Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2016 roku

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Marzena Górczyńska-Bebłot

Protokolant Oliwia Rajewska

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2016 roku w Częstochowie

sprawy B. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania B. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 31 maja 2016 roku Nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w C. z dnia 31 maja 2016 roku Nr (...)
i przyznaje ubezpieczonemu B. S. prawo do emerytury od dnia 1 maja 2016 roku

Sygn. akt IV U 889/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 maja 2016r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonemu B. S. przyznania prawa do emerytury.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999r. legitymuje się co prawda wymaganym 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym wraz z okresem uzupełniającym, jednakże nie udowodnił 15-letniego okresu pracy
w warunkach szczególnych. ZUS wskazał, iż po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19 maja 2016r.
i uwzględnieniu zatrudnienia w gospodarstwie rolnym podtrzymuje decyzję z dnia 23 marca 2016r. w przedmiocie 15-letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach i nadal odmawia ubezpieczonemu prawa do emerytury. Organ rentowy podał, iż ubezpieczony nie przedłożył nowych dowodów mających wpływ na zmianę stanowiska organu rentowego w tym przedmiocie.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł B. S., domagając się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury. Wnosił o uwzględnienie do stażu pracy
w warunkach szczególnych okresu pracy w Kombinacie (...) w R., gdzie pracował w latach 1974-1978 na wydziale będącym w ruchu przy produkcji cementu wykonując naprawy i remonty urządzeń. Domagał się zaliczenia do tego stażu także okresów pracy w charakterze kierowcy samochodów ciężarowych o nośności powyżej 3,5 tony
w Przedsiębiorstwach (...) oraz (...). Dla potwierdzenia charakteru swojej pracy w tych podmiotach wnosił o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, wywodząc jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

B. S. urodził się (...) W dniu 19 maja 2016r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. Organ rentowy uznał za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999r. okresy składkowe i nieskładkowe wraz z okresami uzupełniającymi
w wymiarze 25 lat. ZUS nie uznał ubezpieczonemu żadnego okresu pracy za wykonywany
w warunkach szczególnych. Odwołujący złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

(v. akta rentowe).

Ubezpieczony od 9 kwietnia 1974r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Kombinacie (...),(...)
i(...) w W. Zakład w R.. Odwołujący został zatrudniony na stanowisku pomocy ślusarza. W dniu 29 marca 1975r. ukończył podstawowy kurs spawania łukowego i po ukończeniu tego kursu pracował jako ślusarz – spawacz. Ubezpieczony od początku pracował w brygadzie zajmującej się remontami urządzeń na Cementowni (...). Brygada ta zajmowała się usuwaniem bieżących awarii urządzeń na wydziałach produkcyjnych jak młyny cementu, młyny węgla, młyny surowca, piece obrotowe, przenośniki taśmowe, ślimakowe. Gdy naprawiano dane urządzenie, to jedynie ono było wyłączone z produkcji, natomiast pozostałe urządzenia na wydziale normalnie prowadziły produkcję. Ubezpieczony, ani pozostali pracownicy brygady, nie byli kierowani do prac innego rodzaju. W szczególności pracownicy tej brygady nie wykonywali pracy w warsztacie. Z kolei do remontów planowych, były kierowane specjalne brygady. Ubezpieczony opisaną pracę wykonywał do 25 kwietnia 1976r. W okresie od 26 kwietnia 1976r. do 12 kwietnia 1978r. odwołujący odbywał zasadniczą służbę wojskową. Po odbyciu służby wojskowej wnioskodawca został przyjęty do pracy od dnia 24 kwietnia 1978r. na stanowisko ślusarza-spawacza i wykonywał pracę w tej samej brygadzie co poprzednio. Ubezpieczony po wojsku przepracował jedną dniówkę. Następnego przyszedł do pracy na drugą zmianę od godz. 14:00, ale o godzinie 18:00 samowolnie opuścił miejsce pracy. Wobec nieobecności ubezpieczonego w kolejnych dniach pracodawca uznał, iż ubezpieczony porzucił pracę z dniem 25 kwietnia 1978r. W dniu 13 lutego 1976r. odwołujący miał nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy.

(v. akta osobowe ubezpieczonego i świadka J. P. z okresu pracy
w Kombinacie (...), (...)
i (...) w W. Zakład (...), zeznania świadka J. P.
k. 29v-30 akt oraz wyjaśnienia ubezpieczonego k. 30-30v akt).

Odwołujący w okresie od 2 października 1978r. do 30 kwietnia 1984r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w C.. Wnioskodawca w całym okresie pracował na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i nie wykonywał innej pracy. Ubezpieczony poruszał się (...) oraz (...).

(v. akta osobowe ubezpieczonego z (...), zeznania świadka A. M. k. 29-29v akt oraz wyjaśnienia ubezpieczonego k. 30-30v akt).

Odwołujący w okresie od 24 stycznia 1985r. do 1 października 1992r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w C.. Wnioskodawca początkowo wykonywał pracę jako kierowca samochodów ciężarowych do 3,5 tony. Z dniem 1 czerwca 1985r. został przeniesiony ze stanowiska kierowcy samochodu ciężarowego do 2,5 tony na stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego od 13 do 20 ton. Od tej daty odwołujący poruszał się samochodami osobowymi J. i S.. Pracę taką wykonywał stale do 28 lutego 1991r., z tym że w okresie od 7 kwietnia 1986r. do 31 stycznia 1987r. w takim charakterze pracował na eksporcie w (...), a w okresie od 18 marca 1987r. do 1 marca 1988r. w (...) (...). W okresie od 1 marca 1991r. do 1 października 1992r. przebywał na urlopie bezpłatnym.

(v. akta osobowe ubezpieczonego z (...), zeznania świadka S. K. k. 29v akt oraz wyjaśnienia ubezpieczonego k. 30-30v akt).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 887) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury
w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS, ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust.1. Ust. 2 art. 32 ustawy stanowi, iż za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. W ust. 4 powołanego art. 32 ustawy wskazano, iż wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Do uzyskania prawa do emerytury wymagany jest dla mężczyzny okres zatrudnienia w wymiarze 25 lat /§3/. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli osiągnie wiek emerytalny, wynoszący dla mężczyzn 60 lat, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych /§ 4 ust. 2/. Praca w warunkach szczególnych winna być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku /§ 2 ust. 1/.

W ocenie Sądu Okręgowego ubezpieczony spełnia wszystkie powołane wyżej warunki do uzyskania prawa do emerytury, albowiem z dniem 18 marca 2016r. osiągnął wiek 60 lat, złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa i według stanu na dzień 1 stycznia 1999r. posiada okres pracy w wymiarze 25 lat, w tym ponad 15 lat pracy
w warunkach szczególnych.

Ubezpieczony występując o wcześniejszą emeryturę nie przedłożył co do kwestionowanych okresów świadectw wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Nie może to powodować nieuwzględnienia jego żądań, albowiem zgodnie z utrwalonym orzecznictwem w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, w tym dowodami z zeznań świadków (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2009r., sygn. I UK 316/08, LEX nr 707858).

Sąd uznał w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, iż ubezpieczony będąc zatrudniony w Kombinacie (...), (...)w W. Zakład w R. od 9 kwietnia 1974r. do 25 kwietnia 1976r. (z wyłączeniem dnia 13 lutego 1976r.) oraz w dniu 24 kwietnia 1978r. (łącznie 2 lata i 16 dni) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace polegające na bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, a także po ukończeniu w dniu 29 marca 1975r. kursu spawacza prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym. Te rodzaje prac wymienione są w dziale XIV, poz. 12 i 25 wykazu A załącznika do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Na wydziałach produkcyjnych Cementowni (...) pracownicy byli zatrudnieni przy produkcji cementu czyli przy pracach wymienionych w dziale V, poz. 14 wykazu A w/w rozporządzenia.

