Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: star. sekr. sądowy Magdalena Teteruk

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017 r. w Legnicy

sprawy z wniosku R. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania R. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 3 listopada 2016 r.

znak (...)

oddala odwołanie

SSO Krzysztof Główczyński

Sygn. akt VU 1202/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 03 listopada 2016 r. znak: (...) odmówił R. C. prawa do emerytury określonej art. 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ponieważ udowodnił 19 lat, 3 miesiące i 6 dni okresów składkowych, wobec wymaganych co najmniej 20 lat.

W odwołaniu od powyższej decyzji R. C. podał, iż sprawował opiekę nad zmarłą w dniu (...) matką B. C. (1). Stwierdził, iż do żadnych celów nie było potrzebne jej orzeczenie o I grupie inwalidzkiej, ponieważ nigdy nie pracowała zawodowo, ze względu stan zdrowia oraz obowiązki związane z prowadzeniem domu i wychowywaniem czwórki dzieci. W okresie od 1977 r. pobierała rentę rodzinną. Wnioskodawca stwierdził, iż nie miał świadomości, że kiedykolwiek będzie potrzebował urzędowe orzeczenie wskazujące na konieczność sprawowania opieki nad jego matką.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania. Poza wskazanymi w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji okolicznościami wskazał, iż nie uwzględnił do stażu pracy okresu sprawowania opieki nad matką wnioskosdawcy. R. C. nie przedłożył bowiem dokumentów potwierdzających, że zmarła jego matka miała orzeczenie stwierdzające grupę inwalidzką, stopień niezdolności do pracy bądź niepełnosprawność. Ponadto wnioskodawca twierdzi, że mieszkał z matką do dnia jej zgonu i sprawował nad nią osobistą opiekę, podczas gdy z pisma zmarłej B. C. (1) z dnia 03 marca 2005 r. wynika, że ze względu na stan zdrowia mieszka z córkę, pod innym adresem zamieszkania i adres ten wskazała jako adres swojego pobytu aż dnia zgonu.

Sąd ustalił stan faktyczny sprawy.

Po raz pierwszy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił R. C., ur. (...), prawo do emerytury decyzją z dnia 17 marca 2014 r., wskazując iż wobec wymaganych art. 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych co najmniej 20 lat udowodnił 18 lat,3 miesiące i 6 dni okresów składkowych. Jednocześnie stwierdził, iż nie uwzględnił okresu zatrudnienia w (...) w J. od 01 sierpnia 1967 r. do 31 lipca 1968 r. z uwagi na brak informacji o urlopach bezpłatnych lub innych nieobecnościach w pracy. Organ rentowy nie uwzględnił także okresu sprawowania przez ubezpieczonego opieki nad matką z uwagi na brak orzeczenia o zaliczeniu jej do I grupy inwalidów lub uznaniu za całkowicie niezdolną do pracy oraz samodzielnej egzystencji albo za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym.

D o w ó d: decyzja, k. 24 akt emerytalnych.

Ostatnio ponowny wniosek o emeryturę R. C. złożył w dniu 11 października 2016 r. Wydaną na skutek tego wniosku decyzją z dnia 03 listopada 2016 r. znak: (...)organ rentowy odmówił R. C. prawa do emerytury określonej art. 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ponieważ udowodnił 19 lat, 3 miesiące i 6 dni okresów składkowych, wobec wymaganych co najmniej 20 lat.

Matka wnioskodawcy B. C. (1), ur. (...), w okresie od 26 marca 1977 r. pobierała do chwili śmierci w dniu (...) rentę rodzinną. R. C. nie posiada orzeczenia o grupie inwalidzkiej B. C. (1).

