Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu, VI Wydział Gospodarczy w składzie następującym:

Przewodniczący SSRMagdalena Szymańska – Demska

Protokolant Ewelina Dulian

po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2016 r. na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Spółki Akcyjnej we W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej we W. kwotę 3.321,65 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia jeden złotych 65/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi :

- od kwoty 2.077,25 zł od dnia 19 lutego 2016 r.,

- od kwoty 936,90 zł od dnia 06 czerwca 2016 r.,

- od kwoty 307,50 zł od dnia 19 lutego 2016 r.

II.  oddala dalej idące powództwo w zakresie odsetek ustawowych,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.337,00 zł (dwa tysiące trzysta trzydzieści siedem złotych 00/100) tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 1.200,00 zł (tysiąc dwieście złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

IV.  nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Wałbrzychu kwotę 115,09 zł (sto piętnaście złotych 09/100) tytułem kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna we W. w pozwie z dnia 15 stycznia 2016r. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) SA w W. kwoty 2.077,25 zł wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia 29 listopada 2015 r., kwoty 307,50 zł wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 28 października 2015 r. doszło do zdarzenia w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki p. (...) o numerze rejestracyjnym (...), a sprawca szkody objęty był ochroną ubezpieczeniową pozwanej. W toku likwidacji szkody pozwana przyznała poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 1.850,44 zł. Powód nabył wierzytelność w wyniku kolejnych umów cesji. Przeprowadzona na jego zlecenie prywatna opinia wykazała, że odszkodowanie zostało zaniżone o kwotę 2.077,25 zł . Powód dochodzi ponadto kosztów sporządzenia opinii technicznej w kwocie 307,50 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany uznał powództwo co do zasady, kwestionując je co do wysokości. Zarzucił, że poszkodowany nie udokumentował poniesionych kosztów naprawy, stąd na etapie likwidacji szkody ustalone zostało odszkodowanie na kwotę 1850,44 zł. Nadto pozwany zakwestionował zasadność roszczenia o zapłatę kosztów wykonanej opinii prywatnej w kwocie 307,50 zł, ponieważ należność ta nie ma żadnego związku ze szkodą i nie była przedmiotem przelewu wierzytelności.

Pismem z dnia 30 maja 2016 r. powód rozszerzył powództwo o kwotę 936,90 zł.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 28 października 2015 r. doszło do kolizji drogowej w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) będący współwłasnością N. D. i M. L.. Pozwany udzielał sprawcy wypadku ochrony ubezpieczeniowej.

Bezsporne.

Wskutek zderzenia w pojeździe uszkodzeniu uległy następujące części : poszycie tylnich drzwi, listwa drzwi tylnich, osłona tylnich drzwi, zestaw mocujący drzwi tylnich, folia tylnich drzwi, tylny zderzak, zestaw mocujący tylnego zderzaka.

Dowód : opina biegłego sądowego k. 63 - 75

W toku postępowania likwidującego szkodę pozwany ustalił koszt naprawy pojazdu marki P. (...) na kwotę 1.850,44 zł brutto przy użyciu części alternatywnych. Wskazana kwota obejmowała części – 76,16 zł, materiał lakierniczy – 896,06 zł, prace blacharskie 489,29 zł (przy stawce 51,00 zł za rbg), prace lakiernicze 388,93 zł (przy stawce 51,00 zł za rbg).

Dowód : analiza kosztów naprawy k. 45.

Pozwany wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 1.850,44 zł

Bezsporne.

Powód zlecił wykonanie wyceny kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu marki P. (...). Zgodnie ze sporządzoną kalkulacją koszt naprawy samochodu określono na kwotę 3.927,69 zł. Wskazana kwota obejmowała : części zamienne – 1.130,81 zł, lakierowanie – 1.347,38 zł, robocizna - 666,00 zł, koszty dodatkowe – 54,00 zł.

Dowód : kalkulacja naprawy nr (...) k. 20 – 25.

