Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Sochaczewie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca SSR Beata Turczyn-Topyła

Protokolant Dominika Żemier, Grzegorz Szynert

Prokurator Iwona Tondys, Joanna Szymaniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 27.09.2016r., 20.10.2016r. i 30.01.2017r.

sprawy Ł. N.

syna A. i K. z d. M.

urodzonego (...) w P.

oskarżonego o to, że: w dniu 6 sierpnia 2015r. w S. na ul. (...), woj. (...), działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził S. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 850 zł poprzez wprowadzenie go w błąd co do możliwości i zamiaru wywiązania się z transakcji nr (...) dotyczącej sprzedaży urządzenia sprzątającego (...) przeprowadzonej za pośrednictwem aukcji internetowej (...) posługując się przy tym danymi B. B. (1) i R. B., wyłudzając w ten sposób pieniądze w kwocie 850 zł wpłacone tytułem zaliczki, działając na szkodę S. S.,

to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k.

orzeka

oskarżonego Ł. N. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu i koszty procesu przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wiosną 2015r. oskarżony Ł. N. wyprowadził się z rodzinnego domu i wynajmował pokój w P. pod adresem (...). Pozostawał na własnym utrzymaniu. Pracował „na czarno” w punkcie z automatami do gier (...)w P. przy ul. (...) z miesięcznym dochodem 1.000 zł. Pieniądze były mu wypłacane gotówką. Miał telefon na kartę w sieci O. o nr (...). Nie miał Internetu. Nie dokonywał żadnych operacji finansowych na portalu (...)

Oskarżony znajdował się w ciężkiej sytuacji finansowej, ponieważ uzyskiwane dochody nie wystarczały mu na samodzielne utrzymanie się. Zdarzało się, że brakowało mu pieniędzy nawet na jedzenie.

W czerwcu 2015r. oskarżony poznał w salonie gier, w którym pracował, mężczyznę o imieniu G.. Przychodził on pograć na automatach. Wiedząc o problemach finansowych oskarżonego G. zaproponował mu założenie konta w banku i odsprzedanie mu tego konta za kwotę 250 zł. Twierdził, że sam nie może założyć konta bankowego na swoje nazwisko, bo ma długi i wynagrodzenie za pracę zajmie mu komornik sądowy. Potrzebował konta założonego na inne nazwisko by ukryć przed komornikiem dochody. Oskarżony zgodził się na powyższą propozycję bez głębszego zastanowienia bo potrzebował pieniędzy.

W dniu 30 czerwca 2015r. w Oddziale nr (...) (...) Bank (...) w W. oskarżony otworzył rachunek bankowy o nr (...). Przekazał G. numer rachunku i wszystkie dane potrzebne do internetowego logowania na koncie. Otrzymał w zamian od G. umówione pieniądze.

Oskarżony nigdy nie korzystał z przedmiotowego rachunku bankowego. Nigdy nie wpłacał na ww. konto żadnych pieniędzy, ani ich nie wypłacał. Nie dokonywał też internetowych transakcji na ww. koncie. W tamtym czasie użytkował i do dziś użytkuje konto w banku (...)

Oskarżony nigdy nie miał też konta na (...), ani na żadnym innym portalu. Nigdy niczego nie wystawiał do sprzedaży, ani nie kupował w Internecie.

Podczas przypadkowego spotkania z G. w salonie gier, w którym pracował oskarżony, ten potwierdził, iż użytkuje konto bankowego założone przez oskarżonego i przelewane jest na nie jego wynagrodzenie za pracę.

(wyjaśnienia oskarżonego k.116 i 151-152, 173-174; informacje z banku k. 56-64)

W dniu 19.05.2014r. oskarżony zgłosił w Urzędzie Miejskim w P. utratę dowodu osobistego (...), w dniu 24.08.2015 - zgłosił utratę dowodu osobistego (...). W dniu 8 kwietnia 2016r. oskarżony odebrał dowód osobisty (...), który nadal użytkuje.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 174, dane z UM P. k. 170).

W okresie 02.08.2015r. – 20.08.2015r. użytkownik serwisu (...).pl pod danymi osobowymi Ł. N. dokonał wpłat pieniężnych w postaci przelewów z rachunku bankowego nr (...) (k. 191)

Na konto bankowe założone przez oskarżonego o nr (...) w dniach 3-12.08.2015r. dokonano logowań z adresu IP(...) należącego do Z. S. zam. S. (k. 192, 194). Jest on osobą bezdomną, której skradziono dowód osobisty (k. 162).

Z ww. nr IP założono także internetowo w dniu 10.08.2015r. rachunek bankowy nr (...) na dane osobowe oskarżonego w banku (...) oraz w dniu 27.07.2015r. internetowo rachunek bankowy nr (...) na dane osobowe oskarżonego w banku (...). W okresie 07.08.2015r.-10.08.2015r. były dokonywane groszowe przelewy wychodzące i przychodzące pomiędzy kontami nr (...) nr (...) (k. 162, 188-189, 201).

Na początku sierpnia 2015r. Ł. W. (1) – pracownik firmy (...) – znalazł na portalu (...).pl ofertę nr (...) sprzedaży w drodze licytacji urządzenia irobot (...) na koncie użytkownika: (...). W dniu 4 sierpnia 2015r. wysłał do sprzedającego wiadomość za pośrednictwem portalu (...), że jest zainteresowany kupnem urządzenia i zakończeniem licytacji przed czasem, jednakże nie uzyskał odpowiedzi. Zaoferował więc podczas licytacji kwotę 1700 zł, jednakże licytacji nie wygrał. Po zakończeniu licytacji skontaktował się z nim telefonicznie mężczyzna, który przedstawił się jako R. B.. Dzwonił z numeru telefonu(...). Zaproponował mu kupno irobota twierdząc, że osoba, która wygrała licytację z jakiś przyczyn nie kupiła urządzenia. Mężczyźni umówili się, że firma (...) zakupi irobota za łączną kwotę 1700 zł płatną w dwóch ratach, pierwsza płatna przed wysyłką towaru, druga po odebraniu towaru od kuriera. W dniu 6 sierpnia 2015r. R. B. mailowo z adresu (...) wskazał Ł. W. (1) numer konta bankowego żony - B. B. (1) - do zapłaty pieniędzy za urządzenie. Pierwszą ratę w kwocie 850 zł S. S. przelał w dniu 6 sierpnia 2015r. na wskazany przez R. B. nr konta (...). W przelewie jako odbiorca pieniędzy widniała B. B. (1) zam. (...) G.. W tym samym dniu S. S. złożył też zamówienie w firmie kurierskiej (...) na odbiór paczki z adresu (...) G.. Nigdy nie trzymał zakupionego towaru. Ł. W. (1) próbował kontaktować się telefonicznie z R. B. dzwoniąc na nr (...), jednakże nikt nie odbierał połączeń, bądź też je odrzucał. W dniu 12 sierpnia 2015r. napisał za pośrednictwem portalu (...) maila do sprzedającego, jednakże nie otrzymał na niego żadnej odpowiedzi. W dniu 18 sierpnia 2015r. Ł. W. (1) złożył zawiadomienie o przestępstwie (k. 1-2, 5, 6-7, 8, 68).

Z informacji uzyskanych od Grupy (...).pl wynika, iż irobot (...) został wystawiony do sprzedaży w dniu 2 sierpnia 2015r. z konta (...) z adresu IP (...) (k. 15-18, 186-187). Ustalono, że posiadaczem IP (...) jest R. K. (1), który nigdy nie wystawiał, ani nie kupował żadnego przedmiotu na(...) Prowadzi działalność gospodarczą i posiada Internet przewodowy i router (k. 28, 106).

Numer (...), którym posługiwała się osoba przedstawiająca się jako R. B., należy do klienta usługi prepaid. Przy rejestracji numeru podano jedynie adres email (...) (k. 42-52).

Konto bankowe w (...) Bank (...) należy do oskarżonego. Zostało przez niego otwarte w dniu 30.06.2015r. w Oddziale(...)w W. i udostępnione mężczyźnie o imieniu G.. Na ww. kontro w dniu 07.08.2015r. wpłynęła kwota 850 zł od S. S. (k. 56-64).

B. B. (1) zam. L. od 25 stycznia 2008r. posiada konto na portalu aukcyjnym (...) i posługuje się nickiem (...). Dokonuje zakupów na (...). Nigdy nie oferowała do sprzedaży irobota (...). B. B. (1) za dokonane przez(...) zakupy płaci z konta męża nr (...) założonego w banku (...) SA. Posiada adres email(...) , którego nikomu nie udostępnia. IP jej komputera to (...)

