Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 grudnia 2014 r. pełnomocnik S. M. (1), (przedstawicielki ustawowej małoletniej S. M. (2)) wniósł o podwyższenie alimentów od pozwanego M. P. M. na rzecz małoletniej S. M. (2) z kwoty po 1000 zł miesięcznie do kwoty po 3500 zł miesięcznie, wskazując, że kwota alimentów zasądzonych dotychczas na rzecz małoletniej (wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 23 czerwca 2014 r.) już w czerwcu 2014 r. zaspokajała jedynie niewielką część potrzeb małoletniej powódki, które to potrzeby na dodatek od tego czasu wzrosły (pozew k. 1-4).

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego M. P. M. wniósł o oddalenie powództwa o podwyższenie alimentów i jednocześnie, w imieniu M. P. M., wniósł powództwo wzajemne, żądając obniżenia alimentów zasądzonych od M. P. M. na rzecz jego małoletniej córki S. M. (2) z kwoty po 1000 zł miesięcznie do kwoty po 900 zł miesięcznie, podnosząc, że od czasu wydania poprzedniego orzeczenia w przedmiocie alimentów na rzecz małoletniej S. dochody M. P. M. zmniejszyły się (odpowiedź na pozew wraz z powództwem wzajemnym k. 136-143).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Po raz ostatni obowiązek alimentacyjny M. P. M. wobec jego małoletniej córki został ustalony wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 23.06.2014 r. w sprawie o rozwód (sygn. III C 310/14) na kwotę po 1000 zł miesięcznie (d. wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie k. 152 akt sygn. III C 310/14).

W czasie orzekania przez Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie sygn. III C 310/14 S. M. (1) zamieszkiwała wraz z córką S. M. (2) w M.. S. M. (1) w tym czasie pracowała jako opiekunka dla dzieci osiągając z tego tytułu dochód w wysokości 913 euro miesięcznie, a ponadto otrzymywała 184 euro dodatku na dziecko i 190 euro dodatku mieszkaniowego (d. akta sprawy sygn. III C 310/14).

W chwili obecnej, poczynając od sierpnia 2015 r. S. M. (1) jest bezrobotna i otrzymuje 580 euro zasiłku dla bezrobotnych. Ponadto w dalszym ciągu otrzymuje dodatek na dziecko w kwocie 190 euro miesięcznie, a także 99 euro dodatku mieszkaniowego (do końca października 2015 r. dodatek ten wynosił 190 euro). Z tytułu dorywczych prac S. M. (1) osiąga ponadto dochód w wysokości 150 euro miesięcznie (d. zeznania S. M. (1) k. 412-414, 180-183).

S. M. (1) posiada wykształcenie średnie, w przeszłości pracowała jako manager muzyczny, obecnie w Polsce jest także managerem dwóch artystów, jednakże nie osiąga z tego tytułu żadnych dochodów. Jest ona również właścicielką mieszkania położonego w O. o pow. 34 m2. Mieszkanie to wymaga remontu, a koszt jego utrzymania wynosi ok. 70 zł miesięcznie (40 zł opłaty za gaz i 30 zł za energię elektryczną). Do stycznia 2015 r. przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki spłacała również kredyt za powyższe mieszkanie w kwocie 500 zł miesięcznie (kredyt ten został już całkowicie spłacony) (d. zeznania S. M. (1) k. 180-183).

Na utrzymanie dwupokojowego mieszkania w M. (w którym zamieszkuje wraz z córką) S. M. (1) wydaje ok. 495-515 euro, z czego 445 euro to czynsz, a 50-70 euro to koszt energii elektrycznej i gazu.