(o k o l i c z n o ś c i n i e s p or n e)

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W świetle treści odwołania i ustaleń zaskarżonej decyzji, niesporne są takie istotne fakty jak to, że R. C. osiągnąwszy wiek emerytalny 65 lat dotychczas udowodnił 19 lat, 3 miesiące i 6 dni okresów składkowych. Istota sprawy wymagała jedynie oceny zasadności odmowy uwzględnienia przez organ rentowy okresu sprawowania przez niego opieki nad matką. Organ rentowy powołując się na przepis art. 7 pkt 7 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS stwierdził bowiem, że R. C. nie przedłożył dokumentów potwierdzających, że zmarła jego matka miała orzeczenie stwierdzające grupę inwalidzką, stopień niezdolności do pracy bądź niepełnosprawność. Wnioskodawca twierdził natomiast, że mieszkał z matką do dnia jej zgonu i sprawował nad nią osobistą opiekę.

Zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 01 stycznia 1949 r., którzy nie osiągnęli okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 2 (tj. 25 lat dla mężczyzn), przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:

1) osiągnęli wiek emerytalny, o którym mowa w art. 27 ust. 2 i 3 (w wypadku mężczyzn urodzonych w okresie do dnia 31 grudnia 1947 r. 65 lat),

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla mężczyzn.

Na podstawie art. 7 pkt 7 wymienionej ustawy, okresami nieskładkowymi są przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy niewykonywania pracy, w granicach do 6 lat, spowodowane koniecznością opieki nad innym niż dziecko członkiem rodziny zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego wynagrodzenia. Zgodnie z przyjętą wykładnią tego przepisu, przypadający przed dniem nabycia prawa do emerytury okres niewykonywania pracy, spowodowany koniecznością opieki nad innym niż dziecko członkiem rodziny, który nie legitymował się orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, nie stanowi okresu nieskładkowego w rozumieniu art. 7 pkt 7 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (por. uchwała Sądu najwyższego z dnia 05 lipca 2011 r., I UZP 3/11). Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 17 grudnia 2015 r., III AUa 648/15 słusznie w przekonaniu Sądu stwierdził, iż staż emerytalny, w tym okres nieskładkowy, powinien być każdorazowo wykazany (udowodniony) przez ubezpieczonego zainteresowanego prawem do emerytury. Z art. 7 pkt 7 u.e.r.f.u.s wynika, że nie chodzi o jakąkolwiek opiekę, lecz tylko o opiekę nad osobą o szczególnie wysokim stopniu niezdolności do pracy (I grupy, całkowicie niezdolnej do pracy oraz samodzielnej egzystencji) lub ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Znaczenie ma więc aspekt dowodowy, który rozwiązuje sam ustawodawca stawiając wymóg uprzedniego „zaliczenia” lub „uznania” tych stanów za inwalidztwo lub niepełnosprawność, a więc formalnego ich potwierdzenia. Tylko wówczas spełnia się warunek okresu nieskładkowego, czyli czy opieka wykonywana jest nad osobą o kwalifikowanym stopniu niezdolności do pracy lub niepełnosprawności. Rozwiązanie to eliminuje ewentualne przyszłe spory w tym zakresie. Ustalenie ex post tych stanów lub granic między stopniami niezdolności do pracy czy niepełnosprawności może być utrudnione i nie ma przede wszystkim waloru wynikającego z aktualnego badania osoby będącej pod opieką. Uprzednie potwierdzenie przez uprawnione organy stopnia niezdolności do pracy czy niepełnosprawności jasno też określa sytuację ubezpieczonego zainteresowanego emeryturą, który w okresie opieki z reguły nie podejmuje zatrudnienia lub znacznie je redukuje. Wówczas posiadanie potwierdzenia określonego inwalidztwa czy niepełnosprawności stanowi warunek wyjściowy do przyszłego zaliczenia okresu jako nieskładkowego, a zarazem ma wpływ na określenie relacji z osobą nad którą opieka jest wykonywana. Podzielając zatem zaprezentowane stanowisko orzecznictwa Sąd nie uwzględnił wniosków zawartych w odwołaniu, tj. wniosków ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z zaświadczenia lekarskiego, dokumentacji medycznej B. C. (1) oraz opinii biegłych z zakresu medycyny pracy, jako nieprzydatnych do wyjaśnienia istoty sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.