Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Piszu oskarżył Z. S. o to, że:

w dniu 19 lipca 2016 roku o godz. 15:05 na ul. (...) w P., okręgu (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości - 0,28 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lipca 2016 roku na ul. (...) w P., funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w P. zatrzymali do kontroli drogowej oskarżonego Z. S. poruszającego się samochodem osobowym marki M. (...) o nr rej. (...). Oskarżony w dniu poprzedzającym zatrzymanie spożywał alkohol. W wyniku badania oskarżonego urządzeniami typu A. I. i Alkometr A 2.0 stwierdzono u niego odpowiednio wyniki badań: o godzinie 15:07 – 0,28 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 15:32 - 0,23 mg/l, o godz. 15.33 – 0,23 mg/l i o godz. 15:36 – 0,22 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżony Z. S. w chwili orzekania miał wykształcenie zawodowe. Oskarżony był zatrudniony w Stoczni (...) w S. w charakterze spawacza, gdzie uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości około 4.000 złotych miesięcznie. Oskarżony był żonaty. Posiadał na utrzymaniu żonę i 14 letnie dziecko. Posiadał majątek w postaci własnościowego lokalu mieszkalnego o powierzchni 48 m ² wartości około 200.000 zł, samochodu osobowego marki M. (...) wartości około 10.000 zł. Oskarżony nie był w przeszłości leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Oskarżony nie był w przeszłości karany sądownie.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego Z. S. k. 9; protokół użycia alkometru k. 2; świadectwo wzorcowania k. 3, 5; protokół użycia alkosensora k.4; informacja z K. k. 14; informacja z bazy PESEL k. 16-18; informacja z Wydziału Komunikacji k. 19; wniosek o warunkowe umorzenie postępowania złożony przez obrońcę wraz z dołączonymi kopiami dokumentów k. 36-45)

Oskarżony Z. S. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, tj. do tego że kierował samochodem osobowym znajdując się w stanie nietrzeźwości po drodze publicznej w dniu 19 lipca 2016 r. w P.. Ponadto, oskarżony wyjaśnił, że spożywał alkohol pod postacią piwa w dniu poprzedzającym zatrzymanie. Pierwotnie wyrażał zgodę na dobrowolne poddanie się karze i orzeczenie wobec niego uzgodnionej kary bez przeprowadzenia rozprawy. Ostatecznie oskarżony za pośrednictwem swego obrońcy wnosił jednak o warunkowe umorzenie postępowania karnego w tej sprawie.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego Z. S. k. 9)

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w rozstrzyganej sprawie Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego Z. S., które uznał za wiarygodne oraz na dowodach z dokumentów. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie stanu faktycznego w sposób nie budzący wątpliwości. Oskarżony przyznał się do stawianego mu zarzutu, w szczególności zaś nie kwestionował, że istotnie w dniu zdarzenia prowadząc samochód osobowy po drodze publicznej znajdował się w stanie nietrzeźwości. Brak jest jakichkolwiek podstaw, by te wyjaśnienia oskarżonego podważać, nie ma bowiem żadnych racjonalnych powodów, dla których oskarżony miałby sam siebie pomawiać o zachowanie skutkujące pociągnięciem go do odpowiedzialności karnej, gdyby istotnie opisywane przez niego okoliczności nie miały miejsca. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie znajdują ponadto potwierdzenie w dowodach z dokumentów, w szczególności w postaci protokołu badania oskarżonego na zawartość alkoholu, z którego wynika stopień jego nietrzeźwości.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zatem dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, tj. protokół użycia urządzeń do badania stanu trzeźwości (k. 2, k. 4), świadectwa wzorcowania (k. 3, k. 5), informację z Wydziału Komunikacji (k. 19), informację z K. (k. 14), informację z bazy PESEL (k. 16-18), kopie dokumentów dołączonych przez obrońcę do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania (k. 36 - 45) – zostały one bowiem sporządzone przez uprawnione organy w ramach ich kompetencji i nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Brak zatem podstaw by odmówić im waloru rzetelności i prawdziwości.

