Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 496/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:

SSO Ewa Rusin (spr.)

Sędziowie:

SSO Waldemar Majka SSO Elżbieta Marcinkowska

Protokolant:

Magdalena Telesz

przy udziale Jolanty Siwik-Ważny Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2016 r.

sprawy A. H.

syna W. i T. z domu D. (...) r. w W. wyrok łączny

na skutek apelacji wniesionych przez skazanego i jego obrońcę

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 19 kwietnia 2016 r. sygnatura akt II K 939/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. C. z Kancelarii Adwokackiej w W. 295,20 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt IV Ka 496 / 16

UZASADNIENIE

Skazany A. H. złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego, obejmującego orzeczone wobec niego prawomocnie kary pozbawienia wolności wyrokami Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 21.06.2012r. sygn. akt II K 408/12 oraz z dnia 29.09.2015r. sygn. akt II K 471/15.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w wyroku łącznym z dnia 19 kwietnia 2016r. sygn. akt II K 939 / 15 ustalił, że A. H. został skazany prawomocnie wyrokami :

1.  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 20 sierpnia 2007r., sygn. akt X K 1007/07, za czyn popełniony w dniu 15 maja 2007 r., stanowiący występek z art. 279§1kk na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3(trzech), zarządzoną do wykonania postanowieniem tut. Sądu z dnia 19 marca 2009r. sygn. akt X Ko 106/09, odbytą w całości w okresie od 7 czerwca 2011r. do 22 stycznia 2012r.

2.  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 5 sierpnia 2011r., sygn. akt IIK 1088/10, za czyn popełniony w dniu 11 sierpnia 2010 r., stanowiący występek z art. 280§1kk na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 5 (pięciu), zarządzoną do wykonania postanowieniem tut. Sądu z dnia 8 października 2012r. sygn. akt II Ko 1882/12, odbytą w całości w okresie od 10 listopada 2015r. do 18 kwietnia 2016r. ;

3.  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 21 czerwca 2012r., sygn. akt IIK 408/12, za czyn popełniony w dniu 10 lutego 2012 roku, stanowiący występek z art.13§1kkw zw. z art. 278§1kk w zw. z art. 64§1kk na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, odbytą w całości w okresie od 13 stycznia 2013r. do 11 maja 2013r. ;

4.  Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 29 września 2015r., sygn. akt IIK 471/15, za czyn popełniony w dniu 12 kwietnia 2015 roku, stanowiący występek z art.13§1kkw zw. z art. 280§1kk i art. 157§2kk i art. 275§1kk w zw. z art. 11§2kk w zw. z art. 64§1kk na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonywanie rozpoczął 18 kwietnia 2016r.

Po czym :

I.  na podstawie art. 572 kpk w zw. z art. 85§2kk umorzył postępowanie dotyczące połączenia kar orzeczonych wyrokami opisanymi w pkt 1,2,3 i 4 części wstępnej wyroku, tj. Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 20 sierpnia 2007 r., sygn. akt X K 1007/07, Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 5 sierpnia 2011r., sygn. akt IIK 1088/10, Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 21 czerwca 2012r., sygn. akt IIK 408/12, Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 29 września 2015r., sygn. akt IIK 471/15,

I.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. C. z Kancelarii Adwokackiej w W. kwotę 295,20 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu;

II.  zwolnił skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w sprawie, wydatki zaliczając na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym w całości nie pogodził się skazany, wnosząc apelację tzw. osobistą oraz za pośrednictwem obrońcy z urzędu.

Apelujący skazany zarzucił zaskarżonemu wyrokowi obrazę prawa materialnego art. 85 kk przez jego niezastosowanie, tj. w odniesieniu do wszystkich dotychczasowych skazań Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wymienionych w części wstępnej zaskarżonego wyroku, podnosząc że obowiązujące od 1 lipca 2015r. nowe zasady łączenia kar nakazują korzystne dla niego łączenie kar.

Jak należy wnioskować, apelujący domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do jej ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Natomiast obrońca skazanego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił na podstawie art. 438 pkt 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia polegajacy na uznaniu, iż 3 z 4 wyroków zawnioskowanych do połaczenia zostały wykonane w całości, w sytuacji gdy wyrok z dnia 5 sierpnia 2011 r., sygn.akt II K 1088/10 nie został wykonany w całości i podlega łączeniu, a błąd ten w konsekwencji sutkował naruszeniem art. 85§1 i 2 kk przez jego niezastosowanie.

Podnosząc powyższe skarżący wniósł o:

1)  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji;

2)  zasądzenie od Skarbu Państwa nieopłaconych w całości lub części kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Obie apelacje są bezzasadne.

Wbrew oczekiwaniom skazanego kontrola odwoławcza zdecydowanie wykazała, że Sąd I instancji prawidłowo przeanalizował możliwości połączenia poszczególnych kar pozbawienia wolności, prawomocnie wymierzonych skazanemu, wywodząc ostateczny trafny wniosek o braku podstaw z art. 85 § 1 i 2 kk do wydania wyroku łącznego. Stosownie do tych kryteriów sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, zaś podstawą orzeczenia kary łącznej są kary wymierzone i podlegające wykonaniu. Nadto wedle zasady z § 3 tego przepisu jasno wynika, iż jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu. Tak też sytuacja ma miejsce w układzie skazań A. H..

Niesłusznie także zarzucił apelujący obrońca brak uwzględnienia przez Sąd I instancji skazania na karę 2- ch lat pozbawienia wolności wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 5.08.2011r. sygn.akt II K 1088/10, jako kary – jego zdaniem - odbytej tylko w części. Jak to bowiem wynika z danych o karalności skazanego ( k. 51 akt) oraz opinii o skazanym ( k. 53) przedmiotową karę A. H. odbył w całości, tj. w okresie od 9.09.2010r. do 10.09.2010r., od 11.05.2013r. do 1.12.2014r., po czym udzielono skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia, które następnie zostało odwołane i resztę karty skazany odbył w okresie od 10.11.2015r. do 18.04.2016r.

Tak więc w sytuacji skazanego wykonaniu podlega tylko jedna kara, tj. 2-ch lat pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 29.09.2015r. sygn. akt II K 471/15, faktycznie wykonywana od 18.04.2016 r. Czynu, za który ją wymierzono, skazany dopuścił się w dniu 12.04.2015r. , zatem po odbyciu całości kar w sprawach X K 1007/07, II K 408/12 oraz po rozpoczęciu odbywania kary w sprawie II K 1088/10, który to układ skazań ostatecznie wyklucza możliwość wydania wyroku łącznego, obejmującego skazania w sprawach o sygn.akt II K 1088/10 i II K 471/15 ( art. 85 § 3 kk).

O ile zrozumiałe są oczekiwania skazanego rychłego opuszczenia zakładu karnego, to jednak skrócenie okresu odbywania kary pozbawienia wolności w przypadku skazanego może nastąpić tylko wtedy, jeżeli spełni on kryteria dla warunkowego przedterminowego zwolnienia, o czym władny jest rozstrzygnąć sąd penitencjarny.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie § 17 pkt.5 w zw.§ 4 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r. poz.1801).

O wydatkach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk. i art. 624 § 1 kpk. uznając, iż wobec odbywania długotrwałej kary izolacyjnej i braku jakiegokolwiek majątku, zasadnym jest zwolnienie skazanego od ich ponoszenia.