Z tytułu sporządzenia kalkulacji powód poniósł koszt w wysokości 307,50 zł.

Dowód : faktura VAT (...) k. 26.

W dniu 14 grudnia 2015 r. poszkodowane N. D. i M. L. sprzedały (...) Sp. z o.o. w L. wierzytelność pieniężną w związku z likwidacją szkody nr z dnia 28 października 2015 r. r. w pojeździe marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Dowód : umowa przelewu wierzytelności z dnia 14.12.2015 r. k. 17 – 18.

Pismem z dnia 14 grudnia 2015 r. M. L. i N. D. powiadomiły (...) SA w W. o sprzedaży wierzytelności na rzecz (...) Sp. z o.o. w L..

Dowód : powiadomienie dłużnika o przeniesieniu wierzytelności z dnia 14.12.2015 r. k. 19.

W dniu 04 stycznia 2016 r. (...) Sp. z o.o. w L. zbyła na rzecz (...) S.A. z siedzibą we W. wszelkie wierzytelności, jakie przysługiwały jej z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych od (...) SA w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 28 października 2015 r. w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki P. o nr rej (...).

Dowód : umowa przelewu wierzytelności z dnia (...) k. 14 -15.

Pismem z dnia 04 stycznia 2016 r. (...) SP. z o.o. w L. poinformowała (...) SA w W. o przeniesieniu na rzecz (...) SA we W. wierzytelności wynikające ze szkody komunikacyjnej z dnia 28 października 2015 r., w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki P. o numerze rejestracyjnym (...).

Dowód : pismo z dnia 04.01.2016 r. k. 16

Uzasadniony koszt naprawy pojazdu P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w technologii przewidzianej przez producenta samochodu, przy uwzględnieniu cen nowych oryginalnych zamiennych o indeksie „O”, technologii producenta oraz średniej stawce za 1 rbg stosowanej na terenie miasta W. wynosi 4.864,59 zł. Części zamienne oryginalne o symbolu Q nie są dostępne w odniesieniu do analizowanej szkody.

Naprawa taka obejmuje robociznę w wysokości 670,00 zł, koszty dodatkowe 40,00 zł, lakierowanie 1.536,15 zł, części zamienne 1.708,80 zł (przy stawkach : 100,00 zł za 1 rbg w przypadku prac blacharsko – mechanicznych oraz 100,00 zł za 1 rbg przy pracach lakierniczych). Nie istniała możliwość ustalenia zakresu wcześniejszych napraw pojazdu.

Dowód : opinia biegłego sądowego k. 63 – 75.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje :

Powództwo okazało się uzasadnione.

Stan faktyczny sprawy został ustalony na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów, których rzetelność nie była podważana przez żadną ze stron. Sąd, zgodnie z wnioskiem powoda, dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego na okoliczność uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu P. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Przedstawiona przez biegłego opinia odpowiada wyczerpująco na pytania Sądu, jest rzetelna i spójna. Żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń co do jej treści stąd Sąd przyjął jej wnioski jako element stanu faktycznego.

Równocześnie wskazać należy, że Sąd oddalił wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z akt postępowania likwidacyjnego, ponieważ przepisy procedury cywilnej nie przewidują dowodu z akt, a jedynie dowód z dokumentów (które w tych aktach się znajdują). Zarządzenie z dnia 11 lutego 2016 r. powód został zobowiązany do wskazania dokumentów z akt szkodowych, z których domaga się przeprowadzenia dowodu, przy czym do czasu zamknięcia rozprawy kwestia ta nie została przez niego sprecyzowana. Pozwany z kolei nie przedłożył akt szkody, stąd pozbawił się możliwości dowodzenia swojego stanowiska co do braku zasadności dochodzonego żądania.