Na wyżywienie dla siebie i córki S. M. (1) wydaje obecnie ok. 240 euro miesięcznie, zaś na odzież dla córki ok. 50-80 euro miesięcznie. S. M. (2) ma obecnie lat 17 i uczęszcza do klasy muzycznej w gimnazjum w Niemczech. Koszt wyprawki szkolnej małoletniej to ok. 60 euro rocznie, koszt zeszytów, segregatorów dokupowanych w ciągu trwania roku szkolnego to ok. 5 euro miesięcznie, koszt wynajęcia kontrabasu – ok. 5 euro miesięcznie, koszt nut – ok. 45-60 euro na pół roku, zaś koszt wycieczek szkolnych to ok. 200 euro rocznie (od chwili, gdy matka małoletniej powódki jest bezrobotna koszty wycieczek S. M. (2) pokrywa szkoła). Ponadto w związku z przygotowaniami do zbliżającej się matury małoletnia powódka potrzebuje laptopa do szkoły (którego nie posiada). S. M. (2) do września 2014 r. uczęszczała na kurs tańca (miesięczna opłata wynosiła ok. 41 euro). Następnie chciała uczęszczać na kurs aktorski, jednakże jej matki nie było stać na opłacenie tego kursu (koszt kursu to 60 euro miesięcznie). W związku z uczęszczaniem do klasy muzycznej i zainteresowaniami wskazane jest, aby małoletnia chodziła do filharmonii (bilet to ok. 200 euro) i na koncerty jazzowe i rockowe (koszt biletów to ok. 300-350 euro rocznie), jednakże jej matki nie stać na pokrycie kosztów uczestnictwa małoletniej w w/w imprezach.

S. M. (2) obecnie (od września 2015 r.) gra w zespole rockowym – na dojazdy na próby poza M. wydaje ok. 56 euro miesięcznie. Ponadto na pokrycie kosztów poruszania się małoletniej po M. potrzebna jest kwota ok. 40-50 euro miesięcznie.

W związku z potrzebami związanymi z dorastaniem S. M. (2) wydaje obecnie ok. 15 euro – 20 euro miesięcznie na kosmetyki i ok. 15 euro na spotkania z koleżankami.

Małoletnia przyjeżdża do Polski 5-6 razy w roku – koszt podróży małoletniej do Polski koleją (w jedną stronę) to ok. 30-60 euro (w zależności od czasu zakupu biletu).

(d. zeznania S. M. (1) k. 412-414, 180-183).

W porównaniu do okresu orzekania przez Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie sygn. III C 310/14, w związku z naturalnym rozwojem małoletniej S. M. (2), zwiększyły się o ok. 20 euro miesięcznie koszty jej wyżywienia, zaś o ok. 15 - 20 euro koszty zakupu dla niej odzieży. Ponadto S. M. (2) na komunikację publiczną wydaje ok. 60 euro więcej niż wcześniej (głównie z powodu dojazdów na próby zespołu rockowego, którego jest członkiem). Zwiększyły się także jej potrzeby związane z zakupem kosmetyków oraz ze spotkaniami z koleżankami. Pojawiła się także konieczność zakupu laptopa dla małoletniej, o ok. 10 % wzrosły też koszty podróży S. M. (2) do Polski (d. zeznania S. M. (1) k. 412-414, 180-183).

M. P. M. jest artystą, założycielem zespołu (...). W 2014 r. osiągnął przychód w wysokości ok. 25 000 zł, z czego większość, bo ok. 20 000 zł stanowiły przychody z tytułu praw autorskich. W 2014 r. nie koncertował zarobkowo, występował jednak gościnnie razem z R. A.. W maju 2014 r. zarejestrował spółkę (...) sp. z o.o., w której objął funkcję prezesa zarządu. W 2014 r. w/w spółka przyniosła stratę w wysokości ok. 12.000 zł.

(d. zeznania M. P. M. k. 281-284, 411-412, deklaracje PIT za 2013 i 2014 r. k. 147-154, rachunek zysków i strat (...) sp. z o.o. k. 155, akta sprawy sygn. III C 310/14).

W chwili obecnej M. P. M. w dalszym ciągu otrzymuje przychody z tytułu praw autorskich. Nadal jest prezesem zarządu (...) sp. z o.o. (posiada w niej także 50 % udziałów – drugim udziałowcem jest jego obecna partnerka M. K.) – spółka prowadzi m.in. siłownię (...). Spółka posiada również umowę sponsorską z firma (...), na mocy której za posiłki dla personelu siłowni spółka płaci jedynie 500 zł miesięcznie (z posiłków tych korzysta również pozwany); a także z firmą (...), na mocy której to umowy siłownia (...) został wyposażona w ubrania, buty i akcesoria o wartości 10 000 zł. Sam pozwany posiada natomiast umowę sponsorską z firma (...), zgodnie z którą otrzymuje on ubrania i buty – powyższe rzeczy nie mogą być jednak przez niego odsprzedane (powyższa umowa obowiązuje już od około 2 lat).

(d. zeznania M. P. M. k. 281-284, 411-412, zestawienie wpłat tantiem – k. 156, odpis z Krajowego Rejestru Sądowego k. 81-82).