W dniu 12 sierpnia 2015r. sprawdzając swój rachunek bankowy B. B. (1) ujawniła na koncie wpłatę kwoty 1845,07 zł. Wraz z mężem J. B. zaczęła wyjaśniać tą kwestię. Na swoim koncie(...)odczytała maila od G. P., w którym pytał on czy otrzymała ona pieniądze za irobota i kiedy może on liczyć na dostawę przesyłki. Sprawdziwszy swoje konto na (...) zobaczyła wystawiony na swoim koncie przedmiot – robor (...) – za kwotę 1845,07 zł. Sprzedającym miała być rzekomo ona, jednakże nie zgadzał się adres zamieszkania (podano G. ul. (...)), nr konta bankowego do wpłaty pieniędzy (podano nr rachunku (...)), dane do kontaktu (podano tel. R. B. (...)). B. B. (1) ujawniła także, że posługując się jej pocztą osoba przedstawiająca się jako R. B. przesyłała maile do Ł. W. (1) wskazując nr telefonu kontaktowego (...). Tego samego dnia B. B. (1) skontaktowała się z działem bezpieczeństwa (...) i zgłosiła sprawę. Uzyskała potwierdzenie dokonania przez nieustaloną osobę włamania na jej konto na (...). Grupa (...) zablokowała jej konto. B. B. (1) skontaktowała się także telefonicznie z G. P. by odesłać mu pieniądze. G. P. nie wpłacił pieniędzy za irobota na wskazane w mailu konto należące formalnie do oskarżonego, tylko dokonał zapłaty za urządzenie irobot przez PayU na prawdziwe konto B. B. (1). Zwróciła mu ona kwotę 1845,07 zł. (k. 102-103, 111-112).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego k. 151-152 i 173-174; zeznań świadków : B. B. k. 153-154 w zw. z k. 102 i k. 111-112, R. K. k. 154 w zw. z k. 106, Ł. W. k. 154-155 w zw. z k. 2; zawiadomienia o przestępstwie k. 1-2, 8, 109-113; dokumentacji bankowej k. 5, 56-64, 188-189, 201; wydruków z (...) k. 6-7, 15-18, 186-187; pisma (...) k. 28, 190; pisma (...) Sp. z o.o. k. 42-50; notatki urzędowej k. 68; informacji z Urzędu Miasta w P. k. 138-140, 170; odpisów postanowień k. 161-164, 166-169; informacja z (...).pl k. 191; informacji z (...) k. 192, 194.

Oskarżony Ł. N. ma 25 lat. Posiada wykształcenie podstawowe, bez zawodu. Pracuje jako pomoc kuchenna w Szpitalu (...) w W. z dochodem 2000 zł miesięcznie. Kawaler, bezdzietny, nie ma nikogo na utrzymaniu. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo

(dane osobopoznawcze k. 122, 134, 150)

Nie był karany sądownie za przestępstwo.

(karta karna k. 218)

Oskarżony Ł. N. przesłuchany w toku dochodzenia nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż nie posiada konta na (...). Nie dokonywał żadnych transakcji za pośrednictwem ww. portalu aukcyjnego. W 2015r. miał bardzo ciężką sytuację materialną. Gdzieś na przełomie czerwiec/lipiec 2015r. przyszedł do niego kolega G., który posługiwał się wówczas nr tel. (...) i zamieszkiwał na B. w W.. Wiedząc o jego trudnej sytuacji materialnej G. zaproponował mu założenie konta w banku. On założył to konto i przekazał G. wszelkie dane do niego. Otrzymał w zamian od G. 250 zł. G. tłumaczył mu, że potrzebuje konta do wpłaty pensji, a nie może wskazać własnego bo a długi i komornika na karku. Wskazał, iż sam użytkuje konto założone w banku (...) a nadto w wakacje 2015 zgubił swój dowód osobisty.

(wyjaśnienia k. 116)

Przed Sądem oskarżony ponownie nie przyznał się do zarzutu i złożył wyjaśnienia tożsame z poprzednimi. Dodatkowo wyjaśnił, iż w połowie 2015r. wyprowadził się z domu i wynajął pokój w P.. Pracował bez umowy w punkcie z automatami w P., gdzie poznał mężczyznę o imieniu G.. Ten wiedząc o jego problemach finansowych zaproponował mu założenie konta w banku i jego odsprzedanie za kwotę 250 zł. Oskarżony potrzebował pieniędzy, brakowało mu na jedzenie, więc szybko zgodził się na tą propozycję. Sam użytkował konto w (...). Założył na swoje dane konto w Banku (...) w W. i przekazał G. wszelkie hasła dostępu do niego. Otrzymał za to 250 zł. Nigdy nie używał tego konta. Nie dokonywał na nim żadnych transakcji, w tym także internetowych. G. powiedział mu, że ma długi i nie może założyć konta bankowego na swoje nazwisko. Chciał uniknąć zajęcia komorniczego. Oskarżony uwierzył mu. Nie miał żadnej wiedzy by G. potrzebował tego konta do celów przestępczych. Nie zna R. ani B. B. (1). Nigdy nie oferował do sprzedaży w Internecie urządzenia irobot (...). Nie dokonywał żadnych transakcji finansowych z S. S.. Nie wie czy i jakie kwoty wpływały na konto w Banku (...), bo go nie użytkował. W Polsce toczą się przeciwko niemu podobne postepowania, które są umarzane.

(wyjaśnienia k. 151-152, k. 173-174)

Postanowieniem Prokuratury Rejonowe w Świdniku z dnia 12 września 2016r. w sprawie PR Ds. (...).D umorzono dochodzenie przeciwko Ł. N. o tożsame przestępstwo popełnione na szkodę S. W., tj. o czyny z art. 286 § 1k.k. i art. 267 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. – wobec nie popełnienia przez podejrzanego zarzucanego u przestępstwa i niewykrycia rzeczywistego sprawcy przestępstwa.

(postanowienie k. 166-169)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się głównie na wyjaśnieniach samego oskarżonego, zeznaniach świadków oraz nieosobowym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków Ł. W. (1) i B. B. (1) są jasne, rzeczowe, szczegółowe i pozbawione wewnętrznych sprzeczności. Znajdują potwierdzenie w nieosobowym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Zdaniem Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Z zeznań świadka Ł. W. (1) wynika, iż osoba przedstawiająca się telefonicznie jako R. B. zaoferowała mu do sprzedaży irobora (...) wskazując do zapłaty numer rachunku bankowego nr (...), na które to konto świadek przelał kwotę 850 zł, dzwoniąc z telefonu użytkowanego w sieci prepaid nr (...), korespondując mailowo ze świadkiem na portalu (...) przy użyciu konta B. B. (1), na które to konto dokonano włamania i nielegalnego przejęcia. Powyższe zeznania świadka Ł. W. (1) korespondują z wyciągiem z rachunku bankowego jego szefa S. S., wyciągiem z rachunku bankowego założonego przez oskarżonego nr (...), z wydrukami korespondencji mailowej pomiędzy świadkiem a osobą podającą się za R. B. przy wykorzystaniu konta (...), a nadto z zeznaniami świadka B. B. (1). Świadek B. B. (1) w swoich konsekwentnych zeznaniach nie tylko wskazała na fakt włamania na jej pocztę (...) na portalu (...), co potwierdził także portal Grupa (...).pl, ale także ujawniła, że przy pomocy jej konta na ww. portalu osoba przedstawiająca się jako R. B. wyłudziła pieniądze za rzekomo oferowanego przez nią do sprzedaży irobora (...) od G. P., wskazując ten sam co w przypadku Ł. W. (1) numer (...) kontaktowego, numer konta bankowego (...) do wpłaty pieniędzy oraz dane adresowe G.. Także zeznania świadka B. B. (1) w pełni korelują z dokumentami zgromadzonymi w sprawie, w szczególności w postaci wydruków z portalu Grupa (...).pl.

W tym miejscu podnieść należy, iż ani świadek Ł. W. (1), ani też świadek B. B. (1) w swoich zeznaniach ani razu nie wskazali imienia i nazwiska oskarżonego – i to w żadnym kontekście. Co więcej świadek Ł. W. (1), który kontaktował się telefonicznie z osobą przedstawiającą się jako R. B., oferującą mu do sprzedaży urządzenie czyszczące i posługującą się nielegalnie przejętym kontem B. B. (1) na portalu (...) nie rozpoznał głosu oskarżonego Ł. N., jako osoby z którą rozmawiał w sprawie kupna irobota (...).

Zeznania świadka R. K. (1) są wiarygodne, jednakże niewiele wniosły do istoty sprawy. Wynika z nich jedynie, iż ktoś posłużył się na (...) jego numerem IP.

Na wstępie analizy wiarygodności wyjaśnień oskarżonego Ł. N. wskazać należy, iż oskarżyciel publiczny nie przedstawił żadnego dowodu negującego, czy choćby podważającego prawdziwość relacji oskarżonego. Przedstawiona przez niego wersja wydarzeń, choć wydaje się dość banalna, to jednakże jest w pełni konsekwentna, rzeczowa, logiczna, a nadto pozostaje w zgodzie z zasadami doświadczenia życiowego. Żaden z dowodów przedstawionych przez oskarżyciela publicznego, czy też zgromadzonych w toku postępowania sądowego mnie pozwala na zakwestionowanie prawdziwości wyjaśnień oskarżonego. Wersja wydarzeń prezentowana przez Ł. N., że na prośbę znajomego o imieniu G., poznanego w salonie gier, w którym pracował oskarżony, założył konto w banku w W. posługując się swoimi prawdziwymi danymi osobowymi, a potem konto to odsprzedał ww. koledze za kwotę 250 zł, jest wysoce prawdopodobna. Za jej wiarygodnością przemawiają następujące okoliczności:

1.  oskarżony w tym czasie nie mieszkał już z rodzicami, wynajmował pokój w P., pracował na „czarno” w salonie gier z dochodem 1.000 zł miesięcznie. Jest zatem bardzo prawdopodobne, że osiągane przez niego dochody nie wystarczały mu na samodzielne utrzymanie się. Tym samym propozycja G. szybkiego zarobku mogła wydawać się atrakcyjna dla oskarżonego, tym bardziej, iż nie wymaga od niego dużego zaangażowania poza pojechaniem do W. i założeniem konta w banku.

2.  pracując w salonie gier z automatami oskarżony miał możliwość poznania różnych osób, w tym kolegi o imieniu G. zamieszkałego w W. na B.. Znajomość ta związana była z miejscem pracy oskarżonego, mógł on zatem nie znać dokładnego adresu zamieszkania ww., tym bardziej, iż ich relacje nie były bliskie. Oskarżony już w toku postepowania przygotowawczego wskazał policji numer telefonu kontaktowego do G., by ułatwić jego identyfikację.

3.  Oskarżony założył dla G. konto w banku. Wymagało to od niego udania się do W.. Nie założył tego konta internetowo, co uprawdopodabnia jego wyjaśnienia, iż w tamtym czasie nie miał dostępu do internetu.

4.  Przytaczany przez oskarżonego powód, dla którego G. nie chciał na własne nazwisko założyć konta w banku jest – w świetle zasad wiedzy i doświadczenia życiowego – wysoce prawdopodobny. Nierzadko dłużnicy alimentacyjni unikają konieczności płacenia alimentów za pośrednictwem komornika posługując się cudzymi kontami bankowymi, na które przelewane jest ich wynagrodzenie za pracę, bądź tez rezygnują z formalnego zatrudnienia i pracują „na czarno”. Nie jest to zatem dziwna i niespotykana dotąd sytuacja.

5.  W żaden sposób nie zostało ustalone przez oskarżyciela publicznego, że z konta nr (...) założonego w dniu 30 czerwca 2015r. przez oskarżonego w Oddziale nr (...) (...) Bank (...) w W. oskarżony rzeczywiście korzystał, że dokonywał na nim transakcji bankowych. Tym samym oskarżyciel publiczny nie zdołał w żaden sposób podważyć wyjaśnień oskarżonego, że konto to odsprzedał innej osobie (tj. G.) wraz z danymi umożliwiającymi internetowe logowanie i dokonywanie internetowo na koncie operacji bankowych.

6.  Oskarżyciel publiczny nie przedstawił także żadnego dowodu, z którego wynikałoby, iż to rzeczywiście oskarżony a nie inna osoba internetowo założyła na dane Ł. N. konto na serwisie (...).pl i w okresie od 02.08.2015r. do 20.08.2015r. dokonywała wpłat pieniężnych w postaci przelewów z rachunku bankowego nr (...).

7.  Oskarżyciel publiczny nie przedstawił także żadnego dowodu, z którego wynikałoby jakiekolwiek powiazanie pomiędzy oskarżonym a osobą, która nielegalnie przejęła konto na (...) B. B. (1) i wystawiła ofertę sprzedaży irobota(...) w dniu 2 sierpnia 2015r. z konta (...) z adresu IP (...). Jak ustalono posiadaczem IP o nr (...) jest R. K. (1), który nigdy nie wystawiał, ani nie kupował żadnego przedmiotu na (...). Ww. nie zna oskarżonego Ł. N..

8.  Nie ma także żadnego dowodu, który wskazywałby, choćby pośrednio, iż numer telefonu (...), którym posługiwała się osoba oferująca do sprzedaży irobota, przedstawiająca się jako R. B., należy do oskarżonego.

