Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 27 lipca 2015 r. (data prezentaty tut. Sądu) M. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego L. S. C. de S. y R. A. z siedzibą w M. (dalej również jako L.) na swoją rzecz kwoty 3 745,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za pokrycie kosztów konsultacji psychologicznych oraz neurologicznych, a także innych wydatków związanych z leczeniem powódki powstałych w związku ze zdarzeniem szkodowym. Ponadto, powódka wniosła o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka stwierdziła, że w dniu 19 kwietnia 2008 r. została poszkodowana, jako pasażer, w wypadku samochodowym spowodowanym przez M. G., posiadającego polisę OC w L. D. o numerze (...). W związku z zaistniałym zdarzeniem, w dniu 12 kwietnia 2010 r. Sąd Rejonowy dla W. Ś.w W. w sprawie prowadzonej pod sygn. akt X K 782/10 uznał M. G. winnego popełnienia czynu z art. 177 § 1 k.k. W wyniku zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2008 r. powódka została przewieziona do Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w P., gdzie stwierdzono u niej rozległe obrażenia. Lekarz medycyny sądowej w opinii wydanej w postępowaniu karnym, stwierdził, że ww. obrażenia ciała spowodowały rozstrój zdrowia powódki i naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż siedem dni. Dalej powódka stwierdziła, iż zgłosiła pozwanemu szkodę, wnioskując o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę oraz odszkodowanie, obejmujące zwrot innych wydatków pozostających w związku z powstałą szkodą. W dniu 30 czerwca 2008 r. pozwany poinformował powódkę o podjęciu decyzji o przyznaniu świadczenia za następstwa nieszczęśliwego wypadku. W wyniku postępowania likwidacyjnego powódce wypłacono zaliczkę na poczet zadośćuczynienia w kwocie 20 000,00 zł, która następnie została podniesiona o 5 000,00 zł. Oprócz tego powódce przyznano tytułem odszkodowania kwotę: 4 000,00 zł, 1 267,75 zł oraz 671,50 zł na pokrycie kosztów leczenia i dojazdów do lekarza, rehabilitacji oraz konsultacji lekarskich, według przedłożonych na ówczesny moment rachunków i faktur. Dalej powódka podniosła, że powyższe kwoty okazały się niewystarczające na pokrycie kosztów leczenia, konsultacji lekarskich, zakupu leków. Dlatego też powódka w dniu 04 stycznia 2011 r. skierowała do pozwanego wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy i dopłatę zadośćuczynienia w wysokości 55 000,00 zł oraz dopłatę do przyznanego odszkodowania w wysokości 25 314,26 zł. Pismem z dnia 22 lutego 2011 r. pozwany przyznał na rzecz powódki tytułem opieki osób trzecich kwotę łączną w wysokości 3 060,00 zł oraz pismem z dnia 18 marca 2011 r. kwotę 1 011,46 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Następnie powódka wskazała, że wyrokiem z dnia 19 marca 2014 r. tut. Sąd w sprawie XVI C 902/11 zasądził na jej rzecz od pozwanego 35 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia a na skutek apelacji Sąd Okręgowy w wyroku z dnia 10 kwietnia 2015 r. w sprawie V Aca 1932/14 uwzględnił apelację powódki w części co do kwoty 10 000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi tytułem odszkodowania. Pozwana podkreśliła, iż kwoty dochodzone przedmiotowym pozwem nie zostały objęte ww. postępowaniem sądowym, ani toczącym się wcześniej postępowaniem likwidacyjnym. Pozwana wyjaśniła, iż łączna kwota 3 745,00 zł obejmuje koszty konsultacji psychologicznych oraz neurologicznych, wydatki poniesione na dojazdy do placówek medycznych i rehabilitacyjnych, jak również koszt leków i innych środków medycznych. Na koniec powódka wskazała, iż na dochodzoną kwotę składają się następujące koszty:

a)  150,00 zł tytułem kosztów konsultacji psychologicznej na rzecz powódki;

b)  109,73 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu przez powódkę niezbędnych leków-V., żel na blizny 14 g;

c)  12,82 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu przez powódkę plastrów i kompresów gazowych;

d)  90,05 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu przez powódkę niezbędnych leków V., żel na blizny 14 g;

e)  56,00 zł tytułem zwrotu kosztów świadczenia na rzecz powódki usługi wykonania badań laboratoryjnych;

