Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2016 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa O. (...) z siedzibą w W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego M. S. na rzecz powoda O. (...) z siedzibą w W. kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) wraz z odsetkami umownymi liczonymi w stosunku rocznym w wysokości 16 % od dnia 26 sierpnia 2013 roku do dnia 8 października 2014 roku, 12 % od dnia 9 października 2014 roku do dnia 4 marca 2015 roku, 10 % od dnia 5 marca 2015 roku do dnia zapłaty, a w razie zmiany wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego - z odsetkami stanowiącymi 4-krotność wysokości tych odsetek, nie więcej jednak niż w wysokości ustawowych odsetek maksymalnych,

2.  zasądza od pozwanego M. S. na rzecz powoda O. (...) z siedzibą w W. kwotę 1.717 zł (tysiąc siedemset siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 161/16

UZASADNIENIE

Powód O. (...) z siedzibą w W. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew przeciwko M. S. o zapłatę kwoty 10 000,00 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 19 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania, do rozpoznania w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż dochodzoną w niniejszej sprawie wierzytelność nabył od pierwotnego wierzyciela (...) Bank S.A. (obecnie (...) Bank S.A.) na podstawie umowy o przelew wierzytelności z dnia 19 grudnia 2014 roku. Powód wskazał, iż pierwotny wierzyciel zawarł z pozwanym w dniu 14 listopada 2007 roku umowę kredytu na zakup pojazdu na kwotę w łącznej wysokości 188 644,00 zł. W związku z brakiem spłaty należności wynikających z umowy, pierwotny wierzyciel wystawił przeciwko pozwanemu bankowy tytuł egzekucyjny, który został zaopatrzony w klauzulę wykonalności i na podstawie otrzymanego tytułu wykonawczego pierwotny wierzyciel wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko pozwanemu. Powód podkreślił, iż w niniejszej sprawie dochodzi należności 10 000,00 zł tytułem niespłaconej kwoty kapitału wymagalnej na dzień 26 sierpnia 2013 roku. Mimo poinformowania pozwanego o zmianie wierzyciela i wezwania go do dobrowolnej zapłaty w terminie 7 dni, pozwany do dnia wniesienia pozwu nie przesłał powodowi żadnej odpowiedzi i nie spełnił świadczenia.

Wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, postanowieniem z dnia 17 września 2015 roku wydanym w sprawie VI Nc-e 1643167/15 Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie przekazał rozpoznania sprawy do Sądu Rejonowego w Słupsku Wydziału Gospodarczego.

W związku ze zgłoszonym przez pozwanego M. S. zarzutem niewłaściwości, postanowieniem z dnia 5 lutego 2016 roku wydanym w sprawie IX C 673/15 Sąd Rejonowy w Słupsku przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowego w Człuchowie.

Pozwany M. S. na rozprawie w dniu 6 października 2016 roku potwierdził, iż zawarł z pierwotnym wierzycielem umowę kredytu na zakup pojazdu do prowadzenia działalności gospodarczej. Wskazał, iż przedmiotowa umowa została mu wypowiedziana pismem z dnia 15 maja 2013 roku, które to pismo zostało mu doręczone niezwłocznie - niedługo po jego wystawieniu. Przyznał również, iż na podstawie tej umowy został wystawiony przeciwko niemu przez pierwotnego wierzyciela bankowy tytuł egzekucyjny- nie kwestionował wysokości należności wynikającej z tego tytułu. Pozwany podkreślił, iż prowadzonych jest wobec niego wiele postępowań egzekucyjnych, posiada bardzo dużo długów, nie jest w stanie ich spłacić, również wierzytelności dochodzonej niniejszym pozwem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2007 roku pozwany M. S. – prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) – jako kredytobiorca zawarł z (...) Bankiem S.A. z siedzibą w K. umowę kredytu nr (...) na zakup pojazdu marki (...), rok produkcji 2000. W ramach umowy Bank udzielił pozwanemu kredytu złotowego indeksowanego kursem CHF, stanowiącego równowartość w złotych polskich kwoty 76 648,41 CHF na okres 96 miesięcy. Wypłata kredytu nastąpiła w złotych według kursu kupna waluty indeksacyjnej, określonego w „Bankowej tabeli kursów walut dla kredytów dewizowych i indeksowanych kursem walut obcych”, który na dzień sporządzenia umowy kredytowej wynosił 2,1520 zł. Kredyt oprocentowany został według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisywania umowy wynosiła 9,90 % w stosunku rocznym (§1 umowy). Kredytobiorca M. S. zobowiązał się dokonywać, w okresie objętym umową, spłaty rat kredytu wraz z odsetkami, w miesięcznych ratach na rachunek Banku w terminach i kwotach określonych w harmonogramie spłat, przy czym spłata rat miała być dokonywana w złotych. Wysokość zobowiązania – zgodnie z umową – miała być ustalana jako równowartość wymaganej spłaty wyrażonej w walucie indeksacyjnej – po przeliczeniu według kursu sprzedaży waluty indeksacyjnej określonego w „Bankowej tabeli kursów walut dla kredytów dewizowych i indeksowanych kursem walut obcych”, obowiązującej w (...) Banku S.A. w dniu wpływu należności do Banku, przy czym kurs ten w dniu sporządzenia umowy wynosił 2,2850 zł. (§4 umowy)

