Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 września 2016 r., wydanym w sprawie z powództwa Gminy M. Z. przeciwko Z. Ś. o zapłatę, Sąd Rejonowy w Zgierzu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 135,00 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 120,00 zł od dnia 17 grudnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, a także kwotę 90,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wyrok ten zaskarżył w całości pozwany, domagając się jego uchylenia i zarzucając mu tendencyjność i pogardę dla obywatela, który wskutek nieodpowiedzialności powoda nie ma możliwości nabycia biletu (...) ani w autobusie, ani na przystanku autobusowym, ani też w siedzibie (...) Sądu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako całkowicie bezzasadna podlegała oddaleniu.

Tytułem wstępu wskazać trzeba, że Sąd meriti poczynił w sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne, które Sąd odwoławczy przyjmuje za własne. Zaznaczyć również należy, że niniejsza sprawa rozpoznana została w postępowaniu uproszczonym, to zaś determinuje konieczność zastosowania określonych dla tego rodzaju spraw regulacji szczególnych, a zwłaszcza dyspozycji przepisu art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., zgodnie z którym jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Jak trafnie wywiódł Sąd I instancji, roszczenie powoda znajduje oparcie w przepisach art. 774 i nast. k.c. oraz art. 16 ust. 1 i art. 33a ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1173 z zm.), stanowiących, że umowę przewozu, przez którą przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy, zawiera się przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym. W przypadku stwierdzenia braku odpowiedniego biletu uprawniającego do przewozu przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona pobiera właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawia wezwanie do zapłaty. Stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz wysokości opłaty manipulacyjnej (Dz. U. z 2005 r., Nr 14, poz. 117 ze zm.), wysokość opłaty dodatkowej w przypadku przejazdu bez odpowiedniego dokumentu przewozu stanowi 50-krotność ceny najtańszego biletu jednorazowego normalnego stosowanej przez danego przewoźnika. Cena jednorazowego biletu miejskiej komunikacji autobusowej w Z. oraz na linii A. – Z. – S., obowiązująca w dniu zdarzenia, objętego pozwem, w myśl przepisów uchwały nr XXXIX/429/13 Rady Miasta Z. z dnia 3 września 2013 r. w sprawie zmiany uchwały nr XLII/404/05 w sprawie ustalania opłat za usługi przewozowe miejskiej komunikacji autobusowej w Z. oraz cen biletów na linii A. – Z. – S. (Dz. Urz. Woj. Ł.. Nr 46 z 2006 r., poz. 420), wynosiła 2,40 zł, zaś opłata dodatkowa z tytułu kosztów upomnienia spowodowanego nieuiszczeniem dodatkowej opłaty w terminie – 15,00 zł.

W oparciu o powyższe stwierdzić należy, że pozwany, który dnia 2 grudnia 2014 r. zdecydował się odbyć podróż ze Z. do A. Ł. linią nr 6 Miejskich Usług (...) w Z., choć nie nabył biletu uprawniającego do przejazdu tym środkiem komunikacji, ma obowiązek uregulować nałożoną nań opłatę dodatkową za jazdę bez odpowiedniego dokumentu uprawniającego do przejazdu. Trudno powiedzieć, skąd bierze się przekonanie skarżącego, iż przewoźnik winien zapewnić mu możliwość nabycia biletu na każdym przystanku, u kierowcy autobusu, bądź w siedzibie (...) Sądu, a jeśli tego nie uczyni, to skutkuje to powstaniem uprawnienia do przejazdu bez wykupienia biletu. Do obowiązków pasażera należy wniesienie opłaty za przejazd poprzez skasowanie ważnego biletu, a Miejskie Usługi (...) w Z. – jak wynika z informacji zamieszczonych na stronie internetowej www.muk.zgierz.pl – zapewniają możliwość zakupu tych biletów w dwudziestu kilku punktach sprzedaży na terenie całego miasta; nie było więc żadnych przeszkód, aby Z. Ś. potrzebny mu bilet z odpowiednim wyprzedzeniem nabył. Dodatkowo podnieść trzeba, iż informacje o tym, że w autobusach tego przewoźnikach nie można posłużyć się biletami (...) Miejskiego Przedsiębiorstwa (...), dostępne są na każdym przystanku i w każdym środku komunikacji. Niestety, jeśli punktu sprzedaży biletów nie było na przystanku, na którym skarżący zamierzał wsiąść do autobusu, a jednocześnie nie miał on przy sobie ważnego biletu (...) Miejskich Usług (...), nie można mieć wątpliwości, że nie był w efekcie uprawniony do skorzystania z usług przewozowych. Sąd odwoławczy podziela przekonanie Sąd Rejonowego, iż pozwany, będący osobą dorosłą i mającą pełne rozeznanie, musiał zdawać sobie sprawę z obowiązku wcześniejszego zapewnienia sobie biletów przed skorzystaniem z usług komunikacji miejskiej, jak również z tego, że w razie kontroli biletu zostanie obciążony dodatkową opłatą za jego ewentualny brak. Konsekwencją powyższego jest stwierdzenie, że skoro pozwany mimo wszystko zdecydował się na skorzystanie z usług przewozowych zapewnianych przez powoda, ma obowiązek, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami prawa, uiścić nałożoną nań dodatkową opłatę za jazdę bez ważnego biletu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd odwoławczy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako niezasadną.