f)  150,00 zł tytułem zwrotu kosztów świadczenia na rzecz powódki usługi konsultacji medycznej;

g)  80,00 zł tytułem zwrotu kosztów świadczenia na rzecz powódki usługi wykonania badania okulistycznego;

h)  200,00 zł tytułem zwrotu kosztów świadczenia na rzecz powódki usługi konsultacji lekarskiej;

i)  250,00 zł tytułem zwrotu kosztów świadczenia na rzecz powódki usługi sporządzenia opinii o stanie zdrowia psychicznego;

j)  200,00 zł tytułem zwrotu kosztów świadczenia na rzecz powódki usługi konsultacji psychologicznej;

k)  1 090,00 zł tytułem zwrotu kosztów świadczenia na rzecz powódki konsultacji neurologa;

l)  240,00 zł tytułem zwrotu kosztów świadczenia na rzecz powódki usługi konsultacji psychiatrycznej;

m)  140,00 zł tytułem zwrotu świadczenia na rzecz powódki usługi (...);

n)  976,40 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu przez powódkę niezbędnych leków. (pozew k. 1-5)

W odpowiedzi na pozew z dnia 27 listopada 2015 r. (data stempla pocztowego) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu. Pozwany zgłosił również zarzut spełnienia świadczenia w części roszczenia, które obejmuje faktury VAT nr (...) tj. kwoty 212,60 zł. W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż nie zostało wykazane przez powódkę, aby dochodzone pozwem roszczenie pozostawało w związku przyczynowym z kolizją, za którą odpowiedzialność ponosi pozwany, a także aby były rzeczywiście i obiektywnie konieczne. Pozwany podniósł zarzut braku uprawnień do dochodzenia poniesionych kosztów prywatnego leczenia z uwagi na możliwość korzystania w tym samym zakresie z bezpłatnej publicznej opieki zdrowotnej. Pozwany stwierdził, iż jego odpowiedzialność ograniczona jest adekwatnym związkiem przyczynowo-skutkowym oraz obowiązkiem minimalizacji szkody nałożonym na powódkę. Rozwijając swoją argumentacje pozwany stwierdził, iż w przedstawionym materiale dowodowym brak jest dowodów potwierdzających, że koszty leczenia dochodzone na podstawie przedłożonych faktur zostały poniesione w związku z leczeniem dolegliwości powstałych na skutek zdarzenia z dnia 19 kwietnia 2008 r. Następnie pozwany stwierdził, iż roszczenie powódki jest sprzeczne z nałożonym na nią obowiązkiem minimalizacji szkody. Pozwany podniósł, iż w celu ubiegania się o zwrot kosztów leczenia w prywatnych placówkach zdrowia, Powódka oprócz dowodu poniesienia odpowiedniego kosztu winna wykazać dwie dodatkowe przesłanki: celowość poniesienia konkretnego kosztu z medycznego punktu widzenia oraz niemożliwość uzyskania konkretnego świadczenia medycznego w ramach nieodpłatnych usług (...). (odpowiedź na pozew k. 86-91)

W piśmie procesowym złożonym na rozprawie w dniu 18 stycznia 2016 r. powódka zwróciła uwagę, iż w związku z wypadkiem samochodowym z dnia 19 kwietnia 2008 r. oprócz obrażeń na ciele powstał u niej nieodwracalny uraz psychiczny i konieczne stało się skorzystanie przez powódkę z pomocy specjalistów: neurologów, psychologów i psychiatrów. Powódka stwierdziła, iż błędem jest uznanie, iż mogłaby korzystać z konsultacji lekarskich jedynie w ramach NFZ. Zwróciła uwagę na długi czas oczekiwania na wizyty u specjalistów w państwowej służbie zdrowia. (pismo procesowe k. 217-219)

W piśmie procesowym z dnia 10 marca 2016r. strona pozwana zakwestionowała wnioski płynące z opinii biegłych dopuszczonych w postępowaniu o sygn., akt XVI C 902/11.