9.  Oskarżyciel publiczny, pomimo wskazań sądu zawartych w treści postanowienia o zwrocie sprawy celem uzupełnienia postępowania przygotowawczego, nie ustalił także czy rachunek o nr (...) założony na nazwisko oskarżonego w banku (...) poprzez internet w dniu 27.07.2015r. oraz rachunek bankowy o nr (...) założony na nazwisko oskarżonego przez internet w Banku (...) w dniu 10.08.2015r. został rzeczywiście założony przez oskarżonego. Co istotne w sprawie, oskarżony konsekwentnie kwestionuje, iż otworzył ww. rachunki bankowe i wskazał, z jakiego rachunku rzeczywiście korzysta. Ustalono, iż oba te rachunki bankowe na nazwisko oskarżonego założone zostały z adresu IP (...) należącego do Z. S. zamieszkałego w S.. Oskarżyciel publiczny ani nie przesłuchał ww., ani na rozprawie nie wnioskował o jego przesłuchanie i nie ustalił jakiegokolwiek związku pomiędzy ww. a oskarżonym. Nazwisko Z. S. pojawiło się także w sprawie przeciwko oskarżonemu prowadzonej przez (...) prokuraturę. Należy wskazać, iż oskarżony zarówno w toku niniejszej, jak i (...) sprawy kwestionował nie tylko fakt założenia prze internet ww. rachunków bankowych, ale sam fakt posiadania w tamtym czasie internetu. Co istotniejsze nr IP komputera, z którego założono oba konta nie należało do oskarżonego, ale do osoby, która zamieszkiwała w S., a zatem w znacznej odległości od miejsca zamieszkania oskarżonego. Oskarżyciel publiczny nie ustalił nadto z jakiego nr IP dokonywano przelewów pomiędzy kontem oskarżonego na platformie (...).pl a rachunkiem bankowym założonym przez oskarżonego dla G..

Wszystkie ww. okoliczności nie dają podstaw do kwestionowania wiarygodności wersji wydarzeń prezentowanej przez oskarżonego, która co prawda na pierwszy rzut oka może wydawać się nieco naiwną, jednakże po głębszej analizie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jest wysoce prawdopodobna. Podkreślić należy, iż oskarżony jest konsekwentny w swoich wyjaśnieniach i to nie tylko w niniejszej sprawie, ale tożsame wyjaśnienia złożył on w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Świdniku o sygn. akt PR Ds. (...) i w tamtej sprawie także nie zostały one skutecznie podważone. Co więcej tamtejsza prokuratura uznała je za wiarygodne.

Pozostały zgromadzony w sprawie nieosobowy materiał dowodowy uznać należy za prawdziwy. Został zgromadzony zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i nie był kwestionowany przez strony procesu. Uprawdopodabnia wersję wydarzeń prezentowaną rzez oskarżonego.

W tym miejscu wskazać należy, iż postanowieniem tut. sądu z dnia 20.10.2016r. w trybie art. 396a § 1 k.p.k. zwrócono sprawę Prokuraturze Rejonowej w Sochaczewie z uwagi na ujawnienie istotnych braków postępowania przygotowawczego, jednakże pomimo przedłużenia Prokuraturze terminu na uzupełnienie enumeratywnie wskazanych przez Sąd braków zostały one uzupełnione jedynie w nieznacznym zakresie. Tym samym zgodnie z treścią art. 396a § 4 k.p.k. wszystkie wątpliwości wynikające z nieprzeprowadzenia przez Prokuraturę wskazanych przez Sąd dowodów zostały rozstrzygnięte na korzyść oskarżonego.

Przechodząc do oceny prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu na wstępie przytoczyć należy treść zarzutu stawianego Ł. N.. Prokuratura Rejonowa w Sochaczewie oskarżyła go bowiem o to, że w dniu 6 sierpnia 2015r. w S. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził S. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 850 zł poprzez wprowadzenie go w błąd co do możliwości i zamiaru wywiązania się z transakcji nr (...) dotyczącej sprzedaży urządzenia sprzątającego „irobot (...)” przeprowadzonej za pośrednictwem aukcji internetowej(...) posługując się przy tym danymi B. B. (1) i R. B., wyłudzając w ten sposób pieniądze w kwocie 850 zł wpłacone tytułem zaliczki, działając na szkodę S. S., to jest o czyn z art. 286 § 1 k.k.

Sąd po dokonaniu wszechstronnej i szczegółowej analizy dowód zgromadzonych w sprawie w całości nie podzielił trafności powyższego zarzutu. W świetle zgromadzonych w sprawie dowodów zarzut ten jawi się jako całkowicie nieuprawniony i nie mający oparcia w żadnych dowodach. Jak już wcześniej wskazano nie ma żadnego dowodu wskazującego choćby pośrednio na to, że oskarżony Ł. N.:

⚫

dokonał nielegalnego przejęcia konta (...) należącego do świadka B. B. (1) zarejestrowanego na portalu aukcyjnym (...);

⚫

wystawił do sprzedaży irobota (...) na portalu aukcyjnym (...) w dniu 2 sierpnia 2015r. z konta (...) z adresu IP (...);

⚫

korzystał z adresu IP (...), którego posiadaczem był R. K. (1), bądź też znał R. K. (1);

⚫

kontaktował się telefonicznie ze świadkiem Ł. W. (1) z nr telefonu (...)