W 2015 r. (...) sp. z o.o. podpisała umowy z (...) Sp. z o.o. sp. k. na występ zespołu (...) na koncercie w R. w dniu 25 sierpnia 2015 r. oraz w J. w dniu 17 lipca 2015 r., następnie zaś (...) sp. z o.o. zawarła umowy z poszczególnymi członkami w/w zespołu na występ na powyższych koncertach. Zgodnie z zawartymi umowami za występ w J. M. P. M. otrzymał 9 952 zł netto, zaś za występ w R. kwotę 2730 zł netto. W związku z w/w umowami zwiększyły się obroty spółki (...) sp. z o.o. – jednakże w dalszym ciągu nie przynosi ona zysków.

(d. zeznania M. P. M. k. 281-284, 411-412, deklaracje PIT za 2013 i 2014 r. k. 147-154, wydruki z rachunków k. 194-208, 213-279, umowy w przedmiocie występu na koncertach w J. i R. – k. 334-407)

Ponadto pozwany M. P. M. w 2015 r. wielokrotnie koncertował również z E. G., jednakże wynagrodzenie – w kwocie ok. 5000 zł – otrzymał jedynie za koncert sylwestrowy (udział pozwanego w pozostałych koncertach miał charakter promocyjny, miał on zagwarantowany nocleg, catering i zwrot kosztów podróży). M. P. M. planuje również wydać płytę, jednakże jak dotąd nie podpisał jeszcze kontraktu z żadną wytwórnią.

M. P. M. w chwili obecnej zamieszkuje wraz ze swoją partnerką M. K. w lokalu należącym do matki pozwanego – zgodnie z ustaleniami poczynionymi z matką winien on przekazywać jej kwotę 1000 zł miesięcznie na pokrycie kosztów utrzymania lokalu i zapłatę za media. M. P. M. jest współwłaścicielem (wraz ze swoją byłą żoną S. M. (1)) samochodu marki S. (...) z 1994 r., a także sprzętu komputerowego i muzycznego. Majątek pozwanego jak również wydatki na jego utrzymanie nie zmieniły się istotnie od czasu wydania orzeczenia w sprawie rozwodowej sygn. Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie III C 310/14.

(d. zeznania M. P. M. k. 281-284, 411-412, faktury k. 158-163, wydruki z rachunków k. 194-208, 213-279).

W 2014 r. M. P. M. widział się z córką 5 raz, zaś w 2015r. 3 razy. Pozwany przyjeżdżał po córkę do W., a następnie zabierał ją do P., gdzie nocowała u koleżanki (d. zeznania S. M. (1) k. 412-414).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów przedstawionych przez strony, pism z agencji (...) sp. z o.o. sp. k. (k. 211) i agencji (...) (k. 212), a także zeznań M. P. M. (k. 281-284, 411-412), zeznań S. M. (1) (k. 180-183, 412-414), jak również akt sprawy Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie o sygn. III C 310/14.

Powyższy materiał dowodowy Sąd uznał co do zasady za wiarygodny. Sąd nie dał wiary jedynie zeznaniom M. P. M. w zakresie, w jakim wynika z nich, że jego żona proponowała E. G., że w zamian za rezygnację przez E. G. z udziału w jej koncertach pozwanego zorganizuje ona dla niej udział w koncertach rockowych. Sąd nie dał wiary zeznaniom M. P. M. w tym zakresie, albowiem zeznania te są sprzeczne z zeznaniami jego byłej żony, a nadto S. M. (1) nie miała żadnego interesu w tym, aby postąpić w sposób opisany przez M. P. M. – czym bowiem mniejszymi dochodami dysponuje pozwany, tym mniejsze ma także możliwości alimentowania ich wspólnej córki S.. Sąd dał natomiast wiarę zeznaniom M. P. M. w zakresie informacji o posiadanych przez niego obecnie umowach sponsorskich, a także tego, iż za występy z R. A. nie otrzymuje on wynagrodzenia. W niniejszej sprawie brak jest bowiem jakichkolwiek dowodów przeciwnych – z zeznań S. M. (1) wynika, że nie posiada ona wiedzy na temat aktualnych umów sponsorskich pozwanego, a ich istnienia jedynie się domyśla; zaś z faktu, iż w przeszłości (jak wynika z zeznań S. M. (1)) R. A. płacił jej byłemu mężowi za udział w koncertach, nie oznacza, że taka sytuacja ma miejsce także obecnie. Także z pozostałego materiału dowodowego (w tym w szczególności z przedstawionych wydruków z rachunków bankowych) nie wynika, aby po wpłynięciu pozwu o podwyższenie alimentów nastąpiła wpłata jakiejkolwiek kwoty na rzecz M. P. M. z tytułu umów sponsorskich. Sąd dał także wiarę pozwanemu, że wpłata kwoty 1600 zł w dniu 2 października 2014 r. tytułem (...) (wydruk z rachunku k. 221 akt), nie była wpłatą środków na jego rzecz z tytułu umowy sponsoringu zawartej z w/w firmą, a była dokonana przez pozwanego celem zakupu w powyższej firmie odżywek dla znajomych, albowiem rzeczywiście następnie w dniu 24 listopada 2014 r. dokonał on przelewu środków ze swojego rachunku bankowego tytułem (...) (wydruk z rachunku bankowego k. 271). Sąd uznał za wiarygodne zeznania M. P. M. również w pozostałym zakresie, albowiem były one zbieżne z pozostałymi dowodami przedstawionymi przez niego, w tym w szczególności z deklaracją PIT za 2014r., umowami zawartymi przez (...) sp. z o.o. oraz z wydrukami z rachunków bankowych. Sąd dał także wiarę zeznaniom S. M. (1) i przedstawionym przez nią dokumentom, albowiem dowody te były ze sobą spójne.

Sąd dopuścił dowód z dokumentów dołączonych do pisma procesowego pełnomocnika S. M. (1) z dnia 16 listopada 2015 r., albowiem pomimo, iż wniosek o dopuszczenie w/w dowodów został zgłoszony po upływie terminu zakreślonego przez Sąd do złożenia wniosków dowodowych pod rygorem uznania ich za spóźnione, a więc pomimo, iż wnioski te należało uznać za spóźnione w świetle art. 207 § 6 kpc, tym niemniej dopuszczenie tych dowodów nie spowodowało zwłoki w rozpoznaniu sprawy. Jednocześnie Sąd oddalił wniosek pełnomocnika S. M. (1) o dopuszczenie dowodu z przesłuchania w charakterze świadka M. K., albowiem powyższy wniosek dowodowy został zgłoszony po upływie terminu zakreślonego przez Sąd do złożenia wniosków dowodowych pod rygorem uznania ich za spóźnione, a więc należało uznać go za spóźniony, zaś uwzględnienie powyższego wniosku na rozprawie w dniu 1 lutego 2016 r. skutkowałoby zwłoką w rozpoznaniu sprawy. Jednocześnie zauważyć należy, iż brak było przeszkód do wcześniejszego złożenia przez pełnomocnika S. M. (1) wniosku o przesłuchanie w/w świadka.

Sąd oddalił także wniosek dowodowy pełnomocnika S. M. (1) o złożenie przez pozwanego M. P. M. wydruków z rachunków bankowych za okres sprzed 1 czerwca 2013 r., albowiem w ocenie Sądu sytuacja finansowa pozwanego przed w/w datą nie miała – w kontekście daty poprzedniego orzeczenia w przedmiocie alimentów na rzecz małoletniej S. M. (2) – znaczenia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył ,co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują w każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro). Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od różnych okoliczności natury społecznej i gospodarczej w których osoba uprawniona się znajduje. Zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle można określić potrzeby życiowe, materialne i intelektualne uprawnionego (uzasadnienie do tezy IV uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86).

Potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają zmianie, tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów (alimenty mogą być zarówno zwiększone jak też zmniejszone). Dlatego też w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (art. 138 kro). Dla stwierdzenia czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu wyżej wskazanego przepisu, należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i możliwości mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które
w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków, powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje poprzez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi (uzasadnienie to tezy VII uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86). Przez zmianę stosunków w rozumieniu art. 138 kro rozumie się więc istotne zmniejszenie lub zwiększenie możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego albo też istotne zwiększenie lub zmniejszenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego (tak np. T. Domińczyk, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. K. Piaseckiego, LexisNexis 2005 str. 839).

W ocenie Sądu od czasu wydania przez Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie wyroku w sprawie sygn. III C 310/14 w pewnym zakresie zwiększyły się usprawiedliwione potrzeby małoletniej S. M. (2). Wprawdzie w swych zeznaniach w dniu 30 czerwca 2015 r. S. M. (1) wskazała, że nie ma różnicy w wydatkach ponoszonych przez nią wówczas i w czerwcu 2014 r., jednakże z treści tych samych zeznań S. M. (1) wynika, że w związku z dorastaniem małoletniej S. (w chwili obecnej ma ona 17 lat) oraz w związku z próbami zespołu muzycznego którego małoletnia jest członkiem, zwiększyły się – w sumie o około 130 euro miesięcznie – koszty związane z jej wyżywieniem, rozrywką (wyjścia z koleżankami), zakupem przez nią ubrań i kosmetyków oraz biletów komunikacji publicznej. Pojawiła się także konieczność zakupu dla małoletniej laptopa – jest to wprawdzie zakup jednorazowy, jednakże dość kosztowny.

Jednocześnie w związku z utratą pracy przez S. M. (1) zmniejszyły się jej możliwości zarobkowe. Obecne miesięczne dochody S. M. (1) (wraz z zasiłkami i pracą dodatkową) wynoszą ok. 1020 euro, zaś w czasie orzekania w sprawie sygn. Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie III C 310/14 wynosiły ok. 1290 euro. Wprawdzie w międzyczasie (począwszy od stycznia 2015 r.) zmniejszyły się wydatki S. M. (1) związane z utrzymaniem przez nią mieszkania w Polsce (w tym czasie spłaciła ona bowiem kredyt hipoteczny zaciągnięty na zakup w/w mieszkania, którego miesięczna rata wynosiła 500 zł), jednakże powyższe zmniejszenie wydatków nie zrekompensowało zmniejszenia dochodów spowodowanych utratą pracy.

Możliwości zarobkowe pozwanego natomiast, rozumiane jako środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych (tak np. uchwała pełnego składu (...) – Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42, wyrok SN z dnia 22 czerwca 2007 r., II UK 229/06, LEX nr 422753) w ocenie Sądu od czasu poprzedniego orzeczenia w przedmiocie alimentów na małoletnią S. M. (2) uległy natomiast zwiększeniu.

Zauważyć należy, iż w 2014 r. M. P. M. nie koncertował zarobkowo, a – jak wynika przedstawionej przez niego deklaracji PIT – jego podstawowe dochody były to dochody z tytułu praw autorskich. Aczkolwiek niewątpliwie dochody z tytułu tantiem ulegają pewnym okresowym wahaniom, to jednak mając na uwadze dość dużą aktywność M. P. M. na polskiej scenie muzycznej w ostatnim okresie, jak również niewielki okres czasu, jaki upłynął od orzeczenia rozwodowego uznać należy, iż w chwili obecnej jego możliwości zarobkowe z tego tytułu są zbliżone do tych istniejących w czerwcu 2014 r. Zauważyć przy tym należy, iż w ocenie Sądu przedstawione przez M. P. M. wydruki z rachunków bankowych nie obejmują wszystkich osiąganych przez niego dochodów – nie zawierają one chociażby dochodów pozwanego z tytułu tantiem z (...), których osiągnięcie pełnomocnik pozwanego przedstawił w zestawieniu wpłat dokonanych przez (...) (karta 156 akt).

Jednocześnie zauważyć należy, iż w 2015 r. M. P. M. znowu zaczął koncertować zarobkowo. W maju 2015 r. (...) sp. z o.o. zawarła umowy na występ zespołu (...) (w skład którego wchodzi M. P. M.) na festiwalu w J. i na koncercie w R. – w maju i czerwcu 2015 r. na rachunek (...) sp. z o. o. wpłynęły też z tego tytułu kwoty 4000 zł i 8000 zł (porównanie rachunków bankowych (...) sp. z o.o. i rachunków bankowych M. P. M. wskazuje, że w dniu 10 czerwca 2010 r. kwota 4000 zł została wypłacona z rachunku firmowego (...) sp. z o.o. i tego samego dnia wpłacona na rachunek osobisty pozwanego). W sumie za dwa w/w koncerty sam M. P. M. zarobił netto 12 682 zł. Nadto pozwany za występ z E. G. w S. 2015 r. zarobił ok. 5000 zł. W sumie więc z tytułu dochodów z koncertów (których to dochodów M. P. M. nie osiągał w 2014 r.) w okresie od maja 2015 r. do chwili zamknięcia rozprawy pozwany osiągnął dochód w wysokości ponad 17 000 zł netto.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje natomiast, aby spółka (...) sp. z o.o. (w której połowa udziałów należy do M. P. M.) zaczęła przynosić dochody – wprawdzie w związku z zawarciem przez spółkę umów na występy zespołu (...) zwiększyły się obroty spółki, tym niemniej z zebranego materiału dowodowego wynika, że w dalszym ciągu spółka nie przynosi zysku, co spowodowane jest przede wszystkim dużymi kosztami związanymi ze spłatą przez spółkę kredytu oraz opłacaniem czynszu. Reasumując, uznać należy, iż M. P. M. ma obecnie większe możliwości zarobkowe niż w czerwcu 2014 r., co wynika z powrotu przez niego w 2015 r. do zarobkowego koncertowania i jednoczesnego utrzymania się możliwości zarobkowych pozwanego z tytułu praw autorskich na poziomie zbliżonym do tego z czasu orzekania w sprawie sygn. III C 310/14.