Okoliczności te zostały w sposób jednoznaczny potwierdzone zeznaniami świadka J. P., który pracował wspólnie z ubezpieczonym w całym spornym okresie. Świadek ten był współpracownikiem odwołującego i jednocześnie zastępcą brygadzisty, a od 1 lutego 1976r. brygadzistą. Świadek stanowczo wskazał, iż ubezpieczony w spornym okresie wykonywał pracę przy usuwaniu awarii na będących w ruchu wydziałach produkcyjnych Cementowni (...). Wskazywał, iż ubezpieczony rozpoczynał jako pomocnik ślusarza, a po ukończeniu kursu pracował również jako spawacz. Ubezpieczony wyjaśniał, że po ukończeniu kursu wykonywał pracę jako ślusarz-spawacz. Okoliczności podane zarówno przez świadka, jak i ubezpieczonego znajdują potwierdzenie w dokumentacji osobowej ubezpieczonego. Z dokumentacji tej wynika, że ubezpieczony stale pracował w Wydziale Remontu M. ( (...)). Został przyjęty jako pomoc ślusarza, ale z kartoteki zarobkowej za 1974r. wynika, że jeszcze w tym roku był określany jako ślusarz. W dokumentacji tej znajduje się ponadto zaświadczenie o ukończeniu w dniu 29 marca 1975r. podstawowego kursu spawania łukowego. Wreszcie z kart obiegowych zmian wynika, że przed powołaniem do odbycia zasadniczej służby wojskowej pracował jako ślusarz-spawacz (...) i na takim też stanowisku w tej samej jednostce został zatrudniony od 24 kwietnia 1978r. po powrocie z wojska. Pracę w tym dniu ubezpieczonego potwierdził świadek J. P. wskazując jednocześnie, iż od następnego dnia odwołujący do pracy już nie przyszedł. Odwołujący wskazywał z kolei, iż pracę następnego dnia podjął, ale skierowano go do pracy w miejscu, gdzie było bardzo duże zapylenie i dostał uczulenia, dlatego po godzinie 18:00 opuścił miejsce pracy i udał się do lekarza. Istotnie z dokumentacji osobowej ubezpieczonego wynika, że w dniu 25 kwietnia 1978r. opuścił samowolnie miejsce pracy o godzinie 18:00,
a kolejnych dniach w pracy się nie pojawiał, co w konsekwencji doprowadziło do rozwiązania stosunku pracy. Ponieważ ubezpieczony w dniu 25 kwietnia 1978r. nie przepracował pełnego dnia nie można powiedzieć, że w tym dniu wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy pracę w warunkach szczególnych. Niewątpliwie jednak u tego pracodawcy ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Przy czym należy zauważyć, iż nie ma większego znaczenia jakie konkretnie czynności wykonywał ubezpieczony tj. spawalnicze czy ślusarskie, bowiem wszystkie wykonywane przez niego prace polegały na bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, gdzie jako podstawowe wykonywane były prace w warunkach szczególnych.

Do stażu pracy w warunkach szczególnych winien zostać ubezpieczonemu uwzględniony również okres odbywania zasadniczej służby wojskowej od 26 kwietnia 1976r. do 12 kwietnia 1978r. (1 rok, 11 miesięcy i 17 dni). Okres służby poprzedzała praca ubezpieczonego w warunkach szczególnych w Kombinacie (...), (...) w W. Zakład w R.,
a po jej odbyciu podjął ponownie (przed upływem 30 dni) pracę u tego samego pracodawcy, gdzie bezspornie pracował w warunkach szczególnych.

Wskazać należy, iż kwestią dotyczącą możliwości zaliczenia okresu zasadniczej służby wojskowej do okresu pracy w warunkach szczególnych wymaganego do nabycia prawa do emerytury na podstawie art. 184 w związku z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS zajmował się Sąd Najwyższy w składzie 7 Sędziów w sprawie II UZP 6/13. W sprawie tej analizowano możliwość uwzględnienia okresu służby wojskowej ubezpieczonego od 23 kwietnia 1971r. do 1 maja 1973r. i w dniu 16 października 2013r. podjęto uchwałę ( LEX nr 1385939, Biul.SN 2013/10/24), iż czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U. Nr 44, poz. 220, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1974 r.) zalicza się – na warunkach wynikających z tego przepisu – do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Sąd Najwyższy po wydaniu przedmiotowej uchwały wypowiadał się co do możliwości uwzględnienia do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu służby wojskowej przypadającej po 31 grudnia 1974r. I tak w wyroku z dnia 11 lutego 2014r. (sygn. II UK 293/13, LEX nr 1441189) Sąd Najwyższy wyjaśniał, że prima facie na podstawie takiej uchwały mogłoby się wydawać, że datą graniczną zaliczania zasadniczej służby wojskowej, jako okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach jest 31 grudnia 1974r. Jednak nie wynika to z uzasadnienia tej uchwały. W uchwale składu powiększonego nie powiedziano, że po 31 grudnia 1974 r. zasadnicza służba wojskowa nie podlega wliczeniu do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Z uchwały nie wynika, że ma to być data graniczna w zaliczaniu zasadniczej służby wojskowej do pracy w szczególnych warunkach. Poprzestano na analizie, że w odniesieniu do stan faktycznego w sprawie, w której zadano pytanie prawne, czyli do okresu służby wojskowej w latach 1971-73, regulacja prawna nakazuje wliczenie jej do pracy w szczególnych warunkach. Takie rozstrzygnięcie uchwały oznacza, że inne składy Sądu Najwyższego powinny samodzielnie wypowiedzieć się, co do okresu późniejszego, jeżeli zasadnicza służba wojskowa była odbywana jeszcze po 31 grudnia 1974 r. lub w całości później. Jednocześnie Sąd Najwyższy w uzasadnieniu powołanego wyroku wskazał, iż nadal znaczenie ma art. 108 ustawy z 1967 r., który uległ wprawdzie zmianie od 1 stycznia 1975 r., jednak nie tak istotnej, aby powiedzieć, że nastąpiło przełamanie i ustawodawca chciał z tą datą znieść uprawnienie żołnierzy zasadniczej służby wojskowej do zaliczenia jej do okresu zatrudnienia uprawniającego do wcześniejszej emerytury, jako okres pracy w szczególnych warunkach. Zauważył przy tym, iż kolejna zmiana w ustawie z 1967 r. nastąpiła dopiero na podstawie ustawy z 28 czerwca 1979r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 15, poz. 97). Przepisy art. 106-108 ustawy z 1967 r. otrzymały wówczas nowe brzmienie.

Reasumując w ocenie Sądu Okręgowego nie istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do konieczności uwzględnienia odbywania przez ubezpieczonego służby wojskowej do okresów pracy w warunkach szczególnych.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe potwierdza, iż ubezpieczony w czasie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)
w C. od 2 października 1978r. do 30 kwietnia 1984r. (5 lat i 7 miesięcy) stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy samochodów ciężarowych
o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, który to rodzaj prac wymieniony jest w dziale VIII, poz. 2 wykazu A załącznika do powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r., Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Powyższa okoliczność została potwierdzona zeznaniami świadka A. M., który pracował z ubezpieczonym w całym spornym okresie w takim samym charakterze jak ubezpieczony. Potwierdził on, iż wnioskodawca pracował wyłącznie jako kierowca samochodu ciężarowego i nie pracował na żadnym innym stanowisku. Odwołujący uściślił te zeznania wskazując, iż u tego pracodawcy poruszał się samochodami ciężarowymi marki Z. i (...) W świetle zgromadzonej dokumentacji zeznania świadka i wyjaśnienia ubezpieczonego należy uznać za wiarygodne. W aktach osobowych znajdują się bowiem dokumenty wskazujące, iż w istocie kierował właśnie takimi samochodami. I tak w angażu
z dnia 3 marca 1980r. określono ubezpieczonego jako kierowcę(...) a w angażu z dnia 30 listopada 1981r. jako kierowcę K. (...). Wobec ubezpieczonego wnoszono
o wyciągniecie konsekwencji służbowych w związku z zaniżeniem stanu licznika w karcie drogowej z dnia 1 lipca 1981r. – samochód (...), czy nierozpisaniem karty drogowej
w dniu 14 lipca 1983r., kiedy kierował samochodem (...). W aktach ZUS znajdują się karty rozliczenia zarobku ubezpieczonego za grudzień 1982r, październik 1983r., kwiecień 1984r. oraz za styczeń (bez określenia roku-biorąc pod uwagę identyczną stawkę co
w grudniu 1982r., zapewne w 1983r.) wskazano na poruszanie się przez ubezpieczonego (...) 10 t albo (...) 8+8. Jednocześnie brak jest dokumentacji, z której wynikałoby, że ubezpieczony miałby wykonywać inną pracę niż kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Należy przy tym zwrócić uwagę, iż w aktach osobowych ubezpieczonego znajduje się świadectwo pracy z dnia 5 maja 1984r., gdzie pracodawca co do całego okresu pracy określił ubezpieczonego właśnie jako kierowcę samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Sąd w świetle zgromadzonego materiału dowodowego uznał, iż także w czasie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)
w C. od 1 czerwca 1985r. do 28 lutego 1991r. (5 lat i 9 miesięcy) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy samochodów ciężarowych
o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, który to rodzaj prac wymieniony jest w dziale VIII, poz. 2 wykazu A.