⚫

jest właścicielem bądź użytkownikiem nr telefonu(...), który to numer należy do klienta usługi prepaid;

⚫

korzystał z konta nr (...) założonego przez niego osobiście w dniu 30 czerwca 2015r. w Oddziale nr (...) (...) Bank (...) w W., na które to konto w dniu 6 sierpnia 2015r. S. S. dokonał wpłaty kwoty 850 zł jako pierwszej raty za irobota (...) i w dniach 3-12.08.2015r. dokonywał logowań na to konto z adresu IP(...) należącego do Z. S. zam. S., bądź też zna Z. S. - osobę bezdomną, która utraciła dowód osobisty;

⚫

założył internetowo konto na swoje dane na serwisie (...).pl i w okresie od 02.08.2015r. do 20.08.2015r. dokonywał na to konto wpłat pieniężnych w postaci przelewów z rachunku bankowego nr (...).

Pomimo, iż w sprawie oskarżyciel publiczny nie przedstawi żadnego dowodu choćby tylko uprawdopodabniającego ww. okoliczności to jednak postawił Ł. N. zarzut oszustwa i to popełnionego w pojedynkę, a zatem zakładając, iż wszystkie znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k. oskarżony wypełnił poprzez osobiste działanie. W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie pozwala na postawienie oskarżonemu zarzutu oszustwa, ani w formie samodzielnego działania, ani też w formie współdziałania z inną nieustaloną osobą. Nie ma bowiem żadnego dowodu na to, że oskarżony zakładając osobiście konto w Banku (...) o nr rachunku (...) i odsprzedając to konto za kwotę 250 zł koledze o imieniu G. współdziałał z nim w popełnieniu przestępstwa oszustwa, i to faktycznie popełnionego nie tylko na szkodę S. S., ale także na szkodę innych osób. Prowadzone postępowanie przygotowawcze i sądowe nie wykazało jaką inną czynność wykonawczą, poza otwarciem rachunku bankowego który służył do wpłaty pieniędzy od klientów za oferowany rzekomo do sprzedaży irobot (...), oskarżony miałby wykonać by można było przyjąć, że współdziałał on z inną osobą w popełnieniu przestępstwa na szkodę S. S..

Sąd analizując ustalony stan faktyczny pod kątem jego reasumpcji pod określony przepis ustawy karnej szczegółowo rozważał czy samo otwarcie przez oskarżonego Ł. N. rachunku bankowego w Banku(...) nr (...) celem jego odsprzedaży innej osobie może być poczytane jako pomocnictwo ze strony oskarżonego innej osobie w popełnieniu przestępstwa oszustwa. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym (vide wyrok SA w Warszawie z dnia 18.11. 2015 r. II AKa 315/15) w przypadku udzielenia pomocy do przestępstwa oszustwa pomocnik musi mieć świadomość i co najmniej godzić się na to, że bezpośredni sprawca w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzi inną osobę w określony sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Przestępstwo oszustwa, określone w art. 286 § 1 k.k., od strony podmiotowej charakteryzuje się tym, iż sprawca obejmuje zamiarem bezpośrednim kierunkowym działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Jest ukierunkowany na ten cel i w tym właśnie celu podejmuje określone działania, które mają doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez osobę oszukaną. Natomiast pomocnik, popełniając własne przestępstwo w granicach swojego zamiaru, od strony podmiotowej obejmuje świadomością wszystkie znamiona strony przedmiotowej konkretnego przestępstwa, które ma dzięki niemu popełnić inna osoba. Udzielający pomocy musi więc nie tylko obejmować świadomością to, że podejmując określone czynności, ułatwia w ten sposób innej osobie popełnienie czynu zabronionego, ale musi obejmować świadomością, że czyni to w odniesieniu do konkretnego - scharakteryzowanego w odpowiednim przepisie części szczególnej Kodeksu karnego, czynu zabronionego. Umyślnością muszą być więc objęte wszystkie elementy składające się na znamiona pomocnictwa. Tak więc pomocnik musi obejmować świadomością zarówno prawną charakterystykę czynu zabronionego, którego popełnienie ma zamiar ułatwić, oraz mieć świadomość znaczenia swojego zachowania, w tym w szczególności tego, że stanowi ono ułatwienie popełnienia konkretnego czynu zabronionego przez inną osobę. Odpowiedzialność pomocnika w graniach zamiaru przesądza o tym, że popełnienie przez bezpośredniego wykonawcę czegoś więcej, a więc działanie wykraczające poza zakaz objęty zamiarem pomocnika, musi być podstawą odpowiedzialności tylko bezpośredniego wykonawcy.