Powód jest ostatecznym nabywcą wierzytelności (art. 509 k.c. i art. 510 § 1 k.c.) wobec pozwanego z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej szkody komunikacyjnej z dnia 28 października 2015 r. co wykazał przedkładając umowy cesji wierzytelności. Umowy te określają wierzytelność w sposób umożliwiający jej identyfikację. Pozwany w odpowiedzi na pozew przyznał z kolei, że jako ubezpieczyciel ponosi co do zasady odpowiedzialność za skutki zdarzenia z którego powód wywodzi swej roszczenie.

W sprawie bezspornym była zatem odpowiedzialność pozwanego za skutki zdarzenia w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki P. (...). Pozwany nie kwestionował także zakresu szkody w pojeździe, stąd na podstawie art. 230 k.p.c. sąd uznał te fakty za przyznane. Zauważyć też trzeba, że pozwany reprezentowany przez fachowego pełnomocnika nie przedłożył akt szkodowych, prywatnej opinii dowodzącej podstawy wypłaconego w toku likwidacji szkody świadczenia ani żadnych innych dokumentów (poza analizą kosztów naprawy), które to dowodzić by mogły zasadności jego stanowiska w sprawie.

W toku postępowania dopuszczony został - zgodnie z wnioskiem powoda - dowód z opinii biegłego sądowego, w oparciu o który poczyniono ustalenia faktyczne. Opinia ta nie była kwestionowana przez żadną ze stron, stąd Sąd uznał jej wnioski jako rzetelne i wyczerpujące.

Stosownie do art. 436 § 2 k.c., w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody ich posiadacze mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód na zasadach ogólnych. Oznacza to, że odpowiedzialność za skutki takiego zdarzenia oparta jest na zasadzie winy i przepisie art. 415 k.c. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Ubezpieczeniem tym jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu o czym stanowi art. 35 cyt. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Z kolei w myśl art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

Powód swoje żądanie opierał na zasadzie pełnej kompensaty szkody obejmującej celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Kwestionował tym samym wysokość odszkodowania przyznaną w toku likwidacji szkody, uznając ją za zaniżoną.

Wyjaśnić należy, że odszkodowanie ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia powodującego szkodę, istniejący od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą wartości szkody. Wysokość tej szkody należy obliczać na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych kosztów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów materiału i robocizny według cen z daty ich ustalenia z uwzględnieniem faktycznego zakresu i sposobu naprawy (vide: wyrok Sądu Najwyższego V CKN 908/00, LEX Nr 54365).

Uzasadnione koszty naprawy obejmowały koszty robocizny mechanika i lakiernika w stawce odpowiednio 100,00 zł za roboczogodzinę, a także zakupu części zamiennych. Wartość naprawy wykonanej w powyższy sposób należało ustalić – w ślad za wnioskami opinii biegłego – na kwotę 4.864,59 zł brutto. Kwota ta obejmuje ceny nowe oryginalne części zamiennych o indeksie „O” z uwagi na fakt, iż części zamienne oryginalne o symbolu „Q” nie są dostępne w odniesieniu do przedmiotowej szkody. Ponadto pozwany nie kwestionował zastosowania części o indeksie „O”, a jedynie w odpowiedzi na pozew wyraził wolę pokrycia szkody przy uwzględnieniu części Q, na co z kolei nie przystał powód. Ponadto w ocenie Sądu I instancji dopóki strona pozwana nie udowodni wzrostu wartości pojazdu wskutek naprawy przy użyciu części oryginalnych „O” powód ma prawo dochodzić kosztów naprawy w takim właśnie zakresie.

Stosownie do art. 363 § 2 k.c. poszkodowany może wybrać, czy naprawienie szkody ma nastąpić przez przywrócenie do stanu poprzedniego, czy przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Poszkodowany może te roszczenia kierować bezpośrednio do ubezpieczyciela, który odpowiada w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Z przepisów kodeksu cywilnego oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych wynika, że naprawienie szkody przez ubezpieczyciela może polegać tylko na zapłacie odpowiedniej sumy pieniężnej. Skoro ma ona jednak pełnić taką samą funkcję jak przywrócenie do stanu poprzedniego, to wysokość tego odszkodowania powinna pokryć wszystkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki niezbędne do przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi (vide : uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r., III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112).