Reasumując, wobec zwiększenia się usprawiedliwionych potrzeb małoletniej S. M. (2), czemu towarzyszy wzrost możliwości zarobkowych ojca małoletniej i jednoczesne zmniejszenie się możliwości zarobkowych matki małoletniej, w ocenie Sądu zasadne jest, aby to M. P. M. pokrył wzrost kosztów utrzymania małoletniej córki. Z uwagi na powyższe Sąd uznał za zasadne podwyższenie alimentów na rzecz S. M. (2) od jej ojca do kwoty po 1600 zł miesięcznie, poczynając od 1 maja 2015 r. Kwota powyższa pozwoli na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania małoletniej oraz na zgromadzenie przez nią środków pozwalających na zakup niezbędnego w szkole laptopa (który to zakup ma wprawdzie charakter incydentalny, lecz wiąże się z dość dużym wydatkiem).

Z uwagi na powyższe Sąd częściowo uwzględnił powództwo małoletniej S. M. (2) i alimenty od jej ojca, ustalone dotychczas wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 23 czerwca 2014 r. na kwotę po 1000 zł miesięcznie, z dniem 1 maja 2015 r. (w tym bowiem miesiącu została podpisana umowa na występ zespołu (...) na koncercie w J. i w R. i w tym też miesiącu wpłynęły na konto (...) sp. z o.o. pierwsze środki z tytułu w/w umowy) podwyższył do kwoty po 1600 zł miesięcznie, płatnej do 10 dnia każdego miesiąca z góry do rąk matki małoletniej – S. M. (1) wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat; zaś w pozostałym zakresie powództwo o podwyższenie alimentów oddalił. W ocenie Sądu żądanie podwyższenia alimentów należnych małoletniej powódce od M. P. M. ponad kwotę ustaloną przez Sąd (tj. ponad kwotę 1600 zł miesięcznie), nie jest uzasadnione, albowiem nie znajduje oparcia w wysokości, o jaką – od czasu orzekania w sprawie sygn. Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie III C 310/14 – zmieniły się zarówno usprawiedliwione potrzeby małoletniej, jak i możliwości zarobkowe jej rodziców.

Pomimo, iż w przeważającej części powództwo małoletniej S. M. (2) zostało oddalone, Sąd, na podstawie art. 102 kpc, (mając na uwadze, że powódka S. M. (2) jest małoletnia oraz, że nie posiada ona żadnego majątku), nie obciążył jej obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego. O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 kpc, zaś na podstawie art. 113 ustęp 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążył pozwanego opłatą sądową od uwzględnionej części powództwa głównego.

Jednocześnie z tych samych (opisanych powyżej) względów, z których Sąd częściowo uwzględnił powództwo małoletniej o podwyższenie alimentów (tj. wobec zwiększenia się usprawiedliwionych potrzeb małoletniej S. M. (2), czemu towarzyszy wzrost możliwości zarobkowych ojca małoletniej i jednoczesne zmniejszenie się możliwości zarobkowych matki małoletniej), Sąd oddalił powództwo wzajemne M. P. M. o obniżenie alimentów na rzecz córki, uznając je za bezzasadne w świetle art. 138 kro.

Wobec oddalenia powództwa wzajemnego Sąd, na podstawie art. 98 § 1 kpc oraz mając na względzie § 6 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od powoda wzajemnego M. P. M. na rzecz pozwanej wzajemnej S. M. (2) kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.