Zebrany materiał dowodowy i jego wymowa przemawiają za przyjęciem, że oskarżony Z. S. wypełnił znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. w ten sposób, że w dniu 19 lipca 2016 roku o godz. 15:05 na ul. (...) w P., okręgu (...), prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości - 0,28 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się przesłankami określonymi w rozdziale VI Kodeksu karnego, w szczególności dyrektywami art. 53 i 58 k.k., biorąc pod uwagę tak okoliczności łagodzące, jak i obciążające oskarżonego. Nie stwierdzono w sprawie żadnych okoliczności wyłączających winę oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, sprawną intelektualnie, zdolną do rozpoznania znaczenia swych czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Sąd jako okoliczność łagodzącą wziął pod uwagę właściwości i warunki osobiste oskarżonego, który ma wykształcenie zawodowe, pracuje zarobkowo, utrzymuje swoją rodzinę. Nie bez znaczenia pozostaje też fakt uprzedniej i dotychczasowej niekaralności oskarżonego za inne przestępstwa. Trzeba też zauważyć, że oskarżony szczerze przyznał się do winy, a pierwotnie nawet wyraził zgodę na wydanie wyroku skazującego. Powyższa okoliczność nie może mieć jednak charakteru przesądzającego, skoro oskarżony został przyłapany na „gorącym uczynku” i został postawiony w stan oskarżenia wobec obiektywnego materiału dowodowego, nie budzącego w zasadzie żadnych wątpliwości. Z drugiej strony należy wskazać na znaczny stopień winy i szkodliwości społecznej zarzuconego czynu z uwagi na okoliczności popełnienia przestępstwa, skoro oskarżony kierując pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości stanowił istotne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Poruszał się samochodem po jednej z głównych ulic miasta turystycznego, jakim jest niewątpliwie P. w okresie wakacyjnym. Nadto, uczynił to w szczycie dnia, jeśli chodzi o natężenie ruchu ulicznego (około godziny 15.00). Ustawodawca wyraźnie wypowiedział kategoryczną i bezwzględną walkę z nietrzeźwymi kierowcami. Pomimo zwiększenia represji karnych za te czyny i wprowadzenia surowszych obligatoryjnych środków karnych, ilość przestępstw drogowych nie maleje. Oskarżony swoim czynem również wpisuje się w ten niechlubny trend. Taki stan rzeczy doprowadził do kolejnych nowelizacji kodeksu karnego i co raz większego zaostrzenia polityki karania nietrzeźwych kierowców. Z uwagi na aktualne oczekiwania społeczne czyn oskarżonego charakteryzuje się znaczną szkodliwością społeczną. Z uwagi na fakt, iż w tym konkretnym przypadku wina i społeczna szkodliwość czynu zostały uznane przez Sąd jako znaczne, automatycznie niemożliwym stało się zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postepowania z art. 66 § 1 kk (tzw. negatywna przesłanka stosowania).

Przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. jest zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Karą współmierną zarówno do stopnia winy oskarżonego jak i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego przestępstwa jest kara 50 stawek dziennych grzywny po 20 zł, orzeczona na podstawie art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. Kara ta winna być dla oskarżonego dolegliwa, by spełnić stawiane przed nią cele, lecz nie nadmiernie. Kara takiego rodzaju i w tym wymiarze jest adekwatna, w tym zakresie w pełni odpowiada wskazanej w art. 53 § 1 k.k. zasadzie prewencji indywidualnej oraz czyni zadość potrzebom prewencji generalnej. Oskarżony posiada stałe źródło dochodu pod postacią wynagrodzenia za pracę. Jego sytuacja finansowa i majątkowa jest stabilna. Oskarżony dysponuje majątkiem o wymiernej wartości. Dotychczasowy tryb życia oskarżonego (brak wcześniejszej karalności) zdaniem Sądu prowadzi do wniosku, że kara ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności byłaby zbyt rażąca swoją surowością. W ocenie Sądu orzeczona kara, zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa, jednocześnie skłoni oskarżonego do przestrzegania obowiązujących przepisów prawa i większej refleksji nad swoim postepowaniem.

Ponadto Sąd na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego Z. S. obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat. Taki okres w pełni odpowiada stopniowi niebezpieczeństwa, jaki oskarżony stworzył na drodze, w szczególności zaś uwzględnia naruszenie przez oskarżonego jednej z podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym – trzeźwości osoby kierującej. Jak wynika z szerokiej linii orzecznictwa, którą podziela Sąd orzekający w niniejszej sprawie, ratio legis zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych stanowi wykluczenie z ruchu drogowego takich kierowców, którzy wykazali, że zagrażają bezpieczeństwu w komunikacji. Ustalając długość trwania powyższego zakazu, uwzględniono stopień nietrzeźwości oskarżonego. Jednocześnie jest to najmniejszy okres czasu na jaki można było orzec przedmiotowy środek karny zgodnie z wolą ustawodawcy. Na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych Sąd zaliczył oskarżonemu Z. S. okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 19 lipca 2016 r.

Ponadto, aby wzmocnić wychowawczy cel kary, na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego Z. S. świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W przypadku popełnienia przez sprawcę przestępstwa z art. 178a § 1 kk, zgodnie z wolą polskiego ustawodawcy, świadczenie owo jest orzekane obligatoryjnie.

Z uwagi na ustabilizowaną sytuację majątkową oskarżonego i posiadanie realnych możliwości finansowych Sąd obciążył oskarżonego opłatą sądową oraz pozostałymi kosztami sądowymi ustalonymi w sprawie. Podstawą tego rozstrzygnięcia jest art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...). K. M.;

- (...)

P.,(...)