(pismo procesowe k. 280-282)

W piśmie procesowym z dnia 13 stycznia 2016 r. (data stempla pocztowego) powódka cofnęła pozew bez zrzeczenia się roszczenia w części tj. co do kwoty 212,60 zł, na którą to kwotę składają się sumy należne z faktur VAT o nr (...). (pismo procesowe k. 275)

W piśmie procesowym złożonym na rozprawie w dniu 18 listopada 2016 r. pozwany wniósł o wezwanie do udziału w sprawie (...) S.A. z siedzibą w W. oraz zwolnienie z dalszego udziału w sprawie L.. W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż w dniu 30 września 2016 r. dokonał na rzecz (...) S.A. zbycia swego portfelu ubezpieczeń zawartych na terytorium Polski. (pismo procesowe k. 356-357)

Postanowieniami z dnia 13 stycznia 2017 r. tut. Sąd zwolnił od udziału w sprawie w charakterze pozwanego L. S. C. de S. y R. A. z siedzibą w M. oraz wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) S.A. w W.. (postanowienia k. 380-381)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 kwietnia 2008 roku na drodze krajowej nr (...), na odcinku pomiędzy W. i P., miał miejsce wypadek samochodowy z udziałem M. S.. M. G., kierujący samochodem marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), nie dostosował prędkości do panujących warunków atmosferycznych, na skutek czego utracił panowanie nad kierowanym przez siebie pojazdem, co skutkowało zjechaniem z drogi do lasu i uderzeniem w drzewo. Na skutek tego wypadku pasażerka samochodu M. S. doznała obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej na czole po stronie prawej, rany tłuczonej wargi dolnej, rany tłuczonej powieki oka prawego, licznych podbiegnięć krwawych na czole, w dole pachowym prawym i okolicy miednicy, otarć naskórka kolan, bocznych powierzchni uda prawego i grzbietu stopy lewej z punktowymi ranami, punktowej rany okolicy pachowej prawej, rany tłuczonej okolicy kolca biodrowego prawego, wieloodłamowego złamania 1/3 bliższej prawej kości ramiennej oraz wstrząśnienia mózgu, które spowodowały u niej rozstrój zdrowia i naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż siedem dni. Z miejsca wypadku M. S. została przewieziona bezpośrednio do Szpitala (...) w P. – Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej, gdzie przebywała w okresie od 19 kwietnia 2008 roku do 06 maja 2008 roku. Kierujący pojazdem marki F. (...) M. G. (zarazem właściciel tego pojazdu) posiadał wykupioną u L. polisę ubezpieczeniową w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (dowód: okoliczności bezsporne, uzasadnienie k. 19v.-27v. w sprawie o sygn. XVI C 902/11)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla W. Ś.w W. z dnia 12 kwietnia 2010 roku, wydanym w sprawie X K 782/10, M. G. został uznany za winnego zarzucanego mu czynu i skazany za przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby w wymiarze dwóch lat. Ponadto wobec M. G. orzeczono na rzecz pokrzywdzonej M. S. kwotę 3 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. (dowód: wyrok k. 9-10)

L. w związku z przedmiotowym zdarzeniem przyznał i wypłacił M. S. zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w łącznej wysokości 25 000 złotych oraz odszkodowanie w kwotach: 1 267,75 złotych tytułem kosztów leczenia, 671,50 złotych tytułem kosztów dojazdów do lekarzy, na konsultacje, rehabilitacje zgodnie z przedłożonymi rachunkami, 3 060 złotych tytułem kosztów opieki osób trzecich za okres trzech miesięcy od zdarzenia w wymiarze czterech godzin dzienne oraz 1 011,46 złotych tytułem poniesionych kosztów leczenia. (okoliczność bezsporna)

W pozwie datowanym na dzień 15 listopada 2011 r. M. S. wniosła o zasądzenie od L. na swoją rzecz kwoty 50 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 20 929,78 zł na podstawie art. 444 § 1 k.c. Powyższy pozew zainicjował postępowanie o sygn. akt XVI C 902/11. W wyroku z dnia 19 marca 2014 r. wydanym w tejże sprawie tut. Sąd zasądził od L. na rzecz M. S. kwotę 35 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia a w pozostałym zakresie powództwo oddalił. Wyrok ten został zmieniony przez Sąd Okręgowy w Warszawie, który w wyroku z dnia 10 kwietnia 2015 r. w sprawie V Aca 1932/14 w pkt II sentencji wyroku zasądził od L. na rzecz M. S. dodatkowo kwotę 10 000,00 zł tytułem odszkodowania. (dowód: pozew k. 11-18, wyrok k. 19, wyrok k. 28)

Obecnie ogólny stan zdrowia M. S. jest dobry. Do chwili wypadku z dnia 19 kwietnia 2008r. M. S. funkcjonowała sprawnie w życiu, realizując swoje potrzeby i cele. Nie cierpiała na przewlekłe choroby oraz nie miała problemów psychologicznych oraz psychiatrycznych. (dowód: zeznania D. W. k. 341v., zeznania M. S. k. 341v.-342v.)

