Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2017 r. w Lublinie

sprawyK. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach

z dnia 21 czerwca 2016 r. sygn. akt IV U 1413/15

oddala apelację.

Małgorzata Pasek Małgorzata Rokicka - Radoniewicz Elżbieta Czaja

III AUa 972/16

UZASADNIENIE

Organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z dnia 30 listopada 2015 r., działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2009r. Nr 167, poz. 1322 ze zm.) w zw. z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 748), odmówił K. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, bowiem Komisja Lekarska nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy.

Od tej decyzji odwołanie do Sądu Okręgowego w Siedlcach złożyła ubezpieczona K. S., wnosząc o jej zmianę i ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. Ubezpieczona wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza specjalisty z zakresu foniatrii.

Sąd Okręgowy w Siedlcach wyrokiem z dnia 21 czerwca 2016 roku zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił K. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową od 17 września 2015 roku do 30 września 2017 roku. Sąd Okręgowy ustalił, że decyzją nr(...)z dnia 4 maja 2009r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. stwierdził u K. S.chorobę zawodową – niedowład mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niewydolnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią wymienioną w poz. 15 pp 3 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach. Ubezpieczona K. S., ur.(...)w dniu(...) złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. Lekarz Orzecznik i Komisja Lekarska nie stwierdzili u wnioskodawczyni niezdolności do pracy i na tej podstawie organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję. Ubezpieczona przez 35 lat do dnia 28 sierpnia 2015r . pracowała jako nauczyciel kształcenia zintegrowanego, ucząc dzieci w klasach 1-3 przez cały okres zatrudnienia. Od dnia 1 sierpnia 2015 r. ma ustalone prawo do emerytury (okoliczności bezsporne).

U K. S.stwierdzono niedowład mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niewydolnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią, a także przewlekły przerostowy nieżyt krtani. Od 2006r. była systematycznie leczona w Poradni Foniatrycznej (wcześniej w Poradni Laryngologicznej) z powodu zaburzeń głosu w postaci chrypki, męczliwości i zanikania głosu po wysiłku głosowym oraz z powodu uczucia suchości w gardle i przeszkody w okolicy krtani. Po stwierdzeniu w 2009r. u ubezpieczonej choroby zawodowej, nadal pracowała jako nauczyciel do 2015r., będąc pod stałą opieką foniatryczną. Podczas badania laryngologiczno-foniatrycznego w dniu 1 lutego 2016r. głos u ubezpieczonej był obłożony, o skróconym czasie fonacji, po próbie obciążeniowej przechodzący w ochrypły. W laryngologii pośredniej stwierdzono występowanie zmian w krtani, co zostało potwierdzone w badaniu wideostroboskopowym krtani. Ponadto stwierdzono fałdy głosowe o pogrubiałych, nierównych brzegach oraz niepełne zwarcie fonacyjne fałdów głosowych w kształcie klepsydry. Zauważono również odchylenie od normy w postaci nieregularnych i niesymetrycznych drgań fałdów głosowych. Po próbie obciążeniowej – niedowład fałdów głosowych uległ nasileniu. Opisane zmiany w obrębie narządu głosu są charakterystyczne dla skutków wieloletniego narażenia na nadmierny wysiłek głosowy. Z uwagi na powyższe schorzenia przeciwwskazana jest praca wymagająca nadmiernego wysiłku głosowego. Od czasu rozpoznania choroby zawodowej u ubezpieczonej w 2009r. doszło do pogorszenia stanu narządu głosu. Jednocześnie z niedowładem mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe widać zmiany przerostowe na brzegach fałdów głosowych wtórne do wysiłku głosowego. Zmiany czynnościowe i morfologiczne w narządzie głosu upośledzają sprawność fonacyjną krtani w stopniu dającym podstawy do uznania uK. S. częściowej niezdolności do pracy w zawodzie nauczyciela w okresie od (...) do(...)

Sąd Okręgowy orzekł, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy. Stosownie do treści art. 17 ust. 1 w/w ustawy przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, do ustalenia wysokości tego świadczenia oraz jego wypłaty stosuje się odpowiednio przepisu ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową wymagało ustalenia, czy ubezpieczona jest osobą niezdolną do pracy, a jeśli tak – to w jakim stopniu i czy niezdolność ta ma podłoże związane ze stwierdzoną chorobą zawodową.