W umowie strony ustaliły również, iż w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu ustalonych w harmonogramie, bank będzie pobierał od niespłaconego w terminie kredytu podwyższone odsetki naliczone według stopy procentowej w wysokości średniego oprocentowania LIBOR dla 3-miesięcznych lokat w CHF na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału, powiększonej o 15 punktów procentowych, z tym zastrzeżeniem, że w żadnym czasie nie może przekroczyć czterokrotności wysokości bieżącej stopu kredytu lombardowego NBP, wskazując wysokość stopy na dzień sporządzenia umowy tj. 17,62 % (§9 umowy).

(bezsporne, nadto dowód: umowa kredytu nr 267962/K/3/CHF/2007 z dnia 14/11/2007r. k. 53-53v, 91-92, harmonogram spłaty kredytu k. 54-55, oświadczenie o poddaniu się egzekucji k. 93, oświadczenie k. 94)

Z dniem 4 stycznia 2010 roku nastąpiło połączenie (...) Bank S.A. z (...) Bankiem S.A. na podstawie art. 124 ust. 1 oraz ust. 3 Prawa bankowego w zw. z art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. – przez przejęcie całego majątku (...) Bank S.A (spółki przejmowanej) przez (...) Bank S.A. (spółka przejmująca) – spółka rozpoczęła działalność pod (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

(bezsporne, nadto: odpis pełny z rejestru przedsiębiorców k. 40-45, 46-50)

Na wniosek kredytobiorcy z dniem 9 lutego 2010 roku dokonano zmiany harmonogramu spłat kredytu, którego wysokość do spłacenia na dzień sporządzenia Aneksu wynosiła 62 583,94 CHF. Ustalono spłatę w 87 ratach miesięcznych rat, określono na nowo termin spłaty poszczególnych rat- poczynając od 16 marca 2010 roku i wysokość każdej z rat ( z rozbiciem tej należności na składowe- osobna z tytułu kapitału i należnych odsetek). (...) Bank S.A. wyraził również zgodę na odroczenie płatności części rat odsetkowych od dnia 10 lutego 2010 roku do dnia zapadalności 12 raty wymienionej w harmonogramie spłat kredytu.

(bezsporne, nadto dowód: Aneks nr 1 do umowy kredytowej nr (...) z dnia 09/02/2010r. k. 57, Aneks nr 2 do umowy kredytowej nr (...) z dnia 10/02/2010r. k. 58-59, harmonogram spłat 2 k. 60-60v)

W związku z powstaniem zaległości w spłacie kredytu i brakiem reakcji na wysyłane wezwania do zapłaty, pismem z dnia 15 maja 2013 roku (...) Bank S.A. wypowiedział pozwanemu przedmiotową umowę kredytu. Bank wskazał jednocześnie, iż zostanie rozważone cofnięcie wypowiedzenia w przypadku uregulowania w okresie wypowiedzenia całości zaległych należności obejmujących na dzień sporządzenie pisma: kwotę 3 318,53 CHF tytułem kapitału, kwotę 1 467,83 CHF tytułem naliczonych odsetek umownych oraz kwotę 113,1 CHF tytułem odsetek za opóźnienie w spłatach naliczonych do dnia 14 maja 2013 roku. Pisma zawierające wypowiedzenie zostało pozwanemu doręczone bezpośrednio po sporządzeniu.

(bezsporne - stanowisko pozwanego na rozprawie w dniu 6 października 2016 roku w okresie od 00:09:10 do 00:15:04, nadto dowód: wypowiedzenie umowy kredytu k. 56-56v).