Jak wynika z opinii biegłego sądowego, która nie została zakwestionowana przez stronę pozwaną, kwota naprawy uszkodzonego samochodu została ustalona przez biegłego w oparciu o części oryginalne O pochodzących od producenta pojazdu, z uwagi na to, że na rynku lokalnym brak jest oryginalnych części zamiennych o indeksie, które mogłyby zostać przeznaczone do naprawy tego samochodu.

Powód pismem z dnia rozszerzył powództwo o kwotę 936,90 zł, co dopuszcza przepis art. 193 § 3 k.p.c.

W związku z tym, że pozwany w toku likwidacji szkody wypłacił już część należnego odszkodowania ustalone koszty naprawy pojazdu marki P. (...) należało pomniejszyć o świadczenie już spełnione (4.864,59 zł – 1.850,44 zł = 3014,15 zł). W związku z tym, że żądanie powoda w zakresie kosztów naprawy pojazdu (po skutecznym rozszerzeniu powództwa) odpowiadało tej kwocie Sąd uwzględnił je w całości.

Powód, celem ustalenia rzeczywistej wysokości kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu zlecił sporządzenie ekspertyzy, którą dołączył do pozwu. Przeprowadzony przez Sąd dowód z opinii biegłego potwierdził zasadność dalszego dochodzenia od pozwanego zapłaty stąd koszty sporządzenia prywatnej opinii należało uznać element należnego powodowi odszkodowania. Konieczność jej sporządzenia pozostaje w bezpośrednim związku ze zdarzeniem powodującym szkodę. W związku z powyższym Sąd uznał za zasadne roszczenie o zwrot tych kosztów wynoszących 307,50 zł. Fakt wyłożenia takiej kwoty powód wykazał za pomocą faktury wystawionej przez rzeczoznawcę (k. 26). Jak trafnie wskazuje w swoim orzecznictwie Sąd Najwyższy, wydatki związane z prywatną ekspertyzą mogą, w niektórych sytuacjach, być objęte odszkodowaniem. Przykładowo, w uzasadnieniu uchwały z 18.05.2004 r. (vide : III CZP 24/04, OSNC 2005/7-8/117) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że „ocena czy poniesione koszty ekspertyzy sporządzonej na zlecenie poszkodowanego w postępowaniu przedsądowym są objęte odszkodowaniem przysługującym od ubezpieczyciela z umowy odpowiedzialności cywilnej, musi być dokonana przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy, a w szczególności uzależniona od ustalenia, czy zachodzi normalny związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego wydatku a wypadkiem, oraz czy poniesienie tego kosztu było obiektywnie uzasadnione i konieczne także w kontekście ułatwienia określenia prawidłowo konkretnego ubezpieczyciela, jak i ułatwienia zakładowi ubezpieczeń ustalenia okoliczności wypadku i rozmiarów szkody”. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 30.02.2002 r. (vide : V CKN 908/00, Lex nr 54365) podkreślając, że ocena, czy koszty ekspertyzy powypadkowej poniesione przez poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym mieszczą się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego winna być dokonywana na podstawie konkretnych okoliczności sprawy, a w szczególności po dokonaniu oceny, czy poniesienie tego wydatku było obiektywnie uzasadnione i konieczne.

Zdaniem Sądu Rejonowego w przedmiotowej sprawie zachodziły podstawy do wyliczenia kosztów prywatnej ekspertyzy do należnego odszkodowania. Ubezpieczyciel dysponował wszystkimi danymi niezbędnymi do oszacowania wysokości należnego świadczenia – na co wskazuje analiza kosztów naprawy –a zatem nie zachodziły żadne przeszkody, aby prawidłowo wyliczył wysokość odszkodowania w trakcie likwidacji szkody. Jednakże – co wynika z ustaleń Sądu – sporządzona wycena była wadliwa i dotknięta błędami merytorycznymi prowadzącymi do zaniżenia kwoty odszkodowania. Sąd uznał wobec tego, że koszt prywatnej ekspertyzy może być w tej sytuacji uwzględniony w odszkodowaniu. Bez zlecenia tej wyceny powód nie miał bowiem możliwości zweryfikowania wyceny ubezpieczyciela - nie dysponuje oni wiadomościami specjalnymi. Nie miał też obowiązku przeprowadzić naprawy pojazdu, zatem nie mógł w ten sposób zweryfikować rzeczywistej wartości szkody. Sporządzenie prywatnej wyceny było w zasadzie jedyną powodowi dostępną możliwością ustalenia, czy wycena ubezpieczyciela jest poprawna.