W 2012 r. M. S. nadal odczuwała długofalowe skutki wypadku. Była ona zaniepokojona swoimi zmiennymi stanami. M. S. potrafiła w jednej chwili śmiać się a następnie płakać oraz miała problemy ze snem. W związku z powyższymi dolegliwościami M. S. odbyła leczenie neurologiczne w Centrum Medycznym (...), trwające do 2013 r. Prowadzący lekarz rozpoznał u M. S. zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane. W czasie leczenia neurologicznego M. S. przyjmowała następujące leki: mozarin, atarax oraz biotropil. W związku z zniekształconym barkiem M. S. odbyła również konsultacje lekarską w Centrum (...) S.C. W 2013 r. M. S. odbyła konsultacje psychiatryczne, w ramach których przeprowadzono jej badania elektroencefalograficzne (EEG). (dowód: faktura k. 45, historia zdrowia i choroby k. 257-261v., wynik badania k. 262-272, historia choroby k. 283, opinie sądowe z akt o sygn. XVI C 902/11 k. 313-326, zeznania D. W. k. 341v., zeznania M. S. k. 341v.-342v.)

W związku z powyższym leczeniem M. S. poniosła koszty w łącznej wysokości 2 641,64 zł. Na tą kwotę składają się następujące pozycje:

a)  200,00 zł tytułem konsultacji lekarskiej w Centrum (...) S.C. (dowód: faktura k. 45);

b)  1 090,00 zł tytułem konsultacji neurologicznych w Centrum Medycznym (...) (dowód: faktury k. 49-56);

c)  240 zł tytułem konsultacji psychiatrycznych w Centrum Medycznym (...) (dowód: faktury k. 57-58);

d)  140 zł tytułem badania EEG (dowód: faktura k. 59);

e)  971,64 tytułem kosztów leków tj. M., A. oraz B. (dowód: faktury k. 59, 61-70).

Ponadto, M. S. odbyła konsultacje psychologiczne w dniu 23 września 2011 r. oraz w dniu 03 września 2013 r. M. S. przeszła również badanie krwi w dniu 11 czerwca 2012 r. oraz badanie okulistyczne w dniu 20 czerwca 2012 r. W dniu 01 sierpnia 2013 r. M. S. odbyła w (...) sp. z o.o. konsultacje kosmetyczną. Na jej zlecenie została przygotowana opinia o stanie zdrowia psychicznego. M. S. przyjmowała również lek S.. W związku z powyższym M. S. poniosła koszty w łącznej wysokości 890,16 zł. (dowód: faktury k. 29, 38, 42-44, 46, 48, pismo k. 298, opinia na temat stanu zdrowia psychicznego k. 327-335)

Po przedmiotowym wypadku M. S. nie uległa żadnemu innemu wypadkowi oraz nie doświadczyła żadnych traumatycznych zdarzeń mogących wpływać na jej stan zdrowia. (dowód: zeznania D. W. k. 341v., zeznania M. S. k. 341v.-342v.)

W ramach Narodowego Funduszu Zdrowia średni czas oczekiwania do poszczególnych poradni na terenie (...) W. wynosi: do poradni chirurgii plastycznej 134 dni, do poradni neurologicznej 104 dni, do poradni psychologicznej 16 dni oraz do poradni zdrowia psychicznego 55 dni. (dowód pismo k. 278)

Z dniem 30 września 2016 r. L. dokonał zbycia swego portfela ubezpieczeń zawartych na terytorium Polski na rzecz (...) S.A. z siedzibą w Polsce. (dowód: oświadczenie k. 375-376)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych w niniejszej sprawie, które Sąd w całości uznał za wiarygodne, gdyż ich rzetelność i prawdziwość nie były przez strony kwestionowane, a okazały się być dopuszczonymi jako dowody niezbędne do ustalenia stanu faktycznego oraz na okoliczności uznane przez Sąd za bezsporne, bowiem albo zostały przez strony wprost przyznane, bądź też nie zostały zaprzeczone, co zostało przez Sąd ocenione w trybie art. 229 k.p.c. i 230 k.p.c.

Sąd oparł się również na zeznaniach świadka D. W. oraz zeznaniach powódki. Zeznania te są spójne oraz logiczne. Ponadto, znalazły one potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, a żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości. Odnośnie zeznań powódki Sąd ma świadomość, iż mają one charakter dowodu posiłkowego, co wynika wprost z art. 299 k.p.c., gdyż strony są zainteresowane wynikiem postępowania sądowego. Jednak zeznania powódki zostały potwierdzone przez pozostały materiał dowodowy. Jeżeli chodzi o „wartość” dowodową opinii biegłych przeprowadzonych w postępowaniu w sprawie o sygn. XVI C 902/11, to oczywiście rację ma strona pozwana, że wobec obowiązującej zasady bezpośredniości i wobec kwestionowania przez stronę pozwaną wniosków tychże opinii (k. 289), opinie te w niniejszym postępowaniu mają jedynie charakter dokumentów prywatnych. Jest to pogląd utrwalony w orzecznictwie. Tym niemniej miały one w niniejszej sprawie znaczenie dla konstruowania stanu faktycznego, gdyż Sąd uznając, że oświadczenia składane przez powódkę w toku przeprowadzania ww. opinii w pełni korespondują zarówno z zeznaniami świadka – matki powódki, jak i zeznaniami powódki złożonymi w charakterze strony ocenił ww. zeznania jako w pełni wiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do kwoty 2 641,64 zł.

Przed szczegółowym omówieniem motywów rozstrzygnięcia należy odnieść się do zmian podmiotowych po stronie pozwanej. Na mocy oświadczenia z dnia 14 października 2016 r. pierwotny pozwany tj. L. dokonał zbycia swego portfela ubezpieczeń zawartych na terytorium Polski na rzecz (...) S.A. Jak wskazał SN w uchwale z dnia 21 października 1994 r. w sprawie III CZP 133/94 ,,w sprawie z powództwa ubezpieczającego o roszczenia wynikające z umowy ubezpieczenia objętej umową o przeniesienie portfela przewidzianą w art. 66 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 59, poz. 344 ze zm.) legitymowanym biernie jest wyłącznie ubezpieczyciel przejmujący portfel”. W związku z powyższym tut. Sąd postanowieniami z dnia 13 stycznia 2017 r. zwolnił od udziału w sprawie L., jednocześnie wzywając do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) S.A.

Stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2013 roku, poz. 392 j.t. z późn. zm.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. W myśl art. 35 cytowanej ustawy, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Zasady i granice wskazanej wyżej odpowiedzialności określa Kodeks cywilny, który w art. 805 § 1, stanowi, iż przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (pkt 1 art. 805 § 2 k.c.).

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Paragraf 2 tego artykułu stanowi zaś, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia (art. 822 § 3 k.c.). Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 822 § 4 k.c.).

W niniejszej sprawie bezsporne były następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy: zaistnienie wypadku drogowego w dniu 19 kwietnia 2008 roku z winy kierującego pojazdem ubezpieczonym u pierwotnego pozwanego L., to, że wskutek tego zdarzenia powódka doznała uszkodzeń ciała, cierpień fizycznych i psychicznych, prawomocne zakończenie się pierwszego postępowania sądowego związanego z dochodzeniem przez powódkę odszkodowania oraz zadośćuczynienia przy czym powódka w tym postępowaniu nie dochodziła roszczeń objętych pozwem, który zainicjował niniejszej postępowanie.

Sporną kwestią pozostawała okoliczność, czy wydatki, których zwrotu domagała się powódka pozostawały w związku przyczynowo-skutkowym w rozumieniu art. 361 k.c. z wypadkiem drogowym z dnia 19 kwietnia 2008 r.

