rozumiał okoliczności np. zawieranej umowy, ale wyciągnął z nich niewłaściwe wnioski i podjął niesłuszną czy też niekorzystną dla siebie decyzję. Błąd bowiem polega na nieprawidłowości widzenia, a nie na nieumiejętności przewidywania i wnioskowania.

W niniejszej sprawie, jak wynika z treści zeznań pozwanego S. P., które Sąd uznał za w pełni wiarygodne, zawarcie umowy przez telefon poprzedzone było rozmową z przedstawicielem powoda wyłącznie na temat ewentualnych dłużników pozwanego i możliwości wyegzekwowania od nich, za pośrednictwem powoda, przysługujących pozwanemu należności. Co więcej, pozwany został połączony z działem windykacji, gdzie podał nawet dane dłużnika i informacje związane z wyrokiem sądowym, na podstawie którego należność miałaby być egzekwowana, otrzymując zapewnienie, iż sprawa zostanie zakończona w okresie około 3 miesięcy. Powyższe potwierdza również treść nagranej rozmowy, podczas której doszło do zawarcia umowy, gdzie przedstawiciel powoda przedstawił pozwanemu warunki umowy, w tym zakres umowy, a w szczególności wskazał na możliwość podjęcia bezpośrednio na jej podstawie czynności windykacyjnych i ich zakończenie w ciągu kilku miesięcy, potwierdzając tym samym wcześniejszą rozmowę prowadzoną przez strony. Jednocześnie z treści oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli wynika, że pozwany S. P. podniósł, że przesłane mu w dniu 23 lutego 2015 roku drogą e-mail dokumenty są niezgodne z treścią przeprowadzonej między stronami rozmowy, w której wyraźnie wskazał, że jego zamiarem było zlecenie windykacji roszczeń wobec jego dłużników, a nie podpisywanie umowy o zamieszczanie wpisów w biurze informacji gospodarczej, gdyż są to dwie zupełnie inne usługi. Wskazał nadto, iż błąd jest istotny, gdyż gdyby znał treść umowy jak w wiadomości e-mail, to z pewnością by jej nie podpisał.

Sąd zważył, iż okoliczności i kontekst sytuacyjny towarzyszący zawarciu umowy musi zostać uwzględniony dla ujawnienia rzeczywistej woli stron. W umowach należy bowiem badać jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu (art.65 § 2 k.c.). Niebagatelne znaczenie dla określenia treści umowy ma także fakt różnego wyspecjalizowania kontrahentów w materii objętej umową. Oczywiście zarówno powód, jak i pozwany, z racji prowadzenia działalności gospodarczej i w zgodzie z normą art. 355 § 2 k.c., obciążeni są zaostrzonym miernikiem staranności wynikającej z zawodowego charakteru ich działalności. Ponieważ jednakże powód prowadził działalność obejmującą szeroko rozumiane usługi związane z doradztwem w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i przetwarzania danych, a pozwany prowadził działalność transportową, brak jest uzasadnienia, aby w niniejszej sprawie zrównywać staranność powoda i pozwanego odnośnie kwestii związanych ze sprawami dostępu do informacji gospodarczej i ewentualnej windykacji. Powód jako przedsiębiorca funkcjonujący w przedmiotowej branży i mający znajomość terminologii fachowej niewątpliwie posiadał pozycję dominującą wobec pozwanego. Takie działanie powoda wprost nosi, zdaniem Sądu, znamiona celowej manipulacji i podstępnego wprowadzenia w błąd w celu nakłonienia pozwanego do zawarcia umowy konkretnej treści i z całą pewnością nie może korzystać z ochrony prawnej.

W ocenie Sądu mając na względzie okoliczności sprawy nie było wątpliwości, iż stwierdzenie przez pozwanego S. P. w czasie rozmowy telefonicznej, że akceptuje on warunki umowy było spowodowane wprowadzeniem go przez powoda w błąd, iż należność z wyroku zasądzającego na jego rzecz określoną kwotę, będzie egzekwowana, pozwany był bowiem przekonany, na podstawie rozmów poprzedzających zawarcie umowy, że umowa będzie dotyczyła wyłącznie egzekwowania należności z posiadanego przez niego wyroku.

Mając na względzie powyższe, uznać należało tych okolicznościach oświadczenie pozwanego o uchyleniu się od skutków prawnych umowy zawartej pod wpływem błędu za skuteczne (złożone z zachowaniem przewidzianego w treści art. 88 k.c. rocznego terminu) i powodujące w konsekwencji nieważność umowy.

Jednocześnie późniejsze oświadczenie pozwanego S. P. złożone pismem z datą w nagłówku „dnia 05 maja 2015 roku” (odebranym przez powoda w dniu 11 maja 2015 roku), w którym wypowiedział on łączącą strony umowę, z zachowaniem przewidzianego w umowie trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, skutkiem czego było rozwiązanie umowy z dniem 31 sierpnia 2015 roku, uznać należało za nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Wobec powyższego niezasadne było zatem, w ocenie Sądu, roszczenie powoda o zapłatę opłaty aktywacyjnej i opłat naliczonych do dnia rozwiązania umowy, tj. do dnia 31 sierpnia 2015 roku, jak również żądanie powoda zapłaty kwoty 165,98 złotych, tj. równowartości 40 euro na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 08 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 684 ze zmianami), albowiem umowa w wyniku skutecznego uchylenia się przez pozwanego S. P. od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu, stała się nieważna.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 84 k.c. w zw. z art. 734 k.c. w zw. z art. 735 k.c. w zw. z art. 750 k.c. powództwo oddalił.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie II wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. i zasądził od powoda na rzecz pozwanego S. P. jako strony wygrywającej niniejszy proces kwotę 917 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składają się kwoty: 900 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1804 ze zmianami) oraz 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 13 lutego 2017 roku