W ocenie Sądu Okręgowego sporządzona w niniejszej sprawie opinia biegłego lekarza laryngologa foniatry dała podstawy do stwierdzenia, że zmiany czynnościowe i morfologiczne w narządzie głosu ubezpieczonej upośledzają sprawność fonacyjną krtani w stopniu sprowadzającym częściową niezdolność do pracy w okresie do(...) do (...)a niezdolność ta pozostaje w związku z chorobą zawodową. W ocenie Sądu opinia ta zasługuje na uwzględnienie, bowiem jest logiczna, spójna, należycie uzasadniona, a także została sporządzona po zbadaniu ubezpieczonej i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną. Biegła rozpoznała u wnioskodawczyni schorzenia związane z narządem głosu, wskazując, że występuje u niej niedowład mięśni przewodzących i napinających fałdy głosowe, a towarzyszy temu niewydolność fonacyjna głośni i trwała dysfonia, jak również przewlekły przerostowy nieżyt krtani. Biegła podniosła także, że od chwili rozpoznania choroby zawodowej doszło do dalszego pogorszenia schorzenia narządu głosu, w konsekwencji czego przeciwwskazana jest praca wymagająca nadmiernego wysiłku głosowego. Niewątpliwie pracę nauczyciela, którą przez cały okres zatrudnienia wykonywała ubezpieczona, należy zaliczyć do pracy wymagającej stałego i długotrwałego posługiwania się głosem. Zastrzeżenia zgłoszone przez organ nie podważyły prawidłowych wniosków płynących ze sporządzonej w sprawie opinii.

Sąd Okręgowy uznał, że ubezpieczona spełnia wszystkie przesłanki do przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową i ustalił prawo K. S.do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową w okresie ujętym w opinii biegłego lekarza laryngologa foniatry, tj. od dnia(...) do (...)

Od tego wyroku apelację wniósł organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. zaskarżając wyrok w całości. Wyrokowi zarzucał: - naruszenie przepisu art.233 § 1 kpc poprzez dokonanie oceny dowodu z opinii biegłej sądowej lekarza laryngologa foniatry z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów;

- naruszenie prawa materialnego art.6 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w związku z art.12 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez błędną wykładnie tych przepisów i przyjęcie, że ocena stanu zdrowia ubezpieczonej kwalifikuje ją jako osobę częściowo niezdolną do pracy w związku z chorobą zawodową.

Wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i ocenił materiał dowodowy zgodnie z zasadami proceduralnymi, nie przekraczając granic zakreślonych w art.233 § 1 KPC. Zarzuty organu rentowego podnoszone w apelacji są polemiką z opinią biegłego – fakt niezgadzania się z wnioskami opinii i przekonanie orzecznika o zdolności wnioskodawczyni do pracy nie stanowi wystarczającej podstawy do uznania, że wyrok został wydany z naruszeniem prawa. Należy przy tym zwrócić uwagę, że organ rentowy kwestionujący opinię biegłego, nie sprecyzował żadnych merytorycznych zarzutów, ograniczając się do stwierdzenia, że zdaniem organu wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

Sąd Apelacyjny nie stwierdza naruszenia przepisów art.12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ani art.17 ust.1 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U.z 2009 roku, Nr 67, poz.1322). Przepis art.17 ust.1 ustawy o ubezpieczeniu społecznych z tytułu wypadków zawiera odniesienie do przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu prawa i wysokości rent przysługujących z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem lub chorobą zawodową. Warunkiem do nabycia prawa do renty z tytułu choroby zawodowej jest stwierdzenie niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem lub chorobą zawodową. Zgodnie z brzmieniem art.12 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U.z 2016 roku, poz.778) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z uzasadnienia opinii biegłego laryngologa foniatry wynika jednoznacznie, że biegła wzięła pod uwagę wszystkie kryteria uwzględniane przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy.

Sąd Apelacyjny uznał zatem, że ustalenia dokonane przez Sąd pierwszej instancji, są prawidłowe pod względem faktycznym i prawnym, bez przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów określonych przepisem art.233 § 1 KPC. Uzasadnienie wyroku wskazuje, że Sąd Okręgowy miał na względzie wszystkie okoliczności sprawy, wypowiedział się co do zastrzeżeń organu rentowego podnoszonych w toku procesu i wskazał powody rozstrzygnięcia. Sąd Apelacyjny w pełni podziela te ustalenia i przyjmuje za własne. W tej sytuacji nie zachodzi konieczność ich ponownego przytaczania. Zarzuty apelacji stanowią polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego.

Z tych względów i na mocy powołanych powyżej przepisów oraz na podstawie art.385 KPC Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji.