Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Radomiu VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jarosław Łuczaj

Protokolant st. sekr. sąd. Marta Gackiewicz

po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2017 roku w Radomiu

sprawy M. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania M. K. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 21 maja 2015 roku, nr (...)

oddala odwołanie.

SSO Jarosław Łuczaj

Sygn. akt VI U 717/15

UZASADNIENIE

M. K. (1) w dniu 26 maja 2015 roku złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 21 maja 2015 roku, nr (...), o odmowie przeliczenia emerytury. Wskazał, iż nie zgadza się z nią i wniósł o uznanie okresu pracy od 21 kwietnia 1976 roku do 1 czerwca 1978 (odwołanie – k. 3).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o jego oddalenie. Wskazano, że wnioskodawca na sporny okres przedłożył zeznania świadków, z których wynika zatrudnienie w Zakładzie (...) w K. Oddział w S. (każdy ze świadków, jak również wnioskodawca wskazuje inną nazwę) w charakterze kierownika punktu usługowego. Świadkowie i wnioskodawca podają różne daty zakończenia zatrudnienia. W legitymacji ubezpieczeniowej jest jedynie wpis z datą początkową zatrudnienia od 2 kwietnia 1976 roku w (...)Spółdzielni Pracy w K.. Organ rentowy nie uwzględnił powyższego okresu, ponieważ praca w charakterze kierownika punktu usługowego nie była wykonywana na podstawie umowy o pracę, a zapewne na podstawie umowy agencyjnej. W myśl zaś art. 117 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, okresy pracy na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej wykonywanej na podstawie umowy agencyjnej nie mogą być udowadniane zeznaniami świadków, a jedynie dokumentami – zaświadczeniami i wpisami w legitymacji ubezpieczeniowej (odpowiedź na odwołanie – k. 4).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

M. K. (1) urodził się (...). W dniu 15 stycznia 2015 roku złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniosek o emeryturę (wniosek – k. 1 – 4 akt ZUS).

Decyzją z dnia 6 lutego 2015 roku, nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. przyznał M. K. (1) emeryturę od dnia 1 stycznia 2015 roku, tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek, w wysokości 1.128,15 zł netto (decyzja – k. 30 akt ZUS).

W dniu 2 marca 2015 roku M. K. (1) złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniosek o przeliczenie stażu pracy i podstawy wymiaru świadczenia (wniosek – k. 32 akt ZUS).

Decyzją z dnia 24 marca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił M. K. (1) prawa do ponownego przeliczenia emerytury, ponieważ okresy oraz kwoty wynagrodzeń o które wnosił, zostały już doliczone i uwzględnione zarówno do kapitału początkowego, jak i do emerytury (decyzja – k. 37 akt ZUS).

W dniu 7 maja 2015 roku M. K. (1) złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniosek o przeliczenie stażu pracy w oparciu o swoje oświadczenie, zeznania świadka i zaświadczenia z archiwum (wniosek – k. 38 akt ZUS).

Decyzją z dnia 21 maja 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił M. K. (1) prawa do przeliczenia emerytury na podstawie przedłożonych zeznań świadków, ponieważ zgodnie z art. 117 ustawy emerytalnej, nie uwzględnia się na podstawie zeznań świadków okresów pracy wykonywanej na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej. Okresy te mogą być uwzględnione, jeżeli zostały udowodnione dokumentami (zaświadczeniami) lub wpisami w legitymacji ubezpieczeniowej lub uznane orzeczeniem sądu. W związku z powyższym organ rentowy nie doliczył okresu od 21 kwietnia 1976 roku do 1 czerwca 1978 roku z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy agencyjnej w (...)Spółdzielni Pracy w K. Oddział w S. na podstawie zeznań świadków (decyzja – k. 45).

W ocenie Sądu Okręgowego zarzut nieuwzględnienia przez ZUS okresu zatrudnienia M. K. (1) od 21 kwietnia 1976 roku do 1 czerwca 1978 roku w (...)Spółdzielni Pracy w K. Oddział w S. jest bezpodstawny.

W myśl art.114 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.), prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, że ponowne ustalenie prawa do świadczeń – zarówno na wniosek osoby zainteresowanej jak i z urzędu – wymaga kumulatywnego spełnienia przesłanek ustawowych wymienionych w tym przepisie, którymi są:

1) przedłożenie nowych dowodów lub ujawnienie nowych okoliczności,

2) istnienie nowych dowodów lub okoliczności przed wydaniem decyzji,

3) przedłożenie nowych dowodów lub ujawnienie nowych okoliczności po dniu uprawomocnienia się decyzji,

4) wymóg, by nowe dowody lub nowe okoliczności nie były znane organowi w dniu wydania decyzji,

5) wpływ nowych dowodów lub nowych okoliczności faktycznych na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

W realiach rozpoznanej sprawy, do nowego wniosku, rozpoznanego badaną decyzją z dnia 21 maja 2015 roku, ubezpieczony nie przedłożył żadnych nowych dowodów, ani też nie ujawnił okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji, które mają wpływ na wysokość emerytury.

Z akt osobowych wnioskodawcy (k. 17) wynika, że w okresie od 20 lipca 1972 roku do 23 lipca 1975 roku zatrudniony był w (...) Spółdzielni Pracy Usług (...) w Z., jako kierownik zakładu kuśnierskiego, zaś w okresie od 1 sierpnia 1978 roku do 30 czerwca 1982 roku w Spółdzielni Pracy im. (...) w Z., jako kierownik Zakładu Usługowego na zryczałtowanym rozrachunku – usługi kuśnierskie. M. K. (1) twierdził, iż w okresie pomiędzy pierwszym i drugim zatrudnieniem w Z. pracował w K.- (...) Spółdzielni Pracy w K. Oddział w S. (zeznania wnioskodawcy – zapis na płycie CD – k. 12, 22, 36).