Zgodnie z harmonogramem spłat w okresie od 15 maja 2013 roku do 26 sierpnia 2013 roku upłynął termin wymagalności czterech kolejnych rat (płatanych do 16-ego każdego miesiąca) stanowiących w sumie należność w kwocie 3.097,54 CHF z tytułu kapitału oraz 1.851,86 CHF.

(dowód : harmonogram spłat 2 k. 60-60v)

W związku z brakiem spłaty przez pozwanego zobowiązań wynikających z umowy kredytu nr 267962/K/3/CHF/2007, (...) Bank S.A. wystawił w dniu 21 października 2013 roku przeciwko dłużnikowi M. S. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), w którym wskazał, iż na wymagalne zadłużenie w łącznej kwocie 207 730,58 zł składają się: należność główna (niespłacony kapitał) w kwocie 188 643,79 zł, odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 11,9% naliczone od dnia 14 listopada 2007 roku do dnia 12 lipca 2013 roku w kwocie 10 294,64 zł, odsetki karne za opóźnienie naliczane od zadłużenia przeterminowanego w kwocie 8 762,15 zł oraz opłaty i inne prowizje w kwocie 30,00 zł. Bank wystąpił jednocześnie do Sądu Rejonowego w Słupsku Wydziału VI Gospodarczego z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu. Postanowieniem z dnia 18 listopada 2013 roku wydanym w sprawie VI GCo 430/13 Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Słupsku Wydziale VI Gospodarczym nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) wystawionemu w dniu 21 października 2013 roku, na podstawie którego dłużnik M. S. z tytułu przedmiotowego kredytu zobowiązany był zapłacić na rzecz wierzyciela łącznie kwotę 207 730,58 zł, wraz z dalszymi odsetkami.

(bezsporne, nadto dowód: bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 21/10/2013r. k. 95, postanowienie Referendarza Sądowego w Sądzie Rejonowym w Słupsku z dnia 18/11/2013r. wydane w sprawie VI GCo 430/13 k. 96)

W dniu 19 grudnia 2014 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. dokonał przelewu przysługujących mu wierzytelności, w tym wierzytelności wobec pozwanego M. S., na rzecz O. (...) z siedzibą w W..

(bezsporne, nadto dowód: umowa przelewu wierzytelności nr (...) z dnia 19/12/2014r. k. 22-26, załącznik nr 2 stanowiący zestawienie wierzytelności pozostałych do umowy przelewu wierzytelności nr (...) k. 27-29)

Pismem z dnia 19 grudnia 2014 roku (...) Bank S.A. zawiadomił pozwanego o przelewie na rzecz powoda przysługującej przeciwko pozwanemu z tytułu umowy nr (...) wierzytelności w łącznej na dzień 30 listopada 2014 roku - kwocie 240 730,56 zł.

(bezsporne, nadto dowód: zawiadomienie z dnia 19/12/2014r. k. 51)

Pismem z dnia 23 stycznia 2015 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty wierzytelności wymagalnych wynikających z przedmiotowego kredytu w wysokości 244 575,79 zł w terminie do dnia 30 stycznia 2015 roku.

(bezsporne, nadto dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 23/01/2015r. k. 52-52v)

Przedmiotem prowadzonej przez pozwanego działalności gospodarczej są między innymi usługi przewozowe świadczone równie w transporcie międzynarodowym.

( bezsporne - stanowisko pozwanego na rozprawie w dniu 6 października 2016 roku w okresie od 00:09:10 do 00:15:04, nadto wydruk k. 105)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Zauważyć należy, że pozwany nie kwestionował okoliczności sprawy wywodzonych przez powoda, w tym również kwestii nabycia wierzytelności przez powoda od pierwotnego wierzyciela.

Przedmiotem rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie była kwestia związana z kredytem zaciągniętym przez pozwanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej tj. na zakup pojazdu – samochodu ciężarowego - wykorzystywanego przez pozwanego bezpośrednio do prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług przewozu drogowego. Bank wydał kredytobiorcy sumę kredytu w złotych polskich , natomiast zasada waloryzacji została określona w oparciu o kurs franka szwajcarskiego (CHF).