Odnosząc powyższe rozważania prawne do ustaleń fatycznych poczynionych w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, iż nie ma żadnego dowodu wskazującego choćby pośrednio na to, że Ł. N. odsprzedając koledze o imieniu G. konto w banku, które sam założył na swoje imię i nazwisko miał świadomość, iż konto to posłuży G. do popełnienia przestępstwa oszustwa. Z utrwalonego orzecznictwa sądowego wynika jednoznacznie, iż nie wystarczy, by oskarżony miał świadomość, iż konto to może posłużyć innej osobie do popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa.

Przyjmując hipotetycznie, iż odsprzedając G. swoje konto bankowe oskarżony mógł bądź powinien przypuszczać, iż posłuży ono G. do bliżej nieokreślonych działań niezgodnych z prawem (skoro G. nie otworzył sobie konta w banku na własne nazwisko) nie jest to wystarczające by Ł. N. postawić zarzut pomocnictwa do przestępstwa oszustwa. W przypadku bowiem udzielenia pomocy do przestępstwa oszustwa pomocnik musi mieć świadomość i co najmniej godzić się na to, że bezpośredni sprawca w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzi inną osobę w określony sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Jak już wcześniej wskazano założenie powyższe ma wymiar jedynie hipotetyczny bo wskazywane przez oskarżonego motywy działania G. mające na celu uniknięcie komornika – są w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego – z jednej strony jak najbardziej prawdopodobne, z drugiej zaś strony nie zostały obalone za pomocą innych dowodów.

Warto podkreślić, iż samo założenie rachunku bankowego i wpłacenie własnych zasobów pieniężnych nie może stanowić o pomocnictwie innym do wyprowadzenia pieniędzy z innych rachunków (vide wyrok SA w Katowicach
z dnia 12.05.2016 r. II AKa 100/16).

Sąd nie kwestionuje, iż pomocnictwa można dopuścić się także z zamiarem ewentualnym. Pomocnik, w zależności przecież od konkretnego planu dokonania wieloczynnościowego, dość skomplikowanego i wymagającego skoordynowania działań wielu osób i podmiotów, czynu zabronionego, nie musi znać osobiście ostatecznych beneficjentów tego czynu. Wystarczające jest przewidywanie, że jako jedna z kilku osób podejmuje działania, które są skorelowane z działaniami innych, a w efekcie, suma ich wszystkich prowadzi do dokonania przestępstwa (vide wyrok
SA w Ł. z dnia 26.11.2015 r. II AKa 150/15). W przedmiotowej sprawie nie ma żadnego dowodu wskazującego na to, że Ł. N. był świadomy, że jego działanie w postaci odsprzedaży konta bankowego jest skorelowane z działaniem innej osoby bądź innych osób i wspólnie prowadzi do popełnienia przestępstwa. Znamiona pomocnictwa składają się z elementów wyrażonych w art. 18 § 3 k.k. oraz elementów określonych przez przepis części szczególnej. Jak już wczesnej podkreślono dla prawidłowego przypisania odpowiedzialności za pomocnictwo konieczne jest określenie czynności wykonawczej oraz wskazanie konkretnego przestępstwa, którego popełnienie pomocnik miał ułatwić. Udzielający pomocy musi obejmować świadomością to, że podejmując określone czynności czyni to w odniesieniu do konkretnego, scharakteryzowanego w odpowiednim przepisie części szczególnej lub w przepisie pozakodeksowym czynu zabronionego. Musi więc obejmować swoją świadomością zarówno prawną charakterystykę czynu zabronionego, którego popełnienie ma zamiar ułatwić, oraz mieć świadomość znaczenia swojego zachowania (działania lub zaniechania), w tym w szczególności tego, że stanowi ono ułatwienie popełnienia tego czynu zabronionego przez inną osobę (vide wyrok SA w Warszawie z dnia 24.06. 2015 r. II AKa 39/15, wyrok
SA w W. z dnia 29.12. 2014 r. II AKa 396/14).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do przypisania oskarżonemu Ł. N. pomocnictwa do przestępstwa oszustwa z uwagi na brak dowodów wskazujących na to, że oskarżony miał wyobrażenie konkretnego czynu zabronionego, który ma być popełniony lub jest popełniany przez inną osobę. Nie wystarczy bowiem do przyjęcia pomocnictwa zamiar aby inna osoba popełniła „jakiś” czyn zabroniony.

Z tych też względów Sąd uniewinnił oskarżonego i zgodnie z treścią art. 632 pkt 2 k.p.k. koszami procesu obciążył Skarb Państwa.