Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli (spr.)

Sędziowie SO Klara Łukaszewska

SO Barbara Żukowska

Protokolant Anna Potaczek

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2013 r.

sprawy M. B.

oskarżonego z art. 107 § 1 kks w związku z art. 9 § 3 kks

z powodu apelacji, wniesionej przez oskarżyciela publicznego Urząd Celny w Legnicy

od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 6 maja 2013 r. sygn. akt II K 1455/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. B.uznając apelację oskarżyciela publicznego za oczywiście bezzasadną,

II.  stwierdza, że koszty sądowe za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

M. B. został oskarżony o to, że pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o.z s. w C., ul. (...)i będąc z tego tytułu na podstawie prawa uprawnionym i zobowiązanym do prowadzenia spraw gospodarczych tej spółki, prowadził w lokalu (...) T. P.w Z. (...), Pl. (...), w okresie co najmniej w dniu 09.02.2011r., gry na automacie H. (...)o nr fabr. (...), wbrew przepisom Ustawy z dn. 19.11.2009r. o grach hazardowych (Dz. U. nr 201. poz 1540), tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107§1 kkw w zw. z art. 9§3 kks.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wyrokiem z dnia 6 maja 2013r. w sprawie II K 1455/12:

1.  uniewinnił oskarżonego M. B.od popełnienia zarzucanego mu czynu;

2.  na podstawie art. 230§2 kpk w zw. z art. 113§1 kks zarządził zwrot na rzecz Spółki (...) sp. z o.o.z siedzibą w C.dowody rzeczowe w postaci automatu do gier o nazwie H. (...)o nr fabrycznym (...), nr ewidencyjny (...)wraz z przewozem elektrycznym zajęty za pokwitowaniem (...)nr (...)z dn. 09.02.2011r., kluczy w ilości 6 sztuk zajętych za pokwitowaniem (...)nr (...)z 09.02.2011r.;

3.  na podstawie art. 632 pkt 2 w zw. z art. 113§1 kks kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok zaskarżył Urząd Celny w Legnicy zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść (art. 438 pkt 3 kpk), polegający na niesłusznym przyjęciu, że materiał dowodowy zebrany w toku postępowania przygotowawczego oraz na rozprawie przed Sądem Rejonowym w Zgorzelcu nie dostarczył dowodów na to, że oskarżony M. B.dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, podczas gdy prawidłowa analiza całości zebranego materiału dowodowego prowadzi do wniosku przeciwnego.

Stawiając powyższe zarzut, autor apelacji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zgorzelcu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i to w stopniu oczywistym.

Sąd I instancji zebrał kompletny materiał dowodowy w niniejszej sprawie i prawidłowo go ocenił odnosząc się do wszystkich istotnych dowodów. W szczególności Sąd ten skrupulatnie przeanalizował zgromadzone w sprawie dokumenty w tym opinię techniczną z badania poprzedzającego rejestrację spornego automatu do gry, opinię biegłego R. R., wyjaśnienia oskarżonego M. B., zaznania świadków w tym T. P.i G. P.nadzorujących punkt gier w Z.. Mając na uwadze powyższe dowody bezsporne jest że zakwestionowany automat o nazwie H. (...)nr fabryczny (...)w dniu kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego w Legnicy tj. 9.02.2011 r. nie spełniał ustawowych wymogów stawianych automatom do gry o niskich wygranych. Szczegółowo odniósł się do tej kwestii Sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i nie ma potrzeby powielać zawartej tam argumentacji ( str.2-4 uzasadnienia k. 393 odwrót – 394 odwrót akt ).

Zarzucone oskarżonemu M. B.przestępstwo karnoskarbowe z art.107 § 1 k.k.s. ma charakter umyślny. Dopuścić się go można zarówno w zamiarze bezpośrednim jak i ewentualnym ( zob.m.in. G.Bogdan i in. Kodeks karny skarbowy z komentarzem, Bold s.c. Gd-sk 2000 str.347, G.Łabuda Komentarz do art. 107 k.k.s. teza 25 WKP 2012 ). Właśnie ze względu na brak znamion strony podmiotowej Sąd I instancji wydał wyrok uniewinniający. Kwestię tą skarżący w istocie traktuje marginalnie argumentując jedynie w końcowej części uzasadnienia apelacji że „..oskarżony M. B.pełniący funkcję prezesa spółki M.urządzał przecież grę na automacie poprzez złożenie oferty i umieszczenie automatu w lokalu…wypełnił tym samym znaczenie zwrotu „urządzał” jako szerszego niż „prowadził”..” ( k. 402 ). Skarżący abstrahuje zupełnie od szczegółowych ustaleń Sądu I instancji z których wynika że: 1. automat H. (...)nr fabryczny (...)posiadał poświadczenie rejestracji (...)poprzedzone wydaniem opinii technicznej przez jednostkę badającą wyznaczoną przez Ministerstwo Finansów tj. Politechnikę (...)oraz zezwolenie (...)z dnia 21.11.2006 r., był więc w sposób legalny dopuszczony do użytkowania; 2.w dacie kontroli tj. 9.02.2011 r. stwierdzono iż automat nie spełniał ustawowych wymogów stawianych automatom do gry o niskich wygranych; 3. w toku postępowania nie ustalono – w szczególności oskarżyciel nie wykazał – czy zarejestrowanie i dopuszczenie automatu do używania było pozbawione podstaw czy też pomiędzy datą rejestracji a data kontroli automat został „przerobiony” w ten sposób że urządzanie na nim gier naruszało przepisy ustawy; 4. oskarżony M. B.- prezes spółki M.mieszka w C.gdzie jest siedziba spółki, osobami nadzorującymi punkt gier w Z.byli świadkowie T. P.i G. P., brak jest jakiegokolwiek dowodu wskazującego iż oskarżony mógł mieć wiedzę bądź choćby przypuszczenie iż sporny automat do gry nie był automatem o niskich wygranych zgodnie z przepisami ustawy, ze oprogramowanie zainstalowane na jego płycie głównej było inne od tego które zostało ujęte w opinii jednostki badawczej. Na tej podstawie Sąd I instancji uznał że oskarżonemu nie sposób przypisać umyślności w działaniu i to stanowisko akceptuje Sąd Okręgowy. Skarżący nie przedstawił argumentów na podważenie powyższych ustaleń.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonegoM. B.uznając apelację oskarżyciela publicznego za oczywiście bezzasadną.

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. Sąd Okręgowy stwierdził że koszty sądowe za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.