Łączna wysokość uzasadnionego roszczenia powoda wynosiła zatem 3.321,65zł.

Od zasądzonych kwot przysługiwały powodowi także odsetki ustawowe za opóźnienie zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. W myśl 14 ust. 1 i 2 cyt. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie, przy czym gdyby wyjaśnienie w tym terminie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Powód, mimo wezwania, nie wskazał z jakich dokumentów akt szkodowych domaga się przeprowadzenia dowodu, stąd zdaniem Sądu nie udowodnił swojego roszczenia odsetkowego wskazanego w pozwie. Z pism dołączonych do pozwu – w szczególności z dwóch decyzji o przyznanej wysokości odszkodowania z dnia 09 listopada 2015 r. (k. 12 – 13) wynika, iż ubezpieczycielowi została zgłoszona szkoda, przy czym powód w żaden sposób nie wykazał, od kiedy zaczął bieg 30 dniowy termin do spełnienia przez ubezpieczyciela świadczenia. W dokumentach brak jest bowiem dowodu doręczenia wezwania do zapłaty. Skoro zatem powód wykazał, iż pozwany został wezwany do zapłaty, a jedynie nie udowodnił daty wezwania Sąd uznał za zasadne zasądzenie ustawowych odsetek od dnia doręczenia pozwanemu pozwu tj. 19 lutego 2016 r. (k. 49). Taką samą datę Sąd przyjął w zakresie żądania zapłaty kwoty 307,50 zł. Odsetki od kwoty 936,90 zł zostały naliczone od dnia doręczenia pozwanemu pisma rozszerzającego powództwo o tę kwotę (k. 92).

W punkcie II wyroku Sąd oddalił dalej idące powództwo co do ustawowych odsetek.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.100 zd. 2 k.p.c. Powód uległ w nieznacznym zakresie tj. tylko co do roszczenia odsetkowego, stąd przyjąć należało, że przegrał postępowanie w nieznacznym zakresie, co z kolei uzasadniało obciążenie pozwanego kosztami w pełnej wysokości. Na koszty te składa się opłata sądowa od pozwu w wysokości 120,00 zł, kwota 1.000,00 zł uiszczona przez powoda tytułem zaliczki na wynagrodzenie biegłego sądowego, koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz koszty zastępstwa prawnego w wysokości jednokrotności stawki minimalnej 1.200,00 zł zgodnie z § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015.1800).

Należy przy tym wskazać, że w ocenie Sądu uzasadnionym jest zwrot opłaty skarbowej udzielonej od jednego pełnomocnictwa skoro do celowych kosztów dochodzeni należności zalicza się koszty związane z występowaniem jednego pełnomocnika. Mimo zgłoszonego żądania Sąd nie uwzględnił wniosku o przyznanie powodowi kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej, uznając że nie przemawia za tym stopień skomplikowania sprawy.

W punkcie IV wyroku na podstawie art. 113 ust 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał uiścić pozwanemu kwotę 115,09 zł tytułem kosztów sądowych. Kwota ta została poniesiona tymczasowo przez Skarb Państwa tytułem wynagrodzenia biegłego oraz tytułem opłaty sądowej od rozszerzonego powództwa. Skoro powód wygrał spór, tym samym stosownie do powołanego przepisu nierozliczoną kwotę obowiązany jest uiścić pozwany.