Podstawą materialno-prawną roszczenia powódki jest art. 444 § 1 zdanie 1 k.c., który stanowi, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy zauważyć należy, iż żadna ze stron w toku postępowania nie złożyła wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność, czy poniesione przez powódkę wydatki pozostają w związku z wypadkiem, w którym uczestniczyła. Z tych względów w powyższym zakresie Sąd musiał oceniać wydatki przedstawione przez powódkę w kontekście zasad doświadczenia życiowego i treści art. 278 k.p.c. a contrario

Najpierw trzeba zauważyć, iż powódka zarówno przed jak i po wypadku nie doświadczyła żadnych traumatycznych zdarzeń, mogących wydatnie wpływać na jej stan zdrowia. To wypadek drogowy był tym zdarzeniem, które w istotny sposób wpłynęło na jej stan zdrowia zarówno fizycznego, jak i psychicznego.

Powódka zeznała, iż na skutek przedmiotowego wypadku pomocy lekarskiej poszukiwała między innymi u neurologa oraz psychiatry. Potwierdza to złożona do akt sprawy dokumentacja medyczna z Centrum Medycznego (...) k. 257-262v. (w tej placówce pozwana odbyła konsultacje neurologiczne oraz psychiatryczne). Wynika z niej, iż przyczyną wizyt był przedmiotowy wypadek drogowy, a pierwszą konsultacje neurologiczną pozwana odbyła w 2009 r. po wypadku. U pozwanej rozpoznano zaburzenia depresyjne. Kierując się doświadczeniem życiowym stwierdzić trzeba, iż jedynie przedmiotowy wypadek drogowy był w życiu pozwanej tego typu zdarzeniem, mogącym wywołać objawy, które należało leczyć konsultując się z neurologiem i psychiatrą. Z tych względów Sąd przyjął, iż problemy o charakterze neurologicznym oraz psychiatrycznym są wynikiem wypadku drogowego. Dlatego też koszty konsultacji neurologicznej oraz psychiatrycznej obciążają pozwanego. W ocenie Sądu stwierdzenie powyższego faktu nie wymagało dopuszczenia dowodu z opinii biegłego neurologa i psychiatry. Zdaniem Sądu w tym zakresie wystarczające są zeznania matki powódki i jej samej, które korespondowały z oświadczeniami złożonymi przez powódkę przed wizytami u ww. lekarzy specjalistów (k. 257 i 261) oraz z oświadczeniami złożonymi przez powódkę przed biegłymi w toku postępowania o sygn. akt XVI C 902/11 (gdzie powódka konsekwentnie wskazywała, że jej problemy psychiczne zaczęły się wraz z wypadkiem). W ocenie Sądu nawet bez posiadania wiedzy specjalistycznej oczywista jest konstatacja, że to trauma powypadkowa i jej negatywne konsekwencje leżały u podstaw omawianych konsultacji. Zdaniem Sądu powódka miała prawo poszukiwać rozwiązania swoich problemów zdrowotnych spowodowany wypadkiem u różnych specjalistów. Jeżeli chodzi o częstotliwość konsultacji, to należy zauważyć, że terminy kolejnych spotkań były wyznaczane przez lekarzy. Sąd nie ma podstaw, by uznać, iż konsultacje te nie były niezbędne do polepszenia stanu zdrowia powódki.

Strona pozwana podniosła, iż powódka mogła leczyć się w ramach uspołecznionej służby zdrowia, jednak w zakresie neurologii oraz psychiatrii czas oczekiwania na konsultacje w ramach NFZ jest długi (odpowiednio 104 dni oraz 55 dni). Zatem powódka mogła skorzystać z prywatnych placówek. Trudno jest bowiem wymagać od powódki, by w celu ograniczenia kosztów obciążających ubezpieczyciela zwlekała z podjęciem leczenia (vide: Uchwała Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 19 maja 2016 r. III CZP 63/15).

Skoro Sąd przyjął, iż konsultacje z zakresu neurologii oraz psychiatrii są związane w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. z wypadkiem drogowym, w który poszkodowana została powódka to do kosztów obciążających pozwanego zaliczyć trzeba również koszty: leków tj. M., A. oraz B. oraz związane z badania EEG (skierowanie k. 261). Wynika to z przywołanej powyżej dokumentacji medycznej. W niej w zakresie neurologii jako zalecenia wskazywano leki M., A. oraz B., a na podstawie konsultacji psychiatrycznej zlecono badanie EEG. Są więc to również koszty związane z leczeniem podjętym po wypadku.

