Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Jakub Wąwoźny

Protokolant – sekr. sądowy Barbara Michoń

przy udziale Prokuratora – W. P.

po rozpoznaniu w dniu 26/01/2017 roku

sprawy:

S. C.

s. C. i H. z domu K.

ur. (...) w C.

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 sierpnia 2016 roku w Ż. na drodze publicznej, kierował w stanie nietrzeźwości określonym w wyniku badania AlcoStopem na 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

orzeka:

I.  na podstawie art. 66 § 1 kk w zw. z art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec S. C. na okres 2(dwóch) lat próby;

II.  na podstawie art. 67§3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2/dwóch/ lat;

III.  na podstawie art. 63§4 kk zalicza na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13.08.2016r;

IV.  na mocy art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 zasądza od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 3000(trzech tysięcy)zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

V.  zasądza od oskarżonego kwotę 60/sześćdziesięciu/ zł tytułem opłaty i obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70/siedemdziesięciu/ zł.

II K 332/16

UZASADNIENIE

S. C. dniu 13 sierpnia 2016 roku w Ż. na drodze publicznej kierował w stanie nietrzeźwości określonym w wyniku badania AlcoStopem na 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...).

dowód: protokół użycia alkomatu-k. 2v, 4v

wyjaśnienia oskarżonego-k. 9-9v, 24- 28

Oskarżony wysłuchany w postępowaniu przygotowawczym złożył wyjaśnienia, w których potwierdził w pełni przebieg zdarzenia zgodnie z ustalonym stanem faktycznym. Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego w zakresie opisanego przez niego przebiegu zdarzenia, gdyż są one zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd uwzględnił dokumenty zgromadzone w sprawie, nie znajdując podstaw dla podważenia waloru ich wiarygodności, albowiem wystawione zostały one przez osoby lub instytucje do tego uprawnione z zachowaniem przewidzianych ku temu procedur, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana przez strony.

Tak zgromadzony i oceniony materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, że oskarżony winien jest popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia oskarżonego i protokół użycia urządzenia pomiarowego jednoznacznie przemawiają za uznaniem, iż czyn oskarżonego miał charakter umyślny.

Sąd podzielił, kwalifikację zarzutu aktu oskarżenia, uznając, iż czyn oskarżonego, polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego po drodze publicznej w stanie nietrzeźwości wypełnia znamiona art. 178a § 1 kk.

Sąd opierając się na powyższych ustaleniach podzielił stanowisko oskarżyciela, co do możności przypisania oskarżonemu sprawstwa czynu z art. 178a § 1 k.k. Uznając winę oskarżonego za niewątpliwą Sąd skorzystał jednak z możliwości przewidzianej w treści art. 66 § 1 k.k., po czym zastosował wobec oskarżonego instytucję warunkowego umorzenia postępowania karnego na okres dwóch lat próby. Zagrożenie sankcją karną, przewidzianą w art. 178a § 1 k.k. mieści się w granicach, określonych przez art. 66 § 2 k.k., co pozwoliło na uznanie, iż spełniona została formalna przesłanka, która pozwala Sądowi na zastosowanie tej wyjątkowej instytucji prawa karnego, jakim jest warunkowe umorzenie postępowania. Równocześnie Sąd na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2/dwóch/ lat, zaliczył na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13 sierpnia 2016 roku, zaś na mocy art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 7 k.k. zasądził od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 3000 (trzech tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Sąd zasądził od oskarżonego kwotę 60 /sześćdziesięciu/ zł tytułem opłaty i obciążył go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70 /siedemdziesięciu/ zł.

Sąd rozważył także na tle ujawnionych materiałów sprawy zakres społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, biorąc pod uwagę okoliczności strony przedmiotowej i podmiotowej.

Sąd wziął także pod uwagę, że oskarżony nie był dotąd karany za przestępstwo, a sposób jego życia przed popełnieniem przypisanego mu czynu, opisanego w materiałach dowodowych sprawy, pozwala na stwierdzenie, że czyn, którego popełnienia się dopuścił stanowił, co prawda naganny, lecz tylko incydent w stosunku do dotychczasowego trybu życia.