Zgodnie z art. 69 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (tj. Dz.U. z 2015r. poz. 128) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zawarta przez strony w dniu 14 listopada 2007 roku umowa kredytu na zakup pojazdu stanowi umowę kredytu indeksowanego. W wykonaniu umowy bank wydaje (udostępnia) kredytobiorcy określoną sumę kredytową w złotych, przy czym jej wysokość jest określana (indeksowana) według kursu danej waluty (frank szwajcarski) w dniu wydania (indeksowanie do waluty obcej po cenie kupna). Ustalenie takie następuje też w celu określenia wysokości rat kredytowych, do których kredytobiorca będzie zobowiązany w okresie trwania stosunku kredytowego. W dniu płatności konkretnych rat rata taka miała być przeliczana zgodnie z umową na złote stosownie do kursu danej waluty ( frank szwajcarski), tj. po kursie jej sprzedaży kontrahentowi banku (klauzula tzw. spreadu walutowego).

W zakresie umowy kredytu indeksowanego dochodzi więc – podobnie jak przy zwykłej umowie kredytowej – do wydania sumy kredytu kredytobiorcy i zwrotu wykorzystanej sumy kredytu z reguły w ratach kredytowych w dłuższych odcinku czasowym. Dla kredytobiorcy istotne znaczenie ma z reguły wysokość rat spłacanych w poszczególnych okresach ich spłat. Kredytobiorca zwraca kredytodawcy wykorzystaną sumę kredytu, przy czym w związku z kursem waluty obcej suma ta może być wyższa odpowiednio do relacji do waluty obcej. Suma wykorzystana w dniu wykonywania umowy kredytu może mieć bowiem inną wartość rynkową w wyniku indeksacji walutowej. Innymi słowy, kredytobiorca może być zobowiązany do zwrotu bankowi sumy pierwotnie wykorzystanego kredytu (w chwili wykonania umowy przez bank), ale taka wykorzystana suma (w całości lub części) może mieć inną (wyższą) wartość rynkową w okresie spłaty kredytu ( porównaj uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2016r. w sprawie I CSK 1049/14).

Klauzula przewidująca tzw. spread walutowy tworzy mechanizm mający na celu realizację funkcji waloryzacyjnej w związku z indeksacją kredytu. Nie przesądza natomiast samej struktury, istoty i sekwencji świadczeń stron w ramach umowy kredytu bankowego (indeksowanego). Odnosi się ona zatem bezpośrednio nie do samych elementów przedmiotowo istotnych umowy kredytu bankowego tj. nie do oddania i zwrotu podstawowej sumy kredytowej. Kształtuje jedynie dodatkowy, zawarty we wzorcu umownym, mechanizm indeksacyjny wspomnianych głównych świadczeń stron stosunku kredytowego, tj. sposób określania rynkowej wartości wydanej i wykorzystywanej sumy kredytu w złotych w relacji do walut obcych.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż w niniejszej sprawie klauzula przewidująca tzw. spread walutowy zawarta w przedmiotowej umowie kredytowej, a więc klauzula wprowadzająca waloryzację w oparciu o kurs franka szwajcarskiego w zakresie notowań związanych ze sprzedażą i kupnem tej waluty dookreślanych przez (...) Bank S.A. (obecnie (...) Bank S.A.), nie może podlegać ocenie sądu w niniejszej sprawie pod kątem abuzywności. Wskazać bowiem należy, iż aby określone postanowienie umowy mogło zostać uznane za niedozwolone w rozumieniu przepisu art. 385 ¹ k.c. spełnione muszą zostać cztery warunki: umowa musi być zawarta z konsumentem; postanowienie umowy nie zostało uzgodnione indywidualnie; postanowienie kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy; postanowienie sformułowane w sposób jednoznacznie nie dotyczy głównych świadczeń stron. Pierwszym niezbędnym warunkiem jest zatem zawarcie umowy kredytu przez konsumenta.

W niniejszej sprawie nie budzi natomiast wątpliwości fakt, że pozwany zaciągnął kredyt jako przedsiębiorca – jego czynność prawna dokonana z bankiem związana była bezpośrednio z jego działalnością gospodarczą. Środki uzyskane z kredytu przeznaczył bowiem na zakup samochodu ciężarowego wykorzystywanego do świadczenie usług przewozu ( porównaj: wyjaśnienia pozwanego na rozprawie w dniu 6 października 2016 roku w okresie od 00:09:10 do 00:15:04 – porównaj protokół k. 136v). Zatem przedmiotowa umowa kredytu, w oparciu o którą powód dochodzi swoich roszczeń, nie jest umową zawartą pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem. Ocena możliwości uznania za abuzywną – klauzulę wprowadzającą tzw. spread walutowy – nie może zatem zostać w niniejszej sprawie dokonana.