Sąd uznał również, że konsultacja medyczna w Centrum (...) S.C. również pozostaje w związku z wypadkiem drogowym. Z historii choroby - k. 283 wynika, że jest to konsultacja dot. zniekształceń barku, które (co bezsporne) powódka doznała wskutek wypadku drogowego. Zdaniem Sąd powódka, której bark został zniekształcony podczas wypadku miała prawo uzyskać wiedzę o ewentualnym zbiegu niwelującym te zniekształcenia, a zatem konsultacja u chirurga plastycznego pozostaje to w związku z tymże wypadkiem.

Podsumowując zdaniem Sądu wskazane powyżej leczenie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowo-skutkowym z przedmiotowym wypadkiem, więc ich kosztami należało obciążyć stronę pozwaną. Sąd ustalił, iż koszty te na podstawie załączonych faktur wynoszą łącznie 2 641,64 zł.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie przywołanych przepisów orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

W pkt II sentencji wyroku Sąd umorzył postępowanie co do kwoty 212,60 zł. Jak wskazano w części historycznej powódka w piśmie procesowym z dnia 13 stycznia 2016 r. (data stempla pocztowego) cofnęła pozew bez zrzeczenia się roszczenia w części tj. co do kwoty 212,60 zł, na którą to kwotę składają się sumy należne z faktur VAT o nr (...).

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku.

Z kolei art. 355 § 1 k.p.c. stanowi, iż Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

W niniejszej sprawie rozprawa rozpoczęła się w dniu 18 stycznia 2016 r., a więc dla skuteczności cofnięcia pozwu nie była wymagana zgodna pozwanego. Ponadto, w ocenie Sądu cofnięcie pozwu nie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierzało do obejścia prawa. Należało więc postępowanie umorzyć, co do kwoty 212,60 zł.

W pkt III sentencji wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie. W tym pkt Sąd uznał słuszność zarzutów pozwanego, iż jego odpowiedzialność nie może być nieorganiczna oraz skutkować obciążeniem go wszystkimi kosztami medycznymi jakie poniosła powódka. Powódka nie wykazała, iż koszty co do kwoty 890,16 zł pozostawały w normalnym związku przyczynowo-skutkowym z wypadkiem.

W stosunku do konsultacji psychologicznej przeprowadzonej w dniu 23 września 2011 r. zauważyć trzeba, iż jak wynika z karty konsultacyjnej - k. 296 jej przyczyną było kłamstwo partnera dotyczące przeszłości (a zatem nie miała ona związku z wypadkiem), a ustosunkowując się do konsultacji psychologicznej z dnia 23 września 2013 r. (faktura - k. 38) podnieść należy, że powódka nie udowodniła, iż miała jakikolwiek związek z wypadkiem. Jednocześnie trzeba stwierdzić, iż czas oczekiwania na wizytę u psychologa w ramach NFZ jest stosunkowo krótki, więc powódka mogła skorzystać w tym zakresie z państwowej służby zdrowia.

Zdaniem Sądu powódka nie wykazała również związku z wypadkiem w przypadku żądania zwrotu kosztów opinii o stanie zdrowia psychicznego powódki z dnia 18 września 2013 r. (k. 46-47). Powódka nie udowodniła dla jakich celów ww. opinia została wydana.

Powódka nie udowodniła również, iż badanie okulistyczne (faktura k. 44) oraz diagnostyka krwi (k. 42) miały związek z wypadkiem. Powódka zeznała, iż wykonała diagnostykę krwi, gdyż po wypadku przetoczono jej pół litra obcej krwi. Sąd bez posiłkowania się wiadomościami specjalnymi nie jest w stanie stwierdzić konieczności wykonania diagnostyki krwi w związku z tym, że była ona wcześniej przetoczona od innej osoby.

W ocenie Sądu został również wykazany związek przyczynowy pomiędzy wypadkiem, a konsultacją w (...) sp. z o.o. Należy wskazać że powódka nie wykazała jaki był cel tej konsultacji. Z zebranego materiału dowodowego nie wynika również w związku z jaką dolegliwością pozwana przyjmowała lek S..

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt III sentencji wyroku.

W pkt IV sentencji wyroku Sąd na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. rozstrzygnął o zasadach poniesienia przez strony kosztów procesu, pozostawiając szczegółowe wyliczenia referendarzowi sądowemu. Sąd ustalił, iż powódka wygrała sprawę w zaokrągleniu w 71 % (2 641,64/ 3 745= 0, (...)).

Z/

(...).