Z akt osobowych ubezpieczonego wynika, że ubezpieczony został zatrudniony jako kierowca. Jednocześnie w angażu z dnia 1 kwietnia 1985r. określono ubezpieczonego jako kierowcę samochodu ciężarowego do 3,5 t. Z kolejnego angażu kierowanego do ubezpieczonego jako kierowcy samochodu ciężarowego do 2,5 tony wynika, że z dniem
1 czerwca 1985r. został przeniesiony na stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego od 13 do 20 ton. Od dnia 1 kwietnia 1986r. wnoszono o przeszeregowanie ubezpieczonego wskazując, na dotychczasowe stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego 13-20 t
i wykonywanie pracy na pojeździe specjalistycznym - betonomieszarce. Także w angażu
z dnia 23 lutego 1987r. określono ubezpieczonego jako kierowcę samochodu ciężarowego od 13 do 20 ton. W karcie wynagrodzeń za 1990r. wskazano ubezpieczonego jako kierowcę samochodu ciężarowego powyżej 20 ton. Uściśleniem treści tej dokumentacji są zeznania świadka S. K., który był zatrudniony u tego pracodawcy w latach 1986-1991. Potwierdził on, iż ubezpieczony cały czas pracował na stanowisku kierowcy (...), a potem S.. Wskazywał, iż ubezpieczony nie jeździł samochodami
o mniejszym tonażu, przy czym należy podkreślić, że świadek został zatrudniony już po przeniesieniu ubezpieczonego od dnia 1 czerwca 1985r., a więc wcześniejszego okresu pracy ubezpieczonego kojarzyć nie mógł. Świadek nie pracował na kontrakcie zagranicznym razem z ubezpieczonym, ale w ocenie Sądu do uwzględnienia tego okresu pracy wystarczająca jest zgromadzona dokumentacja oraz wyjaśnienia ubezpieczonego. Wskazać należy, iż
w świadectwie pracy ubezpieczonego dotyczącym pracy na eksporcie w (...) wskazano na stanowisko kierowcy. Także co do (...), gdzie ubezpieczony pracował od 18 marca 1987r. do 1 marca 1988r. z dokumentacji wynika, że został tam zatrudniony jako kierowca. Odwołujący wskazywał, iż w tych okresach pracował jako kierowca samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony, co jest niewątpliwie wiarygodne biorąc pod uwagę rodzaj pracy wykonywanej w kraju przed wyjazdami na te eksporty.

Reasumując uwzględnione w niniejszym procesie okresy stanowią łącznie 15 lat,
4 miesięcy i 3 dni. Należy przy tym wskazać, iż gdyby było konieczne wykazanie przez ubezpieczonego pracy w warunkach szczególnych w większym wymiarze to ubezpieczony warunki te również by spełnił. Odwołujący w toku procesu przedłożył świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych w Spółdzielni Pracy (...) w C. za okres od 23 października 1984r. do 12 stycznia 1985r., a w aktach osobowych ubezpieczonego znajduje się m.in. świadectwo pracy z (...) w C. za okres 17 maja 1978r. do 29 lipca 1978r. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. W tym zakresie Sąd nie prowadził jednak dalej zakrojonego postępowania dowodowego, bowiem ubezpieczony wykazał wymagane 15 lat pracy
w warunkach szczególnych. Spełnia również pozostałe warunki konieczne do przyznania prawa do emerytury.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji w oparciu o powołane przepisy oraz art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.