Przedmiotem dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia była należność w wysokości 10 000,00 zł, przy czym dookreślając podstawę faktyczną tego roszczenia powód stwierdził, że jest to część należność - z tytułem niespłaconej kwoty kapitału, wymagalnego na dzień 26 sierpnia 2013 roku. Przedmiotem oceny Sądu było więc ustalenie czy na dzień 26 sierpnia 2013 roku należność ta była wymagalna i czy odpowiadała ona wartości co najmniej 10. 000,00 zł. Całość zobowiązania pozwanego z tytułu niespłaconego kapitały niewątpliwie przekracza tę wartość.

Zauważyć należy, iż w okresie obowiązywania umowy strony umowy modyfikowały aneksami min. sposób spłaty kredytu – ostatecznie ustalono go w harmonogramie nr 2 ( porównaj k. 60-60v). Bezspornym jest (nie zostało to zakwestionowane przez stronę pozwaną) iż na dzień sporządzenie pisma zawierającego wypowiedzenie przedmiotowej umowy kredytu tj. na dzień 15 maja 2013 roku, z tytułu kapitału pozwany był zobowiązany do zapłaty na rzecz pierwotnego wierzyciela kwoty 3 318,53 CHF ( porównaj treść pisma k. 56). Pozwany nie zakwestionował, że wypowiedzenie to zostało mu doręczone – przyznał że otrzymał je bezpośrednio po sporządzeniu pisma – i nie uiścił należności. Zatem z upływem 30-dniowego okresu wypowiedzenia zobowiązanie pozwanego stało się wymagalne w całości. W szczególności – zgodnie ze stanowiskiem pozwanego – nastąpiło to niewątpliwie przed dniem 26 sierpnia 2013 roku. Nawet gdyby przyjąć, iż wypowiedzenie umowy kredytu nie dotarło do pozwanego niezwłocznie po jego sporządzeniu i strony w dalszym ciągu wiązało umowa, to na dzień 26 sierpnia 2013 roku roszczenie z tytułu niespłaconego kapitału było wymagalne na pewno na kwotę 6 416,07 CHF (suma należności z tytułu zaległego kapitału wskazanej w wezwaniu do zapłaty z dnia 15 maja 2013 roku - 3 318,53 CHF oraz rat wymaganych w okresie od 15 maja 2013 roku do 26 sierpnia 2013 roku, wynikających z harmonogramu - w łącznej wysokości z tytułu kapitału 3.097,54 CHF).

Stosując zasadę, iż w razie zastrzeżenie, że gdy suma przekazanej należności stanowi równowartość określonej kwoty w innej walucie (art. 358 ¹ § 2 k.c.), kwotę podlegającą zwrotowi ustala się według kursu walutowego z dnia wymagalności roszczenie ( tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 kwietnia 2007 roku – I CSK 4/7) - niewątpliwie wymagalna należność z tytułu kapitału na dzień 26 sierpnia 2013 roku przekraczała wartość 10.000 zł. Bez względu bowiem na to jaki kurs franka w okresie wymagalności świadczeń z tytułu kapitału przyjmować – czy (jak stanowił umowa między stronami) kursu sprzedaży franka obowiązujący na ten czas w (...) Banku S.A, czy też nawet średni kurs tej waluty ogłoszony przez NBP - wartość wymagalnego kapitały na dzień 26 sierpnia 2013 roku przekracza kwotę 10.000zł, a więc kwotę dochodzoną pozwem w niniejszej sprawie. Okolicznością powszechnie znaną jest bowiem fakt, że kurs franka - zarówno ogłaszany jako średni przez NBP jak i kurs sprzedaży obowiązujący w (...) Banku S.A. w całym tym okresie nie spadał poniżej 3 złotych.

W ocenie Sądu zasadnym było zatem uznać żądanie powoda zapłaty przez pozwanego w zakresie niespłaconej kwoty kapitału wymagalnego na dzień 26 sierpnia 2013 roku w wysokości 10 000,00 zł.

Wysokość odsetek z tytułu opóźnienie zasądzono na podstawie art. 481§2 k.c. w oparciu o umowne postanowienie dotyczące odsetek z tytułu opóźnienie określonych w § 9 umowy o kredyt.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. przyjmując, że do kosztów celowego dochodzenie praw po stronie powoda należą: opłata sądowa od pozwu w kwocie 500,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1 200,00 zł na podstawie § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2002 r. Nr 163 poz. 1349 ze zm.), stosowanym w niniejszej sprawie w oparciu o § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804)- oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.