Powołane powyżej okoliczności pozwoliły Sądowi na przyjęcie stanowiska, iż społeczna szkodliwość czynów oskarżonego nie jest znaczna.

Sąd umarzając wobec oskarżonego postępowanie karne wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinny zostać wobec oskarżonego osiągnięte w wyniku przeprowadzonego postępowania. Zdaniem Sądu już sam fakt postawienia mu zarzutów i występowania przed Sądem w roli oskarżonego powinien niewątpliwie odstraszyć go od ponownego wejścia na drogę przestępstwa i spełnić swój cel prewencji indywidualnej, sytuacja taka winna również ukształtować jego postawę w przyszłości.

Postępowanie karne winno spełnić również swoje cele, jeśli chodzi o prewencję generalną. Podkreślić należy, że społeczność lokalna, wśród której orzeczenia sądu rejonowego kształtują politykę karną, musi mieć świadomość tego, że przestępstwa, szczególnie tego typu, co popełnione przez oskarżonego występki, spotkają się ze zdecydowaną reakcją organów wymiaru sprawiedliwości, kształtując z drugiej strony postawy akceptowane społecznie. Chodzi, zatem o utwierdzenie społeczeństwa w przekonaniu, że przepisy prawa karnego zapewniają skuteczne ściganie sprawców i że każdy poniesie odpowiedzialność w wypadku ich naruszenia. Wiąże się to z poczuciem sprawiedliwości społecznej, wedle której wysuwanym pod adresem sądu oczekiwaniem jest, by orzekał on w sposób sprawiedliwy, dający przy tym efekt eliminowania negatywnych, przestępczych zachowań.

Zdaniem Sądu odstąpienie od wymierzenia oskarżonemu kary i warunkowe umorzenie postępowania karnego nie stoi także w sprzeczności z zasadą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uwidocznionej w treści art. 53 § 1 k.k. Zastosowanie wobec niego represji karnej poprzez orzeczenie kary byłoby w opinii Sądu na tle ujawnionych wyżej okoliczności środkiem zbyt surowym. Niewątpliwie jednak orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów było konieczne . Zauważyć należy, iż pierwsze wskazania pomiaru alkoholu wykazały 0,28 mg/l urządzeniem alcotest w wydychanym powietrzu i odpowiednio malały. Oskarżony, więc przed zatrzymaniem był w stanie nietrzeźwości przekraczając niewątpliwie 0,5 promila. Nie można też stracić z oczu faktu, iż w przypadku gdyby miał poniżej 0,5 promila alkoholu we krwi to orzeczenie zakazu prawa jazdy zgodnie z kodeksem wykroczeń byłoby obligatoryjne na okres do 3 lat. Orzeczenie, więc zakazu na okres 2 lat odpowiada dyrektywom wymiaru środka karnego i ich stopniowania.

Wzmocnienie wychowawczego charakteru wydanego orzeczenia nastąpiło także poprzez zastosowanie przez Sąd możliwości przewidzianej przez ustawodawcę w dyspozycji art. 67 § 3 k.k. polegającej na orzeczeniu środka karnego oraz zasądzeniu świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Kwota 3000 zł jest niewątpliwie kwotą wysoką, ale uwzględniającą możliwości finansowe oskarżonego. Podkreślić należy, iż w przypadku skazania kwota ta zaczynała by się od 5000 zł.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k. i art. 2 ust.1 pkt 4 oraz art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49/83 poz. 223 ze zm.) i po uwzględnieniu sytuacji rodzinnej i majątkowej oskarżonego zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę sądową w wysokości 60,- (sześćdziesiąt) zł oraz obciążył wydatkami poniesionymi w toku postępowania w kwocie 70,- (siedemdziesiąt) zł.

SSR – Jakub Wąwoźny