W znajdującym się w aktach osobowych M. K. (1) z okresu zatrudnienia w (...) Spółdzielni Pracy Usług (...) w Z. kwestionariuszu osobowym, w rubryce „przebieg pracy zawodowej” znajduje się wpis bez podania żadnych dat – (...)/S. – kierownik zakładu. W życiorysie wnioskodawcy, znajdującym się w aktach osobowych z (...) Usługowej Spółdzielni (...) w K. (k. 33) znajduje się zaś wpis, że w latach 1975 do 1978 pracował on w S., gdzie prowadził zakład kuśnierski. W tych samych aktach osobowych, w kwestionariuszu osobowym w rubryce „przebieg pracy zawodowej”, znajduje się natomiast wpis, że w latach 1977-1979 pracował w „Woj. U.. SP. Pr. w S.”, jako kierownik.

Co prawda z legitymacji ubezpieczeniowej M. K. (1) w części dotyczącej zaświadczenia zakładu pracy o stosunku pracy ubezpieczonego i o wysokości zarobków wynika, iż od 21 kwietnia 1976 roku zatrudniony był w (...) Spółdzielni Pracy w K. Oddział w S., brak jest natomiast daty ustania stosunku pracy (k. 14 akt ZUS).

Także z zeznań powołanych w sprawie świadków nie wynika w sposób jednoznaczny kiedy i na jakiej podstawie M. K. (1) zatrudniony był w (...)Spółdzielni Pracy w K. Oddział w S.. Świadek K. J. wskazał, iż był kierownikiem tego zakładu, wnioskodawca był zaś jego następcą. Z zaświadczenia znajdującego się w aktach ZUS dotyczących tego świadka wynika, iż był on zatrudniony w (...) Spółdzielni Pracy w K. Oddział w S. w okresie od 19 sierpnia 1974 roku do 28 lutego 1976 roku na stanowisku kierownika zakładu kuśnierskiego na zryczałtowanym rozrachunku. Świadek ten jedynie przypuszczał, że wnioskodawca wynagradzany był na tych samych zasadach co on. Świadek M. K. (2) wskazywał zaś, że wnioskodawca pracował w Spółdzielni około 1977 roku, nie potrafił wskazać czy był tam zatrudniony na podstawie umowy o pracę, agencyjnej, czy spółdzielczej, nie wiedział na jakiej podstawie był wynagradzany (zaświadczenie – k. 51 akt ZUS K. J., zeznania świadków: K. J. i M. K. (2) – zapis na płycie CD – k. 22)

Skarżący nie wykazał więc, aby zaskarżona decyzja była nieprawidłowa. Wskazać należy, że przy weryfikacji prawidłowości decyzji organu emerytalno-rentowego Sąd nie mógł oprzeć się na zeznaniach M. K. (1) i świadków, nieznajdujących potwierdzenia w zebranym w sprawie pozostałym materiale dowodowym. Wnioskodawca nie przedstawił żadnych nowych dokumentów, które byłyby podstawą do zmiany stanowiska ZUS, poprzez ponowne przeliczenie świadczenia. Nie udało się bowiem odnaleźć akt osobowych wnioskodawcy z rzekomego okresu zatrudnienia w (...)Spółdzielni Pracy w K. Oddział w S.. Dla Sądu nie są wystarczające same oświadczenia wnioskodawcy, które nie są poparte żadnymi obiektywnymi, a nieznanymi dotychczas organowi rentowemu dokumentami. Tym bardziej, iż wnioskodawca sam wskazuje odmienną nazwę Spółdzielni, w aktach osobowych z innych miejsc pracy znajdują się dokumenty, w których wskazywał różne daty zatrudnienia w przedmiotowej Spółdzielni. Także przesłuchiwani w sprawie świadkowie nie potrafili w sposób jednoznaczny określić okresu, ani podstawy zatrudniania wnioskodawcy w tej Spółdzielni.

Wskazać należy, że zasadą jest, że w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są również zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić, że pracownik otrzymywał wynagrodzenie (§ 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412). Istotnym jest też, że obowiązek wykazania wynagrodzenia z lat zatrudnienia, wskazywanych jako podstawa do przeliczenia emerytury lub renty, ciąży na ubezpieczonym, zgodnie z regułami dowodowymi określonymi w art. 6 kc i art. 232 kpc.

Wysokość emerytury wyliczona zostaje zawsze w oparciu o przedstawione przez ubezpieczonego dokumenty. Sąd nie może natomiast przyjmować hipotetycznego okresu zatrudnienia ubezpieczonego. By móc dowodzić prawo do świadczenia emerytalno-rentowego na podstawie zatrudnienia, a w konsekwencji wysokość tego świadczenia, koniecznym jest, by wpierw istniał stosunek pracy, daty zatrudnienia były pewne i nie stanowiły żadnych wątpliwości, zaś wysokość osiąganych zarobków potwierdzona była dokumentami pracowniczymi.

W niniejszej sprawie Sąd nie mógł w sposób pewny i niebudzący wątpliwości ustalić okresu zatrudnienia M. K. (1) w (...)Spółdzielni Pracy w K. Oddział w S..

Z powyższych względów zaskarżona decyzja jest prawidłowa. Dlatego z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc odwołanie zostało oddalone, o czym orzeczono jak w sentencji.

SSO Jarosław Łuczaj