Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 lutego 2017r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Rafał Olszewski

Protokolant: st. sekr. sądowy Kamila Pawłowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 2 lutego 2017r.

w sprawie przeciwko J. K.

s. S. i Z. z d. W., urodz. (...) w miejscowości S.

obwinionego z art. 87 § 1 k.w.

zażalenia obwinionego wniesionego dnia 3 listopada 2016r.

na zarządzenie Przewodniczącego IV Wydziału Karnego Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 6 października 2016r.,

w sprawie IV W 91/16 Sądu Rejonowego w Częstochowie

w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku o sporządzenie uzasadnienie wyroku

na podstawie art. 437 k.p.k.

postanawia

uchylić zaskarżone zarządzenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 6 października 2016r. Przewodniczący IV Wydziału Karnego Sąd Rejonowy w Częstochowie na podstawie art. 422 § 3 k.p.k. w zw. z art. 82 § 1 k.p.w. odmówił przyjęcia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem wniesionego przez obwinionego J. K. co do wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy w Częstochowie dnia 1 września 2016r., w sprawie IV W 91/16, z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych wniosku.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy wskazał, że obwiniony złożył wniosek o sporządzenie i doręczenie mu uzasadnienia wyroku, zaś zarządzeniem z dnia 8 września 2016r. został wezwany do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez wskazanie w terminie 7 dni czy wniosek dotyczy całości wyroku, czy też jedynie rozstrzygnięcia o karze lub innych konsekwencjach prawnych czynu, pod rygorem odmowy przyjęcia wniosku. Korespondencja do obwinionego była dwukrotnie awizowana i należało uznać ją za doręczoną z dniem 28 września 2016r. Do dnia 5 października 2016r. obwiniony nie uzupełnił braków swojego wniosku.

Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył obwiniony. Zaskarżył rozstrzygnięcie w całości i zarzucił mu obrazę przepisów postępowania poprzez uznanie, że jego wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 1 września 2016r. o sygn. akt IV W 91/16 zawierał braki formalne, a także uznanie, iż zarządzenie z dnia 8 września 2016r. w którym zobowiązano obwinionego do uzupełnienia braków formalnych w/w wniosku, zostało mu prawidłowo doręczone.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne i doprowadziło do uchylenia zaskarżonego zarządzenia.

Na wstępie należy wskazać, że na skutek wejścia w życie ustawy z dnia 27 września 2013r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, przepis art. 422 § 2 k.p.k. otrzymał z dniem 1 lipca 2015r. brzmienie „we wniosku należy wskazać, czy dotyczy całości wyroku czy też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu, bądź też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu. Wniosek niepochodzący od oskarżonego powinien również wskazywać tego z oskarżonych, którego dotyczy”. Wymaganie jednak od uczestnika postępowania, nie będącego w sprawie reprezentowanym przez profesjonalnego obrońcę lub pełnomocnika, aby posiadał wiedzę o zmieniających się w ostatnim czasie nieustannie przepisach kodeksu postępowania karnego i żądanie uzupełnienia wniosku zgodnie z art. 422 § 2 k.p.k., jest w ocenie Sądu Okręgowego nadmiernym formalizmem. W przypadku, gdy wniosku nie składa podmiot profesjonalny, można go potraktować jako wniosek o uzasadnienie orzeczenia w całości, bez zbędnego przedłużania postępowania o wyjaśnianie kwestii jego zakresu. W niniejszej sprawie jest to tym bardziej uzasadnione, że obwiniony stanął pod zarzutem popełnienia jednego wykroczenia, a w toku postępowania sądowego konsekwentnie kwestionował swoje sprawstwo. Obecne brzmienie art. 422 § 2 k.p.k. nie unicestwia treści art. 118 k.p.k., szczególnie w sytuacji, gdy żąda się konkretyzacji stanowiska od nieprofesjonalnego podmiotu. Dokonana z dniem 1 lipca 2015 r. zmiana, konsekwentnie realizuje intencję uproszczenia i przyśpieszenia czynności sądu związanych ze sporządzaniem uzasadnień, jednakże nie może być ona odczytywana przez sądy, sztywno w oderwaniu od indywidualnych okoliczności każdego przypadku. Powyższe stanowisko jest zgodne z poglądem wyrażonym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2016r. sygn. V KZ 6/16. W tej sytuacji brak było podstaw do wzywania obwinionego do sprecyzowania wniosku.

Należy też podkreślić, że błędnie Sąd Rejonowy uznał, że brak wskazania zakresu wniosku o uzasadnienie, po uprzednim wezwaniu do jego stosownego uzupełnienia, może skutkować odmową przyjęcia wniosku. Nie ma bowiem możliwości skutecznego procesowo egzekwowania obowiązku wskazania zakresu wniosku o sporządzenie uzasadnienia. Nie stanowi on bowiem braku formalnego, którego usunięcia można byłoby się domagać w trybie art. 120 § 1 k.p.k., gdyż nie uniemożliwia on nadania biegu wnioskowi. Nadto brak jest podstaw do odmowy przyjęcia wniosku, gdyż nie ma zastosowania żadna z przesłanek odmowy określonych w art. 429 §1 k.p.k. [R. Ponikowski, Komentarz do art. 422, teza 8. [w:] red. J. Skorupka, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. BECK, Warszawa 2015, s. 1079,1080].

Podsumowując, nie mogły budzić wątpliwości intencje obwinionego, co do woli uzyskania uzasadnienia wyroku dotyczącego całości orzeczenia. W tej sytuacji brak było podstaw do wzywania obwinionego do uzupełnienia wniosku, a tym bardziej pod rygorem z art. 120 k.p.k. Podkreślić należy, że przesyłka z wezwaniem nie została faktycznie odebrana przez obwinionego, a rygorystyczne podejście Sądu Rejonowego w istocie ograniczyło obwinionemu prawo do obrony wyrażające się w prawie do złożenia środka odwoławczego od skazującego go wyroku.

Na marginesie tylko wskazać należy, że nietrafny jest zarzut obwinionego, że zarządzenie wzywające do uzupełnienia braków zostało nieprawidłowo doręczone. Skarżący uzasadnił swój zarzut tym, że w treści zaskarżonego zarządzenia podano błędny kod pocztowy w adresie, na który miała być kierowana do niego korespondencja. Tymczasem jednak, na kopercie od niepojętej w terminie korespondencji zawierającej wezwanie wpisano prawidłowy kod pocztowy – 62-400 (k.63).

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na mocy art. 437 k.p.k.